خانواده برتر

سلام

با مردی که از خودم ۱۲ سال بزرگتر هستش حدود ۶ ماه و پنج شش روزه که رابطه دوستی رو شروع کردم. سن خودم هم کم هست ولی اینطوری نیستم که از چیزی سر در نیارم و کلا اطلاعات تو هر زمینه ای رو دارم و از بحث های مختلف با ایشون خسته نمیشم.

احساس می کنم داره یه وابستگی هایی از طرف اون بوجود میاد که بیشتر وقتی همو میبینیم ظاهر میشن. البته ما تو هفته خیلی بِهَم پیام نمیدیم و این گاهی اوقات هم من و هم اونو آزار میده. از طرف من وابستگی هایی از همون اول دوستی بود ولی زیاد اون احساسات قبلمو جدی نمیگیرم چون نسبت به قبل خیلی بزرگتر شدم و خیلی تو این رابطه سعی کردم دو طرف رو در نظر بگیرم نه فقط خودمو.

احساس می کنم اون داره علاقه اش رو اگر از همون اول بوده ولی خیلی کم ، الان داره بهش پر و بال میده البته اینو بهم با کلام نگفته و من کاملا با رفتارش میفهمم اینم بگم که خیلی تو همچین موارد عاشقانه و اینا ، سنگین رفتار میکنه و زود وا نمیده.

احساس ترس میکنم اگر من نتونم بعدها همینطوری که هستم بمونم و اون خیلی بخواد رابطه رو جدی و عمیق در نظر بگیره و من شرمنده شم. هر چند که سعی ام بر این هست که احساساتم تغییر نکنه ولی خب نمیدونم چی پیش میاد. اینم بگم ایشون ۲۷ سالش هست.
هدفم ار دوستی با ایشون بیرون اومدن از تنهایی و پز دادن به دوستان و احساس خوشحالی و اینجور چیزا اصلا نیست. ما نه با هم بیرون میریم و نه من به کسی پز میدم و اصلا راجبش به جز با یکی از دوستام که اگر برام تو این موضوع مشکلی پیش بیاد راهنماییم میکنه حرف نمیزنم. ایشونم همینطوره.

در واقع اون اوایل خیلی دوست داشتم که این دوستی به خوشی ختم بشه ولی الان سردرگمم. نمیدونم باید این نیت رو تو دلم داشته باشم یا نه. هر چند که واقعا تا حالا حرفی راجبش نزدیم و بنظرم زوده فعلا که بزنیم. واقعا هر دوی ما از اون اوایل تا الان خیلی تغییر کردیم هم من رفتارم دیگه لجبازی توش نیست و اصلا دیگه وجود نداره و خیلی دارم سعی می کنم خودِ واقعیم رو بهش نشون بدم. هم اینکه ایشون خیلی خودش رو از لحاظ رفتاری جلوی من راحت گرفته و من الان تقریبا تمام خصوصیات اخلاقیشون رو میدونم.

با اینکه گاهی اوقات احساس می کنم هنوز چیزی نمیدونم اما فکر میکنن که من باید کامل شناخته باشمشون و گاهی اوقات تعجب میکنن از اینکه چرا هنوز فکر میکنم نشناختمشون با اینکه خیلی هم غیرقابل پیش بینی هستش.