خانواده برتر

ادامه نامه حضرت علی علیه السلام به مالک اشتر

پس برای انجام کارها از سپاهیانت برگمار کسی را

که برای به دست اوردن رضا و خشنودی خدا و رسول او و برای پیروی از امام و پیشوایت

 پند پذیرنده تر و پاک دل تر (راست گفتار و درست کردار )

و خردمند تر و بردبارترین انان باشد

 از کسانیکه  دیر به خشم ایند  

و زود عذر گناهکار پذیرند

نه مانند بدسیرتان

که اسودگی را در ان بینند،

 که خشم به کار برده و عذر نپذیرند ،

 و به زیر دستان مهربان بوده 

و به زورمندان سختگیری و گردن فرازی نماید

و از انانکه درشتی او را از جای نکند که  بر اثر ان ستم روا دارد

و نرمی او را درانجام کار ننشاند و بازندارد

پس هم نشین باش با انانکه از خانواده های شریف و خوش نام 

و کسانیکه دارای سابقه های نیکو و خدمت به خلق و پیروی از خالق میباشند 

و با جنگجویان و دلیران و بخشندگان ،

زیرا انان جامع  بزرگواری  و شاخه های احسان و نیکویی هستند

پس به کارهای انان رسیدگی کن

چون پدر و مادری که به فرزندانشان رسیدگی مینمایند 

و باید نیکویی که ، درباره ی انان نموده و ان ها را با ان توانا ساخته ای 

نزد تو بزرگ و دشوار نیاید

و همراهی که برایشان  متعهد شده ای کوچک میشماری اگر چه اندک باشد

(همواره درباره انها نیکویی کن اندک یا بسیار

پس اگر احسان بزرگ پیش اید ان را بزرگ مپندار 

و اگر اندک بود ان را  را نیز کوچک مشمار و به جا اور )

زیرا احسان انان را خیر خواه و خوش بین و متواضع به تو مینماید

که در نتیجه فرمانت را به خوبی  انجلام میدهند 

و یاری کردن در کارهای کم اهمیت را ،

به اعتماد و امید در رسیدگی به کارهای بزرگ انان

 رها مکن 

(هیچگاه مگو پرسش بیمار و مبارک باد بچه تازه به دنیا امده و مانند ان چندان اهمیت ندارد ،

برای من که در کارهای بزرگ با انها همراهم)

 زیرا احسان اندک تو جایی دارد که از ان سود میبرند  

و احسان بزرگ هم موقعیتی دارد که از ان بی نیاز نیستند

خلاصه احسان اندک را ترک مکن  

و انها را چشم به راه احسان بزرگ مگذار

که سبب  رنجش و دلگیری خواهد بود  

و باید گزیده ترین سپاهیانت کسی باشد

که با لشگر در همراهی مال و دارایی و مواسات کند

و از اصل مال به انها خود را برابر داند

نه از زیادی ان

که اگر زیادی بخشد ان را مواسات نگویند  )

و از توانایی خویش (خوار و با لشکر در دست اوست )

به انها احسان نماید

به اندازه ای که ایشان و خانواده شان در اسایش باشند 

تا اینکه در جنگ  با دشمن یکدل و یک اندیشه  گردند

زیرا مهربانی و کمک تو به ایشان دل هایشان را به تو متوجه  و مهربان مینمایند 

ادامه دارد ...