من یکی از قربانیان ختنه غیر اصولی هستم

سلام

اینو می نویسم برای دوستانی که اهل خانواده برتر هستن. به فکر این هستن که خانواده ای برتر برای خودشون بسازن.

دوستان ، من مرد هستم و یکی از قربانیان ختنه غیر اصولی . در سه سالگی ختنه شدم اما به نحوی که خاطره ی زجرش همیشه با من بوده و هست. پدرم که اصلا در بند ما نبود مادرم با دایی هام منو برای ختنه برد. نمیدونستم ختنه چی چی هست و نمیدونستم قراره چی بشه. میترسیدم که دارن منو میکشن.

بخاطر همین خیلی خیلی بی طاقتی میکردم و داد و فریاد. هم از روی ترس هم از درد چون اون موقع ها بدون بی حسی موضعی و با جراحی ختنه میکردن. تا حدی بی طاقتی کردم که پزشک بی وجدانی که داشت ختنه ام میکرد کارشو نیمه کاره رها کرد و به مادرم گفت فردا بیارینش دوباره. و من فردا هم زجر و استرس کشنده ای رو تجربه کردم و فردا هم باز کارشو نیمه تمام گذاشت و گفت روز بعد هم بیارینش. خلاصه سه روز طول کشید.

موضوعات مرتبط :
به پدران و مادران

از دلایل نا معقول پدرم برای شوهر ندادنم چه کنم ؟

سلام

واقعا قسمت چیست؟ ایا میشود نام اشتباهات خودمان را قسمت بگذاریم؟ اکنون که این متن را مینویسم پاسی از شب گذشته است . پدر من خواستگاران را به خانه راه نمیدهد با این بهانه که اگر قسمت باشند هیچ کدام جایی نمیروند . نمیگذارند خانواده خواستگارانم مرا حتی ببینند با این بهانه که من بچه ام . برادرانم رو ترش میکنند و بحث ازدواج مرا عوض میکنند .

میخواهم از شدت غم فریاد بزنم ، دیگر اشک چاره کار من نیست . میگویند مگر تو عقلت میرسد؟ بنشین و درست را بخوان . کسی میداند؟

نصف مطالعات من در خصوص کودک یاری و همسر داری است؟ صبوری های مرا نمیبینند؟ آه و افسوس من از دیدن دست های گره شده تازه عروس و داماد ها را چه؟ آیا آن را می بینند؟ آیا بیست سال سن کمی است برای ازدواج ؟

موضوعات مرتبط :
مسائل دختران جوان درد دل های دختران و پسران ازدواج فرزندان روابط با پدر به پدران و مادران جهت اطلاع پدران و مادران

دلم آرامش میخواد آرامش ، نه دعوا نه فحش های پدر مادرم

سلام

من پسری ۲۱ ساله هستم از پدر مادرم بدم میاد در حقمون خیلی بد کردن.  ۶ خواهر و ۳ برادریم . من فرزند ۸ م . دنیای من با اونا خیلی فرق داره من فکرم کلا از سایر خواهر و برادرم متفاوته .دوست دارم اعضای خانواده با هم صمیمی بشن ولی نیستن زباد دعوا میکنن پدر مادرم هم با خودشون هم با ما . امسالم کنکور دادم . برای سال سوم که کنکور شرکت میکنم و بخاطر اینا نتونستم بخونم . پارسال عاشق یه دختری شدم که مثل خودم بود بعد هم شهری بودیم و همو دیدیم خیلی بهم نزدیک بودیم ولی دو ماه که اخلاقش عوض شد خیلی دوسش دارم الانم عاشقشم ولی عشق زوری رو نمیخوام نه با اون نه با هیچ کس . طرف نخوادم به پاش نمیوفتم که هر چند که دیونشم .الان وابستشم . منم رابطه یک هفته س که رابطه رو کات کردم . به درک نمیخوادم منم نمیخوامش .

ولی تنهام از بس تنهایی کشیدم با این دوست شدم . من خیلی با محبتم . تعریف نیست اخلاقم اینجوریه بخاطر محبت باهام دوست شدن . خودم حالش و خوب کردم ولم کرد . گفتم دلیل سردشدنت چیه؟ گفت اگه دوستم داشتی قبول میشدی . گفت تو هیچی به هیچی نمیکنی . تنهام گذاشت . دلم آرامش میخواد آرامش نه دعوا نه فحش های پدر مادرم

موضوعات مرتبط :
درد دل های دختران و پسران خودسازی در پسران

خانوادم میگن شوهر کن بعد هر جا خواستی برو و هر کاری خواستی بکن

سلام

دختری هستم 25 سال سنمه تحصیلاتم در مقطع بالایی ممتازانه تمام کردم ، برخلاف اینکه شغل گیر نمیاد اما خیلی تلاش کردم و به واسطه شخصی شغلی خیلی خوب با درآمد خوب پیدا کردم تحقیقاتم کردم و معتبر بود ، اما مشکلی که هست اینه توی شهرخودمون نیست و خیلی فاصله داره با شهرمون و ما شهرستان کوچیکی هستیم و اصلا اینجا کار گیر نمیاد .

بنابراین خانواده ام هم حرفشون اینه شوهر کن بعد هر جا خواستی برو و هر کاری خواستی کن ، نه تنها برای کار بلکه برای کوچیک ترین چیزها میگن اول شوهر کن بعد فلان کار ! و من واقعا هیچ میلی به ازدواج ندارم و اصلا زیر بارش نمیرم ناگفته نماند که هر چند شوهر کنم به احتمال صد درصد شوهرم هم نمیذاره کار کنم حتی اگه قبل از ازدواج بگه مشکلی ندارم چرا که بارها دیدم و حرف حرف مرده . جالبه بودنید اینجا پسرهای اینجا  نه تنها فرهنگ و شعور دین و ایمونی ندارند بلکه از نظر تحصیلات هم پایین تر مند و شغل ازاد دارند که نیاز به مدرکی نداره. نمیخوام خودم بالا بگیرم ولی کسی با شرایط من زندگی با این اشخاص غیرممکنه ! شاید من محدود دختری باشم که تونستم خودم بکشم بالا . ضمن اینکه حتی فکر رابطه جنسی هم نمیتونم کنم پس چرا زندگی خودم و یکی دیگه رو سیاه کنم .

موضوعات مرتبط :
درد دل های دختران و پسران خودسازی در دختران

خیلی سردرگمم ،همه درها روم بسته شده

سلام

امیدوارم حالتون خوب باشه... من یه دختر 26 ساله ام؛ میخواستم حرف بزنم و اگه میشه برام پیشنهاد بدید حداقل بتونم خودمو خالی کنم. من لیسانس کامپیوتر دارم و برنامه نویسی هم بلدم.

مشکل اولم اینه که هنوز ادواج نکردم؛ اصلا نمیدونم مشکل چیه. همیشه به خدا میگم فقط خودت یه نفر خوب رو نصیبم کن من که توقع آن چنانی ندارم .فقط مدهبی میخوام، نمیگم خواستگار ندارم؛ دارم ولی اصلا نمیتونم باهاشون کنار بیام یا ازم خیلی بزرگترن یا اینکه اصلا مذهبی نیستن، یکی دو نفر هم بود که با اشتباه خودم پروندم و بچگی کردم ولی به این اعتقاد دارم اگه واقعا خدا میخواست دهنمم میبست.

اما الان من واقعا نیاز دارم به ازدواج ، یعنی دارم میترکم کسی نیست که بتونم باهاش حرف بزنم چون من آدمی نیستم که رازها و خواسته های دلم رو به کسی بگم.... اصلا بحث ازدواج هیچی میگم تحمل میکنم تا خدا نصیبم کنه ولی خب حداقل کاش خدا یه کار خوب نصیبم کنه به خدا من تخصص دارم . میتونم تو زمینه وب کار کنم ولی همش بد شناسی میارم یکی دو تا شرکت تو شهرمون رفتم ولی پولمو خوردن چون من یه عیبی دارم که اصلا نمیتونم از حقم دفاع کنم و نمیتونم اسم پول رو بیارم البته واقعا اون شرکت ها هم آدمای خوبی نبودن و کلا کسی پیششون نمیموند....

خلاصه من خیلی سردرگمم همه درها روم بسته شده. یه سالی توی شهر خودمون رفتم حوزه درس خوندم که یعنی شاید خودمو سرگرم کنم و یه چیزی یاد بگیرم خیلی خوب بود معدلم بالا و ... ولی از شانس من حوزه شهرمون جمع شد. بعد از این همه شکست رفتم پیش برادرم سرکار ؛ اونم شرکت داره منم چون تو زمینه طراحی سایت تخصص داشتم گفت بیا همین جا برام سایتامو طراحی کن ( یه شهر دیگه بود ) اوایل خیلی خوشحال بودم با خودم گفتم یه پولی میگیرم خرج پدر و مادرم میکنم و میتونم یکم کمکشون کنم آخه پدرم کشاورزه مادرمم چندین ساله مغازه داره .

موضوعات مرتبط :
درد دل های دختران و پسران خودسازی در دختران

هزینه های سنگین ازدواج که خانواده های متوسط و ضعیف به خودشون تحمیل میکنند

 سلام

میخواستم در مورد مخارج عروسی ها بگم و چیزای که میبینم.

بین خانواده های متوسط به پایین بعضی وقت ها خرج هایی میشه که آدم تعجب میکنه. انگار دختر و پسر و خانوادش حسرت هاشون رو میخوان خالی کنند.

بعد شروع میکنن به نالیدن. یا میگن همه ی دخترا سخت گیرند و از ازدواج فرار میکنن. مثلا یکی از خرج های بیهوده فیلمبرداری هایی هست که بود و نبودش تاثیری تو زندگیشون نداره. یا هزینه تالار و آرایشگاها که واقعا عجیبه. پولی که میگیرن فقط به ازای معرفیتشونه نه کارشون .

چون تجربه شو دارم. ولی بخاطر اینکه بگن فلان آرایشگاه رفتیم هزینه سنگینی پرداخت میکنن. بعد هم نه دختر نه پسر حاضر نیستن هیچ جا کوتاه بیان انگار یه رقابته که باید بهتر از اون یکی باشن. پسرا هم کم از دخترا ندارن. نظرتون چیه در مورد حرفام ؟

موضوعات مرتبط :
مسائل پسران جوان مراسم عقد و عروسی مسائل دختران جوان ازدواج آسان ازدواج فرزندان

سکوت و نوشتن "2"

سلام

بیست سال دارم و مذکر هستم. تصور اینکه یه موقعیت میتونه سخت یا آسون باشه از ذهنم خارج شده و دیگه سوالی ندارم. حوادث رخ میدن، گاه ما در برابرشون قرار میگیرم و در اون برهه پردازششون می کنیم. اون ها جهت گیری دو قطبی ندارن.

در حال حاضر تنها زندگی میکنم. طی روز با تمرکز مشغول کارم هستم تا زندگی مطلوبی فراهم کنم.  تعامل انعطاف پذیر با حوادث ناهنجار زندگی که بعد از رخ دادن اهمیت خودشون رو از دست میدن بدیهتاً راه هوشمندانیه .

ارتباط زیادی با انسان های دیگه ای که باهاشون در تعامل هستم ندارم ، به این علت که تقریباً جهان ذهنی و واقعیت بیرونی ما بدون صرف میزان زمانی که من ازش برخوردار نیستم به شکل عملی قابل برهم نشینی نیست و موقعیتی برای بحث های پیش برنده با اونا ندارم.

در جهان وسیعی که می بینم انسانی که باهاش این جهان ذهنی رو به اشتراک بگذارم تا با پردازش اون پیشرفتی در راه تعامل با محیط و بازتعریف از قبل تعریف شده ها داشته باشیم پیدا نمی کنم. و همینطور ارتباط از این نوع عمیق با انسان مونثی که نمشناسمش برای تسکین این وضعیت صرفاً ممکنه منجر به وابستگی بی نتیجه برای اون فرد بشه و با این کار موافق نیستم. به گذراندن زمان خودم با سرگرمی های مختلف هم علاقه ای ندارم.

موضوعات مرتبط :
درد دل های دختران و پسران مطالب کاربران

شوهر آینده ی خواهر مجازیم بهم اعتماد نداره

سلام

من یه پسره 16 ساله ام و خواهر برادری نداشتم . همیشه دلم یه خواهر میخواست ، تا اینکه سال گذشته یه روز تو تلگرام با یه دختر آشنا شدم که 4 سال از خودم بزرگ تر بود. اینکه چقدر دلم خواهر میخواست و اینا رو بهش گفتم بعد اون گفت که میشه خواهرم ، و همین کار رو هم کرد .

الان یک ساله که اون خواهرمه و من برادرش ، خیلی هم همدیگه رو دوست داریم . من اون رو واقعا مثل خواهر میبینم و اونم واقعا منو مثل یه داداش میبینه ، به قدری به هم نزدیکیم که حتی اطرافیانمون مثل مامان و بابا و خاله و عمه و خلاصه فامیلامون هم میدونن که واقعا من و اون مثل خواهر برادریم.

خلاصه اینجوری بگم که بین ما و یه خواهر برادره واقعی هیچ فرقی نیست ولی همسره آینده اون دختر به من اعتماد نداره و فکر میکنه من قصدم یه چیز دیگه ست و دارم دروغ میگم . حتی خواهرمم ( همون دختر که خواهرم شده ) هم چند بار باهاش حرف زده ولی فایده نداشته و قبول نکرده.

موضوعات مرتبط :
مسائل پسران جوان درد دل های دختران و پسران به پدران و مادران جهت اطلاع پدران و مادران

آسیب های روحی تحت فشار قرار دادن جوانان برای ازدواج

سلام

آیا این درسته که جوانان رو برای ازدواج تحت فشار بگذاریم ؟ مثلاً من خودم الان 25 سالمه چیزی ندارم ولی تو محل کار ( برای بابام کار می کنم ) میگن چون بابات پول داره تو می تونی ازدواج کنی و مدام این چیز ها را تکرار می کنند .

ولی خب خدا را شکر بابا و مامانم درک می کنند و حرفی نمی زنند یا تو همین اینجا خوندم که خیلی ها البته دخترها نگرانند که سن ازدواجشون بگذره چرا چون باید فشار سنگین روانی اطرافیانشون رو تحمل کنند .

این آدم ها آیا نمی فهمند که این فشار ها به کسانی که توانایی این کار ندارند یا به هر شکلی خب جور نمی شه این کار چه آسیب های سنگین روحی می تونه وارد کنه ؟

موضوعات مرتبط :
مسائل پسران جوان مسائل دختران جوان مسائل اجتماعی روز جامعه ازدواج فرزندان

چرا بعضی از خانواده های مذهبی تن به ازدواج زود هنگام دخترشون نمیدن ؟

سلام
می خواستم بپرسم چرا خانواده های مذهبی تن به ازدواج زود هنگام دختراشون نمیدن ؟
صحبت خانواده های غیر مذهبی که معلومه. خیلی راحت میتونن دختر و پسر با هم دوست بشن و برن و بیان . نیازی هم نمی بینن که تو این رفت و آمد ها محرم باشند. اما وقتی صحبت از ازدواج بچه های مذهبی میشه همه به پسر ها میگن تا شرایط ازدواج رو ندارین ، ازدواج رو فراموش کنید. تقوا پیشه کنید، صبر کنید و از این جور حرفا. اما شهید مطهری حدود 40 سال پیش در کتاب نظام حقوق زن در اسلام شجاعانه این حرف رو رد میکنه.
بذارید از روی متن نقل کنم:
(فرضا جوانی حاضر گردد رهبانیت موقت را بپذیرد، آیا طبیعت حاضر است از ایجاد عوارض روانی سهمگین و خطرناکی که در اثر ممانعت از اعمال غریزه ی جنسی پیدا می شود و روانکاوی امروز از روی آنها پرده برداشته است صرف نظر کند؟)
دخترتون رو به ازدواج دائم ما در بیارین. مهریه هم هر چی دوست دارین بگیرین که مطمئن شید حرفمون حرفه. فقط چند سال نفقه و مسکن رو بیخیال شید. بذارید تو شناسنامه زن و شوهر باشیم ولی مثل یه دوست دختر دوست پسر بیایم و بریم. چی میشه مگه ؟ آسمون به زمین میاد ؟
اما این طور نیست . زنگ میزنی برای خواستگاری میگی من فلان سال از درسم مونده . مثلا طرف دانشجوی پزشکی یا دندونه . میگه 6 سال یا هفت سال از درسم مونده. ولی کارم تضمین شده است. اما هیچ خونواده ای نمی پذیره. حتی خونواده های مذهبی بعضا بدترن. میگن نهایتا ما خیلی دخترمون تو عقد باشه 4 یا 5 ماه!! میخواستم بپرسم چرا این جوریه؟  

از بچه دار شدن دخترشون میترسن ؟ اون که امروز هزار تا آموزش و هزار راه جلو گیری هست. آخه توی پدر مذهبی فکر نمیکنی دخترت تو معرض گناهه ؟ این قدر خواستگار برای دخترت ریخته که مطمئنی یکیشون بلافاصله پس از عقد میبرتش خونه بخت ؟ از دخترت بدت میاد میخوای زود تر از دستش راحت شی ؟ واقعا مشکلتون چیه؟

موضوعات مرتبط :
ازدواج فرزندان