با سلام خدمت خانم ها و آقایون عزیز
من تازه ازدواج کردم. حدودا 28 سالمه، هیچ علاقه ای به بچه دار شدن ندارم، دلایلی دارم که از نظر خودم بسیار منطقی و قاطعانه هستن. نمیخوام اینجا بیان کنم سرتون رو درد بیارم. یکیش هم اینه که زندگی به شدت مشقت بار و سختی داشتم طوری که از همه چی و همه کس بریدم. با همسرم در بدترین سال های زندکیم آشنا شدم. تنها موفقیت و موهبتی که دارم همسرمه. مرد بسیار مهربون، دست و دلباز، باشعور و ثروتمندیه، هیچ مشکل مالی نداریم، حتی میتونیم تا 5 فرزند رو هم تامین کنیم ولی وقتی فکر میکنم تا مثلا 60 سالگی تنها زندگی میکنم یه جوریه... حس جالبی نیست.
تصمیم گرفتم سال بعد اقدامات قبل بارداری انجام بدم تا حالا خدا چی بخواد. در مورد موضوعی نظرتون رو میخوام بدونم. من تصمیم دارم اگر خدا خواست و لایق بودم و فرزندی بهم عنایت کرد زبان انگلیسی رو بهش یاد بدم. نه زبان مادری خودم رو، منظورم اینه از همون بچگی اولین کلمه ای که بهش یاد میدم از سلام گرفته تا همه چی، کلا انگلیسی زبان تربیتش کنم. نظرتون چیه؟
چ مشکلاتی ممکنه داشته باشه؟، همچین موردی اطراف تون سراغ دارید؟، چون من تصمیم ندارم اینجا بزرگش کنم فوقش بعد دوران ابتدایی قصد دارم راهیش کنم بره کشور اروپایی زندگی کنه. همسرم میگه تو برخورد با اطرافیان خیلی مشکل دار میشه، ولی خب من به این دارم فکر میکنم ماها که فقط یه لیسانس داریم الان تقریبا بیسواد به حساب میایم. دیگه فکر کن 30 سال بعد چه اتفاقاتی می افته؟
↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
تربیت رفتاری پسران (۹۲ مطلب مرتبط)
تربیت رفتاری دختران (۸۲ مطلب مرتبط)
مسائل والدین (۴۲ مطلب مرتبط)