دختری 15 ساله ام، ذهنم درگیر یکی از پسران اقوام شده

سلام

من دختری هستم ۱۵ ساله، درسخونم و تا حالا خودم رو درگیر حاشیه های نوجوانی نکردم. اما یه مدته ذهنم درگیر یکی از اقوام (پسر) هست و احساس میکنم حسم راجع بهش عوض شده (با اینکه از بچگی باهاشون رفت و آمد داریم و خیلی وقته میشناسمش) و هر وقت میبینمش استرس میگیرم و ... 

در مواقع دیگه خیلی بهش فکر میکنم، طوری که حتی موقع درس خوندن هم تمرکز ندارم و حواسم پرت میشه، نمیدونم عشقه یا هر چیز دیگه، نمیدونم از کی شروع شد، اما اصلا دلم نمیخواد ادامه پیدا کنه و میخوام روی اهداف و درس هام تمرکز کنم ولی دست خودم نیست لطفا کمکم کنید. 

چطوری فراموشش کنم و سرکوب کنم این حس رو؟ اصلا چرا یهو درگیرش شدم با اینکه هیچ چیز از بچگیم عوض نشده؟  

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۲۲ مطلب مشابه)

چطور خودم رو ترمیم کنم؟، چطور دلم رو خفه کنم؟

سلام

دختری ام ۱۹ ساله. سال دوم دانشگاه. چادری ولی خب امروزی نه اینکه مذهبی نباشم اما خیلی هم شدید نیستم. از سال اول از یکی از پسر های ترم بالاتر خوشم اومد. به خودم تلقین میکردم که من دارم بزرگش میکنم اصلا علاقه ندارم بهش، این یه حس الکیه و میگذره ...

وقتی میدیدمش تو راهرو ها یا کلاس های مشترک عمومی استرس تمام وجودم رو برمیداشت. خیلی سعی میکردم که به خودم بقبولانم که این استرس رو من در مواجهه با همه پسرها دارم، چون بالاخره سال اولمه و... ، ولی اینطوری نبود. دوست داشتم ببینمش اما خیلی کم پیدا بود. این قضیه تو دلم موند تا نزدیک تابستون.

به دوست صمیمی ام گفتم. البته اون موقع هم نمیدونستم چقدر جدیه، محض شوخی که هر کس یه کراش برای خودش انتخاب کرده بود و با اون میخندیدیم و این ها، اون کراشش رو لو داد منم بهش گفتم. از همون موقع انگار حس ام شدت گرفت. 

توی تابستون داشتم دیوونه میشدم احساس میکردم واقعا دوسش دارم. یه کم هم رفته بودم تو این فاز که خب چرا من چون دخترم چون چادری ام نباید عاشق بشم... میدونستم دختری تو زندگیش نیست، یه تجربه ی شکست هم داشته قبل ورودش به دانشگاه. اون یه سال از من بالاتره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ارتباط با جنس مخالف (۶۹ مطلب مشابه) رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۴۸۶ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۰۸ مطلب مشابه) دوستی با جنس مخالف (۱۰۵ مطلب مشابه) چت با جنس مخالف (۱۲ مطلب مشابه) رفتار شناسی پسران (۴۵ مطلب مشابه) شکست عشقی (۹ مطلب مشابه) عواقب ازدواج بر پایه دوستی (۸ مطلب مشابه) مضرات دوستی با جنس مخالف (۸ مطلب مشابه)

درگیر عشقی یه طرفه شدم، اگه منو نخواست چی؟

سلام وقت تون بخیر

دختری هستم ۱۹ ساله، چندین سال میشه که آقا پسری رو دوست دارم، ولی ایشون نمی‌دونن. من امسال کنکوری بودم. رتبه‌م هم زیر ۲۰۰۰ شد ولی چون رشته‌ای که ایشون می‌خونن رو قبول نمی‌شدم انتخاب رشته نکردم. 

به لحاظ جایگاه اجتماعی، خانواده، چهره و ملاک‌های ظاهری وضعیت مطلوبی دارم. معتقد هستم و به لحاظ درسی، دارم تلاشم رو می‌کنم که حتما همون رشته و همون دانشگاه قبول بشم. توکل به خدا دیگه، اگه قسمت باشه قبول میشم.

مشکلی که من می‌خواستم بابتش از شما مشورت بگیرم اینه که آیا درسته که من ذهنم رو درگیر ایشون بکنم تا این حد؟، من نمی‌تونم به ایشون فکر نکنم. مدام از خودم سوال می‌کنم که اگه تو رو نخواست چی؟، اگه با کس دیگه‌ای ازدواج کرد چطور می‌خوای بری عروسیش؟، بر فرض که دانشگاهش هم قبول شدی، چطور میخوای بری کسی رو که ۴ ترم از خودت بالاتره رو پیدا کنی؟، بر فرض که پیدا هم کردی! بری بگی ویل یو مری می؟ 

کلا مدام توی ذهنم در حال جنگیدنم. دوستش دارم ولی خودم رو دعوا میکنم که چرا بهش فکر میکنی؟ چرا چرا چرا ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۲۲ مطلب مشابه)

پسر مورد علاقه م سربازیش تموم شده، می خوان براش برن خواستگاری

سلام دوستان

من دختری ۱۹ ساله هستم. حدود ۳ و سال و نیم هست که عاشق یکی از پسرهای فامیل دورمون شدم. ولی اون از علاقه ی من چیزی نمی دونه. اون آقا ۲۳ سالشه. دوستش دارم. تا حالا با کسی دوست نبودم و نیستم. مقید به واجبات و این چیزها هستم‌. تا اون جایی هم که میتونم واجبات رو به جا میارم. هدف در زندگیم دارم. خدا رو شکر خوشگلم هستم (تعریف نباشه) و دختر پاک و خوبیم.

اون پسر هم تا اون جایی که من میدونم اهل حرام و حلاله. چند روزی میشه که سربازیش تموم شده و میخوان واسه ش برن خاستگاری. من چه کار کنم؟!، یه واسطه هم ندارم که منو به اون معرفی کنه. ۱ سال و نیمه که منو ندیده، پس چطوری این شخصیت منو زیر نظر بگیره و خوشش بیاد و تصمیم بگیره بیاد خاستگاریم؟!

به خدا گفتم اگه به صلاح مونه و خوشبخت میشیم بیاد خاستگاریم و با هم ازدواج کنیم، کلی دعا کردم، کلی در خونه خدا رو زدم. اگه بره با یکی دیگه ازدواج کنه، من ضربه ی بدی میخورم، میشکنم‌. شاید بگین از روی احساس عاشق شدی و عاقلانه عاشق نشدی و سنت کم و فلان و بهمان .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۵ مطلب مشابه) جذب خواستگار دلخواه (۹۴ مطلب مشابه)

تمام بدنم میشه چشم، وقتی ردی از اون باشه

سلام به خانواده برتری ها

دختری حدودا ۲۱ ساله هستم که درس میخونم و زندگی و مشغولیات خودم رو دارم. تا این سن با پسری دوست نبودم و تا قبل از یک سال پیش حس متفاوتی به هیچ پسری نداشتم. از حدود یک سال پیش بدون اینکه خودم بخوام شرایط عوض شد. 

من کشش عجیبی نسبت به یه پسر حس کردم، از اولین باری که دیدمش و دیگه نتونستم فراموشش کنم و اینم بگم جرقه اولیه اون روز زده شد اما این حس کم کم در من شعله ور شد. اوایل نمیدونستم ولی بعد فهمیدم که از قضا آشنایی دوری داریم از طریق خانواده ها. 

من نسبت به اون شخص خیلی کنجکاو شدم. دلم میخواست همه چیز رو در موردش بدونم... علایقش، طرز فکرش در مورد مسائل مختلف و حتی جو آدم هایی که دور و برش هستند، خلاصه کنم دلم میخواست بشناسمش! میتونم بگم بارها پیج اینستاش رو از اون پست آخر تا پست اول با تموم کپشن ها و حتی کامنت ها رو دیدم و هیچ وقت هم این کار برام خسته کننده یا تکراری نشده! 

انگار هر بار دنبال یه چیز جدید، یه بخش جدید از وجودش میگردم، نه فقط تو صفحاتش تو شبکه های مجازی حتی وقتی بیرون هستم میگم شاید اونم اینجا باشه یا حتی اطرافیانش و دوستانش هم توجهم رو جلب میکنن! میتونم بگم حسودی میکنم به هر کسی که کنارشه، حتی دوست صمیمیش ، چه برسه اگه یه دختر باشه حالا فامیل یا آشنا! 

از طرف خانواده مادری استعداد ادبی خوبی دارم و حتی خاله م شاعر هستن و کتاب هاشون چاپ شدن و منم از بچگی دستی بر قلم داشتم، حالا در حد دانش اندک خودم در این زمینه، ولی اولین شعرهای عاشقانه م رو حدود یکساله که برای ایشون میگم و حتی شعرهام خیلی از نظر ادبی قوی تر شدن.

کوچکترین تلنگر برام کافیه از طرز نگاه گرفته یا حتی لبخند... همون حکایت تو مو میبینی و مجنون پیچش مو! خیلی دلم میخواد ببینمش و موقعیتش هم که پیش میاد هم نا آروم و مضطربم و هم دوست دارم همه ش نگاهش کنم، جوری که انگار هیچ کس جز اون اون جا نیست، نه کسی چیزی میگه نه کاری میکنه و حتی اشتهام هم خیلی کم میشه...، تمام بدنم میشه گوش وقتی حرفی از اونه، تموم بدنم میشه چشم وقتی ردی از اون باشه، حالا خودش یا چیزی که به اون مربوط باشه...

هر چند شاید اون متوجه نگاه های من نشه، چون وقتی یه بار حس کردم فهمید تا آخر زمانی که اونجا بودیم نگاهش نکردم و یا حتی برای خداحافظی نرفتم، در واقع این واکنش ها یه جورایی ناخوداگاهن.

چطور بگم، دیدنش برام هم شیرینه و هم سخت، طوری که میگم ای کاش فقط از اینجا برم، تا از این حس کمبود اکسیژن راحت بشم!، من مستقیما با این آقا صحبت نکردم زیاد هم ندیدمش، شاید چند بار اونم با خانواده  و ... .

یعنی هر چند شناخت نسبی ازش پیدا کردم که خیلی کمه و همه ش دوست داشتم ببینم دنیا از نظر اون چه شکلیه، ولی دقیق نمیشناسمش، حتی فکر کردن به اینکه کسی رو دوست داشته باشه قلبم رو به درد میاره!، نمیتونم خیلی هم از آشناها بپرسم در موردش، چون نمیخوام کسی بفهمه...

هم یه کم دختر خجالتی و درون گرایی هستم و حس آمادگی برای پیش قدم شدن رو ندارم و هم اینکه حالا عوامل دیگه ای هم هستن که کار رو سخت میکنن، از جمله اینکه ما از شهر خیلی بزرگی نیستیم و باید حواسم رو بیشتر جمع کنم...

در مورد این آقا هم بگم ایشون چند سالی از من بزرگتره، درس میخونه و کار و زندگی خودش رو داره و خانواده محترمی هستن. من حتی شخصی که بهم ابراز علاقه کرد برای آشنایی و حتی چند بارم ازم درخواست کرد رو نپذیرفتم، چون با اینکه با شخص مورد نظرم رابطه ای نداشتم حس گناه و حتی خیانت میکردم و همه ش میگفتم ای کاش اون به جای این شخص بود، چون من توجه شخص دیگه ای رو نمیخوام! 

به خاطر همین کسی رو که دوستم داشت و موقعیت خوبی از هر نظر داشت چه علمی، شخصیتی و حتی مالی رو نپذیرفتم، چون اونم حق داشت با کسی باشه که تمام توجهش به اون باشه، نه شخص دیگه ای! 

من واقعا حس میکنم گم شدم و دلم میخواد تصمیم درستی بگیرم با وجود اینکه بارها سعی کردم به خودم دروغ بگم که برام مهم نیست، ولی حقیقت طور دیگه ست و تمام این یک سال ساعت های زیادی در فکر و ذهنم بوده، چه در خواب چه بیداری و نتونستم فراموشش کنم! 

حالا بنظر شما من عاشق این فردم یا فقط دوستش دارم و یا عقیده شما چیز دیگه ای هستش؟ و اینکه شما جای من بودید چکار میکردید و کار صحیح از نظر شما چیه واسه من؟، پرسش اولم خیلی برام مهمه، ممنون میشم از خواهر ها و برادر های عزیزم که پرسش هام رو جواب بدین و تجربیات سازنده تون رو در اختیارم بذارید. 

روزگار بکامتون، پیشاپیش ممنون از وقتی که میذارید.

مرتبط با خواستگاری و ابراز علاقه دختر به پسر:

آقای محترم، من شما رو دوست دارم، جرمه؟

خودم اقدام کنم یا منتظر بمونم پسر مورد علاقه م خودش قدمی برداره

معایب خواستگاری دختر از پسر چیه ؟

آیا دختران می تونن خواستگاری کنن ؟

نمی دونم همکارم نظرش راجع به من چیه

می خوام به پسر مورد علاقه م پیشنهاد بدم ولی غرورم اجازه نمیده

اگه دختری از شما درخواست ازدواج بکنه چه برخوردی می کنید ؟

چرا ما دخترا نباید از پسرا خواستگاری کنیم ؟

ترس از عواقب خواستگاری دختر از پسر

چه طوری بدون سبک شدن، به پسری که ردش کردم ابراز علاقه کنم ؟

چه طوری پسر مورد علاقه مون رو به ازدواج ترغیب کنیم؟

تحت چه شرایطی خودم میتونم اقدام به خواستگاری از پسری کنم؟

چشم تو چشم شدن با پسری که درخواست ازدواجم رو رد کرد

نگران اینم که بهم بگه من هیچ حسی بهت ندارم

چه جوری به پسر مورد علاقم بفهمونم که دوستش دارم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۵ مطلب مشابه) خواستگاری دختر از پسر (۵۴ مطلب مشابه) جذب خواستگار دلخواه (۹۴ مطلب مشابه) ابراز علاقه برای ازدواج (۶۳ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۲۸ مطلب مشابه)

چرا نمی تونم نامزدم رو در ذهن و قلبم به عنوان عشقم بپذیرم؟

سلام

من تازه ۲۰ ساله شدم و دو ماهه که نامزد کردم (عقد نه، نامزد)، آشنایی مون کاملا سنتی بود و ایشون بسیار آدم خوب و موجهی هست. من از بچگیم کسی رو دوست داشتم ولی خب هیچ وقت این علاقه رو بروز ندادم بهش و دو ساله که اون رو از دست دادم (فوت نکرده ولی برای همیشه از اینجا رفته و هیچ جوره هم دیگه نمیتونم پیداش کنم) برام خیلی سخت بود اوایلش، تا حدی که کنکورم رو به بدترین شکل ممکن به نسبت سطح درسی و انتظار خودم و خانوادم پشت سر گذاشتم و از ترس اینکه نکنه با اون حال روحی بد تو خونه بمونم و افسرده بشم، تصمیم گرفتم که انتخاب رشته کنم برم دانشگاه یه شهر دور.

چند ماه بعد از دانشگاه رفتنم هم که ورود خواستگارها به خونه مون شروع شد، چون دیگه من وارد دانشگاه شده بودم و بهونه ای برای درس و کنکور نداشتم، من ندیده ردشون میکردم چون اصلا حوصله ی اینکه بخوام وارد رابطه بشم رو نداشتم ولی نمیدونم چرا وقتی بحث خواستگاری نامزدم پیش اومد گفتم که بیان، هنوز هم به کسی که دوستش داشتم فکر میکردم ولی وقتی نشستم فکر کردم و دیدم اون دیگه هیچ وقت برنمیگرده و منم دیدم که خواستگارم آدم خوبیه و از خیلی از جنبه ها باهام هم کفوه تصمیم گرفتم بله رو بگم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج سنتی (۲۰ مطلب مشابه)

پسر مورد علاقه م گفت که منو فقط برای دوستی میخواسته

سلام دوستان 

دختری هستم بیست و چند ساله و مذهبی و محجبه که از نظر زیبایی متوسط هستم، ولی خب خیلی ها هم معتقدن قیافه م خوبه، اندام خیلی خوب و عالی دارم، تیپم هم خیلی خوبه. خونوادم هم از نظر مالی هیچ مشکلی نداره و توی محله ی ثروتمند نشینی هم زندگی میکنیم. 

رشته ی تحصیلیم جز رشته های خیلی سخت مهندسی هست و وضعیت تحصیلیم هم خوبه. دو سالی هست که به یه آقایی توی دانشگاه علاقمند شدم چون همه چیش درست اونی بود که من میخواستم، یعنی قیافه اش، تیپش، مذهبی بودنش، طرز نگاه کردن، لباس پوشیدن، راه رفتن، حرف زدن، حتی (خنده داره بگم اما حتی یه بار که داشتم با خودم تصویر همسر آیندم رو مجسم میکردم به شوخی گفتم اسمش هم فلان باشه ،همون بود!) .

خلاصه فرهنگ و رفتار و اعتقاداتش کاملا با من یکسان بود، ایشونم نزدیک به چند مدت همه ش نگاه داشت رو من و رفتار های غیر عادی که هر کسی بود فکر میکرد عاشقشه. خلاصه یک سال و نیم گذشت ولی هر چقدر منتظر حرکتی از سمت ایشون شدم هیچ اتفاقی نیفتاد. منم احساس شدید دلتنگی داشتم و نمیتونستم بیشتر از این صبر کنم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ابراز علاقه برای ازدواج (۶۳ مطلب مشابه) رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۴۸۶ مطلب مشابه) عشق یک طرفه (۲۲ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۴۷۰ مطلب مشابه) جواب رد به دختر (۲۲ مطلب مشابه) مضرات دوستی با جنس مخالف (۸ مطلب مشابه)

اگه دوستم نداره پس چرا نگاه های اون خاص هست؟

سلام

دختری 18 ساله ام...، تا قبل از دوران دبیرستان تمام فکر و ذهن من درسم بود و به چیزی جز درسم فکر نمیکردم...، ماجرا از جایی شروع شد که دختر عموم در 15 سالگی ازدواج کرد و منم که همسن اون بودم یه حس عجیبی بهم دست داد.

انگار خیلی ازدواج برام مهم شد. همون موقع ها بود که به یه عروسی دعوت شدیم، من اونجا یه پسری رو دیدم که خیلی بهم نگاه میکرد و فهمیدم که پسر دختر خاله مادرم میشه، یه برادر بزرگتر از خودش داره و خانوادگی همه پزشک هستند به غیر اون پسر.

وقتی از عروسی برگشتیم تا مدتی تمام فکر و ذهن من اون پسر بود، تا اینکه به خودم اومدم و دیدم  خیلی بهش علاقه مند شدم، مدام تخیل میکردم و بهش فکر میکردم، افت تحصیلی شدیدی پیدا کردم و هر وقت که از مدرسه برمیگشتم انرژی منفی زیادی داشتم، چون تا قبل از دبیرستان همیشه شاگرد اول بودم ولی دبیرستان اونی که میخواستم نبودم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۲۲ مطلب مشابه)

چطور از دستش خلاص بشم تا آبروریزی نشده؟

سلام خدمت همه

راستش در مورد یک قضیه واقعا توش موندم و نمیدونم چه جوری باید رفتار کنم و چکار باید کنم، اول از همه بگم که بعضی ها فکر نکنن که از خود راضی ام و دارم کلاس میذارم.

آخه نه من کسی رو میشناسم و کسی هم منو نمیشناسه که برام مهم باشه و بخوام کلاس بذارم . و خدا شاهده به غیر از تو این سایت تا حالا به کسی نگفتم که بخواد زشت بشه فقط و فقط جواب میخوام و بدونم که چکار باید کنم.

چند سال پیش یه دختری از آشناهامون اون موقع حدودا 17 یا 18 ساله بودن که به من پیشنهاد دادن که از من خوش شون میاد و قصد دارن با من ازدواج کنن. ولی خداییش نه این که من مغرور باشم ، اصلا هم برام مهم نیست دختر پیشنهاد بده اگه واقعا ازش خوشم بیاد نوکرش هم هستم، ولی راستش من از ازشون خوشم نمیومد.

نه اینکه بدم بیاد ازش، ولی برای ازدواج دوست شون نداشتم و بهشون با خوبی و احترام گفتم که من دلم نمیخواد شما را آزار بدم و بعدا ول تون کنم، از اول گفتم حقیقتا نمیخوام. تا ول کنه. ولی اون ول کن نبود و همه ش زنگ و اس ام اس و خونه مون اومدن و از هیچی نمیترسید که کسی بفهمه و براش مهم نبود کسی، ولی من بیشتر از اون میترسیدم کسی بفهمه، سعی میکردم کسی نفهمه و هی مخفیش میکردم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۴۵۷ مطلب مشابه) جواب رد به دختر (۲۲ مطلب مشابه)