به نظرتون معیار های ازدواج من خیلی عجیب بود؟

با سلام

دختری 26 ساله هستم که کارم سئوکاری وب هست، ولی چون کارم تو خونه هست کسی نمیدونه شاغلم. چون کسی نمیبینه. بگذریم ... 

اهل دوست پسر و جنس مخالف نیستم، تو خیابون راه میرم جدی ام، در جمع دوستان و فامیل اهل شوخی هستم در حدی که بعضی افراد از شدت خنده جوک ها و شوخی هایم نقش بر زمین میشن. ولی شوخی های جنسی نمیکنم. 

فقط 2-3 تا دوست صمیمی دارم. تفریحم اینه ماهی دو بار برم کافه و پیاده روی روزانه. وب گردی میکنم، فیلم میبینم، کتاب می خونم، زبان میخونم، محتوانویسی میکنم، دانشجوی ارشدم. 

میخوام شروع کنم به مقاله نویسی و اگه خدا خواست بورسیه تحصیلی بشم برای دکترا در خارج از کشور، اینم بگم اهل حجابم و مو بیرون نمیریزم. ولی مانتوییم، و لباس های متعارف می پوشم. اهل کلاس گذاشتن نیستم. ولی به تیپم مطابق با عرف و اعتقاداتم اهمیت میدم. 

تو عروسی ها نمی رقصم، ولی آرایش ملایم میکنم، قیافه م معمولیه و قد 160 و تا الان فقط 2 خواستگار داشم. که هیچ کدوم از لحاظ فرهنگی و اخلاقی بهم نمیخوردیم. خانواده بازی بودن و اهل نماز روزه نبودن و عقایدمون با هم فرق داشت. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۵۷۱ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۵۲۶ مطلب مشابه) خواستگاری های بی سرانجام (۵۶ مطلب مشابه) بررسی معیارهای ازدواج دختران (۵۹ مطلب مشابه)

دختری 15 ساله ام، ذهنم درگیر یکی از پسران اقوام شده

سلام

من دختری هستم ۱۵ ساله، درسخونم و تا حالا خودم رو درگیر حاشیه های نوجوانی نکردم. اما یه مدته ذهنم درگیر یکی از اقوام (پسر) هست و احساس میکنم حسم راجع بهش عوض شده (با اینکه از بچگی باهاشون رفت و آمد داریم و خیلی وقته میشناسمش) و هر وقت میبینمش استرس میگیرم و ... 

در مواقع دیگه خیلی بهش فکر میکنم، طوری که حتی موقع درس خوندن هم تمرکز ندارم و حواسم پرت میشه، نمیدونم عشقه یا هر چیز دیگه، نمیدونم از کی شروع شد، اما اصلا دلم نمیخواد ادامه پیدا کنه و میخوام روی اهداف و درس هام تمرکز کنم ولی دست خودم نیست لطفا کمکم کنید. 

چطوری فراموشش کنم و سرکوب کنم این حس رو؟ اصلا چرا یهو درگیرش شدم با اینکه هیچ چیز از بچگیم عوض نشده؟  

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۳۱ مطلب مشابه)

میدونم ممکنه در آینده بهم بگن شوهرت بهت نمیاد، اما برام مهم نیست

سلام دوستان عزیز 

مشکل بزرگی تو زندگیم بوجود اومده، ازتون میخوام لطف کنین منو راهنمایی کنید.

دختری حدود 25 ساله هستم، از نظر اعتقادی هیچ موقع با جنس مخالف ارتباط دوستی و این چیزها نداشتم، دلم میخواد ازدواج کنم و با همسرم همه لذت ها رو تجربه کنم، از نظر مالی وضع متوسطی داریم، تو محیط کارم یکی از همکارانم خواستگارم شد، اینو بگم ما غریبه غریبه نمیشیم پدرم و پدر همکارم خیلی وقته همدیگه رو بیرون میشناسن در حد هم محلی، علاقه ما دو تا بهم خیلی زیاده، ایشون پسر خوب و سالم و و مودب و با ایمان و خانواده داری هستند.

مشکل اساسی که داره البته از نظر خانواده ام بخصوص بابام ظاهر ایشون هست، من قدم 161 و  وزنم 53 هستم، چهره خوبی هم دارم، از نظر دیگران اما ایشون دقیقا هم قد من و لاغر هستن وزن شون 60 هست کلا ریز چثه هستن، مخالفت بابام با ظاهر ایشون هست. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج با همکار (۲۰ مطلب مشابه) ظاهر خواستگار (۳۸ مطلب مشابه) مخالفت خانواده با ازدواج (۲۹ مطلب مشابه)

پسرهای خیلی مومن سراغم میان در حالی که ...

سلام دوستان وقت تون به خیر

ببخشید من یه سوالی برام پیش اومده و کسی را مورد اعتماد نمیدونم که ازش بپرسم خواهر هم ندارم ممنون میشم شما باهام هم فکری کنید.

پیشاپیش از راهنمایی تون سپاسگزارم.

من دختری 26 ساله هستم دانشجوی ارشد. تا این لحظه با پسری دوست نبودم. اعتقادات خاص خودم را دارم بحث حجاب توی خانواده و فامیل ما خیلی روش بحث نمیشه و هر کس با توجه به سلیقه خودش و اعتقاد خودش رفتار میکنه. یعنی توی فامیل پدر و مادرم هم چادری داریم هم بی حجاب، هم روسری، و هیچ موقع خدا را شکر مشکلی نداشتیم.

من خودم روسری ندارم توی فامیل اما لباسم همیشه پوشیده و بولیز شلوار یا کت و شلوار رسمی بوده، نمازم هم نه به اصرار خانواده که خودم تقریبا از اواخر راهنمایی و اوایل دوره دبیرستان به طور جدی تصمیم گرفتم و شروع کردم به خوندن و روزه هام هم تا حدودی میگیرم، چند ساله که شب ها قبل از خواب حتما در حد دو سه صفحه هم که شده قرآن را با معنیش میخونم و خلاصه بگم انسان بی دین و اعتقادی نیستم. 

چندین سال پرستاری پدر بزرگ و مادر بزرگم را با افتخار کردم و از ته دل همیشه برای همه خیر خواستم و هر کمکی از دستم بر اومده انجام داد و این ها رو همیشه از لطف خدا دونستم تا من را وسیله ای برای کمک به بنده هاش خصوصا پدر بزرگ و مادر بزرگ هام قرار بده و دعای خیرشون را همیشه توی زندگیم حس کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۸ مطلب مشابه) اختلاف سن در ازدواج (۳۷ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۵۲۶ مطلب مشابه) ازدواج با پسر مذهبی (۲۰ مطلب مشابه)

میگن دخترانی که با هیچ پسری دوست نشده باشن کم هستند

سلام

موضوعی که به وفور در خانواده برتر من میبینم اینه که پسرها معمولا میان میگن دختر خوبی که دوست پسر نداشته باشه و وفادار باشه و موقعیت خوبی هم داشته باشه خیلی کمه یا اصلا نیست ، ما دخترها هم خیلی کم دیدم که به این موضوع اشاره کنیم که تقصیر خودتونه یا اگرم بگیم یه اشاره سطحیه، اما امروز میخوام راجع بهش حرف بزنم و ریشه یابی کنیم.

بله، شما ممکنه دختری که تا سن مثلا 22 که سن الان منه هیچ وقت با هیچ پسری دوست نشده باشه رو کم دیده باشید، چرا؟، الان بهتون میگم؛

چند وقت پیش 3 نفر از هم دانشگاهی هام ادعا میکردن که شدیدا عاشق من هستند، و خلاصه حرف های عاشقانه و از این قبیل حرف ها و میگفتن با هم بیشتر آشنا بشیم که منظورشون دوستی بود.

من به هر 3 تاشون گفتم من روابط سطحی که صرفا بر مبنای خوش گذرانی باشه نمیپسندم و اگر واقعا حرف هاشون درسته من دلیلی بر پنهان کاری و اینکه خانواده ها در جریان نباشند نمیبینم (البته بگم هر 3 همزمان نبودن که بخوام همزمان با هر 3 بیشتر آشنا بشم با فاصله زمانی، یعنی بعد از تموم شدن مورد اول مورد دوم پیش اومد)، هر 3 تاشون خیلی بد با من رفتار کردن که وارد جزئیات نمیشم  و گفتن هر طور راحتی بیشتر آشنا نشیم و اصلا موضوع خانواده ها رو پیچوندن و حتی دو تاشون با یکی دیگه دوست شدن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۰۹ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل پسران حدود ۳۰ سال (۳۶ مطلب مشابه) مسائل پسران دهه شصتی (۳۳ مطلب مشابه)

چه مشکلی داشتم که خواستگارم پشیمان شد؟

سلام

دختری بین 25 تا 28 سال هستم که دو هفته پیش برام یک خواستگار اومد. پدرش دوست بابام بود. خواستگاری به درخواست خانوادم بیرون از منزل برگزار شد.

ایشون خواستگار دومم بودن. قد 160. مثل خودم . لاغر. ولی خوش قیافه بود. کارش طوری بود که اصلا مرخصی نداشت. بعضی اوقات شب ها باید میرفت سرکار. ماهی 3 تومن درآمد. خونه و ماشین داشت. پدر معتاد ولی کار کن بود و خانواده پولدار. 

سطح پوشش خواهرانش به ما نمیخورد. من اهل پوشش و حجابم ولی چادری نیستم و آستین بلند و شال می پوشم و نماز و روزه ولی اونا نه بازن. البته ازش پرسیدم شما چه مدلی هستین. ولی مشگلی نداشتم با این قضیه. گفت درون گراست اهل مهمونی رفتن نیست ولی دعوت بشه میره. با چند تا دوستش فقط رفت و آمد داره. خانوادگی اهل رفت و آمد و معاشرت نیستن. ولی ما رفت و آمد می کنیم با فامیل ها. 

البته خودم درون گرا هستم مثل اون، دو سه تا دوست صمیمی دارم فقط. ولی سعی می کنم مهمونی برم، عروسی برم، مجلس برم، ولی ساکت و کم حرفم و تو جمع فامیل شوخی می کنم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۵۷۱ مطلب مشابه) خواستگاری های بی سرانجام (۵۶ مطلب مشابه)

با ظاهر خواستگارم مشکل دارم، بعدا ممکنه بهش علاقه مند بشم؟

سلام

دختری هستم مجرد و ۲۷ ساله که به زودی وارد ۲۸ سالگی میشم. مشکلم در مورد ازدواج و انتخابه. در مورد خودم بخوام بگم این که دختری هستم از یه خونواده ی خوب و با وضع مالی مناسب و کلا خونواده ی بی حاشیه که تو فامیل هم به درستکاری شناخته میشیم. 

خودم تحصیلات ارشد دارم و شاغلم. تو زندگیم همیشه اهل تلاش بودم و به لحاظ تحصیلی همیشه جز نفرات برتر. در کنار درس علایق خودم رو دارم هنر و مهارتی رو دنبال میکنم و سعی کردم تک بعدی زندگی نکنم، سعی میکنم به ظاهرم برسم و خوش پوش باشم، مرتب ورزش میرم و اندام خوبی دارم چهره ام هم خوبه.

سعی کردم پاک زندگی کنم و اهل دوست پسر و اینا نبودم. روابط اجتماعی قابل قبول و در کل جوری زندگی کردم که همیشه الگوی دختران فامیل بودم. از سمت همکارام هم مورد تشویق قرار گرفتم. خواستگارای زیادی هم داشتم ولی سخت گیر و سخت پسندم شاید چون خودم سعی کردم تو زندگیم تو همه ی موارد جز بهترین ها باشم دوست دارم همسرمم مثل خودم باشه. مثلا هم اهل ورزش باشه هم پاک زندگی کرده باشه هم خونواده ی خوب و شغل و تحصیلات قابل قبول و ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج با دختران شاغل (۲۳ مطلب مشابه) ظاهر خواستگار (۳۸ مطلب مشابه)

پسر مورد علاقه م سربازیش تموم شده، می خوان براش برن خواستگاری

سلام دوستان

من دختری ۱۹ ساله هستم. حدود ۳ و سال و نیم هست که عاشق یکی از پسرهای فامیل دورمون شدم. ولی اون از علاقه ی من چیزی نمی دونه. اون آقا ۲۳ سالشه. دوستش دارم. تا حالا با کسی دوست نبودم و نیستم. مقید به واجبات و این چیزها هستم‌. تا اون جایی هم که میتونم واجبات رو به جا میارم. هدف در زندگیم دارم. خدا رو شکر خوشگلم هستم (تعریف نباشه) و دختر پاک و خوبیم.

اون پسر هم تا اون جایی که من میدونم اهل حرام و حلاله. چند روزی میشه که سربازیش تموم شده و میخوان واسه ش برن خاستگاری. من چه کار کنم؟!، یه واسطه هم ندارم که منو به اون معرفی کنه. ۱ سال و نیمه که منو ندیده، پس چطوری این شخصیت منو زیر نظر بگیره و خوشش بیاد و تصمیم بگیره بیاد خاستگاریم؟!

به خدا گفتم اگه به صلاح مونه و خوشبخت میشیم بیاد خاستگاریم و با هم ازدواج کنیم، کلی دعا کردم، کلی در خونه خدا رو زدم. اگه بره با یکی دیگه ازدواج کنه، من ضربه ی بدی میخورم، میشکنم‌. شاید بگین از روی احساس عاشق شدی و عاقلانه عاشق نشدی و سنت کم و فلان و بهمان .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۸ مطلب مشابه) جذب خواستگار دلخواه (۱۱۲ مطلب مشابه)

تمام بدنم میشه چشم، وقتی ردی از اون باشه

سلام به خانواده برتری ها

دختری حدودا ۲۱ ساله هستم که درس میخونم و زندگی و مشغولیات خودم رو دارم. تا این سن با پسری دوست نبودم و تا قبل از یک سال پیش حس متفاوتی به هیچ پسری نداشتم. از حدود یک سال پیش بدون اینکه خودم بخوام شرایط عوض شد. 

من کشش عجیبی نسبت به یه پسر حس کردم، از اولین باری که دیدمش و دیگه نتونستم فراموشش کنم و اینم بگم جرقه اولیه اون روز زده شد اما این حس کم کم در من شعله ور شد. اوایل نمیدونستم ولی بعد فهمیدم که از قضا آشنایی دوری داریم از طریق خانواده ها. 

من نسبت به اون شخص خیلی کنجکاو شدم. دلم میخواست همه چیز رو در موردش بدونم... علایقش، طرز فکرش در مورد مسائل مختلف و حتی جو آدم هایی که دور و برش هستند، خلاصه کنم دلم میخواست بشناسمش! میتونم بگم بارها پیج اینستاش رو از اون پست آخر تا پست اول با تموم کپشن ها و حتی کامنت ها رو دیدم و هیچ وقت هم این کار برام خسته کننده یا تکراری نشده! 

انگار هر بار دنبال یه چیز جدید، یه بخش جدید از وجودش میگردم، نه فقط تو صفحاتش تو شبکه های مجازی حتی وقتی بیرون هستم میگم شاید اونم اینجا باشه یا حتی اطرافیانش و دوستانش هم توجهم رو جلب میکنن! میتونم بگم حسودی میکنم به هر کسی که کنارشه، حتی دوست صمیمیش ، چه برسه اگه یه دختر باشه حالا فامیل یا آشنا! 

از طرف خانواده مادری استعداد ادبی خوبی دارم و حتی خاله م شاعر هستن و کتاب هاشون چاپ شدن و منم از بچگی دستی بر قلم داشتم، حالا در حد دانش اندک خودم در این زمینه، ولی اولین شعرهای عاشقانه م رو حدود یکساله که برای ایشون میگم و حتی شعرهام خیلی از نظر ادبی قوی تر شدن.

کوچکترین تلنگر برام کافیه از طرز نگاه گرفته یا حتی لبخند... همون حکایت تو مو میبینی و مجنون پیچش مو! خیلی دلم میخواد ببینمش و موقعیتش هم که پیش میاد هم نا آروم و مضطربم و هم دوست دارم همه ش نگاهش کنم، جوری که انگار هیچ کس جز اون اون جا نیست، نه کسی چیزی میگه نه کاری میکنه و حتی اشتهام هم خیلی کم میشه...، تمام بدنم میشه گوش وقتی حرفی از اونه، تموم بدنم میشه چشم وقتی ردی از اون باشه، حالا خودش یا چیزی که به اون مربوط باشه...

هر چند شاید اون متوجه نگاه های من نشه، چون وقتی یه بار حس کردم فهمید تا آخر زمانی که اونجا بودیم نگاهش نکردم و یا حتی برای خداحافظی نرفتم، در واقع این واکنش ها یه جورایی ناخوداگاهن.

چطور بگم، دیدنش برام هم شیرینه و هم سخت، طوری که میگم ای کاش فقط از اینجا برم، تا از این حس کمبود اکسیژن راحت بشم!، من مستقیما با این آقا صحبت نکردم زیاد هم ندیدمش، شاید چند بار اونم با خانواده  و ... .

یعنی هر چند شناخت نسبی ازش پیدا کردم که خیلی کمه و همه ش دوست داشتم ببینم دنیا از نظر اون چه شکلیه، ولی دقیق نمیشناسمش، حتی فکر کردن به اینکه کسی رو دوست داشته باشه قلبم رو به درد میاره!، نمیتونم خیلی هم از آشناها بپرسم در موردش، چون نمیخوام کسی بفهمه...

هم یه کم دختر خجالتی و درون گرایی هستم و حس آمادگی برای پیش قدم شدن رو ندارم و هم اینکه حالا عوامل دیگه ای هم هستن که کار رو سخت میکنن، از جمله اینکه ما از شهر خیلی بزرگی نیستیم و باید حواسم رو بیشتر جمع کنم...

در مورد این آقا هم بگم ایشون چند سالی از من بزرگتره، درس میخونه و کار و زندگی خودش رو داره و خانواده محترمی هستن. من حتی شخصی که بهم ابراز علاقه کرد برای آشنایی و حتی چند بارم ازم درخواست کرد رو نپذیرفتم، چون با اینکه با شخص مورد نظرم رابطه ای نداشتم حس گناه و حتی خیانت میکردم و همه ش میگفتم ای کاش اون به جای این شخص بود، چون من توجه شخص دیگه ای رو نمیخوام! 

به خاطر همین کسی رو که دوستم داشت و موقعیت خوبی از هر نظر داشت چه علمی، شخصیتی و حتی مالی رو نپذیرفتم، چون اونم حق داشت با کسی باشه که تمام توجهش به اون باشه، نه شخص دیگه ای! 

من واقعا حس میکنم گم شدم و دلم میخواد تصمیم درستی بگیرم با وجود اینکه بارها سعی کردم به خودم دروغ بگم که برام مهم نیست، ولی حقیقت طور دیگه ست و تمام این یک سال ساعت های زیادی در فکر و ذهنم بوده، چه در خواب چه بیداری و نتونستم فراموشش کنم! 

حالا بنظر شما من عاشق این فردم یا فقط دوستش دارم و یا عقیده شما چیز دیگه ای هستش؟ و اینکه شما جای من بودید چکار میکردید و کار صحیح از نظر شما چیه واسه من؟، پرسش اولم خیلی برام مهمه، ممنون میشم از خواهر ها و برادر های عزیزم که پرسش هام رو جواب بدین و تجربیات سازنده تون رو در اختیارم بذارید. 

روزگار بکامتون، پیشاپیش ممنون از وقتی که میذارید.

مرتبط با خواستگاری و ابراز علاقه دختر به پسر:

آقای محترم، من شما رو دوست دارم، جرمه؟

خودم اقدام کنم یا منتظر بمونم پسر مورد علاقه م خودش قدمی برداره

معایب خواستگاری دختر از پسر چیه ؟

آیا دختران می تونن خواستگاری کنن ؟

نمی دونم همکارم نظرش راجع به من چیه

می خوام به پسر مورد علاقه م پیشنهاد بدم ولی غرورم اجازه نمیده

اگه دختری از شما درخواست ازدواج بکنه چه برخوردی می کنید ؟

چرا ما دخترا نباید از پسرا خواستگاری کنیم ؟

ترس از عواقب خواستگاری دختر از پسر

چه طوری بدون سبک شدن، به پسری که ردش کردم ابراز علاقه کنم ؟

چه طوری پسر مورد علاقه مون رو به ازدواج ترغیب کنیم؟

تحت چه شرایطی خودم میتونم اقدام به خواستگاری از پسری کنم؟

چشم تو چشم شدن با پسری که درخواست ازدواجم رو رد کرد

نگران اینم که بهم بگه من هیچ حسی بهت ندارم

چه جوری به پسر مورد علاقم بفهمونم که دوستش دارم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۸ مطلب مشابه) خواستگاری دختر از پسر (۶۰ مطلب مشابه) جذب خواستگار دلخواه (۱۱۲ مطلب مشابه) ابراز علاقه برای ازدواج (۷۲ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۳۱ مطلب مشابه)

میخوام برگردم به خود واقعیم، واقعا دلم گرفته ...

سلام

من یه دختر کنکوریم، از ابتدایی درس خون بودم و دانش آموز تاپ، دوران راهنمایی رو تو سمپاد گذروندم و دبیرستان، وقتی رسیدم به سال کنکور به دلیل یه سری مسائل محیطی و تاثیری که روی روحیه من گذاشت من درجا زدم و دو سال اصلا درس نخوندم.

ولی به خانواده میگفتم دارم میخونم، من درگیر حواشی که اکثر دوستام شده بودن (دوست پسر و ...) نشدم و خیلی بچه مثبتم حتی یه بارم با یه پسر حرف نزدم، خلاصه درگیر این جور چیزها نبودم،  اما درس هم نمیخوندم، همه ش ناامیدی و افسردگی و خواب ... .

از همه مهمتر هر بار که به خانوادم دروغ میگفتم که فلان ساعت خوندم قلبم آتیش میگرفت، به خودم میگفتم داری کی رو گول میزنی، خودتو یا  اون ها رو؟،  از سن هشت نه سالگی همه ی دنیای من درس شده بود، اما دو سال هست که از درس فاصله گرفتم، الان هی به این فکر میکنم برم به خانواده م بگم دیگه نمیخوام بخونم، همش دروغ بود.

اما هی رتبه ها و نمره های خوبم یادم میاد، به خودم میگم حیف استعدادت نیست؟، درس نخونی میخوای چیکار کنی؟، شوهر؟، به ولله قسم اگر خانواده م بفهمن نمیخونم تو سه سوت شوهرم دادن ...، خیلی روحم خسته ست، حتی یه نفر نیست که مشکلاتم رو بدونه، یه روح خسته واسم مونده و این وضعیت داغون.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
پشت کنکوری ها (۱۱۷ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

قیافه ام را مسخره می کنند

سلام

من یه دختر 18 ساله هستم. صورت گردی دارم با بینی گوشتی قوزدار، چشم های زیر و پوست سفید و بور. یعنی چهره م کاملا کاریکاتوریه. مسئله اینه که تک تک آدم iای توی زندگیم از پدر و مادر گرفته تا دوستان در تک تک جزئیات صورت و بدن من دخالت کردن و هر چی دل شون خواسته گفتن. تک تک جملات شون رو یادم میمونه تا ابد و اکثر حرف هاشون ناخواسته بوده. ببینید با یه کلمه حرف که با بی فکری از دهن تون خارج میشه چقدر میتونین یه نفر رو به سر حد مرگ برسونین!

تقریبا تمام دوستام به من واضح یا غیر واضح گفتن زشتی. صمیمی ترین دوستم عکس پرسنیلم رو دید و نتونست خنده شو کنترل کنه. حتی گفت مامانت امکان نداره این شکلی بیافته توی عکس. من به هیچ کدوم از این حرف ها جواب تیکه داری ندادم چون ترجیح میدم دلم بشکنه تا اینکه دل کس دیگه ای رو بشکنم.

راهنمایی یکی با خنده بهم گفت "بخدا زشت تر از تو توی عمرم ندیدم."، یکی دیگه از دوستان صمیمیم بهم میگفت "تو زشت ترین دختر کلاسی". تو اوج حالت با شعوری شون معمولا میگن چرا آرایش نمیکنی؟، یکی دیگه اول دبیرستان میگفت از نیمرخ میبینتت آدم وحشت میکنه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۴۳ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۴۵۶ مطلب مشابه)

از دست این دل لعنتی به کجا فرار کنم؟

سلام 

من یه دختر بین ۲۶ تا ۳۰ سال هستم، یه سال پیش نسبت به یکی حس خیلی مثبت و خوبی داشتم و از رفتارش و نگاه هاش معلوم بود که اونم به من علاقه داره، و همه ش سعی در ارتباط برقرار کردن با من داشتن، بعد فهمیدم ایشون چند سال از من کوچیکتر هستند.

هر وقت ایشون تو فضای مجازی یا واقعی سعی در باز کردن صحبت با من کرد من نخواستم صحبت رو ادامه بدم با اینکه علاقه داشتم، چون به خاطر سن مون و اینکه حس کردم سطح خانواده من از ایشون پایین تر هست و از نظر مالی تو مشکل بودم اعتماد به نفس این رو نداشتم باهاش برم تو رابطه، (البته من تا حالا با هیچ کس رابطه ای نداشتم و نخواستم داشته باشم)، ولی چون به ایشون علاقه داشتم دوست داشتم به خاطر ازدواج بیشتر بشناسمش.

من قیافه م خیلی خیلی کوچکتر از سنم نشون میده و با اینکه خواستگارهای کوچکتر از خودم داشتم و همه جا مورد توجه بودم ولی نسبت به این آقا اعتماد به نفسم پایین بود، نمیدونم شاید به خاطر مسائل مالی و ...، اینکه من نمیتونستم مثل بعضی از دخترها هر روز یه مدل مانتو بپوشم و به خودم برسم و ... .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج با پسر کوچکتر از خود (۲۰ مطلب مشابه) رد کردن خواستگار (۱۲۱ مطلب مشابه) شکست عشقی (۱۹ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۸۲ مطلب مشابه)

چند ماهی هست تصمیم به ازدواج گرفتم اما میترسم

سلام خانواده برتری ها 

یه دختر خانم مجرد لیسانسه ام که دیگه دارم میشم 34 ساله. 

خانواده ام اهل نماز و روزه هستند و همیشه از حروم دوری میکنند. خودم هم همیشه از نامحرم و دوستی و این چیزها دوری کردم و هرگز با نامحرم ارتباط دوستی نداشته و ندارم. چند ماهی هست تصمیم به ازدواج گرفتم برای آشنایی با مسائل ازدواج به مشاوره و سایت های ازدواج مراجعه میکردم اتفاقی با خانواده برتر آشنا شدم. جو وبلاگ برام جالبه اما با دیدن نظرات بعضی از آقایون کلا از ازدواج ترسیدم.

تا یک ماه قبل از آشنایی با خانواده برتر فکر میکردم دوران ظلم به زنان چهل سالی هست در ایران تموم شده، نمی دونستم ظلم همچنان به زنان وجود داره، از قضا شکلش عوض شده. نمی دونستم بعضی از آقایون سرزمینم بعد از کتک زدن و هزار تا ظلم دیگه به زن، تازگی ها بعضی هاشون به این نتیجه رسیدن که چرا باید فشار اقتصادی تنها روی دوش ما باشه، یا به طور کلی بعضی ها میگن دختر تنها یک مصرف کننده است. این یعنی چی؟، یعنی من مصرف کننده ام؟، خانواده برتر پره از نظرات توسط بعضی از آقایون که زنان رو مورد اتهام به تنبل بودن برای پرداخت هزینه هاش در زندگی میکنند. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ترس از ازدواج در پسران (۴ مطلب مشابه) بررسی معیارهای ازدواج دختران (۵۹ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۳۵ مطلب مشابه) بررسی معیارهای ازدواج پسران (۵۳ مطلب مشابه) ترس از ازدواج در دختران (۳ مطلب مشابه)

چون دوست پسر ندارم بقیه فکر میکنن مشکل روحی و جسمی دارم!

سلام

19 سالمه، امسال به احتمال زیاد دانشگاه قبول میشم، نمی شه گفت میخوام سوال بپرسم ولی میخوام در مورد یه موضوعی که چند روزه ذهنم رو درگیر کرده حرف بزنم ...

همیشه درس خوندم و درس خوندم، تا حالا دوست پسر نداشتم، اینکه بگم تا حالا به پسری فکر نکردم یه دروغ محضه، خب بوده که در مورد کسی با دوستامون با هم حرف زدیم، مسخره کردیم و خندیدیم ولی تا حالا با کسی دوست نبودم و تا حالا کسی رو دوست نداشتم، یعنی عاشق نشدم، اینکه بگم وای من فلانی رو خیلی دوست دارم و ای کاش ازدواج کنم نبوده، مخالف ازدواج نیستم، خب باید موقعیتش پیش بیاد، تا حالا دو تا خواستگار داشتم فقط، ولی قبول نکردم بیان چون فعلا تا چند سال دیگه اصلا آمادگی ازدواج کردن رو ندارم، خانواده م هم همین رو میگن.

اوایل دوستام فکر میکردن دروغ میگم و فیلم میام که کسی رو دوست ندارم و دوست پسر ندارم ولی کم کم باورشون شد، حتی بعد یه مدت دوتاشون که دوست پسر داشتن با شنیدن حرفام و دلایلم به هم زدن و دیگه سمت اینجور روابط نرفتن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
دوستی به قصد ازدواج (۱۱۹ مطلب مشابه) ارتباط با جنس مخالف (۸۰ مطلب مشابه) دوستی با جنس مخالف (۱۱۸ مطلب مشابه)

ابهام زدایی درباره معیارهای ازدواج افرادی که تجربه دوستی نداشتند

سلام دوستان

میخوام به نمایندگی از افرادی که تجربه ارتباط با جنس مخالف نداشتند توضیحاتی جهت ابهام زدایی ارائه بدم . 

هر فردی در زندگی اشتباه می کنه ، پاش می لغزه به نحو مختلف یکی غیبت ، یکی خدای نکرده مال حروم ، یکی ارتباط با جنس مخالف به شکل عمیق و یکی ... ، و هر کسم حق برگشت و توبه داره ، به خودش مربوطه و خدای خودش . 

ولی لطفا یه کم به خواست افرادی که تجربه ارتباط با جنس مخالف نداشتن هم احترام بذاریم . من از لفظ پاک استفاده نمی کنم ، پاک کسی هست که همه کارش درست باشه ، معصوم به کسی میگن که حتی فکرش هم پاک باشه ، نه ما پاک نیستیم ، ما فقط این ملاک ازدواج مون هست که از این حیث با فردی مثل خودمون ازدواج کنیم ، وگرنه بخدا نه ما خودمون رو بالاتر می دونیم نه مبرا ، این برداشت شماست که فکر می کنید ما مغروریم . 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۰۹ مطلب مشابه) مسائل دختران جوان (۲۳۵۸ مطلب مشابه) قطع رابطه با جنس مخالف (۶۲ مطلب مشابه) دوستی با جنس مخالف (۱۱۸ مطلب مشابه)