سلام
من یک مرد و مدیر یک شرکت ۶۰ نفره در ... هستم، متاسفانه یا خوشبختانه به واسطه ی ویژگی هام به شدت بین کارمندان محبوب هستم، طبیعتا از بین این کارمندان، کارمندان دختر هم هستند و فداکاری و ابراز احساسات و ... بین دختر ها بیشتر رواج دارد و محبتی نسبت به من دارند.
سلام
من خانم متاهلی هستم که فرزند دارم. انسان مقید و نماز خوانی هم هستم. همسرم بسیار مرد خوب و شریفی هستند. مشکل من مربوط به همکار آقا هست. این آقا از یک سال و نیم پیش که همکار من شدن کم کم حس کردم به من ابراز علاقه می کنن ولی خیلی نامحسوس که من برخورد نکنم.
ایشون هم تو محیط کار خیلی خوش برخورد و آدم موجهی هستن. طوری که همه قبول شون دارن. من بعضی روزها سر همین موضوع ابراز علاقه اصلاً باهاشون صحبت نمی‌کردم. تا اینکه من به قسمت دیگه رفتم. اول پیام دادن چند بار که جاتون خالیه شما برای من مهم هستین و تا حالا به هیچ خانمی این حس رو نداشتم.
من دکترای یک رشته مهندسی هستم و کارم هم تخصصی و مجرد هستم. در اتاقی که کار می کنم یک آقای دیگر هم هست که کار من را انجام می‌دهد ولی حتی سلام علیک هم نداریم.
خیلی دوست دارم با ایشون هم صحبت شوم تا از تجربیات هم استفاده کنیم. ایشون هم یک بار یه سوال خیلی بی ربط کرد تا این جو سنگین را بشکند ولی من سختم هست با آقایون صحبت کنم برای همین نذاشتم این جو بشکنه چون بعضی آقایون زود صمیمی میشن و ما هم دو نفر تنها هستیم تو اتاق و ایشون هم گاهاً خیلی نگاه می کنه.
سلام
موضوع از این قراره که اوایل ازدواج من رو عضو گروه مختلطی کردن که با اون افراد از قبل دوست و هم کلاسی بودن و به راستی میخواستند اعتماد من رو جلب کنن.
من مشکلی با این مورد نداشتم اینکه یک گروهی داشته باشن و گاهاً یک سری بحث‌ها رو بکنن، به راستی مشکل من لحن حرف زدن همسرم بود که اتفاقاً بهشون تذکر دادم و بارها و بارها تکرار شد اگر چه خفیف‌تر، می دونم قصد خاصی نداشتن و دروناً آدم مهربون و اجتماعی هستن ولی خب دخترها خیلی خوب بلدن گول بزنن و هم جنس خودم رو بهتر می‌شناسم
الآن مشکل اینه که ایشون به من میگن تو خیلی شکاکی ولی من هم معتقدم رفتارش درست نبوده و این خوش بینی و اعتماد ایشون به بقیه واقعاً داره آزارم میده
من بی دلیل حساس نشدم
سلام
بچه‌ها باید تجارب بچه‌های فامیل هم سن و سال خودشون را داشته باشند
در جمع فامیلی و با نظارت فامیلی، اگر این ها رو محروم بکنند بعدها این بچه‌ها در زندگی آینده شون و زندگی زناشویی شون هم مشکل پیدا می‌کنند.
سلام
من یه پسر ۱۷ ساله مذهبی ام (به واجباتم مثل نماز و روزه عمل میکنم و پوشش کاملاً مناسبی دارم، ولی خیلی سراغ مستحبات نمی رم، هر چند با این کار مشکلی ندارم، ولی خب خستگی درس و اینها به اندازه کافی انرژی برای مستحبات نمی ذاره) و تا حالا هم با هیچ خانوم نامحرمی ارتباط نداشتم، حتی شماره دختر عموم هم برای مسائل درسی ندارم و اگر سؤالی درباره اینکه چه جوری کنکور داد و اینها باشه با زن عموم یا عموم صحبت میکنم و با ایشون خیلی سر سنگین برخورد میکنم.
ولی از طرفی با مادرهای بعضی دوستانم که خانم‌های چادری محجبه ای هستن، چون از قبل از سن تکلیف اون رو می شناختم باهاشون خیلی هم کلام میشم (بدون قصد لذّت) و گاهاً شاید خیلیی باهاشون صحبت کرده باشم، البته نه صحبت چرت و پرت، صحبت‌های روزمره و این جور چیزها.
دخترهای فامیل مون یه سری مسائل رو رعایت نمی‌کنند، من اقوام پدریم بر خلاف مادرم اصلاً از وضع حجاب و محرم و نامحرم، از شرایط جالبی برخوردار نیستن، یعنی هم دختر عموهام و دختر عمه هام .
وقتی تو دورهمی و یا مهمونی ها جمع میشیم (بیشتر اوقات تو خونه ی مادر بزرگم)، دختر عموها و دختر عمه هام با یه وضعی میان که آدم واقعاً می مونه چی بگه، سن شون از ۱۸ تا ۲۱ سال یه دو سه تایی هم هستن که ۲۲ سال شونه و همگی هم مجردن.
می خوام بگم که دختر ۵ ساله نیستین که با اون وضع جلوی من ظاهر میشین ما شاء الله دیگه بزرگ شدین و باید خودتون رو مقابل من و دیگر پسران فامیل بپوشونید
آخه بی حجابی هم حدی داره درسته ما با هم فامیلیم ولی حد وحدود ومکانش رو باید خودتون درک کنید
وقتی می بینن جمع پسرونه هسش برای چی میان توجمعمون اون هم با وضع نامناسب ازبس منو یکی دیگه از پسر عمو هام بهشون تذکر دادیم که دیگه زبون مون مو در آورد ولی انگار به خرجشون نمی ره
سلام به همه دوستان عزیزم
بنده دختری هستم حدود ۱۷ ۱۸ ساله، سوال من در رابطه نحوه صحیح برخورد با نزدیکانم هست.
ببینین من از سمت مادری یه خانواده سخت گیر دارم... که اکثراً نظامی... هستن امّا موضوع اصلی زمانیه که با خانواده پدری دور هم جمع میشیم، خب آنها خیلی با هم راحت هستن و اپن مایندَن، یعنی اصلاً اعتقادی به حجاب دختران شون ندارن و در حال حاضر فقط من شال سر میکنم در دورهمی ها یا هر وقت جمع میشیم قل*یون، پاس*ور... رو میارن و خب منم دوست ندارم.
یا برای مثال وقتی میریم باغ استخر، زمانی که ما دخترها در آبیم پسرهاشون خیلی راحت میان داخل آب و خب من می مونم چی بگم و خب خیلی ضایع ست همون لحظه برم بیرون و یه اوقاتی ام شوخی می کنن.
سلام
پسری هستم دانشجو بین ۲۰-۲۵ با گرایش های شدید دینی و اسلامی، در کلاس ما چند پسر مومن هستند که خیلی پسرهای خوب و نماز خون و پایبندی هستن، خیلی بهتر از من هستند توی مسائل دینی، و خلاصه هر چی از خوبی هاشون بگم کم گفتم...
ولی من با اون ها یک فرقی دارم و اینکه اون ها با دخترهای کلاس خیلی راحت صحبت می کنن، و چه توی گروه‌های مجازی کلاسی و حضوری با همه ی دخترها تبادل نظرهای غیر درسی می کنن و بعضی موقع‌ها هم شوخی و ایموجی خنده و این حرف‌ها، ولی من تا حالا هیچ صحبت غیر ضروری با نامحرم نکردم.
سوال اصلیم اینه:
آیا صحبت غیر ضروری با نامحرم گناهه؟
آیا من که یک نفرم کار درستی میکنم و همه پسرهای مذهبی کلاس کار اشتباهی می‌کنند؟، یا اینکه من آدم افراطی هستم و دارم تند روی میکنم؟
سلام
من یه همکار آقا دارم که تا حالا ندیدم شون و شهر دیگه ای زندگی می کنن و بواسطه کار باهاشون ارتباط رسمی و کاری در حد خیلی خیلی کم و در زمان نیاز و در حد اطلاع رسانی در گروه‌ها و یا گاهی برای تبادل تجربه کاری داشتیم.
هیچ رابطه عاطفی با هم نداریم و شرایط طوری هست که حتی امکان اینکه تا آخر عمرم ایشون رو ببینم هم نیست یعنی قرار نیست تحت هیچ شرایطی رابطه عاطفی شکل بگیره.
چند وقت پیش در مورد یه مساله کاری از من راهنمایی خواستن و منم کمک شون کردم و راهنمایی من باعث شد کاری که شاید یه هفته طول می‌کشید ۱ روزه تموم بشه ایشون هم برای تشکر می خواستن برای اولین بار تماس تصویری بگیرن منم اون لحظه حجاب نداشتم و اجازه ندادم.
سلام دوستان
من قراره به طور دور کار برای یه شرکتی کار کنم و هیچ یک از کارمندها را نمی‌شناسم ام از معتبر بودن شرکت خیالم راحته فقط یه سوالی که ذهنم را به خودش مشغول کرده اینکه من تا الآن با مردهای خیلی کمی در حد کوتاه خدا را شکر ارتباط داشتم و میخواستم بدونم من که قطعاً توی این کار با نامحرم ارتباط خواهم داشت باید چه اصولی را رعایت کنم که اولاً با رفتار یا کلامم بی ادبی نکنم؛ دوم اینکه خیلی برام مهمه اینکه رابطه ام آزاد و راحت نباشه و حریم ها حفظ بشه و اینکه بیشتر از مکالمات کاری با هم ارتباط نداشته باشیم.
چند تا نکته را هم خودم می دونم اینکه ما خودمان مرز ارتباط مان را با نامحرم تعیین می‌کنیم امّا اگر طرف دیگر قصد صمیمیت داشت من چه طور باید برخورد کنم که رفتار معقول و سنگینی داشته باشم خوشحال میشم تجربیات خوب دوستان را در این مساله بدونم مخصوصاً خانم‌ها و آقایان هم بگن که چه طور رفتار سبک و جلف و جلب توجه یک دختر را با رفتار باوقار و محترمانه از هم تفکیک می‌کنند.
رفتارهایی مثل جواب های کوتاه در مکالمه؛ و استفاده جملات کوتاه بی ادبی محسوب میشه در ارتباط با نامحرم؟
سلام
می خوام یه سوالی بپرسم تو رو خدا کسی انگ رابطه و این جور چیزها بهم نچسبونه من یه دخترم که شده گاهی اوقات مورد توجه مردها قرار بگیرم متاهل مجرد پیر جوون فرقی نداره گاهی اوقات از این احساس دوست داشتم خوشم اومده.
مثلاً این اواخر مورد توجه سرپرست کارم قرار گرفتم، یه مرد متاهل حالا نه اینکه بخواد با من رابطه آن‌چنانی داشته باشه، من فقط احساسش رو نسبت به خودم حس کردم همین، فقط احساس، نه چیز دیگه، چون وقتی دارم بهش نگاه میکنم احساس اون نگاه من و صورت من رو دوست داره همین حس به آدم یه اعتماد به نفس خاصی میده.
نمی دونم چرا، حالا بلند نشین بگین ال و بل هستم من فقط حس طرف مقابلم رو درک کردم همین، من اون احساس رو دوست دارم حالا میگم این هم هوسه، بده، گاهی اوقات مورد توجه قرار می‌گیرم فقط احساسی همین، راستش رو بخواید بدم نمیاد، این گناهه نمی دونم ولی به من حس خوبی میده، اعتماد به نفس تو دلم غوغا می شه، ولی فقط احساس، میگم فرق نداره طرف جوون بوده یا پیر، نمی دونم چرا این بده ولی من احساسم رو دوست دارم، میخواستم نظر کاربرهای اینجا رو هم بدونم.
سلام
دختری بیست ساله هستم. موضوع این هستش که چند وقت پیش با پسری آشنا شدم هم سن و سال خودم، تا اون موقع ارتباطی با پسری نداشتم. خیلی سعی می‌کرد توجهم رو جلب کنه و رفتارش باهام خوب بود ولی من نمی‌خواستم که رلش باشم و خودم همون اوایل رابطه رو ترک کردم.
موضوع این هستش ایشون شرایط خوبی داره ولی مرد رویای های من نبود و قصد ازدواج هم نداشت هر چند منم نداشتم ولی خب حس نمی‌کردم که واقعی دوستم داره در واقع. با وجود اینکه منطقم بهم میگه کار درستی کردی که خیلی زود عقب کشیدی ولی جدیداً همه ش بهش فکر میکنم، همه ش دوست دارم پیام بدم حتی یه بار این کار رو کردم به یه بهانه‌ای ولی سرد باهام برخورد کرد و به خاطر تغییر رفتارس بیشتر ناراحت شدم.
حتی گاهی خوابش رو می بینم و دوست دارم که دوستم داشته باشه، از یه طرف انگار عاشقش شدم از طرف دیگه انگار دوست دارم مورد توجه باشم. شاید هر دو شاید هیچ کدوم. دختری نبودم که اهل دوستی با پسران باشم، حتی خجالت می‌کشیدم وقتی با این پسر صحبت می‌کردم. ولی از یه جایی حسودی می‌کردم به دختر و پسرهایی که می‌دیدم به هم ابراز علاقه می کنن، با هم اکیپی پارک و کافی شاپ میرن یا حتی به زن و شوهرهای جوون هم حالم رو بد می‌کرد تا جایی که بلاک شون کردم.
سلام
اگه پسر و دختری یه مدت با هم همکار بوده باشن (دوستی دختر و پسر نه. همکاری منظورمه) و بعد چند سال همکاری با حفظ حرمت رابطه شون قطع شده باشه آیا درسته که هر وقت دختر کاری داره به پسر زنگ بزنه و ازش بخواد اون کار رو انجام بده؟ یا اینکه بهتره کلاً برای کار هم زنگ نزنه؟
کاری که از ایشون می خوام در حیطه برنامه مشترک کاری که قبلا داشتیم هست. مثلا فکر کنین یه جور حل مساله، یه همچین چیزی، یه مشورت. یه کاری که مربوط به تخصص مشترک خودمون دو تاست و اون تنها آشنایی هست که بهتر از هر کسی میتونه اون کار خاص رو که بهش زنگ می زنم انجام بده.
من و یه پسر مدتی بود همکار بودیم و البته رابطه صمیمی و دوستی نبود ولی خوب برای هم احترام قائل بودیم و بعد قطع شدن همکاری (که فکر میکنم اون پسرم زیاد از اینکه همکاری مون تموم می شه خوشحال نبود ولی به روی همدیگه نمی آوردیم) دیگه سلام احوال پرسی مون رو هم قطع کردیم.
سلام دوستان
من دختری هستم که با توجه به توانمندی‌ها و علایق و استعدادهایی که همه ش لطف خدا به من بوده خیلی دوست دارم که در مکان‌های علمی, سایت‌ها و گروه‌های معتبر که نیاز به مهارتها و تجربیات من هست, و جمع‌های خیریه فعالیت کنم. و فقط هم نیتم خداست و رضایت اون و بس، اصلاً واسه ی جلب توجه یا بالا بردن سابقه‌ی کاری یا خودنمایی این کارها را انجام نمی‌دم.
اما چیزی که برام مهمه اینه که من توی این طور جمع‌ها که بعضاً نامحرم هم ممکنه در اون جا یا به طور حضوری یا مجازی وجود داشته باشه و من نگرانم که نکنه رفتار یا حرفی یا یک اتفاق کوچیک از طرف من موجب جلب توجه و به گناه افتادن نامحرم بشه. می خوام بدونم آیا من با این مدل باور نباید هیچ فعالیت اجتماعی داشته باشم که می دونم نامحرم هست؟
چون این فعالیت‌ها مهم و کاربردی هستند یعنی من اگه به کسی چیزی یاد بدم یا کمکی کنم مهمه ولی نمی دونم ارزش به گناه افتادن دیگران یا شاید هم خودم را داره؟، یا اینکه چه طور باید توی جمع‌های گروهی یا اماکن عمومی برخورد و حرف بزنیم که موجب گناه کسی نشیم؟، از وقتی که برای پاسخ به من می ذارید صمیمانه ممنونم.