خانواده برتر

سلام

ما که نفهمیدیم شما از یک طرف میگین آماده ازدواج نیستم و از یکطرف هم میگین کسی توجهتون رو جلب نکرده!

پس دو مورد قبلی چطوری توجهتون رو جلب کردند؟! یا دارید خودتون رو فریب میدید یا دارین توجیه میکنید کارتون و الا با دو مورد قبلی که بودید، هدف تون چی بود؟ رابطه فقط.... نیست و همینکه نیازهای عاطفی تون رو برطرف می کنید؛ خودش یه جور رابطه هست.

آشنایی با طرف هم باید زیر نظر خانواده هاتون باشه و گرنه به قول شما، دوستانتون دلشون خوشه که دست پسر گرفتند و ... خب آخرش که چی؟ فکر میکنید اینها با هم ازدواج میکنند؟

طرف دیگه براش عادی میشه و مطمئنا ازدواج هم نمیکنه.

دل لرزیدن هم با 10 نفر باشیم و بعد دلمون برای یکی بلرزه، یکم دور از ذهنه.

اون کسی دلش میلرزه که اولین بار از یکی خوشش بیاد.

به نظر من شما خیلی باید روی خودشناسی تون کار کنید ، و الگویی را برای خودتون تعیین کنید که در همه ی زمینه ها یاری تون کنه
خط زندگی تونو معلوم کنید ، 
برفرض مثال و ان شاالله بگید مثلاً الگوی من در زندگی حضرت زهراست
  شما باید برای خودتون مشخص کنید مثلاً  دختر خانمی هستید که دارای ارزش بالایی هستید و قصد وارد شدن به روابط پوچ و ندارید .تمام . و براتون حرف بقیه مهم نباشه  اگر آدم بخواد با بقیه هم نظر بشه طولی نمی‌کشد که نابود میشه

فکر میکنم اون ۲ مورد عشق که گفتید از روی احساس بوده. خیلی جدی نگیریدش هرچقدر که جلوتر برید تغییر میکنید و به تبع اون هم علایق تون ، شاید بعداً خدارو هم شکر کنید که رفتن 

همه هم  به همدم نیاز دارند یک موضوع ذاتی هستش
محبت احساسات و خیلی چیزهای ذاتی

خیلی خودتونو درگیر افکار پوچ که نهایتی ندارن نکنید 
به جاش روی خودتون تمرکز کنید 
مطالعه کنید در خصوص مطالب متفاوت هرچیزی که دوست دارید
اونی هم که واسه ب شما باشه زمانش که برسه میادش

شما خودت فکر میکنی کدومش درسته؟

اینکه چون بعضیا خیلی راحت وارد روابطی که غالبا بی‌سرانجام هست وارد میشن آیا شما که وارد نمیشی یعنی سخت گیری؟ و اونا که وارد میشن سهل میگیرن؟

اصلا فرض کنیم همه آدما بخوان به راه غلط برن. شما اگه از مسیری که داری میری مطمئنی دیگه تردید برای چیه؟

اینکه دوستاتون میگن اون دوران گذشته و اینا باید بگم هنوز هم نگذشته. خیلی از پسرا هیتند که مثل شمان ولی بین به دلایلی نمیتونن وارد رابطه به قصد ازدواج بشن اگه منظورتون ازدواجه. منتها دیده نمیشن. مثل اینه که ما بگیم همه دخترا فلانن یا پسرا فلانن. درحالیکه مثلا دختری که دنبال این روابط نیست معمولا غالب وقتشو به پرسه زدن تو خیابون نمیگذرونه. اون پسرایی هم که میخوان وارد روابط بلندمدت بشن چون برخی باورها و شرایط دستشونو بسته، برای همینم اصلا رابطه‌ای رو شکل نمیدن که بخوایم بگیم پسری که وارد رابطه بلند مدت بشه وجود داره یا نه.

من بعید میدونم اونهایی که اعل اینجور روابطن هم در باطن خودشون خوشحال باشن. یجور حالت ناامیدی اول بر اونها مستولی میشه بعد وارد چنین روابطی میشن. مثلا دوستم به من میگه چرا تو مثلا دوست دختر نداری ؟

من میگم بنا به همون دلیلی که شما آوردین. بعد اونم بهم میگه دیگه اون دوران گذشته و ما قیدشو زدیم. و اینجا دو راه برای من وجود داره: یا اینکه وارد رابطه بشم از روی باور به حرف اون. یا اینکه مسیر خودمو ادامه بدم.

اینکه میگین اون آدم رفته، خب چرا پروندشو نمیبندین؟

اون آدم احتمالا به شما رغبتشو از دست داده یا اصلا شاید اصلا رغبی از ابتدا نبوده در ان نسبت به شما( من نفهمیدم شما رابطه داشتید با کسی یا نه). خب اینطور درنظر بگیرین که گه رغبتی نداشت و شما رابطتونو ادامه میدادین، به کجا میرسید؟ شما 21 سالتونه و باید بدونید که عشق برای یک رابطه هرگز کافی نیست. بعد یه مدتی با هم بودن از هم جدا میشدین. 

من اساسا هرگونه دوست داشتن قبل ازدواج و زیر یک سقف رفتن رو بی حساب و کم ارزش میدونم. 

مردم با هم 20 سال زندگی میکنن بعد به هم میگن من تازه تو رو شناختم. چه انتظاری از رابطه ی شکل نگرفته دارین شما؟؟!!!!

اینکه میگین دلتون بلرزه و فلان، اینا تا یه سنی براتون مهمه. بعدش معیارهای واقع‌بینانه‌تری پیدا میکنین. من دو سال از شما بزرگترم و مثل زمانیکه همسن شما بودم دیگه بااحساس نیستم. تو همین وبلاگ نگاه کنید خانومای 30 40 ساله معیارهاشون چقدر با 20 25 ساله ها متفاوته!

پس عقل سلیم میگه اون چیزی که چندسال دیگه که خیلی دور هم نیست، براتون مهم میشه رو مدنظر قرار بدین و بر اساس اون انتخاب کنین.

اینکه میگین نمیتونم وارد رابطه شم و اینا، خب چرا نمیتونین؟ مگه عیبه که دوتا جوون به نیت ازدواج با هم آشنا بشن؟ از خانوادتون کمک بگیرین اگه قبول میکنند. تا یه وقت وابسته نشین و بتونین واقع بینانه انتخاب کنین. مثلا من مادرم بهم میگه اگه خواستی کسیو انتخاب کنی بیا با خودم حرف بزن یا با بابات مشورت کن و م هم خیلی راحت حرف میزنیم درمورد این موضوع تا منی که پخته نیستم بتونم دیدگاه معقولانه تری داشته باشم. به‌خاطر این میگم که وابسته نشین (درمقابل وابستگی گارد داشته باشین)

جان کلام: همین فرمونو مستقیم برین

دوس پسر دیگه چه کشکیه؟ شما خودت رفقایی داری که زیاد اهل رابطه بودن. چن مورد از اونا آخرش ختم به خیر شده؟ مثلا کسی که تا حالا ده بار وارد رابطه شده خوشبخته؟ کسی که وارد این رابطه نشه هرگز ازدواج نمیکنه؟

راهکار: اونی که باید پیدات کنه روزی پیدات میکنه. البته لزومن هم قرار نیست پرنس باشه. یه آدمی خواهد بود هم سطح خودت یا کمی بالاتر یا پایین تر.اینا رو گفتم تا فکرتو مشغول آینده ای موهوم نکنی و محکم و استوار وضع الانت رو زندگی کنی. البته منتظر مرد رویا ها هم نباش همونطوری که گفتم طرف یکیه مثل خودت یا کمی بالا و پایین.

هر چی قسمت باشه همون میشه ان شاءالله

سلام عزیزم

میگن مار گزیده از ریسمون سیاه و سفید میترسه همینه😅

خیلی طبیعیه که نخوای مثل دوستات سریع وراحت با پسرها دوست بشی یا بهشون علاقمندشی

دخترهای مثل تو عشق عمیقی دارند ، دیر عاشق میشن و دیر هم فراموش می کنن

چون یکی دوبار بخاطر عشق زخمی شدی الان ذهنت برای محافظت از تو مقاومت می کنه

پس این طبیعیه

به خودت زمان بده

توی سنی هستی که باید بیشترین تمرکزت رو بزاری روی این قضیه که خودت رو کشف کنی

یعنی بدونی از خودت و از زندگیت چی میخوای

وقتی خودت رو کشف کردی و فهمیدی چجور آدمی هستی

اونموقع کاملا میتونی بفهمی چجور پسری برات مناسبه

⚠️نکته بسیار مهم :

تو متن گفتی :

مگر نباید کسی باشه که واقعا دلت براش بلرزه و ذهن و قلبت تاییدش کنه؟

نه عزیزم ، نباید!!!

اون حسی که وقتی یکی بیاد جلو و هنوز شناختی نداری ازش بهش پیدا میکنی واقعی نیست

چون عشق باید براساس شناخت باشه

ممکنه حسی توی قبلت نسبت به یک پسر داشته باشی فوق العاده آرمانی و واقعی 

ولی اون حس پایدار نمیمونه چون براساس شناخت نیست

برم صبحونه بخورم بقیه کامنتمو میزارم😂