خانواده برتر

برادر با این که ده سال از شما کوچکترم... اما میتونم درکتون کنم که چه موقعیت سختی دارید... 

نه تنها برای شما بلکه برای همه ما پسرا همینقدر اوضاع خرابه... 

خیلی هم خرابه... 

جه برای من بیست ساله چه برای شما سی ساله 

چه چهل ساله و....

پسر باشی تو ایران...بدبختی...

تنها مشکل شما نیست... نه تنها خانواده شما... میشه گفت غریب به ۹۹درصد خانواده های ایرانی همینن...

پسر عموی مادرم ۴۱ سالشه...تازه براش زن گرفتن!!! 

اونم بخاطر همین مشکلات مالی و... اما خب اون فزق میکرد چون پدر مادرش پیر بودن اون خرجشونو میداد و بهشون میرسید و الانم میرسه... با اینکه برادر و خواهرش عروسی کردن و رفتن ولی ابن غیرتش نمیزاشت مادر پدرش تنها بمونن... مشکل مالی هم داشت...کلا قید ازدواجو زده بود...هیچکس هم بفکرش نبود... برادرا و خواهرش که هرکدوم فکر زندگی خود و... اینم خودش با خدای خودش.. 

تا اینکه دیگه با زور فامیل و صحبت کردن مادرم اینا و خاله هام و داییام و... بالاخره براش رفتن خواستگاری...

اونم ۴۱ سالگی... 

فقط میتونم بگم...درود بر جامعه پسر دوست! ایرانی...

همین... 

شما ازدواج کردنتون چیه دیگه تو این وضعیت؟ وضعیت مالی شما برای خودتون هم مناسب نیست چه برسه به زن و بچه

همین حرفا رو که اینجا نوشتین به خانواده بزنید - اتمام حجت کنید

و به جای اینکه از خانواده بخواید کسی رو به شما معرفی کنن معرف های دیگه پیدا کنید !

افراد دست به خیری هستن که خیلی دوست دارن واسطه ی ازدواج و امر خیر بشن . از اونا کمک بگیرید 

شما مرد هستید 

تو جامعه ی ما می تونید منفعل نباشید ! 

ان شا الله خانمی که مد نظر شماست و مطلوبتون هست تو مسیرتون قرار بگیره 

تیتر رو که خوندم فکر کردم دختری!! ولی از شما انتظار میرفت مستقل تر باشین به هرحال شاید به خاطر وضع خونوادتون حمایتتون نمیکنن نتونستین....

احساس میکنم فشار جنسی بهت میاد این حرفا رو میزنی

** ***** ***** *** **** ** ***** **** ***** ** **** ** ****** ***** *** * **** ** *** ***** **** ** ***** *** * ** **** ***** **** **** **** ****** *** ********* ******** **** *** ** ***** ** ** *******

وضعیت مالیت خوب نیست مثل خیلی از پسرا.... بزرگترین پوینت جذابیت و نداری ...

بهتره سعی کنی سمت شاغل نری به صورت سنتی... چون ***** **درصد قبول نمیکنن ن ****** خوشبینانه هس ****** نمیپذیرن...

اگه بتونی خارج از سنتی و خودت اشنا شی و به قولی با شناخت خودتو غیر از لحاظ مالی ب دختره ثابت کنی...

البته مطمئن باش نتونی رفاهی که توش بود و تامین کنین چ تنهایی یا دو نفری مطمئنن از ازدواج باهات پشیمون میشه...

اگه بتونی واقعیت و بپذیری درکش برات راحتتر هست

عشق و عاشقی و اینا واس پولدار جماعت هست فقر و تو فشار مالی بودن عشق که سهله دین ایمان و خدا هم از ادم میگیره...

سلام

بنظر من ازدواج شاید قبل اینکه درگیرش بشی یه نیاز باشه ولی وقتی ازدواج کردی شاید برات خیلی مشکل تر بشه شرایط.

اول اینکه ۳۰سال سنی نیست که شما ناراحتی که خیلی دیر شده.اگه بخاطر شرایط نگرانی که مشابه شما کم نیستن در جامعه.

دوما شما شغل درست حسابی نداری.من واقعا نمیفهمم پسرایی رو که میگن کار نیست،شغل خوب وجود نداره.دیدم که میگن.الان یکی از آشناها مون با اینکه ما ساکن یه کلان شهر هستیم رفته تهران کار کنه ،درصورتی که خود من با اینکه رشته دانشگاهی ام مشابه اون هست ولی در مقطع پایین تر ادامه ندادم برام خیلی کار زیاده.بنظرم درست نمی گردی یا اینکه تخصص خاصی نداری که به واسطه اون توی کاری استخدام بشی که درآمد بیشتری داشته باشی.

شما فکر کن یه دختر داری حاضری بدی به کسی که هنوز شغل ثابتی نداره؟روی یه زمینه خاص وقت بذار و حسابی در اون زمینه پیشرفت کن.همینطور علکی نرو سر هر کاری.کار اینجوری که زیاده.

الان همون پسره فامیلمون یکی رو خیلی دوست داشت رفت جلو.پدر دختره با اینکه وضع مالی خوبی نداشتند خودشون قبول نکرد دخترشو بده به کسی که هنوز دقیقا نمی دونه قراره چکار کنه و هیچ جشن اندازی برای آینده شغلی اش نداره.شاید خانواده ات راست میگن که ترک خواستگاری.خودتو خراب میکنی.فکر کن جلو جمع بگن شما با۳۰سال سن چی داری؟!شما از شرایط ازدواج فقط قصدش رو داری.چون افراد زیادی مثل شما دیدم اینجور میگما.شاید کسی باشه که شما رو با این شرایط قبول کنه ولی همچین دختری شاید ایده آل نباشه برای شما و بعدا افسوس بخوری که کاش صبر کرده بودم و هم خودت رو بدبخت کنی هم اون بیچاره رو.

جمع بندی کنم،برادر من ببین توی چه حرفه ای استعداد داری برو جلو.اونقدر روش وقت بذار تا حسابی پیشرفت کنی.حداقل اگه درآمدت هم به اون مقدار دلخواه نرسید ولی بقیه پافشاری و همت و علاقه شما رو میبینند و همین خودش خیلی عالیه.سن و سال هم یه عدده. من خودم وقتی افسوس میخوام که ای وای سنم فلان شده پیش خودم میگم مشکل همین شناسنامه است.من اگه باور نداشته باشم که الان مثلااگه۵۰سالمه و با نشاط باشم کسی هم نمیفهمه اصلا .یکی دیگه از اقواممون پسره اونقدر بانشاط با اینکه خیلی توی زندگی اش سختی خیلی کشیده و ازدواج اش دیر شد یه دختر که۱۵سال ازش کوچکتر بود عاشق اش شد و ازش خواستگاری کرد!الان هم سال هاست کنار هم خوشبخت اند.

برای هیچ کاری دیر نیست.از همین الان خیلی قوی شروع کن به پیشرفت .یاعلی

خخخخخخخ مردم از خنده. ناراحت نشی از دست خودم دارم میخندم. ازینکه چقد به مغزم فشار آوردم بفهمم پسری یا دختر وقتی رسیدم اینجا که گفتی نمیان بریم خاستگاری فهمیدم پسری.

 من برا اینکه به دروغ نخوام دلداری بدم، حرف دلمو صادقانه میگم . به نظرم اگه هنوزم پسری هست که منتظر مامان و باباشه براش زن پیدا کنن، بهتره کلا قید ازدواجو بزنه چون تو این زمونه وقتی نمیتونه خودش کسی رو پیدا کنه چه جوری میخواد زندگی رو بچرخونه و بابای بچه ها بشه و اونا رو درست تربیت کنه که بتونن تو جامعه خودی نشون بدن ؟ شما که پسری، دختر نیستی که مجبور باشی بشینی تا کسی بیاد خاستگاریت. چرا خودت نمیری کسی رو پیدا کنی؟ باید روابط اجتماعی تون قوی تر از این باشه که بتونید به افراد دیگه بسپارید. من از پستت تعجب کردم و باورش برام سخته که هنوزم پسرای اینجوری تو جامعه هستن. سی سالته بچه که نیستی. واقعا شما احساس نیاز به جنس مخالف نداری که نشستی ؟ مثلا شما تشنت باشه میشینی تا بقیه آب دستت بدن ؟ یا خودت میری آب میخوری ؟ 

سلام 

اینکه بعضی والدین نمیفهمنن ، حرف درستیه، اینکه بعضی والدین شعورشون پایینه: حرف درسته، همه این حرفها درسته. حتی تجربیاتی مشابه دارم. اما چاره ای جز احترام نیست.

اما درباره ازدواج

با توجه به زندگی مستقلی که داشتی انتظار استقلال تصمیم گیری بیشتری ازتون داشتم.

منم با مهرسام موافقم. بخش زیادی از مشکل به خودتون برمیگرده. الان بعضی دخترها خودشون قضیه ازدواج شون رو مدیریت میکنن. یعنی به چند واسطه میسپرن که شمارشون رو به جماعت خواستگار بده، و میرن توی سایت ها و کانالهای همسریابی ثبتنام میکنن(مثل کانال طلاب و متدینین، نرم افزار آدم و حوا، سایت تبیان) بعد خود دختر وضعیتش رو به خانواده پسر میگفته و جلسات خواستگاری رو پیش میبرده. حالا که شما پسر هستی انتظار هست بااعتماد بنفس سرتون رو بگیرید بالا و به همه جا بسپردید که براتون دختر خوب معرفی کنن.

برای اینکه توی خواستگاری خسته و اذیت نشید، اولا موردهای بالاشهری رو پیگیری نکنید. دوما ۴ تا ویژگی، فقط ۴تا که  باید حتما حتما همسر آینده تون داشته باشه بنویسید، و ۴ ویژگی که اصلا اصلا نباید همسر  اینده تون داشته باشه را بنویسید. از خودتون هم ۴ ویژگی خوب یادداشت کنید و اینها را به هر معرفی که قراره براتون مورد معرفی کنه بدید.

درمورد اینکه گفتید زندگی را با هم بسازیم. یعنی هم زن شاغل باشه و هم مرد.

واقعیت اینه با توجه به اینکه تنها زندگی کردی اما هنوز در مورد ازدواج نتونستی به استقلال برسی و این حرفتون ، بنظر آدم کم مسئولیتی میایید، روی این ضعف تون خیلی جدی کار کنید و اصلاحش کنید.

ببینید مرد وقتی از سر کار میاد خونه، از خستگی ولو میشه، این مادر یا همسر ه که از قبل غذا را اماده کرده، لباس های آقا رو شسته و اتو کرده سر چوب لباسی در اختیارش میذاره، خونه رو مرتب و تمیز و اماده برای ورود هر مهمانی نگه میداره.

حالا اگر خانم شاغل باشه، باتوجه به اینکه بنیه جسمی و روحی ش از آقا ضعیف تره، لازمه وقتی از سر کار میاد یه نفر مثل آقایون بهش رسیدگی کنه البته بخاطر همون ضعیف بودن زنان، خانمهای شاغل رسیدگی بیشتری نسبت به اقایون شاغل نیاز دارند، این رسیدگی رو چه کسی قراره انجام بده؟؟؟

آقا با تن خسته و اعصاب خورد میاد خونه، خانم هم همین طور، چه کسی قراره غذا درست کنه؟ چه کسی به نظافت خونه و لباس ها و ... قراره بپردازه؟؟ 

مگه آقایون چقد همکاری میکنن توی کار خونه؟؟

زن و مرد خستگی و اعصاب خوردی شون رو میارن خونه، در بهترین حالت هیچ حرفی نمیزنن که دعوا نشه و کم کم رابطه شون به سردی میره. 

چی دارین میگین 

خودتون دارید بادستای خودتون خودتون راحلاک میکنید 

یعنی چی که نمی تونی غیر ازدواج نیاز جنسی برقرار کنی 

نمی تونی خودت کسی رو پیداکنی 

شمابه این هامیگین استقلال 

به ازدواج سنتی ودرست میگین اویزون خانواده بودن 

اسم این هاغیرت وحیاست

که الحمدالله درشماهست نمی زاره 

به راهی که اشتباه است کشیده شوید 

فکر کردید بارفاقت بایک دختر بعد میشه زندگی سالمی داشت 

پرمیشه از اضطراب ودلهوره 

دیگه اقا به خانومش اعتماد کامل نداره وخانم هم با کوچک ترین کارهای مرد دلنگران وحراسان 

میدونید زندگی که توش اعتماد هست چه ارامشی داره این ارامش چه عشقی داره 

وچقد  روی حال دونفر تعصیر داره 

باخانواده تون بیشتر حرف بزنید 

به بقیه بسپارید خاله عمه ویا جاهای دیگه که خودتون میدونید 

چی دارین میگین 

خودتون دارید بادستای خودتون خودتون راحلاک میکنید 

یعنی چی که نمی تونی غیر ازدواج نیاز جنسی برقرار کنی 

نمی تونی خودت کسی رو پیداکنی 

شمابه این هامیگین استقلال 

به ازدواج سنتی ودرست میگین اویزون خانواده بودن 

اسم این هاغیرت وحیاست

که الحمدالله درشماهست نمی زاره 

به راهی که اشتباه است کشیده شوید 

فکر کردید بارفاقت بایک دختر بعد میشه زندگی سالمی داشت 

پرمیشه از اضطراب ودلهوره 

دیگه اقا به خانومش اعتماد کامل نداره وخانم هم با کوچک ترین کارهای مرد دلنگران وحراسان 

میدونید زندگی که توش اعتماد هست چه ارامشی داره این ارامش چه عشقی داره 

وچقد  روی حال دونفر تعصیر داره 

باخانواده تون بیشتر حرف بزنید 

به بقیه بسپارید خاله عمه ویا جاهای دیگه که خودتون میدونید 

چند روزی از گذاشتن پستت میگذره نمیدونم نظرم میخونی یا نه.به هر حال مینویسم.

نمیخوام از خانوادت بد بگم یا اینکه بگم ولشون کن قبدشون بزن برو پی زندگیت نه اصلا ببین اول اینکه باید بپذیری وقبول کنی که هدف زندگی ازدواج به هر قیمتی نیس اگر نشد اصلا مهم نیس دوم اینکه نمیدونم امکاناتت در چه حدی هست درامدت چقدره ولی یه نصیحت دوستانه که درواقع تجربه خودم هست رو میگم.اگر منتظری تا خانوادت واست اقدامی کنن خوب کاملا در اشتباهی این اتفاق نمیوفته آب پاکی رو بریزم همین الان روی دستت چون اونا فکر میکنن با اینکار باید هزینه کنن واین واسشون سخته ضمن اینکه اگر تنها مجرد خانواده ای وخواهر وبرادرات ازدواج کردن خوب تعجبی نداره چون پدرومادرت هرچی ذوق داشتن سر اونا خرج کردن وتمام دیگه نه تنها ذوقی ندارن حوصله ای هم در کار نیس واین ماجرای تورم وگرونی هم بهش دامن زده وبده از بدتر شده.چرا به خودت اعتماد نداری؟خودت بایدکاری کنی اگر خانوادت تورو نمیبینن دلیل نمیشه که جامعه هم نبینه خودت بسپار به دیگران تا بهت کیس معرفی کنن اگر موردی پیدا شد که شرایط اولیه رو داشت ودیدی بهت میخوره خوب سعی کن به حالت مسکوت نگهش داری وبری خودت ببینیش چه با اطلاع قبلی یا بدون اطلاع اگر باز مشکلی نبود وشرایط جوری بود که تونستی از طریق واسطه باهاش صحبت کنی خوب چه بهتر باز چراغ خاموش یه ملاقاتی هرچند کوتاه باهاش داشته باش ویه جور سربسته بهش برسون که کسی از خانوادت در جریان نیس.بعد از همه این چیزا باید تصمیم قطعی رو بگیری وبا خانوادت مطرح کنی توی شرایطی که از خودت ضعف  نشون ندی اگر ته حرفات یه کم تهدید هم باشه اشکالی نداره.مجبورشون کن که واسه تماس با خانواده دختر اقدام کنن ویه جلسه رو باهاشون ملاقات کنن در واقع خواستگاری رسمی بشه بعد از اون دوباره میتونی ببریشون توی حاشیه وخودت اختیار عمل به دست بگیری ولازمش اینه که با برنامه ریزی بری جلو وشاید مجبور بشی یه کم رازدار بمونی وحرف رو جابه جا نکنی خوب اگر همه چی طبق خواسته شما پیش رفت که چ بهتر اما هرجا احساس کردی دارن کارشکنی میکنن یه بزرگتر که حرفش بخونن توی اقوام رو در جریان بذار راحت حرفت بزن بهش وبگو که خانواده خودم دقیقا دارن چوب لای چرخم میذارن.خیلی مهمه که اصلا عصبی نشی وارد بحث های الکی نشی هرچی رو میگی عمل کنی وخالی نبندی تا اینکه نامزدی یا عقد کنی بعد ازون میتونی ملایم تر رفتار کنی تمام اینها باید در کمال احترام انجام بشه واینکه نباید دختر یا خانوادش چیزی متوجه بشن.فقط کافیه یکبار خانوادت بیان همرات همین کافیه تا خانواده دختر ببینن که خانواده داری ازین حرفا بعدش دیگه مهم نیس حتی اگر کسی همرات نیومد توی جلسات بعدی مهم نیس یه بهونه بیار ک گرفتار بودن  بعدم به مادرت بگو زنگ بزنه عذرخواهی کنه .اگر واقعا هدفت ازدواجه منتظره امداد غیبی نباش حتی رو کمک خانوادت هم حساب نکن فقط خودتی وخودت ولاغیر.اینم بدون که بعضی دخترا از پسرای اینجوری خوششون میاد که استقلالشون سعی میکنن حفظ کنن واینجوری بهت کمک هم میکنن.یکی از دوستای من فقط یکبار خانوادش برو نشون پدر مادره دختره داد وتمام حتی واسه گذروندن مهریه وصحبت های رسمی منه بیچاره به زور خفت کردو برد منم با یه دست کت وشلوار قرضی رفتم واتفاقا خانواده دختر به حدی فهمبده ومتشخص بودن که ندبدم مثلشون رو.اونا میدونستن که خانواده پسر خیلی موافق این وصلت نیسن اما با این حال باز پسره رو به صورت تنهایی پذیرفتن بهش احترام گذاشتن ویادمه دوستم گفتش که من وقتی خونه اینا هستم حالم خوبه چون به نظرم گوش میدن به تواناهایی هام خیلی احترام میذارن اعتمادبه نفسم بالا میبرن کاری که خانواده خودم نمیکنم وهمین باعث شده که تمام سعی ام رو واسه خوشبختی این دختر میکنم وجالب اینکه همینم شد این پسر اونقدر تلاش کرد وکار کرد تا بالاخره تونست وشب عروسبش قیافه باباش دیدنی بود که چه مراسمی گرفته پسرش از من پرسید پولش از کجا آورده منم گفتم اینش مهم نیس مهم اینه که زیر منت بازوی خودشه پسر شما فقط یه کم توجه میخواست از طرف شما تا خودش نشون بده اما شما دریغ کردین ازش وفکر کردین اگر کاری کنین واسش باید پول خرج کنین ولی پسرشما فقط توجه میخواس اعتماد به نفس میخواس که یه خانواده دیگه اینو بهش داد دخترم بهش داد وامشبم عروسیشه وظاهرا واسه شما شب عزا هست قیافتون که اینو میگه پدره پسره تازه اون شب فهمید که هیچ کارس واونی که اختیار همه چی دستشه اون بالاییه وباید به عنوان پدر به وظیفش عمل میکرد که نکرده وتا مدتها بعدش هم روابطشون خیلی کم بود وخوده پسره تنها میرفت خونه پدرش وبرعکسش خونه پدرخانمش با شوق وذوق میرفتن دوتایی.حالا دیگه خیلی تایپ کردم خسته شدم.امیدوارم ازین وابستگی که داری رها بشی بتونی خودت شریکت پیدا کنی