خانواده برتر

من گاهی که حسودی ام میشه به کسی، به همون شخص محبت میکنم یا تو جمع ازش تعریف میکنم.

خیلی تاثیر داشته که این احساس حسادت بره.

ولی واقعا تو از بین بردن کینه موندم، مثلا کسی حرف ناپسند و ناراحت کننده ای بهم گفته یا دلم رو سوزونده تو ذهنم هست نمیدونم چه شکلی حس بد به اون شخص رو از بین ببرم، اگه کسی میدونه راهنمایی ام کنه

سلام

بنظر من خودسازی  اول حصور خدا رو همه جا حس کنی. تو اتاقت جایی که خیلی باش در ارتباطی مثل آینه رو کاغذ بنویس خدا میبیند  برچسب های مخصوص گوشی بگیر که نوشته خدا میبیند. اینجور واقعی متوجه میشیم خدا میبینه.

بعد سعی کنیم همه کارامون برا رضای خدا باشه. 

سلام

کسی نمیتونه مدعی بشه که عادتی رو ترک کرده ولی میتونیم مدعی باشیم که در حال مراقبت از عادت هایی که ترک کردیم هستیم.

سلام

خودسازی روحی بیشتر با قلب در ارتباطه...باید قلبت رو رقیق کنی...من سعی کردم نسبت به همه چیز واکنش خوب نشون بدم و دلسوز باشم و بی منت و قربت الی الله محبت کنم...حتی گاهی کاملا نقش بازی میکردم...اما کم کم قلبم از حالت سنگ بودن اومد بیرون...

کارای دیگه ی مفید م ذکر استغفرالله و یاقدوس و ایناس که به لطف و پاکی خدا مرتبطه...کلا هر صفتی از خدا که دوس داری تو وجود خودت تجلی پیدا کنه رو ، ذکرشو بگو...

استادای خوبی هم تو این زمینه هستن که کمکت میکنن...مثلا استاد محمد شجاعی...بگرد سخنرانیاشو پیداکن...کانال هم دارن...

و اینکه اولین قدم خودسازی من با نماز اول وقت شروع شد...خیلی خیلی قدرت روحی آدمو می بره بالا...

امیدوار موفق باشی

سلام

میدونی خود سازی وسعت خیلی زیادی داره و محدود نمیشه مثله یه دریاست اینکه وسطش باشی  و بخوای بدون اصول و قاعده بدی جلو یکم سر در گمی داره

در قدم اول باید خدا رو تو بزن زندگی وارد  کنی یکی از چیزایی که روزی ۳ بار برات اینو یاد آوری میکنه نماز با توجه هست

خوندن کتاب های مربوط به اخلاق مثل یکصد موضوع و پانصد داستان

یا کتاب گناهان کبیره

یا کتب آیت الله حق شناس که از اساتید اخلاق بودن (فکنم کتاب واعظ بود)

و گوش دادن کلاس های  اخلاق

داشتن یه استاد که مستمر پیشش بری از سوال بپرسی کمکت کنه

کتاب خوب خیلی می تونه کمکت کنه

سلام دوست گرامی وقت شما به خیر.

برای خودسازی در ابتدا لازم است که خود را بشناسید. خود شناسی به خدا شناسی منتهی می شود زیرا آدمی ریشه ی خداوندی دارد و ما با مسیری که می پیماییم، سمت و سو و جهت حرکت خویش را معین می کنیم.

شما باید این را بپذیرید که سرشت اصیل شما الهی ست. 

در تمثیلی در قالب داستان،آورده اند که گدایی سال ها روی صندوقی می نشست و تکدی گری می کرد. روزی عابری از آن مکان گذر می کرد، سائل گفت مرا با صدقه ای شادمان کن!

عابر گفت روی چه نشسته ای؟

پاسخ داد صندوقی که از زمانی که در خاطرم می باشد، روی آن می نشینم.

عابر گفت آن را بگشا!

مرد فقیر متحیر گشت. لکن با اصرار عابر آن و با زحمت فراوان آن را گشود و دید صندوق مملو از زر و طلا و سکه ی ناب می باشد.

سائل مدتی مدید روی صندوق می نشت و دست طلب به سوی دیگران دراز می کرد و خبر نداشت آنچه روی آن نشسته، گنجی ثمین و گران بها می باشد.

داستان فوق در واقع تمثیل است. ما انسان ها در درون خویش گنجی گران بها از جنس روح خداوندی داریم. خداوند از روح خویش در درون انسان دمید. گنج خویش را به انسان بخشید و او را روانه ی این دنیا کرد.

در مسیر آفرینش، انسان از تراب به مقام اشرف مخلوقات نائل شد اما چه شد که خویش را این چنین در میان دنیا گم کرد؟

پاسخ در درون ماست. هر چه به دنیا آلوده تر شدیم از اصل وجودی خویش فاصله گرفتیم. مانند مرد سائل که روی گنج نشسته بود، روی گنج نشستیم و از آن بهره نبردیم.

بهترین راه برای یافتن اصل وجودی خویش، "شناخت" گنج نهان خود است. باید به این باور برسید که اصل شما از جنس صفات منفی نیست. 

غم،اندوه،خشم، ریا، قضاوت، کاهلی و اهمال، وابسته بودن به محیط، واکنش، رشک و حسد، چسبیدن به فرم ها و... از ویژگی های خداوندی نیستند پس آنها را رها کرده و دور بریزید.

در مقابل سمت اصیل وجود خویش را ارتقا دهید. 

خداوند حکیم است، علیم است، رحیم است، خلاق است، وهاب است، خداوند غفور است، حمید است، حلیم است.

باید آنها را شناخت و به سوی آن گام برداشت.

اما چگونه؟! ساده ترین راه  مرز بندی افکار خویش می باشد. در ذهن خویش یک مرز ایجاد کنید. صفات منفی را مانند فردی که قصد تعرض به حریم شما دارد تصور کنید. فردی که می خواهد جزئی از بعد اصیل شما را برباید. سپس زمانی که با آن رو به رو می شوید، فوراً آن را عقب برانید. 

مثلا زمانی که خشم به سمت شما می آید، آن را در ذهن تصور کرده و بی درنگ آن را دور کنید و اجازه پیشروی ندهید.

از پرش های ذهن خودداری کنید. ذهن خویش را در لحظه نگاه دارید.

در ابتدا شاید دشوار به نظر برسد اما با تداوم میسر می شود.

اصولی که عرض کردم را خود امتحان کرده و حاصل آن را با تمام ادراک خویش احساس کردم.

سخنان دکتر الهی قمشه ای و به طور ویژه استاد پرویز شهبازی را حتما گوش دهید.

مولانا را بیشتر بشناسید. مولانا صرفا شاعر نیست. مولانا درس زندگی می دهد.

اصول یافتن من حقیقی را می گوید. به سخنان ایشان صرفا به عنوان کلماتی آهنگین نگاه نکنید. در بطن این کلمات، اصول ساده زیستن پنهان شده اند که ما را در باز کردن صندوق خویش یاری می رسانند. همان گونه که می فرمایند:

طبیبان فصیحیم، که شاگرد مسیحیم

بسی مرده گرفتیم در او روح دمیدیم

(غزل1474 دیوان شمس را مطالعه بفرمایید. مولانا سر و مقصود گفته های خویش را بسیار زیبا  و شگرف بیان می کنند.)

مواردی که عرض کردم تجاربی بودند که بنده را یاری رساندند. 

ولو راه مدید می باشد و در ابتدای مسیر هستیم لکن حرکت مستمر را همچنان ادامه خواهیم داد.

امیدوارم موید و پیروز باشید

در پناه حق

سلام

جدیدأ سعی میکنم ی خصلت خیلی خیلی خیلی بد و از خودم دور کنم

اونم غیبت کردن

سعی میکنم اگه ی وخ بحث پشت سر کسی حرف زدن شد(چ خوب ازش بگن،چ بد ،چ خدایی نکرده تهمت) بگم غیبتش و نکنید و... 

میدونی چیع

موقع غیبت کردن،میگفتم بزار بگم سبک شم

بعد وقتی میگفتم و میگذشت،شب موقع خواب با خودم میگفتم حالا واقعأ سبک شدم؟؟؟

بد تر عذاب وجدان میگرفتم،چند وقت بعد ک بحث غیبت میشد میگفتم بسه بسه،غیبت نکنیم،و واقعأ بعدأ ک فکرشو میکردم،خوشحال میشدم،از این گناهی نکردم و...

واینکه

کلأ اگه بخوای هر گناهی و از خودت دور کنی،باید یاد خدارو در نظرت بگیری

اگه بدونی خدا تو همه حالات نگاهت میکنه،گناه نمیکنی،همین

موفق باشین و التماس دعای فراوووووون🙏❇

من با درس خوندن ازشر تنبلی وبی حوصلگی وفکر و خیال آزاد میشم واحساس عزت نفس سراسر وجودمو احاطه میکنه وتصمیمات ارزشمند تر ومفیدتری میگیرم خیلی حس خوبیه

ب الاناز

خواهر عزیزم

اگع حق با شما بودع ،طرف وب خاطر خدا ببخشش😊♥

باورت میشه عزیزم تو دلم میگم فلانی رو بخشیدم

ولی مثلا یک ماه بعد که ببینمش اصلا دلم نمیخواد برم باهاش سلام علیک کنم

بعد می فهمم که کینه اون شخص تو دلم مونده

بعضی حسها انگار خیلی عجین با آدم میشند و نمیشه به راحتی از بینش برد

راستی من هم خیلی دوست دارم غیبت نکنم و غیبت نشنوم

برا غیبت گفتن تا حدی میتونم کنترل کنم

ولی برا غیبت نشنیدن واقعا نمیتونم

تا تو جمع بحث سمت یه نفر غایب میره و من میگم حرف رو عوض کنیم همه میگند جانماز آب نکش یا میگند نذاشتی یه بار حرف بزنیم یا میگند این چه اخلاق بدی هست تو داری

بعضی وقتها هم واقعا نمیشه اون جمع رو ترک کرد، نمیدونم چیکار کنم

تو انگار موفق بودی برا ترک غیبت. اگه میتونی بیشتر راهنمایی کن

ب الاناز

وقتی میگن جانماز آب نکش،ب نظر من اون جمع و ترک کن،بدون اینکه حرفی بزنی

برای کینه،

ببین منم همینطور بودم،میگفتم،فلانی بیخود کرده پشت من حرف زده،مقتی میدیدمش،دلم میخواس... ولی بعد از ی مدت،دیدم دارم با این ک ورزی،خودم و خراب میکنم،هم پیش خدا هم پیش بقیه،بابام همیشه میگه اگع حق با تو بود و بخشیدی هنر کردی😊♥

پینهاد من اینکه همه ی همه ی همه ی کارتو ب خاطر خدا انجام بدع،حتی اگه غذا داش رآو گاز قل میخورد،به خاطر خدا برو همش بزن

انشالله موفق باشی دوست عزیز

ب الاناز

وقتی میگن جانماز آب نکش،ب نظر من اون جمع و ترک کن،بدون اینکه حرفی بزنی یا چیزی بگی

برای کینه،

ببین منم همینطور بودم،میگفتم،فلانی بیخود کرده پشت من حرف زده،وقتی میدیدمش،دلم میخواس... ولی بعد از ی مدت،دیدم دارم با این کینه ورزی،خودم و خراب میکنم،هم پیش خدا هم پیش بقیه،بابام همیشه میگه اگع حق با تو بود و بخشیدی هنر کردی😊♥

پیشنهاد من اینکه همه ی همه ی همه ی کارتو ب خاطر خدا انجام بدع،حتی اگه غذا داش رآو گاز قل میخورد،به خاطر خدا برو همش بزن

انشالله موفق باشی دوست عزیز

من تا دلتون بخواد سوژه واسه خودسازی داشتم و دارم:

-خیلی زود عصبی میشدم

-قدرت بیان و اعتماد به نفس بسیار پایینی داشتم

-خجالتی بودم

-همه چیو جدی میگرفتم و زود بهم برمیخورد و قهر میکردم

خلاصه آدم به درد نخوری بودم :)

این اخلاق ها خیلی بهم ضربه زد و باعث شد دختر مورد علاقم فراری بشه، محل کار زیاد جدیم نگیرن چون نمیتونستم منظورم رو خوب برسونم یا روم نمیشد حقم رو بگیرم :/

یه روزی خسته شدم و غرور رو گذاشتم کنار و عیب هامو قبول کردم و با تمام وجود برنامه ریزی و تلاشمو شروع کردم برای برطرف کردنشون.

* برای  از بین بردن این اخلاق های افتضاح اول از همه تلگرام و اینستاگرام رو از گوشیم پاک کردم چون خیلی وقتمو میگرفت و فقط هفته ای یکبار بهش سر میزدم اونم پنجشنبه شبا، کتاب خیلی زیاد خوندم خیلی، تو نرم افزار کتابراه پره از کتاب هایی که خوندم، خیلی تمرین کردم، دفترچه ای درست کردم که تمرین ها و توصیه ها رو توش یادداشت کردم، همیشه آخر شب روزمو چک میکردم و میکنم که کدوم یک از تمرین ها رو درست انجام ندادم بعد تو دفترچم یادداشت میکردم و کارایی که خوب انجام میدادم رو هم ثبت میکردم، این تمرین ها دوسالی طول کشیده و تقریبا نود درصدشون خدا رو شکر برطرف شده، باید به تمرینم ادامه بدم تا این ده درصد لعنتی هم از بین بره و خدایی نکرده دیگه برنگرده و بشه جزء ذاتم.

الان هم تازه شروع کردم غیبت کردنو دارم ترک میکنم.

ممنون عزیزم

میشه بگید برا افزایش اعتماد به نفس چه پارامترهایی رو درنظر میگرفتید؟

البته اگه دوست داشتید جواب بدید

به نویسنده پست

ببخشید اینقدر تو پست شما حرف زدم آخه پستت برام جالب بود

به الاناز

نه عزیزم .بپرسیدازهم اتفاقا من میخونم وخوشحالم میشم چون شماکه میپرسیددیگران هم بیشترازتجربه هاشون میگن منم بیشتراستفاده میکنم☺🌺

ولی واقعادرباره اعتمادبه نفس هرچی بلدین بگین

یه چیزدیگه میپرسم راهنمایی کنیدخواهشا

احساس خنگ بودن میکنم گاهی

بخصوص تودرس

البته مطمعنم همش بخاطرضعف شدیداعتمادبه نفسه ولی نمیدونم چکارکنم

به الاناز

با توجه به چیزایی که تو این مدت یاد گرفتم به نظرم گفتن این مطلب که اعتماد به نفس ندارم خیلی کلیه، اول باید دید تو چه زمینه و تو چه شرایطی اعتماد به نفس ندارم، چون هر کدوم راهکارهای خودش رو داره، خودم رو مثال میزنم:

من چون تو محل کارم کارشناس قطعات یه مکانیزمی هستم باید ایرادهایی که رخ میده رو پیدا کنم و گزارش آماده کنم که تقریبا ماهی دو دفعه هم باید علاوه بر ارسال گزارش به رئیس و مدیر شرکت و سازنده قطعه و ... پرزنت کنم، خب در زمان ارائه من اصلا اعتماد به نفس نداشتم و وسطای ارائه با خودم میگفتم وااای خداااا چقد دارم چرت و پرت میگم، کی میشه تموم شه!!؟؟؟!!!

خب برای حل این قضیه کتاب اصول سخنرانی و فن بیان به روش TED رو خوندم که متوجه شدم که چقد ایراد داشته کارم، مثلا من هیچ متن ارائه ای نداشتم و همه چیزو فلبداهه میگفتم خب این باعث میشد تو اون استرس مغزم خوب کار نکنه و نتونم منظورمو خوب برسونم ( مثلا تو این کتاب گفته بود اینقدر باید روی ارائه تسلط داشته باشید که حتی وقتی تو خونه دارید پیاز تفت میدید زبونتون برای خودش کار کنه و متن رو بگه)، و همچنین چون تسلط نداشتم روی اطلاعات علمی که ارائه میگردم اعتماد به نفس و اطمینان خاطر توی ارائه نداشتم بنابراین مطالعم رو زیاد کردم تا جایی که روی حرفایی که میزدم حاضر بودم قسم بخورم که درسته. همچنین تو این کتاب هم نوشته شده بود برای اینکه کلا تو هر زمینه هم اعتماد به نفس داشته باشید و ترستون بریزه باید با ترستون روبرو و شاخ به شاخ بشید و فرار ازش هیچ چیز رو تغییر نخواهد داد.

بعد یه کتاب دیگه به اسم زندگی خردمندانه خوندم و دیدم که طرز تفکرم هم مشکل داره، توی این کتاب نوشته بود "طرز تفکر شما نسبت به وقایع باعث ایجاد احساس در شما و این احساس سبب یه واکنشی خواهد شد، شما نمیتونید احساستون رو کنترل یا تغییر بدید مگر اینکه نوع نگاه و باورتون رو به اون واقعه تغییر بدید" خوندن این کتاب هم باعث شد بفهمم طرز تفکرم خیلی مخربانه و بدبینانه هستش و تغییرش دادم که الان حتی اگه تو ارائه سوتی هم بدم اصلا کنترل از دستم خارج نمیشه و شاید تبدیل به سوژه ای کنم که بقیه هم بخندن و محیط عوض شه و با حضار صمیمی تر و نزدیک تر شم.

بازم اگه مطلبی به ذهنم رسید بهتون میگم

خیلی خیلی ممنون

خیلی کامل و با جزئیات راهنمایی کردید

کتابهایی که تو نظرتون بود هم یادداشت کردم که بعدا بخونم

خجالت رو هم همینطور رفعش کردید یا پروسه دیگه ای براش داشتید؟

سلام من قبلا خیلی کار امروز رو به فردا مینداختم

سعی کردم بانوشتن کارهام تو یه دفتر بتونم کارامو کنترل کنم

خیلی سخت تونستم خودمو عادت بدم به این وضعیت..

گاهی اوقات ناامید میشدم

گاهی اوقات خسته..

یه کار دیگه ام میکرد پورنگرافی بود ..

تصمیم گرفتم برای اینکه بتونم از صنعت پورن فرار کنم شروع کردم به حفظ قران..

و خوندن تفسیر قران..

هروقت فشار جنسی میومد بم اگر حال فعالیت کردن داشتم که فعالیت میکردم

اگرم نداشتم میرفتم.کتاب میخوندم گاهی اوقات حتی شده بود 200صفحه کتابم بخونم

فیلم خارجی رو حتی دوبله شدش گذاشتم کنار

اهنگ رو به حدی زیادی ترک کردم

الانم روی حسادت دارم کار میکنم

روزی ده مین سخنرانی حسادت محمد شجاغی رو گوش میدم

که هی تو ذهنم تکرار بشه 

و برام بشه ملکه ی ذهنم روی ضمیر ناخوداگاهم تاثیر داشته باشه

راستی اول از نماز شروع کردم

اخع شنیده بودم یه روایت از پیغمبر با این مضمون که نماز ادم رو درست میکنه

من اعتماد کردم بع همین روایت..

اول سعی کردم ادب را موقعه نماز رعایت کنم

سروقت بخونم

یه کوچولو ارایش کنم

با بوی عطر برم سر نماز..

تلفظ ها رو درست کنم و...

قبلا خیلی ازدواجی تر بودم..همش حسرت آه ناله ، یه مدت خواستم این موضوع رو اصن انکار کنم بگم اصن برام مهم نی اما نتیجه ی عکس داذ..
تصمیم گرفتم خودمو نیازمو بپذیرم و سرکوبش نکنم
الان صبح پا میشم یه نماز دو رکعتی میخونم به نیت ازدواج و می‌سپارم دست خدا ازدواجمو..
دیگه بش سعی میکنم فکر نکنم هرچند دلم میگیره گاهی اوقات..
قبلا خیلی عصبی تر میشم ، از اخرین باری که کلی عصبی میشدم تاریخ رو نوشتم ..یادمه نوشته بودم دوست دارم بمیرم و حس ضعف دارم. .
بعد از اون سعی کردم خودم و جمع جور کنم..هی تلقین کنم بخودم که ادم ارومیم
سعی میکنم وقتی نسبت به یکی دل چرکین میشم بیشتر دعا کنم
وقتی تلاش میکنم اعتماد به نفسم میره بالاتر 
خودمو قضاوت نمیکنم، شاید امروز اون چیزه ایذه ال خودم نیستم اما ذر مسیر رسیدنشم..
اما فگ نکن همه اینا برای همیشه رفته ..نه مت هنوز شهوت تمام بدنم رو میگیره هنوز دوست دارم طرفو بترکونم هنوزم عصبی میشم .
اما هر روز بیشتر از قبل دارک تلاش میکنم
 

از امام زمان بخواهید تا راهنماییتون کنه

مثلا بعد از نماز در حد چند دقیقه با امام زمام صحبت کنید

و از ایشون بخواهید که تا راه رو بهتون نشون بده، و بعد خودش دستتون رو بگیره و کمک کنه تا مسیر رو ادامه بدید

به الاناز

خواهش میکنم، ان شاا... موفق باشید.

خجالتی بودن هم باید دید تو چه زمینه ای هست.

مثلا من تو جمع غریبه خیلی خجالت میکشم

بنابراین سعی میکنم ارتباطاتم رو بیشتر کنم، مثلا تو مترو یا اتوبوس که هستم با آدمایی که غریبه هستن صحبت میکنم، صحبت رو هم با آدرس پرسیدن شروع میکنم بعدش خودش ادامه پیدا میکنه، طرز فکرم رو هم عوض کردم، خجالتی ها از جمله خودم فکر میکنیم که دائم تحت نظر هستیم و همه دارند به ما توجه میکنند بخاطر همین خیلی مواظب رفتارامون هستیم و همین باعث میشه همه چیز یادمون بره حتی طرز راه رفتن، بعد مطالعه متوجه شدم خیلی دارم به خودم سخت میگیرم و خیلی به نظر بقیه بها میدم و واسم مهم هست، در صورتی که دیگران اینقدر درگیر خودشون هستند که اصلا به من توجه نمیکنند در واقع حتی اگه روم زوم کرده بودن هم نباید اصلا اهمیت بدم ببخشیدااا بلانسبت انگار یه مشت گوسفند دارن نگام میکنند.

به نظرم خجالتی بودن و اعتماد به نفس نداشتن تو یه گروه قرار دارن.

به نظرم طرز فکر و نگرش خیلی مهمه، اگه تونستید کتاب زندگی خرمندانه رو بخونید، تو نرم افزار فیدیبو قیمتش ۵۰۰۰ تومنه، میارزه وقت گذاشتن و خوندنش، در مورد خیلی چیزا مطلب گذاشته.

باز هم ممنون ازتون

تعبیرتون از نگاه مردم خیلی خوب بود یه بار هم یه سخنرانی گفت برا خجالت نکشیدن فکر کنید مردم یه دسته مورچه هستند. شما براتون مهمه که یه دسته مورچه نگاه تون کنند یا نکنند.

حتما کتاب رو میخونم ممنون که کامل توضیح دادید

نمازمو تند میخوندم.. اومدم جا نمازمو تغییردادم برای نماز علاوه بر چادر روسری هم گرفتم که همه چی رسمی باشه که فکر نکنم باید تندی بخونم بره.. همراه نماز یه قرانی پخش کنم با گوشیم که فضا جوری باشه که فکرنکنم به چیزای دیگه یا بخوام سریع تمومش کنم..

حس حضورم بیشتر باشه..

زود عصبانی میشدم پشت تلفن.. تمرین کردم وقتی ارباب رجوع یا ریس زنگ میزنه و حرفاش داره عصبانیم میکنه گوشی و از خودم دور کنم و توجه نکنم چی میگه و عصبانیتم اینطوری کم میشه و تو این فاصله دوتانفس بگیرم بعد جوابشو بدم.

قبل خواب خیلی فکرمیکردم. تصمیم گرفتم افکارمو قبل خواب تیتر وار بنویسم خیلی خوبه.. و یک ساعت قبل خواب دفترچه هایی که توش جملات مثبت و ارزوهامه بخونم.. خودمو اروم کنم بخوابم..

ناامید میشدم زود.. دیدم مال غر زدنمه تو ذهنم قبل غر زدنم میگفتم غر ممنوعه  باید مثبت فکر کنی.. و مچ خودمو میگرفتم خیلی جواب داد.

موقع شروع کاری خیلی دیر شروع میکردم چون ایده ال گرا بودم شروع کردم خرد خرد رفتن روی کار.. و کار و نصفه نصفه انجام دادن و در اخر بازبینی کردنم ..نه از اول خوب نوشتن..

حوصله نداشتن..چیزی که الان دارم روش کار یکنم..یعنی هر وقت میگم حوصله ندارم میرم یه اهنگ میزارم پنج دقیقه میرقصم تتا حوصله و حالم بیاد سرجاش..

خواهش میکنم

براتون آرزوی موفقیت میکنم

کانال استاد محمد شجاعی رو تو تلگرام سرچ کنید

کلاس اخلاقه

هم صوتی هم نوشتاری درباره همه چی توضیح دادن

سلام 

چقدر این پست خوب بود👌👌👌چقدر کامنتهای دوستان خوب بود👌لذت بردم و واقعاً استفاده کردم👍

ممنون نویسنده پست🌷

به مشکات

خواهش میکنم بزرگوار😅

شماهم اگرتجربه ای داریدبفرمایید😃

به مجتبی کبیر

سلام 

از حرفات خیلی انرزی گرفتم ممنون ازت که وقت گذاشتی که از تجربه هات نوشتی

من یه سوال ازت داشتم 

من کتاب خودنو خیلی دوست دارم ولی وقتی کتاب و میخونم دو دیقه بعد مطالبشو یادم میره

چه طوری میشه از کتاب عبرت گرفت وقتی نوشته هاشو یادت میره 

برای همین دیگه انگیزه کتاب خوندن از میره و حوصله کتاب خودنو ندارم 

الان یه کتابه که خیلی دوسش دارم و خیلی وقت هم هست که گرفتمش که بخونم ولی تا الان به نصفش هم نرسیدم 

میشه راهنماییم کنی ممنون میشم