احساس تنهایی می کنم و نمی دونم چه جوری باید رفعش کنم

سلام

من یه دختر 17 ساله هستم که یه بیماری قلبی مادرزادی دارم، بیماری که هیچ علائمی نداشت و من به بدترین نحو ممکن متوجه شدم، طوری که تا ایست قلبی هم پیش رفتم در صورتی که من قبل از اون خیلی آدم فعالی بودم، ورزش می کردم و کلاس های جور وا جور شرکت می کردم.

اما این بیماری هیچ علامتی از خودش نشون نداده بود با اینکه من به طور سنگین فعالیت بدنی داشتم، پدر و مادرم هر دو پزشک بودن و من چکاپ منظمی داشتم اما یک دفعه این بیماری عود کرد و من تا ایست قلبی پیش رفتم و بعد از اون یک ماه تموم بیمارستان بودم.

الان حدود سه ماهی میشه که مرخص شدم و اون مشکل قلبی هم به طور کامل رفع و رجوع شده اما دکتر میگه تا دو سال هیچ گونه فعالیت ورزشی نباید بکنم، چون این مشکل در دوران نوجوانی برگشت پذیره و الان من واقعا افسرده شدم وقتی تو مدرسه دوستام رو می بینم که ورزش میکنن واقعا گریم میگیره، وقتی مامان بابام رو میبینم که چقدر بعد از این جریان شکسته شدن، دلم میخواد بمیرم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل تک فرزندان (۱۱ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۳ مطلب مشابه)

شاید اول باید به تو می رسیدم

سلام

به همه داداش ها و آبجی های گلم، اونایی که رنج تنهایی و مجردی رو خوب میشناسن، اون ازدواجی ها که حاضر نشدن برن تو رابطه های نادرست...، اون ها که پاکدامنی براشون ارزش بوده همیشه ولی حالا شاید یه خورده خسته شدن، شاید هم یه قدری سرخورده از شرایطی که توش هستن و یه سوال بزرگ که همیشه باهاشونه: 

خدایا چرا؟، پس چرا درست نمیشه؟، پس چرا نمی‌بینی ما رو؟، دیگه چه شکلی بخوایم ازت ... ؟

خب منم یکی از شماها هستم و این سوال منم بوده و هست. خب می‌دونم که گاهی صلاح نیست که دعا زود به اجابت برسه، منکر حکمت پروردگار نیستم ولی آخه یعنی همه این نشدن ها حکمته؟، اگه نیست پس گیر کار کجاست؟ 

کاری ندارم با اون دوستانی که با مجردیشون خوشحالن و تلاشی هم نمیکنن واسه مزدوج شدن. روی صحبتم با اون ازدواجی هاست، همون ها که چند روزه تو این بلاگ دارم درد و دل هاشون رو میخونم و گاهی انقد دلم گرفته براشون که دیگه خودم رو فراموش کردم. به خصوص شما آبجی های خوبم که می‌دونم هیچ وقت نمیشه که خودم رو جای شما بگذارم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مطالب کاربران (۷۶۲ مطلب مشابه) تفکر در قرآن (۲۴ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۵۳ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۳۰ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۳ مطلب مشابه)

بدون کوچکترین درک شدنی، بهم گفته میشه به ازدواج فکر نکنم

سلام به اعضای خانواده برتر

پسری 23 ساله هستم و تقاضا دارم شما من رو قضاوت و سپس راهنمایی کنید.

مدرک لیسانس دارم و در حال حاضر شغلی ندارم، اما در جستجوی اون هستم. فردی اجتماعی هستم اما خیلی سریع هم با کسی صمیمی نمیشم. از خانواده ای با سطح اجتماعی بالا و سطح اقتصادی متوسط رو به بالا هستم و همچنین تک فرزند. 

مشکل من از جایی شروع میشه که مدتیه حسابی با خودم کلنجار رفتم تا با خانواده در مورد ازدواج صحبت کنم اما پدر و مادرم اعتقاد دارن هنوز برای فکر کردن به این موضوع خیلی زوده. مواردی از قبیل نداشتن شغل و سن پایین رو به عنوان دلیل میگن که خودم نداشتن شغل را قبول دارم اما در این بین نکته ای هم وجود داره.

من فردی هستم که متاسفانه و یا خوشبختانه تا الان هیچ ارتباط دوستی با دختر ها نداشتم و همیشه تنها روابط معمولی اجتماعیم را حفظ کردم با این که احساس نیاز عاطفی و غریزی شدیدی هم داشتم و دارم. به دلایل خاص خودم از این گونه ارتباط ها دوری کردم که حالا احساس میکنم شاید کارم اشتباه بوده.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۴۱ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۴۵۶ مطلب مشابه) مسائل تک فرزندان (۱۱ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۳۰ مطلب مشابه) مخالفت خانواده با ازدواج (۱۸ مطلب مشابه) خسته شدم از تنهایی (۳ مطلب مشابه)