خانواده برتر

سلام

من یه دخترم و بین یه دو راهی موندم و واقعا گیج شدم شاید سوالی که مطرح کنم شخصی باشه و بچه گانه! به هر حال ...

من امسال برای بار دوم کنکور دادم علی رغم اینکه رتبم پارسال زیر ۵۰۰۰ بود ولی فقط به عشق پزشکی امسال هم خیلی تلاش کردم و بهتر شدم ولی بازم به پزشکی دولتی یا شاید ازاد هم نمیرسه...

مسئله اینه من جز پزشکی بقیه رشته ها رو اصلا رشته نمیدونستم ( برای تحصیل خودم وگرنه به نظرم همه رشته ها مهم هستند و باید هویت و ارزششون هم سطح باشه... تاثیر دید جامعه روم بود!) و به قول پدرم یه بت ازش ساخته بودم .

از وقتی کنکور دادم در مورد رشته های دیگه هم خوندم تو سایتای مختلف نظرات مختلف و.... دیدم خیلی عوض شد یعنی دیگه به عقیده داخل پرانتز فوق!! ایمان اوردم و حرف مردم دیگه اصلا  برام مهم نبود...

تو انتخاب رشتم هم همه پزشکی ها و دندان و دارو از نیمه دوم و مازاد و بین المللی زدم‌ و مشکلی با هزینشون ندارم ولی مجبور شدم به عنوان ساپورت چند تا کارشناسی دولتی مثل پرستاری ( نسبت به بقیه بیشتر علاقه داشتم و احساس کردم ایندم اگه تا دکتراش برم بهتره ) و بیناسنجی و فیزیو و در اخر زیست سلولی زدم...

این مدت که در مورد رشته ها میخوندم و این سایت هم میخوندم زندگی زناشویی و خانوادگی یه پزشک خیلی درگیره من خودم عاشق کار کردن و مستقل بودنم ولی از طرفی با خوندن مشکلات زندگی پزشکان و دیدن مشکلات خانوادگیشون در اطرافیانم تصمیم گرفتم قیدشو بزنم چون تا بجایی که بخوام برسم میشه ۳۲ سالم و بعد ازدواج و بعد یه مادر 40 ساله ...

تصمیم گرفتم اگه دارو نیاوردم برم پرستاری ولی به قصد دکتراش حتی اگه پزشکی اوردم نرم که احتمال داره بیارم. وقتی به خانواده گفتم نظری نداشتن گفتن هر جور میخوای ولی میدونم بیشتر پزشکی رو به پرستاری ترجیح میدن چون یکسره تا دکترا هستش و بهتره ( اصلا مادر و پدرم ادمایی نیستن که به خاطر یه سری عرف غلط جامعه که تو ایران و جهان سوم اوج خودشو داره مثل تفاوت مسخره بین شغلها و بزرگ کردن بعضی رشته ها و انداختن یه تب بزرگ بین ملت که... ما رو مجبور به کاری کنن )....

من نمیدونم چیکار کنم روزی که نتایج بیاد اگه هم پزشکی بین الملل بود هم پرستاری شهید بهشتی ( چون نیمه متمرکز بین المللی دو تا رشته به عنوان قبول شده میدن ) من چیکار کنم؟

گیج شدم نمیخوام یه مادر پیر واسه بچه هام باشم و تو تربیتشون نقش کم رنگی داشته باشم . یا حتی وقت کم برای روابط زناشوییم ، از طرفی علاقه و کششم به پزشکی که الان هر روز در حال سرکوب شدنه!! من ادم متعهدیم یعنی کاری بهم میدن با تمام وجود به بهترین شکل انجام میدم و خیلی پرانرژیم... پزشکی پرستاری؟

بین علاقه و زندگی شخصی اینده و ترس از پشیمون شدن که چرا پزشکی خوندم یا چرا پرستاری خوندم و گاهی ترس از اینکه ایا تحمل رفتار مغرورانه بعضی از پزشک نماها رو دارم در حالی که من میتونستم جای اونا باشم...

از پس پزشکی برمیام ولی از زندگی و وظایف زناشوییم چی؟ سوال بیهوده یا هر چی منم ادمم گاهی نمیتونم حقیقی حرفامو بزنم ترجیح دادم مجازی بپرسم .گاهی واقعا خسته میشم از فکر کردن و پیدا نکردن یه نتبجه کوچیک .

خواهشا اگر نظری ندارین و صرف انتقاد و مسخره کردن قشری یا مسخره کردن و کوبوندن من به خاطر سوالم کامنت میذارین خواهشا این کارو نکنین و جو کل کل گروهی راه نندازین...

ازتون خیلی ممنونم.