خانواده برتر

شما اگه انگیزه و هدف رو هردو داشته باشید میتونید ولی توی مراحل بعد مشکلات بیشتری خواهید داشت.چه بسیار پزشک های با استعدادی که به خاطر نداشتن پول و روابط نتونستن به جایی که لایقش هستن برسن

یادتون باشه که رابطه حرف اول رو میزنه پس اگه دارید شروع کنید

البته این حق هر کسی هست که راه زندگی خودش رو انتخاب کنه ولی لطفا قبلش خوب فکــــــــــــررر کنید

شوخی نیست و کم چیزی نیست و اصلا آسون نیست! چه همکلاسیایی ما داریم که پنج شیش تا سهمیه زدن رو هم اومدن الان دارن ترم به ترم مشروط میشن و می افتن!

البته اینارو گفتم خدایی نکرده منظورم شما نیستی و نکته ی مثبت این که اتفاقا شاگرد اول ما همسن شماست و قبلا هم کامپیوتر خونده و لیسانس یا ارشد داره، فقط خواستم بگم قبل از شروع از تصمیمتون مطمئن باشین چون دیگه پزشکی عمر آدمو می گیره

موفق باشین

اگه لیسانس باشیم و شبانه خونده باشیم اون موقع هم باید شهریه بدیم برا پزشکی؟برای رشته های دندانپزشکی و داروسازی هم این قانون هست ؟

تو بالاخره ی روزی میشی ی خانم چهل ساله!! چه بهتر ک اونروز یک بانوی پزشک به بچه هاش بگه من با وجود تمام سختی ها و ایه های یأس رفتم دنبال رویام و الان ب ارزوم ک کمک به مردمه رسیدم تا اینکه بخوای مثل اکثریت روزمرگی کنی. 

موفق باشی بانوی مهربون

یاعلی

بهترین راه همینه که سعی کنید تو رشته خودتون یک ادم نخبه بشین و برید بالا

,چون پزشکی یه رشته فرسایشی وطولانی هست, 

بعضی از درساتون تطبیق واحد میدید یکم از ترم کم میشه 

تلاش برا یه آرزو خیلی تحملش راحتتر از حسرت داشتن برا یه آرزو هس 

مهم نیست تحت مدیریت سراسری اداره میشه مهم اینه که یه مشت رتبه درب وداغون دارن توش درس می خونن که نتونستن آزادپزشکی قبول شن,البته الان دیگه اوضاعش فرق می کنه و یه دوسالی میشه که رتبه های خوب رو جذب می کنه

به دانشجو معلم.

من رفتم اداره کل پرسیدم گفتن شاید سال اول مرخصی بدون حقوق ندن ولی از سال دوم خدمت میتونی هر چن سال که بخوای مرخصی بدون حقوق بگیری

هرسال کلا از بین پونصد هزار نفر فقط و فقط پنج شش هزار نفر به صورت ازاد سراسری و بین المللی قبول میشن.

با این وضع همه هم میخوان دربیان

باید فکری به حالم جوونا کرد

همین باعث میشه خیلیا نتونن به همین راحتی که میگن کنکور میخوان بدن قبول شن.

شماییم که دانشگاه درس خوندین بنظرم حق اونایی رو میخورین و قبول میشین که چن سال ازتون کوچیکن و سال اوله که میخوان کنکپر بدن.

امیدوارم هر تصمیمی که میگیری بلطف خداوند و باهمت و تلاش خودت بهترین نتیجه عایدت بشه عزیز

بعد خودشون همه جا با غرور و افتخار میگن ما پزشکیم پزشکا تنها قشر باسواد با پریستیج وبافرهنگ جامعه آن. ..درامدشونم که همه میدونن خیلی بالا تر از بقیه شغل هاست وخودشون پز همین پولشونم میدن

بعد به همه مشاوره میدن که نه نرید پزشکی اصلا خوب نیست!!!😃خب کاملا معلومه ازحسادتشونه میخان کسی دیگه ای نره پزشکی بخونه

امسال میخوام کنکور تجربی بدم چون واقعا بهش غلاقه دارم  ب نظر من تئ ایران تنها کسایی ک واقعا زندگی دارن و اقای خودشونن پزشکا هستن مثلا خود من هر روز سرکار باید کلی با زیر دستام کلنجار برم و بهشون گیر بدم اعصاب خوردیه چرا وقتی ادم میتونه جایگاه بهتری داشته باشه ی جا ساکن باشه 

پس به امید خدا یاعلی بگو و شروع کن و شک نکن موفق میشی..

پس به امید خدا یاعلی بگو و شروع کن و شک نکن موفق میشی..

شما هم نا امید نباش ازدواج تداخلی با درس نداره فقط کافیه برنامه ریزی کنی........بگو یا علی شروع کن.

خانم مارال واقعا با ارشد مهندسی شیمی امکان سرکار رفتن نیست؟؟؟؟واقعا؟؟؟!!!!!

من لیسانس دارم و با خودم میگم وقتی ارشدا رشته ما بیکارن چرا باید ادامه تحصیل بدم...چرا باید وقتمو هدر بدم...رشتم بهداشت

آخه من به شدت استرسی هستم...

آدم چرا باید درس بخونه اصن وقتی کار نیست...چقد استرس تحمل کردم و درد و مریضی گرفتم خدا میدونه....

منم دوس دارم تغییر رشته بدم اما با استرس فک نکنم کاری بتونم بکنم...

اگه نری تا آخر عمرت پشیمون هستی و سرخورده.اینو وقتی فهمیدم که عکس العمل اطرافیامو دیدم.همشون با سن بالا دلشون میخاست اونام میتونستن دکتر بشن و فهمیدم همیشه این موضوع عذابشون میده.

بدو,الان ,یالا,شک نکن.

البته شما شوهر داری که موافقته و حمایتت میکنه...من شوهر ندارم....اگه بشینم امتحان بدم کسی نیست حمایتم کنه‌..البته من اگه بچه کوچیک داشتم که عمرا کنکور بده بودم😁

قدر شوهرتو بدون کم پیدا میشه....

ایکاش منم شوهر داشتم😰😥😥😭😖😖 البته خوبش

انشالا رشته ای که هدفتونه قبول بشید 

اگه خدا خواست و مثلا پزشکی قبول شدم دیگه میره دور و بر 38 سالگی..الانم میگن پزشک عمومی ریخته و کشیک های ناجوری داره و برای راحتی کار و درامد بهتر باید تخصص خوند..که اونم جدیدا هی واس خودشون قانون میذارن و شرط سنی گذاشتن برای آزمون تخصص که تا 40 و برخی تخصص ها هم تا 35..معلوم نیست سال های آتی چه قانون هایی از خودشون دربیارن.. خلاصه سر دوراهی موندم.. 

اگه خدا خواست و مثلا پزشکی قبول شدم دیگه میره دور و بر 38 سالگی..بعدم 2 سال طرح تو ناکجاآباد..الانم میگن پزشک عمومی ریخته و کشیک های ناجوری داره و برای راحتی کار و درامد بهتر باید تخصص خوند..که اونم جدیدا هی واس خودشون قانون میذارن و شرط سنی گذاشتن برای آزمون تخصص که تا 40 و برخی تخصص ها هم تا 35..معلوم نیست سال های آتی چه قانون هایی از خودشون دربیارن..

پرستاری و دندون هم متاسفانه دوست ندارم. اما چه امکانات عالی گذاشته کانادا برای بچه های پرستاری..طفلک پرستارای ایران..تو یه سایت شرح حالشونو نوشته بودن اصلا یه وضعی..بعد کلی تحقیق تو سایتا میگن باقی رشته های پیراپزشکی هم جالب نیستو..

خلاصه موندم سر هزار راه

مجردم..حال ازدواج و بچه داریم عمرا ندارم.. همینایی که مزدوج شدن طلاق گرفتن و با دردسرای بچه داری میسازن چه گلی زدن که حالا من برم تو اون وادی ها.. 

واقعا نمیدونستم انقدر ملت عقده ی جایگاه اجتماعی و پول رو دارن !

اصلا بحث ، علاقه به پزشکی نیست!

بلکه علاقه به پول و کلاس اجتماعیش هست پس لطفا ما رو گول نزنید...

اره مادر بزرگ منم صد سالش بود ولی از علاقش نزد و رفت پزشکی خوند و قبول شد ولی اجل مهلتش نداد و دو سال بعدش مرد !!!!!

یکم واقع بینانه به قضایا نگاه کنید ؛ پزشکی اب دوغ و خیار نیست که با روزی یساعت خوندن و امید واهی بشه قبول شد

تلقین و مثبت نگری خوبه ولی حدی داره ....

باید بعضیاتون قبول کنید که دیگه بالای 32-33 سال سن مناسبی واسه خوندن نیست چون بعدش کلی دردسر و تاااازه از 44-45 سالگی میخواید پول در بیارید در حالی که اگه از 25 سالگی تاجر بودید و بی سواد هم بودید تا اون موقع میلیاردر میشدید ....

عجب ! اقای نجفی تو هم ول کن برو پزشکی بخون 

آقای حامد چطور با این همه قاطعیت میگید به خاطر علاقه نیست و فقط به خاطر پوله؟ 

شما از علایق و انچه که به تک تک این افراد گذشته باخبرید؟؟؟

من از جانب خودم میگم: من چون معدلم خوب بود، مشاور مدرسه مون من رو به زور برد سر دوم ریاضی نشوند..درصورتی که هیچ علاقه ای نداشتم. زنگ های تفریح میرفتم کتاب زیست بچه های تجربی رو میگرفتم و با حسرت نوشته هاشو میخوندم و عکس هاشو میدیدم. تا اینکه رفتم تغییر رشته دادم و نشستم سر کلاس سوم تجربی..

اما موقع کنکور به دلیل بیماری و یه سری مشکلات دیگه نتونستم به آرزوم برسم و رفتم زبان.. زبان رو هم دوست داشتم اما ته دلم چیز دیگه ای رو میخواست و چیز دیگه ای برام رقم خورد. 

اون زمان اصلا نمیدونستم پول چیه کار چیه..فقط میدونستم میخوام زیست بخونم..چون واقعا دوسش داشتمو به همون دلیل هم تغییر رشته دادم.

حالا منی که آرزوم بعد این همه سال دفن شده و مشکلات رشته ای که مجبورا رفتم رو میبینم میگم یک بار دیگه تلاش کن شاید شد. اما طولانی بودن این پروسه دیگه این مجال رو نمیده که بهش برسم.

هم علاقه مهم و حیاتیه و هم پول و درامد.. اگه صرفا پول باشه طرف صد در صد زیر کشیک های وحشتناک پزشکی و پرستاری و حجم وحشتناک تر کتاب های پزشکی له و خورد و خاکشیر میشه..

من بعد کلی تحقیق و پرسیدن از این و اون آخر به این نتیجه رسیدم که رشته خودم رو تا مقطع بالاتر ادامه بدم. چون دیگه الان صرفا علاقه من مهم نیست..بحث زندگی ای هستش که پیش رو دارم. کی میخواد خرج منو تا اون زمان بده..زندگی هزار تا بالا و پایین داره.. 

طرف وقتی پزشکی قبول شد کارش میشه فقط و فقط و فقط کتاب های دانشگاهیش رو خوندن..وقت کار کردن نداره

از بچه های رشته پزشکی که پرسیده بودم خودشون میگفتن پزشکی شیرینه و فقط علاقه ست که میتونه کمکش کنه تا ادامه ش بده و خسته نشه ..کم نیاره.. واقعا سخته..

میگفتن کسی که بخواد ارتقا پیدا کنه باید تخصص بخونه..این رو منی که چند ماه دیگه 29 میشم نمیگم دانشجو 20 ساله میگه.. 

پس هم علاقه مهمه و هم درامد.. 

وگرنه ادم اگه فقط به دنبال علاقه ش بره پس از کجا بیاره بخوره؟ تمام علایق انسان درامد خوبی ندارن..

همه ادم ها به دنبال زندگی بهتر هستن..کسی دوست نداره سر سفره ش فقط نون خالی بگذاره..سرپناه چی پس؟ با این گرونی هایی که پیش داریم معلوم نیست آینده چی در انتظارمونه..پس ادم باید هم به کاری که میکنه علاقه بسیار زیادی داشته باشه هم آینده ش رو بدونه که تضمین میشه... 

متاسفانه افرادی که به دلایل مختلف و بد زمانه نتونستن به خواسته قلبیشون برسن و یه زندگی خوب برای خودشون رقم بزنن راه بسیار ناهمواری پیش روشونه.. اما با این وجود باز هم میخوان تلاششون رو بکنن تا حسرتش به دلشون نمونه و به آرزوشون برسن.. متاسفانه من یکی باز هم مجبورم بکشم کنار..اما دوستانی که از این مسیر سخت و طولانی واهمه ای ندارن و پشتوانه مالی هم دارن چرا نخونن؟ چرا ادامه ندن؟ حتما هم موفق خواهند شد. منتها با تلاش بسیار بسیار بسیار بسیار زیاد... 

خواستن توانسته

علاقه و درامد هر دو مهمه..وگرنه اگه یکی از اینها فقط باشه طرف تو رشته پزشکی صد در صد کم میاره..دیدن هر روز مریض..خون..مرگ..اینا کم چیزی نیست که بگیم خب چون پول پزشکی خوبه تحمل می کنم..نه اگه فقط با دید پول باشه طرف کم میاره اقا جان کم میاره..این رو اکثر بچه های پزشکی میگن..

پزشکی همیشه سخت بوده و هست..و همه عزیزان میدونن آب دوغ خیار نیست.

تحقیق کردن و پا تو این مسیر گذاشتن..پس اینقدر با قاطعیت نگین فقط پولشو میخوان..

موفق باشید.

خانم محترم منو گول نرنید

یعنی همه ی بیست سی نفر بالا که چه عرض کنم ؛ هر سال 500 هزار نفر میرن کنکور تجربی  عاشق این رشته هستن ؟

واقع گرا باشید

مملکت جهان سومی ما شخصیت رو توی شغل میبینه و پول نه اخلاق ...

بخاطر همین هست اکثرا میرن پزشکی

اینو با قاطعیت میگم کسی که فقط بخاطر پول درس بخونه ادم بی وجدانی خواهد شد ...

کما اینکه امروزه بالای نود درصد ادمای جهان بی وجدانن چون جز پول ارزویی ندارن !

فضای جهان رو کثافت گرفته بخاطر ارزو های مالی و انسانیت مرده 

شما هم غصه نخور یه راه ساده بهت میگم

برو اجناس مختلف و شیک از مغازه ها و جاهای ارزون بخر بعد بذار دیوار با قیمت بالاتر بفروش بعدش برو مغازه بزن ...اگه بتونی از دعا نویس دعای روزی بگیری هم کارت سکه میشه چون خودم به شخصه بین بازاری ها زیاد دیدم !

حالا بگید اعتقاد ندارم و گناهه اینا همش حرفه کاملا واقعیه و گناه نیست

از صد تا کلمه (علاقــــــــــــــه) که نوشته بودم فقط پولش رو دیدی؟ 

اصلا خوندی من از درد و عشق به کار پزشکی برات نوشته بودم؟

اصلا درک کردی من چی نوشتم برات؟

لطفا راه های درآمدزایی رو هم برای خودتون نگه دارید. من به راه های درامد زایی شما هیچ علاقه ای ندارم. هدف و انگیزه من و سایر دوستان چیزه دیگه ایست.. میخواید باور کنید می خواید نکنید. من وظیفه ندارم شما رو قانع کنم. 

چرا اینجا همه میخوان به هم بپرن..این چه لحن خشنیه که به کار میبرید؟ این همه عصبانیت .این همه الفاظ زشت.. ظاهرا سنتون بسیار کمه که اینطور صحبت می کنید.

اولین بارم بود نظر میدادم..و همینطور اخرین بار.. 

از سارای عزیز ممنونم که در این باره راهنمایی کردن..

همگی موفق باشین

http://isgp.ir/?s=%D8%B3%D9%86%DB%8C

http://education.tums.ac.ir/IPPWebV1C037/Persian_WebUI/Templates/WebSiteTemplate1/WebSiteFile1067.aspx?MainInformationID=1220

منم لیسانس مهندسی برق دانشگاه دولتی هستم(شبانه) و الان در 31 سالگی تصمیم گرفتم برا رشته های پزشکی بخونم.چند سال عمر خودمو صرف تدریس توی آموزشگاه های زبان و کامپیوتر و آموزش خفنترین نرم افزارهای مهندسی و ریاضی کردم و لی اصلا آینده روشنی با توجه به این شرایط جامعه توی رشته خودم نمیبینم.من یک درصدم شک ندارم که بهترین رشته و بهترین دانشگاهو میتونم قبول بشم امسال ولی کلا به نظر من هر کسی هستی و هر کجا و توی هرسنی که هستی اگه میدونی میتونی ولی انجام ندی نه تنها به خودت بلکه به جامعه و خانوادتم ظلم کردی و به نظر من باید در پیش گاه خداوندم پاسخگو باشی چون هیچ کفری بزرگتر از این نیست که نعمتی داشته باشی و ازش استفاده نکنی.من که تصمیمم جدی و هیچ وقت توی زندگیم مصممتر از این نبودم و اینیم که بعضیا میان ایراد سن میگیرنو فلان این متاسفانه معضل جامعه ما هست که حرف و دید مردم بر هدف مقدمه.اگه برای خودت ارزش قایل باشی قضاوت کسی برات مهم نخواهد بود.اونایی که ایراد میگیرن خودشون آدمای شکست خورده این.پس یا علی بگو و هرچه در توان داری رو کن.

من پیشنهاد دارم دوستانی که قصد انجام اینکار و کنکور پزشکیرو دارن بیایم باهم از یه طریقی در ارتباط باشیم و هم از اطلاعات هم استفاده کنیم و هم مسلما تو روحیه دادن بهم تاثیر گذار خواهیم بود..اگه کسی موافقه بیاد اینجا اعلام کنه تا توی نظر خصوصی براهم راه های ارتباطیمونو بگیم.مطمینم اگه ماها که شرایط مشابهی داریم باهم باشیم نتیجه بهتری میگیریم.

با آرزوی موفقیت برای همه اونایی که معتقدن برای من هیچ وقت دیر نیست.

الان دیگه دیره نه؟پرستاری دوست دارم 

اگر بخوام باید برم پیش دانشگاهیی 

میشه نظرتونو بگین 

شما رشته و تحصیلاتتون چیه

من 47 سال سن دارم. در یک رشته غیر پزشکی درس خوندم، در کارم موفق بودم. در سن و سالی که کمتر کسی میتونه یا تونسته ، فول پروفسور دانشگاه شدم. وضع مالیم خوبه، بچه هام همه درس میخونن. ولی.... ولی... باز هم میخام کنکور شرکت کنم و درس بخونم. درس خوندن برای عشق برای تنوع برای لذت برای تجدید قوا. با حرف اون بچه هایی که گفتند ما یکبار زندگی میکنیم موافقم. پس درست زندگی کنیم. دنبال ارزوهای مشروع و قانونی بتازید و برید. حرف مردم همیشه نمیتونه مفید و سازنده باشه. البته به رویایی زندگی کردن هم اعتقادی ندارم. واقع بین باشید. ما به عنوان انسان هیچ تعهدی برای گرفتار کردن خود در قید و بند حرف های دیگران و یا مسیر های تحمیلی زندگی نداریم.

منم یه خانم معلم 29 ساله هستم  و یه هفتس شروع کردم به خوندن با هدف پزشکی.. 

با وجود اینکه یه پسر ده ماهه دارم و دائم از سر و کولم بالا میره و شاغلم البته حق التدریسی.. و اینکه باید خانه داری هم بکنم.. اما اصلا نا امید نیستم.. 

برام دعا کنید. 

همگی موفق باشید. 

آیا کل توانایی شما معلم حق التدریس بودنه و آیا کل توانایی من کارمند ساده بودن با مدرک مهندسی هست؟مسما اینطور نیست پس باید هرآنچه در توان داریم برای تغییر این وضع و بدست آوردن حقمون بکنیم و من به یقین بهتون میگم که منم مثل شما با دانش آموزای این دوره و حتی کنکوریهای این دوره سر و کله زدم و میبینم که از لحاظ قدرت یادگیری و تجزیه تحلیل خیلی از ما عقبترن با وجود اینکه در دوران تکنولوژی بزرگ شدن و به ظاهر باهوشتر از زمان ما هستند ولی دقیقا برعکس این قضیه هست چون اصلا فکر کردنو یاد نگرفتن..ما اون زمان یه کارتون از تلویزیون میدیدیم کلی در موردش فکر میکردیم و شب با خیالات اون و جای شخصیتای اصلی اونا بودن میخوابیدیم ولی بچه های این دوران اکثرا بلد نیستن فکر کنن.

خانم شاهین واقعا فکر میکنی قبول میشی؟ با بچه کوچک مسئولیت زیاد شاغل بودن. آخه چجوری؟ مگه میشه؟ این همه انگیزه از کجا میاد؟ تورو خدا جوابمو بدین مفصل من عاشق اینجور ادمام من خودم همیشه بی انگیزه و ناامید بودم برام توضیح بدین این همه انگیزه و امید چجوووووری؟

خسته نباشین

من سال سوم تجربیم و میخوام رشته پزشکی قبول شم.سال دوم تنبلی کردم نتونسم خوب بخونم ولی امسال میخوام برای کنکور بخونم.کمکم کنید چجوری بخونم از درس خسته نشم و بتونم پزشکی قبول شم

ممنون اگه جواب بدین

من مشکل شمارو درک میکنم و بهت حق میدم ناراحت باشی منم خودم سراسری درس خوندم ولی خوب شانس آوردم شبانه بودم و الان اگه قبول بشم نیاز به شهریه دادن ندارم ولی ببین  الان یه رشته ای مثل پرستاری هم بازار کار فوق العاده ای داره و کلا 130 واحدم هست و مسلما از پزشکی شهریه کمتری داره و درستم تموم بشه توی دوسال طرحت حقوق میگیری که حقوق فوق العاده خوبیم هست حتی رشته ای مثل دارو سازی از سال دوم میتونی مشغول باشی و پول دراری حالا واقعا اگه خانواده تو ببینن دخترشون رشته ای قبول شده که حالا دوسال بعد میتونه ازش پول دراره و درآینده هم پول خیلی بهتری دراره یعنی کمکتون نمیتونن بکنن برین اوم رشترو ادامه بدید؟؟به نظرم تو تلاشتو بکن همت کن قبول بشی خدا بزرگه حای پرستاریم بری بازم برد کردی...اونجوریم نیست که الان من و شما تا شروع کردیم درس خوندن بگیم حتما پزشکی قبولیم الان رقابت فوق العاده زیاده پس به رشته هایی که شهریشون کمتره ولی بازار کار خوبی دارن مثل پرستاری و فیزوتراپیم فکر کن.

انشا الله که موفق باشی امید داشته باش.

با توجه به رای شماره ۷۳۴ دیوان عدالت اداری حتی افرادی که قبلا روزانه خوندن هم میتونن رایگان در رشته پزشکی تحصیل کنند. میتونید سرچ کرده و بخونیدش.

میدونید چیه؟ وقتی میبینی همکلاسیات با بهترین کلاسای کنکور سال اول رتبشون سه برابر تو شد ولی صبر کردن دو سال دیگه پشت کنکور موندن تا بالاخره به هدفشون پزشکی رسیدن اونموقع میگی پس منم میتونستم الانم میتونم. شما راست میگی رقابت سختیه شایدم نتونم ولی اگه مسیر برام باز بود و میرفتم پذیرش این قضیه برام راحت تر بود تا اینکه بگن نه تو اصلا حق نداری انتخاب کنی. ولی میدونم حسرتش تا آخر عمر به دلم میمونه و هیچ وقت فراموش نمیکنم مثل این چند سالی که نتونستم و فکرش عذابم میداد مثل همه پدر مادرایی که عشق پزشکی دارن و دوست دارن اگه خودشون نرفتن هر طور شده به هر قیمتی بچه هاشونو تو این مسیر بذارن.

وقتی روزانه قبول شدم کلی ذوق کردم همه اون سالها آرامش داشتم که قرار نیست خانواده زیر فشار شهریه باشن میگن هر خیری ممکنه پشتش شر باشه همینه. گاهی یه انتخاب اشتباه سرنوشت آدمو کلا تغییر میده و آدم سالها باید تاوان بده. جالبه بدونید من سالی که کنکور دادم میتونستم پرستاری روزانه قبول بشم ولی اصلا علاقه نداشتم الانم ندارم ولی بهش فکر میکنم لااقل به خاطر بازار کار خوبش خداروشکر خانواده الان شهریه آزاد پرستاری رو میتونن تامین کنن. ولی در کل این قانون جدیدی که گذاشتن که ظاهرا عدالت رعایت بشه ولی عین بی انصافیه و من حلال نمیکنم فقط من نیستم خیلیا شرایط منو دارن خیلیا محروم میشن کاش میگفتن مدرک قبلیو آزاد کنید. برام دعا کنید بتونم این شرایطو بپذیرم و تو یه مسیر درست قرار بگیرم.

میدونید چیه؟ وقتی میبینی همکلاسیات با بهترین کلاسای کنکور سال اول رتبشون سه برابر تو شد ولی صبر کردن دو سال دیگه پشت کنکور موندن تا بالاخره به هدفشون پزشکی رسیدن اونموقع میگی پس منم میتونستم الانم میتونم. شما راست میگی رقابت سختیه شایدم نتونم ولی اگه مسیر برام باز بود و میرفتم پذیرش این قضیه برام راحت تر بود تا اینکه بگن نه تو اصلا حق نداری انتخاب کنی. ولی میدونم حسرتش تا آخر عمر به دلم میمونه و هیچ وقت فراموش نمیکنم مثل این چند سالی که نتونستم و فکرش عذابم میداد مثل همه پدر مادرایی که عشق پزشکی دارن و دوست دارن اگه خودشون نرفتن هر طور شده به هر قیمتی بچه هاشونو تو این مسیر بذارن.

وقتی روزانه قبول شدم کلی ذوق کردم همه اون سالها آرامش داشتم که قرار نیست خانواده زیر فشار شهریه باشن میگن هر خیری ممکنه پشتش شر باشه همینه. گاهی یه انتخاب اشتباه سرنوشت آدمو کلا تغییر میده و آدم سالها باید تاوان بده. جالبه بدونید من سالی که کنکور دادم میتونستم پرستاری روزانه قبول بشم ولی اصلا علاقه نداشتم الانم ندارم ولی بهش فکر میکنم لااقل به خاطر بازار کار خوبش خداروشکر خانواده الان شهریه آزاد پرستاری رو میتونن تامین کنن. ولی در کل این قانون جدیدی که گذاشتن که ظاهرا عدالت رعایت بشه ولی عین بی انصافیه و من حلال نمیکنم فقط من نیستم خیلیا شرایط منو دارن خیلیا محروم میشن کاش میگفتن مدرک قبلیو آزاد کنید. برام دعا کنید بتونم این شرایطو بپذیرم و تو یه مسیر درست قرار بگیرم.

دوستان اطلاع دارید که در صورت آزاد کردن مدرک کارشناسی میشه پزشکی سراسری خوند یا نه؟ اگه اینطوری باشه حتی درصورت اجرایی نبودن رای ۷۳۴ برای ماها میتونیم از این راه وارد بشیم. 

سمانه خانم منم وضعیتم خیلی شبیه شماست ولی الان دلم روشنه. سالهاست به دلیل بسته بودن این راه مجبورا مسیرهای دیگه ای رو رفتم و در رشته دیگه ای تحصیل کردم با اینحال همیشه ذهن و روح و علاقم با طبابت بوده. میخوام امسال برای آخرین بار و با تمام انرژیم برای قبولی در این رشته تلاش کنم؛ از اونجاییکه قوانین هم مبهمه و هم هر سال در حال تغییره پس نمیشه بهشون زیاد استناد کرد. هر کسی یه چیزی میگه. اگه نشدنی بوده پس چرا برای افرادی که به دیوان عدالت اداری شکایت کردند شدنی شده؟!!  در هر حال من امسال برای آخرین بار و با تمام انرژی میخوام برای رسیدن خواسته چندین و چند ساله م تلاش کنم... از یک جا نشستن و افسوس و آه و مقصر دونستن شرایط به جایی نمیرسیم. میخوام بعدها حداقل به خودم بدهکار نباشم که چرا تلاش نکردم. یک سال سعیمو میکنم و انشالا قبول میشم، بعدشم تلاش میکنم که با قوانین و شکایت به تحصیلم ادامه بدم. باورم اینه که خدا هیچ تلاشی رو بی نتیجه نمیذاره، میخوام اینبار با نهایت ایمان جلو برم و توکلم به خدا باشه و ازش میخوام اگه به صلاحم باشه  این راهو برام هموار کنه.  دیگه هم توی اینترنت و جاهای دیگه دنبال قوانین و اخبار در این باره نخواهم بود چون فقط آدمو گیج میکنه و وقتو تلف. اگه بدین منظور گروهی تشکیل دادید خوشحال میشم عضوش باشم. برای همتون آرزوی موفقیت دارم

اگر الان وضع خوبی در کارهای مهندسی ندارید و فکر بهتر کردن اوضاع هستید. من بهتون دوره های فنی حرفه ای رو پیشنهاد میکنم. چیزی که خود من رو از بی پولی و تو سری خوردن در این شرکت و اون شرکت نجات داد. خیلی هم زود بازده و فشرده هستن. لازم نیست 10 سال عمرتون رو در دانشگاه هایی که هیچی یادتون نمیدن تلف کنید، فقط پرستیژ نداره، که اونم فدای سرتون 

دوستان منم با تشکیل گروه موافقم حالا با این اوضاع اگه پزشکی نشد یه رشته کم هزینه تر ولی دلم میخاد با یه رتبه عالی قبول بشم.

آقا رضا حرف شما درسته ولی تو این اوضاع مملکت کی میدونه چند سال دیگه چه رشته ای کار داره. والا من که گیج شدم دیگه. واقعا هم خیلی میترسم نکنه کلی هزینه کنم وقت بذارم آخرش هیچی.......  

با سلام.دوست عزیز بزرگترین مشکل ما و علی الخصوص اونهایی که فکر میکنن چیزی سرشون میشه و به عنوان کارشناس میان به خیال باطل خودشون مسایل و مشکلات را ریشه یابی میکنن همینه که هیچی نمیدونن.من اگه میخاستم یه آدم فنی بشم که نمیرفتم مهندسی بخونم.تمامه اون آدمای به ظاهر فهمیده ای که بعد از فارغ التحصیلی مهندسین اونهارو راهنمایی میکنن به سمت دوره های فنی حرفه ای اونقدر بی اطلاع هستن که نمیدونن کار یک مهندسی طراحی و ایده پردازی هست نه فنی بودن.من خودم مهندس برق هستم سرفصلهای مهندسی برق تو کل دنیا یکی و کار اصلی اون طراحی مدارهای مجتمع یا همون آی سی هست که توی ایران اصلا وجود نداره.مشکل رشته های فنی ما اینه که کار واقعی که اونا باید انجام بدن امکانات و تکنولوژی اون در ایران وجود نداره نه اینکه فنی نیستن چون یه مهندس اصلا به سمتی آموزش ندیده که بخاد فنی باشه و اصلا هم نباید باشه.اون زمان کسی  آیندرو درست نمیتونست ببینه چون کسی فکرشم نمیکرد ده ها عنوان دانشگاه با اسامی مختلف درست بشه که همشون خروار خروار مدرک مهندسی بدن دست مردم.ولی الان به راحتی میشه آیندرو پیش بینی کرد چون جمعیت رو به پیری و بیماری میره و نیاز به دکتر و پرستار و به خصوص نوع خوب و کاربلدش هیچ وقت اشباع نمیشه.در ضمن مسیله که فقط پول نیست من اگه فقط دنبال پول بودم خوب کاسبی و دلالی خیلی بیشتر از مسایل فنی درآمد زا هست.مهمترین مسیله برا ی یکی مثل من رضایت شغلی که درآمد بخشی از اون هست نه همش.بعد هم کی گفته باید ده دوازده سال درس خوند و بعد به درآمد رسید؟الان رشته  های زیر شاخه پزشکی از سال دوم اکثرا مشغول به کار میشن و بعد اتمام تحصیلشونم که حدود دو سال طرح دارن که توی اون دوره فوق العاده درآمد خوبی دارن.

منم لیسانس مهندسی هستم و چند سال وقت صرف یاد گیری سخت ترین نرم افزارهای مهندسی و برنامه نویسی قطعات الکترونیکی کردم ولی تنها درصد بسیار کمی از دانش و مهارت من در صنعت این کشور استفاده میشه و اکثر جاها تعمیر کار و تکنسین میطلبن که نه در حوضه من هست و نه باید هم باشه و من هم اصلا علاقه ای به یادگیریش ندارم وگرنه یادگیری این مهارتها خیلی ساده تر از چیزهایی هست که تا الان یاد گرفتم.من دوست دارم با مغزم به مردمم خدمت کنم و حالا که در حوضه صنعت و تکنولوژی متاسفانه به دلایل مختلف و ناعادلانه این امکان مهیا نیست در حوضه سلامت تصمیم به این کار گرفتم و به این تصمیمم بسیار احترام میگذارم و برام ارزشمنده و تمومه تلاشمم براش میکنم و مطمینم که نتیجه میده.پس به تموم اون دوستانی که مثل من حدودا سی سال سن دارن و تصمیم به اینکار گرفتن آفرین میگم.موفق باشید همگی با امید و توکل به خدا.

درست میگید.. پرسیدن از اصل کاری.

  آقا رضا با نظر شما هم موافقم. اگه امسال نتونم پذیرفته بشم همون راهو برم به احتمال زیاد.

در مورد تشکیل گروه هم نمیدونم چطوری اقدام کنیم. ادمین وبلاگ گروه رو تشکیل میدن یا خودمون گروه بسازیم و لینکو اینجا بذاریم؟

یه پیشنهادم  که برای ادمین محترم دارم اینه که لطفا فرمت نظرات رو طوری تنظیم کنید که نظرات جدیدتر بالاتر قرار بگیرن

ممنون

کلا تا دکترای تخصصی در همه رشته ها باید این راه رو طی کنید

 حدود 3.5-4 سال لیسانس و دو سال دوره فوق لیسانس و حدود 5 سال دوره دکترا بسته به تزی که ارائه میدید

به خدا قسم که برای پیشرفت، برای خدمت به آدما خیلی کارها و راههای دیگه ای غیر از درس و کنکور وجود داره. چرا همه تون چسبیدید به دانشگاه؟؟!!!!! البته این سیستم مریض آموزشی در کشور ماست که کاری غیر از درس خوندن یادمون نداده 

جریان فیل سفید رو شنیدید؟ دانشگاه همون فیل سفیده! یک بار برای همیشه تو زندگیتون پرونده مدرک و دانشگاه را ببندید و تمامش کنید. بچسبید به زندگی که مثل برق داره میگذره، یه کار فنی یاد بگیرید و با اون کار یه کاسبی راه بندازید خدا هم کمکتون میکنه،  کاری که درآخر خودم کردم. از بیگاری و استثمار شدن در شرکت ها که بهتره.

منم مثل خیلی دهه 60ها درسم در دبیرستان خوب بود و رفتم مهندسی، اونم دوبار یکی شیمی و یکی عمران. ولی جفتشون چیزی عایدم نکرد جز سواری دادن تو این شرکت و اون شرکت. همونطور که در کامنت قبل هم گفتم با این هجوم به پزشکی و پیراپزشکی ها تا 10 سال آینده همه رشته های تجربی هم مرخصن. مخصوصا که دانشگاه آزاد هم هر سال یه رشته پزشکی میاره!

حالا بعد این همه توصیه ام به همه اینه که اول بدون حساب باز کردن رویه دانشگاه، زندگی شخصی خودشون و وضع استقلال مالی شون رو یه سر و سامون بدهن ، بعد برن دنبال درس (اگه واقعا مسأله علاقه به درسه ) چون تا 100 سالگی میشه درس خوند ولی از یه سنی به بعد دیگه نمیشه وارد بازار کار آزاد هم شد، از یه سنی به بعد دیگه نمیشه پدر شد ، مادر شد!!!!! از یه سنی به بعد میریم به سمت تنها شدن. و اون سن برای ما دهه 60 ها نزدیکه!

هرکس که توانایی و اراده درس خوندنو داره باید برای پیشرفت و ترقی خودش تلاششو بکنه.یادمه 10 سال پیش افرادی بودن که میگفتن پزشکی هیچ آینده ای نداره..عمرتون تلف میشه و ازدواج نمیتونین بکنین و از این حرفا..امروز میبینم که فقط بچه های فنی بودن این وسط ضرر کردن ..دوستان پزشکمون با وضعیت درسی متوسط هم شغل خوبی دارن و هم ازدواج کردن..همونطور که آقا محمد گفتن جامعه ما روبسوی پیری و بیماریه بیشتره و بنابراین کار بیشتر برای پزشکی..این رشترو فقط آزاد و ملی ارائه میده ولی مهندسیو عین نقل و نبات تا دلت بخواد دانشگاه هست.در جامعه جهان سومی ما هیچ چیزی تولید نمیشه ولی تا دلت بخواد بیماری داریم.پس اصلا نگران نباش..تو ایران اگر میخوای با درس خوندن به موقعیت اجتماعی برسی فقط باید پزشکی بخونی و بس..ای کاش 10 سال پیش اینارو یکی بمن میگفت اصلا سمت مهندسی نمیرفتم..اگر در خودت دیگه توانایی درس خوندن نمیبینی حداقل دیگران را ناامید نکن..

نظرات همه دوستان رو با دقت خوندم.منم الان 27 سالمه لیسانس دانشگاه دولتی و ارشد غیر دولتی خوندم. تا حالا چندین بار تصمیم گرفتم بخونم برا پزشکی بار آخر هم همین یک ماه پیش بود.اما متاسفانه حرف اطرافیان خیلی منو تحت تاثیر قرار داد و درس خوندن رو رها کردم اما الان که فکر میکنم هر کسی یک بار زندگی میکنه پس چرا برای دل خودمان زندگی نکنیم.کسی که رویای پزشکی تو سرش هست البته نه به خاطر صرفا پول و مقامش حتی در سن 60 سالگی هم این رویا آدمو راحت نمیذاره. به قول دوستمون یه روزی همه ما 40 ساله میشیم چرا اون روز یه پزشک موفق نباشیم. راه سختی در پیش رو هست اما غیر ممکن نیست.

کاملا با حرفهای آقا رضا مخالفم.

من اصلا با آقا رضا موافق نیستم و به هیچ وجه حرفای ایشونو درمورد دهه شصتی ها قبول ندارم.کی گفته برای ما دیر شده؟من سی سالمه و تازه به سنی رسیدم که درک واقعی از زندگیم و خاسته هامو دارم.مگه کل زندگی ازدواج و بچه دار شدنه؟اتفاقا برای اونا هیچ وقت دیر نمیشه ولی این توانایی ذهنی و پویایی و اراده ای که توی وجود من هست الان و تازه به جایگاه واقعی خودش رسیده ممکنه چند سال دیگه نباشه.پس خداوندی که این نعمتو تو وجود من گذاشته مسلما ناراحت میشه اگه من ازش بهره نبرم.زندگی یعنی کار کردن برای پول درآوردن و ازدواج کردن و بچه دار شدن؟؟؟همین؟؟؟متاسفانه این شعر زیبای مرحوم حسین پناهی شده مصداق زندگی خیلی از ماها که میگه:

میزی برای کار..کاری برای تخت..تختی برای خواب..خوابی برای جان..جانی برای مرگ..مرگی برای یاد..یادی برای سنگ..این بود زندگی؟

بزرگترین ترس من در زندگیم اینه که ببینم عمرم تموم شد و من به اون جایگاهی که حقم بود و در توان من بود نرسیدم و درس خوندن و کسب دانش و از همه مهمتر خدمت به خلق خدا با اون دانش که بهترین نوعش بین بردن دردی از جسم و جان انسان دیگه ای هست زیباترین کاری که از آدم برمیاد و من چون مطمینم ازم برمیاد پس به خاطرش تمومه تلاشمو میکنم.به هیچ وجهم قرار نیست برای من یا هر دهه شصتی دیگه ای دیر بشه و از مراحل دیگه زندگی عقب بمونیم چون هنوز هم جوانیم و نمیگم اول راه ولی بهترین نقطه از راهیم در نظر من عقب ماندگی چیز دیگه ای.

برادر عزیزم آقا رضا کسایی که میان تو این پست و پیام میدن و به قول خودمون دهه شصتیا همه تجربه دارن و سرد و گرم روزگار چشیدن و دیگه اون دغدغه ها و دودلی ها و احساسات زودگذرو ندارن و همه آمدن اینجا که با حرفاشون همو دلگرم کنن و برای تصمیمی که گرفتن مصمم هستن و بهش ایمان دارن پس اصلا کار صحیحی نیست که بیاید اینجا بخاید حرفهایی بزنید که نه تنها دلگرم کننده نیست بلکه اصلا خوشایند این جمع و هدفشونم نیست.هرکس مختاره درمورد زندگی خودش تصمیم بگیره و شیوه زندگی و اعتقادات شما برای خودتون قابل تاییده ولی دلیل نمیشه من یا دیگری باهاش موافق باشیم.پس از همه دوستان خواهش میکنم بهم انرژی مثبت بدین و حرف از نمیشه و اگر و اما نزنید و اینم به دوستان بگم که این حرف من نیست و از قول یک پزشک متخصص میگم بهتون که نیاز جامعه الان ما به کادر و متخصص درمانی حالا حالاها اشباع نمیشه و بلکه روز به روز بیشترم میشه و خداروشکر هنوز اکثر دانشگاه ها نمیتونن پزشکو پرستارو کادر درمانی بدن بیرون چون خود سیستم متوجه اشتباهی که در مورد رشته های فنی کرده شده و بعیده این اشتباهو برای شاخه پزشکیم بکنه.انشاالله که هممون موفق باشیم با امید و توکل به خدا.

سمانه خانم ممنون از پاسختون. مفهومشو میدونستم ولی عنوانشو چند جا دیده بودم و نمیدونستم دقیقا چیه که الان روشن شدم 😊. 

یه چیز دیگه... دوستان ما انگار به یه چیز مهم کم توجهیم! درس خوندن!! قبولی در رشته پزشکی دانشگاه سراسری به این راحتی ها هم نیست که ما هر وقت که بخواهیم شروع کنیم و قبول هم بشیم.. زحمت زیادی میخواد.. برنامه ریزی میخواد.. بخصوص بعد از سال ها دور بودن از منابع کنکور و صفر بودن اکثرمون در زیست ...

شما خوندنو شروع کردین؟اگه آره چند ماهه؟ اصلا کیا واقعا مصمم هستن ؟ اگه تصمیپتونو گزفتین که دیگه بحث برای چی!! بیایین دیگه بحث کردن سر درست و غلط بودن کاری که میخواهیم انجام بدیمو کنار بذاریم و شروع کنیم .  

از گروه درست کردن هم که خبری نشد. 

سلام به دوستای گلم.در جواب یاسمن خانوم باید بگم که بله با توجه به خیل عظیم متقاضیان رشته های پزشکی الان رقابت بسیا سختی وجود داره و باید فوق العاده آماده بود.من الان حدود یک ماهی هست شروع به درس خوندن کردم که البته بخشیش به شناخت منابع درسی و خم و چم کنکورهای اخیر گذشته و دوستان دهه شصتی گلم اگه میخان شروع کنن میگم که کتابای درسیتونو میتونین به صورت pdf از خود اینترنت پیدا کنین فقط حواستون باشه که کنکور امسال میشه برای کتابای پیش چاپ 95 و سوم 94 و دوم 93 و برای کتابای تست و آموزشیم الان با مراجعه به سایت دیوار و شیپور میتونین داوطلبین گذشترو تو شهر خودتون که الان دارن کتاباشونو میفروشنو پیدا کنید و کتابارو تهیه کنید با قیمت ارزونتر و یکیم مثل من که از کتاب دست دوم خوشش نمیاد خدارو شکر تو تموم شهرها دیگه کتابفروشی هست و منابع خوب به راحتی پیدا میشه.این راهنمایی کلی بود برای عزیزانی که میخان شروع کنن فقط متوجه باشید که منابعو با توجه به سطحتون توی هردرس انتخاب کنید که از توی خود اینترنت و سایتای مشاوره به راحتی میتونین اونارو شناسایی کنید.

خدمت نوشین خانومم عرض میکنم که بله ما هممون درد مشترکی داریم که نباید نقطه ضعفمون باشه بلکه باید محرک و منبع انرژیمون بشه و من هم با پرس و جو از خیلی جاها و کارشناسا متوجه شدم که فقط بچه هایی که روزانه لیسانس گرفتن در صورت قبولی رشته های پزشکی و زیر شاخش باید شهریه بدن ولی اونایی که شبانه دولتی بودن یا آزاد یا پیام نور چون خرج تحصیلشونو خودشون دادن و از مزایای تحصیل رایگان تا حالا استفاده نکردن مشکلی برا کنکور مجدد و قبولی در دوره روزانه بدون پرداخت شهریه ندارن و میتونن در صورت قبولی رایگان تحصیل کنن که البته مسلما در حق روزانه ها جفا شده .حالا نوشین خانوم یا هرکدوم از بچه ها که علاقه مندن میتونن با تشکیل گروه تلگرام یا وبلاگ و هرجوری که میتونن و اطلاع رسانی به بچه های دیگه جمعیو تشکیل بدن که بتونیم با هم مشورت کنیم و در تماس باشیم که خیلیم خوبه.

من به هیچ کس نگفتم تو نمیتونی ، تو قبول نمیشی . بحث من خیلی کلی تر از این مسئله بود که آیا یه فرد 30 اگه کنکور بده قبول میشه یا نه. تعجب کردم که چرا بعضی اینطور برداشت کردن. همینجا بگم هرکس خوب بخونه قبول میشه اونم با رتبه 1 یا 2 رقمی.

بحث من راجع به کلیت موضوع دانشگاه رفتن بود. 

قصد داشتم بگم دانشگاه رفتن یک راه فرسایشی ، طولانی، ریسکی از نظر بازدهی در آینده، افسرده کننده(درایران)، باعث دور شدن از بطن جامعه، ایزوله شدن در محیطی بسته، غریبه شدن با حقیقت روابط جامعه، از دست دادن خیلی فرصتهای دیگر در زندگی شخصی و ... میشود

سیستم دانشگاه در ایران به عمد یا به سهو مریض است.

در جواب کسی که گفت اگر در خودت توان درس خوندن نمیبینی دیگران را نامید نکن باید بگم از نظر من راحتترین کار دنیا درس خوندنه ( صبح تا شب تو خونه نشستن). آیا شما در خودت توان بیرون اومدن از خونه و دنبال کار و روزی رفتن رو نمیبینی که هنوز خودت رو تو خونه پشت کتاب دفترهای دبیرستان و دوران نوجوانیت مخفی میکنی؟

دوستانی که به خاطر عشق و علاقه میخواهند کنکور بدهند هدفشون مقدسه. آفرین. ماشاالله. خدا کمکتون کنه. از ته دل دعاتون میکنم. در آخر میخوام جمله ای بنویسم که مخاطبش اونایی که از روی علاقه درس میخونن نیست. 

جمله اینه: دانشگاه فیل سفیده تمام جوونای ایرانیه، 10 درصد رو به آرزوهاشون رو رسوند 90 درصد بقیه رو ...

پیشنهاد میکنم کتاب های تست رو از نمایشگاههای کتاب استانی بگیرید که ۱۰_۲۰ درصد تخفیف داره و معمولا مهرماه برگزار میشن.  

من چند سال پیش هم منابع رو تهیه کرده بودم برای خوندن و عالی هم داشتم پیش میرفتم ولی قوانین عوض شد و پنچر شدم. الان باز کتابا عوض شدن  .. چه خبره اینقد عوضشون میکنن

دوستان خود من که زمان رو نسبی میدونم. اصلا معلوم نیس چقدر قراره زندگی کنیم. شاید اونی که تو ۱۸ سالگی پزشکی قبول شده الان بعد فارغ التحصیلی بیفته بمیره  و زمان براش تموم بشه . شاید اونی که توو سی سالگی شروع به پزشکی میکنه اونقدر هوب پیش بره که توی ۴۵سالگی یه متخصص عالی بشه. یه بازه زمانیه که در اختیارمونه، آینده رو هم که نمیبینیم، پس به جای شک و تردید قدممونو محکم برداریم به سمتی که میخواهیم. 

برعکس نظر دوستان به نظر من اصلا لازم نیس از یه چیزایی بگذریم، کافیه اولویت بندی و ارجحیت دهی کنیم و اگه چیزای دیگه مثل ازدواج و بچه برامون مهم تر از پزشکی هستن از همین اول فکرامونو بکنیم تا فردا روز اونم افسوس نشه برامون. در کل راه خاصی رو میخواهیم بریم و اگه واقع بین باشیم از این به بعد دیگه درست نیست مسعولیت کارایی که میکنیم یا نمیکنیمو گردن دیگران و شرایط بندازیم.. بلاهایی که سر هممون اومده : مشاوره نادرست، انتخاب رشته غلط، لیسانس روزانه، ادامه اشتباه و ارشد گرفتن ، سی ساله شدن، تا الان به جایی که میخواستیم نرسیدن، هیچ وقت در جایی که باید بوده باشیم نبودن و .. رو ببندین بذارین کنار، کاری بوده که شده، اون موقع شرایط اونطوری بوده .. خداروشکر که الان زندگیمون طوری هست که دستمون بازه که بتونیم به یه مسیری که پر از روشناییه و آرزومونه فکر کنیم.. گذشته اصلا وجود نداره و زمان و سن و .. همش قرارداده، شواهد هم که نشون میده ما تنها نیستیم، اگه هم قبول بشیم تنها نخواهیم بود.. تعداد زیادی مثل ما هستن که بعد ارشد دارن میرن طرف پزشکی، یه دسته جدید خواهیم بود که زندگیمون شرایط خاص خودشو خواهد داشت و این اصلنم بد نیس، توی دانشگاه هم همانندهای زیادی خواهیم داشت پس به فکر انزوا در آینده هم نباشیم.

به نظر من اگه شما هم شدیدا علاقه دارید به این رشته بسم الله.

اگه الان که شرایط تا حدودی فراهمه اقدام نکنیم ده سال دیگه پر از افسوس خواهیم شد .

به رضایت قلبی که بعد رسیدن به هدفمون بهش خواهیم رسید فکر کنید.

به بازار پزشکی هم فکر نکنید. مطمعن باشید کارای درمانی بازارش همیشه خوبه.

اما یک توصیه خوب دارم به کسانی که برای کنکور میخونن:

حتما در طی این مدت ورزش کنید، چون علاوه بر بالا بردن روحیه، ظرفیت مغزی شما رو هم افزایش میده.

 همه چیز هم با تدبیر و آینده نگری و دودوتا چهارتاهای ما انسانهای ضعیف پیش نمیره، بلکه باید تسلیم خواست خدا بود و دید اون برای ما چی خواسته. کسانی که به این واقعیت باور دارند در زندگی بیشتر معجزات خدا و دست او را خواهند دید چون همه چیز رو دست اون سپردن. و خدا کسانی رو که صددرصد روی عقل و محاسبات و تلاش خودشون حساب بازکردن رو به حال خودشون میذاره تا خودشون به کار خودشون برسن.

جمع بندی: برای موفقیت تو کنکورتون، 1_توکل 2_تلاش 3_ورزش کردن

دکتر که شدید به ما هم یه وقت ویزیت زیر یک ماه بدید.

خدا حافظ همه تون.

از دوستانی که همدل و همراه هستند واقعا تشکر میکنم و از حرفاشون انرژی میگیرم فقط لازم دونستم یک نکته را بگم .دوستان من اینکارو یعنی درس خوندون برای رشته های گروه پزشکی در سن سی سالگی و حوالی اونو اصلا برگشت به گذشته یا عقبگرد نمیدونم.آیا من اشتباه کردم زمان کنکور رفتم ریاضی و مهندسی برق قبول شدم؟؟نه هرگز اینجور نیست.اونموقع رشته های فنی واقعا کم بودن و ارزشمند.حالا به هر دلیلی زمونه عوض شد و زمان ورود ما به بازار کار شرایط بهم ریخت.من خودم هرآنچه در توان داشتم انجام دادم .بدون هیچ کلاسی سختترین نرم افزارای مهندسی را یادگرفتم که  حتی بعضیاشون ماله رشته های مهندسی دیگه بود.مدرک زبان گرفتم.حتی روی چندین زبان برنامه نویسی که اصلا تخصصی رشته کامپیوتر بود و ربطی به مهندسی برق نداشت کار کردم و توی همشون خبره شدم و حتی توی آموزشگاها تدریسشون کردم ولی دیدم که با وجود توانایی و سواد خیلی خوبی که این چندساله کسب کردم انگار تو بازار کار جایگاه مساعدی ندارم و با وجود اینکه کارشناسی ارشد دانشگاه بوعلی همدان قبول شدم ولی نرفتم چون میدونستم تفاوتی توی وضعم ایجاد نمیکنه.تا اینکه فکر کنکور مجدد و قبول شدن توی گروه پزشکی کاملا اتفاقی به سرم افتاد و دیدم من زمان دانش آموزیم حتی اگه تجربی هم بودم هیچ وقت نمیتونستم پزشکی قبول بشم چون اونموقع توانایی ذهنیشو نداشتم ولی الان اوضام کاملا متفاوته و من کاملا آمادگی قبولیشو دارم و تمومه اینا به خاطر مراحلی که طی کردم.انگار این مراحل و سختی ها و کارای سخت فکری باید طی میشد که من آماده بشم برای قبولی در کنکور پزشکی.دوستان من قضیه خودمو اینجور نگاه میکنم که این حکمت خداوند بود که منو آماده کنه و بعد بیاره بزاره سر جایگاهی که واقعا بهش تعلق دارم پس این تفکر غلطو که کار ما برگشت به عقب هست از سرتون دور کنید.یاسمن خانوم خیلی حرف قشنگی زدن.کی میدونه چقدر عمر میکنه؟؟مگه وحی شده که فقطو فقط باید 19 سالگی شروع کنی به پزشکی خوندن؟کی خبر داره اونی که 19 سالگی پزشک میشه بیشتر عمرش جواب میده طبابت کنه یا اونی که 30 سالگی؟مگه کنار تحصیل نمیشه کارم کرد و حتی ازدواجم کرد؟من اگه مهندسی برق نخونده بودم و از فکرم کلی کار نکشیده بودم الان به موفقیتم تو کنکور این همه اطمینان نداشتم پس من به هیچ وجه قرار نیست به عقب برگردم. من به همه دوستان گلم میگم که فقط و فقط وقتی شروع کنید که هیچ تردیدی توی دلتون نباشه و اگر و اماهارو دور ریخته باشید.

به امید موفقیت همه انسانهای لایق و پرتلاش.

درسته داداش محمد ،بیا یه چیزی به این رضا بگو 

عشق به شب بیداری

عشق به استرس

من نمی دونم واقعا اینایی

  که میگن عشق پزشکی

یعنی از این  چیزا خوششونمیاد ؟؟؟؟؟؟؟

چندهزارتا پزشک عمومی بیکار داریم

بععععله

اون قدیما پزشکا پول پارو می کردن

الان سالی دو هزارتا پزشک فارغ میشن

امیدوارم 

با این حرفا یه ضربه به مغزتون بخوره

و به مسیر اصلی زندگی برگردید

با قبول شدن تازه بدبختی هاتون شروع میشه

استرس درس های پزشکی موهاتونو سفید می کنه

سرکار خانوم عاطفه خانوم من واقعا برای شما متاسفم با این طرز فکرتون و مطمینم که ضربه که هیچ حتی اگه زلزله هم به مغز شما بزنه چیزی عوض نمیشه چون مشکل شما راه حلی نداره.اولا من که خودم هدفم داروسازی نه پزشکی ولی عشق به پزشکی یعنی عشق به خندیدن یک کودکی از از درد رها شده..عشق به دعای خیر مادری که در حقت میکنه وقتی  درد و رنجو از وجود بچش پاک میکنی..عشق به خوشحال شدن یک خانواده وقتی عزیزشون دوباره برمیگرده خونه و سالمو سلامته و هزارتا عشق زیبا و قشنگه دیگه..البته شما از دیدگاه خودت به مسیله نگاه میکنی و مسلما دیدت نسبت به مسایل دیگه هم از این زاویه هست که واقعا جای تاسف داره.کسایی که این تصمیمو گرفتم به خودشون اطمینان دارن و کم کمش اینه که تلاش خودشونو میکنن و نتیجرو واگذار  خداوند میکنن ولی جنابعالی مسلما نه تنها توانایی اینکارو در خودت نمیبینی بلکه جسارت تلاش کردنم نداری پس لطفا عقاید قشنگتو برای خودتون نگه دارید.من خودم شخصا درسای فوق العاده سختتری را از دروس پزشکی گذروندم و برای سختتر از اونم باکی ندارم و نمیدونم شما چند وقت تو کدوم بیمارستان و مرکز درمانی کار کردی که میگی پزشکا بیکارن چون الان ما نه تنها پزشک و پرستار بیکار نداریم بلکه کمبود کادر درمانی هم داریم که البته منظور فقط شهر تهران نیست چون این مملکت شهرستان و روستاهم زیاد داره که همه نیازمند کادر درمانی هستن و خوشبختانه حالا حالا هم جا داره برای تکمیل شدن.من مسیر اصلی زندگیمو خوب بلدم شما به فکر خودت باش.

دوستای گلم اینجور آدما همیشه بودن و هستن و خواهند بود فقط باید نادیده گرفته بشن و با لبخند بگذری از کنارشون و به کار خودت برسی.برای همه آرزوی موفقیت میکنم.در جواب آقا سجادم بگم من قصدی برای درست کردن وبلاگ یا گروه نداشتم ولی اگه از بچه ها کسی اینکارو بکنه خوشحال میشم و منم شرکت میکنم تا بتونیم به هم کمک کنیم.

 درمورد گروه، من چند روز پیش یه گروه تلگرام تشکیل دادم و لینکشو گذاشتم اینجا ولی پیامم اوکی نشد از طرف این وبلاگ. بازم امتحان میکنم

سالی دو هزارتا پزشک داره فارغ میشه

تا هفت سال دیگه 

که شماها فارغ بشین

چهارده هزار پزشک فارغ شده

محمد آقایی که میخواد داروسازی بخونه

اگ بدونی شهرهای بزرگ از داروخانه اشباع شده بازم ادامه میدی

؟؟؟؟

آینده ی دندانپزشکان و داروسازان نامعلوم هست

خیلیا هستن 

که خارج از ایران در حال خوندن پزشکین

منتظرن درسشون

تمام شه برگردن ایران مطب ببزنن

پزشکی یه شغل استهلاکی و فرسایشی هست

من خودم لیسانس آمار دارم

دبیرستانم رشتم ریاضی بوده

با معدل بالای 19دیپلم گرفتم

تدریس ریاضی میکنم

خودمم چند وقت پیش تصمیم داشتم کنکور پزشکی بدم

خیلی تحقیق کردم 

شبانه روز

ولی آقا جان اشباع شده

اشبااااااع

قبل انقلاب پزشک از بنگلادش میاوردن

کمبود پزشک بود 

ولی الان دانشگاه بین الملل داره پزشک میده بیرون

من آنچه شرط بلاغ است 

بر تو می گویم

تو خواهی پند گیر 

خواهی ملال

فقط 

خداوکیلی

7سال دیگه 

یاد حرفای امروز من بیفتین

یه شغل فرسایشی با استهلاک جسمی زیاده

تا چندسال پیش خوب بود

نه  دیگه الان

الان سر هر کوچه ای یه داروخانه هست

مجوز داروخانه که اصلا نمیدن

اشباع شده

دندان پزشک سراغ دارم

که پشه می پرونه

الان  دندانانقدردندانپزشکار شدن 

که تراکت پخش می کنن

واقعا خنده داره

برای من خیلی جالبه شمایی که رشتت آماره آنچنان از ریزو درشت و جزییات اوضاع بیکاری پزشکان خبر میدی که انگار خودتو و هفت نسلت دکتر بودن.خدمت شما عرض میکنم خود شخص بنده وقتی تصمیم به اینکار گرفتم اول از پسر خاله خودم که هم خودش هم خانومش هردو پزشک هستن مشورت گرفتم در مورد رشته پزشکی و بعد از خانوم پسر داییم که ایشون هم دکتر داروساز هستند مشورت گرفتم و بعد هم از یکی از دوستان خودم که در قسمت فیزیوتراپی یک بیمارستان کار میکنه و همه اونها کاملا از تصمیم من حمایت کردند و بازار کار رشته های پزشکی و داروسازی و حتی پرستاری و فیزیوتراپی و حتی رشته ای مثل بهداشت و تغذیه را کاملا مناسب دونستن.چطور اینها که همه پزشکن و چند ساله کارشون اینه از اوضاع و آینده رشته خودشون بی خبرن و شما با لیسانس آمار جوری حرف میزنی انگار وزیر بهداشتی؟شما یک خبر گذاشتی که ماله سال 91 هست و جوری حرف زده که انگار همه پزشکا بدبخت شدن.این خبر ماله چهارسال پیشه و هنوز بهترین موقعیت شغلی و درآمد توی این مملکت ماله کادر درمانی.دوستان من اگه دفترچه انتخاب رشترو نگاه کنید میبینید که جلوی برخی از رشته های پزشکی و پرستاری و داروسازی نوشته تعهد وزارت بهداشت.این به چه خاطره؟؟چون تو برخی مناطق کمبود شدید پزشکو پرستار دارن و با یه رتبه بالاتر میزارن بری پزشکی بخونی درصورتی که هرجا گفتن بری باید بری و دست خودت نیست شهرتو انتخاب کنی.در مورد داروسازی هم خدمتتون عرض کنم یک دکتر داروساز فقط داروخانه نمیزنه و این دارو خانه هایی که میگی همشون از پروانه کار یک دکتر داروساز به عنوان مسیول فنی استفاده میکنن و خود اون دکتر اصلا میره یه جای دیگه کار میکنه از یک واحد تحقیقاتی گرفته تا کارخانه تولید دارو.من با صراحت و بدون رودرواسی به همه دوستای گلم میگم که امثال عاطفه خانومهایی هستند که خودشون توانایی پیشرفت ندارن و فقطو فقط دنبال این هستن که جلوی پیشرفت دیگرون هم بگیرن تا کمی احساس آرامش بهشون دست بده در صورتی که در مورد مسیله ای که میان و اظهار نظر میکنن کاملا نا آگاه هستن و هیچ نیتی جز نیت سو ندارند.خدمت عاطفه خانوم عرض میکنم که ما اصلا به پند شما نیازی نداریم و تو اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی....شما به فکر خودت باش.تو اگه تدریس ریاضی میکنی من تدریس ریاضیات مهندسی و معادلات دیفرانسیل و نرم افزار matlab میکنم.امثال من و دوستان من که میایم اینجا و هدف مشترکی داریم خیلی خیلی از نظر سواد و دانش جلوتر از شماییم ولی نصف شما هم ادعای فضل و ادب و همه چیز دانی نداریم پش لطفا دانشتو برا خودت نگه دار.

دوستان گلم از اینجور حرفا به هیچ وجه نا امید نشید و به کار خودتون ادامه بدید و مطمین باشید که همین خانوم اگه  در دانشگاه علوم پزشکیو باز کنن و بگن آقا بدون کنکور یا مجانی  بیا برو پزشکی بخون اولین نفری که بدو بدو میره تو. این حرفا همه به خاطر این هست که خودشون نمیتونن و تواناییشو ندارن .برای هممون آرزوی موفقیت میکنم.

جهت اطلاع خودم میخوام

چیزی که باعث شد من از کنکور پزشکی دست بکشم

این بود

که وقتی فهمیدم سالی دو هزار پزشک فارغ میشن

با خودم گفتم تا 8سال آینده

که من بخوام بیام بیرون

16هزارتا پزشک فارغ شده

غیر اینا یه عده هم از خارج کشور منتظرن درسشون تمام شه برگردن ایران

اگ یه جواب قانع کننده به من بدید

من هم شروع می کنم به خواندن برای کنکور پزشکی

من خودم اول تصمیم داشتم برگردم از اول لیسانس حسابداری

بگیرم

و حسابداریو

بعدش تا ارشد و دکترا ادامه بدم

یه مدت هم تحقیق کردم راجع به پزشکی و پیراپزشکی

ولی منصرف شدم

دوباره برگشتم سراغ حسابداری

به نظرتون از لحاظ امنیت شغلی کدومش بهتره واقعا ؟

دکترای حسابداری

یا پیراپزشکی و پزشکی ؟

من شخصا چشم انداز امنیت شغلی پزشکی را در هشت سال آینده خوب نمی بینم

اگ واقعا در اشتباهم 

کمکم کنید

حسابدار داریم اینجا ؟

شما اطلاع دارید حقوق فیزیوتراپی که توی کلینیک خصوصی کار می کنه چقدره ؟

حقوق فیزیوتراپ توی بیمارستان شندیم بین 3تا چهار تومانه با کارانه

تا هشت سال آینده؟؟؟؟

فقط میخوام اگ استدلال قانع کننده ای هست منم دوباره برگردم به سمت کنکور پزشکی

چون من امنیت شغلی برام مهم هست

خیلی جالبه به خدا..یعنی شما از اولش دنبال استدلال قانع کننده میگشتی؟؟ولی حرفای بی پایه و اساسی که میزدی چیز دیگه ایو میگه.به نظر من که شما فقط دنبال این بودی که ضعف خودتو توجیح کنی و عمومیتش بدی.شما نگران شانزده هزار تا به قول خودتون خروجی پزشکی دانشگاه ها تو این هشت سالی؟من یه چیز بهتر میگم بهت سالی هجده هزار نفر تو ایران بر اثر تصادف فوت میکنن و حدودا سالی صد هزار تا هم سکته قلبی تو ایران داریم که اگه بگیم یک چهارم اینا یعنی بیست و پنج هزار نفرش فوت کنن با اون هجده هزارتا میشه سالانه چهل و سه   هزار نفر تو ایران فقط بر اثر تصادف و سکته قلبی میمیرن حالا سکته مغزی و سرطانو و....بماند.پس به نظر من اصلا ارزش نداره شما خودتو اذیت کنی و درس بخونی.هر کاری تا حالا میکردیو ادامه بده.من اینو بر اساس ظرز فکر خودتون جواب دادم.شما نگران اون 16 هزار نفر نباش تا جایی که من دارم میبینم کنکور تجربی و پزشکی قبول شدن اونقدرا هم راحت نیست که شما فقط منتظر تعیین تکلیف اون شانزده هزار نفری که به محض توجیح شدنش بیای بری پزشکی بخونی.من به دوستای گلم که هدفشون پزشکی و هنوز کاسه چکنم چکنم دستشونه و نمیدونن کی میخان شروع کنن و از کجا دوستانه هشدار میدم که همین الانشم دیر شده..فردا که خیلی دیرتره...طبق آمار رسمی جمعیت ایران در سال 95 از مرز 80 میلیون نفر گذشته و نرخ رشد جمعیت هم نزدیک به 1.5 هست و متاسفانه نرخ بیماری هم به علت تغییرات نامناسب تغذیه و عدم تحرک و استرس های بیش از حد زندگی امروزی رو به افزایشه که مسلما همه ماها با انواع مختلف اون توی آشناهای خودمون روبه رو شدیم از سرطانهایی که تا چند سال پیش اصلا چیزی درموردشون نمیدونستیم تا دیابت و مشکلات دیگه که به شدت فراگیر شدن و همچنین جمعیت زیادی که پابه دوره سالمندی گذاشتن و تا چند ساله دیگه با مشکلات سالمندی روبه رو میشن پس بنابراین با توجه به این جمعیت و رشد اون و مشکلات سلامتی اون من مطمینم این میزان خروجی پزشک و پرستار و داروساز حتی ناکافی هم خواهد بود.ولی کلا به نظر من موفقیت و پیشرفت دلیل نمیخاد چون خودش بزرگترین دلیل هست.

برای همه دوستان آرزوی موفقیت دارم.

من هم مشابه شما هست وضعیتم .. اموخته هام در زمینه محاسبات و زبان... و سن حدود 30

البته بنده کنکور 95 رو هم دادم . قبول نشدم چون کم مطالعه کردم از حدود نوروز تا اواخر تیر که کنکور بود.

میانگین حدود روزی 5 ساعت.

من کامنتای زیادی رو خوندم و خیلی خوب بودن و بنظرم محمد عزیز خیلی کلام نافذ و بحقی دارن بغیر از یه موضوع که بهش انتقاد دارم اینه که ایشون به نظرات مخالف به شدت حمله کردن ، مثل جمله "ما به نظرات شما نیازی نداریم" و... ، در صورتی که هر شخصی به سبک و دید خودش نظر میده و مخاطب باید نظرات مختلف و متفاوت  رو بشنوه!

در مجموع من هم نظرم مشابه محمد،بیتا،یاسمن و... هست و با توجه به درصدهایی که در کارنامه کنکور 95 که بنده با مطالعه تقریبا محدود(البته مدیریت شده!) داشتم ، امید ذارم حتما کنکور 96 قبول بشم(حداقل ازاد یا پردیس)

من هم متاهل دارای فرزند مهندسی کامپیوتر روزانه دارم

شروع کردم

اگه گروه تلگرام باشه که درکنارهم انگیزه بگیریم و درس بخوانیم خیلی خوب میشه

کسی نمی دونه چقدره ؟

عاطفه خانم خودتون باید تصمیم بگیرید.. بزور که نمیشه کسی رو که شک داره را مجاب کرد.. مخصوصا در مورد این راه سخت که تازه افراد مصمم هم ممکنه گاهی توش کم بیارند. . 

دوستان از قرار معلوم هر پیامی که محتوی نوعی راه ارتباطی بین ماها باشه از طرف ادمین محترم این سایت منتشر نمیشه پس بیاید همینجا با هم در ارتباط باشیم.سوالامونو بپرسیم و از معلومات هم استفاده کنیم و حتی اینجا میشه سوالای درسی و مشکلات درسی هم پرسید و بچه هایی که میتونن بیان جواب بدن.اینم راه خوبی به نظر من.

هیچ سود یا ضرری بحال من نداره

من فقط واقعیت هایی که در حین تحقیق

خودم را از خواندن پزشکی منصرف کرد

گفتم

مثلا فرافکنی بکنم یا  نکنم چه چیزی گیر من میاد؟؟؟؟

شماها یه عده آدم غریبه هستید پزشک بشید یا نشید هیچ فرقی بحال من نمی کنه

من خودمریاضیمبسیاررر

 را با معدل بالای 19 گرفتم و چون 10سال هست ریاضی تدریس  می کنم پایه ی ریاضی  بسیاررر   قوی  دارم

من حتی فیزیک دبیرستان هم تدریس می کنم

ولی با تمام اینا

چون هیچ اطمینانی برای امنیت شغلی پزشکی تا هشت سال آینده  نمی بینم

هنوز هم قصد دادن کنکور پزشکی ندارم

پس نه عقده ای هستم 

نه فرافکنی می کنم

فقط واقعیت هارو گفتم

چون من خودمم مثه شما زمانی طرفدار سفت و سخت پزشکی بودم

تست های فیزیک و ریاضی را زیر یک دقیقه آموزش میدم

تست های ریاضی و فیزیک را زیر 80  درصد می زنم

ولی خودم نمیخوام کنکور پزشکی بدم

والدین خیلی از شاگردام پزشک هستن

و باهاشون که مشورت کردم منصرف شدم

شماها بخونید انشالله که موفق بشید

به محض اینکه

یه جواب قانع کننده

برای امنیت شغلی پزشکی پیدا کنم

فورا شروع می کنم به خواندن پزشکی

دقت کنید گفتم تا هشت سال آینده

خیلی از مشاورها به من گفتن

تو باید چشم انداز آینده ی شغلی

در هشت سال آینده را ببینی

بیام واسه یه سری غریبه

انرژی منفی بفرستم که چی بشه ؟؟؟؟؟؟؟

فرافکنی بکنم که چی گیرم بیاد ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

براتون آرزوی موفقیت میکنم

باز نمیشه

من الان بخوام برم سرکار باید برم اموزش ببینم اونم میلیونی ک البته ندارم هزینشو بجاش میخوام برم ب علاقم برسم پدرم همیشه میگه دنیای الان دنیای تخصصه همیشه هم میگه برو ی فنی چیزی یاد بگیر مطمن باش بدردت میخوره اگه تا اینجا با مشاوره های غلط دیگران افتادم تو چاه از این ب بعد میخوام فقط بدم دنبال علاقم البته با تحقیق چند وقت پیش از دانشگاه زنگ زدن ک بیا برا ارشد فقط جلو خودمو گرفتم ک فحششون ندم من باون همه استعداد تو حسابداری از همون اول گفتم اصلا ارشد نمیرم هر چند استعداد درخشان بودم اصن پیگیرش نشدم ونخواهم شد از کار کردن وبهتره بگم بیگاری کشیدن تو شرکت برا دیگران متنفرم تازه خودتم میدونی ک امنیت شغلی نداری تو اون شرکتا

از حرف اطرافیان دلسرد نشید ب وجود خدا قسم همینا ک الان سرزنش وتحقیرتون میکنن بعدا تحسینتون میکنن من صدبار تو دوران تحصیل خواستم از حسابداری انصراف بدم ولی ندادم یادمه ی بار ب داداشم گفتم پزشکی ارزش خوندن نداره گفت من حاظرم کل زندگیمو درس بخونم تا فقط ی نفر بهم بگه دکتر گفتم پرستاری شیفت شب داره گفت مگه کاره من شیفتی نیس فهمیدم داداشم با اینکه کار دولتی داره راضی نیس خلاصه اشو بهتون بگم ک میخوام مدرک لیسانسمو بندازم دور از نو زندگی کنم حالم از رشتم بهم میخوره وقتی میبینم اون همه نفر ک با من بودن الان یاغاز میچرونن یا خیای خوشحالن ک با چندغاز حقوق سرکارن اونم با پارتی  اینا را نگفتم ک از خودم تعریف کنم فقط بهتون بگم من تو دوران دانسجویی ب یکی از اساتید برترمون گفتم منو برا کاراموزی معرفی کن  گفت دختر جان برو مدرکتو بذار در کوزه 

خلاصه مهم نیس دکتر میشی یا ن برا هدفت بجنگ فقط در حال باش من خودمم یا میرم پرستاری یا فنی و حرفه ای شهرمون تازه کلی رشته رایگانم اورده اخ جون 

بنظر بنده بهترین کار واقعیت گرایی و بعد تصمیم بر اساس اون هست.

بعضی از دوستان فقط میگن ما عشق پزشکی داریم، ولی شاید به دلیل نوع تحصیلاتشون حتی یه کتاب بیولوژی ساده هم مطالعه نکردن! اونوقت چطور علاقه مند شدند!؟ ،پس بهتره یه نگاهی به کتابهای تقریبا عام(و نه دانشگاهی) و تا حدودی قابل فهم در مورد زیست شناسی (اناتومی فیزیولوژی فارماکولوژی و...) بندازیم تا ببینیم نظرها تغییر میکنه و یا تثبیت میشه.

مورد دوم طول پزشکی هست : 7 تا 8 سال عمومی+2 سال طرح اجباری وبعد از اون شما از طرف نظام پزشکی بعنوان پزشک عمومی رسمیت دارید، اما اگر بخواهید ادامه بدید باید توی کنکور تخصص(دستیاری) قبول بشید که میگن سخت ترین ازمون ایران هست. و بسیار پذیرش محدودی داره و در صورت قبولی بین 4 تا 6 سال طول دوره هست (البته تو ایران اکثر دوره ها 4 سال هست، مغزو اعصاب 6 سال) وبعد از گذروندون این دوره(رزیدنت تخصص) باید بازم برید طرح ضریب k، که مدتش متغیره.. نتیجه اینکه شما بعد از قبول شدن تو کنکور پزشکی و فرض براینکه بتونید یسره و بدون وقفه تحصیل کنید و پشت کنکور تخصص نمونید و قبول بشید ، حداقل 15 الی 16 سال تا رسما متخصص شدن فاصله دارید! که ممکنه بسته به شخص، بیشتر ازین ها هم طول بکشه.،

درمورد گذروندن دوره تخصص(نه فوق) تو کشورای تاپ مثل امریکا،استرالیا و انگلیس ،در نظر داشته باشیم که پذیرش بسیار بسیار سخت هست و تقریبا غیر ممکن!! مثلا  امریکا اگر اشتباه نکنم،تو تخصص پزشکی فقط 3درصد از کل رو اختصاص داده به پزشکای عمومی غیر امریکایی و 97 درصد مختص سیتزنای امریکا که تو امریکا پزشک عمومی شدن.. که البته اونم بعد از قبولی تو ازمونای سه مرحله ای USMLE هست که کل دنیا واسش رقابت میکنن. ولی اگر شخصی قبول بشه دوره دانشجویی تخصص امریکا همراه با حقوق و مزایای بسیاری هست(بر خلاف ایران که بسیار اندک و تحقیرامیزه!)

البته کشورهای دیگه غیراز امریکا ممکنه یخورده سهل تر باشه ولی نه خیلی( البته منظورم کشورای درجه 2 و 3 نیست)

مورد سوم اینکه ،برای یه پزشک خوب شدن که بتونه مراحل تخصصی رو طی کنه و مفید باشه واسه خودش و جامعه و دنیا! باید تقریبا قید پول دراوردن از کارای جنبی و غیر مرتبط رو در طول تحصیل بزنه(مخصوصا پزشکی و داروسازی)، پس باید پشتوانه اقتصادی رو در نظر داشت(مخصوصا فرد متاهل)... و البته میل به ثروت که تو هر شخص میتونه متفاوت باشه.

و یه نکته دیگه اینکه متاسفانه یا خوشبختانه! از رشته های پزشکی بین مردم یه بت ساختن که به هیچ عنوان تو کشورهای جهان اول به این شکل نیست و خیلی جایگاه یه پزشک و یه مهندس واقعی زاویه نداره. که البته بقول یه دانشجوی پزشکی سال ششمی، همین موضوع باعث سرخوردگی خیلی از دانشجوها(مخصوصا پزشکی) شده ، چون بگفته ایشون جوگیر! میشی و خیلی تلاش میکنی، و وقتی واردش میشی میبینی آش دهنسوزی نبودو صرف عمر و این همه مطالعه و هنوز اینگار تا بینهایت ادامه داره... (البته این قسمت نظر اون شخص بود و نه بنده ،،ضمن اینکه من نظر مخالف این رو هم از یه دانشجوی دیگه شنیدم که خیلی به مسیر وارد شده علاقه داشت.)

نوشته های بنده به هیچ عنوان نهی یا تشویق به شروع نیست ،بلکه منظور اینه که هرشخصی با توجه به واقعیات، منطق و تحلیل شرایط خودش،تصمیم بگیره

بیگ لایک

در مورد صنعت ایران منم با شما کاملا موافقم ، چه صنعت معمولی و چه صنعت هایتک که اصلا نداریم(نه الان و نه حالا حالاها!!)

اما در مورد داروسازی و دندان، اگر در مقایسه با مهندسی و اصولا رشته های غیره تجربی باشه، که من اتفاقا پزشکی رو  هم با اندکی اغماض! اضافه میکنم به لیست شما ، من فقط گفتم که هر شخصی ممکنه نتونه، یا شرایطشو نداشته باشه و اگر از روی احساسات وارد بشه اونوقت ممکنه پشیمونی و تبعاتش واسش باقی بمونه، اما اگر شرایط شخص از لحاظ قدرت ذهنی، امادگی روانی،مادی،تجرد! و تاهل! و علاقه مفرط ،مناسب باشه، که مشکلی نیست!

مثلا واسه پزشکی شما حدود  7.5 سال میخونی و میری طرح که یه حقوق ماهانه هم داره و بعدش میتونید مثل هزاران نفر دیگه به عنوان یه پزشک عمومی باشید( که اغلب درامدش از یه مهندس خیلی بیشتره)

دارو و دندون هم طرح دارن ولی فرقش اینه که طول تحصیلش کمتره و شما حتی قبل از فارغ التحصیلی میتونید جذب کارهای مرتبط بشید و پول در بیارید که این مورد هم از مهندسی تو ایران خیلی بهتره.

اما اگر دلیل فرد برا ی ورود، صرفا مقایسه درامد رشته های پزشکی با مهندسی ها باشه ، و علاقه و سایر چیزهای دیگه که تو کامنت قبلی گفتم، مد نظر نباشه،، اونوقت بنظر شخصی بنده این مسیر نمیتونه خیلی درست باشه و ممکنه یه بخش دیگه از بهترین سالهای زندگی فرد تلف بشه و از بین بره .،البته بیشتر منظورم خود پزشکی هست، و در مورد دارو و مخصوصا دندون، کمتر..

ولی تقریبا میدونم برای موفقیت راه دیگه ای ندارم

تلاش کنم بهتره تا اینکه توی 23سالگی عملا یک مرده ی متحرک بشم که آرزوها و رویاهاش مرده

ادمین جان لطف کن این دفعه رو بذار یک گروه تلگرام بسازیم بخدا خیلی توی روحیه و جواب دادن سوالامون تاثیر داره ها

یه بارررر فقط:)لطفاااا:دی

ما که میبینیم پزشک آ عمومی حداقل پزشک خانواده هستن و حقوق ثابت خوبی میگیرن.

این دارو سازی که میگن مجوز داروخانه نمیدن دندانپزشکی هم باتوجه به هزینه زیاد برا مریض اکثرا 

پیش دندانپزشکها سرشناس میرن. از طرفی پزشک نشسته و مریض میبینه اما دندانپزشک سراغ دارم که کتف اش ناقص شده دیگه دندان نمیتونه بکشد و حتی ارتوروز گردن دارن. حالا چرا میگین این دو از پزشکی بهترن

سلام 

دوست عزیز من نگفتم دندون و دارو بهتر از پزشکیه.

فقط گفتم احتمالا طبق شنیده ها و دیده ها یخورده از لحاظ مادی اغلب زودبازده تره.

ضمن اینکه بنده خودم ترجیحم پزشکی هست

ولی تو پزشکی قبل از تموم شدن درس معمولا نمیشه کار مرتبط انجام داد، اما دوتای دیگه معمولا اگه شرایطش جور بشه از سال سوم میشه یکارایی کرد

من خودم ترم ۵ میکروبیولوژی هستم عاشق پرستاریم میخوام واسه ارشد پرستاری بخونم ولی یه پرستار بهم میگفت چون لیسانس پرستاری نداری نمیتونی تو بیمارستان کارکنی.نمیدونم چی کار کنم حالم بده کسی میتونه کمکم کنه من به امید پرستاری دارم ادامه میدم

تعرفه سال 95حقوق داروساز

با هشت ساعت کار 4تومانه

چجوری داروسازی که مجوز نداره بالای 10تومان داره ؟

سلام دوستان.

دوستان در مورد سن استخدامی باید خدمتتون بگم که سن فقط برای استخدام دولتی مطرح هست که لیسانس و فوق و دکترا شرایط سنی خاص خودشونو دارن که استخدامم خدا رحمتش کنه الان دیگه کلا از بین رفته و همه جا قراردادی هست و برای کارای قراردادی هیچ سن خاصی تعریف نمیشه.وقتی آزمونی چیزی بخاد برگزار بشه یه شرط سنی میزارن که بالاخره محدودیتی برای اون آزمون اعمال شده باشه و دوست عزیزی که در مورد سن به بهار خانوم گفته بودن پرستاری محدودیت سنی داره الان در واقع اکثر بیمارستانها و مراکز درمانی کادرشون از جمله پرستاریو به صورت قرار دادی میگیرن و شما 50 سالتم باشه مشکلی نداری و میتونی بری.پس توی هر سنی هستید تلاشتونو بکنید و امید داشته باشید.از دوستان خواهش دارم اگه کسی میاد اینجا و راهنمایی میخاد و در واقع دنبال انگیزه میگرده همیشه قسمت پر لیوانو براش بگید تا انشاالله انگیزه لازمو پیدا کنه.

ببینید بنده اگر چیزی نوشتم بر اساس شنیده ها و تحقیقاتیه که خودم کردم از اشنا و غیر اشنا،،

من اطلاعی از حقوق مصوب ندارم ولی برای نمونه میگم بهتون یکی از دوستان که ورودی سال 92 رشته داروسازی در علوم دارویی تهران (ازاد) هست ، الان یه کاره پارت تایم تو داروخونه داره و ماهی حدود سه میلیون میگیره، اونوقت شما باورتون میشه که یه شخص فارغ التحصیل داروسازی بعد از شش سال تحصیل و همچنین گذراندن طرح به 4 میلیونی که شما گفتی بسنده کنه!؟ اگرچه احتمالا امار شما ذرسته ولی  بعید میدونم در عمل واقعیت داشته باشه(حداقل در تهران و کلانشهر ها)

بنظرم این مبلغ که شما گفتید بقول بیتا دانا ، بیشتر شبیه! درامد یه دانشجوی داروسازیه و نه یه فارغ التحصیل این رشته(در تهران)

مدیر محترم حداقل اجازه بدید دوستان این پیغام ببینن 

ممنون 

من از سایت انجمن داروسازان

تعرفه حقوق داروسازان سال 95را گرفتم

که همون حدود 4بود

و داخل همون آیین نامه

ذکر شده بود که حقوق دانشجوی داروسازی مبلغ کمتر از 4تومانه

البته نوشته بود حقوق پایه

4تومانه

من نگفتم شما اشتباه میگید، بلکه گفتم حقوق مصوب دکتر داروساز هرچقدر باشه، درامد نهاییش اغلب بسیار بیشتره ، بقول یکی از دوستان این جماعت دکتر به اندازه راه های رسیدن به خدا!، راه واسه پول در اوردن بلدن( البته در اینجا منظور کارای مرتبط با رشتشون هست)

درمورد دانشجوی درحال تحصیل هم که خودتون گفتید زیر 4 میلیون، و منم مثال 3میلیون تومنی زدم ، که واسه یه دانشجو بنظر کافی میاد!

خلاصه اینکه، بین حقوق موصب و درامد نهایی شخص فرق هست، و همچنین بین دانشجو و دکتر فارغ التحصیل طرح رفته!

سلام به همه دوستان گلم و آنا خانوم.خوب من برای جواب دادن به شما اینجوری شروع میکنم آنا خانوم که بحث کارآفرنی بحثی که اتفاقا صدا و سیما هم خیلی روش مانور میده و به صورت سربسته میگن جوونا تقصیر خودشونه که بیکارن وباید برن کار بسازن و حتی کارآفرین باشن.حالا اون هزارباری که من دیدم تو تلویزیون درمورد کارآفرینی صحبت شده و مسلما شماهم دیدی چیزی بجز کارگاه خیاطی با چندتا چرخ خیاطی یا حوض پرورش ماهی نشون داده؟از صدبار نودو نه تاش همین دوتا بوده.بحث کارآفرینی توی ایران کاملا محدود به چندتا چیز خاصه و از اون جلوتر نمیره و اونم دلیل داره.چون سرمایه توی ایران دست یک اقلیت هست و منظورم سرمایه درست حسابی نه اون چند میلیونی که نهایت کاری که میشه باهاش کرد همون پرورش ماهی یا کارگاه خیاطی بعدهم حوضه اصلی کارآفرینی در صنعت و این تو همه دنیا همینه ولی الان شرایط ما جوری که صنایع بزرگ خودمون تولید ندارن و اکثرا تو کار مونتاژ هستن و یا کلا ورشکست هستن حالا وقتی صنایع بزرگ که پشتوانه دولتی دارن اینقدر ضعیف هستند از دست یه شخص عادی که کار چندانی برنمیاد وگرنه بله حق با شماست کارآفرینی هم تفکر قشنگی هم خیلی ظاهر شیک و قشنگیم داره.از خودم میگم که لیسانس الکترونیک هستم.کار اصلی مهندس الکترونیک طراحی مدارهای مجتمع یا همون آی سی و بهینه سازی اونا هست ولی الان توی ایران همچین چیزی معنا نداره و ساده ترین قطعات الکترونیکیم تولید نمیشه و همه وارداتین چه برسه به آی سی حالا من برم مثلا یه آشپزخونه بزنم شروع کنم غذا بفروشم به مردم گیریم پول خوبیم درارم و دیگه نیاز به استخدام نداشته باشم آیا اسم این میشه کارآفرینی؟گیریم چهارتا کارگرم داشته باشم بازم نمیشه کارآفرینی بلکه این خوداشتغالی که خیلی متفاوته  با کارآفرینی.این رشته من بود خیلی رشته های دیگه هم همین شکل هستن.برای ایجاد کارآفرینی درست و به معنای واقعی خودش بسترهایی لازم هست که متاسفانه فعلا وجود ندارن.این بحث کلیتر از این حرفاست ولی خوب فکر میکنم این جواب نسبتا کاملی به سوال شما باشه.امیدوارم موفق باشید هم شما هم همه دستان عزیزم.

افسوس که عمر ما دهه ی شصتی ها در جستجوی امنیت شغلی هدر شد 

نمیدونم چرا ... اصلا هم فکر کار و زن و زندگی نیستم.

نمیدونم این خوبه بده... دوستان اگه نظری دارن بگن

به نظر خودم برمیگرده به جنس آدم که به همه چیز عادت میکنه.

سلام علی آقا میشه چندتا سوال منو جواب بدید؟ شما برای چی میخاید پزشکی بخونید؟ واقعا انگیزتون چیه؟ اگه ازدواج کردید چطوری میخاید خرج خونه رو بدید تو این هفت سال؟ برام عجیبه این همه شور وشوق فکرهمه چیو کردید؟  منم میخام کنکور تجربی بدم پرستاری فقط به خاطر کار. یه هفته که میرم کلاس کنکور دلم میخاد بشینم گریه کنم استرس همه وجودمو گرفته انقدر فکر و خیالای مختلف میاد تو سرم که حتی تو خواب آروم و قرار ندارم و کابوس میبینم. همش میگم خدایا این راهو باید ده سال پیش میرفتم نه حالا. الان میبایست چند سال سابقه کار داشته باشم نه اینکه حالا تو این سن کلی پدرم هزینه کنه برا دانشگاه آزاد با این شهریه های سرسام آورو کلاس کنکورو....... اینکه چجوری سه چهار سال با کسایی همکلاس باشم که ده سال از من کوچکترن چجوری میخام باهاشون ارتباط برقرار کنم احساس میکنم مادربزرگ همکلاسیامم آدم تو این جمع ها منزوی میشه افسرده میشه برام خیلی سخته تو این سن از صفر شروع کنم وقتی میخام برم کلاس یا کتاب دستم بگیرم بغض گلومو میگیرم بعضی وقتا میگم برم ارشد بخونم. یا حتی فکر اینکه ممکنه اساتید از من کوچکتر باشن احساس حقارت به آدم دست میده. اینکه میبینی دوستای همسنت  دکترا قبول شدن بعد تو تازه میخای شروع کنی برا لیسانس خیلی اعتماد به نفس آدمو میاره پایین. بچه ها از همتون خواهش میکنم بگین شما چطور میخاید با این مسائل کنار بیاید. اگه بخام اینطوری پیش برم اصلا نمیتونم بخونم چاره ای هم جز درس خوندن ندارم من که کاری بلد نیستم برا سر کار رفتن فقط باید درس بخونم. 

ای دی اینستای منehsan61a هست

سلام

منم چند سال پیش که داشتم به قصد پزشکی میخوندم همین احساسو داشتم. انقدر حس تازه و نابی توی وجودم ایجاد شده بود که انگار شانس یه زندگی دوباره بهم داده شده. هدفم شده بود همه اولویت زندگیم و همه چی در جهت این هدف بود. به راحتی از همه برنامه های روتین زندگی که قبلا برام لذتبخش بودن با کمال میل میگذشتم تا برا کنکور بخونم. اصلا یه عالم دیگه ای بود.

پس تقریبا میتونم بگم درکتون میکنم.

البته برای کنکور ۹۶ هنوز شروع به خوندن نکردم. شما برای پزشکی میخونید؟ 

دوستان من به این نتیجه رسیدم که میخوام امسال برای کنکور بخونم ولی نمیدونم چرا شروع نمیکنم.. شما توصیه ای ندارید؟؟

براتون آرزوی موفقیت دارم :)

منم لیسانسم روزانه بوده و امسال به امید رای ۷۳۴ دیوان عدالت اداری میخوام توی کنکور شرکت کنم. در سایت مرکز مشاوره هیوا توضیحات دقیق در این باره داده شده میتونید مراجعه کنید و بخونید. اونجا توضیح داده که کسایی که لیسانس روزانه داشتند و حتی ارشد هم گرفتند با شکایت به دیوان عدالت اداری میتونن حق تحصیل رایگان در پزشکی رو داشته باشند.

یه استدلال دیگه علاوه بر پاخی که آقا محمد در جواب سوالتون که پرسیده بودید چرا اینجا کسی به کارآفرینی فکر نمیکنه به نظر من میتونه این باشه که ما بچه درسخونای دهه شصتی بهترین کاری که از بچگی خوب توش وارد بودیم درس خوندن بوده، الانم طبیعتا داریم باز به موفقیت از راه درس خوندن فکر میکنیم

لطفا بیاد از تجربه ی کنکور 95بگه

و از تجربه ی اون یکسالی که واسه کنکور خونده

بقیه هستند کسانی که کنکور 95را داده باشند ؟ و قبول شده باشن ؟از دهه شصتی ها منظورمه

عسل خانوم میدونی بدتر از اون چیه؟؟اینکه آدم فکر کنه تفکر خودش و روش زندگی خودش درسته و دیگرون حتما دارن اشتباه میکنن.همسر شما متاهله و باید نون زنو بچشو دراره ولی من با 30 سال سن الان مجردم و هیچ قصدیم در حال حاضر برای تاهل ندارم چون اولویتام با شما کاملا متفاوته.شما و شوهرت دوست داشتی پیرو عرف جامعه ما باشی که زندگی حتما یعنی ازدواج و تشکیل خانواده و در اولویت همه چیز قرار داره ولی برای من و امثال من اصلا اینجور نیست و اون در اولویتهای بعدیمون قرار داره.در ضمن شما مگه منو میشناسی که میگی کار دیگه ای جز درس خوندن بلد نیستم؟مطمین باشید من و خیلی کسای دیگه که میایم اینجا و میگیم قصد کنکور مجدد داریم خیلی چیزا بلدیم و خیلی مهارتها داریم یکیش خود من که در حال حاضر برای چندتا شرکت هم کارای برنامه نویسی میکنم و هم خودم دوتا سایت دارم که بدون هیچ زحمتی ازشون پول درمیارم و جدای اینها با اینکه خودم رشتم مهندسی برقه ولی اپلیکیشنهای اندرویدی هم طراحی میکنم و از مارکتهایی مثل بازار و اول مارکت هم درآمد دارم و اصلا با همین کارام میتونم تا آخر عمرم زندگیمو ادامه بدم ولی طرز تفکر من و علایق من کاملا با شما متفاوته و دنبال اینم که به جاهای بالاتری برسم.شما هم  کارتو ادامه بده با همسرت و امیدوارم که موفق باشی ولی هرگز اینقدر بی ملاحظه و بی تفکر در مورد دیگرون قضاوت نکن لطفا و فکر نکن اگر کسی راهی رو رفت که شما دوست نداری پس حتما داره اشتباه میکنه.من تا وقتی که زنده هستم عمرم مفید خواهد بود و بازه زمانی خاصی نداره.

همه از زندگی چیز یکسانی نمیخوان. حتی به فرض اینکه عمر مفید فرد بین بازه ۱۸ تا ۴۸ سالگی باشه هم( که لزوما اینطوری نیس مگه توی مملکت ما که همه زود خودشونو بازنشسته میکنن میشینن یه گوشه منتظر مرگ) من ترجیح میدم این سالای مفیدو صرف کاری که دوست دارم بکنم

اولا تشکر میکنم چون انگار یه تغییراتی در وبلاگ رخ داده که برای من وبلاگ از بخش آخرین نظرات باز میشه. در ثانی ما همه حدود سی سال یا بیشتر داریم میتونیم امنیت مجازی خودمونو تامین کنیم و قصدمون هم از تشکیل گروه مشخصه و فکر نکنم به درد افراد سودجو و منفی بخوره . درسته از طریق این سایت با افرادی که شرایط مشابهی داشتن آشنا شدیم و از شما و وبلاگ خوبتون هم ممنونیم ولی اگه یه گروه تلگرام داشته باشیم راحت تر میتونیم در ارتباط باشیم. آیدی اینستا tarannom_nb320

چرا پزشکی. چون احساس میکنم مخ اش رو دارم از خیلی پزشک ها باهوش ترم. چون 15سال پیش برا کنکور کم درس خوندم. چون یک خانم پزشک که دوستش داشتم منو بخاطر بیکاری تحقیر کرد گفت اگه با تو ازدواج کنم بدبخت میشم. 

حالا اینا به کنار... چندسالی هست بخاطر مریضی مادرم هفته ای چند روز باید بریم بیمارستان و این رفت و آمد باعث علاقه ام شده به پزشکی... تو همین برخوردها هم فهمیدم از خیلی پزشک ها سرم...

بنظر من کلاس کنکور نروید کتاب تست بگیرید کار کنید. پرستاری آزاد زیاد سخت نیست قبول شدنش با کمی تلاش  قبول میشوید 

آره پزشکی ... 

شروع کنید دیر میشه ها من که شروع کردم... آزمون ها آزمایشی شرکت کنید فکرکنم بهت انگیزه میده البته خودم شرکت نکردمآ.

فست فوت هم شد کار که شما بلدی... ما بلد نیستیم... اگه زرنگی بیا دو تا تست زیست بزن خخخخخخخخخخخ.. کارآفرینی کردی مثلا. 

با احترام به نظر شما ، صددرصد مخالف طرز فکرهایی از نوع شما هستم.

ببینید هرکسی بر اساس طرز فکری که داره مسیر زندگیشو انتخاب میکنه ، مثلا شما فست فود زدن و کسب درامد ازین طریق رو (بعد از چندین سال درس خوندن) موفقیت میدونید، ولی یکی دیگه این شرایطو بسیار نامناسب تلقی میکنه،،

شما واقعا فکر کردید هرشخصی که میره دنبال اهداف و علایقش(درس خوندن و...) ، نمیتونه کارهایی در سطح کاری که شما میکنید رو انجام بده!؟

اتفاقا من نظرم برعکس شماست، درس خوندن(در سطح رقابت شدید) در این سنین یجورایی کار هرکسی نیست و اراده و انگیزه بالایی میطلبه و یجورایی برتری فکری و ایدئولوژیکی فرد رو نشون میده.، و شک نکنید این افراد اگر صرفا ذهن مادیگرایی داشتند، قطعا میتونستن ازین کارهای سطحی که شما اشاره کردید و حتی بسیار جامع تر ازین رو انجام بدن و پول دربیارن...

اینکه گفتید عمر مفید 18 تا 40 هست رو هم قبول ندارم، ضمن اینکه عمر مفید رو شما چطور مدیریت میکنید!؟

لابد از دید شما کاسبی و پول در اوردن به هر روشی که شد رو  مفید میدونید! 

برعکس من ترجیح میدم تا وقتی که زنده ام مطالعه کنم و درامدم هم از دانشی که کسب کردم  حاصل بشه و نه یچیزه بیربط با تحصیلاتم.

خلاصه اینکه هر شخصی نگاهش به زندگی و روحیاتش ممکنه با دیگری تفاوت داشته باشه و چیزی که شاید از دید یکی موفقیت باشه ، از نظر دیگری شکست و تسلیم محض...

 سلام و درود به علی آقای گل و همه دوستای گلم.علی آقا من حستو میفهمم.من خودمم 30 ساله هستم و لیسانس مهندسی برقم.اون زمانی که ما درس میخوندیم برای کنکور و بهتر بگم فکر میکردیم که داریم درس میخونیم برای کنکور واقعا خیلی با الان و شرایط الان متفاوت بود.کتاب خوبی به اون صورت وجود نداشت و اون موقع که اکثرا کامپیوتر نداشتن و اینترنتیم نبود.خود من تو اوج ناآگاهی درس خوندم و خیلی خیلی اشتباه درس خوندم و گناهیم نداشتم چون نه کسی بود راهنماییم کنه و نه آگاهی پیدا کردن به سادگی الان بود که بشینی تو یک دقیقه با سرچ کردن تو گوگل از هر چیزی که خاستی اطلاعات بدست بیاری و پول کلاس رفتنم که نداشتم که البته کلاسای شهرستان کیفیت چندانی هم نداشتن با وجود همه اینا بازم قبول شدیم و رفتیم دانشگاه.علی آقا نسل ما نسل درد کشیده ای ما نسلی هستیم که وقتی به چیزی میرسیم خیلی خیلی بیشتر از نسلای بعدیمون قدرشو میدونیم.اون شبایی که من مجبور بودم نصفه شب توی خوابگاه وقتی همه خواب بودن بشینم تا با درسای مهندسی برق که گاهی وقتا اونقدر سخت بودن که اشکتو در میاوردن سر و کله بزنم نتیجش میشه الان که وقتی ریاضی تجربی و فیزیک کنکورو میخونم حس میکنم دارم تفریح میکنم و تستاشو با بالاترین سرعت ممکن حل کنم و یا حتی وقتی همه میگن شیمی سخت شده من تعجب کنم که کجای این مسیله های بچه گانه سخته آخه و یا حتی زمانی که زیستو که برای بار اول توی عمرم میخونم نهایت لذتو ببرم از این همه هماهنگی و نظمی که توی وجود من هست و من تا حالا در موردش هیچی نمیدونستم.برا همین منم کاملا حس شمارو درک میکنم که میگی خیلی موقع درس خوندن حال خوبی داری و باهات کاملا موافقم که اگه خداوند خاست و من و شما روزی دکتر شدیم خیلی خیلی پزشک بهتری خواهیم بود از این پزشکایی که الان سر کار هستند چون نه تنها چیزی کم نداریم از اونا بلکه از جهاتی خیلی بهتر هم هستیم فقط گناه ما این بود که نسلی بودیم که شرایط مساعد برای کلیه مراحل مهم زندگیمون فراهم نبود ولی همینم با تلاش و کوشش خودمون و موفقیت بیشتر به امید خدا جبران میکنیم.

سلام به شما خانوم محترم و همه دوستای گلم.من دوست دارم به شما اینو بگم که شما اول باید تکلیفتو با خودت مشخص کنی بعد شروع کنی به درس خوندن.من اینجا خیلی پیام گذاشتم تا حالا اگه بری بخونیشون اطمینان خاطر و اعتماد به نفسو تو همشون میبینی و بدون اغراق بهتون میگم که هیچ وقت برای هیچ تصمیمی تو زندگیم اینقدر مصمم نبودم چون میدونم صلاحم همینه و من هم توانایی انجامشو دارم پس چرا نکنم؟شما نگرانیت حرف مردمه یا نشستن کنار همکلاسی که هفت هشت ده سال کوچیکتره از شما؟مگه مردم برای زندگی شما تصمیم میگیرن؟مگه وقتی بیکار کنج خونه موندی و جوونی و عمرت داشت تلف میشد این مردم دلی برات میسوزونن؟شما تصمیمت برای زندگی..برای آیندته..برای آینده بچه هاتونه..خیلی فراتر از این حرفاست.خانومی توی اقواممون هست که میشناسمش هفت سال کنکور تجربی داد تا بالاخره پزشکی قبول شد..مسلما مسخرش کردن و دستشم انداختن ولی مهم اینه که هدفش براش مهم بود و به هیچ چیز جز اون اهمیت نداد تا بالاخره بهش رسید.اینم بگم بچه هایی که پزشکیو شاخه های اون قبول میشن مسلما انسانهای فرهیخته و متشخصی هستن که به یک همکلاسی بزرگتر از خودشون جز با دید احترا نگاه نمیکنن و اینو مطمین باشید.شما هم با تمام قوا تلاش کن و برای زندگی خودت بجنگ چون مال تویه و مهمتر از همه چیز و همه نظرها و حرف مردمه.کی گفته باید حتما 18 سالگی بری دانشگاه تا دکتر بشی؟چرا من اگه الان بخام برم دکترای برق بگیرم و چند سال عمرمو صرفش کنم که در حال حاضر هیچ سودی برای من نخاهد داشت هیچکس نمیگه نه نرو و بلکه همه میگن آفرین که قبول شدی برو ولی چون میخام برم پزشک بشم میان میگن دیر شده؟چرا برا دکترای برق که کاملا بی فایدست  دیر نشده ولی برا پزشکی که کاملا برام مفیده و آیندمو عوض میکنه میگن دیر شده؟این خنده دار نیست واقعا؟متاسفانه خیلی آدمای جامعه ما مقطعی نگاه میکنن و نمیتونن دو قدم جلوترو ببینن و کلا زندگی ما بر اساس عرف جامعه هست و اگه بخای خلاف عرف بری میگن اشتباهه و عرف میگه باید فقط در 18 سالگی پزشک شدنو شروع کنی ولی من میگم این کاملا غلط و تفکری بسیار غم انگیز و ناسالمی هست.پس همه ما باید تلاشمونو برای موفقیت و زندگی بهتر در راستای چیزایی که برامون ارزشمنده بکنیم.

واسه زیر شاخه های پزشکی سابقه کاری مهم نیس

چون من الان 33ساله ام

بعد فارغ تحصیلی بالای 40خواهم داشت 

بدون هیچ سابقه کاری

مثلا اگ بخام داخل یه بیمارستان کار

کنم نمیان بگن 

با این سن بالا پس کو سابقه کاریت؟؟؟

منظورم اینه که مث رشته های مهندسی و علوم پایه سابقه کاری

نمیخان

از ما ؟؟؟؟

همون طرحی که می گگذرونیم 

بعنوان سابقه کار کافیه ؟؟؟

خیلی از اینایی که میان جو 

پزشکی میدن

مهره ی موسسات کنکوری سودجو هستن

که برای پر کردن جیب خودشان

همه را تشویق به خواندن پزشکی می کنند

چون برای رشته های غیر پزشکی اصلا نیازی به کلاس کنکور نیس

واقعا چرا هدف زندگی شده پول. هرکی پول داره خوبه. هرکی بی پول بد. چرا واقعا چرا....... 

اگه مایل به ارتباط در زمینه خوندن برای کنکور پزشکی هستید به اینستای بنده سر بزنید لطفا

Tarannom_nb320

دوستان منم ارشد مهندسی صنایع غذایی دارم 27 سالمه منم میخام کنکور 96 برا پزشکی بخونم .به نظرتون میتونم رتبه خوبی بیارم چون 10 سال قبل کنکور دادم

انشااله سال دیگه اینموقع علی و محمد پزشکی میخونن.

خواستم نظرتون رو راجع به آزمون لیسانس ب پزشکی بپرسم

اون چجوریه؟کدومش راحتتره؟و اینکه کسی میدونه اگر قبول بشیم ازسال چندم پزشکی میشه؟منظورم اینه مثه سراسری باید ازصفر شروع کرد و7سال خوند یا کمتر

بچه ها 34ساله ام 

لطفا اگ 34ساله داریم که میخاد کنکور بده بگه تا منم دل گرم بشم

فکر کنم من از همه سنم بالاتر باشه

اگه مایل هستین بیاین به لینکی که خانم یاسمن گذاشتن اونجا بهتر تبادل نظر میکنیم

فقط میدونم محدودیت سنی داره بازم خودتون سرچ کنید متوجه میشید.

به فرشته 

من چند سال قبل یه دوستی داشتم میگفت باباش تو سن سی وسه سالگی کنکور داده و بعد از سه سال تو سن سی و پنج پزشکی قبول میشه بعدشم برا تخصص. البته اون آقا قبلا با مدرک کاردانی تو بیمارستان کار میکرده احتمالا بعدش همونجا بدون دردسر مشغول کار شده شایدم کارکنان وزارت بهداشت سهمیه داشته باشن خیلی دوست داشتم این دوستو پیدا کنم و راجع به جزییاتش ازش سوال کنم.

به فرشته

هر چه رو به جلو میریم سن ها افزایش پیدا میکنه. فکر کنم نزدیک بهار پیرمرد، پیرزنهای 100 ساله هم بخوان کنکور بدن.

خیلی مملکت باحالی داریم.

خیییییییییلی 

چرا میخندید. با وجود آدمایی مثل شما باید گفت عجب مملکتی داریم واقعا خجالت هم چیز خوبی هست.

خیلی با حالی

شوخ طبعی 

کلی خندیدم بخدا

ولی خوشحالم ک کسایی هم مث من هستن

فکرمیکردم سنم که23ساله خیلی زیاده ولی دیدم کسایی که10سال هم بزرگترن این تصمیمو دارن

ولی یه نفر بهم گفا برای کنکور لیسانس ب پزشکی بخونی بهتره اما حس میکنم اون سختتره و امکان قبولیش کمتره

و شاید نتیجه نگیرم

سرچ کردم ولی اطلاعاتی درمورد سختیش و مقایسه اش با کنکور به دست نیوردم

کسی چیزی درموردش نمیدونه؟نمیدونه کدومش واسم بهتره

دکتر در مورد دارو و دندون نظرتون چیه؟

جناب آقای مسعود این حرفایی که شما زدی فقط شامل حال دانشجوی پزشکی که نمیشه .برای همه دانشجوها اگه در حین تحصیل خانوادشون نتونه کمک چندانی بهشون کنه شرایط سخت خواهد بود و اصلا ربطی به رشته نداره بعد هم شما جوری صحبت میکنی انگار پزشکی سختترین رشته کل دنیاست در صورتی که رشته ای مثل مهندسی برق به خصوص وقتی تو دانشگاهی مثل شریف یا امیرکبیر یا هر دانشگاه دولتی دیگه ای خونده بشه  خیلی سختتر از پزشکی هست.ما هر درسو پاس میکردیم باید برا اون یک درس ده تا نرم افزارم یاد میگرفتیم که خیلیاشون برنامه نویسی خاص خودشونو داشتن.بعد هم از اقوام نزدیک خود من هستن که همون سال 81 یا 82 پزشکی قبول شدن که وقتی من برای مشاوره باهاشون حرف میزدم چند وقت پیش اصلا شرایط را به این بدی که شما توصیف میکنی توصیف نکردن و نه تنها با اون بلکه با کسای دیگه ای هم من صحبت کردم.من نمیدونم چرا عادت شده توی ایران که هر کسی که تو موقعیت خاصی هست همیشه ساز منفی میزنه و دوست داره بگه که اوضاع خیلی خرابه و کار ما به درد نمیخوره و خیلی و سخته و اصلا اونجور که به نظر میاد نیست و هزارتا چیز دیگه.این اصلا خصلت پسندیده ای نیست.الان همه میدونن که توی ایران اگه قرار با درس خوندن به جایی برسی بهترین موقعیت مالی و اجتماعی مال پزشکاست.این کاملا واضحه و جای بحثم نداره.پس دوستای گلم با هر شرایطیم که دارید تلاش خودتونو بکنید و مطمین باشید راه درستو انتخاب کردید و با هیچ حرفی ناامید نشید.

محمد آقا اگه امکانش هست بگید روزی چند ساعت و چه درسهایی رو میخونید

زیسترو با توجه به اینکه ما کنکور ریاضی دادیم باید از صفر شروع کرد

چطور بخونیم که یادمون نره و از زمان هم عقب نمونیم چون مباحث زیست کمی سنگین و فرار هستن.

سلام به سیما خانوم و همه دوستای گلم.والا برا ساعت در خوندن که من معیار خاصی ندارم و هرچقدر توانم برسه میخونم ولی تا وقتی میخونم که برام لذت داشته باشه و مسلما بازدهی.شما برا خودتون برنامه بریزی مثلا روزی 8 ساعت درس بخونی ولی اگه اون 8 ساعت بخاد سه ساعتش زورکی باشه نه تنها بازده نداره بلکه اثر منفی هم داره تایم استراحت شما هم از بین برده.در مورد درسا خوب همرو مسلما باید خوند و خوب و کاملم خوند ولی حرف شما درسته و ماکه ریاضی بودیم توی زیست صفریم ولی اولا کنکور تجربی همش زیست نیست و اصلا ارزش نداره دروس دیگه فدای زیست بشن و دوما به هیچ وجه به اون سختی که اکثرا میگن نیست و از خیلی دروسی که تو دانشگاه گذروندیم یا اگه رشتتون فنی بوده و برا کنکور ارشد خوندین حتی راحتتره.من وقتی شروع به خوندن زیست کردم دیدم بسیار مطالب شیرین و جالبی داره که بعضیاش ادمو شگفت زده میکنه و میشه با لذت خونده بشه.زیستو شما با خوندن کامل کتاب درسی شروع کن تا جایی که بتونید کاملا ارتباط بین مباحثو بفهمید و مثلا مطلبی که توی زیست سوم گفته میشرو و مرتبط هست با زیست دوم و درواقع مکمل اون هست درک کنید و بهم ربطشونو متوجه بشید.پس از تسط کامل به کتاب درسی میتونین تا دلتون بخاد روی تست کار کنید تا هم آموخته هاتون مرور بشه و هم به تسلط در تست زنی برسید.

سلام 

ببینید شما بسیار یه بعدی به قضیه نگاه میکنی و خیلی متعصبانه جواب میدی

دوست عزیز شما باید همه چی رو باهم ببینی، نه اینکه فقط بگی رشته های پزشکی انتهای همه چیزه و...

کی گفته پزشکی بهترین موقعیت مالی و ... رو به همراه داره، اصلا به چه قیمتی؟!

شما 15 16 سال یا بیشتر از عمرتو میزاری که تازه بخای به پول برسی!؟

تازه اونم بر اساس احتمالات ... اونم تو این مملکت که سیستم دوسال بعدش معلوم نیست ،چه برسه به یکی دو دهه بعد!

اگر شما ادم باهوشی هستی، (که حتما هستی).. و اگر هدفت  درامد بیشتر هست ، راه های خیلی سریعتر واسه رسیدن بهش هست ..

یعنی شما تا پونزده سال بعد نمیتونی با روشهای ساده تر و کم تنش تر به یه ثروت متعادل برسی!؟

ضمن  اینکه پرشکی  هم میتونه مثل برق سخت باشه! و حتی سخت تر، مگر اینکه دانشجو بخواد فقط حفظ کنه بره جلو! و به قول معروف بشه یه دایره المعارف سیار! وگرنه پزشکی یه هنره که یه ذهن بسیط و هارمونیک! میخاد و صرفا خرخونی خیلی نمیتونه کارساز باشه، بخاطر همینه هرکس که مدرک پزشکی گرفت قرار نیست یه پزشکه  عمیق و واقعی باشه،،،

بنده خودم تقریبا نصف! عمرمو تو انواع محاسبات از ریاضیات مهندسی گرفته تا مکانیک کوانتومی و غیره گذروندم ولی تا این حد قاطع درمورد کمو کیف رشته های دیگه با قطعیت نظر نمیدم. 

دوست عزیز در نظر داشته باش تعصب داشتن تو این موضوعات مهم زندگی و یجور نسخه پیچیدن! تو راهنمایی کردن ،واسه همه افراد ، باتوجه به حدود سنی مراجعین به این تاپیک، اصلا درست نیست...

و البته درمورد نتیجه ای که مسعود در پایان حرفاش گرفت هم کاملا مخالفم که گفته بود : شرط ورود به پزشکی ساپورت مالی و هدف نهایی پول! 

درمجموع بطور خلاصه بگم، نظر شخصی بنده اینه که برای ورود به پزشکی مهمترین عاملی که باید در نظر گرفت علاقه هست ، باید عاشق پزشکی و پیچیدگیاش بود و البته استعداد کافی تو این زمینه داشت.

هدف پولی و ساپورت مالی و غیره اهمیت ثانویه دارن.

تکرار میکنم لطفا متاثر از این جور حرفا تصمیم نگیرید ، بلکه خودتون و شرایطتون رو آنالیز کنید و با تکیه به عشقو علاقتون تصمیم نهایی رو بگیرید... پولدار شدن در نهایت ، و پولدار بودن واسه ورود به این مسیر، و ازین حرفارو هم بزارید کنار. 

سلام به همگی. اتفاقی به این تاپیک برخوردم و تقریبا همه کامنت هارو خوندم، 

دوست عزیز آقاا محمد گل، از همه بیشتر شما کامنت گذاشتی  با خوندن کامنت هات چند سوال برام پیش آمد:

پسر گل دلیلش چیه که هیچ نظر مخالفی رو برنمیتابی، تو حمله کردنهات به دیگران به کسایی که باهات همسو نیستن یه جور  ترس روحی حس میشه! چیه قبلا از مشورت با دیگران ضربه خوردی؟ داداش گلم هر کس نظرشو میده شما لازم نیست تلاش کنی تا همه رو با عقیده خودت همراه کنی. اینطوری انرژی روحی زیادی رو از دست میدی. جوری به مخالف میتازی انگار که رشته مورد نظرت رو قبول شدی و جلو در دانشگاه واسادی اما اونی که کامنت مخالف گذاشته، دستت رو گرفته و نمیزاره بری داخل. کسی کاریت نداره... بشین بخون کنکورت رو بده.

و با آبراهام موافقم من چون تو چند زمینه کاسبی یا به قول خارجیا بیزینس میکنم خیلیا رو میشناسم که بدون تخصص دانشگاهی، زیاد پول درمیارن البته کلی لیسانس و فوق هم هستن که مدرکشون رو کنارگذاشتن و دارن از طریق ...... پول خوب ب جیب میزنن تو کشور ما هر ماهی یه قانونه و هر سالی یه موج جدید راه میفته، برا بیشتر از یه سال برنامه ریختن ریسکه و همه تخم مرغها رو تو یه سبد چیدن حماقت(بهت برنخوره ).!

ظاهرا فضای اطراف شما جوریه که بیشتر آدمای دانشگاهی و درس خون اطرافتن و با افرادی از انواع دیگه برخورد نداشتی

کاش فضاش بود تا چندتا از اون رفقایه دانشگاه نرفته رو که زندگی خوبی ساختن رو بهت نشون میدادم تا بفهمی پول کجاست و فضای کشور رو به چه سمتیه

چه موقع به درست میرسی ؟ اقا پسر خوب تو که همش داری اینجا کامنت میزاری. جدا داری برا کنکور میخونی؟؟؟

جناب حبیب شما اصلا نطرات منو به درستی نخوندید.اولا من اصلا نمیفهمم کجای حرف من متعصبانه هست و من اتفاقا کلیه شرایطو در نظر میگیرم و نطرم کاملا یک نظر جامع هست نه یک جانبه.اگه اون بالارو با دقت میخوندید متوجه میشدید که من گفتم اگه قرار با درس خوندن به جایی برسی که موقعیت مالی هم یکیشه پزشکی بهترین گزینه هست.شما کلمه درسو ندیدی وگرنه بله پولی که توی بساز بفروشی یا تجارت یا حتی واسطه گری و دلالی هست خیلی بیشتره و من همه این راه ها رو میدونم.این دیگه چیز عیانی هست و حاجت به بیان نیست.بعد کی من گفتم تنها هدف پوله و فقط پول؟کسی که فقط دنبال پوله اصلا سراغ درس نمیاد .من کنار کلمه مالی از لغت اجتماعی هم استفاده کردم که خیلی چیزارو در بر داره و توی نظرات قبلی هم به کرات از رضایت شغلی صحبت کردم پس این حرف شما که من قرار 15 سال از عمرمو بزارم که تازه به پول برسم سرشار از بی احترامی هست نه فقط برای من بلکه برای هر کس دیگه ای که اینجا میاد و هدف مشترکی داریم.برای شخص بنده و مطمینا خیلی از دوستای اینجا رسیدن به پزشکی و تحصیل کردن در اون هیچ تنشی نداره و من قرار نیست به قیمتی به اون برسم بلکه اون خودش قیمت و ارزش هست برای من اصل حرف ما هم از اول دوری از این تفکرات بوده که قرار چند سال بگذره و تو چند سالته که تازه میخای شروع کنی و....هزارتا دلیل دیگه که فقط ناشی از تفکرات غلط عرف در جامعه هست .من به هیچ وجه نیومدم بگم که برق سختتر از پزشکی یا فلان رشته آسونتره فقط حرف من و گلایه من اینه که آقایون پزشکا فکر میکنن دیگه هیچکس اندازه اونا نه زحمت کشیده نه سختی دیده و نه باهوشه در صورتی که این کلا تصور غلطی هست و اصلا درست نیست.کسی که دکترای فیزیک میگیره یا ریاضی یا هر چیز دیگه به هیچ وجه شرایط و مشکلات و سختی کارش کمتر از یه پزشک نبوده و نیست حتی فوق لیسانس بعضی از رشته ها هم همینه.جناب حبیب من شرایط را کاملا به قول شما آنالیز کردم موقعیت کاری پزشکی و شاخه های اون تو این مملکت نه تنها کم نخواهد شد بلکه حتی بیشتر هم خواهد شد و علتش افزایش جمعیت و ورود خیل عظیمی از اون به دوره کهنسالی و مهمتر از همه بیمارتر شدن جامعه هست که اینم به وضوح در جامعه قابل رویت هست و یکی دیگه هم بچه دار شدن نسل دهه شصت یعنی خود ما که با توجه به تغییرات فرهنگ جامعه در زمینه سلامتی و پیشگیری اون هم خودش یکی از عوامل هست.به غیر از این اشتباهی که سیستم آموزشی در مورد رشته های فنی کرد دیگه برای خودشون هم آشکار شد و مسلما برای شاخه پزشکی تکرار نمیشه.کل بحث من اینه که وقتی یک قطره آب توی یک لیوان هست میشه بگی لیوان خالی نیست نه اینکه بگی لیوان خالی ولی متاسفانه  نا امیدی و انتشار نا امیدی موج میزنه توی جامعه ما و این اصلا درست نیست.

به همه دوستان گلم توصیه میکنم به راهی که انتخاب کردن ایمان داشته باشن و نهایت تلاششونو بکن و از اگرها و اماها و شاید ها دوری کنن و مطمین باشن که موفقیت همیشه از دل سختی بیرون امده نه راحتی و آسایش و شرایط کاملا مساعد.هدف ما نه فقط پول بوده و نه فقط پول هست.مهم این هست که این هدیه ای که خداوند به عنوان عمر به ما داده به بهترین شکل ممکن صرف بهتر کردن زندگی خودمون و دیگران بشه حالا تا حد توان هرکس و من توان خودمرو بیشتر از اون دیدم که کارمند و مهندس ساده ای باشم و تصمیم گرفتم حالا که تو سنیم که به تکامل فکری و شناخت کامل از خودم رسیدم قدم بلندتری بردارم و راهشم انتخاب کردم پس تلاش میکنم که پیش خدای خودم سربلند باشم.

با آرزوی موفقیت برای همه دوستان گلم

فقط یک چیز من اضافه کنم که پزشکهای عمومی متولد 65  در اون شهرها که پزشک خانواده هست الآن دارن بهترین دستمزدها رو میگیرن.

آقایون داداشام-خانمها درست تحلیل کردید که تا 20-30 سال دیگه با پیر شدن جمعیت ایران بازار کار پزشکی خوب میشه پس با قدرت درس بخونید.

فقط یک چیز رو حساب نکردید، اونم.اینکه تا 30 سال بعد شما خودتون هم جزو اون پیرها هستید. خخخخخخخخخ

همینطوری تحلیل کردید که تو مهندسی هیچی نشدید! وگرنه کلی کاردانی مهندسی داریم که موفقن. یه کم از غرور و ادعاتون کم کنید دنبال پرستیژ و پز دادن به بقیه نباشید، راه و کار با پول خوب زیاد هست

خوب دوست عزیز تفاوت تفکر من و شما از زمین است تا آسمان.شما هم مثل جناب آبراهام درس را فقط وسیله رسیدن به پول میدونی و فکر میکنی  ماها فقط برای پول بیشتر هست که دنبال پزشکی هستیم.در صورتی که این تفکرتون صد در صد غلط هست.من از مشورت با هیچکسی ضربه نخوردم و شما فکر میکنی که روانشناس هستی ولی اشتباه میکنید.امثال منی که تو سن سی سالگی تصمیم میگیرن به این راه و کنکور مجدد با حرفهای ریز و درشت بسیاری روبه رو میشن که ناشی از تفکر غلط عرف جامعه هست و کل تلاش بنده در این هست که دوستان هم هدف با خودمو دلگرم کنم و نزارم نظرات منفی سستی بیاره توی ارادشون.بله مطمین باشید که به درسم هم میرسم و همونجور که سال 84 من برق امیرکبیر قبول شدم الان که خیلی نسبت به اون زمان از لحاظ ذهنی آماده تر هستم خیلی راحتتر به پزشکی هم خواهم رسید و این اصلا مستلزم این نیست که من صبح تا شب بخام درس بخونم و چند دقیقه در روزو صرف پیام گذاشتن با دوستای همراه خودم تو این سایت نکنم پس از این لحاظ اصلا جای نگرانی برای شما .وجود نداره و خیالتون راحت باشه.جناب رفیق دوست ارزش علم و دانشگاه به نگاهی که شما به اون داری من هم رفقای برج ساز دارم که توی یک ماه پول ده تا دکتر متخصصو در میاره ولی هیچ وقت علاقه ای به کار اون نداشتم و نخواهم داشت چون نتیجه دسترنجش فقط مال خودش و خانوادش هست ولی یک کسی مثل پروفسور سمیعی خیرش به کل مردم دنیا رسیده و حتی بعد از فوتشون باز هم خواهد رسید و تا ابد ادامه خواهد داشت و من همیشه حسرت جایگاه ایشونو خواهم خورد نه از روی بخل و حسد بلکه از روی شوق و شور.همه  آزادن اینجا نظراتشونو بدن و من هم آزادم که جوابشونو بدم حالا یا موافق و یا مخالف و خیلی هم از این گفتگوها لذت میبرم و  خیالتون هم راحت باشه ما هم به درسمون میرسیم هم به تفریحمون و هم مواظب تخم مرغهای سبدمون هستیم و همرو با دید باز و آینده نگری توی سبدمون میچینیم و گوشمون هم پر هست از حرفهایی که زده میشه(مثل لفظ حماقتی که شما به کار بردی) و باز هم میگم تموم این حرفها توسط کسایی زده میشه که اگه الان در دانشگاه علوم پزشکیرو باز میکردن و میگفتن بیاید بدون کنکور و بدون پرداخت شهریه برید پزشکی بخونید خود همینها اولین کسایی بودن که میدویدن داخل.

برای همه دوستان همراه و همدلم آرزوی موفقیت میکنم.

خب ما ترجیح میدیم پزشک پیر باشیم تا دلقک پیر خخخخخخخخخ.

بد نیست قدری خوش نیتی رو به درونتون راه بدید 

واقعا متاسف شدم

من موندم این مخالف آ از کجا میان... فقط یک نظریه هست اینا علاقه دارن به پزشکی اما مخ اش نداشتن و ندارن که قبول بشن اگر نه کسی بیکاره مگه بیاد کامنت آ ما بخونه البته بجز اونا که کنکوری سن بالان. والا ما دو تا کامنت تو وبلاگمون میذارن زورمون میاد بخونیم.

ما که قرار نیس سی سال دیگه وارد بازار کار بشیم.. متوسط سنمون اینجا حدود سی ساله ..سی و هفت سالگی بنظرتون ینی پیری؟!  ضمنا کسی که در حوزه مورد علاقش کار کنه هشتاد سالشم که باشه بازم روحش و حتی جسمش جوونه. 

خدایا همه رو به راه راست هدایت فرما

آمین

به محمد

 بنده نمیخواستم جواب کامنت قبلیتونو بدم چون تناقضات و تعارضاتی! تو حرفات بود که دیگه نیاز به پاسخ من نبود،، ضمن اینکه هدف من جواب دادنو  اینحرفا نیست، بلکه هدف اینه که دوستان و همچنین خود بنده در نهایت تصمیم درستی داشته باشیم..

اما وقتی در جواب دادن به جناب رفیق دوست یه اشاره و لطفی هم به من داشتی!، گفتم بنده هم یه تذکراتی! به شما بدم

ببین دوست عزیز یه مشکل اینه که بقول یکی از دوستان شما فکر میکنی خیلی متوجهی! ولی واقعیت شاید اینطور نباشه.

شما در جواب مسعود با قطعیت گفتی رشته برق خیلی! سخت تر از پزشکیه و بعد تو کامنت بعدی گفتی که من نگفتم کدوم رشته سخت تره و فقط گلایه دارم و....

دوست عزیز هستند کسایی که خیلی بار علمی و ادبیشون احتمالا! از شما بیشتره، ولی اینطور ژست نمیگیرن...

شما میگی کلیه شرایطو در نظر گرفتی، ولی احتمالا کلیه شرایطه خودتو... ولی نمیدونم چرا اصرار داری متعصبانه تعمیمش بدی به سایرین...

همچنین در مورد پیرشدن جمعیت ایران و ربطش به پزشکی بیشتر تحلیل کن شما، چون مشخصه خیلی از مسائلو در نظر نگرفتی و کلی یه نتیجه گیری سطحی انجام دادی در این مورد..

اشاره کردی،کنار هدف مالی،  گفتی جایگاه اجتماعی، پس شما علاوه بر هدف مالی دنبال این هستی که احتمالا صداتون کنن، دکتر!

گفتید واسه شما و دوستان تحصیل تو پزشکی هیچ تنشی نداره!،  خب حتما نداره!!! و لابد شما ثبت نام میکنی و میری سفر و ایشالا ده سال بعد میاید و میشینید تو مطب و...!

ضمنا دوست عزیز وقتی یه قطره اب تو لیوان هست،  باید گفت یه قطره اب تو لیوان هست و نه بیشتر!،،  نه اینکه گفت اب تو لیوان هست! 

اتفاقا بنده همواره گفتم که اگر هدف صرفا پول باشه،  منطقی نیست شما ده پونزده سال از عمرتونو صرف یه احتمال کنید که مثلا قراره 15 سال بعد پولدار بشید!، اونوقت شما تو کامنتی که واسه جناب رفیق دوست فرستادی خلاف اینو بمن نسبت میدی مهندس!؟

اقا محمد، کی گفته یه برج ساز لزوما نتیجه دسترنجش فقط مال خودشه!؟ یه برجسازم میتونه خیرش به افراد زیادی از جامعه برسه که نیازی به توضیح نیست، ضمن اینکه در کنار پرفسور سمیعی که شما گفتی، میشه به شخصیتی شبیه پرفسور حسابی هم اشاره کرد که یه فیزیکدان، مهندس، ریاضیدان و... بوده و قطعا و حتما خیرش به میلیونها انسان رسیده و میرسه،،، و قاعدتا واسه یه مهندس میتونه الگوی جالبتری باشه!!

شما میگید هدفتون دلگرمی دادن به دیگرانه که شروع کنن و ادامه بدنو سست نشن!

ولی من میگم هرکسی اول به نتیجه برسه که باتوجه به شرایط خودش، این مسیر واسش رشده یا زوال؟،  و بعد....

و بنده اتفاقا برعکس شما به دوستان پیشنهاد میکنم به اما و اگرها خیلی توجه کنن و هر شخصی بر اساس شرایط فردیش تحلیل کنه و تصمیم بگیره که وارد بشه یا نه... چون انسان فقط یکبار زندست و باید بهترین و منطقی ترین مسیر(مناسب خودش) رو انتخاب کنه و متاثر از تعصباتو افکار بسته پیرامونش نباشه.

یه نکته ای هم بگم،  من خودم اتفاقا با توجه به شرایطم و علاقم به پزشکی اگر به نتیجه برسم که واسه من مناسبه، حتما واسش تلاش میکنم و واردش میشم، و اصل بوجود اومدن این تاپیک کمک به تصمیم گرفتن امثال من برای ادامه مهندسی یا ورود به پزشکیاست، بخاطر همین، واقع گرایی و نه ابراز توهمات شخصی! خیلی مهمه.

[یه شوخیم با محمد عزیز کنم و اون اینکه، ؛ آره شاید در دانشگاهه پزشکی رو باز کنن بدون کنکور، خیلیا برن داخل ولی احتمالا شمارو میبینن که جلوی کلاس نشستی و وقتی استاد وارد کلاس شد، دستتو میاری بالا و میگی استاد قرار بود امروز امتحان بگیری!!!] ;-) 

( با صدای ویجی«هنرپیشه هندی» یا «آلن دولن» بخون )

ببین یاسمن، منو نگاه کن، تو چشمای من نگاه کن، گوش کن من چی بهت میگم. یاسمن تو راه درستی انتخاب کردی. تو میتونی قبول بشی یک لحظه هم شک نکن. ازت میخام که با امید و ایمان سخت درس بخونی. یاسمن این کارو به خاطر منم که شده انجامش بده.  خوب؟؟ باشه؟؟  حالا ازت میخام که چشمات رو ببندی و خودت رو تو لباس سفید دکتری تصور کنی که تو راهرو بیمارستان داری قدم میزنی و از بلندگو پیجت میکنن و میگن: خانم دکتوووووووووور یاسمن به بخش اورولوژی ی ی ی ی ی !!!!!!!!

( از اینجا به بعدش رو با صدای عادی بخون )

وااالا حالا اگه پس فردا قبول نشه میگه تقصیره اون بابک بود که اون روز، تو اون وبلاگ، منو ناامیدم کرد. والاااااااااااا به خدا، با این نوناشون.

بریم بخوابیم فردا هم باید بریم یه سری دیگه رو ناامید کنیم. خخخخخخ. الهی به امید تو

به یاسمن

تو چه لذتی میبری که بقیه اعتماد بنفس کاذب داشته باشن؟

اینجا کسی انرژی منفی نمیده، اینجا هرکسی نظرشو میگه. نمیدونم چرا به امثال تو فشار میاد که یکی نظرش یجور دیگه باشه و مثلا بگه از شغلای دیگه هم میشه به یه نتایجی رسید.

واتفاقا شما تیریپ ارشاد گرفتی که هرکی نظرش یطور دیگست رو منفی میدونی. 

خانوم بلوغ فکری،، اول برو ببین موضوع اصلی و اولیه این پست چی بوده بعد بیا نظر بده، اینجا جمع کسایی نیست، که تصمیم قطعی گرفتن، اینجا سوال اصلی درست بودن یا نبودن تلاش برای ورود به پزشکیه تو همون سن های حدود سی هست، و طبیعتا باید نظرات مختلفو بشنویم تا بتونیم به نتیجه برسیم، شما اگه مشکل داری برو با امثال خودت که فقط میخان بشنون مرغ یه پا داره، برو یه پست دیگه ایجاد کنید و کیف کنید واسه خودتون

ارزوی شادی و ارامش دارم برای همه دوستان

اندازه یه دکترای یک رشته ریاضی زحمت میکشن ولی پنج برابر دست مزدش رو دارن

خوشبحال پزشک ها که طرفدار بیشتر و جایگاه اجتماعی بالاتری دارن

خوشبحال پزشک ها که إمکانات کشور متعلق به اون هاست

سربازان ما میرن خدمت ، بدون پول کار میکنن و باید حرف بشنوند

ولی پزشک ها میرن طرح و پول خوبی هم به دست میارن

اینجا ربطی به سواد نداره

همون طور که یه دکتر در طرح زحمت میکشه و پول میگیره به همون مقدار سرباز هم داره زحمت میکشه

خوب متاسفانه نا عدالتی تو ایران داره قر میده 

تنها چیزی که واسه یه مهندس خوبه اینه که بذاره بره خارج

حتی از دانشگاه ازاد هم باشه واسه فوق بخونه بره دانشگاه عالی و بعد بره خارج خیلی سنگین تَر و بهتر از ایران موندنش هست

و اینکه هیچ مدیر و مسئولی هم به خودش نیومده که کشور به مهندس نیاز داره تا صنعتی بشه

این کشور فقط واسه بیماری خوبه ، فقط واسه جرم و جنایت

در واقع فقط واسه پزشک ها و وکلا خوبه و سایر رشته ها باید خیلی خوش شانس باشند که کار گیرشون بیاد با حقوق ماهی ٢ میلیون

نمیدونم گناه ما چی بود که أومدیم مهندسی و امروز منی که فارق التحصیل دانشگاه تهران هستم باید به حقوق ماهی ١/٢٠٠ راضی بشم

همون بهتر منم بعد سربازی برم خارج که خیلی سنگین تره و حداقل اونجا ٣ میلیون رو میدن

خوشبحال دکتر ها

امیدوارم و از ته دل ارزو دارم وضعیت اقتصادی کشور از این بدتر بشه تا بالاخره روزی حتی ١٥ سال بعد قدر مهندسین با سواد رو بدونن

جناب ادمین تایید کنید ، این سایت تنها مأوا برای حرف دل ما مهندس هاست

من اگه الان هم برم برای تجربی بخاطر قدرت زیادم تو ریاضی و فیزیک احتمال قبولیم زیاده ولی دیره

دیره من ٢٦ سألمه با مدرک فوق لیسانس 

الان بخونم تا ٢٨ که همه کتب رو یه دوره کنم

بعد خوش شانس باشم ٢٩ برم دانشگاه پزشکی

بعد از ٢٩ تا ٣٦ بخونم

تا ٣٨ جا بیفتم

کی ازدواج کنم ؟

کی پول در بیارم ؟

تا اون سن کی نون منو بده ؟

بهتره با واقعیت کنار اومد و دوستانی که بالای ٣٠ سال دارن دیگه خیلی به دلشون امیدواری الکی ندن

دوستان فقط به خوندن مفهومی توجه نداشته باشن... تست تو 40 ثانیه حل کردن خیلی مهم هست.

تجربه شخصی بنده هست که تمام مطالب رو راحت میفهمیدم مفهومی مفهومی اما کنکور حتی نزدیک پزشکی هم نیاوردم. 

یک تجربه دیگه اینکه برا زیست حتما تست های چند سال اخیر در نظر بگیرید و تست تالیفی قوی حل کنید چون کتاب رو خط به خط هم حفظ باشید به زور 30 درصد بزنید.

خوب خدارو شکر که اولش نمیخاستی جواب بدی وگرنه احتمالا پیامتون ده برابر الان میشد!!!خوب تعارضات به قول شما که در حرفهای بنده هست ساخته ذهن شماست وگرنه من تکلیفم با خودم و هدفم خیلی مشخصه و اتفاقا تعارض فقط در سخنان شما هست که بعد از این همه منفی بافی تازه میگی دنبال اینی که خودت و دوستات تصمیم درست بگیرن؟عجیب برا من واقعا!!!الان به آمپول زن سر کوچه ما هم میگین دکتر..عزیز من دوران پز دادن با دکتر و مهندسی گذشت ولی انگار این آرزوی خودتون بوده که با این اسامی صداتون کنن.من اندازه خودم بارمه..نه کمتر و نه بیشتر و چیزیم ندارم که ژستشو بگیرم اگرم داشتم نمیگرفتم حالا شما هر حرف بندرو همراه با غرضی برداشت کردی مشکل شماست ولی میتونی هرجور راحتی فکر کنی.واقعا از دید شما جایگاه اجتماعی فقط شامل شهرت و عنوان؟خوب این دیگه تقصیر من نیست که و هرکسی بالاخره دیدی داره حالا شما کمک کردن به همنوع و حس مفید بودن برای دیگرون و مرحم بودن دردشونو جزو جایگاه اجتماعی نمیدونی دیگه تقصیر من نیست.من ثبت نام نمیکنم و برم سفر بعد بیام دکتر بشم.من ثبت نام میکنم و با عشق و با لذت و بدون هیچ تنشی از صبح تا شب هرچی بتونم تلاش میکنم و دکتر میشم.به قول یکی از دوستان مسیر رسیدن به مقصد خیلی لذتش بیشتره از رسیدن به مقصد.مشخصه وقتی این همه براتون ترس داره و به قول خودتون تنش چه خود کنکور و چه راه پزشک شدن بعد قبولی دنبال اینید که راه رو غلط و یا خیلی خیلی سخت جلوه بدید .واقعا  شما مفهوم من از اون مثال لیوانو اینجوری برداشت میکنی؟؟خوب آخه من چی بگم به شما؟؟به خدا نمیدونم!!!برید بالا پیامتونو به من بخونید عین جمله شماست که نوشتی شما 15 سال از عمرتو میزاری که تازه به پول برسی؟؟عین جمله خودتونه بعدش میگی من معتقد به این نیستم..پس چرا به من نسبتش میدی؟؟شما مگه تو فکر منی یا پیشگویی بلدی؟چرا از دید شما همه سطحی جوانبو بررسی میکنن و شما قطعی و کامل؟شما اصلا میدونی من با چندتا پزشکو داروساز برا تصمیمم مشورت کردم؟شما نسبت به آینده شغلی این گروه اطلاع داری یا اونا؟؟تو پیامای قبلیمم گفتم با پسر خاله خودم که هم خودش هم خانومش پزشکن...با خانوم پسر داییم که دکتر داروسازه..با دوست خودم که تو فیزیوتراپی بیمارستان کار میکنه..اینا کسایی بودن که من باهاشون صمیمی بودم و رفتم چند ساعت باهاشون مشورت کردم بجز اینا با دکتر متخصص داخلی که پدرمم پیشش میره رفتم و مشورت کردم..اسم این بررسی جوانب به صورت سطحی؟؟؟اینا نمیفهمن اوضاع چه خبره و فقط شما میفهمی؟؟خیلی خوبه آدم تو حرفاش انصافو رعایت کنه دوست من.بله هرکس باید خودش به نتیجه برسه و منم رسیدم که این راه درست ادامه زندگی منه ما که کسیرو مجبور نکردیم ولی هروقت کسی بیاد حرف ناامیدی بزنه ما جوابشو با منطق و امیدواری میدیم.حالا شما نمیخای بخونی خوب نخون ..قرار نیست تنها راه درست این باشه ولی راه درست برای من و کسایی که با من هم عقیده هستن اینه.شما ماشالا از جمله به جمله من ایراد گرفتی وقتی من گفتم یه برج ساز خیرش فقط مال خودش و خانوادشه حالت کلیرو گفتم و کار به استثنا ندارم که همون برج ساز میتونه به فقرا هم کمک کنه ولی یه پزشک کارش کمک کردنه و شغلش اینه بدون در نظر گرفتن نیت قلبیش و پروفسور سمیعی هم برای من الگو و سرآمد پزشکاست و اینکه دکتر حسابیم میتونه الگو باشه بله میتونه هر انسان موفق دیگه ای هم میتونه و من کمبود الگو نداشتم که پروفسور سمیعیرو مثال زدم و این علاقه و عقیده شخصی بنده هست که گرایش پیدا کرده به سمت دیگه و دلایلش هم برای خودم ارزشمنده.در مورد به اصطلاح شوخیتونم بگم من ننشستم که در دانشگاه علوم پزشکی وا بشه و بگن بی کنکور و شهریه بیا برو تو بلکه من زودتر از بقیه با کنکور و رتبه خوبی که میارم میرم تو و این حرفمم اصلا از سر غرور نیست و دلیلش فقط زحمات و وقت زیادی که صرف دروسی مثل ریاضی و زبان و دروس دیگه کردم و اونقدر دستم پر شده که کنکور و درس خوندن براش نه تنها سختی نداره برام بلکه مثل تفریحه و منم از بدو تولد ریاضی و فیزیک و زبانم و شیمیم خوب نبوده. قبلا هم از اون شیرین کاریها که شما اشاره کردی نکردم بعدا هم نخاهم کرد و اصلا با شخصیت من تناقض داره ولی انگار شما خیلی بدت میاد از اون دانشجوها.به هر حال هر کس نظری داره و به قول یاسمن خانوم کسی که با سی سال سن آمده و شروع کرده برا کنکور مجدد همه فکراشو کرده و همه جوانبم سنجیده و بچه هم نیست که دستخوش حرفو نظر دیگرون بشه ولی من با هر چیزی که رنگ ناامیدی بده مخالفم و نظرمم به قطعیت میگم.