خانواده برتر

تا یه حدیش عادیه معمولا خانم ها یکم ترسو هستن

من تو دوران نوجوونی هر شب صفحه ی حوادث روزنامه ها رو می خوندم و خیلی روم اثر گذاشته بود تا حدی که حتی تو کوچه ی خودمونم با ترس و لرز عبور می کردم. دیدم زندگی مو داره مختل می کنه گذاشتمش کنار

همین طور تو مدرسه وقتی که راهنمایی بودم با دوستام خیلی در مورد جن صحبت می کردیم اون موقع ها وقتی روز تو خونه تنها بودم هم می ترسیدم

خدا رو شکر الان خوب شدم و دیگه نمی ترسم

الانم اصلا دوست ندارم هیچ وقت فیلم ترسناک ببینم چون می دونم روم خیلی زود اثر می ذاره و ترسو میشم

این حرف تونم که گفتن بچه باعث میشه خانم تون بهتون کم توجه میشه رو قبول ندارم

منم ازمار وسوسک ومارمولک وگربه خیلی می ترسم طوری که وقتی تو تلویزیون مار نشون میده جیغ میزنم و جلوی چشامو میگیرم (خوبه این مواقع کسی دیگه ای پیشم نباشه وگرنه ابروم میره خخخخ) تاریکی هم گاهی ترس داره

سلام ، ممنون از اظهار نظراتون

خیلیاتون گفتین پیش یه مشاور ببرم همسرمو ، ولی مشکل اینجاس که من اصلا در خصوص ترسش باهاش صحبت نکردم ، حالا یه دفعه بیام بهش بگم که بریم پیش مشاور ؟ نمیگه چرا بریم؟ میترسم اگه درخصوص ترسش بهش بگم ناراحت شه.....

خطاب به من و او : من خودم بیست و هفت سالمه و همسرم بیست و چهار، خب دوست عزیز ، یعنی شما میفرمائین که من چون ازدواج کردم باید تمام وقتم رو به همسرم اختصاص بدم؟؟؟؟ این که غیرممکنه...من خیلی از تصمیمامو باید تو تنهایی بگیرم.....درضمن خب اگه مثلا همسر بنده یه شب بشینن با من فوتبال ببینن چیزی میشه ؟؟؟؟؟؟؟ من خودم از نوجونیم کم خوابی داشتم ، حتی بعضی شبا انقد این مشکل حاد میشد که شب رو کلا نمیخوابیدم، یا نکته ی جالب اینه که من اکثرا شبا درس میخوندم ! بر خلاف همه ی اطرافیانم وقتی شب درس میخوندم بیشتر میفهمیدم! حالا من با این سابقه ی طولانی تو نخوابیدن اگه بخوامم نمیتونم شبا ساعت یازده بخوابم.....مگر اینکه همون دو شب باشگاه باشه که اونم از خستگیمه که شب زود میخوابم . شما خیلی خوشبین هستید..... یعنی شما میفرمائین کلا همسر بنده هیچ مشکلی از لحاظ ترس ندارن ؟ اینا چند مورد از کاراش بود که من اینجا مطرح کردم وگرنه یه موارد دیگه ای از ترسش هست که اینجا جای مطرح کردنش نیست!!!! درضمن در جواب اون فرمایش شما که  خب اگه میترسه چطوری بدون شما میره بازار؟؟؟؟؟  خب این جوابش خیلی ساده اس.....بیرون از خونه اون دیگه تنها نیستش...کلی آدم دوروبرش هست....چطور بین اون همه آدم احساس تنهایی کنه آخه؟

خطاب به * : عرض کردم که نه ، تا حالا باهاش صحبت نکردم در خصوص ترسش

خطاب به خانوم مریم : خب اینکه دور از خانواده ی همسرم زندگی میکنیم دلیل ترسشه بنظر شما ؟؟؟؟؟ فکرنمیکنم. هرروز تقریبا با مادرش تلفنی صحبت میکنه ....تقریبا هر دو هفته یه بار هم یا ما میریم پیششون یا اونا میان.

خطاب به .... : شما چرا انقد نسبت به مردا بدبینین ؟ بنده عرض نکردم که همسرم الآن دیگه ایده آل نیست!!!!!!!!!! من هنوزم کلی دوستش دارم و حاضر نیستم همسرمو به هیچ قیمتی از دست بدم ولی همونطور که گفتم این ترس بی موردش هست که یه ذره زندگیمونو غیرعادی کرده

خطاب به علی : داداش گل من که نگفتم نسبت به همسرم کم محلی میکنم بابا من به چه زبونی بگم عاشق همسرمم  خب آخه چطوری نذارم زیادتر بشه ترس همسرم؟؟؟؟؟ بعضی وقتا فکرمیکنم  شاید خطایی از من در گذشته سر زده که خدا الآن داره اینجوری تقاصشو سرم میاره....

خطاب به همدرد : نخیر....به هیچ وجه....اصلا همسرم رو اعصاب من نیست!!!!!!!! خیلی هم دوستش دارم فقط این مشکلش یه ذره اذیتم میکنه ولی اگه هم مشکلش حل نشه باز چیزی از علاقه ی من نسبت بهش کم نمیکنه

خطاب به --- : این چه حرفیه ؟ یعنی چی  شمام عیب از خانومتون پیدا نکردین گیر دادین به ترسو بودنشونااا؟  اصلا خود شما که میگین  قبلنا وقتی میخواستم لامپ اتاقمو خاموش کنم وقتی پریزو میزدم، بدو میرفتم سمت لحافم و پتو رو میکشیدم سرم و پاهامم میکردم زیر پتو ، بعد از 1 دقیقه آروم میومدم بیرون ....   شما الآن واقعا تصور میکنین خیلی این رفتارتون عادی بود ؟؟؟؟؟   اصلا چرا راه دور بریم ؟ من خودم دوتا خواهر دارم ... نمیگم جگر شیرو داشتن ولی خب تا این اندازه هم ترس در اونا ندیدم من

خطاب به خانوم لیلا : من هم میدونم ترس یکی از ویژگی های انسانه ولی به خدا ترس همسرم اصلا طبیعی نیست......مثلا بعضی وقتا که داخل آشپزخونه مشغول کارشه منم مثلا با گوشی یا لپ تاپ رو مبل نشستم و مشغولم.....چند بار همسرم  بر میگرده تا منو ببینه سر جام هستم یا نه...انگار که داخل خونه ی ما کس دیگه ای هست تا منو بخوره!!!!!!!! به خدا بعضی رفتاراش اصلا طبیعی نیست ...نمیدونم چرا بعضی دوستان متوجه نمیشن و هی میخوان توپو بندازن داخل زمین من....

خطاب به سامان : آقا سامان منم دقیقا عین شمام...از کودکی خودم انقد داستان های ترسناک خوندم و فیلمهای ترسناک دیدم که الآن واقعا از چیزی ترس ندارم.....حتی یادمه زمان نوجونیم یه زمان انقد داستان خونده بودم در خصوص جن ها که واقعا چیزای عجیب غریب احساس میکردم...البته الآن که همش فکر میکنم اون احساس من توهم بود ولی انگار واقعا وجود بعضی چیزارو حس میکردم....ولی با این وجود هیچموقع نمیترسیدم از چیزی.....اقا سامان من خیلی بخدا به همسرم اعتماد میکنم....خیلی بهش بها میدم.....خودمم شاید روزی نباشه که از بیرون باهاش تماس نگیرم(گرچه خودش بارها زنگ میزنه) ولی خب من هم باهاش تماس میگیرم که فکرنکنه اصلا به فکرش نیستم...دیگه نمیدونم این آرامشی که شما میگین رو چجوری باید به زندگیمون تزریق کنم.....

در کل ممنون از همتون.....

اصلا یکی از انگیزه های ازدواج من اینه که شب ها بچسبم به یکی که اگه یک وقت جنی منی چیزی اومد همسرم را بدمش ببرتش با من کاری نداشته باشه خواهشا ولی قبلش سکته می کنم :-)

منم شب ها می ترسم حتما چراغ خوابم تا صبح روشن اگه روشن نباشه سکته می کنم

تازه الان به درجه رسیدم که وقتی نصفه شب بیدار می شم نمی رم پهلو مامان و بابام بخوابم

تا یک سال پیش با این هیکل گندم می رفتم وصطشون می خوابیدم تا از شر اجنا راحت بشم

خودم ریشه اش را می دونم تا کوچیک بودم داداشم فیلم جن گیر و.... اینا کرایه می کرد با هم می دیدیم بعد دوتایی شب ها می ترسیدم ولی من دختر بودم ان پسر و غرورش :-)

الا تا این سن دست از این کاهام بنداشتم مامانم هی دعوام می کنه ولی نمیدونم چرا اینقدر فیلم ترسناک دوست دارم