با سلام خدمت دوستان عزیز یه سوالی داشتم از شما دختر پسرای سایت
الان یه مدته به فکر ازدواجم و به قول اینو اون که میگن باید عاشق بشی تا بتونی همسر دلخواهتو پیدا کنی من نشدم من همسرمو سپردم دست خدا خودش بهم بده چون از خودم تعریف نباشه هرگز سعی کردم گفتما سعی کردم اون جاهایی که خدا امر نهی کرده حرفو گوشش کنم اگه قبول کنه و باهاش شرط کردم.
الان تازگی ها من یه همسر میخوام تو هم خدای منی سعی کردم به حرفت گوش کنم پس خودت خوبشو بهم بده تا اول من خوش بختش کنم هم اون البته میدونم ما نباید از خدا طلب کار باشیم و کار خوب یا بد کردن به نفع یا ضرر خودمونه ولی این حرف دلمه که بهش زدم ایا به نظر شما این جور قرار گذاشتنها با خدا خوبه یا نه ایا بهم میده یا من فکر میکنم خوب بودم و بعدش م خدا از خود بزرگ بینی حفظم کنه ببخشید منتظر جوابهای خوب شما دوستان هستم عاقبت هممون ختم به خیر
در مورد ارتباط با خدا:
احساس میکنم سیم ارتباطیم با خدا قطع شده
نا امیدی نتیجه امیدوار بودن به غیر خداست
تجربیات شما از امدادهای خدا در موقعیت های سخت
وضعیت خوبی ندارم ولی امیدم خداست
کافیه همه چیز رو بسپاریم به خدا
چطوری خدا رو تو زندگی اصل قرار بدیم ؟
چه جوری دلم و متصل کنم به خدا ؟
بیاید یه خورده بنده با معرفتی برای خدا باشیم
باید چیکار کنم تا خدا تو زندگیم پر رنگ تر شه؟
دقیقا نمیدونم چی شد که مشتاق خدا شدم
قدر سلامتی تون و بدونید خدا رو هم شکر کنید
← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۲۶۴۷ بازدید توسط ۲۱۴۰ نفر
- يكشنبه ۲۸ دی ۹۳ - ۲۱:۲۵
