خانواده برتر

از خوب بودنت بدت میاد چون ذاتاً انقدرا هم بچه مثبت نبودی.هیچ کس خوب مطلق نیست.

یه جمله ای بود که میگفت خانواده های سخت گیر دروغگوترین فرزندان را تحویل جامعه میدهند.فکر کنم خانواده ی مبادی آدابی داری.

نیازی نیست انقدر خودتو اذیت کنی که متواضع جلوه کنی.مطمئن باش مردم انقدرا هم براشون مهم نیست که شما باهاشون گرم بگیری.اگه دوست نداری با بقیه خاکی باشی و گرم بگیری خب اینکارو نکن.همین که بهشون بی احترامی نکنی کافیه.

یا اگه به خودت افتخار میکنی لازم نیست الکی شکسته نفسی کنی.منظورم این نیست که خودشیفته باشیا ولی اگه میبینی یه نفر جایی ازت تعریف و تمجید میکنه الکی انکارش نکن بجاش تشکر کن از نظر لطفش.

اگه دوست داری خوشتیپ و خاص جلوه کنی خب خوشتیپ باش تا وقتی که اصرافی نکنی اشکالی نداره.

اگه دوست داری خودخواه باشی خب باش.چه اشکالی داره؟خودخواهی تا وقتی که حق کسی رو ضایع نکرده باشی هیچ اشکالی نداره.

خلاصه اینکه اگه خودمون باشیم حالمون هم خوبه.اینجوری خوبی هامون هم ارزش بیشتری داره چون داریم با آگاهی و اختیار از خودگذشتگی میکنیم که ارزشش خیلی بیشتر از خوبی کردن زورکیه.

🌹

مهربون :)

همینجوری بمون که خیرِ دنیا و آخرت در اینه :)

حالا اگه به دلایلی نمیخوای خیلی خوب باشی اشکالی نداره

خوب باش

به جایِ خیلی خوب

ولی بد نشو...

و خیلی هم کمال‌گرا نباش و سعی کن معمولی‌تر باشی و اول از همه خودت رو دوست داشته باشی ♡

دوست عزیز آدم هایی مثل شما طلا هستند

درضمن آدم اول باید پیش خدا و بعد پیش وجدان خودش سربلند باشه 

کاش منم مث شما بودم

این خیلی خوبه که تو زندگیتون خیلی کم گناه کردین. برام عجیبه که از این موضوع ناراحتین

بهرحال از حرفاتون معلومه آدم خوش قلبی هستین و این عالیه

به این احساسات توجه نکنید شاید القاهای شیطان باشن که میخوان شمارو مایوس کنن

مهم اینه که روحتون پاک و سالم باشه وگرنه این دنیا با همه لذت ها و سختی و خوبی ها و بدی هاش تموم میشه و فقط پاکی و تیرگی روحمونه که عیار مارو اون دنیا مشخص میکنه

موفق باشید و زندگیتون سرشار از آرامش💚💛

دستت بی نمکه،گاهی اقات مثل آتش داغ میکنی و ازعالم وادم متنفرمیشی و حالت ازهمه چی بدمیشه امافرداش ممکنه باخوردن یه غذای خوشمزه یاخریدکردن ازیه فروشگاه زنجیره ای،حالت بیادسرجاش ویه جورایی کلا زودبه تنظیمات کارخانه برمیگردی،زودخودتوجمع میکنی،ممکنه الان حتی اون اتش وتب تندی که موقع فرستادن پستت داشتی رونداشته باشی و حتی تودلت بگی：خب ک چی؟این چکاری بود که کردم؟   ایناکه فرمودم حدسیات منه ومن چون خودم دقیقا ب همین شکل هستم میفهمم.

خب باید بگم توخودتم بکشی نمیتونی بدبشی واصولت رو زیر پابزاری،چرا؟ چون یه سری چیزا ذاتیه،توهرکاری کنی،نمیتونی عوضش کنی.

چراگاهی اوقات ناراحت میشی؟تویک انسان  وارسته هستی که اصالت داری واصیلی،تواصول اخلاقی روانجام دادی وهمیشه خوشحال باش.چرا که این دنیافانی وناپایداره وزندگی دیگری پس ازاین زندگی درپیشه..همه چیز ک محدودب اینجانیست. بنده اشخاصی بدون که به بدترین شکل عذابم دادن وزخم زبان های زیادی بهم زدن،نظربه اینکه ضعف های زیادی هم داشتن روزی تصمیم گرفتم تلافی کنم وحسابشونوبرسم.امانکردم،یعنی نتونستم ک بکنم،هروقت اومدم یه تیکه بندازم عین همون ک بهم انداخته بودن،به خودم میگفتم انسانیتت کجارفته؟ونمیتونستم.بعدهافهمیدم اگرخودم روهم بکشم نمیتونم،چون ذات من بااون هافرق داره. اینکه خلاف نمیکنی مایه مباهاته،امااینکه حقت رو ب دیگران میدی رونپسندیدم.انسان بایدهمیشه ازحقش دفاع کنه وبه خودش احترام بزاره. اینکه متکبرنیستی وهمه روبایه چشم میبینی عالیه ونشانه،فرهنگ بالای شماست،ولی اینکه به افرادی ک ازت متنف ن کمک میکنی نشانه خوبی نیست،این یعنی توبرای وقتت ارزش قاءل نیستی.تونبایدوقتت رو صرف اف ادی کنی که ازتومتنفرن،بلکه بایدوقتت روبرای کسانی بزاری که ازتوخوششون میاد.تونبایدبرای کسانی که محترم نمیشمارنت وقت بزاری اصلا.همیشه ازاین افراد دورباش.این ظلم هست.ظلم به خودتون.

واما صحبتم راجب قسمت اول پیامتون： نگران نباشیدیک عشق به وقتش شماروازاین حال درمیاره وشماروذوق زده میکنه،اماواقعا بهتون حق میدم چون هرانسانی یه روز این حال بهش دست میده.وخب میره سرکار،ماشین وخونه میخره،عاشق میشه وازدواج میکنه ودرنهایت صاحب بچه هم میشه،ویه روز به خودش میگه انگاربه چیزهایی ک خواستم نسبتا رسیدم ویه جوراحساس رخوت وپوچی میکنه... باید بفهمیم که ما برای چه وباچه هدفی افریده شده ایم. باتوجه به دمیده شدن روح خداوند درما،بایدکاری کنیم که این روح بلندمرتبه راضی بشه ،باید سعی کنید به نوعی به دیگران اگه میتونیدکمک کنیدتا احساس ذوق داشته،باشید.احساس کنیدکه واقعا بیهوده نیامدیدبه این دنیا. طبق قران دستتون روهم انچنان گشاده نگیرید که به خودتون سختی وارد بشه.وخب میتونیدمثلا ده تا پوشه بردارید وتوشون لوازم تحریر بزاریدوبدید به انجمن حمایت از زندانیان مستقر دردادگستری شهرتون.واسه بچه هایی که واقعا نیازدارن وهیچ جایگاه اجتماعی هم ندارن.

شایدپیشنهاد مسخره ای بنظرتون بیاد اما من خودم فقط هرروزی تونستم ب دیگران کمک کنم وخانوادم تونستن کمک کنن احساس کردم که آدمم وحس کردم که نشاط عجیبی دارم وذوق کردم،هرچند خیلی کم بوده باشه. میتونید امتحان کنید.

خدانگهدار🙂

سلام بزرگوار..

با تمام وجودم تک تک کلمات و جملاتتونو درک کردم ....

چون دقیقااا مثل شمام

من حقیقتا از این خوب بودن ضرر نکردم ولی نفعی ام نبردم ...گاهی وقتا فقط،خسته میشم از اینکه باید سنگ صبور همه باشم...همراه و همدل اطرافیانم باشم و جواب همه را بدم ولی هیچ موقع کسی نبود بپرسه امروز خودت چطوری؟و من بتونم قاطعانه بهش،بگم خوب نیستم و خسته ام و کنارم باشه ...هیچ همراهی نداشتم که مطمعن باش تکیه گاه امنی برام هست ...

گاهی وقتا از اینکه همیشه همراه بقیه بودم پا درد دلاشون بودم برای تک تک لحظات شون کنارشون بودم ،غصه خوردم، دعا کردم بدون ادعا، بدون لحظه ای تکبر و ریا  و بین تمام همکاران ،دوستام و آشنایان کلا معروفم به این خصلتا و بارها بهم گفتن

ولی خب با خودم میگم چه فایده ...؟؟؟

گاهی وقتا با خودم میگم پس چرا من یه بازخورد مثبت نگرفتم منی که خالصانه قدمهامو برداشتم ...منی که اگه کسی مشکلشو بهم مبگفت اون لحظه تلاشمو میکردم مشکلش حل بشه چون حس میکردم مشکل منه ...اگه کسی ازم درخواستی داشت دریغ نمیکردم ....حواسم بود کلمه ای بر زبونم جاری نشه و دل کسی و بشکنم و اگه ناخوادگاه این قصیه رخ مبداد ازش سریع معدرت خواهی میکردم ...چه تو کارم چه زندگیم همیشه صادقانه رفتار کردم و دو رو نبودم اما الان تو زندگیم  یه جورایی به بن بست رسیدم ...احساس رضایت ندارم ....اینجایی که هستم راضیم نمیکنه ...بعضی وقتا اینفدر تو زندگی ام،   تو کارم گیر و گور میاد که خسته شدم و میبینم اونی که کج رفت مسیر براش هموارتر بود تا من ....

حقیقتااا الان خیلی خسته ام.. گاهی وقتا دلم میخواد فقط برم یه جایی که نه کسی من و بشناسه نه  من کسی و بشناسم....

و البته من هیچ موقع درصدی هم توقع جبران از اطرافیانم ندارم هیچ موقع ...چون همیشه فقط برای دل خودم و آرامش وجدانم و رضای خدا کاری و انجام دادم ....فقط از خدا دلم گرفته که مصلحت و حکمتش تا کجا ادامه داره...آیا تا مرز ناامیدی از رحمتش ...😔

هععععییی بگذریم ببخشید در دل منم وا شد خخخ

فقط دعا میکنم خداوند بهترین و براتون به زودی مقدر کنه جوری که خودتونم متوجه بشید این جواب همه خوبیام بود و سعادتمند بشید 🙏🏼🙏🏼🙏🏼

میگن یه نفر با پسرش رفتن پیش شاه عباس، طرف میخواست بگه پسرم خیلی آدم پاکیه گفت این پسر تا این سن بند تنبانش نه به حلال نه به حرام بازنشده

شاه عباس گفت این پسر را ببرید توی طویله ببندید

خب عزیز دل کارهای خلاف و حرام را کنار گذاشتی دمت گرم پاسداشت را در قیامت نزد خدا میگیری ولی آیا هیجان مشروعی هم در دسترس ت نبود؟ 

یه معلمی داشتیم هرکس میخواست تقلب کنه را می‌آورد روی یه نیمکت جلوی کلاس مینشوند یه بار گفت اگه کسی تونست توی امتحان آینده تقلب کنه بهش بیست میدم چون خیلی حواسش جمع بود 

منم رفتم فرمول‌های کتاب را روی همون نیمکت کذایی نوشتم 

روز امتحان معلم دید من یه کاغذ دستمه فکر کرد مچم را گرفته کاغذ را گرفت بعد بلندم کرد نشوند روی همون نیمکت من هم امتحان را نوشتم و بعد از اینکه برگه را دادم بهش گفتم تقلب نه توی کاغذ بلکه روی همین نیمکت نوشته شده بود، معلم هم که اساسی کم آورده بود بهم بیست داد 

این یه نمونه از تقلب هیجان انگیز و موفق و البته حلال تر از شیر مادر

توی زندگی تا بخواهی از این هیجانات هست که نیازی به رفتار نامشروع نداره بلکه بیشتر نیاز به ریسک پذیری داره

یکم از چارچوب‌های پیش ساخته ت خارج شو وارد فضاهای جدید شو و ادبیات رفتاری را تغییر بده

همین

عنوان پست رو که خوندم ذهنم به سمت تعریف کلاسیک خلاف رفت ولی خود پست رو که خوندم همه چیز روشن شد.

ببین بعضی از چیزایی که گفتی به نظر من پایه های اخلاقه و اگر در این مفاهیم عمیق بشیم میبینیم که انجامشون درست ترین کار بوده مثلا اینکه گفتی  هیچ وقت فخرفروشی نکردم. خیلی از چیزهایی که بقیه به خاطرش فخر میفروشن چیزاییه که در به دست آوردنش نقشی نداشتن. مثلا کسی که تو خونواده پولداری به دنیا اومده چه عقلی چه اخلاقی دقیقا باید به چی افتخار کنه در حالیکه هیچ نقشی درش نداشته.یا کسی که دست بر قضا کروموزوماش خوب راست و ریست شدن و آدم خوشگلی به دنیا اومده.یا کسی که خانوادش آدمهای خوب و محترمی اند و از کودکی با عشق و محبت و اصالت بزرگ شده.اینا الان کجاش پز و قیافه گرفتن داره در حالیکه خود اون فرد کوچکترین نقشی در به دست آوردنش نداشته. یا بعضی چیزا هست که خودمون هم در به دست اوردنشون سهیمیم ولی انقدر عوامل دیگه ای درش دخیل اند که سهم ما ناچیز و ناچیزتر به چشم میاد.مثلا کسی که درس خونده و یه رشته عالی تو دانشگاه قبول شده‌.خیلیا تو این موقعیت فخرفروشی میکنن نه؟ولی میبینی همین آدم بهترین معلم ها رو داشته برای کنکورش. پول جزوه و کتاب و کلاس خصوصی و آزمون آزمایشی و مشاور تحصیلی براش مساله ای نبوده. خانواده ش حامیش بودن و چه روحی چه مالی و.. حمایتش میکردن.حوزه ازمونش ادمای مناسبی داشته،مراقب آزمون بهش گیر الکی نداده، خودکار و مداد و کارت شناسایی و فلان رو یادش نرفته و... علاوه بر زحمتی که خودش طی سالهای کنکور کشیده تمامی این عوامل هم در موفقیتش دخیل بوده.حالا شما اینو مقایسه کن با دانش آموزی با هوش تقریبا یکسان و پشتکار مشابه.ولی این دانش آموز دوم یه مدرسه دولتی معمولی رفته.پول کتاباشو به زور جور کرده.نمیتونه پول کلاس خصوصی و کتابای کمک آموزشی رنگاوارنگ و مشاور و پانسیون و.. رو بده. مشکل خانوادگی داره و فضای خانوادش پرتنش و پر از داد و بیداده. از شانس بدشم حوزه ازمونش تو یه مدرسه فکسنیه و پدر مادرش اول صبح روز آزمون یه دعوای دیگه با هم میکنن و دیر راه میفتن از قضا تو ترافیک هم میمونن.با تاخیر به محل آزمون میرسن و مسئول حوزه میگه نمیتونه راش بده. با التماس و گریه و زاری بالاخره میره تو ولی میبینه انقدر ذهنش درگیر بوده که خودکار مداد یادش رفته بیاره.یه استرس دیگه هم بهش وارد میشه و در نهایت از یکی یه مداد قرض میگیره و آزمون رو شروع میکنه.

اون دانش آموز اول که یه رشته خوب قبول شده این چیزا به چشمش نمیاد و فقط زحمت و تلاش خودشو میبینه در حالیکه اگر یک دهم مشکلات دانش آموز دوم رو داشت شاید یه رشته متوسط هم قبول نمیشد. حالا به نظرت این دانش آموز اول موفق حقی برای فخر فروشی و پز دادن داره؟البته که نه.حتی دانش آموز دوم هم اگر موفق بشه حق فخر فروشی نداره چون همیشه افرادی هستن که موقعیتشون از آدم بدتر باشه.یا مثلا گفتی با دستفروش و رفتگر با احترام رفتار  میکنم.خب الان این پز دادن داره؟نه تو رو خدا باهاشون نامحترمانه رفتار کن. این چیزی نیست که حتی بشه به عنوان فضیلت اخلاقی ازش نام برد‌.

بعضی از چیزایی هم که گفتی صدای زنگ خطر ازشون میاد.مثلا گفتی همیشه بی هیچ چشم داشتی به همه کمک میکنی. ببین درسته که خیلی از ما خیلی کارا رو بدون چشم داشت انجام میدیم ولی خیلی از کارای خوب هم هست که یه درصدی تو چشم داشت وجود داره و این اصلا حیز بدی نیست.مثلا شمای نوعی چند بار تا حالا به دوستت پول قرض دادی. اره دلیل اصلی برای پول قرض دادن اینه که بالاخره دوستته یا بنی آدم اعضای یک پیکرند یا تو قرآن نوشته به هم پول قرض بدید و ... ولی این دلیل ممکنه نود درصد ماجرا باشه. ده درصدش ممکنه به دلیل آینده نگری تو باشه یعنی تو این کارو کردی که اگر در آینده پول لازم داشتی رفیقت سریع بهت قرض بده. یا شایدم به اندازه ده درصد خواستی نمک گیرش کنی که برای کاری که تو چند ماه آینده میخوای با مشارکت اون انجام بدی کمکت کنه.این باعث نمیشه تو آدم بدی باشی و یا پول قرض دادنت منفعت طلبانه باشه.(صد در صد این مورد با ریاکاری متفاوته و منظورم از بیان این مثال این بود که خیلی از ما کارامونو صد در صد بدون چشم داشت انجام نمیدیم و اگر درصدی هم چشم داشت قاطی نیتمون باشه چیز بد و عجیبی نیست.) شما حتی پاکترین روابط رو هم بررسی کنی میبینی شده یه درصد کم توش چشم داشت وجود داره. پدر مادرای طبیعی از هیچ محبتی برای بچه شون دریغ نمیکنن بهشون پول میدن سرمایه میدن تر و خشکشون میکنن شبای بیماری بالای سرشون بیدار میمونن و ...ولی همین پدر مادر انتظار داره وقتی بزرگ شدی و مستقل شدی بهشون سر بزنی. تو مهمونی هایی که میگیرن براشون کار انجام بدی. گاها براشون خرید کنی.اگه نیاز به دکتر داشتن براشون وقت بگیری و باهاشون دکتر بری.اگه مشکل اینترنت داشتن بری براشون حل کنی و.. ولی این انتظاراتشون باعث نمیشه بگیم منفعت طلبن یا ریاکارن.  

یا درباره تقلب، به نظر من دزدی فقط جیب بری و سرقت مسلحانه و افتابه دزدی نیست. دزدی یعنی حقی رو از دیگران تصرف کنی که مال تو نیست. اینکه یه خط شعر رو به خودت نسبت بدی هم دزدیه چون مال تو نیست.حق تو نیست. موقعی هم که تقلب میکنی همینه. البته تقلب بیشتر در امتحان و اینا به کار میره ولی تو همین امتحان هم تو نمره ای رو میگیری که حق تو نیست. یکی رو میبینی عین چی درس خونده و ۱۷ گرفته و تو و یه تعداد دیگه هم با تقلب ۱۶،۱۷ میگیرید و بقیه هم یا با نمره های بد پاس میشن یا کلا اون واحد رو میفتن.تو نه تنها ارزش کار اونی که بدون تقلب هفده شده رو پایین آوردی بلکه به کسایی که با ده پاس شدن و کسایی که افتادن هم ظلم کردی. چه بسا اگر فقط یک نفر هفده شده بود استاد اون درس میفهمید سوالا سطح بالایی داشته و چند نمره میکشید رو نمودار.کسایی که ده یازده شده بودن نمره شون بهتر میشد و کسایی که افتاده بودن چه بسا خیلی هاشون پاس میشدن.ولی با کار تو و امثال تو اوضاع همینطوری باقی میمونه و تو در تمام عواقبش شریکی.اینکه اونا باید با معدلهای پایین ادامه بدن یا این درس رو ترم های بعد دوباره بر دارن و برنامه شون بهم بخوره و تداخل پیدا کنه یا اصلا پیش نیاز هم نیازشون درست نشه یا اصلا این درس رو تا سال آینده ارائه ندن و مشکلات و عواقب دیگه؛تو همه این مسائل شریکی. 

آدم اگر به سطح ماجرا نگاه کنه با خودش میگه خب مگه چیه حالا یه تقلبی هم میکنم مگه به کجا بر میخوره.فرقی هم نداره چه اونایی که وضو با تپش پنجره ها میگیرن چه اونایی که خودشونو نماینده تام الاختیار خدا میدونن. البته باید اضافه کنم من هم در عمرم تقلب کردم ولی هیچ وقت نخواستم از قبحش کم کنم و مواقعی که تقلب میکردم با این شعار پربار که همه تقلب میکنن خودمو آروم میکردم.

ولی چند مورد هم گفتی که از زنگ خطر گذشته.مثلا گفتی همیشه من عذر خواهی میکردم یا همیشه دیگران رو به خودم ترجیح دادم.چرا دقیقا همیشه تو عذرخواهی میکردی؟!! کسی که کار اشتباهی میکنه باید از کسی که در حقش اون کار رو کرده عذرخواهی کنه.در حالیکه بسیاری از افراد این دنیا کسانی ان که کل جهان هستی هم بهشون بگه اشتباه کردن، حاضر به پذیرش اشتباه و عذرخواهی نیستن.تو در مقابل همچین کسایی سر خم میکنی؟! از چنین کسایی معذرت میخوای؟فکر میکنی ذره ای به تواضع و بلند نظری تو پی میبرن؟ نه خیر تو فقط این افراد رو بدتر باد میکنی و به انجام رفتارهاشون مصرتر.

یا اینکه گفتی همیشه دیگران رو به خودت ترجیح میدی.الان لازمه بگم اشتباه میکردی؟بله مفاهیمی مثل فداکاری و از خودگذشتگی به انسانیت معنی میدن اما باید بدونی چه موقع و در حق کی.

میگن یکی بوده هر روز که میرفته سرکارش به یه گدا که سر راهش بساط میکرده یه سکه میداده و این کارو برای ماه های متوالی انجام میداده. یه روز مریض میشه و یه هفته خونه می مونه. روز بعدش که میره سر کار و عین همیشه میخواد به گدائه یه سکه بده گدائه نمیگیره و میگه حسابت میشه هشت سکه(اون یه هفته که مریض بوده به علاوه همون روز).

اینه حکایت ادمای بی چشم و رو که لطف رو از وظیفه تشخیص نمیدن.لطف مداوم به وظیفه تبدیل میشه.تو باید بدونی کی کجا و در حق کی لطف کنی و از خودگذشتگی انجام بدی. از خود گذشتگی فقط این نیست که جای خودتو تو اتوبوس به دیگران بدی یا از دهن شیر یکی رو نجات بدی.از خود گذشتگی یعنی راحتی و خوشی دیگران رو به راحتی و خوشی خودت ترجیح بدی حالا این راحتی میتونه یه جای راحت تو اتوبوس باشه یا سکه ای که باهاش فقط میتونی یه آدامس بخری.

حواست باشه حال خوبتو خرج کی میکنی

سلام دوست عزیز

احساستو درک میکنم

البته دیگه اونکه شب امتحان چون نصف درس رو نخوندید زنگ زدید به استاد و فلان یکم زیاده روی بوده..

ولی خلاصه فک میکنم این ناشی از یک سری تعارضات درونی باشه، مثلا اینکه فرد تجربه گراست اما در عین حال فرصتی برای این ور و اونور رفتن و تجربه کردن پیاد نمیکنه.

برونگراست اما خجالتیه و نمیتونه ابراز وجود کنه.

به شدت پرانرژیه اما خط قرمزهایی داره واسه خودش که نمیتونه از در و دیوار بره بالا😅

خلاصه

باید راهی پیدا کنی که هم اون انرژی تخلیه بشه و هم از مسیر درستش باشه..

مثلا اون تجربه گرای پر انرژی بره عضو یه گروه کوهنوردی بشه

اون برونگراعه بره دوره فن بیان، ریسک کنه و بره تو دل ترس و اضطراب اجتماعیش

و..

و البته امان از کرونا

و یه نکته دیگه، دقت کنید هدفتون از رعایت اصول اخلاقیتون چیه؟ آیا صرفا جو خانواده و محیطتونه؟ ترس از اینکه مبادا پذیرفته نشید؟

نکنه شهرتتون به خوب بودن به خطر بیفته؟؟

..

خوب، اگر اینطوره یه بازنگری به این اصولتون بکنیدو بنویسیدشون

مسخره هاشو خط بزنید

و بپذیرید که واقعا خوشحالید ازینکه یک سری هاشو تا الان رعایت کردید

و هدف های متعالی تری واسشون قرار بدید

حداقلش اینه که "اینا منو به نحو احسن منحصر به فرد و ارزشمند میکنه"

و اوجش درک اینه که رضایت پروردگارتون رو به دست میارید

و البته در نظر داشته باشید که  ازونور بوم افتادن و عذاب وجدان میتونست درد خیلی بدتری باشه!

به شخصه خودم از بچه های شری که سال پیش دانشگاهی با مسخره بازیاشون نمیذاشتن معلم درسو کامل بده و خودشون معلم خصوصی داشتن شاکیم

ازون بچه شری که هرچی تو دهنش میومد میگفت ، شاکیم

و هزارتا ازین مثالا

خلاصه اینکه

هیچی بهتر این نیست که ادم حد و حدود خودشو بشناسه و در عین حال، انرژی های درونیش رو هم به درستی تخلیه کنه!

سلام، من تقریبا بیشتر صحبتای دوستان رو نفهمیدم ، راستش من هم انسان معصوم که نیستم ولی خب سعی میکنم که دستورات خدارو درست اجرا کنم ، وقتی که گناهی مرتکب میشم احساس میکنم رابطه ام با خدا کمرنگ تر میشه و زندگی که توش خدا کمرنگ بشه دیگه ارزشی نداره.

زندگی بدون خدا نه لذتی داره نه هدفی و اصلا نه انگیزه ای برای آدم وجود داره ، من از این زندگی راضی هستم ، توی متن هم اشاره کردم که این صرفا یه دلنوشته اس و این احساس من زودگذره و مربوط به همون 30 دقیقه ای بوده که داشتم این متن رو مینوشتم.

ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازس

سلام

هیچکس معصوم و بی گناه نیس 

اینکه خودتون خوب میدونین  خوبه  ولی نباید کاملا پاک بدونین  این غرور کاذب میاره

اینکه بخاطر کمک کردن ب دیگران ضرر کردین   باید اعتدال باشه در خوبی کردن  قرار نیس کلا خودتون از یاد ببرین  

کمک کردن هم طبق  برنامه  باشه و بتونین بعضی وقتا  نه  بگین  مثلا وقتی خودتون به  پول برای خریدن کتاب درسی  تون نیاز دارین  ولی دوستتون ازتون پول بخواد که بره کافی شاپ  

اینجا باید خودتون حساب کنین ک  کتاب بیشتر براتون لازمه یا این کمک کردن  

برای دوری از یکنواختی  همان مبلغی که ب دیگران کمک میکنین برای تفریح و مسافرت، یادگیری برا خودتون کنار بذارین و تفریح جدید  یا سفر ب مکان جدید و  تجربه کنین  یا یادگیری حرفه  جدید 

سلام 

به نظرم، اگه آدم بخواد کارهاش و انتخاب هاش بالاتر از سطح افراد معمولی و عادی باشه، باید قبلش ظرفیتش رو در خودش ایجاد کنه. 

اگه نمی تونه این ظرفیت رو ایجاد کنه همون معمولی باشه بهتره. 

من نمیخوام ارزش کارهای شما رو نادیده بگیرم، اما به نظرم شما وقتی ته دلتون نسبت بعضی از کارهاتون حس خوبی ندارین، حس تنفر نسبت به خودتون دارین، نشون میده، انتخاب هاتون درست نیست و یه تجدید نظر اساسی باید تو کارهاتون داشته باشین. 

تواضع و احترام به دیگران با ارزشه، اما در مقابل افراد مغرور باید مغرور بود. 

تواضع وقتی با ارزشه که عزت نفس آدم رو تخریب نکنه. 

بخشیدن و طلب بخشش وقتی با ارزشه،  که ما در موضع قدرت باشیم. 

اگه ما عذرخواهی میکنیم، چون زورمون نمیرسه، چون توان گرفتن حقمون رو نداریم، این جور عذرخواهی، فاقد ارزشه. 

شما گفتین به همه احترام میذارین، حتی رفتگر، و دست فروش؟ 

این جمله یعنی حتی با وجود اینکه بهشون احترام میذارین، این کار رو یه لطف درحقشون میدونین، این اصلا درست نیست. 

وقتی به نتیجه رسیدن که، یه رفتگر،  یه دست فروش، یه کارتن خواب، هیچ فرقی با من وشما ندارن، 

وقتی به این نتیجه رسیدین که احترام و رفتار درست با این افراد، لطف نیست، بلکه اگه رفتار محترمانه و عادی با این افراد نداشته باشیم، عجیبه. 

اون وقت کارتون با ارزشه. 

امیدوارم، حرفام باعث ناراحتیتون نشه، صادقانه بگم من، برعکس بیشتر دوستان حس خوبی نسبت به صحبت هاتون نداشتم. 

نوشتی میتونستم کلاه برداری کنم ولی نکردم و خلاف نکردم و دروغ نگفتم و .... و حس میکنی لطف کردی. خب منم همین جوریم ولی حس نمیکنم دارم لطف میکنم یا آدم خاصی ام!!! اینا طبیعیه و لطفی نکردی. 

اینکه همیشه دیگران رو به خودت ترجیح بدی، باید بیشتر توضیح بدی تا منظورت واضح بشه. شما جاهایی که شرع و عرف و اخلاق اجازه میده که به خودت و حقوقت برسی، دلیلی وجود نداره که از حقوقت چشم بپوشی. 

اگه ظرفیت گذشت کردن نداری، لطفا گذشت نکن و نرمال باش. نه ظلم کن و نه گذشت کن. چون ظرفیت گذشت کردن رو نداری برا همین وقتی گذشت میکنی، ازون ور بوم می افتی و به خاطر کارایی که وظیفته ، مثل کلاه برداری نکردن و خلاف نکردن و احترام گذاشتن به دیگران، منت میذاری یا حس میکنی خیلی ویژه هستی که این کارارو میکنی. 

راه میانه رو در پیش بگیر .

@مهشید***

سلام ابجی گلم امیدوارم حال دلت خوب باشه.

وقتی که کامنتتو خوندم انگار این حرفارو من زدم، اکثرش حرف دل من بود،

  اگر  همدلی و کمک به دیگران .....(حتی خیلیی کوچیک )

باعث آروم شدن یا خوشحالی طرفم بشه،

چرا که نه،،

خسته ام نمیشم حتی اگر بازتابی هم نداشته باشه برام همین که باعث ارضای روحم میشه کاافیه(آخه من کمک کردن و چه مالی چه معنوی و... .

خیلی زیااااد دوست دارم اصلا اوج آرزوهای من و اوج اهداف من، همینه)

و فقط رضای خدارا در نظر می گیرم و می دونم که خدا حتما حتما یه جایی یه زمانی  دستمو می گیره ، هوامو داره، بهم میرسه

مطمئنم ،صد در صد

و به هیچ وجه نیاز به تشویق و تشکر و دلگرمی و هزارتا از این نوع واژه ها ، در عملش ندارم. چون واقعا نیاز نیست،

ااونی که باید......

اره

@نویسنده پست:

سلام.

امیدوارم هنوز هم همینطور باشه(خلافایی که مد نظرتونه انجام نداده باشین!)

این 30دیقه ها برای بیشتر افراد پیش میاد و خوبه که بیشتر از همین زمانمحدود

نمیشه!

چون کاملااا

تفکر غلطیه

 کلا از این نوع رفتار خوشم میاد و تلاشم  اینه که همچین رفتاری داشه باشم 🙃

 ولی میدونی این احساسی که داری وابسطه به نگاهت به زندگیه . ادم از چیزی که منع شد و یا دیگری داره خوشش میاد و فقط مختص شما نیست و بعدا هم به دیدگاه طرف مربوطه . مثلا  یکی تقلب می کنه  و ۱۰ میشه  و خیلی خوش حاله و به دلش میچسبه یکی هم تقلب می کنم و ۲۰ میشه ولی ناراحته روحش داغونه . هر دو یه کار انجام دادند و ولی نتیجه متفاوت . یا اصلا خلافم نه مثلا دو نفر  با هم در یک اتاق یک فنجون چایی میخورند حالا از نفر اول می پرسی حست چیه میگه هیچی فقط یه چایی خوردیم و حرف معمولی زدیم همین ! ولی از نفر دوم می پرسی حست چیه؟ جواب میده عالی بود با دوستم در یک اتاق کنار هم نشستیم  و یه گپ دوستانه زدیم بعد با هم چایی خوردیم . چایی خوش بو و خوشمزه ای بود  و من واقعا از اون لحظات لذت بردم و مشتقانه منتظرم که یکبار دیگه بتونم با دوستم گپ بزنم و باهم وقت بگذرونیم . 

 هررو یک لحظه را باهم داشتند ولی برداشتشون از لحظه متفاوته . یا مثلا یکی تصادف می کنه  میاد خونه می گه وای بدبخت شدم ماشینم خش برداشت انقدر خرجشه از بیمه افتادم ازقیمت ماشینم افتاد و..... ولی یه نفر دیگه تصادف کرده ماشینش  قوطی کبرت شده   با دست و پا گچ گرفته میری پیشش میگی خوبی؟ میخنده میگه اره خداراشکر سالمم . وای  نبودی ببینی چی شد خیلی باحال بود با عزرائیل یه خوش و بش کردم وبرگشتم (😂  دیگه خیلی اغراقه  ) ماشینم قوطی کبریت شده 🤣🤣 اصلا یه وضعی بود همه جا خونی بود هرکی رد میشید فکر می کرد من مردم و...  

ببین هردو تصادف کردند ولی دیدگاهشون متفاوته  اصلا تعریفشون از تصادف متفاوته .

 پس اینکه حس حالتون خوب باشه به خودتون بستگی داره . 

 درک می کنم منم خیلی چیزا هست که حسرتش میخورم میگم ای کاش این کار کرده بودم .مثلا دبیرستان می گم ای کاش که رشته دیگر انتخاب کرده بودیم و پیش هم کلاس های قدیمیم مونده بودم و مجبور نبودم سه سال فشار روانی تحمل کنم و الان حسرت نمیخوردم دبیرستانم بهم خوش نگذشته ولی دیگه گذشته (بهش که بیشتر فکر میکنم خیلی هم بد نبود، حسابی دعوا و استرس داشت که خوب حس زنده بودن میده  😂) و یکم که بیشتر فکر می کنم یا خاطرات همکلاسی ها که باهم بودن و گوش میدم و جو کلاس با اینکه شنیدنش حس خوبی میده و حسابی میخندی  با اینکه خلاف کردند و...ولی با روحیات خودم که میسنجم می بینم واقعا نمیتونستم تحمل کنم و ممکنه این دوستی ها و حرمت ها ازبین می رفت از اون گذشته من ادم حرمت شکستن و خلاف و ... نبودم بعدشم اگه این رشته را انتخاب نمی کردم  با ادم های جدیدو افکار جدید  اشنا نمیشدم  ذات خیلی از ادم ها را نمیتونستم بشناسم و الان  این جایگاهی که  دارم و ازش راضی ام نبودم تازه شاید این افکار و عقایدی که دارم ونداشتم 

 این  فقط یکدونه از چیزای که براش حسرت میخوردم بمونه بقیه چیزای دیگه ...

  الان خودت با خودت بشین فکر کن ببین اگه کارهای که به نظرت انجام میدادی ایندت چی میشد حال دلت چطور میشد 

 و اینکه ایا بعدا حسرت اینجا که هستی را نمیخوردی .... 

 پای خودت فکر کن بهش یک بار تو زندگیت  و تکلیف خودت روشن کن 

 بقیه عمرت زندگی کن   بدون فکر به اینده وحسرت گذشته از لحطاتش لذت بود 

 از فیلم دیدن 

 اب خوردن 

 نفس کشیدن 

 باخانواده بودن 

 کارکردن و .... 

 همه اینا خوشبخته 

درود دوست عزیز

ببینید این حس و حال شما بخش زیادیش به فرهنگ و تربیت ایرانی مربوط میشه، فرهنگی که در اون مرزی بین حق من و تو، سهم من و تو و درست و غلط و تفاوت‌ها نیست

شما می‌فرمایید که از حق خودتون گذشتید خب طبق کدوم منطقی گذشتن از حق خود و فدا کردن خود برای دیگران یک کار مثبت هست و دفاع و نگذشتن از حق خود یک کار خلاف؟!

شما مرز های بین خودتون و دیگران، منافع خودتون و منافع دیگران رو پایمال کردی بعد میگی از زندگی خسته شدم؟!

انتظار دارید وقتی برای دیگران زندگی میکنید از زندگی خسته نشید؟!

بعد در ادامه گفتید که کلاه برداری نکردید و... خب اینکه از بدیهیات هست که اینکار ها رو نباید انجام بدید مثل اینه که من بیام بنویسم دوستان من تا حالا قتل نکردم لطفا برام دست بزنید!!!

اینکه شما قتل نکردید ، کلاهبرداری و یا دزدی نکردید که خیلیم خوبه اما اینکه برای مردم زندگی می‌کنید نه تنها پسندیده نیست نشون دهنده‌ی یک حس و نظر خاصی در مورد مردمه

به عنوان مثال کسی که از مردم نه بترسه و نه خجالت بکشه در عین حال آدم درست و صادق و مهربونی هم باشه لزومی نداره در ارتباط با مردم چنان احساس ضعف و ترس کنه که جلوی دیگران به نشانه‌ی تواضع سر خم کنه!

شما فقط همین یک بخش رو درست کنید یعنی بجای اینکه دیگران براتون در اولویت باشن اول و مهم تر خودتون و بعد دیگران یعنی جای این دو تا رو تغییر بدید. مثلاً اگه بین دوراهی دیدن فیلم مورد علاقه تو تنهایی و رفتن به کمک دوست و آشنا گیر کردید شما همون فیلم رو بدون هیچ احساس گناه و نگرانی از قضاوت و نظرشون انتخاب کن

چندتا سوال هم دارم اگر مشکلی نبود لطفاً جواب بدید 

ممنون

تا به چه اندازه آدم دقیق و منظمی هستید؟!

مثلاً همه‌ی کارها یک ساعت مشخص و دقیق و طبق روال یک برنامه‌ی کامل باید انجام بشه؟!

چقدر جدی هستید؟!

وظیفه ما انجام کار درسته ، همین

غیر از این وظیفه،از زندگی خودتون لذت ببرید و با اطرافیانتون لحظات شادی رو خلق کنید

گفتی از کسی هم بدم بیاد کمکش میکنم!

دلیل داری برای اینکه بدت میاد ازش پس ادم بدیه ،نباید به یه ادم بد کمک کنی!

شادی خودت و خانوادت مهمه🙂

 سلام 

رضاalone

 صاحب پست اجازه دادند. بنده هم تمام کتبی که شما فرمودید مطالعه کردم و چه بسا بیشتر .معذرت میخواهم اگه ناراحت شدید و... 

یک سری سو تفهم بوجود امده که بیخیال ...

مشکل از بنده است که در بیان ضعیفم . در هر صورت  اگه توهین  قضاوت و... وجود داشته از شما معذرت میخواهم