خانواده برتر

سلام

خواهشا کسانی که سوال دارن متن پست رو خلاصه بنویسن، 

ماشالله این تازه فصل اولشه 

خودتون پاسخ جوابتون دادید معمولا نیاز جنسی عاطفی و همچنین به ارامش رسیدن با هم فرزند اوری و تربیت صالح فرزند  از مهمترین هاست 

فقط نیاز و گرایش به مادر شدن هست که تو ازدواج برطرف میشه.

برای من مهم ترین دلیل برای بودن با جنس مخالف،برطرف شدن نیاز عاطفیم هست که متاسفانه در ازدواج این نیاز برطرف نمیشه.آقایون فقط ماه های اول به فکر نیاز عاطفی همسرشون هستن و بعد بیخیال میشن.

نیاز های دیگه هم در قالب دوستی برطرف میشه

فقط بچه داشتن میمونه که نمیشه بدون ازدواج این مرحله رو گذروند.

 سلام 

 دلایل شما هم شبیه من است .

  وای در مورد بقیه دلایلتان نظری ندارم هرشخصی دیدگاه خاص دارد . 

 ولی یکی از دلایل ازدواج  کامل شدن دین است که این مورد از همه سخت تر است چه بسا که با ازدواج نصف دین کامل می شود ولی بعد از آن هم باید نصف دیگر بدست آورد و هم نصف دیگر حفظ کرد و اینجا است که سخت می شود.

سلام

من که نفهمیدم چی میگی و با کی کار داری ولی ازدواج خوبه..برو دنبالش...

اولش فک کردم یه دختر این متن رو نوشته 😂 

داداش ازدواج واسه مرد فقط باعث رفع نیاز جنسی میشه و بس...

واسه خانم ها من چندان اطلاعی ندارم ولی تا اونجا ک در اطرافیانم دیدم علاوه بر نیاز جنسی، نیاز عاطفی، نیاز به پشتیبان مالی و یه مرد ک بشه بهش تکیه کرد رو میتونم نام ببرم 

نوشتن این پست برام خیلی سخته ، چون که مجبورم احساساتم رو از اعماق و جودم بیرون بکشم و با قلم نه بلکه کیبورد! بر روی صفحه سفید کاغذ نه بلکه صفحه نمایش! بیارمشون.

اول بگم که دوست دارم شما هم احساس تون رو در بین بذارید ، دوم این که بابت لحن نوشتار که هی تغییر می کنه شرمنده ام چون فقط با احساس این متن رو می نویسم ، سوم این که ممکنه بعضی احساسات ملموس نباشه و متوجه نشید و درواقع با نوشتن و تایپ کردن نمی شه به راحتی منتقلشون کرد، چهارم این که احساس می کنم این احساسات برای خواننده ها غریبه باشه و حس نکرده باشن شون و حتی مسخره به نظر بیاد.

شاید احساس نیاز به جنس مخالف ، جذابیت داشتن جنس مخالف ، نیازهای عاطفی و نیازهای جنسی و... نیازهایی هستند که بسیار زیاد در این وبلاگ بهشون پرداخته شده ، خیلی از این نیاز ها تو یه رابطه دوستی صمیمی با جنس مخالف تامین میشن.

توی هیچ جای دنیا حتی اگه یه فرد با هزار نفر هم رابطه داشته باشه نمی تونه جای ازدواج رو پر کنه ، پس اصولا این احساساتی که توی ازدواج وجود دارن چی هستند که ما به دنبالشون هستیم؟( شایدم فقط من به دنبالشون هستم)

به نظرم جذابیت داشتن جنس مخالف ، نیاز جنسی ،نیاز عاطفی در رابطه با جنسی مخالف ، از ابتدای تولد تا مرگ وجود داره ، شاید در کسی خیلی کم یا در کسی خیلی بیشتر باشه ولی قطعا وجود داره.

امّا از حدود سه سال پیش نیازهای جدیدی برای من تعریف شد ، نیازهایی که تا قبل از این وجود نداشت ، نیاز هایی که اهمیت خیلی بالایی دارند و بسیار حیاتی و ضروری هستند در نظرم ، نیازهایی که در نظرم بسیار اصیل هستند و هیچ جایگزینی براشون ندارم تا حال خودم رو بهتر کنم.

هر چه قدر توی زندگی کاریم پیشرفت کردم ، هر چه قدر بیشتر مطالعه کردم ، هر چه قد بیشتر فکر کردم ،هر چه قدر بیشتر یادگرفتم ، این نیاز ها پررنگ و پررنگتر شد.

شاید ازدواج بار مفهومی زیادی برای برخی ها نداشته باشه ، ولی در عقیده من قطعا از پرمفهوم ترین ، مقدس ترین ، عاقلانه ترین و مفید ترین خصوصیات یک زندگی انسانیه که میشه گفت یک موهبت بزرگ الهی به تمام ما انسان هاست ، البته شاید عقیده شما این نباشه و مشکلی نیست ، فقط خواهش می کنم لطفاً عقیده من رو پیش روی خودم لگدمال نکنید!

به خاطر قیافه و هیکل ، یا به خاطر پول ، یا توانایی ، یا دانش من ، دختر های زیادی در اطرافم بودند که می تونستم باهاشون رابطه داشته باشم ، اون هم چند تا چند تا ، عده ایشون سعی می کردن خودشون رو به من نزدیک کنن و من همیشه خیلی معمولی و رسمی باهاشون رفتار کردم ، حتی یه عده شون از لحاظ ظاهری خیلی خوب بودن و بقیه خیلی دوست داشتن بهشون نزدیک شن.

خیلی ها فکر می کردن که من با دختر های زیادی در آن واحد رابطه دارم و وقتی که من می گفتم با هیچ کس رابطه ای ندارم این رو باور نمیکردن.

در اصل داشتن رابطه با دخترها برام اهمیتی نداشت ، قطعا جذابیت و کشش وجود داشت(درحد کمی) ، ولی به دلایل بسیار زیادی هیچ وقت دوست نداشتم یه رابطه بدون تعهد و بدون قصد ازدواج داشته باشم و البته هیچ حسی به ازدواج هم نداشتم .

برخی از دلایل:

دوست نداشتم فکرم درگیر هیچ کسی باشه و فقط دوست داشتم به فکر پیشرفت خودم تو زندگی باشم ،دوست نداشتم با رفتن کسی آسیب ببینم ،دوست نداشتم به کسی اجازه دسترسی به عمیق ترین احساساتم رو بدم ، دوست نداشتم وابسته بشم به کسی اون هم کسی که هیچ نسبتی با من نداره و این رو یک نقطه ضعف می دونستم ، این رابطه رو یک سرمایه گذاری مخاطره آمیز یا یک قمار می دونستم که ممکنه 1000 ساعت از عمرت رو برای کسی صرف کنی و در نهایت هیچ نتیجه ای نداشته باشه تازه اگر ضرر دیگه ای نداشته باشه و هزاران دلیل دیگه که شاید فقط یکی شون هم برای من کافی بود و اصلا بحث ما درستی و نادرستی و قضاوت کردن نیست و موضوع پست چیز دیگه آیه.

و خلاصه داشتیم خیلی عادی و شاد و خرم زندگی می کردیم و احساساتم هم اصلا جوری نبود که به هیچ وجه کوچکترین تاثیری تو زندگیم رو غم و شادیم بذاره که یه سری احساسات جدیدی پیدا شد ، در ابتدا فکر می کردم که همون نیاز به جنس مخالفه و یا نیاز به حمایت عاطفی خانواده و یه سری شبیه این احساساته و چیز جدیدی نیست.

امّا بعد از تلاش و کوشش بسیار و آزمون و خطا و شکست ، متوجه شدم که این نیاز که تمام ذهن من رو مشغول به خودش کرد و حتی مسائل دیگه رو برام کاملا بی اهمیت کرد ، نیاز به خود ازدواجه ، یعنی میل اصیل بشر به مقوله ازدواج حتی فارغ از مسائل جنسی و جذابیت داشتن جنس مخالف.

وای چه قد ســـــــختــــه حرف زدن از احساسات برای یه مرد، عرقم در اومد.

شاید بعدا ادامه دادم ولی یه سری از این نیاز ها عبارت اند از...

خب من حدود 20 مورد نوشتم ولی برای یه پست خیلی زیاد شد و میذارم برای پست های بعد ، امّا دوست دارم قبل از این که چیزی بگم نظرتون رو درباره این که چه نیازهایی برای من وجود داشته که یه رابطه دوستی نمی تونه حتی یک درصدش رو برام برآورده کنه ؟ احساساتی که میتونن در یک ازدواج درست با فرد مناسب و تازه با وجود تلاش و کوشش خودتون برآورده بشن.

پایان فصل اول

خوب بود بنظرم همینا

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
← مسائل پسران جوان (۱۴۹۳ مطلب مشابه) ← مطالب کاربران (۷۹۶ مطلب مشابه) ← ازدواج و مسائل پسران حدود ۳۰ سال (۳۹ مطلب مشابه) ← مسائل پسران دهه شصتی (۳۷ مطلب مشابه)

واقعا یکی از زیباترین پست های که من توی این وبلاگ خونده بودم همین بود

من شاید توی اون شدت (احترام به ازدواج و انزجار از رابطه دوستی)که توی شما هست مثل شما نباشم اما کلیت حرفات رو درک کردم 

واقعا خوبی های ازدواج یکی دوتا نیست که بشه تو یک پست بگیم و آنقدر این درجه اهمیت بالاست که خود خدا گفته نصف دین باهاش کامل میشه

ولی با یک بحثی که گفتی بشدت مخالفم آخه چرا باید بیان احساسات برای یک مرد سخت باشه؟ این یک حکم ظالمانه ست که بخواهیم بیان آزادانه احساسات رو زنانه و مخصوص زن ها بدونیم دقیقا مثل همون قانون منسوخی که رانندگی رو برای خانوم ها حرام اعلام میکرد

گاندی میگه ترسو ها توانایی ابراز عشق رو ندارند و این مختص انسان های شجاعه

به نظرم اصلا نمیشه ازدواج را با رابطه دوستی مقایسه کرد

اشتباه بزرگیه مقایسه این دوتا باهم

توی ازدواج بحث تعهد هست

نگاه طولانی مدت هست

یکی شدن به عنوان یک خانواده هست

قبول شدن توسط جامعه به عنوان یک رابطه رسمی هست

و خیلی چیزای دیگه

اصلا مقابسشم اشتباهه

من هیچوقت وارد دوستی نشدم چون اونا یه رابطه معلق و بدون پشتوانه و بدون توقع تعهد دونستم که احساس عذاب وجدان و سواستفاده از اعتماد خانوادمم همیشه باعث میشد بهش فکرم نکنم.

دوستی معلق بودن توی هواست و ازدواج راه رفتن روی زمین

حرف هایی که توی دوستی زده میشه قول هایی که داده میشه رویاست اما همین حرفا توی ازدواج میشه هدف دونفر برای پیشرفتشون.

قوی ترین و طولانی ترین و محکمترین رابطه های دوستی هم توان مقایسه شدن با ازدواج را ندارن حتی همه اون هایی که دوستی قبل ازدواجو قبول دارن وقتی به ازدواج ختم میشه اونا یه رابطه درست میدونن توی بقیه موارد همه از اون رابطه به عنوان یه اشتباه یا تجربه تلخ یاد میکنند.

آرامش

میشه سریالی نکنی؟!

تو چند ماه اخیر یه پست درست حسابی به نظرم رسید، همین بود!

یه جورایی دغدغه ی منم هست و اگر بخوام بنویسم زیاد میشه

سلام من خودم به دلایلی ازدواج لازم نمی‌دونستم ولی یه مدت چندتا اتفاق در زندگی و سریال ها دیدم من به فکر برده.

من الان تنها زندگی میکنم و آدم عاطفی آنچنان نیستم و تنها راحتم هستم اما گاهی اوقات فکر میکنم الان جوونم ولی بعدهااگر یه دفعه مریضی یا اتفاق  ناگهانیب بیفته کی میخواد کمکم کنه!!!!

 بعضی اوقات اقایون بیشتر احساساتی هستن تا دخترا!! 

هیچ نیازی نیس که فقط تو ازدواج باشه همشون و میشه بیرون ازش هم پیدا کرد 

اگر دوست داری تو چارچوب قوانین رابطه داشته باشی مسئلش جداس و انتخاب خودته و انتظار نباید داشته باشی دختری ک قراره باهات باشه گذشته اش مثل تو باشه چرا ک هیچوقت راستش رو نمیتونی بفهمی 

دخترا خوب بلدن ادای ادم احساساتی رو در بیارن خوب بلدن ادم رو مقصر جلوه بدن عموما خوب بلدن بازی بدن بهتره شما ک رابطه ای نداشتی محطاط باشی

چقدر لحنتون شبیه لحن منه!

از همون سطرای اول حدس زدم که مثل من درونگرا باشید؛ اینکه  از عمق وجود حرف میزنید و ممکنه حرفاتون برای برخی ها مبهم باشه و ...

یه نکته دیگه هم اینکه دید عمیق به مسائل دارید. دوست ندارید سطحی و ساده تصمیم بگیرید و شاید خیلی وقت ها تصمیم گیری براتون خیلی سخت باشه اما بدلیل همین سختگیری همیشه بهترین ها رو انتخاب میکنید...!

نظر خودم اینه که من الان دقیقا تو اون مرحله قبلی شما هستم! یعنی اینکه اگر بخوام ازدواج کنم ایا طرف مقابل، ارزش احساسات عمیق منو درک خواهد کرد؟! در کل نگران اینم که نکنه به اصطلاح دنیای اون با دنیای من متفاوت باشه و خب همین دلهره ها باعث میشه من (اهل دوستی که نیستم) نسبت به ازدواج خنثی باشم.

منطقی وزیبا بود.   ازدواج فرایندبسیارعجیبی هست که هم بدبختی هاش وهم خوشبختی هاش بازمان مجردی زمین تااسمون تفاوت داره. فی المثل خانمی ک واقعا لذت خوشبختی زیر زبونش باشه به دیگران میگه اینقد نگید همه چی دارم چرا ازواج کنم؟خوشبختی واقعی توازدواجه.   ودر تقابل یک خانم ک به گفته عامیانه بدبخت شده همیشه میگه فدای دردورنج های مجردیتون بشین که اینها انگشت کوچیکه دردورنج متاهلی هم نیستن!!!! 

پس همه چیز به انتخاب صحیح واخروعاقبت مابستگی داره،وهمه چیز دقیقا ازهمین جا شروع میشه. 

ازاونجایی ک زن ومرد جنس مکمل هم هستن وهیچکدوم بدون دیگری کامل نیست،زمانی که بهم میرسن میتونن قاعدتا رشد کنن وبه ارامش واقعی برسن. وحتی تعالی رو باهم طی کنن. امابشرطی ک همسرشون همسفرتابهشت باشه براشون....  اگر همسرانسان همسفرتابهشت باشه میتونی باهاش مانند الماس به تعالی برسی،،ارامشی که درقران کریم وعده داده شده رو بهش میرسی، اون رشدی که منظوردین هست روبهش میرسی، سختی هایی که عیار انسان رو میبرن بالا رو میتونی بهش برسی. به اون امتحاناتی ک اگه ازش سربلند بیرون بیای اجرت کمتراز شهید نیست میتونی برسی،وهمچنین میتونی به کارهایی بپردازی ک برات اعمال ماتاخرمیشه واین موارد یاد شده تنها با همسفر تابهشت شدنیه....کم کم مانند یک دونهال بهم پیوند خورده شاخه وبرگ میدن وهرسال پربار ترمیشن. 

اگه خدایی نکرده کسی همسفر تاقبر داشته باشه یاکسی همسفر تاجهنم داشته باشه نشون میده این زوج در زندگی هرگز پایه رشد وتعالی هم در راستای ساختن خانه دائمی وابدی شون نبودن.

ونکته اصلی هم اینجاست ک ماها حتی اگه ازدواج هم کنیم معلوم نیست تعالی رو تجربه کنیم یانه دیگ روابط کوتاه مدت ک حرفش روهم نزنیم بهتره اون ها ک دیگ عمرا بشن.

خیلی از زوجین فقط تاقبر باانسان هستن وروزی ک روح از کالبد جدا میشه اونها ممکنه از شما بترسن یادیگه برن دنبال بنرواگهی ترحیمتون و خعععلی اقا/خانم  باشن تدارک یک شام هم ببین که به شما برسه  ودیگه همه چیز برای همیشه تمام خواهد شد.درحالی ک ب بسم الله احتیاج شماست...

خیلی از همسفرهای جهنم هم اجر انسان رو بی ارج واجر میکنن ویا باعث دلسردی طرف مقابل میشن وایمان طرف روله میکنن.  ممکنه فقط به امورات دنیوی انسان رو مشغول کنند وجسم انسان براشون در اولویت باشه وهمین زندگی فوق کوتاه این دنیا، واییینقدر طرف رو مشغول کنن که طرف همیشه دغدغه هاش دنیایی باشه وهیچوقت نتونه تعالی ازدواج رو درک کنه. 

اون همسفرهای تابهشت اما فرق دارند. عاقل هستند ودائم روبه موقت ترجیح میدند، به زندگی ابدی همسرشون توجه میکنن ومانند یک استاد بااو رفتارمیکنن وروز ب روز باهم بهتر رشد میکنند، درخوشی باهمسرهسنتند ودر ناخوشی هم پایه درجه یک هستند. اجر همسر رو از بین نمیبرن و اونقدر روی اعصابش نمیرن که ایمانشو متزلزل کنن، شاید حتی از مالرخودشون بادستو دل بازی اعمال ماتاخر برای همسرشون تهیه ببینن. به فکر اون دنیای ابدی همسرهم هستن و اساب اثاثیه اون طرف رو هم تامین میکنن. خلاصه این ها هم دنیارو دارن هم اخرت، هرچند دردنیا سختی بکشن... 

اگر یک انسان میخواد بدونه در ازدواج چی لازم داره باید به لیست اهدافش فکرکنه.خب یکی خونه وبچه خوب وپول لازم داره یکی مهریه، یکی پدرزن دهن پرکن یکی پدرشوهر میلیارد، یکی شغل وارامش نسبی وبچه وزندگی مشترک موفق، یکی هم هم رشد دراین دنیای موقت رومیخواد هم بذر کاری برای دنیای دائمیش/دنیامزرعه اخرته/و نهایت بنظر من در قدم اول هم یک انسان آدمیت لازم داره و درقدم دوم حرکت به سوی اهدافش. 

فکرکنم فهمیدید که خیلی برنامه زندگی پس از زندگی نگاه کردم واندیشه های الانم متاثر از اونه... اما خب دید گاه منم این شده و اگه پیامم بدرد پرسشگر نمیخوره پیشاپیش عذر میخوام 

صحبت هاتون صحیح است و اینکه خودتون رو نگه داشتید به رروابط گناه الود خودتون رو الوده نکردید جای تقدیر داره 

یه خاطره بگم  توی دانشگاه تو دوره دانشجوییم داشتم از یه جایی  رد میشدم صبحت های دو تا پسر  رو با هم  شنیدیم یکیش میگفت یکی از دوست دختر هام خوشگله ولی یکی دیگه اش زشته دوستش گفت با اون دختر زشت رابطه جنسی بر قرار کن بعد ولش کن ولی اون خوشگله رو نگهدار برای خودت!   میبینی تو روابط دوستی همدیگه  برای هم مثل دستمال میمونند که هر وقت استفاده کردند و لذتشو بردند یه گوشه ای پرتش میکنند و میرن سراغ بعدی 

حالا در مورد صحبت هات ببین اون احساسات و اون‌ محبت ها و صمیمیت ها و جدابیت های عاطفی که تو ازدواج هست به هیچ وجه تو رابطه های دوستی وجود نداره یکی لز عللش و شاید مهمترین علتش هم این باشه که طبق ایه قران در سوره روم این خدا هست که بین زن و شوهر مهربانی و مودت قرار میده و خدا هست که دلهاشون رو به هم پیوند نیزنه ولی تو رابطه دوستی که رابطه گناه الود هست خدا این‌کار رو نمیکنه در ثانی توی روابط دوستی هر دو میدونند کاملا متعلق به هم نیستند خب شاید بعضی هاشون بگن‌نه ما فقط به اون دوستمون توجه داریم و با هیچ کس دیگه نمیخوایم باشیم خب اگر اینجوری بود چرا این دو نفر ازدواج نمیکنند که به طور شرعی و قانونی این رابطه ثبت بشه تا همیشه پیش هم یک عمر زندگی کنند که حرفی هم توش نباشه این ها همه اش توجیه در روابط دوستی زن و مرد به طور کامل روح و جسمشون متعلق به هم نیست  بیشتر مثل این مومنه که طرف دارند به هم ناخونک میزنند مثلا یک پسری که با دختری دوست میشه ممکنه بعد از اینکه خسته شد ازش و لذتش رو برد ولش کنه بره سراغ یکی دیگه دختر هم همینجوره هر دو بیشتر دارند همدیگه رو مصرف میکنند وقتی مصرفشون تمام شد رابطه قطع میشه  هیچ تعهدی هم به هم ندارند یک شوهر گاهی برای همسر و خانوادش خیلی سختی ها تحمل میکنه ولی یک پسر چرا باید برای دوستش سختی بکشه تو دهنش شاید بگه اون مگه چه کارم هست اصلا اون‌کسانی که دوست میشن فقط میخوان از طرف مقابل لذت ببرن و کسی برای سختی کشیده به خاطر طرف مقابل دوست نمیشه و مسئولیت طرف مقابل هم به عهده نمیگیره و هر وقت لدتش رو برد و خسته شد اون طرف زو ول میکنه میره سمت یکی دیگه

ادم وقتی ازدواج میکنه کلا همون خطبه ازدواج خونده میشه خود به خود یک پیوند اسمانی بین اون دو نفر  شکل میگیره و اینکه چون دیگه میدونند فقط این دو نفر هستند متعلق به هم هستن و به هم از نظر شرعی و قانونی تعهد دارند دیگه احساساتشون برای هم میشه ولی در دوستی دو طرف نه از نظر شرعی و قانونی هیچ تعهدی ندارند وفقط برای اینکه یک سری لذت های نفسانی برای یک مدت تجربه کنند با هم رابطه دارند تازه ممکنه در ان واحد با جند نفرم باشند اینکه به هم میگویند مثلا عاشق هم هستند به نظرم خیلی درست نیست خب اگر عاشقش هستی باهاش ازدواج کن تا هم بهش متعهد باشی هم اینکه تا اخر عمر کنارت باشه چطور عاشق هستی ولی حاصر نیستی به خاطرش زیر بار مسئولیت بری و همیشه اون شخص مال خودت باشه و کس دیگه تو زندگیت نیاد

تو روابط دوستی به نظرم هیچ وقت نمیشه ادم احساساتش رو کامل در اختیار دیگری بذاره چون اصلا معلوم نیست  تا کی با خمین و اصلا نیت واقعی طرف مقابل جه جیزی هست شاید فقط برای ارضای غرایزش دوست شده و همه این ابراز احساساتش فریب باشه قبلا تو دوران دانشحوییم  من توی دانشگاه داشتم ق 

در روابط دوستی معمولا شناخت کم هست بیشتر حرف ها از روی احساسات زودگذر  هست در مورد شخص مقابل تحقیقات صورت نمیگیره 

در کل ازدواج یک‌پیوند محکم اسمانی و روحی هست که به عیچ‌وجه با یک دوستی خیابانی بی اساس قابل مقایسه نیست و در ازدواج هر دونفر متهد میشن

ادم وقتی حرف خدا رو گوش نکنه و رو بیاره به گناه دوستی با جنس مخالف نتیجه اش،میشه اون

سلام

وقت بخیر

جناب.شما که چیزی نگفتی، کل حرفت این بود که به خودِ خودِ ازدواج علاقه مندی و کشش داری تا مسائل عاطفی و....

در جواب سوالتون:

با ازدواج، ادم با قانون خودش زندگی میکنه یعنی قانونی که ته دلش دوست داره اجرا بشه اما در خونه پدری تضاد داره با جو خونه (که البته در بهترین حالت با همسرت، باید به توافق برسی تو این زمینه)

نیاز جنسی اهمیتش کمتر میشه

و توانایی مدیریت رابطه مون بالاتر میره

(برای زوجین موفق، صدق میکنه)

ازدواج مرحله ای از زندگی انسان کامله و هر کس که ازدواج نکنه انسانیتش کامل نشده

این خیلی طبیعی و بدیهیه که برای رشد باید سخنی کشید طبیعتا دبیرستان از دبستان سخت تره و اون بچه پنج ساله هیچ دغدغه ای تو زندگیش نداره 

با رها دیدیم که بزرگترها حداقل به زبان دوست دارند که جای بچه ها باشند. 

فثط افرادی با تفکر کودکانه هستند که به دلایل سختی های ازدواج و زندگی مشترک به ازدواج نگاه منفی دارند. همین که دونفر یاد بگقرند از خود گذشتگی کنند و خودشون رو با دیگری وقف بدن و باهم فرزند تربیت کنند بنظرم یکی از بزرگ ترین مراحل رشد و تکامل انسانه.

زندگی مجردی محصولی جز یه آدم خود خواه و خود رای نداره که فقط و فقط امیال و خواسته های خودش مهمه و هیچ درکی از زندگی انسانی و انسانیت نداره و ایثار و از خود گذشتگی نداره. و چنین جامعه ای تبدیل به یک جامعه سرد و بی روح با رباتهایی میشه که بدون اینکه به هم نگاه کنن(چه برسه به کمک) هر روز میرن سرکار و شب برمیگردن و روز بعد تکرار میشه.

امیدوارم روزی نرسه که آدما همو بخورن. 

من اگه روزی بخوام ازدواج کنم فقط و فقط به خاطر بچه داشتنه ازدوج رو فقط از این جنبه قبول دارم 

من اخیرا ازدواج کردم در سن سی و اندی. بر میگشتم به عقب زودتر ازدواج میکردم. ازدواج اگه با فرد مناسب باشه آرامش عمیقی بر زندگی آدم حاکم میشه.

البته این در صورتیکه طرفین مشکلات روحی روانی نداشته باشن و ازدواج دو فرد سالم با هم صورت بگیره.

من هیچ علاقه ای ندارم ازدواج کنم. بچه هم نمیخوام، میخوام فقط بخورم و بخوابم و بگردم و بدون هیچ مسئولیتی و هیچ اقا بالاسری. هر چی پول دارم هم برای خودم ریز ریز خرج میکنم تا تموم شه و میخام همش برم مسافرت

با دختر کاملا موافقم

من خودم شخصا از بچه بدم میاد دوساعت بچه مردم رو میتونم نگه دارم ولی شروع کنه به گریه کردن و نق زدن یا اون باید بمیره یا من

حوصله گودزیلاهای نسل جدید رو ندارم هرچند سنم زیاد نیس ولی خییییلی فرق هس بین بچه های جدید با ما 

نیاز جنسی خاصی ندارم بیشتر نیاز به همدم و همصحبت هست که اونم اقایون بلد نیستن و بیشتر خانمها بعد ازدواج شاکی هستن که رفع نمیشه پس با تنهاییم کنارمیام

چیزی اضافه نمیشه تو ازدواج به ادم نصف دینت کامل نمیشه هیچ نصف پتو و پیتزاتم باید بدی بره😢 

علاوه بر از دست رفتن حقوق انسانی باید سه وعده غذا درست کنی برا اقا بعد اخر هفته مامانش تو جمع بگه بمیرم برات پسرم شدی پوست استخون😒

کار خونه میوفته گردنت از بیرون باهم میرسین اقا دراز میکشه میره تو نت عکس دختر ملتو نگاه کنه و مخ این و اونو بزنه ماهم بشور بساب 

همشم زور میگن به ادم اینجا نرو اونجا نرو اینو بپوش نپوش دخترخاله خود بعد ازدواج افسردگی شدید گرفته بعد میگن خانما غرغروان😏 

اه اصلا دید خوبی ندارم به ازدواج و تشکیل زندگی مشترک با جنس مخالف 😐💔

من هیچ نیازی به ازدواج ندارم 

آرامش و بی مسئولیتی و بی دغدغه بودنه مجردی رو بسیار دوست میدارن من میل جنسی آنچنانی ندارم میل عاطفی هم که با شناخت آقایان فهمیدم اکثریت مردان بیشتر ضربه میزنن به احساسات یک زن تا بخوان حمایتش کنن 

اصلا دوست ندارم با یک پسر جفت بشم تنها چیزی که دوست دارم بچه داشتنه و عشق ورزیدن به موجودی معصوم از وجود خودم که اگر ساکن ایران نبودم 

حتما به روش مصنوعی باردار میشدم ولی در ایران برای بچه دار شدن باید حتما ازدواج کنی 

ازدواج خیلی برای من ترسناکه بیشتر زنان متاهل توسط همسر دوست داشته نمیشوند و حتی مورد خیانت قرار میگیرند ولی من عزیز پدر و مادر و برادرم هستم 

مجردی به من حس رهایی کودکی میدهد و تاهل ترس افتادن در چالش ها و مسئولیت ها و نارفیقی ها و خیانت هاست

من واقعا ازدواج را دوست ندارم 

سلام 

نیازهایی که فقط در ازدواج برآورده میشه

1-تکامل: فکر یکنم فقط با ازدواج هست که احساس تکامل در تو به وجود میاد و این احساس اصیل رو در وجودت حس میکنی که داره بال و پر میگیره رشد میکنه و با روابط صیح زوجین در طی سالیان به اوج بلوغ خودش میرسه

2- احساس استقلال به معنی واقعی کلمه : شاید با بزرگ شدن فرد و کسب مهارت های اجتماعی و کسب درآمد و افزایش شعور اجتماعی ییک فرد مجرد به این نتیجه برسه که مستقل شده والی حتی یه دختر و یا پسر سن بالا در القای استقلالش به جامعه و خانواده دچار مشکل میشه و اگه خودش به یقین برسه که کاملا مستقله اما نمیتونه از عهده القای اون به خانواده و جامعه بربیاد و فقط با ازدواجه که بقیه هم این حس استقلالش رو به رسمیت میشمارند و شخص میتونه از احساس استقلال بوجود اومدش کمال لذت رو ببره و از تلاش مضاعف جهت به رسمیت شمردن اون احساس  از جانب بقیه خلاص بشه 

3-آرامش درونی : وقتی بعد از یک رابطه جنسی امن با همسر در محیط امن و آرام خونه ی مشترکت با همسر  به اعماق وجودت نگاه میکنی علاوه بر یک احساس لذت بسیار بالا به آرامش میرسی که قویترین مخدر هم نمیتونه اونو بهت بده .انگار تو یک درای بی تلاطم معلق رو آب شناوری و هیچ چیز انگار وجود نداره جز آرامش .... آبی ..... آرام... بی انتها.....(فکر نمیکنم چنینین آرامشی در یک رابطه خارج از ازدواج بتونه شخصی بدست بیاره

4- شوق زندگی: بعد ازدواج شور و نشاط حاصل از نعمت زنده بود و شور و اشتیاق بهزندگی کردن افزایش پیدا میکنه.چون این شوق رو میتونی تو لحضات خاص و منحصر به فردت با یکی دیگه به اشتراک بزاری مثل لحظه بیدار شدن از خواب و دیدن درخشش نور خورشید در کنار عزیزی که چشماش برق میزنه و اون هم لحظاتش رو و اشتیاقش رو داره باتو به اشتراک میزاره و مزه مزه کردن این نعمت خدا (دقیقا مثل وقتی که یه غذای خوشمزه را میچشی خوب اگه تنها باشی هرچقدر هم که برای یکی تعریف کنی چه غذایی بود آونقدر نمیتونه واسط خوشایند باشه که یکی شریک سفرت میشه و طعم مزه بو و جو موجود در لحظه خوردن اون رو باهم و هم زمان میچشی)

5- تعالی در بعد مشارک در یک هدف مشترک: بعد ازدواج زندگیت رو به اشتراک میزاری و از سود و بهره آون استفاده میکنی و پیشرفت در مشارک در یک زوج بسیار بالا میره تو حتی میتونه بخشی از وجود و DNA خودت رو با همسرت به اشتراک بزاری و از نتیجه اون در فرزند که میوه ازدواجت هست شگفت زده بشی و با افتخار اونو با مشارکت همسرت بارور کنی 

......

در پایان میتونم به شما بگم که شما اونقدر به بلوغ رسیدین که این نیاز رو با تمام وجود حس میکنین مثل گلی که برای قد کشیدن به مانع خورده و محیط واسش تنگ شده پس باید یک لول بالاتر بره و شما چاره ای ندارید جز این که ازدواج کنید عزیز . شما شدیدا نیاز به تکامل و رشد دارین و این جز با ازدواج امکان پذیر نیست

همه این چیزهایی که گفتم در صورتی اتفاق میافته که شما یک ازدواج خوب داشته باشید وگرنه با یک ازدواج بد نتنها پیشرفت و کامل نمیشید که ممکنه درجا بزنید و یا به پایینتر سقوط کنید. 

براتون آرزوی ازدواجی خوب و خوشبختی در پناه خداوند رو دارم. موفق و پایدار باشید.  

به نظر من هدف اصلی ازدواج داشتن آرامش و یک همدمه 

این که به صرف جذابیت جنسی یا برطرف شدن نیاز عاطفی ازدواج کنی ممکنه به بن بست برسی

در وهله اول باید بتونی فردی رو پیدا کنید که بتونه شما رو درک کنه و شما هم بتونید اون رو درک کنید و در مقابلش نیازی به تظاهر و ماسک گذاشتن نداشته باشید و بتونید هر رفتار و هر گونه افکارتون رو باهاش درمیون بذارید بدون این که قضاوتتون کنه

درک متقابل جزو واجبات رسیدن به آرامشه

مورد دیگه که به شخصیت خود فرد برمیگرده و بسیار بسیار بسیار اهمیت داره، داشتن توانایی حمایت عاطفیه ، مثل اینه که شخص حواسش باشه کاری رو که انجام میده و باعث ناراحتی شما میشه دیگه تکرارش نکنه و کاری که میبینه باعث خوشحالی شما میشه و تقویت کنه و شما هم دقیقا باید همینطور باشید.

و آخرین مورد هم تشابه میل جنسیه که اهمیت زیادی برای رابطه داره وو چسب زندگینه ، به نظر من اگر در این مورد هماهنگی و درک لازم وجود نداشته باشه زندگی سرد میشه

من بعد از چند آزمون مختلف در چند شرکت بالاخره به لطف خدا در بهترین و مهندسی ترین شرکت کشور کشور استخدام شدم(اسمشو نمیارم چون شاید کسی اعتقاد به بهترین بودنش نداشته باشه). بعد از چندین ماه طول کشیدن و پروسه های مختلف وارد دوره آموزشی شدیم. تو اون دوران هرکسی راهنمایی میکرد که فلان کار رو انجام بده یا فلان کار رو نکن و خیلی چیزای دیگه. منم که برای خودم کلی ایده و تفکر داشتم. با صحبتهایی که میکردن میگفتم عجب جایی هست و کلی ذوق داشتم. تا یه روز تو رستوران با یه آقایی برخورد کردم که ماحصل همه اون حرفارو بهم گفت: دوست عزیز رویایی فکر نکن چیزی توش نیست.... این بهترین جمله ای بود که به من گفته شد چون بهشم رسیدم. اینو از باب ناشکری نمیگم اما انگار یه نفر منطقی ترین حرف ممکن رو بهم زده بود. بعد ازون که اومدم و مستقر شدم و پس اندازی جمع کردم قصد ازدواج کردم. تو ذهنم ایده آل هایی داشتم. با دخترای زیادی که معرفی میکردن یا حتی به نوعی آشنایی پیدا میکردم، صحبت میکردم اما اون کسی نبود که تو ذهن و دلم میخواستم. همش دنبال اون شخص بودم. با بعضیام جلو میرفتیم اما قسمت نمیشد. بعدش میگفتم اون شخص مورد نظرت نیست و تا اون نشه ازدواجت درست نمیشه. خلاصه تا چند ماه قبل که اون شخص مورد نظر با اون ویژگیهای که تو ذهنم بود از بُعد توانایی و چیزهای دیگه سر راهم قرار گرفت. واقعا شیفتش شدم طوری که بعد از دو سه جلسه خوبیهاشو (در واقع فکر میکردم) عنوان میکردم. برخی از خواسته ها و دغدغه هایی که داشت با اینکه کار رو برا من سخت میکرد، قبول میکردم. از محل زندگی تا مسائل دیگه حتی رفتن به خارج کشور. طوری از خودم بیخود شدم که فقط شده بودم یه ربات، جهت اینکه اون شاد باشه. بعد ازینکه یه مقدار از رابطم گذشتو به نظرم فقط و فقط لطف خدا بود به خودم اومدم دیدم من کلا خودمو فراموش کردم حتی برخی از رفتارهاشو نادیده میگرفتم همش میگفتم درست میشه اما دیدم نمیشه که نمیشه. از یجا به بعد دیدم واقعا اگه بخوام با این آدم که آرزوی چند ساله من بود ازدواج کنم بزرگترین باخت زندگیمو دادم. خلاصه به هر ترتیب این رابطه کنسل شد و به ازدواج نرسید. و یاد همون جمله اون دوست که تو رستوران گفته بود افتادم. درسته اون نسبت به کارم گفته بود اما من نسبت به خیلی چیزا دیگه اینو میگم. رویایی فکر نکن هیچی توش نیست....
هیچ آدم خاصی وجود نداره.
بعد ازون نشستم پای سمینارها و مطالب مربوط به خودشناسی و تیپ شخصیتی سالم و موارد مربوط به ازدواجِ درست که اگه الان بخوام تصمیم بگیرم خیلی شرایط بهتر شده برام و مطمئنم با دیدی بهتر و انتخابی بهتر روبرو میشم.
دوست عزیز واقع بین باش و با عقل و احساست برو جلو در هر زمینه ای. امیدوارم موفق باشی.
نظرات شخصی و شاید اشتباه

بسم الله

سلام :)

چقدر متنتون جذاب بود! 

خوشحال شدم که دیدم این تازه پایان فصل اول بود!

منتظر بقیه ی فصل هاش هستم...

به سوال کننده 

اول به شما تبریک میگم بخاطر احساس ناب و قشنگتون.

ببینید این میل یاذبه تعبیر شما حس تو ذات بشر یعنی ما انسانها فطرتا تمایل به حفظ بقا و نسل تو قالب خانواده داریم .

از بعد مذهبی هم ، خداوند تو قرآن فرمودند ما شما را زوج آفریدم تا به آرامش برسید .

صدرصد ازدواج با رابطه دوستی و سایر روابط یه تفاوتهای داره 

شاید در دوستی نیازهای جنسی و عاطفی تا حدودی برآورده شه.

ولی خب اون عمق و صمیمیت و امنیت و تعهدی که تو خانواده هست را نداره.

از طرفی ازدواج یه مسوولیت سنگین تریم هم هست و یه قرارداد حقوقی و مالی هم هست 

ولی خب بنظر من اگر آدم درستی انتخاب بشه می ارزه به زندگی مجردی .

اما در خصوص این حس و حال شما تقریبا درک می کنم 

چون خودم هم تو همین شرایطم 

اما در مورد صحبت های شما دو نکته است 

اول _این تمایل و نیاز شما که نشات گرفته از بلوغ روانی و اجتماعی شماست.

دوم_ مسأله تردید و انتخاب شماش 

من از نوشته های شما که گفتید بعد از آزمون و خطا به این نتیجه رسید

ویا مضمون صحبتهای آخر شما که نخواستم قمار کنم نخواستم وقت و هزینه م هدر سه!؟

من این طور برداشت کردم،

شاید بخاطر تجربیات گاها تلخ و شکست ها که منجر به بی اعتماد ی و نترس شما شده قدرت عمل موثر‌از شما گرفته شده 

و از طرفی من حس کردم شما کمال گرایی افراطی هم دارید 

این هم شاید بخاطر ظاهر و موقعیت شماست 

که این بعد رو تا حدی حق میدم چون جامعه خانواده و اطرافیان دامن میزنند.

واین حالت باعث شده شما بخاطر شاید عدم پذیرش طرف مقابل و انتظارات که بیشترش بخاطر ذهنیت شما ست اصلا وارد پروسه ازدواج نشی 

یعنی یه جوری صورت مسأله پاک شده ولی این میل رو نمیشه سرکوب کرد.

حالا چاره کار کجاست ؟

من شما را قضاوت نمی کنم چون نمی‌شناسم 

ولی نظرم را با توجه به نوشته های شما میگم 

اول این حالت های و احساسات متعارض در خودتون و اگر احیانا بی اعتمادی و ترس را درمان کنید 

پیشنهاد میکنم از یه روان درمانگر کمک بگیرید 

وحتما معیارهای برای ازدواج دارید دسته بندی کنید و سراغ هرکسی برای ازدواج نرید.

چون دیدار کیس بدون حساب و کتاب شما را خسته و ناامید می‌کنه .

من حسن اینکه شما فرد بسیار با احساس وشاید درون گرایی باشید 

حتما به سراغ کسی برید که بهش علاقه داشته باشید و درک بالایی داشته باشه.

از همه مهمتر عزیز من کمتر غر بزنم😉

برای خواسته های و بدرست آوردن کیس مناسب ازدواج

حتما باید جسارت داشته باشی و تلاش کنی 

اینجوریه حتما به خواسته ها می‌رسی 

من هم شرایط مشابه شما را رو دارم با این تفاوت که خانوم هستم 

ولی اگه شرایط اولیه داشته باشه و به دوستش داشته باشم 

واگرصداقت در کلام و رفتار داشته باشه 

و برای بدست آوردن من تلاش کنه حتما باهاش ازدواج می کنم.

وگرنه اگه هزار سال عاشقم باشه و تلاشی نکنه برام ارزشی نداره.

اگه بخوام اون نیازها تردید خودم  بگم 

امنیت  و آرامش 

یه رابطه جنسی امن و پایدار 

همدلی و همراهی زوجین 

در خوب و بد زندگی 

عمیق شدن در عمق وجود یه نفر 

مقبولیت اجتماعی با توجه به جامعه ما در ازدواج بخصوص برای آقایون یه نوع حس اعتماد بنفس و تایید اجتماعی به همراه داره 

کمک می‌کنه میزان انعطاف پذیری و پذیرش بالا بره 

تجربه جدید مثل پدر و مادرشدن فامیل جدید پیدا کردن 

تا حدی حس مالکیت و وابستگی سالم پیدا کردن یا بهتر بگم تعلق خاطر پیدا کردن با یه نفر خاص 

حتی پاسپورت متاهلی هم اعتبار بیشتر داره🤭😉 

سلام، دوستان نظرات جالبی گفتن به نظر من، رسیدن به آرامش روحی و معنوی و بعدش نیاز های جنسی مهم ترین است . اتفاقی که در شما افتاده برادر کاملا عادی است چون در تمام انسان ها می افتد چون خودمم ازدواج نکردم درک میکنم.

اون نیازهایی که همه رو به سمت ازدواج میکشونه مثل آرامش یا موارد دیگه رو همه دارن .

ولی اون نیازی که گفتین توی سه سال درونتون ایجاد شده رو نفهمیدم.

متاسفانه تبلیغات مذهبی طوری مغز ماها رو شستشو داده گویا که بدون ازدواج آدم واقعا یه موجود ناقص و بیفایده است.همه این تبلیغات  ریشه در عقاید مذهبی و همچنین سیاست های سیاستگذاران به خاطر پیری جمعیته

شما علاقه به ازدواج دارین علاقتون و عقایدتون محترم.ولی خواهشا برای ازدواج کردن فلسفه نبافین!

ازدواج در دنیای امروز فقط یه کارکرد داره اونهم فرزندداری از طریق تشکیل خانواده است که قانون ازش حمایت میکنه(بماند که همین کارکرد هم از طریق علم پزشکی و تلقیح مصنوعی و رحم اجاره ای و فریز کردن اسپرم و این جور چیزا در دنیای امروز تامین شده)

بنابراین تامین نیاز جنسی یا عاطفی هیچ ربطی به ازدواج نداره.اونقدر مارو محدود کردن و ذهن مارو بسته درست کردن که فکر میکنیم واقعا عاشق شدن به معنای ازدواج و یه عمر زندگیو بچه های گوگولی مگولیه

درحالیکه اصلا اینطور نیست

در دنیای مدرن هر عشقی قرار نیست به ازدواج رسمی بینجامه.و اصلا لزومی هم نداره.دونفر که عاشق هم باشن میرن زیر یه سقف باهم زندگی میکنن و اتفاقا به هم متعهد هم هستند

کی گفته تو دوستی یا ازدواج سفید تعهدی نیست؟

اینها حرفای یه مشت آخوند و بچه مذهبیه.اکثر روابط در غرب همینطوریه و عادی هم دارن زندگیشونو میکنن

اینکه جامعه یه مدل برای شما تعیین کرده و شما میخای از طریق همون مدل فقط به خیال خودت به آرامش برسی دلیلی بر این نیست که مدلهای دیگه ناکارآمده

نه عزیزم!

مجبوری و راه دیگه ای نداری ولی اگه راهشو داشتی و تجربشو مطمئن باش مدلهای دیگه رو به ازدواج دایم شرعی در جمهوری اسلامی ترجیح میدادی

با کیانا موافقم 

به مسی 

یه همسایه داریم خانم بالای ۴۰ سالشون هست ولی مجرد هستنند دو برادر معلول جسمی ذهنی دارند و ازشون پرستاری میکنند پدر و مادرشون فوت کرده 

ایشون نماد ایثار و فداکاری برای من بودن همیشه برادراشون بزرگتر بودن و بارها همه گفتن که بزارشون بهزیستی یا اینا فوت کنن تنه میمونه اما نمیخاد ازدواج کنه مبادا کوتاهی بشه در حق و رسیدگی به برادرها و اینکه اقایی بیاد توهینی بکنه بهشون و و و ...

طبق حرف شما هممممه متاهل ها از خودگذاشته و فداکارن؟ کسانی که خیانت میکنن حق مالی و معنوی شریک زندگیشون رو میخورن فداکارن؟ زندگی ای که توش فحاشی هست کتک و توهین هست تهدید هست کجاش قشنگه؟ دو انسانی که هییچ لذتی از زندگی نبردن و خودخواهانه برای اثبات نازا نبودن و صرفا تولید یه سرگرمی بچه میارن و مالی و روانی و محبت کم میزارن ادم فداکاری هستند؟

یا مجردی که اسیبش به کسی نمیرسه و با ارامش مشکل کسی رو حل میکنه کمک مادی معنوی میکنه که ادم فداکارتری هست 

ادمها زن و مرد یا متاهل و مجرد یا فقیر و ثروتمند نیستن ادمها یه گروه انسان باشعور و یه گروه بیشعور هستند که نمیکشه خط کشی کرد کجا بیشترن ممکنه بچه باشن پیر باشن تو جمع باشن تنها باشن وووو.....

به دلارام 

پاسپورت متاهلی اعتبارش بیشتره؟😳

 شما ایران زندگی میکنین؟ 

میدونین اجازه خروج شما از کشور کاملا دست همسرتون خاهد بود؟ میتونه راحت ممنوع الخروجتون بکنه؟

حتا اگه حق خروج از کشور به طور رسمی در زمان عقد بهشما داده بشه شما فقط لازم نیست برای هر بار خرج اجازه کتبی از ایشون بگیری ولی بازهم میتونه ممنوع الخرج بکنه شما رو 

مثل قهرمان ملی خانم نعمتی تیرانداز که به المپیک نتونستن برن چون همسر عزیززززشون ممنوع الخرجشون کرد 

و همینطور مربی تیم ملی اسکی خانمها نتونست بره مسابقات کلی مسئول رفتن گفتن بزار بره راضی نشد 😏

جالبه اسلام یه کلمه گفتن خانم بااطلاع و رضایت همسر از خونه بره بیرون 

با این یه جمله زنجیربردگی  قانون انداخته دور گردن خانمهای ایرانی 

خدا خودت نجاتمون بده

سلام

تو کشور ما تنها نیازی که فقط میشه از راه ازدواچ برطرف کرد ، بچه داشتنه

وگرنه آدمی که شغل داره 

میتونه از پس مخارج زندگی خودش و اجاره یا خرید خونه بربیاد

 میتونه به راحتی نیاز عاطفی و جنسیشو برطرف کنه (شرعی یا غیرشرعی)

مستقله و استقلال عمل داره و میتونه به تنهایی از خودش مراقبت کنه و حامی نمیخواد

نیازی به ازدواج نداره واقعا

مگر اینکه از لحاظ روحی نیاز به یک همدم همیشگی و قابل اعتماد داشته باشه

 که اونم  شخصا فهمیدم  ازدواج کردن نمیتونه باعث بشه کسی قلبا دوستت داشته باشه و همیشه حمایتت کنه.پس اینم منتفیه

از طرف دیگه تنوعی که تو روابط آزاد هست تو ازدواج نیست

من اگر یه خونه مستقل و آزادی بعضی از پسرهای اطرافم رو داشتم هرگز ازدواج نمی کردم

تو این کشور خراب شده دست و پای ما رو با فرهنگ و قوانین بستن ، پدرومادر سختگیر هم مزید بر علته

من احمق بودم که قبلا ازدواج کردن رو دوست داشتم

جای داشتن بچه هم سگ و گربه می خرم و عمرمو صرف اونها می کنم 

محبتی که میخام پای یه مرد بریزم اگه پای سگ بریزم بیشتر جواب می گیرم و قدرمو میدونه

اگر هم محبتی به حیوانی بکنم و پامو گاز بگیره لااقل میگم سگه نمی فهمه

بدرفتاری مردها رو کجای دلم بزارم؟

عشق هرجای این دنیا هم که باشه تو آغوش یک مرد نیست

مخصوصا مردهایی که مغزشون تو شلوارشونه👎😑

راستی

یه نیاز دیگم هست که فقط با ازدواج برطرف میشه

 قدرت و نفوذ سیاسی

اون نفوذ سیاسی که با ازدواج بدست میاد از هیچ راه دیگه بدست نمیاد.

سلام ، نویسنده هستم

امیدوارم از خوندن این پست لذت برده باشید ، نظراتتون رو خوندم و هرکدوم دیدگاه خاصی داشتند.

به هرحال من فقط احساساتم رو مینویسم و از این که با آدم های دیگه در میونشون میذارم خرسند هستم ، اون هم فقط احساساتی که از صمیم قلبم درکشون کردم.

خیلی ممنون.

دمت گرم امین خان 

اگه بی طرف ب مسئله ازدواج نگاه کنیم تو همینا هم ازدواج های  چند ماهه بوده ک ب طلاق کشیده یعنی عملا جدایی هایی که تو ازدواج بوده و هزینه داشته رو دست دختر پسرا انداخته روی دوستی و ازدواج سفید و واقعا سفید کرده ...

جدایی که با یه خدافظی میتونست باشه الان مرد سال ها باید مهریه بده یا دختر به دلیل مطلقه بودن تو شهر های کوچیک مجبور ب تن ازدواج با فرد نامناسب بده ... 

به هانی

تمام این مطالب را که گفتید را می‌دونم و قبول دارم 

بله پاسیورت متاهلی اعتبارش بیشتر از این منظر که برای گرفتن اقامت و این چیزا ... یه امتیاز مثبته و خیلی از کشورها بخصوص اروپای غربی بهش اهمیت میدن .

به سایر دوستان منتقد:

دوستان ، نویسنده پست گفتن 

چه چیزهای و نیازهای فقط تو ازدواج بدست می آید 

یعنی نکات مثبت ازدواج مد نظرتون بوده 

نه معایب و سختی ها 

بله اینم قبول دارم نباید در باغ سبز نشون داد ازدواج کار هر کسی نیست به غیر شرایط اولیه مثل اشتغال  و درآمد ..

به شجاعت و جسارت و داشتن حس مسولیت  نیاز داره 

خیلیادر مسایل مالی مشکلی ندارن ولی خب بقول قدیما عرضه شود ندارن ترس دارن ..

به نویسنده 

این نوشته ها شما من یاد یه آهنگ انداخت ؛

واسه لمس تن عشق یکی باید باشه شاید ..‌ یکی که دستاش قفس نیست....

متاهلی ادامه زندگی مجردیه یعنی قرار نیست با ازدواج کردن اتفاق خاصی بیفته فقط کارها و مسولیت هاچندبرابر میشه... همچنین قرار نیست که از زیر بار یکسری کارها شونه خالی کرد و بار زندگی رو به دوش همدیگه انداخت . پس عاملی که باعث میشه که فرد اینهمه مسولیت رو بپذیره و خودشو درگیر اینهمه اتفاقات غیر منتظره کنه فقط عشقه ... 

چون نیروی عشق، استعدادهامو تو همه زمینه ها اشکار میکنه... و پیش از پیش پیشرفت میکنیم . 

پس انتظارم دریافت عشق خالص و کامله که تنها از طریق ازدواج میشه بهش دست یافت.

اما دریافت عشق و محبت ناقص از طریق دوستی،  نتیجه عکس داره و به نظرم حتی کاهنده عمر و باعث به خطر افتادن سلامت روحی و روانی میشه.

بذار خیلی ساده بهت بگم، اگر زندگی رو یک بازی جدی یک نفره در نظر بگیریم، و پتانسیل شما در این مسیر 100 باشه، یا با ازدواج باعث میشی که خودت و همسرت با پتانسیل 150 ادامه بدین، یا اینکه باعث میشی پتانسیل تو در مسیری که به خودت بستگی داره و اهدافت، به یک پتانسیل نصف کاهش پیدا کنه.

انتخاب درست، اولویت بیشتری داره.

ازدواج رو خیلی دوس دارم منتها باید انتخابمم درست باشه

ولی متاسفانه هنوز شخصی که ملاک های منو داشته باشه ،پیدا نشده...

از طریق رابطه دوستی هم اصلااا نمیتونم اعتماد کنم.و اعتقادی بهش ندارم.

 باید بشینم صبر کنم تا یکی پیدا شه😕

۱۵ روز دیگه ۲۱ سالم هم تموم میشه 

تو شهر ما حداقل تا ۲۵ سالگی باید ازدواج کزده باشی وگرنه ترشیده محسوب میشی.البته من اصلا برام مهم نیس وگرنه مثل دوستام تو سن ۱۷ سالگی چشم بسته ازدواج کرده بودم.

ولی گفتم صبر کنم هنوز برام زود هست.

امیدوارم یکی مثل خودتون گیرتون بیاد.

🖑❤

نمیدونم چرا حس میکنم این متن باید توسط ی دختر نوشته شده باشه...درسته نویسنده خودشون با اسم مردونه اومدن صحبت کردن دوباره ولی من باور نمیکنم....

اینکه بگی ازدواج چ فوایدی داره فک نکنم نسبت ب روابط دیگه مخصوصا برای اقایون فرق چندانی داشته باشه..مگ نه مهم ترین نیاز شما نیاز جنسیتونه؟خب اینو ک خارج از ازدواجم میتونین ب دست بیارین دیگ لزومی نداره ازدواج کنین!من واقعا تعجب میکنم ک ی مرد بگه دوس دارم ازدواج کنم وقتی جامعه ما جوریه ک راحت نیازتون برطرف میشه...اگ میخاین بگین ازدواج ی نوع تعهده که من تعهدی توش نمیبینم..درحال حاضر متاهلا انقد معشوقه دارن ک ما مجردا ب گرد پاشونم نمیرسیم ...خب حالا اینم همون ازدواجی ک انقد فواید شمردین براش نسبت ب بقیه روابط...دونفر اولش فقط اتیششون تنده و حرفای بی سروته زیاد میزنن ...ولی بعدش ک دیگ اتیشه خاموش شد خدا داند چیکارا ک نمیکنن

حالا دخترا حس میکنم ازدواجی تر باشن نسبت ب پسرا ...اونم چون ی زندگی رویایی تصور میکنن ک وای طرف عاشقمه دوستم داره مث این فیلمای ترکیه ای فقط تو هپروتن ...بعدا ک این اشتباهو کردن تازه میفهمن ن خبری از دل و قلوه گرفتنای رویایی و چرته ن ی مرد عاشق پیشه مجنون...فقط و فقط کلفتی کردن و چشم و اطاعت گفتن و بچه زاییدن و پوشک بچه عوض کردن و عمرتو گذاشتن تو این راه...تو زندگی ک هیچ حقی نداری حتی نفس کشیدنتم دست مرده...

منم ادمم نمیگم نیاز ندارم ولی وقتی میبینم ازدواج اون چیزی نیس ک این همه مجردا رویاییش کردن و دردسر فراوون داره برا ی زن و میبینم هرچقدم برا طرف سنگ تموم بذاری و جون بِکَنی بازم بالاخره دلشو میزنی ی روز حالا امکان داره دیرتر یا زودتر از بقیه این اتفاق بیفته ولی بالاخره این اتفاق میفته .... حاضری خودتو سرکوب کنی هرطوری ک شده ولی این اشتباهو مرتکب نشی...

در پناه حق