خانواده برتر

سلام


والا چی بگم! خودم شخصاً ی چند دفعه ای پریدم !!
ی ده، بیست نفر رو هم از دور پروندم (احتمالاً بالعکسش هم بوده خودم در جریان نیستم!) ... همه رقمه هم بوده ... خانه دار، معلم، آرایشگر،، پرستار، بانوی محجبه و با تقوا، دانشجو ، پزشک و ...
اما اون چند مورد که شخصاً قدم رنجه کردم و وارد عمل شدم!
جسارت نباشه  ...
اولیش، فکر کردم تازه از مهد کودک اومدن تو ذوق هنریم خورد (البته لباس های قشنگی بود اما متاسفانه با فانتزی کودک درون من جور نبود! ایشون هم از تیپ بنده استقبال نکردن ...)، فکر میکردم کسی که فیزیک میخونه اونم در سطوح بالا ی جور دیگه است (خیر، جسارتاً، منظورم شاخ و دم نیست!)
مورد بعدی خانم دانشجوی دکتری بودن و مشکل وجود مسافت که ارتباط بین تو کبوتر عاشق را سخت می نمود! تکلیف غذا هم که تو این دو سه سال روشن نبود !!
مورد بعدی خانم آرایشگر متمول! با درآمد ی ماهش بنده را میخرید و آزاد میکرد (گروه خونی جور در نمیومد)، علی رقم اصرار معرف بی سرانجام ماند!! دو سه روزی طول کشید تا تونستم معرف رو مجاب کنم که با درآمد بنده بعضافه یارانه و سود سهام عدالت، فقط هزینه تعویض روغن و سرویس خودرو خانم قابل پرداخت هستند!
مورد بعدی خانم معلم محجبه، اگر زبونم لال عصبانی میشد با اون جثه و هیکل استخون سالم تو تنم باقی نمی گذاشت (همون عدم امنیت جانی!)

سر پرستار خنده رو، علی رقم پرزنتیشن قوی و تاثیر گذار پدر بزرگ محترمشان (من تا حالا نمیدونستم ی بیمارستانه و ی سر پرستار!!) هر چقدر سعی کردم در مقام همسر تصورشون کنم نتونستم (همش یاد اون دختر بچه محجبه می افتادم که چند سال پیش به من نگاه می کرد و گاهی با خنده جواب سلام میداد!!).

همکار آرشیتکت!، (بواسطه شغل دومی که دارم گاهی با ایشان همکاری دارم) این مورد از موارد مورد علاقه ابوی بوده و هست که هنوزم معتقده بنده لیاقت ایشان را نداشتم! تقریباً اکازیون (بابا پولدار)، دارای شغل، خودرو و مسکن شخصی (عقایدشون رو میدونم با بنده جور در نمیاد).  

الان که دارم اینا رو می نویسم، فکر می کنم پَرش زیاد اصلاً خوب نیست مخصوصاً برای آدمی مثل من که دیگه تازه نفس نیستم!!

ی چند مورد دیگه هم بوده که والده شخصاً و بدون حضور بنده اقدام کردند! ...

کم کم داشتم به روال عادی زندگی برمی گشتم و از خیر (یا شر) تاهل می گذشتم. ولی گویا ابوی دست بردار نیست و مورد دیگه ای رو هماهنگ کرده!! ...

سلام

تعجب میکنم که بعضی ها به نویسنده پست انتقاد کردن؛ این بنده خدا اومده تجربه شو بیان کرده و حرفاش درسته. برام جالبه که بعضی دختر خانم ها به جای اینکه از این موارد درس بگیرن به ایشون با این شدت توپیدن. دلایلی که با سوال کننده موافقم ایناس:

یه ضرب المثل هست که میگه: تو مو میبینی و من پیچش مو.

1- کسی که اهل مهمانی های مختلط آنچنانی باشه لزوما آدم بدی نیست؛ ولی بدرد یه آدمی که این چیزا براش مهمه نمیخوره. تو بعضی خواستگاریا دخترشونو لخت میارن جلو آدم و سعی دارن با تحریک احساسات جنسی معایبشونو بپوشونن. متاسفانه زیاد دیدیم.

2- خونه ای که توش زن باشه و سالن پذیراییش تمیز نباشه؛ لوسترش تار عنکبوتی و لوازم پذیراییش جور نباشه چی میگه؟ میگه زن خونه زن نبوده؛ روحیه تعاون و همکاری در این خونه نیست؛ شلخته هستن و مطمئن باشید وقتی مادر خونه اینطور باشه دخترش بهتر نخواهد بود. این دختر وقتی تو خونه باباش یه لوستر و تمیز نمیکنه، مطمئن باشید که تو خونه شوهرش دست به سیاه و سفید نخواهد زد. وقتی تو یه خونه روحیه تعاون نباشه یعنی یه نفر (حتی پدر خانواده) همت نکنه یه لوستر و تمیز کنه؛ یعنی این خونه هردمبیله.

3- این مورد هم نشان میده آن خانواده تربیت اجتماعی مناسبی ندارن.

4- البته چاق بودن به خودی خود عیب نیست و این مسائل بیشتر سلیقه ای هستش؛ یکی چاق دوست داره یکی لاغر؛ اما داریم در مورد انتخاب همسر صحبت میکنیم و یه پسر متقابلا حق داره اندام همسرش به دلش بنشینه. یه نکته پزشکی هم بگم که چاقی خانم یکی از دلایل مهم ناباروری محسوب میشه. در مورد لباس هم که خوب نشون میده دختر خانم سلیقه خوبی نداره.

5- این مورد نشون میده مادر دختر دنبال اینه که همش سرش تو زندگی دخترش باشه و دخالت کنه و مسلما زندگی با این دختر برای هر مردی جهنمه. (علت بیشتر طلاق ها = دخالت خانواده ها)

6- مسلما اعتقادات و هم کفو بودن از نظر دینی و مسائل مذهبی بسیار مهم هستش اما به تجربه دیدم کسایی که هنوز نه به باره نه به داره گیر میدن به اعتقادات شخصی طرف مناسب نیستن. نمونش تو جامعه زیاده و نیازی به توضیح بیشتر نمیبینم.

هدف و نیت نویسنده پست خیر بود و دنبال به اشتراک گذاری تجربه ها بودن؛ اما متاسفانه این پست به انحراف کشیده شد. خوب من دوست دارم تجربه خودم رو در مورد خواستگاری بگم. البته بنده تا حالا برای خوردم خواستگاری نرفتم؛ اما تو چند تا خواستگاری برای دیگران شرکت داشتم و نکاتی برام خیلی جالب بودن. اونم اینکه متاسفانه دروغ گویی بسیار مرسومه. مثلا یه جا رفتیم طرف قبلش عقد کرده بوده و بهم زده بودن؛ اما اصلا نگفتن و بعد از تحقیقات متوجه شدیم. یا مورد بود دختر خانم بیماری زنانه داشتن که بسیار مهم و جدی بود، اما کوچکترین اشاره ای نکرده بودن و بصورت خیلی شانسی متوجه شدیم. جالب بود بعد که معترض شدیم که چرا به ما نگفتید خیلی راحت میگفتن مساله شخصیه. خیلی مسخره بود. یا یه جا رفتیم دختر خانم وحله اول خودشون رو چادری و محجبه نشون دادن ولی بعد چند جلسه معلوم شد ساختگی بوده و فریبکاری میکردن. و ... . البته دروغ گفتن در سمت مقابل هم وجود داره و بنده منکر نیستم. پس لطفا جبهه نگیرید.

مورد دیگه ای که باز هم خیلی باهاش برخورد کردم این بوده که خانواده دختر خانم وقتی میری خونشون برای خواستگاری، توقع دارن که حتما دخترشونو بگیری. بابا ایها الناس خواستگاری صرفا جلسه آشنایی هستش. برای عموم رفته بودن خواستگاری اما به دلیل هم کفو نبودن (دخترشونو لخت آورده بودن جلوی ما) از خیر دخترشون گذشتیم. اما اونا ول نمیکردن. شاید 100 بار اومدن در خونه پدر بزرگ ما و حرفشونم این بود شما که دختر نمیخواستید چرا اومدید خواستگاری؟ خخخ. میگفتن ما آبرو داریم و حالا میگن چرا دخترشونو نگرفتن و شما باید حتما دختر مارو بگیرید. مامان دختره که میگفت ازتون شکایت میکنیم. خخخخخخخخخخخخ. به همین سادگی که میگم. خلاصه تا زمانی که یکی پیدا شد و دختره رو گرفت دست از سر عموی کچل ما برنمیداشتن.

به خانم طناز:

پاسخ شما به یکی از دوستان رو خوندم و به نظرم فوق العاده زیبا بود. وقتی میبینم افرادی چون شما در جامعه هستند واقعا افتخار میکنم. اگر مجرد هستید که خداوند همسری به فهم و کمال خودتان را نصیبتان گرداند و اگر متاهل؛ به همسرتان بابت انتخاب بجایش تبریک میگویم. اگر طرز فکر شما در میان دختران و پسران ما نهادینه شود؛ جامعه گلستان میشود. حق نگهدارتان.

به مسعود عزیز:

داداش گلم؛ فرق بین غیرت و تعصب از زمین تا آسمونه. حتی وقتی دو نفر که از نظر اخلاقی در بدترین شرایط ممکن هستن با هم وارد یه رابطه میشن؛ روی هم دیگه غیرت دارن و تا زمانی که با همن، بعضی رفتارهارو ناپسند میدونن و یه چیزایی رو رعایت میکنن. آیا شما میتونید اسم اینو تعصب یا امل بودن بگذارید؟ توی ناف نیویورک یا لاس وگاس و خلاصه هرجای دیگه هم که تشریف ببرید، افراد روی همسرشون غیرت دارن. اینا پذیرفته شده هستش. من خودم اصلا آدم مذهبی نیستم، اما با نظر شما که میگید اینا عرف جامعه هست و امروزی فکر کردنه ابدا موافق نیستم. باور کن ستاره های پورن هم وقتی تو جمع خانوادگی خودشون هستن؛ اگه یه نفر نگاه بد به همسرشون بکنه غیرتی میشن و اعصابشون میریزه بهم. اینا مربوط به فطرت ماست و چیزیه که خدا از همون روز اول تو نهادمون قرار داده.

موفق باشی.

به همون بالایی:

دوست گرامی، مگه نشنیدید که میگن مادر رو ببین و دختر رو بگیر. وقتی یه دختر زیر دست یه مادر شلخته و تنبل بار بیاد؛ چطور ممکنه رفتاری غیر از مادرش داشته باشه؟ وقتی تو یه خونه روحیه تعاون و همکاری از همون اول به بچه ها آموزش داده نشه؛ چطور میتونیم توقع داشته باشیم که این دختر پس فردا تو خونه شوهرش وظایفش رو درست انکام بده؟ حرفا میزنیدا.

بعضیا اومدن و نویسنده پست رو به سخت گیری و عیب جویی متهم کردن. در جواب این دوستان باید بگم شما ایرادگیر ندیدید. نویسنده پست که نیومده بگه رفتیم خونه طرف مثلا وضع مالیشون ضعیف بود یا فخر فروشی نکرده. اومده و از رفتار خانواده دخترها انتقاد کرده. اینا با سخت گیری و ایرادگیری بودن فرق داره. وقتی رفتن تو خونه یکی که پچ پچ میکردن و بلند بلند میخندیدن؛ به نظر شما این بی احترامی نیست؟ آیا شما از خانواده ای که آداب معاشرت بلد نیستن حمایت میکنید؟ در عجبم.

بعد این چه حرفیه که شما میگید: آدم که نباید هر دری باز بود و از هر خونه ای که صدای دختر مجرد اومد بره خواستگاری؟ این حرفتون واقعا غیر منطقیه. کسی که خانواده دختر رو مجبور نکرده خواستگار بپذیرن. خیلی راحت میتونن وقتی خواستگار درخواست میکنه که برای امر خیر مزاحمتون میشیم بگن نه. دخترمون قصد ازدواج نداره.

یا مثلا فرمودید که: مردی که خودش چشمش به دهن عمه و مادر و خواهرشه که مثلا تعارف زدن و نزدن میوه رو ملاک قرار بدن ، یا همین مردی که رازهای گذشته دخترمردمو میاره به خونواده خودش میگه،، دیگه بنظرم حق نداره درمورد نظرات مادرِ دختر(یا به قول شما دخالت هاش) جبهه بگیره.

اتفاقا حرفای شماست که عجیبه. خوب یه پسر که تجربه نداره چطور میتونه تصمیم درست بگیره. بگذارید یه مثالی رو خدمتتون عرض کنم. اگه متن منو خونده باشید گفتم که یکی از خواستگاری هایی که رفتیم دختر خانم بیماری زنانه داشتن و ما بطور اتفاقی فهمیدیم. حالا داستان چی بود. این فامیل ما وقتی با دختر خانم میره بیرون متوجه میشه که ایشون یه قرصی رو مصرف میکنه. وقتی ازش میپرسه که این قرص چیه دختر خانم به دروغ گفته بوده چیزی نیست و این قرص سردرده و انقدر این دروغ رو با خونسردی گفته بوده که این پسر باورش شده بوده. اما از شانس خوبش همون شب وقتی خانواده خودش ازش میپرسن که چرا دختر خانم نیومد اینجا برای شام، پسره میگه سرش درد میکرد و قرص خورد. خواهر پسره میپرسه چه قرصی بود اینم میگه قرص فلان. پدر آقا پسر همون موقع تلفن رو برمیداره و از دوستش که پزشک متخصصه میپرسه فلان قرص مال چیه؟ دکتر هم میگه فلان بیماری زنانه. توجه فرمودین؟ حالا تصور کنید این پسر به خانوادش نگفته بود دختر قرص میخوره. اگه این آقا با خانوادش درمیون نمیگذاشت که کلاه بدی سرش میرفت. اصلا بدبخت میشد.

نکته بعد اینکه، اگه وقتی یه پسر میره خواستگاری و نمیپسنده دلیلش رو به خانوادش نگه؛ از طرف خانواده خودش تحت پرسش و سرزنش قرار میگیره که این دختر که خوب بود و چرا ردش کردی. خوب این پسر چی باید به خانوادش بگه؟ دروغ بگه؟ نباید بگه که چون دختره اهل پارتی و دوست پسر بوده قبولش نکردم؟ چه حرفا میزنید شما؟

یا فرمودید که: همین گیر دادن به موقع خانوم باعث شده خیلی زود متوجه بشن که به درد هم نمیخورن، این کجاش بَدِ؟؟

انگار شما متوجه نیستید؛ این مادر رسما داره خواستگارای دخترشو میپرونه. یعنی تا یه پسر رفت خواستگاری خانواده دختر باید تو کوچکترین مسائل دخالت و فضولی کنن تا پسره بفهمه دخترشون به دردش نمیخوره؟؟؟

در مورد نماز خوندن یا نخوندن آقا پسر هم باز حرفتونو قبول ندارم. حرف بنده اینه که نباید تا یه خواستگار میاد در دم ازش اصول دین پرسید و تفتیش عقایدش کرد. منظور نویسنده پست هم همین بود.

به همون بالایی:

شما فرمودید: این خانواده پسر هستن که درخواست دهنده ن!! پس قبلش باید درست و حسابی و از روی منطق فکرهاشونو کرده باشن.

تا نرفتی بصورت فیس تو فیس با خانواده طرف صحبت کنی که نمیتونی بری تحقیقات. معرف ها معمولا میگن خانواده خوب و محترمی هستن. همین. کسی چیزی نمیدونه که. در طول جلسات خواستگاری و بعد از آشنایی اولیه هستش که میشه تحقیقات رو شروع کرد؛ قبلش که هنوز نه به باره و نه به دار که نمیشه رفت آمار مردمو درآورد. اصلا کسی رو نمیشناسی که بری آمار ازش دربیاری.

 یا فرمودید: اومدیمو توی آشناهای شما ده تا دختر قصد ازدواج داشتن، شما بدون هیچ تحقیقی خونه همشون میری؟؟

اگه داریم در مورد ازدواج با فامیل صحبت میکنیم که دیگه مشخصه کدومشون قصد ازدواج دارن یا نه. فوقش اگه من قصد ازدواج با دختر فامیل رو داشته باشم به مادرم میگم تو جمع زنونه خودشون از مادر دختر خانم بپرسه. این که کاری نداره. اما نویسنده پست در مورد خواستگاری از غریبه ها صحبت کردن. مثلا من اگه یه دختر خانمی رو تو خیابون یا هرجایی ببینم و خوشم بیاد چطور تحقیق کنم؟ سرخود برم و دختر مردم رو تعقیب کنم؟ اصلا چطور میشه بدون اینکه رسمی بری خواستگاری در مورد طرف تحقیق کرد؟ راهی نداره و اصلا درست هم نیست قبل از خواستگاری رسمی اینکارو کرد. فراموش نکنید که خواستگاری جلسه آشنایی هستش.

شما فرمودید:

مشاهده رفتار خانواده دختر در جلسه خواستگاری هم یکی از همین راه های شناخته. شما نظری غیر از این دارید؟ یعنی مثلا اگه رفتیم خونه یکی خواستگاری و دیدیم آداب پذیرایی بلد نیستن یا به مهمان احترام نمیزارن نمیتونیم اونا رو بشناسیم و باید چشمامونو ببندیم؟ اصولا آدم با مشاهده این موارده که به شناخت دست پیدا میکنه. شما اگه خونه اقوام خودتون مهمان باشی؛ اگه ببینی خونشونو تمیز نکردن چه حالی بهت دست میده؟ واقعا اینو بی احترامی به خودت برداشت نمیکنی؟ جلسه خواستگاری که دیگه جای خودشو داره.