سلام
باید یه اعترافی بکنم ... من دروغگو هستم .
یه عادت خیلی زشتی دارم ، اینه که به راحتی میتونم دروغ بگم . باور کنید قصد بدی ندارم و هدفم گول زدن و آسیب زدن به دیگران نیست... مثلا وقت هایی که راجب خودم حرف میزنم چیزهایی میگم که واقعا نیستم، یا راجب کارهایی حرف میزنم که اصلا انجامشون ندادم ، یا از شرایط و موقعیت هایی حرف میزنم که اصلا برای من اتفاق نیافتاده و برای اینکه مثلا در جمعی وارد بحث بشم با یه دروغ بحث و باز میکنم ...
سعی کردم به خدا نزدیک بشم اما این عادت لعنتی رو نمیدونم چیکار کنم... دوست ندارم اینطوری باشم . دلم نمی خواد انقدر دروغ گفتن برام راحت باشه . باور کنید عقده ای نیستم اصلا موقعیت اجتماعی خوبی هم دارم .
خیلی وقت ها سعی میکنم جلوی خودمو بگیرم اما یه چیزی درون ذهنم میگه تو که به کسی صدمه ای نمیزنه ای با این حرف و باز هم تکرار ... .
خواهشی هم که دارم اینه که لطف کنید نگید دروغ زشته، گناهه، دروغگو دشمن خداست و ... . باور کنید من همه ایناها رو میدونم و برای همین هم دارم عذاب میکشم . لطفا راهکار بهم بدید تمام تلاشم و میکنم این عادت و ترک کنم ...
لطفا راهنماییم کنید، آیا شما هم تو موقعیت من بودید ؟
مرتبط:
گناه دروغگویی بخشیده میشه؟ راه جبرانش چیه؟
راهنمایی در مورد توبه از دروغ و جبران گذشته
با شوهری که زیاد دروغ میگه باید چیکار کرد ؟
اگه دروغم افشا بشه باید از خونه فرار کنم
به خاطر دروغ های نامزدم دارم به جدایی فکر می کنم
تظاهر کردن های دروغین به خوشبختی خسته ام کرده
برای جلب توجه، به دروغ گفتم که بیماری قلبی دارم
از خدا طلب بخشش و مغفرت کردم یعنی میپذیره ؟
← مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) ← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) ← خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)
- ۲۲۶۰ بازدید توسط ۱۷۵۵ نفر
- چهارشنبه ۱۳ دی ۹۶ - ۱۷:۵۷