خانواده برتر

افریییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییین !!!!! دیدی شد!

مطمئن باش خدا بخشندست

سلام . به شما تبریک میگم .

چون علم به گناهت داشتی،باید جبران کنی و عمل صالح بکنی و به بخشش خدا امید داشته باشی.یادت باشه نا امیدی کفره(فکرکنم آیه قرانه)

سلام
دیگه واقعا دارم کم میارم:((((((
دانشجوی ی شهر دیگه هستم و تو خوابگاه زندگی میکنم
یه خونواده دارم که میگن عممممممرا تا حداقل 3 سال دیگه حق ازدواج نداری یعنی حتی وقتی خواستگار میاد نمیفهمم من.اصلا تو فکر ازدواج من نیستن.
حدودا 2 سال هست که با یه بنده خدایی هستم که همشهریمه و اینجا نیست.کار خبط و خطایی هم نکردیم اونجوری عاشق و شیفتش نیستم اما تنهایی بد جور بهم فشار میاره.ما تقریبا از همه جهات در یک سطح بودیم.پسر خوب با تحصیلات خوب هست با اینکه سنش هم کم نیست اما چون اونم دانشجوی شهر دیگشت و محل کارشم جای دیگست با اینکه چندین بار به خونوادش گفت برای خواستگاری اما میگفتن زوده تا اینکه مادرش راضی شد و قرار شد که اخر تابستون بیان خواستگاری
یه دو روز پیش تولدم بود اما این اقا بهم تبریک نگفت از طرف دیگه یه مزاحم ک میشناختم ساعت 12 شب بهم پیام داد که تولدت مبارک میخام اولین نفری باشم که بهت تبریک میگم!خب من خیلی ناراحت شدم و وقتی دیدم تبریک نگفت بهش گفتم اصلا من همین مزاحمو ب تو ترجیح میدم یه تبریک خشک و خالی خیلی سخت بود اونم گفت واقعنکه باشه برو با همون انتر خب....!موندم چیکار کنم بخدا کم پاش ننشستم.دوسش داشتم. میدونمم که دوسم داشت اما این اواخر دیگه اونقدر دوری راه بهم فشار اورد که بداخلاق شده بودم
و حس میکنم اونم علاقش کم شده بود.کلا رابطمون هیچ حرکت عاشقانه ای توش نبود ولی دلتنگ هم میشدیم.چیکار کنم بنظرتون؟؟؟؟؟؟خیلی تنهام

نباید شک کنی

نه تنها میبخشه بلکه سیئاتت رو به حسنات تبدیل میکنه.این وعده خداست.