سلام
آخرای فارغ التحصیلی پیام نور، یعنی همین نیم سال گذشته بودم که یه ورودی 97 رو دیدم که پسر بود ( خودمم پسرم)، روی نیمکت حیاط دانشگاه بودم که باهاش آشنا شدم. دیدم ترم یکی هستش گفتم که سعی کنم در مورد پیام نور براش توضیح بدم که مثلا فلان کتاب راهنما رو بگیر، نمونه سوالات بگیر و ..... ازم شماره هم خواست تا اگر سوالی داشت کمکش کنم.
سلام به همه
دوستان من دختری ۱۹ ساله هستم. مشکل من اینه که به شدت ترسو و کم اعتماد به نفسم. دلیلش هم فکر میکنم اینه که پدر و مادرم نذاشتن تا قبل از دانشگاه به هیچ اجتماعی وارد بشم و مستقل باشم .
از وقتی یادمه حتی بقالی سر کوچه هم اجازه نداشتم برم و حالا محدودیت های بچگیم داره اثر خودش رو الان میذاره . تا کسی حرف بدی بزنه بهم هنگ میکنم و اصلا نمیتونم جوابش رو تو اون لحظه بدم ، تنها کاری که میکنم اینه که اشکم در میاد سریع ! خیلی هم زود باورم و متاسفانه اطرافیانم و دخترهای هم سن همه با سیاست هستند و همیشه از مهربونی من سوء استفاده میکن.
سلام
دوستان میخواستم بدونم .. شما دختر اجتماعی و دختر سبک و هول رو چه جوری تعریف میکنین . یا بهتر بگم مقایسه میکنین ؟
خودم از یه دختری خوشم میاد ولی زیاذی اجتماعیه. یعنی با همکلاسی های پسرش تو دانشگاه همش میگه میخنده و با همه گرم میگیره . وضع حجابش خوبه البته و طرز صحبت کردنش کاملا مناسبه ... ولی همون جوری که گفتم خیلی اجتماعیه .
من چون خودم زیاذی برونگرا نیستم (نه اینکه درونگرای صرف باشم فقط مثل ایشون نیستم که با همه بگو بخند داشته باشم) نمیتونم تشخیص بدم اینو که اجتماعیه یا از این دخترهای هول و سبکه ؟
ممنون میشم راهنماییم کنین
مرتبط:
مشکل اصلی من اینه که یه دختر اجتماعی نیستم
تعریف شما از دختر سرسنگین، اجتماعی و خوش اخلاق چیه ؟
حدود رفتار اجتماعی یک دختر در دانشگاه و محیط کاری
مشکل من اینه که یه دختر غیر اجتماعیم
دختری درونگرا هستم ولی مادرم به زور میخواد منو یه آدم اجتماعی کنه
چطوری میشه یه دختر هم با حیا باشه و هم اجتماعی ؟
با شوخی کردن های جلف با پسران، تبدیل به دختر اجتماعی نمیشید
سلام دوستان
کسی داروی خاصی برای کمی پهن کردن و درشت کردن استخون ها میشناسه ؟
استخوان های بدن من خیلی نازک و ضعیف هستند . در کل بشدت از نظر استخونی ظریف و کوچیکم و این اعتماد بنفسم رو پایین آورده . خب من دخترم و ۱۸ سالمه و همون طور که خودتون هم خوب میدونید آدما تو این سنین خیلی ظاهر و هیکل براشون مهم میشه . منم مستثنی نیستم اما احساس میکنم مشکل من کمی متفاوته .
من دستام خیلی کوچیکه، پاهام خیلی کوچیکه ( سایز پام ۳۷ ) بخاطر وزن کمی هم که دارم ( شاید باورتون نشه ولی در حال حاضر ۳۵ کیلو با قد ۱۵۸ ) و از لحاظ جثه زیادی ظریفم و نمیخوام این طوری باشم .
سلام به دوستان گل
بچه ها، یه سوال ازتون داشتم. شما یه دختر سرسنگین و در عین حال اجتماعی و خوش اخلاق رو چه جوری تعریف میکنین؟
من خودم اهل بگو و بخند و سبک بودن و ... با پسرهای نامحرم نیستم، حالا چه تو دانشگاه و چه تو فامیل و اگه بخوام این کار رو بکنم احساس بی ارزش بودن بهم دست میده و احساس پوچی میکنم. ولی باهاشون خوش برخوردم و بهشون احترام میگذارم و گاهی اوقات اون ها شوخی میکنن و منم گاهی اوقات شوخی میکنم (ولی نه همیشه، شوخی بدم نمیکنم)
با دوستان و فامیل شوخی میکنم و میخندم ( البته به جا، نه همه جا، و نه هر زمان)، همیشه یه لبخند کوچیک بر لبام دارم. حجابمم کامله و جلف نیستم ولی خوش سلیقه و خوش تیپم، آرایش هم نمیکنم. (حالا کاری هم به آرایش و اینا هم ندارم، فقط بحث نکنین). هنر آشپزی و دسر و ژله و خانه داری و ... دارم.
سلام
نمیدونم از کجا باید شروع کنم خیلی گیجم، واقعا نمیدونم چه کاری درسته و چه کاری غلط .
ما ترم اول 3 تا دوست خیلی صمیمی بودیم، یکی از دوستام به شدت عاشق یکی از پسرهای کلاس مون بود، یه عشق فضایی که بیشتر تو قصه ها و فیلم ها نمونه ش پیدا میشه، ولی اون پسره از عشق این دوستم بی اطلاع بود و فقط فقط من میدونستم که به اون پسره علاقه منده.
اگه بخوام از ویژگی دوستم بگم میتونم بگم از لحاظ ظاهری بهترین دختر کلاسمونه و خیلی خیلی نجیب و سر به زیر و در مقایسه با اون پسره باید بگم خیلی سرتره و فک نمیکنم اون آقا حتی فکرشم بکنم که دوستم دوسش داره، این علاقه دوستم همچنان ادامه داشت و روز به روز بیشتر میشد تا اینکه ترم 3 فهمیدیم که این آقا عاشق اون یکی دوستمه و خیلی خیلی دوسش داره و قراره به خواستگاری اون بیاد .
سلام‌دوستان
من دختری هستم که امسال دانشگاه دولتی قبول شدم، چند سوال از شما دختر خانم های خوب این وبلاگ دارم :
۱. من برای زدن موهای صورتم از چی استفاده کنم. صورتم پر از موهای دخترونه ی ریزه ، یه جورایی خط ریش مردونه دارم ، شما دخترها از چه وسیله یا ماده ای استفاده میکنین که صورت تون اصلا مو نداره .
۲. برای از بین بردن موی پیشانی چه میکنید ؟
۳. من صورتم سفیده اما به خاطر کم خونی خیلی زرد شدم از چی برای سفید کردن صورتم استفاده کنم که دانشگاه گیر نده ، به خصوص که عینکی ام و خیلی از این وضع بدم میاد .
اگه پیشنهاد دیگه ای هم دارین بگین
سلام به تموم خانواده برتری های گل
بچه ها من ۱۸ سالمه. دختری مذهبی هستم. بچه ها میدونم کشش به جنس مخالف خوبه ، ولی بجاش، سر وقتش، فقط واسه یه نفر ( شوهر آینده یا همسر آینده) ...
دانشگاه که میرم، باوقارم، اصلا زل نمیزنم به چشم های جنس مخالف، سنگین و رنگینم ولی همیشه یه لبخند روی لبام هست (چهرم عبوس نیست). با همه چه دختر و چه پسر با احترام برخورد میکنم و خودم رو بالاتر هیچ کس نمیبینم. مشکلی که دارم افکارمه ...
مثلا گاهی اوقات که استراحت میکنم یا قبل خواب، به جنس مخالف فکر میکنم، دوست دارم یه پسر ( به عنوان شوهر ) پاک وخوش اخلاق و با ایمان کنارم نشسته باشه؛ با هم حرف بزنیم، شوخی کنیم و سر به سر هم بذاریم و حرف های عشقولانه بگیم و خیر و صلاحم رو بخواد.
سلام
مشکلی که من دارم اینه که به شدت دختر احساساتی هستم، یعنی کافیه یه آدمی رو دو روز ببینم به شدت وابسته میشم، الان که دارم میرم دانشگاه با این که خیلی هم بهم خوش نیمیگذره اما وقتی به این فکر میکنم که دو سال و نیم دیگه دانشگاه نمیرم دلم میگیره و خیلی ناراحت میشم .
به نظرتون باید چی کار کنم؟ کسانی که دانشگاه شون تموم شده الان خیلی دلتنگ اون روزها هستند یا اینکه براشون مهم نیست خیلی ؟
شاید مشکلم از نظر شما پیش پا افتاده باشه اما حال منو خیلی بد میکنه
سلام به تمام خانواده برتری ها
من ۱۸ سالمه و امسال دانشگاه قبول شدم، بعضی پسرهای دانشگاه خیلی عذر میخوام چشم هاشون ناپاکه و هوس بازن، خیلی جلف هستند، با صدای بلند حرف میزنن و هر هر و کر کر میخندن، حتی یه بار توی نماز خونه دانشگاه رفتیم واسه استراحت، پسرها از اون طرف ( که با پرده ی سبز زنونه مردونه جدا شده )خرما طرف ما پرت کردند و دوستام متلک به پسرا میپروندن و پسرها هم فحش و متلک ... . و مسخره بازی های مزخرف میکردن.
سلام به همگی
سوالم اینه که یه دختر تو سن 20 سالگی چطوری میتونه تو محیط دانشگاه و اجتماع با هم جنس خودش دوست بشه و ارتباط برقرار کنه؟! خب قطعا نمیشه بری کنار طرف و اسمش رو بپرسی دوست بشید یا بگی هوا چقدرخوبه امروز و این حرف ها .
تجربه ی شما چیه ؟ دختر تو سن 20 سالگی تو محیط دانشگاه و کلا تو اجتماع چه جوری میتونه درست ارتباط برقرار کنه و دوست بشه؟ و اینکه کلا چه جوری میشه از یک انسان خجالتی درونگرا تبدیل شد به یه انسان برونگرا و اجتماعی .
ممنون میشم تجربیات خودتون رو مخصوصا تو زمینه ی ایجاد دوستی در اختیارم بذارید .
سلام
من همیشه برام سواله کسانی که سگ و گربه دارن نماز نمیخونن؟
دور و برم افراد زیادی دیدم که حجاب شون رو رعایت نمیکنن یا درست و حسابی رعایت نمیکنن ولی به هر حال مشکلی با اسلام و قوانینش ندارن و مسلمونن .
اما اصلا نمیتونم کسی رو تصور کنم که نماز هم نمیخونه! نه که از بچگی تو مدرسه چه بخوای چه نخوای همه باید نماز بخونن کلا اینجور تو ذهنم رفته که همه نماز میخونن هر چند کار های دیگه هم بکنن!
تو دانشگاه تا حالا ندیدم یکی از دخترامون رو اصلا دور و بر مسجد ! گه گاهی میگفتم اگه یه روز خواستم با یکی از همکلاسی ها ازدواج کنم میتونم سر حجاب متقاعدش کنم ولی حالا میگم اگه طرف نمازم نمیخونه چیکار کنم !؟
سلام
می خواستم بدونم تو زندگی تون با آدم هایی حرص آدم رو در میارن چه طوری رفتار می کنید؟ مثلا کسانی هستن که از خود راضی هستن، الکی مغرورن، اهل خودنمایی هستند، می خوان همه به هر طریقی تشویق شون کنن و بقیه براشون مهم نیست ...
آخه من یه همکلاسی دارم این ویژگی ها رو داره و آدم فروش هم هست، چند روز پیش به خاطر مسائلی همه ی اعضای کلاس تو دانشگاه درس نخونده بودیم و فقط اون خانوم خونده بود چون مشکلی که ما داشتیم و دلیلش پیدا نکردن جزوه بود رو نداشتن، حالا بالاخره تا استاد اومد بپرسه خواستیم توضیح بدیم که نخوندیم و جزوه نداشتیم و استاد رو قانع می کردیم که یهو همکلاسی بلند شد رفت از استاد اشکال بپرسه ، باور کنید اشکالات الکی که فقط نشون بده خونده و انگاری ما رو له کرد و کلی ضایع شدیم و حرفمون پیش استاد از اعتبار افتاد و استاد گفت پس این خانوم جزوه رو از کجا پیدا کرده و ...
سلام
من تو پست http://khbartar.blog.ir/post/14459 یه سوالی پرسیدم. و از صحبت هایی که شد متوجه شدم به دلیل محدودیت روابطم با جنس مذکر ، به شناخت درستی از اقایون نرسیدم. و کلی باید رو خودم کار کنم.
الان دو تا سوال دارم؛
اول اینکه چطور میتونم روابط متعادل و عادی تو دانشگاه با آقایون برقرار کنم ؟ کلا چطور برخورد کنم ؟ ( هر چند خیلی سوالم مبتدیه ولی من متاسفانه واقعا بلد نیستم اصلا شوخی نیست).
دوم اینکه چطور میتونم به شناخت درستی از آقایون برسم؟ مثلا چطور بفهمم یه آقا پسر نیتش خوبه یا نه؟ اگر احیانا یه موقعی یکی از من خوشش اومد چطور بفهمم تظاهر نمیکنه ؟
سلام دوستان
واقعا خیلی گیجم ، نمیدونم کاری که دارم میکنم درسته یا نه ؟ یه کم از خودم میگم راهنمایی کنید لطفا .
من به دختر 20-21 ساله ای هستم که تا به حال با هیچ پسری دوست نبودم، دختر مذهبی نیستم اما به نظرم اینکه برم دوست دختر کسی بشم در حد شخصیتم نیست نمی دونم شاید مغرورم واقعا نمی دونم.
از لحاظ ظاهر و تیپ خوبم حداقل سعی میکنم تا جایی که می تونم اهمیت بدم در کنار درسم طراحی و خوشنویسی و آشپزی هم میکنم کتاب های روانشناسی هم میخونم، یعنی رو شخصیت درونیم هم کار میکنم رو این مورد خیلی وقت میذارم .
سلام
سریع میرم سر اصل مطلب .
من دختریم که خوابگاهیم , ترم یک و دو وقت هایی که کلاس نداشتم سریع می اومدم خوابگاه و متاسفانه بجای درس خوندن یا آهنگ گوش میدادم یا میخوابیدم، کلا وضع بدی بود , از ترم سه تصمیم گرفتم که برم کتابخونه ی دانشکده مون تا مجبور باشم درس بخونم و کلا آدما رو ببینم و تنها نباشم , بهتون بگم که من هیچ رفیقی تو دانشکده ندارم , از اون موقع خوابم درست شده , روحیه ی خودم بهتر شده و درسمم بهتر ولی یه چیزی اذیتم میکنه .
سلام به تک تک دوستان ...
بچه ها ، دوستانی که دانشجو بودید یا هستید ... بیاید خاطره های بیاد موندنی و خنده دار خوابگاه و دانشگامون رو بتعریفیم! از پیچوندن امتحانات، سر به سر گذاشتن اساتید، فضای سالن امتحانات، سالن مطالعه ، شستشو و کمک به مامان خوابگاه ( برادران فکر کنم بابای خوابگاه داشتن! ) ، وای دمپایی ها ... قشنگ ترین خاطره ها مال دمپایی هاست ...!!!
" زندگی ب شرط سید"
مرتبط:
خاطرات جالب و خنده دارتون رو بگید
هر کدوم خاطره ای از مدرسه بگیم
سلام
سلام به همگی
من دختری ۱۸ ساله هستم، ترم اولیم. بذارین از خودم شروع کنم:
دختریم احساسی و عاطفی، ولی اجازه نمیدم که احساساتم بر عقل و منطقم غلبه کنه. دختری محجبه و چادری و بی آرایش ( در بیرون، تو خونه هر وقت دلم بخواد آرایش میکنم ، واسه شوهر آیندم هم که هیچی واسش کم نمیذارم ) و خانوادم هم مذهبین.
از لحاظ چهره هم از نظر اطرافیان و خودم رضایت بخش هستم . دختری هستم که اهل دوستی های زود گذر و عشق های زود گذر نبودم و نیستم و نخواهم بود . به واجباتم عمل میکنم. آشپزی و دسر و ... هم در حد خودم بلدم و خوبه. به شدت درس خونم و علاقه شدیدی دارم به درس و دانشگاه واسه بالا بردن درجه و سطح علمی و خدمت به جامعه.
سلام
من یه دخترم ، توی دانشگاه درخواست دوستی میشه ازم و آشنایی برای ازدواج ، سوالی که داشتم اینه که حریم دوستی و آشنایی چقدر باشه ؟ منظورم از لحاظ شرعی نیست . یعنی اون حدی که نشون میده طرف برای ازدواج منو نمیخواد .
مثلا میدونیم که اگه پسری رابطه جنسی درخواست کنه یعنی نمیخواد ازدواج کنه. به جز رابطه جنسی چطور ؟ مثلا گرفتن دست همدیگه و مثل بغل و نوازش و ... اینا هم مثل رابطه جنسی نشون میده طرف دنبال یه رابطه کوتاهه یا ممکنه از روی عشق و علاقه باشه؟
و سوال بعدی اینکه دختری که مثلا دست پسره رو میگیره یا مثلا بغل میکنه از نظر پسر دختریه که به درد ازدواج نمیخوره ؟
و کلا پیشنهادتون برای حدود این آشنایی و دوستی های قبل ازدواج فارغ از بحث شرعیش چقدره؟
ممنون از دوستان که راهنمایی میکنن
سلام
با توجه به اینکه اکثر محیط های دانشگاهی مختلط هستند و بعضا پیش میاد خانم ها و آقایون جهت انجام کاری رد و بدل شماره داشته باشند و من از بقیه افراد میشنیدم که توی محیط کلاسی خیلی راحت با هم کلاسی خانم ارتباط ایمیلی و تلفنی و پیامکی و غیره دارند.
ولی این اتفاق مربوط به ترم هشت کارشناسی من در سال 92 بود که می خوام براتون تعریف کنم و نظر شما رو بدونم. الان 5 سال از اون اتفاق گذشته ولی من دلیل اون رفتار رو نفهمیدم. اون ترم من یه درسی داشتم. استاد یه کتابی معرفی کرده بود که تمرینات آخر فصلش جواب نداشت کلا کتاب حلی هم نداشت.
سلام
سلام
من یه دانشجو هستم و ترم ۲ . ظاهر خوبی دارم ولی دیر دوست پیدا میکنم! روزهای اول دانشگاه چند روز همش تنها بودم . کسی سمتم نمی اومد راستش! چون پوکر فیسم و خیلی خنثی. یعنی به اون صورت که بقیه بگو بخند میکردن و پسرا رو مسخره میکردن من همراهی شون نمی کردم. یه جا می نشستم و با گوشیم ور میرفتم . استاد هم که میومد تمام حواسم به اون بود. بقیه فکر میکنن خودشیفته ام و مغرور ولی در واقع اینجور نیستم فقط دوست ندارم کار بیهوده بکنم و الکی بخندم.
یکی دیگه از دخترا با بقیه خیلی صمیمی بود ولی به مرور باش بد شدن . من تا اواخر ترم ۲ دلیل طرد شدنش رو از طرف بقیه بچه ها نفهمیدم. یعنی باش قطع ارتباط کردن. از شانس بده من اینم اوند با من روز به روز صمیمی تر شد حتی چون همشهری بودیم و مسیر دانشگاه مون یکی بود هر روز با هم میرفتیم.
سلام به همگی
توی عصری که ما داریم زندگی میکنیم خانواده ها به علت مشغله زیاد یا حتی نا آگاهی یا بعضا نتونستن ارتباط برقرار کردن با بچه هاشون در مورد یک سری از مسائل که شاید به نظر جزئی میاد ولی میتونه عوامل زیادی رو توی آینده تحت تاثیر قرار بده صحبت نمیکنن.
یکی از اون مسائل میتونه ورود به دانشگاه باشه. افراد زیادی طی این مدت توی مدارس مجزا درس میخوندن. حالا یک دفعه وارد محیطی مختلط با جنس مخالف میشن. خب مسلما این جوون خیلی از باید ها رو نمیدونه که البته میشه با تجربه اون ها رو فهمید ولی متاسفانه خیلی وقت ها تجربه کردن چیزی به قیمت خراب کردن زندگی تموم میشه. ( تجربه را تجربه کردن خطاست )
با سلام خدمت دوستان عزیز
من پسری هستم که چند ماهی هست در دانشگاه به دختری علاقه مند شدم. ایشون دختر با حجب حیایی هستن با توجه به رفتار و ظاهر ایشون که دیدم . اما یه چیزی فکرم رو خیلی مشغول و درگیر کرده .
نمیدونم شاید مشکل از خود بنده و طرز تفکرم باشه . چون من در محیطی بزرگ شدم که دختر و پسر با هم هیچ ارتباطی نداشته و به اصطلاح محیطی بسته بود. اون هم به خاطر فرهنگ و شهر کوچیکی که داشتیم. مثلا پسری آدرس بپرسه از دختری داخل خیابان برچسب منفی بهش میزنن .یا پسری پشت سر چند تا دختر راه بره داخل خیابان همه فکر میکنن که پسره منظوری داره .
واقعیتش چیزی که فکرم رو مشغول کرده اینه :
سلام
یه معلم داشتم که یک روز یه خاطره گفت و این تو ذهن من درگیری ایجاد کرد ، گفت من روز اولی که دانشگاه رفتم، دست گرفتم و از معلم پرسیدم: اجازه دفتر چند برگ بردارم؟ و همه به من خندیدن !
شاید سوالم مسخره باشه ، ولی واقعا باید چیکار کرد؟ ، اون روزهای اولی که یکی دانشگاه میره باید چه جوری رفتار کنه که مسخره نشه ؟ ، مثلا کدوم رفتار ها رو باید بکنه و کدوم ها رو نباید بکنه ؟ اصلا اصول و قوانین بین بچه ها تو دانشگاه چه شکلیه؟ ( برای پسران)
اگه تجربه ای هم دارید و بگید ممنون میشم
ما ترم اولی ها چکار کنیم که ترم بالایی ها ضایع مون نکنن ؟
چطوری در دانشگاه جنتلمن باشم ؟!
تجربه ها و توصیه های شما برای ترم اولی ها
با سلام و ممنون از وقتی که میذارید.
دختری هستم ۲۰ ساله ، مشکلی که دارم در ارتباط با پسر ها هستش . اوایل دانشگاه وقتی قرار بود با یه پسر همکلاسی صحبت کنم تپش قلب میگرفتم ( ترس و خجالت! چون تو یه محیط بسته بزرگ شدم ). الان رفته رفته بهتر شدم و میتونم با همکلاسی هام در مورد جزوه و ... صحبت کنم ( ولی بازم مثل بقیه راحت نیستم با پسرا ) .
تا حالا پیشنهادی از هیچ کدوم از پسرای دانشگاه نداشتم ، اوایل پسرای کلاس حتی کنارمم نمیومدن! مثلا اوایل ترم اول گوشی یکی از پسرا کنار من بود ( قبل از اینکه من اون جا بشینم گوشیش رو اون جا زده بود شارژ ) و نمیومد گوشیش رو برداره. دیدم که رفت نماینده رو صدا کرد و گوشیو ازم خواستن! احساس میکنم دافعه دارم برای پسرا و هیچ پسری از من خوشش نمیاد . با هر کدوم از دوستام که صحبت میکنم میگن کلی پیشنهاد دارن ولی من نه! نمیدونم مشکل کار از کجاست.
آرایشم نمیکنم ( نه خوشم میاد و نه اینکه حالش رو دارم! صبح ها انقدر دیر بیدار میشم که فقط بدوام به کلاسم برسم.) نمیدونم ربط داره به این موضوع یا نه. اکثر دوستام بهم میگن تنها دختری هستی که آرایش نمیکنی و بدون آرایش هم قیافت خوبه ( فقط خواستم بگم ظاهرم فکر نکنم مشکلی داشته باشه طبق گفته بقیه؛ قدمم نسبتا کوتاهه ۱۵۶ سانت )
سلام
من یه دختر ٢٢ ساله هستم و تقریبا ١ سالی هست متوجه رفتارای یه آقایی تو دانشگاه شدم. رفتاراشون واقعا ضایع ست. حتی دوستمم متوجه شده ، شاید بگید حتما توهم میزنی ولی اینجوری نیست دختر بچه ٢٠ ساله نیستم، میتونم تشخیص بدم نگاها رو از هم .
این آقا واقعا یه جوریه با من، ایشون یه بار به من سلام کردن در حالی که اصلا هم کلاسی نیستیم، یه سری با یکی از دخترای هم کلاسیشون نشسته بودیم،ایشونم به یه بهونه الکی اومدن حرف زدن با هم کلاسشیون ولی من از اونجا سریع بلند شدم رفتم، نمیدونم رفتارم درست بوده یا نه.
من اصلا نگاهشون نمیکنم شاید تو این ١ سال ٣،٤ بار چشم تو چشم شدیم، از کنارشون رد میشم سرمو میندازم پایین. راستش خیلی دختر مغروری هستم، دوستم میگه خیلی بد رفتار میکنم .
سوال من اینه، این آقا چرا نمیان جلو حرف بزنن؟ با وجود اینکه کاملا به من توجه میکنن، بازم عرض میکنم بنده توهم نمیزنم. تو رو خدا آقا پسرا جواب بدن
مرتبط:
نه میتونم فراموشش کنم نه میتونم پا پیش بذارم
تحلیل رفتار پسری که با دست پس میزنه و با پا پیش میکشیه
با پسری در ارتباطم که حرفی از ازدواج نمیزنه، با قطع ارتباط هم مخالفه
به خاطر آبروی پدرم رابطه م رو با پسری که دوسش داشتم قطع کردم
رابطه بین دختر و پسر تا چه حد قابل قبوله ؟
مهمترین فواید رابطه دختر و پسر از دید خودشان
آیا بنده توی آب نمک نگه داشته شده ام ؟
مطمئنم همکلاسیم بهم علاقه داشت، پس چرا خواستگاری نکرد ؟
چرا همکارم ازم خواستگاری نمیکنه ؟
چرا زودتر اقدام نمیکنه برای خواستگاری
مرد مورد علاقم دیگه به هیچ وجه حرفی از ازدواج نمیزنه
اشتباه کردم که به اون دختر پیشنهاد ازدواج ندادم
سلام
من ی دختر دانشجوی خوابگاهی ام تو تهران ، تو یکی از دانشگاهای خوب. با یکی از همکلاسی های تهرانیم وارد رابطه و به اصطلاح تعهدی شدم. هر دو مون به شدت عاشق همیم و از اول هم نه من ( چون اصلا ازدواجی نبودم قبلنا ) که خودش گفت اهل رابطه موقت نیست و به قصد ازدواج شروع کردیم.
منم از ابتدا درخواست دوستی و ازدواج و اینا زیاد داشتم حتی اوایل شروع رابطه که هنوز کسی باورش نمیشد، ولی چون ایشون واقعا اولین عشق واقعیمه ( اون تا حالا رابطه ای نداشته با کسی ) و رسما تو دانشگاه با همیم دیگه در واقع راه ورود کس دیگه ای رو بستم.
اما در مورد خودم بگم که از یه خانواده هستم که از دیدشون من حتی اکیپی با چند تا دختر و پسر برم بیرون فاجعه است چه برسه... واقعا موندم چطوری میخوام در آینده بهشون بگم. اونم در شرایطی که از بابام میترسم و با مامانمم رابطه عاطفی هم ندارم . یه جورایی دنیام خیلی متفاوت شده باهاشون ، واسه همین حتی خونه که میرم خیلی نمیتونم تحمل کنم اون جا رو . دل بستگی هام اینجا زیادتره. این اولین سوالمه ( همه راهکارای اولیه که بقیه میدن رو میدونم ولی واقعا وضع خیلی بدتر از چیزی است که شما فکر میکنید!)