سلام
چرا همه مسخره م میکنن میگن نمیتونم، حتی حامی های من که پدر و مادرم هستن، آخه شما بگین من یه دختر 17 ساله که از اول زندگیش میخواسته زندگی خارج از کشور رو تجربه کنه، الان عقلم بیشتر میرسه، الان من میخوام تو یه دانشگاه جهانی تحصیل کنم، تو رشته مورد علاقه م، رشته من کامپیوتر هستش و پدرم همیشه تحقیرم میکنه میگه تو به خاطر غلط های اضافه رفتی این رشته که همه ش بری اینترنت، ولی به خدا این طوری نیست.
به من میگه تو دنبال هرز پریدنی، آخه چرا؟ به خدا هیچ کس تو کلاس اندازه من اطلاعات نداره درباره رشته ش، بالاترین معدل کلاس نیستم ولی معدلم بد هم نیست، هیجده و نیم، اونم به خاطر یه سری لج و لجبازی.
من عاشق رشته م هستم، میخوام در ایرلند تحصیل کنم، تو یه شرکت معتبر کار کنم، به خدا این ها چیزهای زیادی نیست، فقط تلاش میخواد و من حاضرم از جونم مایه بذارم، کم نبودن کسانی که افکار من رو داشتن و موفق شدن، مگه من چی کم دارم که نتونم؟، این خواسته بد یا زیادی محسوب میشه؟
↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۵۳ مطلب مرتبط)
ادامه تحصیل در خارج (۱۷ مطلب مرتبط)