خانواده برتر

آقای نجفی سلام 

این پست تو کادر سوالات نیست

به خاطر اینکه پدرم با ما با خشونت رفتار می کرد من عصبی میشدم خواهرم و خیلی اذیت کردم یعنی دست خودم نبود ۱۱ سال ازش بزرگترم با هم خیلی صمیمی هستیم انگار که احساس می کنیم همسن هستیم خیلی همو دوست داریم بعضی وقتا خواهرم عصبی میشه میگه تو منو اذیت کردی، من اذیت هایی که کردم یادم می افته خیلی دلم براش می سوزه خودشم میدونه دست خودم نبود  بعدش میاد باهم مهربون حرف می زنه هر چقدر بد حرف بزنه ناراحت نمیشم حق داره

احتمال زیاد والدین شما بین شما فرق گذاشتن و این باعث شده خواهرتون از شما بدش بیاد

خدا به آدم هیچی نده یه خانواده خوب بده.من که خسته شدم از دست خانوادم.دیگه تحملم تموم شده........کاش بمیرم هم من راحت شم هم اونا

« هر که در این بزم مقرب تر است

جام بلا بیش ترش می دهند »

سلام. خوبین خواهرا و برادرا؟ خدا بزرگه. دل های قشنگ تون و گره بزنین به اون. مگه تو دوزخ به سر می بریم که نا امیدین. باید اول ایمان تون و تقویت کنین، بعد آستین بالا بزنین. این داستان شیرین زندگیه. خدا بخواد شما هم مثه حضرت یوسف، عزیزاتون و دو باره به دست می آرین. باید تو این راه بردبار باشین. تازه شروع ماجراست

اولا کنکاش عزیزاتون و نکنین. خود ما هم پر ایرادیم، نه؟ ولی ما باید دنبال خوبی ها مون بگردیم، نه بدی ها مون. می گین بزرگ تر ها باید محبت کنن. خوب این تصور و منم داشتم و اشتباه بود. به من بگین، مگه داداشای حضرت یوسف بزرگ تر نبودن؟ باید ببخشید شون. مهم ترین قسمت نوشته ام این جاست. نزدیکی، نزدیکی، و نزدیکی به عزیزاتون بکنین. بهشون محبت کنین. یاد تون تره که اونا خواهر تونن و شما از همه کس بهشون نزدیک ترین، ولی این تفکرات منفی تنها دل اهرمنان و شاد می کنه. اهرمنان فکر می کنن ما آدما حق به جانبیم و همش نزدیکا مون و قضاوت می کنیم. خوب هم ما رو می شناسن. شرمندگی و نمی شه رو بریزیم دور. یه دفعه برو کنارش بشین و بهش بگو که چقدر دوسش داری. همه اش حرفای خوب بزن و به اونم اجازه فکر کردن بده. تو مستقیم اون و دعوت به دوستی و عشق می کنی، منتظرم می مونی تا خدا دلش و به روت باز کنه. یادت تره. باید بردار باشی. رابطه تون بد بود، چون همه اش به جونش به خاطر بزرگ تر بودنش نق می زدی. خواهش می کنم. خواهش می کنم که با نزدیک شدن راه خدا رو به زندگی تون باز کنین. برای رضای خدا بهش نزدیک شو و ببین خدا رابطه تون و چقدر خوب می کنه. وقتی که ما یه گام بر نداشتیم نمی تونیم از خدا توقع صد گام و داشته باشیم. با خوبی تون خدا رو نزدیک تر می کنین تو این رابطه و خدایی که دست من و همیشه گرفته، من و تو خیر خواهی زمین نمی زنه. اصلا هم حرفای منفی شون و مرور نکنین عزیزان. شما باید انرژی مثبت بفرستین. انرژی مثبت هم تنها از قرآن و نماز و روزه می آد. از گفتار نیکککک. کوشش کردین و دفعه اول جواب نداد باز نا امید نشین ها. خواهش می کنم. همه چی دست خودمونه، نه ابلیس. اون از فرصت های بدی که ساختیم استفاده می کنه. تو حرف زدن تون به فکر خرسندی خدا باشین. تو خونواده های اولیای خدا هم خیلی آزمون های زندگی دشوار تر هم بوده، ولی اونا با یاد خدا سربلند بیرون اومدن. تنها تونی که مغرور می شه دست از پا خطا می کنه. الان همه خونواده های جهان بی اعصابن. ایراد گرفتنم که کار دشواری نیس. اگه خدا رو دوس داریم، باید رو مون و بیندازیم زمین. هیچ چی بهتر از با خدا بودن نیست. باید مدارا کرد. منم همین حال و درد و داشتم و خدا حلش کرد. پس دل خدا چی می شه؟ )': )': )': )':

 سلام وقت بخیر 

 🙂 چندتا سوال دارم اول اینکه چندسالتونه و چقدر تفاوت سنی دارید؟ 

 درک می کنید چی می گویید باخواهرم کاملا دو قطب مخالف هستیم چه از نظر اخلاق ، سلیقه، اعتقادات ، علایق، و...و حتی ظاهر . تا ۴ سال پیش با هم  خوب نبودیم اصلا همدیگر را درک نمی کردیم با اینکه تفاوت سنی کمی داریم ولی  انگار چندین دهه و یا حتی قرن بینمان تفاوت بود و همدیگر را درک نمی کردیم  و از یه جای به بعد هردو بزرگ  و عاقل شدیم و هم اینکه به هم فرصت دادیم همدیگر بشناسیم و خواسته های که از هم داریم  باهم در میان بزاریم و سعی کنیم آنهارا جواب بدهیم و خداراشکر موفق شدیم  البته 😁رابطه خواهرانه که دعوا نداشته باشه که  کسل کننده است اصلا ان کلمه ازت بدم میاد و متنفرم ازت همون  لبه ی که عشق و تنفر خواهرانه است که در حال نوسانه .

🙂 بعضی وقت ها می دانی که خواهرت از پس مشکلش بر میاد  به تنهایی و آن موقع ترجیح میدی کمک نکنی تا خودش مشکلش حل کنه .

  ولی صبر کن تا کمی بزرگتر بشوید  یا سعی کن با خواهرت وقت بگذرنی هرچند ان دوست نداشت و بهت بی احترامی کرد . اخرش باهم خوب می شوید.

 ولی خواهر بدم خوبه 😅

سلام.

دو تا نکته به نظرم اومد بگم.

اول اینکه امیدوارم از این به بعد قدر ایشونو بدنید. ما آدما گاهی قدر داشته هامونو نمیدونیم. و وقتی اونو از دست دایم جای خالیشو احساس میکنیم. یه وقت ممکنه به خودتون بیاید ببینید خدای نا کرده دیگه فرصتی برای محبت کردن نمونده. البته شاید اینو درک نکنید اما قطعا اون کسی که داغدیده اینو درک میکنه.

دوم اینکه رابطه تون هر چقدر هم که بد باشه بقول شایر از محبت خارها گل میشود. محبت کنید به خواهرتون و اونو ابراز کنید. چنان محبتی به ایشون بکنید که متوجه بشه شما اونو واقعا دوست دارید. اما لازمه این محبت کردن یه چیزه... اونم اینه که باید غرور و منیت رو بذارید کنار. آدم مغرور مطمئنا نمیتونه ابراز علاقه شو نشون بده.

اجازه بدید خواهرتون احساس بکنه شما دیگه آدم قبلی نیستین و تغییر کردین.

کلام آخر اینکه شما دو تا انتخاب دارین. یا اینکه بگذارین همینطور بمونه و متنفر باشید ازش. با تنفر زندگی کنید. با تنفر حرف بزنید با تنفر بخوابید و... و در آخر هم با تنفر بمیرید (خدای نا کرده)

و یا اینکه یکبار برای همیشه این قضیه رو تموم کنید و در مدت کوتاهی روی خودتون و ایشون کار کنید و در نهایت از داشتن این هدیه الهی خوش و خرم زندگی کنید. انتخاب با خودتون

✍سعادتی

دقیقا من و خواهرم خیلی با هم متفاوت هستیم و تنها وجع اشتراک ما اعتقادات مذهبیه و معمولا کسی که ما رو نشناسه و ما خودمون رو معرفی نکنین اصلا متوجه نمی شوند که ما خواهریم. من هم همیشه کمبود خواهر را کنار خودم احساس میکنم

بهتره شما برای صحبت کردن و مشورت گرفتند از شخص دیگه ای مانند مادر و خاله یا دخترهای فامیل و دوست کمک بگیرید. برای انجام کارهای خانه با همدیگه کاری نکنید بلکه کاملا مستقل هر کدوم شما کاری رو به تنهایی انجام بدین. به مرور زمان و با بالا رفتن سن و بخصوص زمانی که عروسی وارد خانواده شد این اختلافات کمتر به چشم میاد و یا حداقل هر دو عادت میکنید 

خب من متوجه لزوم ارتباط نزدیک و عمیق شما و خواهرتون نمیشم

وقتی رابطه‌ای سطحی بودنش بهتر از عمیق صمیمی بودنشه و یا طرف مقابل تمایلی به دادن عمق به رابطه نداره چه لزومی داره که شما غصه شو بخورید و یا شما بخواید حرکتی در جهت صمیمیت بکنید!!

بذارید همه چیز همونطور که هست باشه اگر تمایلی از جانب خواهرتون دیدید پاسخ با محبت خیلی خوبه اما فقط وقتی که ایشون هم خواهان ارتباط با شما باشن در غیر این صورت کاری به کار هم نداشته باشید

همه ی نظرات این بود که باهم کنار بیایید ولی من خواهرم ۱۵ سال از من بزرگتره و چهل سالشه و مجرده.

از دوران کودکی منو اذیت میکرد 

دوران دبیرستان متوجه شدم وسایلم میگرده پیامک ها و تماس هامو قایمکی نگاه می کنه و شماره هارو می نویسه بعدا زنگ میزنه ببینه دخترن یا پسر...

چند بار مچشو حین گشتن وسایلم گرفتم اما خانوادم هیچ وقت حمایتم نکردن چون اون بزرگتر بود...

وقتایی که تولدم میشه بهم تبریک نمیگه و عین غریبه هاس

همیشه ایراد ظاهریمو اورد جلو چشمم و باعث از بین بردن اعتماد به نفسم شد.

وقتی وارد اتاق میشه نا خوداگاه استرس میگیرم که نکنه من دارم کار اشتباهی میکنم و الان به مادرم میگه و زیر آب منو میزنه...

چجور میتونم چنین ادمی رو دوست داشته باشم و ببخشمش و باهاش خوب باشم؟

واقعا حسرت میخورم از اینکه بقیه چقدر باهم خوبن باهم میخندن رازهای همو فاش نمیکنن اما من تنهام و هیچ مهربونی ای دریافت نکردم