خانواده برتر

خوب بود یک مثال میزدید.

سلام

نویسنده پست هستم.

به دوستدار حق

مثلا گاهی با کوچکترین حرفی دلخور میشم و این تا ساعت ها و روز ها فکرم رو درگیر میکنه و فرصت کار و زندگی رو از من میگیره.

یا پیش میاد که به خاطر روحیه فداکاریم از خواسته ها و آرزوهام بگذرم ولی بعد از اینکه فکر میکنم ، میبینم چه اشتباهی کردم . بعد از اون نمیتونم اعلام پشیمونی کنم چون با ناراحت کردن کسایی که تو طبقه آدم های خوب جاشون دادم دچار عذاب وجدان شدیدی میشم که من رو دیوونه میکنه و از طرفی با سکوت حسرت نرسیدن به آرزوم رو باید به دوش بکشم.

به Artimis Bb

کامنت تون رو خوندم . میدونید اتفاقا هر بار از کسی خیانت میبینم و یا خنجر میخورم ، بعد از اینکه کار خوبی در حقم بکنه سریع میبخشم و بهش فرصت دوباره میدم.(البته به ارزش اون فرد و درجه خیانت هم بستگی داره). دقیقا بعد از همین موضوع با اندکی تفکر به عمق ساده لوح بودنم هم پی میبرم و از این که اینقدر احمقم که همه به اصطلاح خرم میکنن، افسوس میخورم .

سلام

منطقی رفتار کردن به معنای سرکوب احساسات نیست ،، احساس و منطق هر دو باید توی یه حالات میانه نگه داشته بشن

باید کنترل احساسات رو به جای سرکوب کردن اون ها قرار بدین

سرکوب کردن باعث از بین رفتن احساسات و هیجانات شما نمیشه بلکه فقط اون ها رو توی درونتون جمع میکنه و باعث درد بیشتر میشه 

و چه بسا بعد از مدت همون احساسات سرکوب شده به صورت انفجاری مثل خشم و نفرت و روان پریشی فوران کنه

یه آزمایش میخوندم چند سال قبل، آمار خودکشی توی مشاغل پر خطر نتیجش این بوداغلب کسایی که سعی بر سرکوب احساساتشون داشتن در انتها به بیماری های اعصاب و چه بسا خودکشی رسیده بودن

قرار نیست همیشه تو نقش آهنگ عماد طالب زاده ما چقد خوشبختیم همه چی آرومه فرو بریم 😆

ما آدمیم ، خوشحال میشیم ناراحت میشیم گریه میکنیم غصه میخوریم

🤣😩😭😤😡🥰

فرو رفتن توی پوسته زندگی خشک و ماشینی دوام زیادی نداره ، خصوصا برای کسی که این زندگی و این نوع پوسته رو به زور دور خودش پیچونده

چیز مهمی که توی بروز احساسات مهمه کنترل و نحوه ی بروز اونهاست

من نوعی اگه عصبانی بشم حتما شرایط محیطی طلبیده ، پس نباید عصبانیت خودم رو مخفی کنم بلکه باید نحوه ی بروز عصبانیتم رو کنترل کنم

ارسطو جمله ای داره که میگه (نقل به مضمون ) عصبانی شدن آسونه اما عصبانی شدن به میزان مناسب نه !!

در کل کنترل هیجان ناشی از یک رفتارمهمه ، یکی از کارایی که توصیه میشه تا کنترل هیجان بهتر صورت بگیره

شناختی عاملی هست که باعث بروز اون رفتار میشه

مثلا من اگه خالم بهم بگه چاقی “عصبی “میشم

اگه معلم بگه تنبلی “ناراحت” میشم

اگه دختر همسایه بگه مو هات زشته “خشمگین “میشم 

مثلاً ما قبل امتحان نمونه سوال هایی که سخت باشن رو تمرین میکنیم که اگه همچین سوالایی بیاد مضطرب و دستپاچه نشیم - خودکار اضافه میبریم اگه خودکارمون تموم بشه مضطرب نشیم -  

به نوعی عامل بوجود اومدن اضطراب رو شناسایی میکنیم که اگه پیش اومد بتونیم بهتر کنترلش کنیم

مثالم من در اوردی یکم بی ربطه 😂 

به اصطلاح برچسب گذاری احساسات و شناخت عامل بوجود اورندشون باعث خودهوشیاری هیجانی میشه که در نهایت کمک میکنه بهتر و موثرتر رفتار کنیم و احساساتمون رو بروز بدیم

احساسات مثل مسکن میمونه ، این همه دانشمندایی که به موفقیت های بزرگ رسیدن مگه همه احساساتشون سرکوب کردن ؟!؟

مسلما نه ! چه بسا بروز احساسات به موقع باعث بهتر شدن حالمون و کمک به موفقیتمون بشه

الان توی خیلی از شرکت های بزرگ دنیا نقش eq رو بیشتر از iq میدونن ،، یعنی شخصی که توانایی ارتباط برقرار کردن بین احساسات مختلف خودش و تعادل برقرار کردن بین اونا رو داشته باشه از افراد باهوش و نابغه برتر و موثر تر  میدونن .

خیلی طولانی شد 🤭 امیدوارم تونسته باشم اون چیزی که خواستم بگم رو درست رسونده باشم.

💐💐خدانگهدار 💐💐

منم مثل خودت بودم..میبخشیدم...فراموش میکردم...من یه دوستی داشتم که با هم بینهایت صمیمی بودیم..طوری که سر هم قسم میخوردیم.هیییییچ کی مثل ادن برام نمیشد...هر وقت دعوامون میشد من اول اشتی میکردم با اینکه همیشه من قهر میکردم😁😁😁ولی دویال پیش یه کاری کرد از چشمم افتاد...باورم نمیشد...بخشیدم..ولی از چشمم افتاد..بارهاسر اون موضوع بحثمون میشد.ولی بحث بی فایده بود.تا اینکه ۶ماه پیش از پشت بهم خنجر زد...اصلااااااا یک درصد احتمال نمیدادم بین منو اون اینجوووری شه...گفتم منو فراموش کنه....فک میکرد مثل دفعه های قبله..دیگههههههه پیام ندادم..اولایل جدی نگرفت....زنگ زد..به دوستای مشترکمون گفت...جواب ندادم...بخشیدم بخشیدم  دیگههههههههه نبخشیدم....شما هم عزیزم باید چند بار بخوری و مثل من از سادگیت خجالت بکشی و خیلی ببخشید عذر میخوام ارزوت باشه ای کاش لاشی و هفت خط بودی که به سادگیت دهن کجی نکنن....با به بار دوبار نیست.....میبخشی میبخشی دیگههههههههههه نمیبخشی...طوری سنگ میشی انگار بعضیا اصلا زاده نشدن..طول میکشه..راستی چند سالتونه؟ یه روزی میرسه شما کسایی که لایق هستنو به اصطلاح خر میکنید..البته خر کردن اصلا کار درستی نیست 😁😁ولی واسه بعضی نالایقین لازمه ...تا مثل خودشون نشی نمیفهمن چقدر خوب بودی..البته با همه اینطوری نباش

اگه از دست کسی ناراحت میشید ولی باز هم میبخشید خب شاید در اون حد بهتون بدی نکردن...این چیزاها واسه همه پیش می اید..خب اخه ادم اگه بخواد هر چیزی رو جدی بگیره که تنها میمونه واینم خوب نیست...بستگی به عمق زخمی که میخورید داره..نمیدونم کامنت منو تو صفحه ارسال سوال ۲ خوندید یا نه...همون جایی که اولین کامنتو بهتون دادم....من از اونجا به بعد یکی دیگه شدم...بعضی وقتا دلم واسه خود قبلیم تنگ میشه..ولی خودقبلیم خیلی وقته که مرده..برید خدا رو شکر کنید تو موقعیت من نبودید و امیدوارم هرگز تجربه نکنید

چند نکته به ذهنم میاد، شاید مفید باشه:

۱. شک نداشته باشید که میتونید خودتون رو تغییر بدید؛

اجازه ندید که به حالت درماندگی و استیصال برسید؛ به این معنی که به خود بگویید:  من ذاتا این جور هستم و نمیتونم خودم رو  تغییر بدم؛ مخصوصا این که با توجه به نظراتتون تو خانواده برتر، دختر فهمیده و باهوشی به نظر میرسید. می تونید با خوندن کتابهای مناسب و مشاوره گرفتن این مشکلتون رو حل کنید.

۲. با خودتون مهربان باشید؛ 

درسته شما ظاهرا یک عادت احساسی یا فکری نادرستی دارید، ولی این دلیل نمیشه که خودتون رو دائم سرزنش کنید و در این کار این قدر افراط کنید که با بی مهری تمام خودتون رو یک آدم احمق ساده لوح ارزیابی کنید. بدونید که مشکل شما فقط یک عادته که میتونید اون رو به تدریج تغییر بدید. با این حال حتی اگر نتونستید این عیب رو برطرف کنید، باز هم خودتون رو دوست داشته باشید و بی جهت باسرزنش کردن خودتون رو آزار ندید.

بدونید که هیچ وقت نمیشه انسان کامل و معصومی بشید، پس خودتون رو بدون هیچ قید و بندی دوست داشته باشید و فقط سعی کنید تا جایی که در توانتون است، عیب هاتون رو برطرف کنید.

۳. احساساتتون رو انکار یا سرکوب نکنید؛

شما اتفاقا برعکس احساساتتون رو باید خوب بشناسید و اونها رو بررسی کنید و حتی روی کاغذ بیارید و با خودتون صادق باشید. سرکوب یا انکار احساسات، باعث تناقض و اختلال فکری و درنتیجه باعث پریشانی میشه. مطمئن باشید هرچی افکار و احساساتتون رو بهتر بشناسید و قبول کنید که چنین احساساتی دارید، بهتر میتونید اون ها رو کنترل کنید.

دانلود کتاب صوتی زندگی عاقلانه

خواهر limunous خودم، احساس و منطق تکه های مکمل پازل تصمیمات درستن. منتهاش نسبیت هر کدوم ت هر بازی فرق میکنه و آدم باید اینو یاد بگیره نه کنار گذاشتن ...بلکه درست استفاده کردن!!

تجربه های ما در زندگیمون اگ درست بهشون نگاه کنیم بهمون این فرصتو میدن تا استفاده از این تناسبو بهتر درک کنیم در واقع نمیشه به گذشته برگشت و تغییرش داد بلکه میشه ازش درس گرفت...

پس بدون تصمیم درست اونیه ک احساس و منطقت تاییدش کنن، فقدان هر کدوم در نهایت منتها ب یک نتیجه خوب گاها کوتاه مدت خواهد بود نه بلند مدت!

شاد و سلامت باشی گل دختر روزتم مبارک با تاخیررر 🌹❤

مسئله رو خیلی کلی و سطحی توضیح دادین؛ اگه واقعا دنبال راه حل هستین باید خیلی با جزئیات و دقیق تر مشکل تون رو شرح بدین.

ببخشیدluminous😅❤

سلام

 به دوستدار حق و شیرین و Artmis Bb

ممنون از کمک تون🌹🌹🌹

به Sliver moon

عزیز دلمی خواهری .ممنونم.

این اشتباها که چیزی نیست من با امتحان زبان امروز چنان تخریب شدم که هر نوشته انگلیسی  رو که ببینم میگم yes ...yes 😐😁

 سلام و عرض ادب🙋

من هم خیلی دختر احساساتی هستم.مثلاخیلی زود گریه ام میگیره...باکوچک ترین حرفی ممکنه بریزم بهم...وقتی  فیلمی با ژانر رمانتیک میبینم،عمیقا متاثر میشم...احساس میکنم این زیادی احساساتم بهم لطمه زده...منم واقعا نمیدونم چیکار میشه کرد!😕

سلام خانم 𝒍𝒖𝒎𝒊𝒏𝒐𝒖𝒔 

امیدوارم کامنت منو ببینید من با اجازتون یه تغییری بدم کامنت اولم رو 

شما گفتید احساساتتون رو نادیده بگیرید من فکر کردم مثلا نیازی به استراحت و تفریح .. نداشته باشید 

الان کامنت های شما رو خوندم منظورتون متوجه شدم

هدفم از گذاشتن این کامنت این هست که خودم دقیقا مثل شما بود

احتمالا سنتون کمتر بیست سال باشه چون من تا ۱۸ سالگیم دقیقا روی حرفا و عملکرد بقیه نسبت به خودم خیلی زوم میشدم و همین مسئله خیلی آزارم میداد 

اول بگم بخشیش با حضور بیشتر توی جامعه درست میشه ، هرچه بیشتر تیکه و کنایه و تحقیر بشنویم یه جورایی پوست کلفت تر میشیم و بیخیالی و بی تفاوتیمون بیشتر میشه

یه چیز دیگه که به نظرم خیلی مهم هست این هست که انتظار مون رو از اطرافیانمون بشدت پایین بیاریم ، یعنی نباید همیشه انتظار داشته باشیم مردم و بقیه به میل و دلخواه ما عمل کنن و حرف بزنن

همه ی آدمای اطرافمون ویژگی های مثبت و منفی دارن ، سعی کنید توی حیطه ویژگی های مثبت توش باهاشون وارد رابطه بشید ، مثلا من دوستی دارم خیلی خیلی مغرور یعنی فکرش این هست که همه باید نوکر و گوش به فرمانش باشن  اما در مقابلش علم بالایی داره ، من دوستیم همیشه باهاش در حد تبادل اطلاعات و حرف زدن در مورد درس و مسائل دانشگاست  اصلا تو زمینه های دیگه باهاش صمیمی نمیشم

یه چیز دیگه که به نظرم مهمه ، این هست که شخصیت محکم و فوی برا خودتون بسازید ، حتما دیدید تو جمع دوست فامیل کسایی که با اعتماد به نفس و مغرور و جدی ان کمتر تیکه و کنایه میشنون اصولا محدوده ای که برا خودشون میسازن به دیگران اجازه تعرض نمیده 

کلا آدمای عصبی و عقده ای همیشه دنبال افراد ضعیف تر ان که خشم و نفرت و بی اعصابیشون رو روی اونها خالی کنن

پس سعی کنید محکم و قوی باشین جدی حرف بزنین و اگه کسی حرفی زد تا اونجایی که حس میکنید شخصیت خودتون بی ارزش نمیشه جوابش رو بدین اما اصلا و اصلا باهاشون دهن به دهن نشین 

در کل شناسایی آدمای اطرافتون مهمه ، اگه کسی مدام آزارتون میده سریع حذفش کنید

فقط و فقط زمانتون رو با کسایی بگذرونید که دوسشون دارید و لیاقت و ارزش اینو که فکرتون و احساستون رو درگیرشون کنید داشته باشن .

اگر هم ارتباط با کسی که حرفاش و رفتارش ازارتون میده واجب باشه ، سعی کنید در حد لزوم باهاش ارتباط داشته باشید نه کمتر نه بیشتر .

یا علی ، خدانگهدار .

سلام

وقتتون بخیر...

دوستان راجع به تصمیم گیری کامنت گذاشتن، ممنون از همگی، منم نظر خودم رو عرض میکنم:

اولا در تصمیم گیری ها معمولا سه حالت وجود داره...

۱.هیجانی و احساسی

۲.خشک و منطقی و حسابگرانه

۳.عاقلانه و واقع بینانه

بغیر از مورد سوم، بقیه توی تصمیم گیری ها مشکل ایجاد میکنن، اگر هم مشکلی در تصمیم گیری پیش نیاد، ولی عاقبتش حتما دردسرساز خواهد شد.

تصمیم گیری عاقلانه با این که خیلی خوب و درست هستش، اما سخته! خیلی سخت!

چون باید هم احساست رو در نظر بگیری و هم منطق رو!

پس اولین چیزی که برای تصمیم گیری عاقلانه توصیه میکنم، صبر کردن و عجله نکردنه!

توی تصمیماتتون اصلا بخودتون فشار نیارید،

مثلا چطوری!؟ با یک مثال توضیح میدم:

از شما میخوان که راجع به موضوعی تصمیم بگیری و نظرت رو بگی!

شما برای اینکه تصمیم خوبی بگیری، نباید کاری کنی که تحت فشار قرار بگیری!

مثلا همین عجله نکردن و وقت گرفتن برای تصمیم گیریتون!

میتونید بگید که باشه فکر میکنم نظرمو میگم بهتون، 

در واقع همین زود جواب دادن و تصمیم گرفتن، نمیزاره شما درست فکر کنید!

این یه چیز طبیعی هستش، مثلا برای همه ما اتفاق افتاده که وقتی توی بحثی بودیم و تمومش کردیم، بعد از مدتی سناریو های جدیدی و بهتری به ذهنمون میرسه! و با خودمون میگیم چرا اون موقع به فکرم نرسید!؟

این مربوط به مدت زمانییه که ذهن ما درگیر اون سناریو هستش!

هرچقدر بیشتر وقت بزاریم و با آرامش و حوصله بیشتری فکر کنیم، مطمعنا تصمیم گیری بهتری خواهیم داشت!

دومین موردی که توصیه میکنم، مشورت کردن با یه دوست صمیمی و دارای روحیات نزدیک به خودتون هستش!

میتونید در هر موضوعی با اون دوستتون، و یا در مواردی که جای خجالت نداره از پدر و مادر و حتی از خواهر و برادرتون کمک بگیرین!

ولی چرا عرض کردم دوست؟! چون معمولا دوستان ما نزدیک ترین کس از نظر علاقمندی ها و روحیات و افکار هستن، و چه خوبه که آدم دوستی عاقل و فهیم داشته باشه!

تا جایی که بنده از شرح حالتون متوجه شدم، شما بعد از اینکه تصمیمی رو میگیرید، پشیمون میشید!

پس تاجایی که ممکنه نکات بالارو حتما رعایت کنید، اولی مهمتر هستش!

بعدا در سوالتون به زود رنج بودن اشاره فرمودید، بله ممکنه برای خیلی ها این مشکل پیش بیاد...

و بنده شما رو سرزنش نمیکنم، فقط کافیه یکم حسابگرانه به موضوع نگاه کنید!

یعنی ببینید چی رو بخاطر چی از دست میدید!

آیا ارزش چیزی که بخاطرش فداکاری میکنید و یا بابت غصه میخورید، از خودتون و خوشحال بودنتون بیشتره؟!

اگه این ترازو رو در مواجهه با رنجش و ناراحتی تون قرار بدین، اون موقع میتونید بهتر از پسشون بربیاین!

مثلا شکسته شدن یه وسیله توی منزل، ارزش ناراحت کردن اعضای خانواده رو نداره!

البته اشاره کنم که این موضوع باید از طرف تمام اعضای خانواده رعایت بشه!

ولی خب توی موضوعاتی که خودتون و در نهایت یه نفر دیگه هست، از این روش کمک بگیرید،

بقول خودتون که فرمودید اگه خیانت بشه، میبخشم.

توی همچین موضوعاتی ببینید بخاطر چی میبخشید؟!

آیا کاملا غیرعمدی بود، یا واقعا از ته دل پشیمان بود؟!

یا صرفا با یه معذرت خشک و خالی میبخشید؟!

البته لازمه که از این روحیه مهربونتون از همین جا قدردانی کنم و شما و هر کسی رو که تا این حد فداکاره تحسین میکنم!

تابحال همچین جمله‌ای رو از کسی نشنیده بودم.

ولی باید قدرتمند باشید، قاطع باشید، به عواقب تصمیم هاتون فکر کنید، از چیزی نترسید،

همین ترس از دلخور شدن دیگران ممکنه باعث این مشکل شما باشه،

شما یک انسان کامل هستید و میتونید برای خودتون تصمیم گیری کنید، پس قدرت انتخاب و اختیار خودتون رو دست کم نگیرید.

و در آخر کسی مهم تر از خودتون نیست، پس نباید زیاد به خواسته هایی که موجب ناراحتی خودتون میشن تن بدید!

ممنون از این که وقت گذاشتید، موفق و سلامت باشید.