خانواده برتر

شباهت ها عامل پیشرفت در جامعه نیستن ادراک درست از تفاوت ها این امکانو فراهم میکنه!! تو هر سری ی فکر میگذره  هر کس ی تربیت مختلف دیده ی محیط و شرایط و چالش های مختلف تر! پس نباید توقع داشت همه یمدل بیان یا عمل داشته باشن این یک و دوم اینکه انسان متوجه باشه این حقو نداره که دیگرانو بخاطر انتخاب هاشون قضاوت کنه چون تا وقتی با کفش کسی راه نرفتیراه رفتنشو نباید قضاوت کنی ! سوم خودبرتر بینی ی عده که مدام دنبال اینن که عیب رو رفتار دیگران بذارن تا با حس اینکه آدم خوبین احساس ارامش کنن و این صرفا ی خودخواهیه ی عالم میگه دقایقی که عیب جویی دیگرانو میکنیم صرف برطرف کردن عیبای خودمون بکنیم کمترین فایدش خودشناسیه و فقط خداست که به قلب انسان ها آگاهه و باید گفت انسان های بزرگ فوق العاده فروتن هستن و اصلا اهل منم و منم و تندخویی نیستن  و نکته چهارم آزادی بیان با آزادی عمل فرق داره خدا خودش به انسان قدرت اختیار و انتخاب داده و تا ابد این بوده هست مگر عده ای که دوست دارن بجای دیگرانم فکر کنن و تصمیم بگیرن !! خدا تو قران هم گفته ما قدرت اختیار و انتخاب دادیم یا گمراه میشن انسان ها یا هدایت ! (مفهوم کلی این بود) نکته بعدی حکایت زن بدکاره ای ک دوران حضرت عیسی میخواستن سنگسارش کنن و در جواب حضرت مسیح گفت هر کس خودش بی گناهه سنگ اولو بزنه! اینو خواستم بگم که هیچ کس نباید به واسطه بیان و عملش خودشو از دیگران برتر بدونه !! و نکته آخر همه اینا به آزادی بیان و عمل  میرسه که تا زمانی که آسیب زا نباشه حق هر انسانه و سرشتشم هست چون با قدرت انتخاب آفریده شده و اون مثال ک شما آخر گفتی اشتباهبود بنظر من اینک شریک شما اینکارو بکنه اسمش آزاری بیان نیست این خیانت در امانته خواهشااااا مسائلو باهم قاطی نکنید ؟! هدف از این پست ی پرسشه یا ارائه ی حکم کلی که از همه بهتره؟ به هر حال خوبه انسان انعطاف پذیر باشه در نهایت ذات هر انسان آزاده ای با هر دین و مسلک و پوشش و عقیده دوستدار مهربانی ، صلح ، دوستی و عشقه و عدالته !

واقعا وقتی کسی همچین تحلیل هایی ارائه میده👇

اینکه میگیم ما میتونیم هر کاری که دل مون میخواد انجام بدیم به شرط اینکه ضرری به کسی نرسونیم، شما فرض کنید  شریک من داره به من خیانت میکنه و من متوجه نیستم و تبعاتی برای من نداره یعنی من زندگی نرمال خودم رو دارم پس اینجا آسیبی به من نمیرسه، آیا در این موقعیت این  آزادی عمل با اون تعریف مرسوم جایزه؟

دوس دارم به یه کرونایی بگم بیا پنج دیقه ماچت کنم از این دنیا خلاص شدم

سلام.این پست رو اقاحسن بایدجواب بده چون دیدم توتاپیک فمنیست ها به زیبایی ازاین قبیل مساءل روبیان میکردندوجواب میدادند.وتبحرداشتند.

ازنظرشخص بنده،اخلاق وازادی همیشه دوبال یک جامعه هستندوهرگزمخالف هم ودرتقابل بایکدیگر نیستند،بلکه همسووهمراه یکدیگرند،وازادی بیان وعمل یکی ازبدیهی ترین حقوقهای انسانی هرفرداست که بایدرعایت شودواخلاق ب این رعایت شدنه کمک میکندویه جورایی بولدترین فضیلت اخلاق همین ازادی دادنه،خیلی ازحقوقدان های خارجی وداخلی واندیشمندان هم ازادی روبالاترازاخلاق میدونندودرواقع ازادی دستاورده اخلاقه.

بدیهیست ک هرفرد درهرجامعه ک باشد میبایست ازحق ازادی بیان وحق ازادی تن،برخوردارباشد.لکن این سوال پیش می اید،که تاکجا؟؟؟ بنظرحقیر تاجایی که ب قانون ان جامعه وحقوق دیگرافرادان جامعه تجاوز نکند.

بدیهیست که برای جلوگیری ازهرج ومرج وبی قانونی جوامع قوانینی تصویب میکنند،که هرفردکه درمرز های سرزمینی ان جامعه سکونت کندملزم به رعایت انهامی باشد.

حال این قوانین درپله اول خودشان ملزم هستند که حق ازادی بیان وازادی تن رابه رسمیت بشناسندواخلاق ایضا همین حکم رامیکند.؛لکن قانون گذاران مجبورند برای جلوگیری از سرکشی وعصیان ورعایت حقوق شهروندی ورعایت حال دیگرافراد جامعه ودر راستای نظم اجتماعی کمی محدودیت هایی اعمال کنند ان هم درچارچوب.ومخصوصا برای رعایت حال،دیگرشهروندانشان.بطورمثال عرض کنم ک زوجین حق عمل زناشویی را داراهستند،ویک زوج همیشه میتواند درخواست ارتباط بازوجه را مطرح کند.ضمن اینکه این زوج حق ازادی تن،بیان رانیزداراهستند.حال این دوشخص نمیتوانند باوجودهمه ازادی اشان درفلکه عمومی شهر مشغول ب ارتباط شوندوبا اتکا ب ازادی بیان هرنوع،صدایی نیز ازخودشان ساطع کنند.چرا که اینجا بال اخلاقیات وقانون مانع خواهندشد.به چه دلیل؟به دلیل رعایت حال دیگرشهروندان ورعایت اصل نظم وتربیت.

ازادی واخلاقیات مکمل یکدیگرند؛وحتی درسایه اخلاقیات میتوان ب انسانی ترین وبافضیلت ترین ازادی هابرسیم.هیچکدام رانبایدفدای دیگری کردبلکه بایستی انهارا بال یکدیگری کرد،درجهت ارتقاء.دریک مدینه فاضله بنظرم اینگونه  باشد.

اخلاق نیز بنده میگویم۹۰درصد اکتسابی میباشد.وفقط ۱۰درصدان ذاتیست.ک درهرحال بنظربنده ۹۰درصداکتسابی غالب میباشد،درواقع اخلاق،نوع رفتارما،فرهنگ ماوشخصیت ماست،ک همگی اکتسابی میباشند. درکل بگویم ک خوده اخلاق ازادی راایجاب میکند.

واینکه فرمودید خیانت،بایستی بگویم صرف خیانت یک عمل شنیع وغیرانسانیست ک دربطن ماجرا ،اخلاق ان را رد میکندواصلا خیانت کردن ازادی نیست،چرا ک نه اخلاق ونه قانون ونه عرف نمیپسنددوماحق وحداین رانداریم ک حقوق دیگران راضایع کنیم ب هرنحوی،خیانت ضایع کننده حق است.زوجه ای ک خیانت میکندبطورمثال،درست است ک بخودی خودومادی چیزی از زوجش کم نمیشوداماازلحاظ ازادی معنوی او کارغیراخلاقی کرده وحقوق زوج خویش را ضایع کرده.هرچندک اوبابدنش کارکرده امااینجا حق زوج بشدت ضایع شده.

ودراخرعرض کنم ک،درحقوق قاعده ای هست ک میگوید؛：هیچکس حق ندارد حق خویش را وسیله اضرار ب دیگری قراردهد....

اگریک شخص حق طبیعی ای هم داشته باشد لکن ب دیگران اسیب برساند موظف است طبق قانون واخلاقیات رعایت ازادی دیگران،راهم بکند.چرا ک دیگران نیز ازحق ازادی برخوردارند.

نمیدونم چطور بود سعی کردم هرچی میدونمو بگم.

سلام. 

آزادی در بیان و اخلاق عملاً دو روی سکه هستن

آزادی در بیان از دید من باید در راستای حفظ منافع باشد. آزادی باید طوری باشد که به کسی آسیب نرسونه.

اگر دوست من به من خیانت میکنه و من بهش چیزی نگم، به معنی آزادی در بیان و آزادی در عمل نیست بلکه اسم این کار، عدم توانایی شخص در حفظ منافع شخصی است.

همواره آزادی در هر جایی باید متناسب با یه ریتم باشه و هر جایی که نیاز باشد به موضوع ورود کنید، بتونید از منافع خود دفاع کنید. لزوماً وقتی شما آزادی در بیان داریذ، اخلاق قابل کنترل نیست و بر عکس.

 شب و روزتون خوش

به این میگن یه پست مشتی 

منم به آزادی در چارچوب اخلاقیات اعتقاد دارم نه آزادی به شرط آسیب نرسوندن به دیگران

مثلا تیغ زدن و دزدی کردن از یه ثروتمند چون آسیبی بهش نمیرسونه مجازه ؟! 

هووی یه زن شدن در صورتی که هیچ وقت نفهمه و خللی تو روند قبلی زندگیش ایجاد نشه مجازه ؟ خیلی مثالای زیادی میشه زد از کارایی که در حقیقت غیراخلاقی هستن ولی آسیبی به کسی نمیرسونن 

اما خوب من با این مدل آزادی مخالفم 

سلام اول یه قصه بگم 

بُشر، روزگاری را در بغداد به لهو و لعب گذرانده بود. روزی امام کاظم(ع) از کنار خانه او می‌گذشت، صدای ساز و آواز از خانه او بلند بود. امام از کنیزی که از منزل بُشر بیرون آمد پرسید: «صاحب این خانه آزاد است یا بنده؟» کنیز در پاسخ گفت: «او آزاد است». امام فرمود: «راست گفتی! اگر بنده بود از مولای خود می‌ترسید». (از یه سایت کپی کردم و داستان ادامه داره ولی فعلا با اینجاش کار دارم )

این تعریف از آزادی با آزادی که در اسلام بلکه در تمام ادیان اسمانی ارزش داره فرق داره ( وبه کسی که دارای این آزادیه نمیگن انسان آزاده 😁😉)و از اساس با باور به خدا منافات داره و تفکری امانیستیه 

پس اگه مسلمان یا مسیحی یا یهودی و ... دیدی که این حرف رو زد بدون نمیدونه داره چی میگه 

اما اگه کافر این حرف رو زد دو حالت داره یا میخواد فریبت بده یا کافر کودنیه 

چون اگه کافر باشی هر کاری مجازه مگه اینکه زورت نرسته 

پس از هر دو دیدگاه حرف غلطیه 

سلام

خیلی بحث جالبیه و چون خودم زیاد تحقیق کردم در این خصوص مطالبی رو خدمتتون عرض می کنم امیدوارم مفید باشد

ببینید اساسا ما چیزی به نام آزادی مطلق نداریم

انسان یا آزاد از عقل است و در بند هوا و هوس خود، و یا اینکه در قید و بند عقل است و آزاد از هوا و هوس

غیر این چیزی نیست.

لذا کسی که طالب آزادیست باید ابتدا مشخص کنه که منظورش از آزادی چیه؟ آیا آزادی از عقل رو خواهانه یا آزادی از هوا و هوس خودش رو ؟

گاهی اوقات آنچنان شعار های پوچ و بی معنا زیاد بولد میشن که کسی جرات نکنه کوچک ترین اعتراضی بکنه، درحالی که اصلا محل بحث شون روشن نیست و فقط یه شعار توخالیه

"آزادی"، "متعلق" می خواهد ، آزادی از چی؟ اینو باید مشخص کنیم تا بفهمیم در مورد چی صحبت می کنیم یا نه؟

لذا به نظر من این نکته اساس بحث آزادی است و اگر معنای دقیق آزادی روشن نشه اصلا بحث از آزادی روی هواست و بی مبنا!

با این توضیح

روشن است که اگر کسی دنبال آزادی از عقل و پیروی از هوا و هوس خودش باشه هیچ جامعه ای (جامعه ی عاقل ها!) اجازه نمی دهد که این شخص با اباحه گری هاش به ارزش های آن جامعه آسیب بزنه و اختلال به وجود بیاره.

خب اینجا یک سوال اساسی مطرح میشه و اون اینکه کدام کار مطابق عقله و کدام کار مطابق هوا و هوسه؟ به عبارت دیگر ملاک جدایی عقل و هوس چیست؟

ببینید در بعضی مسائل عموم بشر اتفاق دارند که این کار مطابق عقل است و این کار ضد عقله و مطابق هوس،

لذا بحثی بر سر این موارد خاص نداریم

اما در بسیاری از مسائل اینطور نیست و معرکه ی آراست،هرکسی ممکنه یه تعریف از کار مطابق عقل ارائه بده که با دیگری متفاوته و در نتیجه، اعمال رو طبق ملاک خودش دسته بندی کنه

من اعتقاد دارم بهترین و کامل ترین ملاک ، اونیه که دین ارائه داده

و منظورمم از دین فقط اسلام شیعه اثنی عشری است نه غیر آن

لذا آنچه را که دین دستور داده(حالا چه در اخلاقیات باشه چه در دیگر مسائل)

مطابق عقل می دانم و آنچه را هم که نهی کرده ضد عقل می دانم ولو اینکه من خیلی به اون میل داشته باشم (که اسم این یکی رو میذارم کار مطابق هوس)

و بر اساس همین دسته بندی اون قاعده ای که ابتدا عرض کردم رو به اجرا می ذارم و اجازه نمی دم کسی که میخواد از عقل خودش ازاد باشه و در بند هوس خودش باشه

به جامعه من آسیب بزنه

بله ممکنه اینجا کسی اشکال کنه که کی گفته دین بهترین ملاکه؟ که خب پاسخش اینه که اون بحث دیگریست و بعد از پذیرش این قانون کلی که عرض کردم، باید در جای خودش بحث شود که آیا بهترین ملاک دین است یا چیز دیگری...

و من به دلایل محکم این رو قبول دارم و در جای خودش اثباتش می کنم

ولی فعلا بحث ما سر این مطلب نیست و این را مسلم می گیریم.

پس تا اینجا خلاصه حرف ما این است که

چون دین را بهترین راه و مطابق عقلانیت کامل می دانیم لذا هرآنچه را که خلاف آن باشد به حکم عقل کنار می گذاریم و روشن است که ما هم -همانطور که تمام عاقل های عالم چنین می کنند-به کسی که بخواهد از این عقلانیت مسلم(دین) آزاد باشد و در بند هوس خودش باشه اجازه نمی دهیم که به ارزش هایمان آسیب بزند و اختلالی در جامعه به وجود بیاره.

با توجه به این توضیحات مهم و مبنایی باید به قسمت اساسی سوال شما بپردازم :

که آیا فقط از کارهایی که ضد عقل است و مطابق هوس و به جامعه و دیگران آسیب می زند جلوگیری می کنیم یا حق داریم در کارهای شخصی طرف هم دخالت کنیم؟

در واقع قدر مسلم این دخالت کردن در کار و بیان دیگران

و سلب آزادی از بیان و عمل، اینه که شخص بخواهد از عقلش ازاد باشد و به جامعه و دیگران آسیب بزند

ولی آیا می توانیم اجازه دهیم در حیطه ی شخصی و فردی از عقل خودش آزاد باشه و دنبال هوا و هوس خودش، یا اینکه عقل حکم میکنه در این حیطه هم دخالت کنیم؟!

به نظر میرسه که در اینجا دیگر شخص آزادی دارد حتی اگر بخواهد کاملا از عقل خودش آزاد باشه و اباحه گری کنه نمی توانیم مجبورش کنیم به اینکه آزاد از هوس خودش باشه و پیرو عقل

و به نظر میرسه که دقیقا راه اسلام هم همینه

و در این حیطه اشخاص رو آزاد گذاشته

که خب نمونه ها فراوانه از سیره ی حکومت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امیرالمومنین علی علیه السلام

و یه نمونه بارزش همان کافر ذمی است

که شخص کلا حتی اگر کافر هم باشد و هیچ کدام از اصول اسلام رو هم نپذیره(حالا چه برسه به فروع) ولی قوانین مملکت اسلامی رو عمل کنه نه تنها تعرضی بهش نمیشه بلکه جان و مال و ناموسش مثل مسلمین در امان است و حکومت اسلامی هم وظیفه مراقبت از این شخص رو داره (نه مجبور کردن به اسلام و...)

البته آنچه که گفتم در جاییست که مسلم باشه اون کار صرفا شخصیه

و الا چه بسا مواردی را که ما در ظاهر شخصی ببینیم ولی واقعا چنین نباشه و اثرات مخرب زیادی هم بر دیگران بذاره

که خب به عقیده من باز اینجا هم هر عاقلی حکم میکنه که تعیین این حدود (اینکه این کار شخصیه یا به اجتماع هم آسیب می زنه و...) با خود خداست نه ما که سر تا پا جهلیم و اینقدر مسائل پیچیده اند که امروز چیزی می گیم و فردا می بینیم اشتباه است و ازش بر می گردیم و...

پس به نظر من اینکه گفتید " خیلی ذهنم درگیر این موضوع  شده که من آزادی عمل و بیان خودم رو تا کجا میتونم داشته باشم؟"

کاملا طبیعیه و نه شما بلکه هیچ کسی نمی تونه دقیق مشخص کنه کدوم مسئله چنینه کدوم نه...

در حیطه ی قدرت بشر نیست مسئله

متسافانه بشر خیلی اوقات حد و اندازه خودش رو نمی فهمه و پاشو از گلیم خودش درازتر میکنه و در چیزهایی که از حیطه ی درکش خارجه دخالت می کند 

که کاملا اشتباه است

(اصلا یکی از مزیت های اصلی دین هم همینه که راه روشن بدون عیب و نقص بهم بده)

دو تا بحث دیگر هم هست اینجا

یکی اینکه خب درسته گفتیم حق نداریم شخص را مجبور کنیم ولی هم طبق حکم عقل و هم طبق حکم شرع خیرخواهی برای اون شخص و نصیحت کردن او (امر به معروف و نهی از منکر زبانی) اشکالی نداره بلکه لازم هم هست و این موضوع رو نباید با آن مطلب خلط کنیم.

بحث دیگری هم هست و اون اینکه ما تا اینجا گفتیم کسی که بخواهد به وسیله ی آزادی از عقل و مطابق هوس عمل کردن به جامعه آسیب بزنه باید باهاش برخورد بشه و نباید چنین اجازه ای بهش داده بشه

ولی نحوه ی برخورد چگونه است؟ چیزی که اسلام میگه اینه که هر فعلی باید نسبت به خودش سنجیده بشه و برخورد متناسب باهاش بشه

یعنی یه وقت طرف حرفی می زنه ، استدلالی می چینه که اشتباه است

خب اینجا اسلام اجازه نمی دهد که به اون شخص تعرض بشه و اون شخص رو مجبور کنند که چیزی نگه و یا حرفش رو تغییر بده ویا...

بلکه باید صرفا کلامی باهاش برخورد بشه و حرفش رو نقض کرد با دلیل (کرسی های آزاد اندیشی اصلا همینه دیگه)

ولی یه وقت شخص دست به اسلحه می بره (مثل ریگی) خب اونجا اسلام گفته باید باهاش جنگید و اجازه نداد اون شخص به دیگران تعرض کنه و ... .

باز این مطلب (نسبی بودن نحوه ی برخورد) شواهد فراوان از سیره پیامبر اکرم و امیرالمومنین داره که یه نمونه اش برخورد آقا امیرالمومنین با خوارج بود که فرمودند اگر سخن بگویند جوابشون رو می دیم و اگر شمشیر کشیدن شمشیر می کشیم و اگر کاری به ما نداشتند کاری باهاشون نداریم

(باز تاکید می کنم اینی که عرض کردم اسلام چنین میگه چون همانطور که گفتم بهترین ملاک عقلانیت را اسلام و تشیع میدانم و بعدشم به این معنا نیست که عقل اینو نمی فهمه بلکه اگر خوب تفکر هم کنیم می بینیم این حکم بسیار دقیق و عقلانیست)

سعی کردم کل بحث و زوایای مختلف رو یکجا و خلاصه جمع کنم گرچه شاید مطالبی از دستم در رفته باشد...

ببخشید که مقداری طولانی شد، امیدوارم مفید بوده باشد.

موفق باشید یا علی مدد

سلام . منم به آزادی در چارچوب اخلاقیات اعتقاد دارم نه آزادی به شرط آسیب نرسوندن به دیگران

مثلا تیغ زدن و دزدی کردن از یه ثروتمند چون آسیبی بهش نمیرسونه مجازه ؟! 

سلام مجدد

روایتی را که جناب محمد 78 یادآوری کردن بسیار دقیقه و جای تامل دارد

خواستم عرض کنم تقریبا فنداسیون بحث بنده نیز از تامل در این روایت است که فراموش کردم ذکر کنم.

موفق باشید

با سلام 

شما بحثتون علمی و فلسفی هستش اما خب طبق چیزایی که در مدرسه و دانشگاه خوندم و میدونم نظرم رو میگم و از نظر شخصی خودم 

اینکه میگید آزادی با اخلاقیات مکمل هم هستند یعنی هم می تونید آزاد باشید و هم اخلاقیات رو داشته باشید . گاهی اخلاقیات بر ازادی مقدم میشه و اولویت قرار میگیره مثلا وقتی شما کسی رو می بینید که در خیابان افتاده یا تصادف کرده اخلاق میگه برید و بهش کمک کنید اما ازادی شما و اختیاری که دارید میتونید برید به کارتون برسید و هیچ اجباری نیست که کمک هم نکنید چون این وطیفه شما نیست .

گاهی ازادی رو انسان خودش مقدم و اولویت قرار میده بر اخلاقیات و اون موقع هستش که خطرناک میشه و باید انسان احتیاط کنه مثلا وقتی که آزادی که هر شغلی رو انتخاب کنی حتی اگه حلال نباشه و از اخلاقیات به دور باشه . اینجاست که درسته که ازاد هستی اما اون موقع ضرر میرسونه به خودتون 

اینکه آزادی دارید هر کاری انجام بدید و اینکه میگید ضرر نمیرسونه به بقیه ، باید بگم که اشتباه فکر می کنید چون باعث ضرر میشه برای بقیه مثلا وقتی کسی داره از اخلاقیات جامعه دور میشه و کار ناهنجاری انجام میده مثل قاچاق کردن یا اختلاس کردن یا تولید و پخش مواد مخدر این فرد از اخلاقیات دور هست اما ازادی داره و این کارش نه تنها به خودش بلکه به جامعه و اطرافیانش هم صدمه و آسیب میزنه.

در جواب این سوال اخرتون هم باید بگم که اخلاقیات یه بخشیش انتسابی هست و بیشتر اکتسابی و مربوط به تربیت درست در خانواده و دوستان هستش و در فرهنگ جامعه بیشتر نمایان پیدا میکنه و هم تاثیر گذار هست و هم تاثیر پذیر 

من واقعا راضی نیستم کسی بخواد در حقم ظلمی بکنه حتی اگر ندونم. مگر قبلش بهم بگه و اجازه بگیره. یا بعدش بخاطر اتلاف حقم جبران کنه. 

بنظرم هیچی بالاتر از حق الناس نیست. 

ما نسبت به یک سری مسائل حق مالکیت داریم.ما مالک ثروت خودمون هستیم مالک خونه و ماشین خودمون هستیم مالک فرزندان خودمون هستیم تا یک سنی

مالک جان خودمون هستیم

و درنهایت مالک بدن خودمون هستیم. در مورد زنان کمی جدی تره این قضیه

 میتونی هر کاری دلت خواست بکنی ولی نمیتونی به مالکیت دیگران آسیب وارد کنی وقتی خودشون رضایت ندارن.مثلا تو حق نداری دزدی کنی چون به مالکیت دیگران داری آسیب میزنی و اون ها خواهان این امر نیستن.

.حق نداری به فرزندان دیگران آسیب برسونی چون داری به مالکیت دیگران آسیب وارد می‌کنی و اون ها خواهان این امر نیستن.

حق  نداری  انسانی رو بکشی چون به مالکیت اون فرد داری آسیب میزنی و اون خواهان این امر نیست

اینکه تو مشروب بخوری اصلا و ابدا اهمیتی نداره تو خلوت خودت هر چقدر خواستی بخور ولی اگه پشت فرمون بشینی و بزنی به کسی تو به مالکیت اون فرد آسیب زدی و اون فرد خواهان این امر نبوده پس تو این حق رو نداشتی.

اصلا اهمیت نداره با چه زنانی و با چه تعداد زنی باشی اما حق این رو نداری به زور خودت رو به زنی تحمیل کنی چون اون زن مالک بدن خودشه و تو داری به زور به مالکیت اون فرد بر بدن خودش آسیب وارد می‌کنی در نتیجه قانون باید پوست تو رو بکنه.زنی رو پیدا کن که خودش بخواد هر کاری خواستی بکن اما اینکه به زور به مالکیت اون زن به بدن خودش تجاوز کنی غلط اضافس و وقتی زن نمیخواد حق نزدیک شدن به اون زن رو نداری حالا اون زن هر طرز فکری هم میخواد داشته باشه.اگرم زنی رو پیدا نمیکنی حاضر باشه باهات باشه مشکل خودته به زنان دیگه مربوط نیست .

تو حق نداری کسی رو مورد ضرب و شتم قرار بدی چون داری به زور به مالکیت اون فرد به بدنش تعرض میکنی

اگه پول داری و کار هم می‌کنی لنگ پول نمی‌مونی اعتیاد هم داری اصلا و ابدا مهم نیست اعتیاد داشته باش هر چقدرم میخوای مصرف کن اما اگه پول نداری قراره لنگ پول موادت بمونی اگه قراره به خاطر پول مواد دزدی کنی پس به حق مالکیت دیگران تجاوز کردی و حق این کار رو نداری.اگه قراره به خاطر پول موادت چشم به زن و بچت داشته باشی داری به مالکیت اون ها به بدنشون تجاوز می‌کنی و در اون صورت تو معتاد نیستی مجرمی.

بنابراین از نظر من نبایدها یعنی تعرض  زوری به مالکیت مادیه افراد جامعه و مسئولیت قانون هم حفظ کردن همین مالکیت های افراده بقیش از نظر من یکی اضافس.مثلا کسی که مواد میفروشه از نظر قانون مجرمه ولی از نظر من مجرم نیست چون اول اینکه به مالکیت مالیه کسی دست درازی نمیکنه دوم اینکه مستقیم و به زور به مالکیت کسی تعرض نمیکنه و سوم فردی که مواد میخره خودش با دست خودش و به اختیار خودش  به بدن خودش آسیب میزنه و کاملا خواهان این امره  و کسی مجبورش نکرده و این ربطی به فروشنده ی مواد نداره و اون ها مجرم نیستن از این نظر.

مثلا از دیدگاه مذهبی فرد حق نداره به بدن خودش آسیب بزنه ولی از دیدگاه من اهمیتی نداره.بدن خودشه دلش میخواد خودکشی کنه به کسی هم ارتباط نداره قانون هم وظیفه ای در برابرش نداره.

مثلا از دیدگاه مذهبی خود ارضایی غلطه از دیدگاه من ولی اصلا مهم نیست بدن خودشه آسیب به بقیه نمیزنه در نتیجه مهم نیست.

اینکه مریض باشی مریضیت واگیر داشته باشه خودت ندونی مهم نیست ولی اگه خودت می‌دونی باید به دیگران بگی تا احتیاط کنن چون اگه نگی داری به حق مالکیت اون ها بر بدنشون به طور مستقیم آسیب میزنی و اون ها خواهان این امر نیستن پس قانون باید باهات برخورد کنه.

در مورد خیانت دو زاویه داریم خیانت زن به مرد و مرد به زن.در مورد خیانت زن به مرد چون مرد مالک اموالشه زن با خیانت به شوهرش داره به حق مالکیت اون مرد بر اموالش آسیب مستقیم وارد میکنه چرا که مرد اگه بفهمه زنش با کس دیگس حاضر نمیشه پول براش خرج کنه پس خیانت زن به مرد تعرض به حق مالکیت مرد بر اموالشه و مرد خواهان این امر نیست پس قانون گذار می‌تونه وارد عمل بشه.

در زاویه ی دوم خیانت مرد به زنه.با توجه به اینکه انسان مالک بدن خودشه و به‌خصوص این مسئله در مورد زنان بسیار بسیار جدیه خیانت مرد به زن مصداق تجاوز به حق مالکیت زن بر بدنشه و زن خواهان این امر نیست پس اون مرد مجرمه و قانون گذار می‌تونه دخالت کنه.دو حالت داره یا مرد می‌ره با زنان مختلف و مریضی میگیره و به زن خودش منتقل می‌کنه که کاملا آسیب میزنه به مالکیت زن به بدنش و یا مریضی نمیگیره منتها بازم زن چون مالک بدن خودشه ممکنه دلش نخواد مردی که با زنان دیگس به بدنش دست بزنه و این حق رو داره پس خیانت هم آسیب به حق مالکیت افراده و پنهان کاری در این امر نمیتونه تعرض به حق مالکیت رو انکار کنه‌ و قانون گذار می‌تونه مداخله کنه.

برای داشتن یک جامعه ی امن(جامعه ی امن صرفا جامعه ی سالم و پیشرفته  نیست) نظارت قانون بر حق مالکیت افراد و تلاش بر حفاظت از اون ها کافیه اما اخلاق به مراتب پیچیدگی ها و جزییات بیشتری داره.

مثلا از اونجایی که این دنیا مادیه مسائل غیر مادی نمیتونه در قانون گذاری نقش داشته باشه مثلا تو بری به قانون گذار بگی فلانی دل منو شکسته بهت می‌خنده چون این مسائل مادی نیستن یا  بری بگی فلانی از اعتمادم سو استفاده کرد این مسائل روحی و غیر مادی و غیر قابل لمس هستن و در قانون هم نمیگنجن.در حیطه ی قوانین اجتماعی فقط و فقط مسائل مادی و حفظ مالکیت مهمه و جز این محدوده تو هر کاری خواستی میتونی بکنی اما در حیطه ی اخلاق مسائل غیر مادی و روحی هم داریم که همین اخلاق رو گسترده تر می‌کنه.مثلا دل شکستن زخم زبون زدن بدگویی کردن بد اخلاقی مسخره کردن سو استفاده از اعتماد  اینا در حیطه ی قانون اجتماعی نمیگنجن چون مادی نیستن اما در حیطه ی اخلاق میگنجن و اخلاق رو بسیار سخت و پیچیده و پر از جزئیات میکنن.

پس آزادی یعنی هر رفتاری کردن به جز تعرض به حق مالکیت بدنی و جانی و مالیه افراد به زور.

اخلاق یعنی هر رفتاری نکردن و واسه هر رفتاری کردن توجه به مسائل مادی و معنویه و روحیه دیگران.

اخلاق  یعنی کاری نکردن اکثر اوقات تا کاری کردن.

آزادی یعنی همه کار کردن جز تعداد کمی ممنوعه.

دنیا با اخلاق اداره نشده نمیشه و نخواهد شد و انتظار اخلاق داشتن بیهودس تنها قوی کردن خود و قوی کردن قوانین مادی می‌تونه کمی مفید باشه که البته اون قدر موثر نیست

آزادی در عمل و بیان در حدی که چه دیگران مطلع شوند و چه نشوند، باعث آسیب مالی،روحی، جسمی،اخلاقی، به خود و دیگران نشود.

به نظر من درستش اینه. 

انسان باید یک چارچوبی برای خودش داشته باشه. 

به اناهید .................

چی داری میگی؟ حالت خوبه؟

قانون چیکارست. مثلا در بحث خیانت قانون از کجا میخواد بفهمه؟ اصلا سوال سوال کننده یه چیز دیگست که!

سلام

به آناهید

کل متن شما مثال بود ولی کلیت متنتون در چند جمله که خودتون گفتید خلاصه بود

برای داشتن یک جامعه ی امن(جامعه ی امن صرفا جامعه ی سالم و پیشرفته  نیست) نظارت قانون بر حق مالکیت افراد و تلاش بر حفاظت از اون ها کافیه

پر واضحه که نظریه شما مشکل داره و خدارو شکر هیچ نظام حقوقی در دنیا بر مبنای نظریه شما وضع نشده

خب اشکال حرفتون کجاست؟

اشکال اینجاست که شما مفهوم قانون رو متوجه نشدید

قانون مجموعه ای از باید ها و نباید هاست که بر مبنای هنجار های اجتماعی وضع شدند تا نظم اجتماعی برقرار بشه

خب سوال،آیا جامعه ای داریم که توش اخلاقیات و قواعد اخلاقی نداشته باشیم؟

پاسخ خیر

نتیجه اینکه در هر جامعه ای هنجار های اخلاقی وجود دارن و برخی از این هنجار های اخلاقی برای اکثریت مردم به شدت مهم هستند.به قدری مهم که تخطی از اون قواعد اخلاقی میتونه باعث خشم عمومی بشه.مثلا مجری میاد به یک قومیت در تلوزیون ملی توهین میکنه.طبق حرف شما چون عملش مادی نیست و به مالکیت افراد تجاوز نشده پس مجرم نیست.در حالی که همین عمل مجری منجر به بر هم خوردن نظم جامعه میشه که دقیقا بر خلاف هدف قانونه

 قانونی که خالی از قواعد اخلاقی باشه به شدت ناقص هست و در نتیجه نمیتونه نظم رو برای جامعه به ارمغان بیاره

اشکال دوم حرف شما اینه که چرا و به چه علت حق رو محدود به حق مالکیت کردید و بر طبق اون قانون رو تنظیم میکنید؟انسان هزاران حق داره که در جای خودش محترمه و بقیه انسان ها لازمه به حقش احترام بگذارند اما در محدوده خاصی.پس پیش فرض شما که حق رو محدود به حق مالکیت کردید کاملا غلط هست

اشکال سوم همون قواعد مادی که شما گفتید ینی ممنوعیت تجاوز به حق مالکیت افراد بر جان و مال و بذن خودشون کاملا قواعد اخلاقی هستند.این اخلاق هیت که میگه شما باید به حقوق دیگران احترام بگذاری و احقاق حق خودت رو وسیله اضرار به غیر قرار ندی

اشکال چهارم نظر شما محدود بر وضع قانون بر مبنای احترام به حق مالکیت افراد هست.خب در حقوق خانواده کاملا حرف شما بی معنا هست چون در حقوق خانواده کلا بحثی از حق مالکیت نیست.چطور بر اساس حق مالکیت میخواید درباره حضانت فرزند،نفقه،طلاق،شروط ضمن عقد و غیره مقررات وضع کنید؟

اشکال پنجم قوانین حوزه تجارت و معاملات رو بر چه اساسی میخواید توجیه کنید؟شما در حقوق تجارت به کرات با مسایلی رو به رو میشید که به هیچ وجه به حق مالکیت افراد بر جان و مال و بدنشون اضرار وارد نمیکنه اما به دلیل اینکه باعث هرج و مرج در معاملات و تجارت میشه ممنوع شده(نگید که بحثتون محدود به حوزه اجتماعی پس این مورد ربطی نداره چون تجارت و مسایل تجاری کاملا مرتبط با زندگی اجتماعی هست)

و در انتها چون وقتم اجازه نمیده اشکالات بیشتری از نظرتون بگیرم به یک سوال بسنده میکنم

طبق حرف شما توهین کردن،نشر اکاذیب،افترا و بقیه مسایل مربوط به تمامیت معنوی افراد نباید جرم باشن.اولا بگید چرا هیچ کشوری حتی کشور هایی مثل انگلستان و آمریکا طبق نطر شما عمل نکردن و این موارد رو جرم اعلام کردن دوما طبق نظرتون من اگه به شما توهین کنم نباید مجازات بشم؟

پ.ن:لطفا رشته تحصیلیتون رو بگید

پ.ن2:شما فمنیست هستید؟

حسن حسنی 

سلام.

پ ن اول 

معماری 

پ ن دوم 

خیر من به هیچ مکتبی اعتقاد ندارم.از نظر من تمام مکاتب فکری *** میگن و در عمل کاملا ناکار آمد هستن.

به آناهید .....

حرفای اولتون درست بود درباره مالکیت فردی و مالی اما در اخر که حرف از مالکیت و انسانی که مواد مخدر میکشه یا اونجایی که تعریف خودتون از ازادی و اخلاق دادید اصلا درست نیست .  

باید بگم که ازادی در عمل و بیان هم فردی هست و هم اجتماعی مثلا شما که ازادی فردی را داری و کاری رو میخای انجام بدی علاوه بر خودت باید بقیه رو هم در نظر بگیری مثل فرد دکتر یا مهندس یا پرستار یا معلم که ازاد بوده و این کار رو انتخاب کرده اما خواهان خدمت به مردم هست و این جزو اخلاقیات اون فرد هم محسوب میشه نه جزء نباید هایی که شما درمورد تعریف اخلاق دادید.

و درضمن شما که میگید این دنیا مادی هست پس اخلاقی نیست ، باید بگم درسته که مادی هست اما اخلاق هم درش وجود داره چرا که همه افرادی که در این دنیا زندگی می کنند تحت تاثیر رفتار و کردار اخلاقی یا غیر اخلاقی بقیه قرار می گیرند مثل کسی که کار خیری انجام میده یا کسی که به انسانی رو به قتل میرسونه یا کسی که دارو و واکسنی کشف می کنه که این ها همه اخلاق هستند و به همه انسان ها مربوط هستند .

همین قانونی که گفتید این قانون خودش از اخلاقیات نشات میگیره و متناسب با اون ازادی بیان و عمل رو به افراد در جامعه میده . 

پس هر دو یعنی ازادی و اخلاقیات به هم ربط دارند و مربوط هستند و تا زمانی که اخلاقیات رو زیز پا نگذاشته باشیم انسانیم در غیر این صورت مجرم هستیم حتی اگه به ما آزادی داده باشند .

جهان و دنیایی که مادیات حرف اول رو بزنه و اخلاق و انسانیت در اون جایی نباشه که قشنگ نیست چرا که زشت میشه و فقط آزادی برای همه مهم میشه و دیگه حق و حقوق افراد پایمال میشه و حس نوع دوستی از بین خواهد رفت . به نظر شما این قشنگه ؟ این جهان قابل تحمله ؟

به نظر شخصی خودم آزادی به شرط داشتن اخلاقیات ارزش داره و این هست که از ادم ، انسان میسازه