خانواده برتر

سلام
امیدوارم حالتون خوب باشه

" آدمی که باهاش کنار میای آیا میتونه شریک زندگی خوبی باشه؟"

لزوماً نه

زندگیِ مشترک رابطه ی مهمتر و عمیق تریه نسبت به هرنوع رابطه ی دیگه

به حداقلا میشه رضایت داد ولی خب اگه تناسبات بیشتر بشه،زندگی جذاب تر میشه

خیلی فرق داره که زندگیت " جذاب و دلچسب" باشه یا " قابلِ تحمل "

ببین داداشِ من

همه ی این موضوعات وقتی معنا پیدا میکنه که مقایسه پیش بیاد

فرض کن شما نسبت به ۲ تا دختر حسِ خوبی داری

با جفتشون کنار میای

هردوشونم مناسبن واسه ازدواج با تو

ولی با یکیشون زندگیِ خوبی داری

با یکیشون زندگیِ عالی ای

باید عالی رو انتخاب کنی

واسه اینکه ببینی آیا میتونی با اون دختر ، زندگیِ خوبی داشته باشی، باید چنتا موردو درنظر داشته باشی :

۱) از نظرِ اعتقادی، شخصیتی، رفتاری،فکری باهات متناسب باشه

تا جای ممکن سعی کن توی این چیزا باهات همخونی داشته باشه

بذا یه مثال بزنم که منظورمو واضح تر برسونم

منِ نوعیِ درون گرا با دختری که برونگرای محضه ، میتونم کنار بیام

پس اگه باهاش زندگی کنم،یجوری زندگی رو میگذرونم

منتها فقط در حدِ گذروندن و تحمل کردن
شاید دعوا نداشته باشیم ، ولی طبیعتاً کنارِ هم زیاد حال نمیکنیم ( حتی اگه از باهم بودن راضی باشیم )

حرفی از تساوی نزدم،گفتم تناسب و تعادل

پس تا جای ممکن بگرد دختریو پیدا کن که باهات هماهنگ تر باشه

اینو در نظر داشته باش که شما پسری و انتخاب کننده ، پس چه خوبه که این چیزا رو توی انتخابت لحاظ کنی
، اینجوری کارِ طرفتم راحت تر میشه

۲) از نظرِ سن و ظاهر و خونواده و فرهنگ، باهات تناسب داشته باشه

ازدواج بینِ دو تا قومیت میتونه خوب باشه

هستن دختر پسرایی که یکیشون فلان بوده یکی بهمون ، و الان خوشبختن
ولی خب بصورتِ اولیه بهتره تناسب رعایت شه

نمیخوام حرفم طولانی شه پس بیشتر توضیح نمیدم

۳) هم شما هم اون دختر، باید زندگیِ مشترک و جنسِ مخالفو بلد باشین

باید ازخودگذشتگی و وفاداری رو بلد باشین
مهارتای زندگیِ مشترکو بلد باشین

۴) باید به دلِ هم بشینین

ببین از ظاهرش خوشت میاد؟ از چهرش از قد و اندامش؟
ریزِ جزئیاتِ ظاهری منظورم نیس،منظورم همون چیزیه که مشخصه ، چاق و لاغر بودنش، قد و قامتش ....

احتمالاً ازش خوشت میاد

اونم باید از تو خوشش بیاد

حتی اگه همه ی ملاکای همو داشته باشین ولی ایشون از ظاهرِ شما خوشش نیاد،ازدواج و زندگی، نتیجه نداره به نظرم

اینم بگم که معیارای اساسیتو حتماً لحاظ کن

هیچوقت از معیارای اصلیت نگذر، چون بعداً بصورتِ آسیب و حسرت خودشونو نشون میدن

خودآزمایی😆 ( مثه کتابای درسی )

آیا حاضری اون دخترو به اطرافیات ، دوستات ، خونوادت و فامیل ... معرفی کنی و بگی ایشون همسرمه؟( همین چیزی که الان هست، با همین فکر و شخصیت و پوشش و اعتقادات و سبکِ زندگی)

آیا حاضری بچه هایی داشته باشی که شبیهِ ایشون باشن؟( چه از نظرِ ظاهری، چه شخصیت و تفکر و رفتار و اعتقادات )

آیا حاضری رفتارا و شخصیت و اعتقاداتت به مرور، شبیهِ ایشون باشه؟

آیا میتونی یه عمر( مثلاً چهل سال،شصت سال...) فقط ایشونو دوس داشته باشی و به هیچ دختر و خانومی، نگاه و نظری نداشته باشی؟

اگه ایشون خدایی نکرده یه روزی مریض شدن یا تصادف کردن که یه نقص و مشکلی توی ظاهرشون ایجاد شد، حاضری باهاش زندگیتو ادامه بدی؟

به همه ی این مسائل فک کن

این جملت خیلی حرف داره :

" آدمی که باهاش کنار میای آیا میتونه شریک زندگی خوبی باشه؟ "

بگرد، همونیو پیدا کن که میخوای

مامان بابام چن بار تا حالا چنتا دختر از فامیل و آشنا نشونم دادن،گفتن این دخترِ خوبیه ( به شوخی یا جدی )

واقعنم دخترای خوبین (احتمالاً، دقیق نمیدونم)
نمیتونم عیب و ایراد ازشون بگیرم،ولی خب اونی که من میخوام نیستن ، با اینکه پرتوقع نیستم

میترسم باهاشون حرف بزنم،خوب به نظرم بیان،ولی اونی که میخوام نباشن... اون موقع گیر میکنم ، هنوزم نتونستم این مساله رو توی ذهنم حل کنم

میدونم با هر کدومشون میتونم زندگیِ خوبی بسازم

ولی خب خوب بودنِ زندگی راضیم نمیکنه

تیترِ سوالتو دیدم، یادِ همین موضوع افتادم

ببین دقیقاً چی میخوای؟ کیو میخوای؟

میخوای با ازدواج به چیا برسی( جز رفعِ نیاز و سنت و طبیعت ‌و ...)؟

میخوای طرفت چجوری باشه؟

ویژگیاشو بنویس ، لیست کن
بعد ویژگیای اون بنده خدا رو بنویس( در همون حدی که میدونی )

خیلی مواظب باش
جوری انتخاب نکنی که بعداً ذره ای از انتخابت پشیمون شی ( انتخابِ عاقلانه،زندگیِ عاشقانه)

به صِرفِ اینکه ازون دختر خوشت میاد نرو سمتش

ملاکای اصلیت به اینکه خوشت میاد میچربه

شده منم از دختری خوشم بیاد، ولی خب ملاکامو نداشته

اونیو پیدا کن هم ازش خوشت بیاد هم ملاکاتو داشته باشه

اگه خواستی دقیقتر توضیح بده ، هر چی دقیقتر توضیح بدی،حرفای دقیقتری میشنوی

ملاکات چیه ؟
ایشون چجور آدمیه ؟

خیره ان شاءالله

امیدوارم ۱۰ سال دیگه از تصمیمِ الانت راضی باشی

خلاصه کردم این درومد 😞🤣

شما وقتی برو برای یکی که احساس کنی همونه که باید باشه و اگه قدرت انتخاب بین تمام زنها رو داشته باشی بازم همون رو انتخاب میکنی...

اینطوری بری جلو پسفردا که مشکلی به وجود اومد میگی کاشکی فلانیو انتخاب میکردم!!

سوالت خیلی کلی بود.

سلام، نمیدونم این احساسات شما تا چه زمانی میتونن باقی بمونن  آخه برای یک عده تا آخر عمر هست و برای یه عده کمتر از یک سال.

من خودم از کسی خوشم بیاد و نتونم باهاش به سرانجامی برسم و ازم دور بشه و بهش فکر نکنم از خاطرم میره و حتی بعدش حس خاص نسبت بخش ندارم مگر دوباره شاید از نزدیک ببینمش یااز نظر شخصیتی بفهمم به من نمیخوره و ازش خوشم نیاد. 

ولی با کسی هم که هیچ حسی نسبتبهش ندارم نمیتونم وارد رابطه بشم. باید حتما حسی شکل بگیره برام اونم حس مثبت. شما هم ببینید چجوری هستین. آیا تا حالا این اتفاق براتون افتاده یا نه؟ تو دوره دوستیا یا کسی خوشتون بیاد و نتونین برسین.

اصلا این خوش آمدن از کسی تحت تاثیر هورمون هامون هم قرار میگیره و اونا شدت میدن حس ما رو. اگر یکسال بگذره و ما دور بشیم از اون فرد این حس کم کم ضعیف میشه و با عدم تکرار و مرور اون فرد در ذهن کاملا حسمون تموم میشه. 

برو جدی به قصد ازدواج اشناشو. 

از طرف خانواده اقدام کن. 

صحبت کنی متوجه میشی. 

اینجوری خودت جلو نیفت. گند نزن به زندگی

سلام

جواب سوالات آخر متنتون رو به ترتیب میدم :

و اینا نظرات شخصی من حاصل از تفکرات فراوان و تجربیات من هستن که از اطرافیان دیدم.

1 - تمایلات شدید اگر دوطرفه باشه در این صورت بَله موندگار.

اما اگر یه طرفه باشه نَه موندگار نیست. اصلاً در واقع بوجود نیومده تا موندگار بشه! 

2 - بدون وجود تمایل به یک نفر به نظر من زندگی زهر مار آدم میشه!

مگه میشه یک ساعت کنار یکی زندگی کنی در حالی که هیچ حس و تمایلی بهش نداری!

بحث یه روز دو روزه مگه؟!؟!

بحث یه عمره😑

وقتی اول زندگی که همه چی گل و بلبله هیچ حسی به شریک زندگیت نداشته باشی اونوقت فک کن 10 سال از اون زندگی بگذره!!!

چه فرقی داره مثلاً؟؟ 

اَجی مَجی و جادو جنبل هم نمیتونه علاقه بوجود بیاره!! 

همش باید ظاهر سازی کنید و در ظاهر همه چی رو خوب و موجه جلوه بدید در حالی که واقعیت قضیه خیلی داغون و غیرقابل تحمله. 

باید بشینید به پیر شدن همدیگه (از دست هم!!) زُل بزنین!!! 👴🧓

و اصلاً قابل تصور نیست اونقدر که ترسناک و وحشتناکه😑

❤️من به اندازه 100درصد معتقدم که علاقه هییییچ وقت به تدریج و در طولانی مدت بوجود نمیاد !!

حس وعلاقه و تمایلات از همون اول باید یه عالمه وجود داشته باشه. در این صورت باگذشت زمان اگر بیشتر نشه کمتر هم نمیشه! 

اینو مطمئنم😑

و تو زندگیم 100درصد بهش توجه میکنم❤️

خودم به شخصه فقط و فقط با کسی ازدواج میکنم که از همون اول دوستش داشته باشم و بهش حس و علاقه فراوون داشته باشم!!

نَه بشینم ببینم کِی قراره ایشالله اون کاری کنه که من ازش خوشم بیاد.

چون خودم میدونم شخصیتاً آدمی نبودم و نیستم و نخواهم بود که بتونم زندگیم رو بی علاقه یا حتی با علاقه اندک و متوسط شروع کنم

حتی اگه بفهمم خیلی منو دوس داره بازم 

حتماً باید خودم به اون فرد یه علاقه فراوان داشته باشم.

حتی اگه خواستگارام هزاااار برابر اون شخص از هر لحاظ خوب تر باشن هم بازهم من چون اون شخص رو خودم از اول دوستش دارم و از اول بهش علاقه دارم اونو انتخاب می‌کنم.

شما هم اگر مثل من هستید پس نمی‌تونید الکی ازدواج کنید!

باید منتظر بمونید و ببینید نسبت به چه دختری اینجور حسی پیدا می‌کنید.

⚠️اینا الکی نیست خواهشاً جدی بگیریدش.

حس و علاقه اولیه خیلی مهمه☯️

حس و علاقه و دوست داشتن از همون اول اگر باشه امکان بروز یه سری مشکلات رو کاهش میده 

از جمله اینکه به قول خودتون فیلتون یاد هندستون نمیکنه!! 

3 - آدمی که باهاش کنار میای اگه منظورتون اینه که اخلاق و شخصیت و رفتارتون شبیه هم باشه

من به نظرم آره میتونید بهتر همدیگه رو درک کنید و بهتر باهم کنار بیاید و زندگی شاد تر و با آرامش تری داشته باشید

خُب زندگی درک متقابله ..

اگه یکی این وسط نتونه اون‌یکی رو درست درک کنه باید همش عین موش و گربه به جون هم بیفتن!!

بازم⏪ من خودم نصف یه روز هم نمیتونم کنار کسی که درکش نمیکنم و درکم نمیکنه و باهم تفاوت شخصیتی و فکری و رفتاری داریم زندگی کنم ⏩

همسر آینده آدم ، دوست و رفیق نیست که بگی فوقش یه روز تحملش میکنم و بعدش میره خونه خودشون😐

شما وقتی میبینی با همسرت بیشترِ سلیقه هاتون _ رفتارتون _ عکس العمل هاتون _ طرز تفکرتون _ اهدافتون _ نحوه تربیتتون تو خانواده و... 

به هم بیشتر شباهت داره

( نمیگم کامل !! میگم شباهت زیادی داره ینی در یک جهت و در یک مسیره)

خُب به نظرت با این آدم خوشبخت و شاد میشی یا با یکی که همیشه و هر لحظه این حس رو بهش داری که انگار از یه کُره دیگه اومده و کلاً تو هیچ موردی دَرکِش نمیکنی!!!

4 - خیر با کسی که هیچ تمایلی بهش نداری

⚠️به هییییچ وجه من الوجوه نمیتونی کنارش یه روزم زندگی کنی چه برسه به سال‌های طولانی!!

مگه آدم بی احساس و خنثی ای باشی که برات اینجور مسائل مهم نباشه

مثلاً برات مهم نباشه وقتی از سر کار میای خونه زنی تو خونه ت منتظرت باشه که کلی دوستش داری و میدونی اونم دوستت داره و از ته دلش منتظرته

نَه اینکه تو دلت نخواد هیچ وقت بری خونه و اونم دلش نخواد هیچ وقت بری خونه 😑

دیگه رسماً نقش دو تا هم اتاقی رو واسه هم ایفا میکنید!!

ینی در حد 2تا دوست معمولی هم نمی‌تونید واسه هم باشید😐

5 - آرامش داشتن به خود زن و مرد بستگی داره و یک تلاش دو طرفه ست.

حتی اگه یک طرف ماجرا خودش رو واسه ایجاد آرامش هَلاک کنه ولی اونیکی هیچ تلاشی نکنه اون زندگی شروع نشده منجر به شکست میشه!!

دیگه آرامش پیشکش!! 

باید دو کفه ترازو هم وزن باشن تا تعادل ایجاد بشه!

آرامش فقط در کنار کسی امکان پذیره که خودت با تمام وجود انتخابش کردی و مطمئنی اونم اینجور حسی بهت داره.

بعدش چون حس و علاقه تون دو طرفه ست اونوقت سعی می‌کنید بیشتر همدیگه رو درک کنید و

سوهانِ روح همدیگه نشید!! و 

همدیگه رو اذیت نکنید!! 

بعضی جاها از خواسته های خودتون به خاطر طرف مقابل کوتاه بیاید (چون بعضی وقتا شرایط ایجاب میکنه)

تو سختی ها کنار هم باشید نَه اینکه تا تقی به توقی خورد پشت همدیگه رو خالی کنید

زندگی بالا و پایین زیاد داره.

به نظرم فقط کسایی میتونن تو بالا و پایین های زندگی دست در دست هم و کنار هم کنار بیان و تحمل کنن که واقعاً به هم علاقه و اعتقاد قلبی داشته باشن.

راستش بعضی وقتا عقل و منطق میان جلوی احساسات و دل آدم

و آدم رو تو دوراهی میذارن

من بعد از مدت ها تازه فهمیدم و تازه به این نتیجه رسیدم که باید بین این دو یه تعادل ایجاد کرد در حدی که هیچ کدوم به اون‌یکی آسیب نرسونه.

ولی دل و احساساتم رو در اولویت قرار میدم

چون یه بار تو زندگیم فهمیدم با عقل و منطق به تنهایی نمیشه خوشحال و خوشبخت بود!

تازه فهمیدم😐😑

نمونه بارز ازدواجی که با عشق و علاقه زیاد دو طرفه و درک دوطرفه و شباهت شخصیتی و رفتاری دو طرفه بود

✔️مامان بابام

✔️دایی و زن داییم

اینا از اون مدل ازدواج هایی داشتن که کل دنیا با ازدواجشون مخالف بودن و به سختی بسیار به هم رسیدن ولی یه چی میگم و یه چی می شنوید😑

به تمام معنا عاشقانه ازدواج کردن. 

علاقه هاشون چون دو طرفه بوده. 

هر دو تلاش کردن و به هم اعتقاد و اعتماد قلبی داشتن🥰❤️🥰

و باوجود تفاوت های قومیتی و زبانی. بازم اینا پای هم مونده بودن و تا جایی که از زندگی هاشون خبر دارم😁😉

اگه اون عشق و علاقه و اعتقاد و اعتماد و درک دو طرفه بینشون نبود زندگی هاشون تا الان ادامه پیدا نمی‌کرد چون تو زندگی مشکلات و سختی زیاد داشتن.

به خدا واقعیت رو میگم. 

دیگه دارم پدر مادر خودم رو مثال میزنم. 

مامان بابای من تو زندگی سختی زیاد کشیدن زحمت زیاد کشیدن

و تو سن کم هم ازدواج کردن اما همیشه کنار هم بودن و همیشه پشت هم بودن(هر لحظه و همه جا) 

هیچ وقت همدیگه رو تنها نذاشتن حتی تو مسائل کاری و خارج از خونه. 

داییم هم ارتباط نزدیکی باهاشون داریم و از بیشتر مسائل زندگیشون خبر دارم چون زن داییم فامیل خودمون بود قبل ازاینکه زن داییم بشه.

آقای سوال کننده شما هم جای برادر من😊

امیدوارم ازدواج رو سَرسَری نگیری اما وسواس و تنوع طلب هم نشی😉

اگه دختر مورد نظرت رو پیدا کردی و بهش مطمئنی بسم الله... 

در غیر این صورت منتظر بمون تا بیاد تو مسیر زندگیت😊

حرفای شما خیلی کامل و درستن، منم دقیقا مثه شما در مورد خواستگارام فکر میکنم من ۲۷ سالمه با اینکه خواستگارام مشکلی خاصی از لحاظ مالی، اخلاقی و‌... نداشتن ولی هیچکدوم اونجوری که من میخواستم نبودن این حسی که شما میگین رو بهشون نداشتم، شما آقایون واقعا در این مورد دستون بازه که کیو انتخاب کنید ولی خانما اینجوری نیستن

من خواستگار برام میاد نمیتونم خانواده مو قانع کنم که این اون کسی که من میخوام نیست

واقعا برام جالبه خواستگارای من هیچکدوم مثه شما فکر نمیکنن باید ازشون یه کتاب بنویسم، بعضی وقتا واقعا می مونم ملاکشون چیه اومدن خواستگاری، یکشون حتی یه سوال درست از من نپرسید مثلا بگه کجا درس خوندم، یکیشون که فقط برای شرایطم اومده بود چشم رنگی و تک دختر وضع مالی خوب تحصیلات بالا و ... که اینا نباید در اولویت باشن، هر سوالی ازش میپرسیدم یه جوری جواب میداد که فقط منو راضی کنه ده بار خواستگاری اومد

دیگه داشتم به این فکر میکردم پسرا فقط میگن ازدواج کنیم همین، شرایط ظاهری رو میسنجن نه رفتار و اخلاق و...

کاش خواستگارای منم اینطوری فکر میکردن

به حدیثا خانوم :

سلام آبجی

" شما آقایون واقعا در این مورد دستون بازه که کیو انتخاب کنید ولی خانما اینجوری نیستن"

آره قبول دارم،انتخابمون ساده تره ولی بازم به همین سادگی نیس
منِ پسر میتونم دست رو هر دختری بذارم ( البته دخترا هم میتونن ولی خب مرسوم نیس) منتها من واسه شناختنِ اون دختر باید باهاش حرف بزنم دیگه

خب اگه دخترِ خوبی بود ولی پسندِ من نبود چی؟
بحثم دقیقاً همینه

اتفاقاً اینجا کار واسه دختر ساده تره

شمای دختر فوقش خواستگار راه میدی و باهاش حرف میزنی و نهایتش اگه ازش خوشت نیومد،رد میکنی
حالا یه دلیلم تنگش میزنین که الکی رد نکرده باشین

ولی خب حساسیتِ دخترا کارو سخت میکنه

دخترا آسیب پذیرترن،روحیه ی حساس تری دارن

فرضاً من یه جا برم خواستگاری و اون دختر، دخترِ خوبی باشه ولی پسندِ من نباشه ( منظورم اینه ملاکامو نداشته باشه)، اگه اون رد کرد که راحت

ولی سختمه من بخوام قبولش نکنم، اون دختر شاید واقعاً دخترِ خوبی باشه
ولی همینکه ردش کرده باشم ممکنه بهش آسیب بزنه ... با خودش میگه من چه عیب و ایرادی داشتم که اینجوری شد

همین سردرگمم کرده ، من از رد شدن بدم نمیاد ،‌بالاخره اون دختر یا از شخصیتم‌ خوشش نیومده یا از ظاهرم یا اعتقاداتم یا ...

ولی خب دخترا حساسن

چن بار مامان بابام دخترای فامیلو آشنا رو نشونم دادن،گفت فلانی دخترِ خوبیه
منم درجا( نذاشتم ۱۰ ثانیه بگذره) گفتم نه ، فعلاً بیخیال

حداقل از نظرِ ظاهر و پوشش، دخترای خوبی به نظر میرسن ولی من هنوز با خودم حل نکردم اگه اونی که میخواستم نبود چی؟
خصوصا که فامیلن و تا آخرِ عمر میبینمشون، اون دختر ردم کنه که هیچی، دمشم گرم که الکی قبول نکرده، ولی اگه من رد کنم اون دختر هر دفعه منو میبینه یادِ این موضوع میفته و با خودش میگه من چه عیب و نقصی دارم ؟

البته این موضوع فراگیر نیستا، هر دختری اینجوری نمی شه... ولی خب واقعیت اینه که خیلی از دخترا وقتی پسندیده نمیشن بهشون بر میخوره

توی همین وبلاگ تا دلتون بخواد دیدم که دخترا بهشون برخورده و فک کردن عیب و ایرادی دارن

کاش همه ی شما دخترا اینو خوب بفهمین که اگه یکی شما رو نپسندید،لزوماً به معنای نقص و عیب داشتنتون نیس
بالاخره زن و شوهر باید به دلِ هم بشینن

الان من گیر کردم
واقعنم واسم بحران شده ، از مساله و مشکل گذشته

" یکشون حتی یه سوال درست از من نپرسید "

اینجور آدما رو بی چک و چونه رد کنین ، مگر اینکه از قبل شما رو میشناخته
مگه میشه طرف عقلش سالم باشه و سوال نپرسه؟
منم اگه جایی برم دختره سوالی نپرسه یا سوالای مهم نپرسه،ردش میکنم
اینکه سوال پیچ کنه اتفاقاً خیلی خوبه ، من که خوشم میاد و به نظرم درستش همینه

فقط یه موردی آبجی

معلومه اونیو که سوال نمی پرسه باید رد کرد، هیچ شکی درش نیس

فقط مواظب باشین دچارِ سخت گیری نباشین
از چن خط نوشتتون نمیشه فهمید این موضوعو ،
خودتون باید بسنجین

یه راه واسه اینکه تشخیص بدین ملاکا و معیاراتون سخت گیرانه هس یا نه، اینه که مطرحش کنین و ببینین نظرِ بقیه چیه دربارش

اینو به این خاطر گفتم که شما ۲۷ سالتونه و دخترین

پس هم باید محدوده ی سنی رو در نظر داشته باشین هم اینو که شما انتخاب کننده ی اولیه نیستین ( میتونین باشین ولی معمولاً نیستین)

نمیگم معیاراتونو ندید بگیرین، نه
فقط میگم بازنگری کنین که ملاکای آنچنانی نداشته باشین ( که با توجه به حرفاتون احتمالاً ندارین)

میتونین بصورتِ ناشناس توی قسمتِ ارسالِ سوال،ملاکاتونو بنویسین ... اینجوری کاربرا نظر میدن و دستتون میاد که سخت گیرین یا نه

این یه راه

یه راهم اینه که ببینین آیا تا الان پسری دیدین که ملاکای شما رو داشته باشه یا نه؟
اگه تا این سن ندیدین، احتمال داره ملاکاتون فضایی باشه
اگرم دیدین بازم ممکنه فضایی باشه ولی احتمالم داره سخت گیرانه نباشه
منظورم توی زندگیِ خودتونه ، فیلم و داستان منظورم نیس

چون ۲۷ سالتونه اینا رو بهتون گفتم
من یه خواهر دارم،از شما بزرگتره
شما هم جای اون، جسارت نباشه ، اینا رو صرفاً ازین جهت گفتم که بالاخره با بالا رفتنِ سنتون ، خواستگاراتون کمتر میشن و انتخابتون سخت تر

اینم حتماً میدونین که هیچکس کامل نیس

نباید انتظار داشته باشیم طرفمون ملاکای ما رو کامل داشته باشه ( با جزئیاتِ ۱۰۰ ٪ )

ببخشید اگه حرفام بدیهی و ساده بود

خواستم بگم سخت گیری با انتظارِ معقول تفاوت داره

همینکه یقین پیدا کنین ملاکاتون عجیب غریب نیس،باعث میشه همیشه آرامش داشته باشین

به فرض حتی اگه هیچوقت ازدواج نکردین،حداقل خیالتون راحته که معیاراتون معقول بوده

امیدوارم به همین زودیا خدا پسریو واردِ زندگیتون کنه که دلخواهتون باشه

سلام.

تمایلات شدید اصلا پایدار نیستن. اینا از نوع هیجان هستن و به مرور از بین میرن. ضامن خوشبختی هم نیستن. یعنی میتونن دو نفر با تمایلات شدید ازدواج کنن و خوشبخت بشن و دو نفر دیگه با همین وضعیت کارشون به طلاق بکشه ولی در هر دو اون تمایلات شدید که منظورتونه خیلی زود از بین خواهد رفت. فقط تو مورد اولی جاش رو میده به محبت که میتونه روز به روز عمیق تر هم بشه و در دومی جاش رو میده به نفرت. محبت با تمایلات شدید خیلی فرق داره در اون حد جذاب و با حال نیست. خیلی فرق داره معنوی تره.

بنابراین اگر با کسی ازدواج کنید که اولش بهش تمایلات شدید ندارید در صورتی که فرد مناسبی باشه براتون میتونید به محبت و آرامش برسید و فقط فرقش با اون یکی حالت در تجربه نکردن اون تمایلات شدیده به مدت محدود. از طرفی تمایلات شدید معمولا آدم رو کور و کر میکنه بنابراین من بیشتر اطرافم دیدم که این ازدواج ها ناموفق بودن تا موفق. البته موفق هم داشتن ها ولی اکثرا ناموفق بودن.

فقط چون شما مرد هستید فراموش نکنید که برای مردها لازمه که با زنی ازدواج کنن که براشون جذابیت ظاهری داشته باشه. حالا فارق از حس به اصطلاح عشق. که البته شکر خدا خودشون هم همیشه حواسشون به این قضیه هست خخخ

موفق باشید

دوام زندگی به درک و منش طرفین در رابطه بستگی داره.

این که نسبت به شخص خاصی تمایل عاطفی داشته باشید پشتوانه ای برای سازش و درک متقابل نخواهد بود.

حتی اگر این به اصطلاح کنار آمدن دو جانبه باشه، باز هم نمی تونه عملکرد احساسی و منطقی شما رو در رابطه ی مشترک تضمین کنه.

درک و منطق و تفکرات باید مکمل و در مواردی مشابه هم باشند وگرنه در دراز مدت یا حتی کوتاه مدت، کاستی های رابطه به شکل عدم تفاهم، اختلاف نظر، سلیقه، عقاید، تفکرات و... نمود پیدا می کنند.

سلام به نویسنده پست

 اگر به شخصی از همون اول هیچ احساس خاصی نداشته باشیم دیگه هرگز نمیتونیم باهاش ارتباط احساسی بگیریم از این بابت کاملا مطمئنم

حالا فرد مورد نظر میخواد پسر/دختر پادشاه باشه

یعنی ممکنه اون فرد خیلی هم از لحاظ ظاهری و شخصیتی و اخلاقی کامل باشه اما قلب و احساس اصلا منطق سرش نمیشه.. (حالا یکی دو مورد استثنا رو در نظر نگرفتم)

ولی یقینا همینطوره کشش و احساس جنسی به یک نفر خیلی کم اتفاق میوفته و به نظرم نباید نادیده گرفته بشه، میدونید منظورم‌چیه؟منظورم اون موردی هست که ما وقتی میبینمش  میگیم کاش همسر من بشه یه عمر میخام کنارش باشم و از این حرفا(وگرنه منظورم خدایی نکرده انحرافات جنسی نیست)

 تو ازدواج دو حالت وجود داره یا شما از اون دسته آدمایی هستین که اهل دو دو تا چهار تا کردنین و رابطه منطقی رو ترجیح میدین که اینجا باید نگاه کنین به شرایط طرف مقابل و حساب کتاب کنین ببینین کدومشون شرایط بهتری داره و پیش قدم بشین

که البته این مورد نظر شخصی من نیست اما تو جامعه خیلی دیده شده.

یا شما فرد احساسی هستین و به تمایلات درونی تون توجه میکنین که اینجا اون دختری که بهش کشش دارین رو انتخاب میکنین؛ در واقع جواب سوال شما پیش خودتونه 

ببینید از کدوم دستا آدما هستین و تکلیفتون رو با خودتون مشخص کنین اون موقع انتخاب راحت تری خواهید داشت، اول نسبت به خودتون شناخت پیدا کنین بعد اقدام کنین 

ببینین با خودتون چند چندین؟

دوست دارین به احساس توجه کنین یا منطق؟

که از هر کدوم باشین طبق اون تصمیم بگیرین اینطوری هرگز از تصمیمتون پشیمون نمیشین؛

امیدوارم موفق باشین

 سلام به همه .یکی از اقایون تو یکی از پست ها  درمورد ار تباط با دخترها گفتند:

 " اگه به یکی شون برای کاری ساعت ها پیام بدم هیچ ذهنیتی برام ایجاد نمیشه هیچ کشش جنسی ندارم. فقط احترام.اما با یکی که تمایل قوی بهش دارم، زیاد باهاش راحت نیستم. نمیذارم ارتباط مثلا پیامی یا تلفنی زیاد طول بکشه."

میخواستم بپرسم از اقایون که ایا این موضوع عمومیت داره دربین شما؟ 

یعنی اگر کسیو بخواید یا عاشق باشید، درمدت زمان قبل از خواستکاری تو محیط کار یا محیطی که هستین،  باهاش راحت  نیستید وارتباط تون محدود میکنید؟