سلام دوستان
من یک دختر ۲۰ ساله م. راستش موضوعی که میخوام در موردش صحبت کنم در واقع دروغ گویی یا به عبارتی دروغ مصلحتی و عذاب وجدان بعدش هستش. من با یه شخصی برای اولین بار تو زندگیم رابطه دوستی برقرار کردم و رابطه ما هم رابطه سالمی بود خوشبختانه اما شرایطی برای ازدواج با هم نداشتیم و هر دو خیلی جوان و من بخاطر این موضوع تاکید به جدایی کردم تا بهم وابسته نشیم، اما تلاش هام شکست خورد و اون آقا نپذیرفت.
منم متاسفانه مجبور شدم و حیله و دروغ استفاده کنم یا شاید بهش گفت دروغ مصلحتی! حالا کاری که کردم و حرفی که گفتم بماند، شاید صلاح نیست بگم ولی خب نتیجه داد و ما از هم کاملا جدا شدیم.
در این که این جدایی به نفع هر دوی ماست هنوزم شکی ندارم اما این که دروغ گفتم باعت ناراحتی من هست و الانم که مدتی گذشته همه ش تو ذهنم میاد که از اون آقا معذرت بخوام و واقعیت رو بهش نگم که مدیون بشم.
ولی از طرفی ما که کاملا با احترام از هم جدا شدیم، میترسم تصویر ذهنیش از من نابود بشه و برخورد بدی باهام کنه در واقع از واکنشش میترسم و نمیدونم آیا واقعا کار درستی هست که حقیقت رو بگم یا بذارم وضع همین طور بمونه.
گناه دروغگویی بخشیده میشه؟ راه جبرانش چیه؟
راهنمایی در مورد توبه از دروغ و جبران گذشته
با شوهری که زیاد دروغ میگه باید چیکار کرد ؟
اگه دروغم افشا بشه باید از خونه فرار کنم
به خاطر دروغ های نامزدم دارم به جدایی فکر می کنم
تظاهر کردن های دروغین به خوشبختی خسته ام کرده
برای جلب توجه، به دروغ گفتم که بیماری قلبی دارم
از خدا طلب بخشش و مغفرت کردم یعنی میپذیره ؟
← قطع رابطه با جنس مخالف (۷۴ مطلب مشابه) ← ارتباط با جنس مخالف (۸۸ مطلب مشابه)
- ۲۲۹۱ بازدید توسط ۱۶۱۸ نفر
- شنبه ۵ بهمن ۹۸ - ۲۱:۰۳
