خانواده برتر

سلام  دوست عزیز

اولا که بهتون تبریک می گم که چنین دغدغه ای پیدا کردین و جایی پیدا کردین برای مطرح کردن دغدغتون.

و اما نظر من :

اولا خودتون رو به خاطر افکاری که سراغتون اومده سرزنش نکنین این افکار یعنی شک کردن به حقیقت قدم اول یافتن حقیقت هست.معمولا افرادی که اهل تفکر هستن پس از عبور از هیجانات دوران نوجوانی چنین افکاری به سراغشون می آد چون ذهن حق جو و حق طلب به دنبال یافت حقیقت هست.

ببینین شما تا حالا بین دو نوع  سبک زندگی زندگی کردین و حالا ذهنتون داره می پرسه کدوم؟

بنابراین سوال شما صرفا مسئله ی پوشش ساده نیست بلکه ذهتنون داره می پرسه کدوم راه درسته ؟ کدوم سبک زندگی؟

انتخابی که شما الان می کنین روی ادامه ی مسیر زندگی تون و) اگر معتقد به معاد هستین آخرتتون( تاثیر مستقیم داره بنابراین توصیه ی من به شما فقط یک کلمس

تفکر، تفکر و تفکر

البته منظور از تفکر فکر و خیال نیست بلکه سعی در شناخت فسلسفه تفکر دینی  و تفکر غیر دینی هست که می تونه از طریق کتاب،سایت های مختلف و ... صورت بگیره

به عبارت دیگه به دنبال جواب چرا های ذهنتون برین مثل چرا حجاب؟ چرا بی حجابی ؟ و ...

من برای شروع کتاب مسئله ی حجاب آقای مطهری رو(اگر چه انتقاداتی بهش دارم (بهتون پیشنهاد می کنم.

اول تفکر عمیق کنین و بعد تصمیم بگیرین

پاینده و پیروز باشین

سلام منم تقریبن مثه شما بین ی دو راهی بودم 

من قبلن ک میرفتم مدرسه کتابخونه یا کلاسی ک مقنعه باید سر میکردم هیچ مویی ازم مشخص نبود و کلن جاهایی ک تنها مبرفتم اصولن با ساده ترین لباسا و بدون ارایش بودم حتی ی سخنرانی از ی حاج اقا هم میرفتم اونجا چون جو غالب چادری بودن منم چادر سر میکردم (چادری واقعی)و برعکس هروقت میرفتم بیرون با خانواده دوست یا خونه اشنا و فک و فامیل راحت بودم خیلی جلف نبودم ولی شل بود شالم و مانتو کوتاه شاید و... ارایشم خیلی نمیکردم ولی میگم کلن فک و فامیلو راحت بودم چون شاید اونجا اینقدر مثه خیابون تو چشم نبودم ولی بعد مدتی واقن دچار دوگانگی شخصیت شدم ک بلاخره من محجبم یا شل حجاب حتی میزد ب سرم ک چادری شم ولی نمیتونستم خودمو راضی کنم باید از همه چی میگذشتم و در نهایت نمیدونم چی شد ک رفتم ی مشهد و از اون روز دیگ چادر از سرم پایین نیومد واسه حجابم قبلش تحقیق کرده بودم فقط با خودم درگیر بودم الانم ک چادری شدم  راضیم کاملن حداقلش اینه ک وجدانم ارومه ولی در کل اون حجاب قبلیم بود ک بخاطر نامحرم و اینا ی روسری سر میکردم و استین بلندی میپوشیدم و غیره ولی چادرم درصد خیلی کمیش بخاطر نامحرمه اصلش فقط و فقط بخاطر خداس واسه همینم زده نمیشم ازش چون اگه فکرم فقط و فقط ب این بود ک مرد تحریک نشه و غیره الان خودم از همه فامیلمون بی حجاب تر بودم چون تقریبن واسه اونا حجاب و چادر هیچ معنی نداره و با چادر سر کردنمم بد برخورد نکردن ولی تمام حرفاشونو توی شوخی زدن بهم و منم مقاومت کردم جلوشون و کوتاه نیومدم  من نمیگمم چادری شو فقط میگم تکلیفو مشخص کن ک خودت اروم شی  . در ضمن فک کردن ب این ک همه همینطورن و فلانی اینطوره و هیجیش نشده و زندگیش بهشته و تقلید ازشون حتی میتونه ب سمت کافر شدن پیش ببره و ایمانو کم میکنه و هی شک میکنی ب عدالت خدا و شرو میکنی ب گیر دادن و بعدشم میگی این دروغ میگه پس منم میگم اون نماز نمیخونه منم نمیخونم این دوستمم ک بی حجابه منم بی حجاب میشم و امثالهم و در اخر میبینی فقط بخاطر مردم همه چی رو از دست دادی.هرکاری خودت میدونی درسته انجام بده کاریم ب بقیه نداشته باش ک چی میگن و ی راهو پیش بگیر  و تا اخر برو و دعا هم بکنید منم تا اخر بمونم تو این راهم

سلام دوستان من پشیمونم که جلوی پسرخاله ام و شوهر خالم روسری ام رو در اوردن البته خودم نمیخواستم ولی تو فامیل دخترخالم که چنیدین سال ازم بزرگترهو خالم اونقدر گفتن گفتن منم قبول نمیکردم آخر به زور حرفای اونا روسری ام رو در اوردم ولی به اجبار هر بار میگم دیگه به حرفشون اهمیت نمیدم ولی نمیشه به زور هر بار روسری رو میگن در بیار چیکار کنم؟ راه حلی دارین؟