خانواده برتر

( با کمی خرد میتوانیم بفهمیم که زندگی انسان و کلن بشر یک دور تسلسلی بیش نیست . اما چون یک جاندار است و جان شیرین خوش است ، اما همین جاندار هر چه سنش افزایش پیدا میکند به مرگ و پژمردگی نزدیکتر میشود و این جز حیات یک جاندار است و احتمالن به گذشته فکر میکند که چه گذشت و به آینده ای که چگونه خواهد گذشت و کمی خرد داشته باشد میفهمد که دور تسلسلی بیش نیست و اگر بیشتر خرد داشته باشد باز میفهمد که با آوردن بچه به این جهان فانی فقط و فقط به ادامه این دور تسلسل نازیبا و الکی کمک کرده همین ) 

پ ب

اگه متاهل باشن حس میکنن در حقشون ظلم شده و خوشی نکردن و خودشون هنوز جوونن و لیاقت بیشتری دارند و زنشون دیگه به درد نمیخوره و فیلشون به نوعی یاد هندوستان می‌کنه.حس تباه شدن و عقب موندن از قافله و حالا باید جبران عقب موندگی کنن دارن.البته تو زن ها هم دیدم این حس رو.کلی زن سی و پنج سال و بیشتر دیدم که هجده سالگی و بیست سالگی ازدواج کردن زود بچه دار شدن و الان ناله می‌کنن که تباه شدیم هول بودیم زود ازدواج کردیم عشق و حال نکردیم خوشی نکردیم عاشقی نکردیم شوهرمون اونی نبود که می‌خواستیم و میرن دنبال تفریحات و دوست پسر بازی و رفیق بازی.

چهل سالگی سن بدیه‌.نه اونقدر کهولت سن داری که پیر حسابت کنن نه میتونن خیلی جوون حسابت کنن و انگار بین دو دنیا موندی و بلاتکلیفی.نه میتونی مثل سن و سال دارها فقط استراحت کنی و دلتو به دست آورد های بچه هات خوش کنی نه میتونی مثل جوان های بیست ساله ادا و اطفارهای عاشقانه و جملات عاشقانه بلغور کنی و کلا موندی به چی تعلق داری.خیلی بده.بین جوانی کردن و ریسک کردن و لوس بازی در آوردن و دیوانگی کردن و با تجربه و پخته عمل کردن در سن چهل سالگی بلاتکلیفی وجود داره متاسفانه.از نظر زیبایی و توان جسمی هنوز خوبی ولی عرف یک سری ادها رو از تو نمیپذیره دیگه.

مثلا تو در چهل سالگی هنوز قیافه ی خوبی داری و توان جسمی داری ولی بخوای بری سر قرار با جنس مخالف چون همه ی سر قرار اومده ها معمولا نوجوان و خیلی جوان هستن یه طوری به نظر میاد.البته تو کشور ما این طوریه وگرنه در کشورهای دیگه تا صد سالگی هم وقت هست

تو آقایون در چهل سالگی یه وضعیت اقتصادیه خوبی اتفاق میوفته که وضعیت مالیه اون ها رو متوسط و خوب می‌کنه و این اتفاق تو اون ها میوفته که حالا من هم پول دارم هم هنوز جونم و میتونم با پولم زنی بهتر از زن خودم واسه عشق و حال پیدا کنم پس شروع می‌کنن به انجام این کار.میگن در اوج جوانی اونقدر پول نداشتم عشق و حال کنم حالا در واپسین لحظات هم پول نگه داشتن زن خودم رو دارم هم پول عشق و حال کردن با زنان جوان تر رو دارم و باید از فرصت استفاده کنم بعداً حسرت نخورم.

تو زنان سی و خورده ای سال به بالا هم که معمولا تو سن کم سنتی ازدواج کردن و شوهر رو دوست نداشتن این اتفاق میوفته که من عاشقی نکردم سر قرار نرفتم دست شوهرمو نگرفتم زمزمه ی عاشقانه نشنیدم هیچی حالیم نبود شوهرم دادن و سریع بچه گذاشتن تو بغلم و با این ظاهرم عجله نمیکردم خودم بهترشو پیدا میکردم و از این حرف ها.میرن سمت دوستی با پسرهای جوون اونا هم که از خداشونه خرج نمیکنن کیف می‌کنن.

چهل سالگی یعنی داری به افول نزدیک میشی ولی میخوای زور بزنی که این اتفاق نیوفته.

چهل سالگی یعنی زور زدن برای اینکه به بقیه بگی ببینید هنوز میتونم ببینید هنوز جوونم ببینید هنوز زیبام و خواهان دارم ببینید هنوز از دور خارج نشدم ببینید هنوز عاشقم میشن ببینید هنوز بهم پا میدن ببینید دارم عشق و حال میکنم 

چهل سالگی یعنی فرصت کمه و باید هر کاری نکردم و هر چی نداشتم و نتونستم رو الان به فعلیت برسونم

زیر چهل سال یعنی پول ندارم پس منت زنمو میکشم استرس دارم نتونم حفظش کنم باید تا میتونم کار کنم اما چهل سالگی یعنی کار دارم پول دارم ماشین دارم قدرت دارم و حالا وقتشه بتازونم.

چهل سالگی میل به تنوع طلبی و امتحان کردن و خوش گذروندن در آقایون رو که به خاطر مسائل اقتصادی زیادی بروز پیدا نکرده رو به عیان ترین شکل ممکن جلو چشمات می‌ذاره و تو این زیاده خواهیه پنهان اون ها رو که به دلیل مسائل اقتصادی و نداشتن موقعیت پنهان مونده به عریان ترین شکل ممکن میبینی.

چهل سالگی یعنی دیدن مردان با تمام زیاده خواهی های اون ها بدون سانسور

و در سنین کم تر یعنی دیدن مردان همراه با سانسور 

به نظر من که عوض نمیشن . بابام و هرکی که میشناسم من همونجور موندن

اصطلاحا دچار اضطراب اگزیستانسیال میشن .

رمان نویس و روانکاو مشهور تو این زمینه اروین دیالوم کتاب های خوبی نوشته مسئله اسپینوزا، درمان شوپنهاور و مخصوصا وقتی نیچه گریست به خوبی در دیالوگ های موجود در این کتاب می تونید پی به این اضطراب ببرید .

یه خرده ساده تر بکم کهن الگوی هادس بعد از چهل سالگی پدیدار میشه ....

خانم یا آقا تا چهل سالگی به اون بلوغ مدنظره خدا باید برسن و اگه نرسن دیگه کاریش نمیشه کرد . دیگه آدم نمیشن. 

سلام

مختص 40 سالگی نیست. زمان میگذره و انسان نسبت به بعضی از مسائل واکنش نشون میده نه اینکه کلا عوض بشه.

سلام

دوسال دیگه میام جواب میدم.........

من دهه هفتادیم ولی حس میکنم یه مرد خسته 40 سالم.دوران خوش ما دیگه تموم شد.دوران جوونی کردن و خوش گذرونی و مسافرت و رفاقت و........

ما تیتراژ پایانی ایرانیم

THE END

سلام آقای نجفی، لطفا این نظر را به عنوان یک پست جدید بزارید :

از تجربیات موفق ازدواج با شرایط مالی سخت در سن پایین بگید.

پسری 22 ساله هستم، کارشناسی مهندسی نفت، اهل مطالعه، گاهی کنار درسم کار کردم ، از نظر قیافه و استعداد معمولی هستم و چیزی هم اگه دارم از تلاشم بوده.

خانواده فقیری دارم که از من انتظار داره کاری کارمندی با حقوق ثابت پیدا کنم، چیزی که اصلا دوست ندارم.

 میخوام که کارآفرین بشم. هیچ کس اطرافم به این مسئله باور نداره، خیلی وقته نظر بقیه برام مهم نیست، من به به خدا توکل دارم و حاضرم هر چقدر لازم باشه تلاش کنم و شکست بخورم اما مطمئن هستم که در نهایت به هدفم میرسم.

اما نمی خوام برای ازدواج صبر کنم تا شرایطم آماده بشه. نیاز دارم و دوست دارم و تصمیم گرفتم که ازدواج کنم.

خانواده من اصلا تو این مسئله ازم حمایت نمی کنند. من هم از انتظار داشتن از بقیه خسته شدم و مدتی هست که با خودم تکرار میکنم « هیچ کسی وظیفه ای برای حمایت از من نداره، هر چی بخوام خودم باید بدست بیارم» ، وقتی این را میگم حالم بهتر میشه.

به اندازه کافی از تجربه های شکست برام گفتن.

لطفا از تجربیات موفق بگید ، از اینکه چطور به استقلال مالی رسیدید، و چطور کسی را برای ازدواج پیدا کردید که شرایط شما را قبول کنه، چطور خانواده ها را راضی کردید ، و اینکه الان چه احساس و شرایطی دارید.

منتظر راهنمایی افراد موفق هستم.