سلام
موضوعی که میخوام مطرح کنم، مطمئنا دغدغه اکثر شما هم هست؛ منتها این دغدغه، مثل ازدواج یک دغدغه آشکار نیست؛ بلکه دغدغه ای پنهان اما مهم و اساسیست.
ببینید، بحث ما ربطی به سیاست نداره، گرچه متاسفانه همه چی تحت سلطه سیاست هست؛ چه در ایران چه در جهان، اما این مقوله، یک بحث فرا سیاسی و جهان شمول است که نه تنها در ایران، بلکه در آمریکا، چین ،انگلیس و غیره حکم فرماست.
چرا نظام زندگی باید طوری باشه که پولدار هر روز پولدار تر و فقیر هر روز فقیر تر بشه؟
شاید به ثروتمندان وبلاگ بر بخوره، اما همین ثروتمندان پیش خودشون بگن، مگه یک انسانی که ثروتمند نیست، توانایی نداره؟، استعداد نداره؟، ایده نداره؟
بذارید واضح تر بگم؛
بحث من اصلا سوسیالیسم، کمونیسم، پرولتاریا و لغو مالکیت بر ابزار های صنعتی نیست، بحث من، حاصل ایده و تفکر من و شاید شخص شما هم باشه، نظام اقتصادی و سبک زندگی اجتماعی باید به گونه ای باشه که پیشرفت اقشار فقط مبتنی بر ثروت نباشه؛ بلکه برای ایده ها، طرح ها و توانمندی های فردی احترام قائل باشیم.
دولت ها وظیفه دارند بخش آموزش رو رایگان کنند، زیرا در غیر این صورت، بیشتر راه های پیشرفت رو به روی قشر ضعیف می بندند، فرض کنید من ایده ای دارم، اما هیچ سرمایه ای جز سلامتی جسم و روان خودم ندارم، حالا من چطور میتونم ایده ام رو پیاده کنم؟
شاید بیایید و مثلا برنامه های استعداد یابی رو مثال بزنید، اما این برنامه ها، یک نفر رو از میان صد ها داوطلب انتخاب میکنند، یا شاید مثلا از افراد خودساخته ای چون استیو جابز، کریس رونالدو و توماس ادیسون بگید، ولی دقت داشته باشید که هزاران نفر نیز در این ماراتُن ناعادلانه شکست خوردند.
بنظر شما وقت انقلاب جهانی دیگری نرسیده؟، چرا باید قشر تنگ دست برای قشر معدود ثروتمند کار کنند و تمام زحمت، استعداد، انگیزه و اشتیاق خودشون رو برای آن ها خرج کنند؟، مگر قشر ثروتمند چه ویژگی خاصی نسبت به مستضعف داره؟، بال نامرئی یا نفس جادویی داره؟
آیا این سبک و ساختار اجتماعی، ساخته دست ثروتمندان برای جلوگیری از پیشرفت قشر ضعیف نیست؟، آیا اشکال از من و شمای ضعیف نیست که همه چیز رو در "پول" می بینیم؟، وقتش نرسیده که دیدگاه خودمون رو عوض کنیم و برای ایده ها، طرح ها و استعداد ها ارزش بیشتری نسبت به ثروت قائل باشیم؟
مردم عزیز! آگاه باشید که بزرگترین پیشرفت های جهان، مدیون ثروت نبود، بلکه مرهون استعداد و نبوغ اشخاص بود، اگر من و شما نتونیم به رشد و دیده شدن این نبوغ ها کمک کنیم، عاقبت خودمون و حتی قشر معدود ثروتمند، از اختراعاتی که ممکن است به آن ها دست یابیم محروم می مونیم. اختراعات و اکتشافاتی مثل برق، تلفن همراه، اینترنت، فناوری لیزر و ...
باشد که از کنار این پست ساده نگذریم، حق خودمون رو از زندگی بگیریم و به هم رحم کنیم. حتی اگه شعارگونه باشه،
پ.ن: در رویاهای من، روزی رو متصور میشم که بتونم مثل افراد بزرگ تاریخ، که مکاتب فکری رو بنیان گذاری کردند، و به پیشرفت افکار کمک کردند، من هم بتونم خدمت مهمی برای بشریت انجام دهم.
برای من، ثروت مهم نیست، آنچه که ضرورت دارد، عدالت است، با تشکر از نگاه شما خوبان، خصوصاً قشر زحمت کش کارگر، کارمند ،معلم ها ،راننده ها ،شاگرد ها و به ویژه نوابغ ناشناخته.
مرتبط:
پیشرفت نکردن به خاطر از این شاخه به اون شاخه پریدن
چطوری احساس نیاز به موفقیت رو در خودم تقویت کنم؟
چرا با اینکه میدونیم یه سری کارها برامون خوبه ولی انجام شون نمیدیم؟
میتونم با تلاش کردن گذشته رو جبران کنم؟
خانواده چقدر در موفقیت افراد تاثیر داره؟
چه رابطه اى بین زیبایى و موفقیت فرد در اجتماع وجود دارد؟
در عدم موفقیت ما چه کسانی مقصرند، والدین، جامعه یا خودمان؟
چند نکته ی ساده برای موفقیت در زندگی
کتاب موفقیت نامحدود در بیست و یک روز آنتونی رابیز
معرفی کتاب های روانشناسی و موفقیت
← مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۳۴ مطلب مشابه) ← مسائل روز جامعه (۶۵ مطلب مشابه)
- ۲۵۴۰ بازدید توسط ۱۷۳۵ نفر
- شنبه ۱۷ اسفند ۹۸ - ۱۸:۲۰
