خانواده برتر

تنها راهش اینه خودتو بزنی به بی خیالی وهیچی برات مهم نباشه خوابیدنم خیلی راهکارخوبیه باعث میشه زیاد به مشکلاتت فک نکنی

حتی اگه توی جهنمم داری زندگی میکنی همونجا بمون هرچقدرم سخت باشه اون بیرون بدون حمایت یک مرد و برای دختران  اصلا قشنگ نیست گرگ زیاده خواهر

اسباب ازدواج رو فراهم کنید انشالله

کلاس ورزش، کلاس هنری، کتابخونه. انجام خریدهای خارج از منزل. سر زدن به اقوام، طبیعت گردی. 

من نمی دونم شرایط زندگی شما چجوره ولی کم کم دارم به این نتیجه میرسم راه حل همه مشکلات غیر قابل حل(تاکید می کنم غیر قابل حل)معنویت هست

معنویت خیلی زیاد به مذهبی یا غیر مذهبی بودن ربط نداره هر شخصی می تونه این حسو تو خودش ایجاد کنه تا تحمل شرایط براش اسون تر بشه

بالفرض شما یک دختر مجرد هستین تو یه شهر کوچیک شاید خیلیا بیان بگن تو با شرایط بجنگ یا متفاوت عمل کن ولی این شرایط رو دختری می فهمه رو تو محیط مشابه بوده و گاهی می تونید فقط ۵ درصد متفاوت تر عمل کنید و باقی دست خودتون نیست حالا هر چه قدر هم قوی باشین

توصیه من اینه معنویت رو وارد زندگی تون کنید تا ارامش بیشتری داشته باشید این می تونه برای یه ادم مذهبی تلاوت قران یا گوش دادن به صوت قران باشه برا یه نفر نقاشی کردن باشه برا یکی موسیقی باشه 

هنر خیلی ادمو اروم می کنه من خودم  ادم هنر مندی نیستم و تو هیچ هنری استعداد خاصی نداشتم و سعی کردم اسون ترین و زود بازده ترینشو انتخاب کردم و رفتم یه کتاب خطاطی گرفتم نمی دونی چقدر حال ادمو خوب می کنه 

یا مطالعه کتابای خوب یا فیلمای خوب

این چیزایی که میگم شاید حالت شعاری داشته باشن ولی وقتی کاری ازت برنمیاد وقتی نمی تونی خانواده و جامعه تو تغییر بدی مرهمی روی دردات هست 

شرایط منم مثل توهست درکت می کنم،دختر ازیه سنی به بعد نیاز داره خودش خانوم خونه باشه برای خودش خونه و زندگی داشته باشه،مستقل بشه،دخترا ازهمون بچگی خاله بازی می کنن این نشانه همون نیاز روحی دختر هست .خیلی درداور هست که دختر سی سالش شده باشه هنوز مثل یه دختر ده ساله باهاش رفتار کنن،دعواش کنن،تحقیرش کنن،تمام کارهاش را زیر نظر و سلیقه والدینش انجام بده ،خیلی درداور هست ببینی دخترانی که ده پانزده سال از خودت کوچیکترن صاحب خونه و زندگی هستن،ولی تو هنوزم که هنوزه بدون اجازه مادرت نمی تونی حتی از سرویس قابلمه و تابه استفاده کنی ،راه نجاتی وجود نداره،فقط میشه کمی شرایط را قابل تحملتر کرد،شما می تونی با دخترانی مثل خودت ارتباط بگیری باهاشون وقت بگذرونی،درد دل کنی،گردش و حتی سفر بری،سرکار بری تا علاوه بر کسب درامد تایم زیادی را در خانه جلو چشم خانواده نباشی،باید سعی کنی خودتو بزنی به بی خیالی صم بکم،خدا به دخترانی مثل ما صبرو ارامش عطاکند.

شما باید یه کار با سرمایه کم راه اندازی کنی.میدونم گزینه هات کمه ولی فک کن.من جای شما نیستم و از شرایطت ،محدودیت هات و... باخبر نیستم.شده برو قالی بافی یاد بگیر به اسم ایجاد کارگاه میتونی کل وقتت رو اونجا بگذرونی.این یه مثال بود.

موفق باشی 

دوستان ممنون از  شما.  اما چرا دقت نکردید اخه. گفتم من سرکار میرم. نگفتم که بیکارم . روزایی هست که تحملم طاق میشه نمیدونم چکار کنم چشمام خشک شد از بس گریه کردم. دوستانم همگی متاهل شدن ودرگیر شدن دخترای همسایه که ازمن کوچکتر بودن قبلا پایه بودن میرفتیم پیاده روی طولانی ولی اونام متاهل شدن ورفتن شهرا دیگه.  تنهای تنهام

.واقعا توشهرای کدچک ادم میمونه چکار کنه . یکبارم باددوستای دوران دانشکام که شهرای دیکه بودن قرار دورهمی گذاشتیم یک شهر دیگه فقط وفقط ب خاطر اینکه من نتونستم برم دورهمی کنسل شد.

چون تا مسیر اول ده ساعت راه بوود وخانواده نذاشتن برم چونوتنها بودم. نمیدونستم چه دروغی سرهم کنم جلو دوستام خجالت کشیدم نتونستم  بگم خانواده پرخاشگر وگنداخلاقی دارم که جونم به لبم رسوندن.

چندروز پیش علاوه بر تحقیر شدن وازار کلامی از طرفریکی از اعضای خانواده برسر یک چیز کوچیک ، تنهایی ومجرد بودنم رو به روم اوردن وزدن توسرم

اونقد شدید بود که چندروز گریع کردم .فکر میکنی عکس العملشون چی یود؟شلوغش نکن ما که  چیزی نگفتیم.  خانوادهوپناهکاه اولیه هرانسانیه که من دارم از طدیق همونا اذیت وازار روحی میشم. واقعا دست خودم نیسی که سی واندی سالمه ومجرد موندم و باید عین بچه تحقیر بشم

تنها دلخوشیم شاغل بودنمه که اونم بتازگی واردشدم. وهنوز خیلی وارددروند اداری نشدم. تصمیم دارم دیگه ناهارروهم سرکار بخورم و دیردبیام.

اما روزای تعطیل چکار کنم  همه جا بسته هست کتابخونه محل کار تعطیله😢

هرجا هم بحوام برم تنهایی نمیشه ونمیچسبه 

تنها چیزی که به ذهنم میرسه اینه که راجب ساعات کاریتون به خانواده دروغ بگید یعنی تایمشو بیشتر بگید یا روزهایی که سر کار نمیرید هم بگید میرم سر کار و با دوستاتون یا حتی تنهایی(که اتفاقا حالش بیشتره ) برید گشت و گذار حتی اگه جای کم امکانات هم باشید برای دسترسی به امکانات شهر های اطراف فکر کنم دو ساعت بیشتر لازم نباشه .حالا اگه پسرا تا 2 شب بیرونن شما تا 9 بیرون باش از اونورم شب زود بخواب صبح زودتر برو بیرون.اگه هم اتاق شخصی و لبتاب داشته باشی هم که عالیه روزی دو سه ساعت با هدفون فیلم ببین و آهنگ گوش کن اینجوری صدای کسی هم نمیشنوی.اگه هم امکان و علاقه ادامه تحصیل داری هم که خب دیگه عالی میشه اینجوری وقت سر خاروندن هم نداری.هفته ای دو سه روزم باشگاه برو.یه زندگی مجردی خیلی خوبی رو بگذرون سنی نداری حیفه بخوای غصه بخوری مطمئن باش ازدواج کنی هم حسرت اینو میخوری ای کاش از مجردیم لذت میبردم.

دو سه تا دوست پایه هم پیدا کنی خیلی خوب میشه میتونی هر چند هفته ی تور ی روزه بری باهاشون...

به نظر من اولین چیزی که مهمه اینه که بتونی از لحاظ مالی مستقل بشی

دانشگاه شهرستان قبول شو برو. مثلا اگه تهرانی برو اصفهان شیراز درس بخون.

به لحاظ فیزیکی نمی تونی از محیط خونه فاصله بگیری ؟ 

خب به لحاظ روحی و ذهنی فاصله ت رو جفظ کن 

البته این سخت تر از جابجایی محل زندگیت هست - و شاید مواجه با همین چالش به تو خیلی تو زندگی یاد بده - مطمئنا باعث می شه خیلی از درون قوی تر بشی 

به درون خودت پناه ببر ( اون تایمی از روز که سر کار نیستی و تو محیط خانه هستی )

درامدتو بیشتر کن مستقل زندگی کن. یا اینکه تحمل کن. یا اینکه باشگاه برو و کلاس زبان. منم 26 سالمه و مادرم روزی صدبار مجرد بودنمو به رخم میکشه. اهمیت نمیدم. با فیلم و پیاده روی و ترجمه سر خودمو مشغول می کنم.

به هانا:

 قبلا چون کارم پاره وقت بود درامدم کم بود درحد خرج شخصی تازه کم هم میومد.الان اره خدارشکر دری بازشده.

به ممل:

دانشگاهام تموم شدمدرک هامو گرفتم. دیگه کجا برم

به زه...را:

ممنون از توصیه اات.اره اتاق جدا دارم لبتابم دارم.  یکمدت شبا بیدار وروزا خواب  بودم ولی میدونی  موقت هست نمیشه بالاخره دریکجا مشترک هستیم بالخره بهانه اش میاد یا میارن .اینسری هم خواهربراردرم  متاهل ک جدادازما زندگی میکنن اومده بودن تو جمع بودیم  که اون الم شنگه رو به پا انداختن و اشکم دراومد.

وقتایی ام که بیرون نمیام وسرم تو اتاقم دادوهوارشون درمیاد که  اداب معاشرت نداری ما اومدیم دیدنت تو رفتی تو کنج خودت

واقعا دیگه بریدم

بازم ممنون از همگی

خدایی یعنی به دخترا میگن سن ازدواجتون بالا رفته یا چرا مجردین و...گریه میکنید؟؟؟

به نسی

واقعا متاسفم اینقدر تند حدف می زنم ولی شما قبل از نظردادن فکر هم می کنی؟

خرید خونه؟ خرید خونه چقدر طول می کشه خودتو بکشی سه چهارساعت می شه.بعد این دردی دوا می کنه؟بعد سر زدن به اقوام؟؟؟؟اونایی که با خانوادشون مشکل ندارن از اقوام فرارین چه برسه به این بنده خدا!

واقعا این پاسخای کلیشه ای و کودکانه خون آدمو به جوش می یاره

(سوال کننده اگه بدونم کدوم شهری اگه جزو شهرایی که میشناسم باشه میتونم دقیقا بهت بگم روزای تعطیلو کجا بگذرونی که خونه نباشی. چون تو چندتا شهر زندگی کردم و این‌مشکل تو رو داشتم)

هیچی. اخلاقتو خوب کن. صبر و تحملتو بالا ببر. همین. به همین راحتی. فکر کردی الان بری شهر دیگه یا خوابگاه یا ازدواج کنی بهتر از اینه؟ واللا بعد ازدواجم زن مستق نیست. خیالت راحت. تو خونه شوهرم همینه. تو از دور ظاهر زندگی دخترای دیگه رو میبینی فکر میکنی بهتر از توه. فرار. قهر. ناراحتی. بداخلاقی هیچی رو درست نمیکنه. فقط باید خود آدم صبر خودشو زیاد کنه حالا هر جا که میخواد باشه. ایناییم که میگن دروغ بگو و نمیدونم برو یه شهر دیگه کلا قاطی دارن.

ضمنا یکی از چیزایی که من توصیه میکنم ورزشه. ورزش خیلی از ناراحتیهای روحی و کم صبریها و خیلی چیزای دیگه رو کاهش میده. باور کن. مدام نرمش  و ورزش کن تا تأثیرشو ببینی.

راجع به ازدواجتم که میگی زدنش یا میزننش توی سرت خودت مقصری. آدم که نباید غصه ازدواجو بخوره. اصلا مهم نیست. خیلیا توی این دوره ازدواج نمیکنن. به خدا ازدواج اون چیزی نیست که تو فکر میکنی. با اینکه تجربه خوشایندی از ازدواج دارم و شوهرمم خوبه ولی هنوزم احساس استقلال ندارم. این مشکل نداشتن استقلال توی زندگی خیلی از ایرانیها هست. چه زنش چه مردش. چه مجردش چه متأهلش. چه پیرش چه جوونش. مطمئن باش تو نه اولیشی نه آخریش. مال سیستم زندگی ماهاست. زندگی سنتی. تفکرات سنتی. اطرافیان سنتی. جامعه سنتی. دولتمردان سنتی. همه این چیزا دست داده به دست هم و سر از خانواده من و شما هم درآورده. نگران نباش. به خدا فقط تو نیستی. تو خونه شوهرم حلوا پخش نمیکنن. فقط اولاش خوشه. بعدش دیگه میشه یه زندگی معمولی مث همین زندگی خودت که الان داری. بچه میاد. شوهرت سنش میره بالا. خودت باید فداکاری کنی واسه بچه ها و خلاصه میشه همین سیستمی که الان تو خونواده تون هست. فکر نکن اگه الان صاحب خونه و زندگی مستقل بودی یه گلی به سر خودت میزدی. تازه آدم میشه جای مادرش. بعد چند سال تازه میفهمی مادر بیچاره ت از دست بچه ها چی کشیده. بابا دیگه حفظیم زیر و بم زندگی ایرانیا رو. بیخیال شو و خودتو ناراحت نکن.

با خودت کنار بیا. با شرایط همینی که هست کنار بیا. غیر از این بخوای عمل کنی یه روز به خودت میای میبینی افسرده شدی. سعی کن با ورزش با اخلاق خوب با تحمل بالا جلوگیری کنی از افسرده شدن. اگه افسردگی مزمن بگیری بدبختی.

سلامی دوباره

خانم سوال کننده من خودم از یه شهر کوچیک اومدم تهران.انگاری میخواستم برم خارج ،انقدر برام سخت بود این مهاجرت.میدونم که فضای شهرهای کوچیک چه طوریه چون خودمم برا یکی از همین شهرمام.میدونم جو حاکم توش خاصه.میدونم الان ازدواج نکردنت سوژه حرف زدن درو همسایه و فامیله.ولی یادت باشه ازدواج نکردن خیلی بهتر از یه ازدواج بده ،ازدواجی که فقط توش درجا بزنی،همسرت درکت نکنه و مشکلات مالی که الان خیلی حس میشن تو خانواده ها.پیشنهادم پیدا کردن دوستی هستش که به تجرد قطعی رسیده یعنی نزدیک ۵۰ سالشه.میدونم شاید پیشنهاد خوبی نیست ولی از هیچی بهتره.

خوب راه اصلیش ازدواجه، دعا کن روی هدفت تمرکز کن تا برات اتفاق بیفته.

سلام

اول از همه باید خانوادت رو متوجه کنی که از وضعیت فعلی ناراضی هستی ، اگرم میگن ازدواج کن برو ، اصلا خودتو ناراحت نشون نده ، بگو فرضا تا ۲۰۰ سال دیگه هم ازدواج نکردم تا کی باید با این رفتارای شما بسوزم؟

قرار نیست بخاطر اشتباهات شما وارد ازدواج با یه ادم خلاف و عوضی بشم که!

پس مهمترین نکته اینه که بهشون تذکر بدی خودشونو اصلاح کنن

دوم هم اینکه اگر خسته شدی و برات واجبه خونه ی جدا داشته باشی تا ارامش بگیری ، نرو دانشگاه ثبت نام کن ، یه برگه A4 برمیداری میری دانشگاه نزدیک خونتون ، مینویسی متقاضی هم خانه ای دختر هستم شمارتم میدی ، تا ۴ پنج نفر هم میتونی بیاری ، هرموقع خسته شدی از خانواده بکوب برو همونجا ، اینجا که خیلی راحت به دانشجو خونه میدن 

اصل فقط خانوادتن که بایدرضایت بدن وگرنه کرایه کردن خونه کاری نداره ، به دختر تنها سخت خونه میدن نمیگم نمیشه ، میشه ... ولی چند نفری باشید حله

نکته دیگه اینکه شما درحالت عادی بهت سخت میگیرن ، بعد یهویی خواستی بری یه شهر دیگه که ده ساعت دوره؟

خب عزیزم نمیشه که

گاماس گاماس😁

ببین ما اینجوری شروع می کنیم ، دفعه اول میگن ۷ بیا خونه میگیم چشم ، ۷ میریم ، دفعه بعد می کنیم ۷ و ده دقیقه ، ۷ و نیم بعد ۸...همینجوری تا نه ده شب

البته بی دلیل نمیرم بخاطر کار میرم ، کم کم اعتمادشونو بدست بیار😉

مثلا میدونم خانوادم نمیزارن تنهایی برم سفر ؛ ولی از الان بهشون میگم بزارید من برم خارج ...برم دبی با تور ، میام ، اینا میگن نه میگم ای بابا نمیزارید که‌...خیلی خب ، باشه 😁چند هفته بعد میگم بزارید برم تور مشهد میگن باشه ، خب یهویی چیشد؟؟ اگه اول میگفتم مشهد میگفتن نه😝 اینجوری راحت تر میشه ازشون اوکی گرفت ، اعتمادشونو بدست بیار بعدشم میتونی دروغ بگی بپیچونی🤘😎  اینا بدآموزی داره یاد نمیدم بهت🤣😂

روش دیگشم اینه که بری یه شهر دیگه کار پیدا کنی

منم مثل تو ام و تازه سر کارم نمیرم. سخته. هیچ پیشنهادی ندارم. سنمم از تو بیشتره. تا سر کوچه هم بخوام برم باید کلی سوال و جواب پس بدم. از ازدواجم بدم میاد چون بنظرم اونی که قراره باش زندگی کنم و دو روز دیگه میشه یکی مثل همین اعضای خانواده. هر روز بحث و درگیری و سوال و جواب ... 

نمیدونم والا

منم مشکل شما رو دارم با این تفاوت که من بیکارم،اجازه بیرون رفتن از خونه رو ندارمم،و جالب اینکه با وجود اینکه همشون هم میدونن من بیکارم ولی باید همه مخارجمو خودم بدم نمیدونم چرا هیچ وقت با خودشون فک نمیکنن من باید از کجا پول بیارم،گاهی وقتا اونقدر بی پول میشم که پول خرید بلیط اوتوبوس رو هم ندارم.خیلی دلم میخاد میتونستم لااقل از لحاظ مالی مستقل میشدم اگه روزی این اتفاق بیفته حتما از خونه میرم واسم مهم نیست بعدش چه بلایی سرم بیاد مردم چی بگن فقط میخام حداقل واس یه روز هم که شدم واس خودم زندگی کنم. الان تو اون خونه حتی بدون اجازه خونوادم نمیتونم نفس بکشم همیشه منو از چیزایی که حق طبیعی منه و حق طبیعیه یه دختره محروم کردن.چرا باید بمونم و بقیه عمرمو هم تباه کنم.

سلام انگار این پست دردو دل خود منه با این تفاوت که من ۳ ساله بیکارم دیگه، وای که چقد از دختر بودن متنفرم چه زخم زبونایی که همین خونواده م بهم نزدن چه گریه ها که نکردم اجازه تنها رفتن به هیچ کجا رو ندارم حتی با دوستی کسی دلم فقط میخواد بمیرم جرات خودکشی رو هم دارم اما از ترس آبروی خودم که بعد مردنم حرفو حدیثی پشت سرم نباشه کاری نمیکنم ،من حتی وقتی خوابم باشم عمدی بیدارم میکنن انگاری پادگانه ،مشککل مالی ندارم خودم پس انداز دارم اما از خونواده م راضی نیستم ۳ تا برادر دوتا خواهر،پدر و مادر هیچ کدومشون کاری نکردن که ی ذره دوستشون داشته باشم زندگی من جهنمه جهنمه

ممنون از کامنت هاتون.  اما دوستان عززیر من نگفتم که راه حل مشکل من ازدواجخ که.میدونم درک میکمم رابطه زناشویی پیچیده هست زنای متاهل که زندگی خوبی ندارن یا طلاق گرفتن جلو چشممه.من مبدونم بعد ازوواج صبروتحمل بیشتر ادم میخواد تازه رفتارای خاتواده شوهر هم اضافه میشه اما  من میگم  اونا ا غریبه ان 

ادم. از خانوادش انتظار دلگرمی و همدردی داره نه اینکه خود خانواده از صدتا غریبه بدتر باشن وادم روازار بدن

به سخن حق:

متوجه نشدید . پست و کامنتای من با دقت بخونید مشکل اصلی چیز دیگه ای هست نه ازدواج. وسط ازار وآذیت تجرد رو با حالت تحقیرامیری بزن تو سرت دردناکه  انگار جذام داری. نه اینکه خود تجرد مشکل باشه.

به خسته از نابرابری:

قبلا سفرها ی دورتردهم رفتم اینکه ازهمه نزدیکتر بود. ولی اونموقع دانشجو بودم ودرقالب همایشها و سفرای علمی از دانشگا دیگه وشهر دیگه میرفتم . تنها هم.نبودم بچه ها دانشگا بودن استادا بودن.  اونا اجلزه میدادن مشکلی نبود. الان وضعیت فرق کرده .  اینکه تنها هستم  وپایه ندادم بزرگترین مشکله .

به دخ دخ:از جهاتی با هات موافقم خصوصا تحوه زندگی ایرانیا وتفکرات سنتی. منم نگفتم ازدواج بهشته میدونم . ازدواج دردسراش بیشتره حرف من اینه که خانواده پناهگاه اولیه هرانسانیه شوهر خانوادده شوهر اذیت کنه طبیعیه همه مینالن اونا غریبه هستن چرا باید بهت خوبی کنن؟ انتظاری ام نیست.

اینکه خانواده ادم ،اینقد ادم ازار بدن دل ادم میسوزه. پس به کی باید اعتماد کرد؟

تحمل وصبر هم تا یکجایی دیگه  تحملم تمام شده .نمیکشم. 

به صالح.:

مممنون اما دختری که ب تجرد قطعی درسیده باشه  نمیشناسم.مشکلم تنهایبه.دوستای پایه دارم اما ازشهرای دیگن و راه دور  ومال دوران دانشگاهن

ازسایر کاربران هم که همدردی کردن سپاسگزارم

سلام. اولا اگه می تونید درس بخ ونید کنکور سراسری یا کنکور مربوط به رشته تون رو شرکت کنید و برید دانشگاه ارشد یا دکتری بگیرید این طوری می تونید اگه الان کار دارید با مدرک بهترتون کار بهتری گیر بیارید مسئله استقلال مالی خیلی برای یه خانم مهمه اگه کار داشته باشید و درآمد میدونید برای خودتون خونه بگیرید و کلا از خانواده مستقل بشید هیچ کس هم نمیتونه جلوتون رو بگیره چون از نظر مالی بهشون وابسته نخواهید بود.

دوما ازت میخوام از افکار پوسیده و قدیمی دست برداری و خودت رو محدود به خونه و یاد گرفتن پختن انواع و اقسام غذا نکنید بزنید بیرون از خونه تنها راهش اینه که درس بخونی چون کسی نمیتونه جلوتو بگیره ازت میخوام اون قدری بزرگ باشی و عاقل که هیچ وقت به خاطر فرار از شرایط متشنج خانواده به هر قیمتی ازدواج نکن، ازدواج مهمه اما به وقتش، مهمه که زن مستقل باشه مهمه که برای تامین کوچکترین مایحتاجش به کسی نیاز نداشته باشه، اینو بدون اگه قراره نیاز به مردی باشه اون نیاز نیاز روحی باشه نه از سر ترس و ناچاری و بی پولی و بی  پناهگاهی باشه چون این طوری هم خودتو هم مردی که سر راهت قرار میگیره نابود میشه

سلام. اولا اگه می تونید درس بخونید کنکور سراسری یا کنکور مربوط به رشته تون رو شرکت کنید و برید دانشگاه ارشد یا دکتری بگیرید این طوری می تونید اگه الان کار دارید با مدرک بهترتون کار بهتری گیر بیارید مسئله استقلال مالی خیلی برای یه خانم مهمه اگه کار داشته باشید و درآمد میدونید برای خودتون خونه بگیرید و کلا از خانواده مستقل بشید هیچ کس هم نمیتونه جلوتون رو بگیره چون از نظر مالی بهشون وابسته نخواهید بود.

دوما ازت میخوام از افکار پوسیده و قدیمی دست برداری و خودت رو محدود به خونه و یاد گرفتن پختن انواع و اقسام غذا نکنید بزنید بیرون از خونه تنها راهش اینه که درس بخونی چون کسی نمیتونه جلوتو بگیره ازت میخوام اون قدری بزرگ باشی و عاقل که هیچ وقت به خاطر فرار از شرایط متشنج خانواده به هر قیمتی ازدواج نکن، ازدواج مهمه اما به وقتش، مهمه که زن مستقل باشه مهمه که برای تامین کوچکترین مایحتاجش به کسی نیاز نداشته باشه، اینو بدون اگه قراره نیاز به مردی باشه اون نیاز نیاز روحی باشه نه از سر ترس و ناچاری و بی پولی و بی  پناهگاهی باشه چون در غیر صورت این طوری هم خودتو هم مردی که سر راهت قرار میگیره نابود میشه

سلام

میتونید برید باشگاه ثبت نام کنید. هم ورزش روحیه تونو بهتر میکنه. هم دوستای جدید پیدا میکنید که میتونید باهاشون برین بیرون و وقت بگذرونید.

موفق باشید‌

التماس دعا. 

حاجی طرف سی سالشه  دانشگاه رفته مدارکش روهم گرفته 

 دوساعته داره قصه لیلی ومجنون تعزیف میکنه؟؟ که میگی کنکور بده؟

 خدایی طوریتون نمیشه  اول فکر کنید و دقت کنید بعد  تز بدید

ببین حاجی جون من چیز عجیبی نگفتم گفتم اگه میخوای برو دانشگاه حالا یا یه رشته دیگه از نو بخون مثل سه رشته اول تجربی که کاملا پول سازند و مستقلت میکنن(هم به خاطر طول تحصیل و هم طرح و کار بعدش) یا نه اگه رشته خودتو دوست داری برو ارشد یا دکتری اون رو بخون تا هم از خونه دور شی و هم در آینده کار بهتری گیرت بیاد حالا اگه اینم دوست نداری برو واسه خودت یه خونه بگیر و مستقل شو تا از خانواده ات دور باشی و چون سوال کننده گفته تو یه شهر سنتی هستم پس عملا خانواده اش نمیزارن که تنهایی خونه بگیره اما اگه درس بخونه و بره دانشگاه میتونه از اون خونواده بره حالا اگه بتونه عین همین کاری که الان داره تو شهر خودشون میکنه اون جا در حین تحصیل هم گیر بیاره و اگه بشه رو درآمدش حساب کرد میتونه حتی تو دوران تحصیل هم خودش هم کار کنه هم درس بخونه و هم خونه مستقل داشته باشه کلا از همه کس مستقل بشه کاری که الان من و خیلی از هم سن های من میکنیم حالا این کجاش تز دادنه؟.

حالا اگه هیچ کدوم از این ها رو نمیخواد که انجام بده همون شهر خودشون بمونه و بره باشگاه و کتابخونه ها که اونم فک کنم تو روزهای تعطیل بسته باشن.

هدف من از حرف هام اینه که میخوام بهش بگم اگه میخوای از اون جو لعنتی بیای بیرون پیشرفت کن.میدونی چیه بعضی ها مثل تو سوسول بار اومدن و فقط به دنبال یه راهن که زود از همه ی سختی ها خلاص بشن در صورتی که اگه میخوای مستقل بشی اگه میخوای تو یه خانواده متشنج زندگی نکنی باید تلاش کنی حالا یا کار کنی یا درس بخونی تا بتونی مستقل بشی منظور من از تموم حرفام این بود حاجی جون نه تز دادن، ای کاش تو هم قبل از اینکه نظر بدی یه خورده فکر کنی که یه حرف رو میشه از خیلی جهات بررسی کرد نه فقط از یه جهت

بازم دقت نکردی و الکی طومار نوشتی .  بابا طرف علاوه  براینکه مدرک داره شاغل هم هست!  تازه شغل خوب پیدا کرده میخواد ناهارم اونجا بخوره نیاد خونهخخخخخخخ

حالا تو. میگی برو ار اول کنکور بده تا شاغل بشه؟

کلا فقط میخوای تایپ کنی؟

برو کامنتای و شرایط سوال کننده روبخون بعد کامنت بده

چرا وقت خودتو تلف میکنی وراهکاربیربط میدی 

مثلا جنابعالی که خیلی با دقت خوندی و خیلی می فهمی میشه لطفا از پیشنهادات فوق العاده تون بفرمائید که سوال کننده محترم چه راهی رو باید بره تا از اون جو بیاد بیرون؟ من راههای پیشرفت رو گفتم انتظار داشتی چی بگم؟ بگم برو مریخ یا نه برو چله بردار یه شوهر خوب گیرت بیاد؟ 

فک کنم چشات ضعیفه چون گفتم اگه بره دانشگاه و مدرک بهتری بگیره یه کار بهتر نسبت به اونی که الان داره(دقت کردی اونی که الان داره) گیرش میاد با دقت! من همین راهها به نظرم می رسه تو اگه بلدی بهترشو بفرما تا همه مون مستفیض بشیم و به درجات کمالمون با صحبت ها و راهکارهات برسیم و رستگار شویم، هه 

تنها کاری که میتونی بکنی صبره، خواهر منم از دست پدر و مادرم به اولین خواستگارش که ظاهره خوبی داشت بله گفت و ازدواج کرد الان همون نه نه بابام دارن برای طلاقش اقدام میکنن.

تازه ما وضع مالیمون خوبه و مشکل مالی نداشتیم فقط به خاطر حرف مردم دخترشونو بدبخت کردن.

نزدیک بود منم بدبخت کنن که خداشکر جور نشد‌. تازه من پسرم نزدیک بود با یه دختر و خانواده پر فیس و افاده وصلت کنم‌.

تازه فهمیدن چه اشتباهی کردن ولی دیگه دیر شده.

برو پیش یه رمالی بختتو واکنه خخخخخ

گریه ت از ناراحتی از دست خونواده ت نیست خودتم شدیدا دوس داری ازدواج کنی اما چون نمیشه گریه میکنی اینایی هم که میگن ازدواج نکردن بهتراز ازدواج بد حرف مفت میزنن بالاخره بین بد وبدتر انتخاب بدعاقلانه تر وقتی تویه خونواده ی درب وداغون دنیا میای شاهزاده ی با اسب سفید که نمیاد بگیرتت خو به اقتضای شرایط خونه وخونه واده خواستگارتم در همون سطح وحول وحوش بلکم پایینتر واقعیت تلخ ولی پذیرفتن حقیقت تلخ بهتر از دروغ شیرین سخت نگیر به اولین نفری که در خونه رو زد جواب مثبت بده برو زندگی انتظار الکی کشیدن فقط پیرت میکنه

من از روز ازل بختم کج افتاد که مادر امد وشیر غمم داد والااااا اینایی هم که پیشنهاد کوه ودرس وکوفت وزهر مار میدن حرف مفت ازدواج چیزی نیس که جایگزین داشته باشه این کاراهم دردی ازت دوا نمیکنه بدتر حالتو بهم میزنه خخخخخخ معنویاتم راه گشا نیست چون وقتی خدا یه چیزی رو واسه کسی نخواد راه رسیدنش رو هم به طرق مختلف به روش میبنده کافرم هفت جد اونیه که به من بخواد بگه خخخ

وسلام ومن الله توفیق 

Big like شنل قرمزی .... تصدیق میکنم حرفشو . و اینکه نیاز شما ازدواج و داشتن کسیه که عاشقت باشه . با توجه به شرایطت خودت دست به کارشو پیدا کن کیس رو . تنها چاره تو ازدواجه .بقیه چیزا و راه حل ها مقطعیه . فقط امیدوارم کیس خوب سر راهت قرار بگیره . منم شرایطم مثل تو بود هیجانزده انتخاب کردم تا فقط برم از خونوادم دوربشم ولی انتخابم افتضاح بود تو اشتباه منو نکن چشاتو بازکن و احساسی انتخاب نکن . خوب خودت تحقیق کن راجب خونواده خاستگار و ازدواج کن چاره تو همینه فقط ‌. 

سلام این پست بروز رسانی بشه ممنون

حیف اون موقع پست رو ندیدم براتون نظر بزارم خانم سوال کننده. 

منم شرایطی کم و بیش شبیه شما دارم. 

متاسفانه هم حس و حال تنهایی من با فیلم و تنها تو اتاق و... حل نمیشه. واقعا دوست دارم با یک نفر برم بیرون یا با یک نفر حرف بزنم که همو درک کنیم. 

همه ازدواج کردن و من تنهام تو خونه نه دوستی نه کسی نه همسایه ای. 

چند تا دوست هم دارم که رفت و آمد کردم یه مدت ولی دردسر دارن بیشتر تا رفاقت. یکیشون کلا ژست از ما بهترون برمیداره و از خودمتشکر هست و یکی دیگه هم دماغش تو کارای شخصی من میکنه که بهش ربطی نداره. بقیه شونم مغرور هستن و اصن نمیشه باهاشون ارتباط گرفت. بقیه بقیه هم متاهل و حتی بچه دار. 

چقدر شده تو دلم گفتم اصن برم با یکی دوست بشم ولی نه. تو ذاتم نیست اینکارا.

چقدر به خدا گفتم. الان شکر میکنم شاید وضعیت بدتری داشتم و این جایی که هستم بازم خدا رو شکر. فقط این تنهایی باعث شده این دنیا مثل یه برزخ باشه واسم..بی طاقت شدم.

خواستگار هم داشتم چندتایی ولی بدرد من نمیخوردن. فقط برا کسی خوب بودن که بخواد زن بشه تو یه خونه بشوره بسابه بدون هیچ عشقی و زندگی واقعی. 

بقیه متاهل هستن رو میبینم آه میکشم تو دلم. 

اینکه من مقایسه کنیم شاید کم نداشته باشم ولی به خاطر نداشتن هیچ دلسوزی برای ازدواجم،  به یه تنهایی بی پایان مبتلا شدم.

اگر شاغل هستید انتقالی بگیرید برای یه شهر بزرگتر و مستقل زندگی کنید

اگر شاغل نیستید یا در یک رشته  تحصیل کنید یا یک مهارت یاد بگیرید

سلام 

تو خونه خودتو مشغول کن صنایع دستی یا کارای مشابه که علاقه داشته باشی و محصولاتت رو هم بفروش 

هم سرگرم میشی هم مشغول بودن دستا بهت آرامش فکری میده هم درآمد زایی میشه 

بجز این یه مقدار ارتباطت تو جامعه هم بیشتر کن برای ازدواج 

چند تا نکته رو در نظر بگیرید : یکی اینکه مادر و پدر و دیگر اعضای خانواده هم احتمالا زجر می کشن از این حسن همجواری ...گناه نکردن بیست و پنج سال یا سی سال پیش بچه دار شدن حالا تا آخر عمرشون باید تقاص پس بدن ... والدین در هر جای دنیا هم باشه تا هجده ، بیست ، بیست و دو سالگی مسئولیت دارن بعدش دیگه دارن بهت لطف می کنن و فرصت می دن که مستقل بشی حالا یا با ازدواج یا با کار کردن و توان مالی  یافتن ... پس قدر دان باشیم 

کلا جون و پیر باهم نمی سازن قبول ... کار مکفی نیست قبول ... خواستگار و شرایط ازدواج نیست قبول ..

اما شما در خونه ی اونا مهمون هستید ... پس سعی در بهبود روابط تون بکنید و اخلاق تون رو بهتر بکنید ...اگر می تونید اضافه کار بردارید تا هم پول بیشتری بگیرید هم در خانه نباشید ...در محل کار به سر و وضع و اخلاقتون برسید شاید همسر مناسب پیدا کردید ...

در مورد پسر ها فرمودید ..اون پسر هایی که تا پاسی از شب با رفقا بیرون اند هم معمولا آینده ندارن .... دوست سراغ دارم اومده شهر بزرگ سه و دویست حقوق می گیره برای سیصد ساعت کار در ماه نهصد اجاره خوابگاه مجردی می ده ...یعنی برای یه تخت در محیطی که نه سرویس بهداشتی و نه آشپزخانه مستقل داره ، حدود یک سوم حقوقش رو میده .... لطفا قدر خونه ای که هستین رو بدونید....

اگه دلتون ازدواج میخاد و واقعا آمادگی روحی دارید

خوب  با همون دوستانی ک متاهل شدند و رفتند شهر دیگه  ارتباط دوباره بگیرید و راحت بهشون بگید اگه موردی داشته باشند شما رو معرفی کنند

یک مورد که برای انتخاب دختران شهرستانی راحت تره چون سطح تو قع شون کمه توسط پسرای شهرای بزرگ انتخاب میشن 

البته بگم من دخترای شهرستانی رو میشناسم بعد  ازدواج و رفتن ب شهرهای بزرگ  پرتوقع تر شدند انگار از زندان رها شدند و بعد چن سال حتی چن ماه طلاق میگیرند .

بخاطر این میگم از نظر روحی آماده باشید واقعا ب قصد ازدواج نه  فرار از موقعیت فعلی یا فرار از شرایط خانوادگی  ........ چون انتخاب همسرتون اشتباه میشه  والا قصد جسارت ب دخترای شهرستانی ندارم  قصدم تذکر بود ک برای فرار از  چاله ب چاه نیفتید