سلام
آقایی ۳۸ ساله ام، مجرد، دانشگاه انصراف دادم چون به رشته ام علاقه نداشتم، هیچ حرفه ای تو زندگیم یاد نگرفتم، دانشگاه رفتنم بی خودی بود، الان که ۳۸ سالمه هیچ کاری بلد نیستم، باور کردنش مشکله نه؟
الان تو یه شرکت پادویی میکنم، از ۳۰ سالگی دارم پادویی میکنم، ۸ ساله پادو ام، کمکم کنید، خیلی نگرانم، عذاب وجدان دارم، احساس گناه میکنم، عمرم الکی داره میره، افسردگی گرفتم، هر روز که بیدار میشم احساس گناه میکنم، چون عمرم داره میره.
به نظرتون این کار رو ول کنم؟، هنوز امیدی هست یه کاری یاد بگیرم؟، هر کی یه حرفه ای یادم بده منو بنده خودش کرده.
مرتبط:
تفاوت اوضاع کار و اشتغال دهه 80 با دهه 90 چیه؟
با کارهای روزمزدی و پروژه ای میشه زندگی کرد؟
چطوری یه کار خوب با درآمد مناسب پیدا کنم ؟
حداقل درآمد لازم برای شروع یک زندگی معمولی
میزان درآمد مناسب مرد از دید دختران دم بخت
حداقل درآمد خواستگار برای تشکیل زندگی مشترک مستقل
شان اجتماعی شغل مهمه یا درآمدش ؟
چطوری یه کاسبی ساده، بدون هزینه و با درآمد قابل قبول داشته باشیم ؟
برای انتخاب شغل علاقه مهمتر هست یا درآمد ؟
دختران چقدر روی پرستیژ شغلی خواستگاراشون فکر میکنن؟
در مورد حل مشکل بیکاری چه کارهایی میشه کرد ؟
بیایید علل بیکاری رو به چالش بکشیم
← مسائل پسران دهه شصتی (۴۳ مطلب مشابه)
- ۱۸۳۹۸ بازدید توسط ۱۳۰۴۵ نفر
- شنبه ۵ بهمن ۹۸ - ۲۱:۲۹