خانواده برتر

همینه دیگر.  تفکری که ملاک از هم نپاشیدن خانواده رو طلاق نگرفتن میدونه بایدم به همین جاهایی کشیده بشه.کشور ما فکر میکنه اینکه کسی طلاق نگیره یعنی حفظ شدن خانواده ولی **** ** به زور همو تحمل میکنن هر زور دعوا میکنن و بچه ها رو دیوانه میکنن.اگه جدا شده بودن شما آرامش اعصاب بیشتری داشتی.دیگه باید تفکری که طلاق رو بد میدونه و سوختن و ساختن و تحمل کردن هم به زور و هر روز دعوا کردن رو پایداری خانواده میدونه از بین بره.زن و شوهری که همو دوست ندارن زن و شوهری که با هم دعوا دارن نباید با هم زندگی کنن تموم شد و رفت.شما هم فقط باید از اون خونه بری.یا برو سرکار مستقل شو و از اون خونه برو یا ازدواج کن هیچ راه دیگر ای نیست

منم ۳۴ سالمه حدودا به همین دلایل نمیخوام ازدواج کنم .خواهر و برادرم هر دو ازدواج کردن و زندگی خوبی دارن ولی وقتی میبینم خانم برادرم به خاطر اینکه از یه خانواده عالی هستش چه از نظر مادی و چه اخلاقی و به همین دلیل که پدرش فوق العاده محترمه و پشت دخترش هست و دقیقا برعکس خواهر بیچارم چققققدرررر شوهرش یعنی برادرم احترامش رو نگه میداره ،از ازدواج کردن میترسم.همسر خواهرم چون فرد با ایمانی هستن ترس از خدا و خانواده دوستیشون اجازه نمیده خیلی واضح و آزار دهنده مشکلی به وجود بیارن ولی اگه ایمانش نبود خیلی راحت به دلیل ضعفی که در خانواده ما وجود داره آمادگی اذیت کردن رو داشتن. خودم کسی رو میشناسم که بعد از ۲۷ سال زندگی چون خانمش فوق العاده پول داره و برادر هایی داره که پشت خواهرشون هستن و خانواده آروم و خوبی داره جلوی خودش رو میگیره ولی اگه آزادش میزاشتن هر روز با یه دختر دوست میشد هر چند الان هم کم پیش روی نداشته.

سلام خانم

ما رو خفه کردی یارو می گه در حیاط باز بوده گربه اومده تو حیاط گوشتا رو برده می گی کشور ما همینه تفکرات ما همینه واقعا چرا شما نظراتت همیشه می خونم همیشه پر نفرت از بقیه پر از اعتراض و نارضایتی بابا کمی به خودت برس خخ تفریح بکن گردش برو خوش باش موفق باشی

سلام

به به آناهید

دوست عزیز
سلام

این اختلافا تو هر خونه ای و بین هر دو آدمی غیر از همسران هم وجود داره. چیز عجیبی نیست نگران نباش. اصلا هیچ دو آدمی رو شما نمیتونی پیدا کنی که 100 درصد به دل هم باشن ولی خیلیا ذهنشونو باهم تطبیق میدن، راحت تر باهش کنار میان و به قول معروف نیمه پر لیوانو میبینن بعضی ها هم برعکس.

موضوع اینه که وقتی ما فکر میکنیم بقیه خانواده ها کاملا باهم مچن و این مشکلات صرفا برای ما وجود داره؛
این اختلافا هم برای ما ما پررنگ میشه و کم کم تو ذهنمون ازش یه فاجعه درست میشه.
مثلا مامان میشینن با خودشون میگن ببین شوهر فلانی این خوبیارو داره یا اون یکی چقدر برای زنش مایه میذاره و ...  وای چقدر من بدبختم اصلا از اول بدبختی با من به دنیا اومده...!!!
در حالیکه ما از خیلی مسائل زندگی دیگران بی خبریم.

پدر و مادر من تو یه برهه ای تا حدودی ازین اختلاف نظرا داشتن و الان هم ممکنه پیش بیاد...
اما من یه چیزایی رو فهمیدم که خیلی تو کاهش شدت اختلافشون موثر بود:

1- هرررگز مخصوصا شما بچه ها تو بحثشون شرکت نکنید حتی یک کلمه. حتی حضور نداشته باشید
تو اختلاف مامان بابام فهمیدم هر وقت در حضور یه شخص سومی مخصوصا ما بچه ها بحث راه میفتاد موضوع از حالت منطق خارج میشد و بیشتر به یه رقابت احساسی برای اثبات حقانیت خودشون تبدیل میشد. و احساس میکردن دیگه حرمتشون شکسته شده...
بنابراین ما سعی کردیم در چنین مواقعی سریعا یه بهانه جور کنیم و صحنه رو ترک کنیم و هرکسی اونجاست رو هم از صحنه خارج کنیم یا اصلا موضوع دیگه ای رو مطرح کنیم. بعدش هم اصلا به روی خودمون نمی آوردیم... مثلا اگه بابا مطرح میکردن که مامانت اینجوری و اونجوری ... با خنده میگفتیم "عهههه؟؟؟!!! ولی من اصلا متوجه چنین چیزی نشدم و بنظرم تازه برعکسه"    و دیگه ادامه نمیدادم. که حس کنن هنوز آب از سرشون نگذشته.

2- هررررگز و هرگز از هیچکدوم جانبداری نکنید حتی اگه واقعا حق بایکیشون هست و حتی تو رفتارتون دقت کنید محبتتون مساوی باشه.

3- هرررگز این موضوع اختلاف رو الم نکنید که ما ناراضی هستیم و این چه وضعیه و فلان و ....
انگار نه انگار که چنین موضوعی هست. کاملا ابراز شادی کنید.


4- بابا مامانای سن بالا رو باید بچه ها هی اینجوری تو کوره محبتشون هیزم بریزن و اون حالتای مهربونیهای یواشکیشونو بصورت یکم اغراق آمیز برای اون یکی رو کنن. ولی خب تعدادش زیاد هم نباشه که لوس بشه... ولی باشه و به واقعیت نزدیک باشه.
یه وقتایی مثلا پیش مامان میگفتیم : بابا فلان جا حواسشون به شما بود یا مثلا منتظر شما بودن یا مثلا وقتی شما نبودی اصلا حال خوبی نداشتن و ...  یا مثلا به بابا میگفتیم بنظر میرسه مامان منتظر نظر شمان یا گفتن که نظر شما مهمتره. که واااقعا هم بود چون اینا هم دیگه رو دوست دارن ولی تو سن بالا هم روشون نمیشه و میگن از ما گذشته و ... هم اینکه حسای بچه گانه یکم ظاهر میشه و بیشتر دوست دارن نازشونو یکی بکشه تا اینکه خودشون ابراز کنن.


5- یه وقتایی کاستی و کمکاریهاهاشونو یواشکی جبران کنید مثلا یه وقتایی پیش میاد مامان به بابا یه کاری میگن که بابا یا عمدی یا سهوی تعلل میکنن و ممکنه دلخوری پیش بیاد.... یا مثلا بابا انتظار خوشامد گویی یا تقدیر دارن ولی مامان ناز میدن و تحویل نمیگیرن ... و برای بابا ممکنه رنجش پیش بیاد.
تو اینجور مواقع شما بچه ها یه جوری کارو انجام بدید تا یکم جبران شه و بحران درست نشه.

6- سعی کنید ثابت کنید بهشون که حتی اگه پیش شما بحث کردن اما همیشه دوستشون دارید و براشون احترام قائلید. مثلا خوبیهای هرکدومو برای طرف مقابل گهگاه بیان کنید و ابراز خوشحالی و افتخار کنید از اینکه پدر و مادر ما این خوبیهارو دارن. حتی اگه کوچیک باشه. و در مقابل وقتی مامان یا بابا حرف از اختلاف میزنن این اختلاف نظرهارو عادی جلوه بدید که مثلا "چیز خیلی عادی هست.. اصلا مهم نیست...خانواده دوستم هم همین اختلاف نظرا رو دارن ... مهم اینه که مشخصه شما هم دیگه رو دوست دارید."

7- بعضی وقتا لازمه سعی کنید حریم و فضای خصوصی پدر مادرو نتنها حفظ کنید بلکه ایجاد کنید و توسعه بدید. (مخصوصا الان که چنتاتون مجردید بنظرم خیلی لازمه)
چون مامان باباها که سنشون بالا میره و دختر و پسر دم بخت جوون و ترگل ورگل دارن و جوونی اونارو میبینن یا تازه عروس دارن مخصوصا وقتی که دخترشونو عقد کردن و داماد میاد خونه و روابط عاطفی و جوونی اونا رو میبینن ناخودآگاه احساس میکنن خودشون یه چیزی کم دارن و از زمان جوونی خودشون یادشون میره....
این موضوع بین مامان بابای منم دقیقا همچین زمانی بود که هم دادشم تازه داماد بود و هم خواهر تازه عروس... ایناهم بیشتر تو خونه ما باهم بودنو و بالاخره روابطشون حتی اگه خودشونو کنترل میکردن بازم احساسی بود.
بنابراین بقول دوستمون بنظر میرسه بهتر باشه بچه ها زودتر ازدواج کنن و برن خونه خودشون.
اما الان که خواهر برادر مجرد دارید مثلا یه وقتایی همه یه بهانه ای جور کنید و برای چندین ساعت تنهاشون بذارید و مخصوصا اعلام کنید که بدونن چند ساعت تنها خواهند بود. میتونید خواهر برادرا باهم یه سفر کوتاه راه بندازید یا مثلا برید کوه که اونا نتونن بیان... و مجبور بشن بدون خجالت باهم تنها بشن.


8- جو خونه رو شاد نگه دارید و حتی برنامه شادی داشته باشید تا همه منتظرش باشن. مثلا بنظرم خیلی موثره که برای افراد خانواده تولد خصوصی بگیرید. کار سخت و پرخرجی هم نیست. اما انرژی زیادی میده به همه. یه کیک تولد بپزید و یه جمع خصوصی خونواده و تبریک گفتن و یه آهنگ شاد و دست و روبوسی و ... یا مثلا مناسبتا رو جشن بگید مثله سالگرد ازدواج پدر و مادر روز مادر و روز پدر و حتی موفقیتای افراد ... حتی اگه تا حالا این کارو نمیکردید از الان میتونید شرو کنید. نگیر که لوسه و تو خانواده ما رسم نیست. میتونید رسمش کنید. چون پدر و مادر دوست دارن شادی بچه ها رو باهم ببینن.

در پایان از صمیم قلب میگم:
هر چه بیشتر به پدر و مادر محبت کنید با تمام توان و وجود...ذره ای دریغ نکنید... حتی اگه بدخلقی میکنن...
این کار، هم تو زندگی شخصی خودتون و هم تو خوشبختی اونا معجزه میکنه.

باوررر داشته باشید که این دوتا فرشته عاشق اولین و عزیزترین نعمتی هستند که خدای مهربون به همه ما داده و برای هیچکدوممون دومی ندارن...
قدر لحظه لحظه بودنشونو بدنید.



شاد و سربلند باشید.