خانواده برتر

پیش یه روانشناس بری که صددرصد میگه افسرده ای منم خییلییی این مدلی شدم الانم هنوز افسردم امادارم زندگی میکنم روزمرگی کارهای تکراری نگران نباش خیلیامثل توهستن کاری نمیشه کرد فعلاکه هستی فقط مواظب باش به مرحله خودکشی نرسی که کاربدترمیشه منم ازهیچچیی لذت نمیبرم مردگی میکنم بجازندگی اماکاریش نمیشه کرد من که چیزی به ذهنم نمیرسه شاید که مه صددرصد ازدین وایانمونه که ضعیفه اماچطوری باید قویش کردهم من بازبلد نیسم

منم همینطورم و این افکار از اواسط دوران نوجوانی تا الان روح منو میخوره ، تحقیق هم زیاد کردم اما در پاسخ تحقیق هام همیشه یا قانع نشدم یا  به طور موقت قانع شدم . خدا چه هدفی از خلق ما داشت؟ 

سلام.

سلام 

ببین خدا اول بوده اون تصمیم گرفته ک من و تو باشیم ،ما موجودیتی نداشتیم ک بگیم میخوام باشم یا نه

مشکل که فکر نکنم داشته باشی!!!

اگه تا حدودی ربشه های مذهبی دارید٬ توصیه میکنم سخنرانی استاد رائفی پور درباره سئل و امنیه رو دانلود کنید.

من برعکس تو ام. یعنی از اینکه یه روزی توی این دنیا نباشم دلم میگیره. وقتی به این فکر میکنم که من مردم و نیستم و اونایی که زنده هستن چقدر توی دنیا بهشون خوش میگذره ناراحت میشم، حسودیم میشه بهشون ؛) فکر کن کلی دنیا پیشرفت میکنه، اتفاقای مهم می افته اما تو نیستی! تو هیچ نقشی نداری!
ببین دوست من، من یه شاگرد داشتم مثل تو بود، انگیزه نداشت، شاید بصورت آنی بعضی وقتا انگیزه پیدا میکرد اما باز انگیزه اشو از دست میداد، میگفت حالا که چی! به مامانش گفتم، گفت که آره، از بچگی اینطور بوده و بردتش پیش مشاور و یه سری آزمایش انجام داده بود، بهش گفته بودن یه هورمون یا آنریمی هست که تو مغز بچه شما ترشح نمیشه و این باعث میشه بی انگیزه باشه. شاید تو هم همینطور باشی، یه چک بکن.

سلام
اگر می خواید این افکار سراغتون نیاد، وقت های خودتون رو پر کنید. مثلا کار و کلاس و مطالعه و ...
اگر می خواید دلیلی برای زندگی پیدا کنید، خودتون رو مبنا قرار ندید تا زندگی براتون درست معنی پیدا کنه. مبا می تونه همسر شما باشه، خانواده باشه، محله، شهر، کشور یا بشریت باشه
هرچه اهدافتون بزرگتر باشه، دلایل بیشتری برای زندگی پیدا خواهید کرد. دیگه یکی دوتا دلیل نیست بلکه به تعداد انسان های روی زمین شما دلیل خواهید داشت برای کارهاتون
البته انسان ها کوچیک اهدافشون هم کوچیکه و با همون هم راضی می شن و اصلا به این فکر ها نمی افتن.
یه سری هم که کلا هدفی ندارن و مصداق هر چه پیش آید خوش آید هستند!
اما معمولا آدم های متفاوت هستند که هدف دیگران اونها رو اغنا نمی کنه. اتفاقا اگر افکار شما مدیریت بشند خیلی حسن ها تو خودش دارند که زندگیتون رو متحول می کنه

بنده خودم در جریان زندگیم یه بنده خدایی بود که البته وضعش خیلی خیلی با این چیزی که الان شما دارید متفاوت بود. (دوزشون خیلی بالا بود ^_^) که اگر نیاز دونستید برای نتیجه گیری بهتر می گم. اما این که شما چطوری باهاش کنار بیاید، به خودتون بستگی داره. چون هر کس باید یه هدفی برای زندگی پیدا کنه که اونو اغنا کنه

انسان گاهی در زندگیش بدون دلیل به شدت شاد و گاهی به شدت غمگین هست تحقیقات گسترده ای در این باره انجام دادم عده ای معتقد به علوم غریبه گفتند که این همزاد شما در جای دیگر جهان

سلام شما دقیقا خود منی.تازه من هر روز خیلی بیخوابی هم میکشم . 

ایتها همه نشانه ی افسردگی هست 

تو چقدر منی عزیزم

نه افسرده ای نه عیبی داری
فقط داری برای سوالات جواب پیدا می کنی پس طبیعی تا جواب سوالاتت نگرفتی این حس و حالت باشه

ملت بلد نیستن راهنماییت کنند یا انگ بی دین و ایمانی بهت میزنن یا ورچسب افسردگی
اما کسی نمیاد برات توضیح بده که دردت چیه

شما اول باید دنبال این باشی که هدف از زندگی و آفرینش چی بوده پاسخ به این سوال میتونه خیلی راهگشات باشه
وقتی هدفت دونستی بعدش برای خودت هدف تعیین می کنی اون وقت زندگی معنا دار میشه

ضمن اینکه جامعه ما سرتاسر تناقض هست به همین دلیل طبیعی شما اینجوری بشی
به همین دلیل برو دنبال پاسخ سوالاتت

درضمن برنامه ریزی با توجه به واقعیت ها خیلی بهتره تا فانتزی وتوهم

دوستان تا یکی میاد بهتون میگه من اینجوریم سریع برچسب نزنید که تو افسرده یا بی دین و ایمانی
حالا خیلی خودشون با دین وایمان یا غیر افسرده هستند
اینا چطور با دین و ایمان هستند و غیر افسرده که تا دوتا سوال می کنی سریع از هم می پاشند خخخخ
پس بهتر دقت کنیم



سوال کننده عزیز اگر بتونی پاسخی برای این سوالاتت پیدا کنی خیلی آرامش پیدا می کنی

سلام، اینها هم بگذرد
بدترین دوران زندگی پوچی و بی هدفیه اون دوره هست؛ من حتی از خدا میخواستم طوری نابودم کنه که حتی سلولهامم تو خاک نباشه یه جوری محو ابدی که هر جور فکر کردم امکان پذیر نبود، همون دوره میخوابیدم باآرزوی اینکه صبح روحمو ملاقات کنم
دو سه سال گذشت تفکرم فرق کرد
الان بهتریها رو برای خودم از خدا میطلبم

ازمیل بی نهایت طلبی شما نشات میگیره

دستاتو بیار جلو

مرسی که وقتتونو گذاشتیم و کامنت دادین  : )

یه عذرخواهیم به همه 

اینم بگم , یه جورایی لج کردم با خودم ، ولی با حرفایی که زدین ، فهمیدم واقعا واس رضای خدا تلاش کردن یه چیز خیلی لذتبخشه 

اوه لیدی

سلام امیدوارم بتونم باتجربه که خودم داشتم ودر اختیار گذاشتنش کمکی کنم.این حال وهوایی که گفتین یه ریشه هایی داره که دوستان اشاره کردن بهش مثله نداشتن هدف یا بانگیزه گی؛.که درست هم گفتن.بنده ۲۵ سالمه وخداروشکر به لحاظ سلامتی ؛مالی؛خانوادگی در سطح مناسب هستم .البته منطورم داشتن بدنی بدون ایراد یا داشتن امکانات مالی انچنای نیست درحد یه خودرو۲۰میلیونی ویه خونه پدری همین ویه شغله فنی عالی که واقعا دوستش دارم.چندسال پیش من حالات شمارو داشتم دقیقا هیچ انگیزه نداشتم کاملا منزوی درحدی که وقتی خواهرم وشوهرش خونه مامیومدن از اتاق بیرون نمیومدم تا زمانی که دیدم خوب اهله خودکشی نیستم وادامه این روال وضعیتم رو تصاعدی بدتر میکنه.وسعی  کردم با یه سری کارها واسه خودم یه شوقی ایجاد کنم.ودیگه اینکه یه سری حرفها روی من خیلی تاثیر داشت مثلا اینکه کسانی که فوت کردن از خدا میخوان که درحد شاید یکساعت برگردن ویک گناهشون رو انجام ندن یا اینکه کلاخوده زندگی یه نعمتی هست واینکه کلا درتمام هستی وجود فیزیکی خیلی مهمه وموجودی که وجود داره خیلی برتری داره واز همه مهم تر که بابا زندگی همینه اخه مگه بقیه که دارن لذت میبرن چکار میکنن مگه قراره جه اتفاقی بیوفته که واسه من نیفتاده.دیدم من از خیلی لذات بهره مندم بیش از چیزی که لیاقتم هست مگه مردم همه دنیا از روز اول خلقت چطور زندگی کردن.دیدم هممون مثله هم یه روز میایم یه روز میریم فقط این وسط دوران که زنده ایم قدرت انتخاب وزندگی رو داریم که اگر بخوام درجوانی که بهار زندگی هست اینجور باشم پش وای به حال میان سالی وپیری.ببین اینکه اختیار جنسیتمون نداریم تولدومرگمون رو نداریم واز اینده بی خبریم یه نعمت هایی هست که از درکش عاجزیم.ولی درنهایت میبینی این که خیلی خوبه.ودیگه اینکه گاهی که گذرم به بیمارستان میوفتاد ومشکلات دیگران رو میدیدم به خودم میگفتم وای من کجا هستم اینا کجان .بعضی ها آرزو داشتن یه نفس بدون کمک دستگاه بکشن ولی من چی .بعضی ها آرزوشون بود دوقدم بتونن باپای خودشون راه برن من چی‌.بااین افکار ودیدن این دست مسائل متوجه شدم که من در اوج ناشکری هستم‌.اینکه چرازندگی کنم چرا برم اون دنیا حالا بهشت یاجهنم یا.‌‌‌... اصلا ربطی به من نداره .دلیله خلقت وزندگی من الان مهم نیست مهم اینه که بتونم از این فرصت با کمک عقل وامکانات مالی که دارم حال خوبی داشته باشتم.مثلا اگر میشد تمام عصب هام رو قطع میکردم تا درد رو حس نکنم.خوب چه کاریه همون اول کاری میکنم که که دردم نگیره با درست زندگی کردن وکمک به دیگران.بقیه چراهایی که توی ذهنمه وباعث فلج شدن زندگیم شده بعدها پاسخش پیدامیکنم گیرم که پیدانشد اصلا مهم نیست.به نظرم همه یه دورانی مثله شما میشن فقط زیاد جدی نگیر واینو بدون که انسان کلا درسختی به دنیا میادوتازمان مرگ هم همراشه پس با این افکار بدترش نکن.سعی کن یه انگیزه ای پیدا کنی توی اون چیزی که علاقه داری واستعدادش داری.

سلام عزیزم....ببین تو ی گمشده ای داری ..باید پیداش کنی!!! از خدا کمک بخواه تا زود تر پیداش کنی...خیلی گفتنی نیس باید بفهمیش ..چن وقت این کارارو انجام بده ..پشیمون نمیشی..!..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................1) نمازاتو سعی کن سر وقت بخونی******************************************************************************************************************حتما حتما احترام به پدر و مادرت یادت نره حتی بعضی وقتا که شاید حرفای ایشون اعصابتو خورد کرد.. کم پیش میاد اما همون موقع به خاطر خدا جون احترام بذار بهشون مطمئن باش که از این کار خوبی می بینی شاید همون لحظه یا روزا و هفته های اول اذیت شی که اونم به خاطر عادت بد خودمونه ولی بعد ..*********************************************************************************************************************حواستو جمع کن که به هیییییییییییییییییییییییییچ وجه لقمه حروم تو دهنت نره*...............................................................................................................................................................................................................................................................................................................دعا کن و از خدا بخواه کمکت کنه ..موفق باشی.................

منم ی مدت اینطوری بودم.

منم مثل توام هیچ انگیزه ای برای زندگی ندارم وقتی فکر میکنم بخوام این همه بخونم که آخرش بهترین رشترو بیارم و به هدف هام برسم آخرش چی میشه وقتیم به مرگ فکر میکنم اشک تو چشمام جمع میشه و حالم بد میشه و اینکه چه حسی داره

نا امیدی اولین عاملی است انسان را ازپادر می آورد.

باید عشقو تجربه کنی. 

سوال کننده

انگار دونه دونه افکار و حالات منو نوشتی!!!البته با این تفاوت که من خیلی بدتر از شما هستم،شما هنوز اول راهی ،به خیلی از خواسته هات رسیدی(نامزدی که دوسش داری و تحصیل تو رشته ی مورد علاقت )ولی من چون تو زندگیم به اون اهداف اصلیم که خیلی برام مهم بودن نرسیدم و دیگه هم امکانش وجود نداره دچار این حالت شدم ،دیگه هیچ امید و آرزویی ندارم چون میدونم حتی اگه داشته باشم هم بهش نمیرسم 

سلام عزیزم

سلام

من همونم که در صفحه ارسال سوال هم برات جواب نوشتم در مورد خودم و دوستام که زمانی مثل تو بودیم و حتی به شوخی و جدی به فکر تاسیس مکتب اصالت عدم(!) افتاده بودیم...کامنتمو پیدا نکردم که اینجا برات کپی کنم.

خیلی خوب درکت میکنم. چون چنین حس ها و افکاری رو تجربه داشتم. خصوصا تو دبیرستان...

کلا دبیرستانای ما بچه ها رو داغوووون میکنه...بگذریم...

---

اسم مشکل تو رو میشه به نوعی گذاشت یأس فلسفی

خیلی هم شایعه... چیز عجیب غریبی نیست...

سوالاتت هم از سنخ سوالات فلسفیه. خیلی هم مهم و با ارزش هستن این دغدغه هات...

---

اجمالی ترین جوابی که میتونم بهت بدم اینه: اگه معنای زندگی برات عوض بشه، این یأس برطرف میشه


در مورد خود من، به مرور معنای زندگی برام خلاصه شد در دو چیز: عشق ورزیدن، و آموختن و فهمیدن

هر کدوم از این دو امر، خودش اقیانوسی از معنا و مفهوم و ارزشه...

---

کسی که زندگی براش فقط در حکم عشق و اندیشه ورزی باشه، هر لحظه میتونه لذت ببره

هیچ کاری براش عبث نیست

هر لحظه در مقصده

اصلا مقصد براش بی معنیه. همون راهی که میره خودش هدفه

همین عشق ورزیدن و یاد گرفتن براش هدفه...و چون لحظه به لحظه در حال انجام این دو کاره،

بنابراین گویی هر لحظه به هدف میرسه. و هر آینه لذت می بره. و مدام داره تجربه تازه و

متفاوتی انجام میده...

در این حالت، براش فرقی نداره دنیا یک روز باشه یا بی نهایت

بهشتی باشه یا نباشه

دنیا باشه یا آخرت

در هر عالمی که هست، با زندگی عشق میکنه

قبل از مرگ عشق میکنه

بعد از مرگ هم عشق میکنه

چون زندگی براش تموم ناشدنیه

چون مرگ هم براش حکم زندگی رو پیدا میکنه

ببین عشق ورزیدن؛ هم به یک آدم خاص مثل همسر، و هم به همه عالم و آدم و هستی و خداوند...

و آموختن هم شامل یک علم خاص و آکادمیک نه، هر چیزی که ارزش دونستن داره، و هر فهمیدنی، هر حکمتی، هر آموزه زیبایی، از هر منبعی... مطالعه مداوم...درک مداوم...فهمیدن مداوم...اندیشه و تعقل مداوم...تفکر تفکر تفکر....

---

یادت نره که امام علی گفت: یک ساعت تفکر از هفتاد سال عبادت برتره

---

دیگه  تئوری پیشنهادی رو زیاد باز نمی کنم...چیز جدیدی هم نیست...از همون موقع که بشریت بوده، چنین نظریاتی هم شکل گرفته...

---

منابع عمومی که میتونی رجوع کنی و دریایی از حکمت ازشون دریافت کنی:

-دین اسلام (قرآن، روایات، معارف، آموزه ها، حکمت ها و هر چه از این قبیل...)

-سایر ادیان (ابراهیمی و غیر ابراهیمی، مثل بودایی و هندو و تائو و...)

-فلسفه اسلامی

-فلسفه غرب (خودش شامل 2500 سال تاریخ اندیشه هست!)

-عرفان اسلامی و سایر عرفان ها

-ادبیات ایران و جهان

-هر انسان حکیم و فهمیده ای که در زندگی سر راهت قرار میگیره

- کل انسانها

-و کل جهان و طبیعت و کیهان...( نیاز به شهود و تجرببات فراعقلی هست)



همه این موارد، هم سرچشمه معرفت و دانایی هستن، هم محملی برای فراگیری عشق و عشق ورزی


خیلی کلی بهت پاسخ دادم. جزئیاتش کار دهها جلد کتابه.

---

نکته مهم از نظر من:

 1- هیچ وقت به "یک" یا "چند منبع معدود"  معرفتی بسنده نکن
2- به هیچ عقیده ای تعصب پیدا نکن. جای شک رو همیشه باز بذار
3- مدام هر دادۀ معرفتی رو ارزیابی کن. از صافی عقل عبور بده. نسبت به قلب و وجدانت هم مسئول باش.

موفق باشی

سلام به نظرمیرسه وضع مالی خوبی داشته باشی به نظرم برودرکناربچه های کار سالمندان و..بهشون کمک کن ولذت ببرکه مفیدی لذت ببرازاینکه ادمای هستن که توتونستی نیازشوبرطرف کنی وشایدخیلیاروهم ببینی که انگیزهای بالایی دارن وتوهم انگیزت بالابره 

سلام