خانواده برتر

ایشون بند نافشو از مامانش نبریده هنوز ! 

شاید باید با مامانش کل کل نکنی - یه جوری محبتشو جلب کنی . نه فقط بحث یه جا زندگی کردن باشه نه ، کلا احترام بذار  و حمایت ایشونو جلب کن ! رگ خواب شوهر شما مادرشه 

به مادرش این اطمینانو ایجاد کن که رفت و آمد خواهی کرد و دوسشون داری

هر چقدر با خانواده ی شوهرت بجنگی اوضاع بدتر می شه ...

سلام علیکم

اول این که تاکید می کنم با تصمیمشون مخالفت نکنید، به هیچ وجه

بلکه با زیرکی نظر خودتون رو القا کنید، جوری که فکر کنن نظر خودشونه

برای مورد اول( مخالفت ) مثلا اگه آقاتون گفتن این کار رو کنیم، برنگردید بگید ولی من دوست ندارم!

بلکه با زیرکی رفتار کنید، مثلا اون موقع بگید هر چی شما بگید

اما بعدا یه مقدار تو اینترنت درباره مضرات این قضیه جستجو کنید(گمونم حاج آقا دهنوی تو این زمینه حرف دارن) بعد به آقاتون بگید که آقا من اینجور چیزایی دیدم تو اینترنت، به نظرت چیکار کنیم؟

مثلا بگید من دیدم که گفته بودن ممکنه باعث شه رابطه عروس و خانواده داماد خیلی خراب شه، چیکار کنیم من نگرانم دوست ندارم اینجوری شه

یا مثلا فکر کنم حاج آقا دهنوی بودن، که در این جا مثال می زنن که اینجور موقعا عروس خانم میاد جوری که دوست داره جلوی آقاش لباس بپوشه، بعد یهو می بینه مادرشوهر مثلا اومده میوه اورده براشون. این باعث می شه اذیت شه و نتونن هر کار خواستن بکنن.

مجددا تاکید می کنم نذارید شوهرتون احساس کنن شما با نظر ایشون مخالفید، بلکه در دید ایشون شما به تصمیم ایشون اعتماد کامل داشته باشید اما جور دیگه نظرتون رو اعمال کنید.

ولی در کل حق مسکن با آقاست

اگر قول دادین که عمرا بتونی بزنی زیرش. اگر هم قول ندادین که میتونی دلایلت رو براش بگی. نری بگی از مامانت خوشم نمیاد ها. 

بگو تو کوچه شون ، خیابونشون چه میدونم نزدیکشون باشیم. بعد اینکه من نمی فهمم شما تو یه ساختمان باشین چه اتفاقی قراره بیفته؟ اون تو خونه خودشه شما تو خونه خودتون.

ضمن اینکه من معتقدم پسر وظیفه داره که تند تند حال والدینش رو بپرسه. وظیفه نگهداریشون هم به عهده پسر هست. منظور از نگهداری این نیست که شما رو ببره بذاره ور دل والدینش. 

باید بتونه نقش حمایت گر رو بازی کنه. بی دلیل نبوده سهم الارث پسر دو برابر دختره. 

در برابرش جبهه نگیر که لج میکنه و بهش برمیخوره. هیچکس از اعم از والدین خودت و عمه و خاله و ... رو وارد این قضیه نکن. باید بتونی مدیریت کنی این وضعیت رو . مردها هرکدوم یه رگ خواب دارن کافیه دستت بیاد. شما هم دوساله عقدشی طبیعتا باید دستت اومده باشه.

این مدت عقد بودن هم خوب نیستا. 

ضمن تائید حرفهای امیر آقای متاهل ، مرد زندگی ، یه دختر ، آقا متین و علی الخصوص زری خانم 28 ، باید عرض کنم من با این جمله که شوهرت مامانیه یا ایشون بند نافشون هنوز از مامانش نبریده ، کاملا مخالفم

آخه این چه طرز فکریه که مامانی که یه پسر رو با هزار بدبختی بزرگ می کنه تا مثلا 30 یا بیشتر ، یا تا هر سنی دیگه ، 9 ماه تو شکم خودش نگهش داشته ، دوسال و خورده ای شیرش داده ، تربیتش کرده تا شده یه طفل ، نوجوان ، جوان و یه پسر کامل و از همه حوادث ، با سختی هر چه تمام گذرش داده ، الان یه دختر خانم میاد و میشه نامزد و همسرش ، میخواد اونو جوری تصاحب کنه که دیگه مامان ، بابا و خانواده باباش ، برای همیشه در حداقل رفت و آمد و بعضا قطع رابطه باشه
چرا واقعا؟

واقعا کجای این داستان انصاف هست؟
آیا پسری که ازدواج می کنه ، اگه مامانش و خانواده باباش رو دوست داره ، باید بگیم مامانی هست؟
بخدا این کمال بی انصافیست
دختر خانم ها شما خودتون ، تا پدر و مادرتون زنده هست ، مامانی نیستید؟ بابایی نیستید؟
شما خودتون چی؟
احساس و دوست داشتن هیچ فرقی نمی کنه ، چه دختر تعلق خاطر نسبت به خانواده خودش داشته باشه و چه پسر

من بارها و بارها از دوستان و آشنایان شنیدم که خانم شون تو عقد بهشون گفته ، یا من یا مادرت!
یا من یا خواهرت!

خب معلومه این وسط بین همسر ، مادر و خواهر ، طرف ، مادر و خواهرش رو انتخاب می کنه

شما چه انتظاری دارید ، هنوز زندگی رو زیر یه سقف شروع نکردید ، مادر شوهر و خانواده شوهرتون رو به باد اتهام می گیرید؟
شوهرتون ، شما رو انتخاب نکرده که خانواده اش رو از دست بده
شما هم نباید شوهر کنید که خانواده خودت رو از دست بدید.
چرا باید رفت و آمد و دوست داشتن خانواده پدری ، مادر ، خواهر و برادر ، برای عروس ، سنگین و غیر قابل تحمل باشه؟
آیا خودتون حاضرید شوهرتون بهتون بگه ، یا من یا مادرت؟
یا من یا بابات یا خواهرت؟
به هیچ وجه حاضر نیسیتد

دختر خانم گرامی
اگه قراره از حالا اینجوری فکر کنید ، بهتره برید مشاوره و نگرشون رو تغییر بدید ، اگه نمی تونید این تغییر رو در نگاهت احساس کنی ، بهتره به هیچ وجه زیر یه سقف نرید

قدیمها ، می گفتن شوهر اجازه نمیده که زن بره خونه باباش، الانه عوض شده داستان

عروس خانم ، شما باید از این اتفاق خیلی خیلی هم خوشحال باشی
اگه بخواهی جبهه گیری کنی ، نه تو ساختمان مشترک ، بلکه شما اینور ایران ، خانواده شوهرت اونور ایران باز ، دچار مشکل خواهید شد

به هیچ وجه ، به هیچ وجه به فکر این نباشید که بخواهید شوهرتون رو محدود کنید ، در کنترل خودت نگه داری ، سخت گیری کنید که نتونه خانواده باباش رو ببینه
اگه این کار کردی ، خیلی زود با شوهرت دچار مشکل میشی و با خانواده اش بیشتر
اتفاقا شوهر شما هم باید با خانواده شما رابطه خوبی داشته باشه
اون هم باید شما و خانواده بابای شما رو مثل خانواده خودش دوست داشته باشه و تو رفت و آمد کم نذاره

آیا ایشون تا حالا ابراز نگرانی کرده اند و از شما سوال کرده اند ، که ممکنه رفت و آمد با خانواده بابای شما ، براش درد سر ایجاد کنه
آیا حس کردید که ممکنه شوهرتون ، بعد از زندگی مشترک ، بخواد نذاره ، یا کم بذاره که شما برید خونه بابات ، خونه خواهر و برادرت؟
اگه نه ، پس بی خودی خودت رو درگیر نکن

شما خودت رو عروس اونها فرض نکن ، بلکه خودت رو دختر اونها بدون
پدر و مادر شوهرت و خانواده شوهرت رو ، پدر شوهر ، مادر شوهر ، خواهر شوهر و برادر شوهر ندون
باور کنید آخرین عروس ما که یه دختر خانم دبیرستانی هست و کاملا هم غریبه هست ، به من و بقیه برادرام میگه ، داداشی ، تک تک ما ها رو جز اون یکی برادرم که نامزدش هست ، داداشی صدا می کنه ، ما هم اونو آبجی خطاب می کنیم و الحق و الانصاف ، اون هم مثل خواهرای خودم دوست دارم
حتی زن داداش های دیگه ام رو نیز مثل خواهرام براشون احترام قائلم ، التبه با حفظ حرمت ها و خط قرمز ها

نگاهت رو عوض کن خواهر من
دیدت رو تغییر بده
بله وقتی خودت رو عروس و مادر شوهرت رو ، مادر شوهر دونستی ، معلومه که تو فرهنگ ما تعبیر های بدی شده اما
خودت رو دختر اونها بدون
مادرش رو مامان خودت بدون
برادر و خواهراش رو برادر و خواهر خودت بدون
واقعا بدون نه الکی و ظاهری

اون وقت ببین بعد از مدت کوتاهی ، چه می کنی با اونها
اگه کینه ها و به گفته خودت اذیت های گذشته ، چه شما مقصر و چه اونها مقصر ، بریزی دور ، شک نکن ، تو پیروزی
اینجوری نشه که عروس خانم با شوهرش ، افطاری دعوت بشن خونه مادر شوهر ، دو دقیقه مانده به اذان عروس خانم بره تو آشپزخونه و به مادرشوهرش بگه کاری هست که من انجام بده ، مادر شوهرش میگه بله اذان بگو

خودت رو درگیر کن ، برو خونه شون ، بگو مثلا افطاری امروز برعهده من
سحری امروز بر عهده من
همراه خواهر شوهرات ، تو آشپزخونه کمک شون کن
بی تفاوت نباش
گوشه ایی نشین مثل یه میهمان غریبه بیایی و مثل یه غریبه بری
برو تو دل کارها
مادرشوهرت رو ببوس
باهاش صمیمی بشو
درد و دل هاش رو گوش بده
اگه خواست مثلا روزی بره دکتر برو با نامزدت ببرش

اگه تو تفریح ، میهمونی ، مسافرتی هست ، تو اولین نفر باش که همراهیشون می کنی و پایه باشه
خودت شوهرت رو تشویق کن که برید پیش شون ، همراهیش کن ، بذار اون آزادانه بتونه خانواده اش رو دوست داشته باشه
اگه محدودیت ایجاد کنی ، چهار روز دیگه این شما هستی که محدود خواهی شد
کاری نکن خانواده شوهرت به شوهرت بگن ، وقتی میایی خونه ما ، خانمت رو با خودت نیار
اگه خواهر شوهر و برادر شوهر داری که ازدواج کرده اند ، همراهی شون کن
درسته ممکنه کمی برات سخت باشه که بخواهی کمک شون کنی ، اما بعدا این کمک ها به خودت برمی گرده

اصلا هم مهم نیست که گذشته اونها چه جور رفتار می کردن و یا شما چه جور رفتاری
کلا گذشته بریز دور ، از همین حالا یکدل بشو ، یک رنگ بشو ، بدون شک بدترین خانواده شوهر و تلخ ترین خانواده شوهر هم داشته باشی ، مثل موم تو دستت نرم میشن
چه مادر شوهری بهتر از این که ، یه پسر شاخ شمشادی تحویل شما داده
مگه میشه شما شوهرت رو دوست داشته باشی اما ، مامان باباش نه ، خانواده اش رو نه
اصلا شدنی نیست
این دوست داشتن نیست ، خودخواهیه

شما ازدواج کردی که بزرگ بشی ، به تکامل برسی ، نه فقط یه شوهر کرده باشی
نترس و همه حریم های رو منطقی بشکن و رفیق شون شو
اصلا چه بهتر که ساختمان تون یکیه
از ساعتی که شوهرت رفت سر کار ، برو پیش مادرشوهرت بشین تا برگرده
اصلا بهش بگو ناهار خودنه بابات تلپیم
خونه خودت رو ول کن برو اونجا
باور کن جواب میده

بدترین مادرشوهر هم داشته باشی جواب میده
از لاک خودت بیا بیرون ،
الان شما دوخانواده داری
دوتا پدر ، دوتا مادر ، چندتا خواهر و برادر اگه خودت داری ، خواهر و برادرهای شوهرت هم بهش اضافه کن
دریا دل باش دختر جان
بزرگ باش دختر خوب

قوی باش ، جذب کننده باش نه دفع کننده
رفاقت پیشه کن نه رقابت
اگه نتیجه نگرفتی هرچی دلت خواست نثار من کن
یا علی

بزارازشرایط خودم بگم که شباهتی به زندگی شما داره

من و خانومم تقریبادوسالی میشه که ازدواج کردیم ماهم کنارخانواده م زندگی میکنیم توخونه پدرم که سه طبقه هستش وماطبقه دوم وپدرومادرم طبقه سوم ولی خانومم راضی نیس که توخونه پدرم زندگی کنیم خانواده خودشم توشهردیگه ای هستن من بخاطراینکه اجاره خونه زاده نمیتونم خونه اجاره کنم درضمن اینم بگم که موقع عقدبه خانومم میگفتم که بزار کمی دیگه عقدبمونیم تاکمی وضعم بهتربشه ولی قبول نمیکرد حالا اینکه همش میگه ازخونه بابات بلندبشیم منم میگم باشه به بابات بگو نصف اجاره را بده بریم ی خونه دیگه یا اینکه یبار با هزینه بابام رفتیم مشهد یبار که دعوامون شده بود گف من باخانوادت اومدم مشهد تو هم باخانواده من بیا مشهد منم گفتم به شرطی میام که کل هزینه ماراهم مثل بابای من بابای توبده

درکل بحث من اینکه چرا خانوم ها اینجوری هستن یعنی اینکه مورد خودم را میگم به خانومم میگم خانوادت ی طبقه توخونه خودشون به مابدن من اصلا میام شهر شمازندگی میکنم نمیدونم چرا ..........

به عنوان مثال خواهر من اون موقع جرات نداشت بره غسل کنه مادرشوهرش دعواش میکرد که چرا با شوهرت بودددی می دونی چقد نماز روزه قضا رو گردنشه کفاره روزه ها هم که بماند. الانم که دو تا ساختمونن میگه شما میرید حموم صدای اب رو میشنوم و میفهممم. به لطف مادر شوهر خواهرم شوهرش همونجور به رابطه کم عادت کرده. خواهرم خیلی اذیت میشه. مادرشوهرش به گردش رفتنشون به خواب و بیداریشون مهمون رفتناشون و... همه چیشون کار داره. بدتر از اون اینکه چن سال اول به خاطر اعتماد شوهر خواهرم به مادرش و بچه مامانی بودنش کم به خواهرم توجه میکرد. مضرات زندگی کنار مادرشوهر فراوانه دودش در نهایت به چشم شوهر هم میره فکر نکنید فقط برا زناست. زنی که آرامش نداره چطوره آرامش بده. زنی که نماز روزه ش قضا شه یعنی رو بچه ش تاثیر نداره؟! مدام تحت فشار بودنش رو بچه ش تاثیر میذاره و.... الان شوهر خواهرم خودش هم معترفه به مضراتش الان که کلی درد و مرض گرفته. بیماریاش متاثر از فشار روحین. خواهرم خیلی پیرتر از سنشه و کلی مشکلات دیگه که داشتن و دارن مجال گفتنش هم نیست. 

پس لطفا اقایون و خانما هی نگید مگه چیه مگه چیه؟ تجربه نکردین نسخه نپیچین. 

دوم اینکه در هر موقعیتی خودت رو جای همسرت قراربده تا بتونی تصمیم درست بگیری.

پیری و زمینگیری برای همه هست شما خودت دوست داری ی دختر بیاد مانع بین خانواده وبرادرت بشه. مسلم که نه.

پس این حق رو به شوهرت بده که حامی خانوادش باشه.

وقتی ی گل رو از ساقه جدا میکنی نهایت چند روز به خونت عطر و بومیده ولی بعد پژمرده میشه.

من اگه جای شما بودم و اگه باکری هستی جدا میشدم

پسری که 13 سال از تو بزرگتره ولی عین بچه ها میمونه قابل تحمل نیست

حتما فردا میخوان به پسرشون بگم ما نوه میخوایم اونوقت تو باید بزایی

بعد میگن نوه چرا دختر شد ما پسر میخوایم اونقت باید دوباره بزایی

کلا به نظرم به شوهرت بگو

یه کلام ختم کلام

نه پیش خانواده تو نه پیش خانواده من . وسط

اگرم نمیخوای طلاقم بده برو ور دل مادرت زندگی کن

اه اه حالم بهم میخوره از زنی که پسرش قدر چنار شده باز باهاش مثل بچه ها رفتار میکنه

خدا صبرت بده من اگه بودم یه لحظه هم تحملشون نمیکردم

حدایا هیچ وقت منو تو این شرایط امتحان نکن

خودمو میکشم

حرف شما درست ولی مادری که هنوز نمیدونه باید بچه اش رو یه روزی مستقل کنه و استقلالشو بپذیره ...در واقع از همون زمان کودکی بچه تربیت نکرده یه عزوسک تربیت کرده برای خودش تا اوقات تنهایی و فراغتشو پر کنه

درسته بچه وظیفه داره به خانوادش سر بزنه ولی خانواده هم نباید توقع بیجا داشته باشه

من درکل با صحبتای شما موافقم. یه سوالی داشتم ازتون. شما میگید عروستون به شما میگه داداشی شما هم اونو مثل ابجیتون میدونید. به سوال کننده میگید با خانواده شوهرش مثل خانواده خودش رفتار کنه. اگه ایشون این کارو کرد ولی خانواده شوهرش نخواست با عروسش مثل دختر خودش رفتار کنه چی؟ شما فقط خودتونو نبینید. مادرشوهرا و خواهرشوهرایی میشناسم که بعد 30سال با اینکه عروسشون کلی در حقشون خوبی کرده و اونارو مثل مادر و خواهر خودش دونسته هنوز در زندگیش دخالتهای بیجا میکنن. یه جاهایی با اینکه میدونن پسرشون داره در حق خانمش اجحاف میکنه ولی بازم ازش طرفداری میکنن. زنگ میزنن به پسرشون و به دروغ میگن همسرت فلان حرفو درمورد تو زده و دوبهم زنی میکنن. حالا این موارد جای شکرش باقیه که دور از هم هستن وگرنه اگر توی یه خونه بودن که به مراتب بدتر از این میشد. منظورم اینه که این نسخه ای که شما دادین خوبه ولی برای همه نمیشه تجویز کرد. من خودم خواستگاری داشتم که از لحاظ شرایط و اخلاقی خوب بود ولی میخواس با خانوادش در یه ساختمان زندگی کنه. متاسفانه مادرش تو جلسه خواستگاری نشون داد که بیش از اندازه کنجکاو و حسابگره. من ترسیدم بخوام با این مادر در یه ساختمان هرچند واحداش جدا باشه زندگی کنم. بگذریم که بهشون به دلایل دیگه ای جواب رد دادم. ولی این الان دغدغه خیلی از دختراس. وگرنه اگه خانواده پسر عروسو مثل دختر خودشون دوست داشته باشن چرا عروس ازشون فراری باشه؟ ولی خب وقتی میبینن مادر و خواهر پسر در مسایل خصوصی زندگیشون هم اظهارنظر میکنن و بجای اینکه سعی کنن علاقه بین پسر و عروسشون بیشتر بشه بدتر با حرفایی که پشت سر عروسشون میزنن سعی میکنن بین اونا جدایی بندازن فرارو بر قرار ترجیح میدن تا زندگیشون از هم نپاشه. کم نیستن از این موارد. اگه خواستین من میتونم مثال بزنم براتون که حتی باعث طلاق فرزندشون شدن. راهکار شما برای کسایی که خواستگار خوبی دارن که خانوادشون دارای اخلاقای این چنینی هستن ومیخوان که پسرشون هم حتما تا اخر در کنار خودشون باشه چیه؟ خواستگارو هرچند مورد مناسبی باشه بخاطر خانوادش رد کنن؟ بعد یه سوال دیگه هم از شما و کسایی که میگن مادر کلی زحمت کشیده پسرشو بزرگ کرده و حق داره باهاشون زندگی کنه دارم. خانواده هایی که پسر ندارن چیکار کنن؟ اونام مگه برا بچه هاشون زحمت نکشیدن؟ مگه مادر دخترشم 9 ماه باردار نبوده؟ پس دخترم حق داره بگه خانوادم برام زحمت کشیدن من میخوام پیش اونا زندگی کنیم؟ الان پدر مادر من که پسر ندارن دور از جون باید برن بمیرن؟ دختراشونو به پسرای مردم تقدیم کنن تا برن تو خونه های اونا زندگی کنن و بشن دختر اونا؟ الان ما خونمون دو طبقس. خونوادمم برام کلی زحمت کشیدن. پس منم حق دارم به همسرم بگم بیا خونه ما زندگی کنیم؟

به مهرانا خانم :

ممنون از لطف شما
ببنید تو یه ساختمون ، منظورشون اینه که یه مجتمع هست ، چندتا واحد داخلشه و یه واحدش ماله این خانم و شوهرشون هست. این فکر نمی کنم مشکلی داشته باشه. به گفته روانشناسان ، هزاز راه نرفته هست. ایشون برن اگه مشکل بود ، بیان بیرون ، شک نکنید همیشه تو هر ماجرایی ، اگه مشکلی پیش میاد ، دو طرف مقصرند نه یک طرف. اگه یه عروسی خوب بود ، همه راهکارها رو به خرج داد و جواب نگرفت ، ایشون روسفیدن و اون خانواده شوهر هست که مقصره. به گفته شما اگه مادر شوهری هست که بعد از 30 سال هنوز خوبی های عروس شون رو نمی بینن ، این بدبختی و نادونی خانواده شوهر هست و این جزء استثناها هست ، شما نباید استثناها رو بیاری جلوی روی خودت، عروس خوب ، خوب می مونه ولو بد ببینه ، مادر شوهر بد هم ، بد خواهد دید

به نظرم شما هم اشتباه کردی که خواستگارت رو رد کردی. هیچ وقت یه خواستگار خوب ، یه مرد خوب ، یه مردی که خانمش رو عاشقانه دوست داشته باشه ، نمیاد اونو رو در روی مامانش قرار بده ، چرا ما از یه جلسه خواستگاری و چندتا حرف مادر شوهر ، تا آخر داستان بخونیم؟ آیا ممکن نیست ما اشتباه کرده باشیم؟ خب میشه تحقیقات کاملی کرد و اون وقت جواب رد داد. به نظر من زندگی کردن تو یه خونه ، کنار مادر شوهر و سایر اعضای خانواده کار درستی نیست مگر در مواقع خیلی خاص. اونجایی که عروس و داماد تو اون خونه یه اتاق خواب دارن من موافق نیستم ، اونجایی که آشپزخانه، حمام و دستشویی و همه چیزشون  مشترک هست من موافق نیستم ، اگه هم اضطراری این اتفاق افتاد ، چرا به گفته خانم باتجربه ، خواهرش نره غسل کنه؟

 اونها روز اول باید مشکل رو حل می کردن ، چرا زن و شوهری که تازه عروسی کردن ، می ترسن مادر شوهر یا خانواده شوهر ، صدای حمام کردن شون رو بشونه ، خب بشنون ، هر شب هم اگه نیاز داشتند باید کارشون رو می کردن و بعد غسل شون رو انجام میدادن ، اینجا هم خواهر ایشون اشتباه کردن و هم شوهرشون ، چرا باید رابطه شون رو کم کنن ، چرا باید مادر شوهرش بگه باشوهرت بودی؟ خب بگه بله باشوهرم بودم ، مگر قرار بوده باکسی دیگه باشم؟ این سهل انگاری زوج باعث شده که مادرشوهر هم رو دار بشه، تازه اگه تو یه واحد کنار هم باشن ، باید بی مهابا ، کارهاشون رو انجام بدن ، تفریح شون کنن ، شب کنار هم باشن ، هر اندازه دل شون میخواد حموم کنن ، اینقدر آزادانه زندگی کننن که مادرشوهرشون اگه بد باشه ، بهشون بگه برین از خونه ام بیرون ، چه از این بهتر برای مادر شوهرهای بد، و بهتر از اون برای عروس و داماد ، نه اینکه رو دل بذارن تا روانی بشن ، تازه این برای یه خونه مشترک هست ،  اما اینکه تو یه مجتمع باشه مشکلی نداره

از نظر من خواستگار خوبی که بخواد کنار خانواده اش زندگی کنه ، نباید جواب رد بهش داد. وقتی خوبه ، مطمئنا هیچ مشکلی پیش نمیاد و اگه اومد ، آقا خودش می تونه حلش کنه. ببنید من نگفتم که مادر عروس برای دخترشون زحمت نکشیده که. خودتون بهتر میدونید که خرج و مخارج زندگی ، تعیین محل سکونت زندگی برعهده مرد هست نه زن. خب وقتی مردی میبینه که کنار خانواده اش باشه ، زندگی بهتری داره، چرا عروس خانم ، پیشاپیش ، قضاوت بدی کنه. کسی تو یه مجتمع، مزاحم کسی نمیشه. البته خانواده تا خانواده هم داریم ، اما هم عروس و هم خانواده داماد ، نباید از ابندا ، بنای ناسازگاری رو بذارن ، عروس بیاد رو ذهنیت خودش و تجارب منفی دور و بری ها ، زندگی خودش رو خراب کنه، دختری بیاد خواستگار خوبی رو فقط به این دلیل رد کنه ، که احتمالا در آینده ممکنه دچار مشکل بشم؟

من توهینی به خانواده هایی که پسر ندارن و چندتا دختر دارن نکردم ، اصلا هم یک طرفه قضاوت نکردم ، من فقط پاسخ این خانم رو دادم با توجه به تجاربی که خودم داشتم ، والا قصد توهین به شما یا خانواده های مشابه شما رو نداشته و ندارم. اگه شما به خواستگارتون بگید ما یه واحد داریم که مثلا می تونیم تو اون زندگی کنیم و ایشون هم مشکل مسکن دارن ، خب چه اشکالی داره بیان باشما زندگی کنن ، اما اگه خودش خونه داره ، یا اینکه ترجیج میده جای دیگه زندگی کنه ، این حق رو قانون به مرد میده نه زن. در هر صورت با توجه به کم شدن ازدواج و سخت شدن شرایط کار پسرها، درآمد و کلا مقدمات عروسی ، پیشنهاد می کنم ، اگه خواستگار مناسبی گیر دختر خانم ها ، اومد، برای خانم ها بهتره که ردش نکنن. سخت گیری ها بیش از حد ، هم دختر و هم پسر رو ، از ازدواج فراری میده اما بدون شک دخترها این وسط بیشتر ضرر می کنن تا پسرها

به سوال کننده 

به نظرم قبول کن بگو باشه بیان تو ساختمونمون یکم سیاست داشته باش نباید که مخالفت کنی تو باید زیرکانه شوهرتو طرفه خودت بکشونی اینجوری که شما رفتار میکنی بدتر اونو به طرفه مامانش میکشونی برعکس من اگر جات بودم میگفتم خب بیان چقد خوب و اینچیزا و کلی پیشه شوهرم تعریف میکردم که چه فکره خوبی بعد که ازدواج کردی و اومدن که معلومم نیس واقعا بیان نمیرفتم خونشون میموندم خونه خودم خودمو سرگرم میکردم 

منم پیشه مادرشوهرمم البته مادرشوهره من خیلی خوبه ولی وقتی تو نامزدی دیدم همسرم چون تک پسره براش جدا شدن سخته قبول کردم ما هر روز صبحا میایم خونه مادرشوهرم شبا میریم خونه خودمون من میرم تو اتاق میرم میگردم و هر کاری دوس دارم میکنم ولی جوری رفتار میکنم که مادرشوهرم فک میکنه من هر کاریو میکنم که شوهرم میگه نه اینکه خودم بخوام حتی گاهی جلو مادرشوهرم وقتی شوهرم میگه امروز میری خونه مامانت یا نه میگم دوس دارم امروز اینجا باشم اگر مامانم کار نداشت نمیرفتم یا همش به مادرشوهرم پیشنهاد میدم که اگر میخواید ببرمتون بیرون یا هر جایی میخواید بگید بریم یکم سیاست داشته باش انقد نشین بگو نمیشه نمیخوان تو زنی هنره شوهرداری داشته باش تو باید بتونی یه خونواده گرم درست کنی اینجوری پیش بری فردا که بچه دار شدی هم همش میشینی میگی وای بچه هام چرا همش با دوستاشون هستن نمیان پیشه من

سعی کن زودتر عروسی کنی 2 سال عقد زیاده و اصلا خوب نیست 

رک بگم خیلی شل هستی یکم محکمتر و زرنگتر باش الان مثله یه عروسکی که منتظری همسرت یا مادرشوهرت برات تصمیم بگیرن و بیان از خونه بابات ببرنت یکم محکم باش تو صاحبه یه زندگی هستی بهتر از اینم میتونی ازش مراقبت کنی 

من ادم بدبینی نیستم ولی خیلی کم دیدم کسی با مادرشوهر تو یه مجتمع زندگی کنه و راضی باشه. حتی اون زرنگا و باسیاستا هم دیدم که بعد یه مدت کم اوردن. درواقع اون چیزی که من دیدم اینه که مادرشوهر خوب استثناس.خخخ. بعد یه مشکل دیگه ای هم که من و ممکنه بعضی دیگه داشته باشن اینه که ادم درونگرایی هستم. سرم به کار خودمه. رفت و امد زیاد نداریم. دوست ندارم همیشه دورو برم شلوغ باشه. یا زندگیمون بی برنامه باشه. یه روز خونه خودمون صبحانه بخوریم یه روز خونه مادرشوهر و... یا یه دفعه مادرشوهر در بزنه بیاد تو. خب یه موقع ادم اونموقع یه کاری داره. یا مثلا یه عده میگن ما خیلی با مادرشوهرمون صمیمی هستیم یه روز اون غذا درست میکنه یه روز ما. بچمو وقتی میرم دانشگاه نگه میداره. اون مهمون داره من میرم کمکش. اینا که مادرشوهر نقش پررنگی تو زندگیشون داره. هرروز به یه نحوی یا اون خونه ایناس یا این خونه اوناس. من اصلا این مدل زندگی رو دوست ندارم. نه اینکه مغرور باشم. به خدا روحیم اینجوریه. یعنی اگه به جای مادرشوهر مامان خودمم باشه همینطورم. منتها با مامانم که رودروایسی ندارم. میتونم اگه یه کاری رو دوست نداشتم راحت بهش بگم. ولی به مادرشوهر که نمیشه گفت اینقدر دم به دیقه نیا خونمون. یا من دوست دارم بیشتر تو خونه خودم شام و ناهار بخورم. یا دوست ندارم مثل بعضیا چاپلوسی خانواده شوهرو کنم که خودمو تو دلشون جا کنم. اگه واقعا تعریفی باشن ازشون تعریف میکنم. یا اینکه توسط خانواده شوهر رفت وامدات چک بشه. ساعت خوابت چک بشه بده. انگار به جای زندگی مشترک دونفره زندگی مشترک ده نفره پیدا کردی. در یک کلام دوست دارم مستقل باشه زندگیمون. حالا این فقط مشکل من بود. روانشناسا هم دیدم توصیه میکنن که به هیچ عنوان تو یه مجتمع با خانواده شوهر زندگی نکنید (دکتر فرهنگ و دکتر حبشی) چون حتما یه سری مشکلات پیش میاد. اون خواستگارو بخاطر دلیل دیگه ای رد کردم ولی خوشحال شدم چون مادرش اینجوری بود هی میگفتم من چطوری با اخلاق مادرش کنار بیام. البته تو فامیل ما که زندگی با مادرشوهر تو یه مجتمع رو به انقراضه. اکثرا شوهرشونو تو عقد راضی میکنن که جدا زندگی کنن. فقط نمیدونم چه سیاستی در پیش میگیرن که شوهرشون راضی میشه. اگه به ماهم یاد میدادن خوب بود.خخ

والدین شما دو طبقه که هیچ، هزار طبقه هم داشته باشن طبق قانون و شرع تعیین محل زندگی حق مرد هستش.

اره عزیزم تعیین محل زندگی شرعا و قانونا با مرده ولی اینکه پسر باید با خانوادش زندگی کنه چون براش زحمت کشیدن قانون من دراوردیه. خانواده همونقدر که برا پسرشون زحمت میکشن برا دخترشونم زحمت میکشن بلکه بیشتر. همونقدر که پدر و مادر به کمک پسرشون وقت پیری و مشکل احتیاج دارن به کمک دخترشونم احتیاج دارن بلکه بیشتر. این قانونایی که ما از خودمون دراوردیم و فکر میکنیم خیلی هم درسته اتفاقا از نظر دین پایه و اساسی نداره. دین نگفته اگه مادر پسر خواست پسرش تا ابد کنارش زندگی کنه باید پسر قبول کنه. اگرم گفته باشه درمورد دختر هم صدق میکنه. هر حکمی تو قران در ارتباط با حقوق والدین اومده مربوط به هر دو جنسه. دختر و پسر فرقی نداره. واقعیتش اینه که بعضی از مادرشوهرا خودخواه هستند. توقع دارند پسرشون تا ابد در خدمتشون باشه (این درست) ولی همین حقو برای مادر عروسشون قایل نیستند. کاش بجای اینکه خودمونو اسیر این قانونایی که خودمون ساختیم میکردیم میفهمیدیم محل زندگی باید جایی باشه که قلبا زن و مرد از بودن درش راضین و ارامش دارن.

عزیزم منم همجنس خودت هستم. دشمن که نیستم. دارم میگم خیلی از دخترا الکی مته به خشخاش میذارن. خدا رو شاهد میگیرم عروس دیدم که به اینکه پسر مادرش رو بغل کرده و بوسیده هم حسادت کرده و دعوا راه انداخته.

دختر خوب، این خانم حتی حاضر نیست تو اون مجتمع زندگی کنه، تو یه مجتمع زندگی کردن عیبش کجاست. 

من خودم دخترم و میدونم خیلی اوقات حساسیت بیخودی به خرج میدیم. فکرمیکنیم تمام دنیا جمع شدن عشق ما رو ازمون بگیرن. 

گاهی متعادل بودن خوبه. این خانم بره تو اون مجتمع زندگی کنه اگه همسرش ببینه اوضاع مناسب نیست جابجا میشه. بنظرت شوهرش بیماره بخواد عذابش بده؟

من یسالی میشه تو یه اتاق3*4 با خونوادی همسرم زندگی میکنم .

اگه تو یه طبقه ی دیگه بودم عمرا جدا بشم .

بخاطرهمسرم و اینکه شغلش بخاطر شرایط اقتصادی الان درامد کفاف زندگیمون و نمیکنه فعلا  به همینم راضیم.توقعات زیادی ندارم منتها زندگی مستقل ارزوی هر زوجی هست .