خانواده برتر

هیچ وقت اینکارو نکن

هیچ وقت

من تجربه دارم

تحمل کردنشون سخته بعد یه ماه خسته میشی از دستش

سلام دو قطبی یک نشونه مشخص داره. طرف به صورت دوره ای بعضی وقتها خوشحاله بعضی وقتها ناراحت. شوهرت اگرم مشکلی داشته باشه بیشتر به پارانوئید میخوره. برای شناخت بهتر دو قطبی فیلم برادرم خسرو رو توصیه می کنم تماشا کنید.

سلام مجدد عزیزجان

این یکی دور روز مدام اینجا رو چک میکردم که ببینم جواب دادی یا نه. خدایییش دستم به هیچ جا بند نیست و خودت میدونی که بیشتر دکترها مخصوصا روانشناسا و روانپزشکا نمیشه الکی و بدون پیش زمینه کسی رو برد پیششون . چون ممکنه حتی برچسب بزنن یا داروی اشتباه یا تشخیص اشتباه بدن. من بالاخره دکتر میبرمش ولی دلم میخواد خودم پیش زمینه ای داشته باشم. یه سری اطلاعات پایه توی سایت خوندم و حدود یکی دو ماهه که دارم مطالعه میکنم اما فعلا نتونستم به چیزی برسم به اون صورت. چون مطمئنم یکی مث شما که توی خونواده ش و از نزدیک دیده بهتر میتونه بهم اطلاعات بده حالا هرچند کم و اندک هم باشه بازم یه پیش زمینه ای ه واسه من و حداقل چشم و گوش بسته نمی برمش دکتر.

اما

راستش اوایل با یه حالت افسردگی کوچولو شروع شد توی رختخواب بود و دیر بیدار میشد. بیرون نمیومد از رختخواب البته یکی دو روز بیشتر طول نکشید و بازم اومد توی جمع و الانم تو جمعه و کاراشو انجام میده و تمرکز و چیزاشم خوبه غذاشو میخوره همه چی فقط از کارش زده شده و کارشو و درسشو گذاشته کنار و هذیان بزرگمنشی هم حدود یک ماه اخیر پیدا کرده متاسفانه و میگه مثلا من فلان کسم و اصلا باور نمیکنه که نیست و این هذیان خودش رو کاملا واقعی میبینه. البته توهم نداره. اخلاقشم خوبه و ضرر و زیانی نداره واسه کسی . میترسم اوایلش باشه خدایی نکرده. از این هذیانش میترسم. البته هذیان که خوندم علت بیماریهای دیگه هم هست ممکنه از استرس هم باشه یا ناراحتی یا افسردگی ولی خوب بهرحال میترسم واقعا. یه چیز دیگه ای هم که هست اینه که واللا زمینه ارثی تو خونواده نداریم یعنی اسکزو و اینها نبوده . ولی زمینه ارثی وسواسی رو داریم. خیلی از فامیلامون وسواسن. برای همین میگم شاید وسواس فکری هم باشه یه جورایی. زیادم راه می ره از اضطراب و میدونم اضطرابم داره. چون کلا ادم مضطربی هست. خوابشم خیلی زود بیدار میشه با کوچکترین صدایی پا میشه.

راستی شما زمینه ارثی که دکترا گفتن داشتین واقعا خودتون دیدین تو فامیلتون کسی اسکیزو باشه؟ خودتون به دکترا گفتین فلانی تو فامیلمون داشته که فهمیدن ارثیه؟ چجوری فهمیدن و تشخیص ارثی بودن دادن؟ نکنه بیماریهایی مث وسواس و اضطراب توی فامیلتون بوده و در برادر شما به شکل اسکیزو بروز کرده؟ این سوال اخرمم خیلی مهمه.

ایشااالله که خداوند خودش مشکلات همه رو حل کنه. هیشکی جز خدا دردا رو دوا نمیکنه. ای خدااااااااااااااااا

سلام

اره مادرم وسواس داشت. تو فامیل بیماری روانی در حدی که قرص بخورند هر دو طرف داریم ولی نه به این سنگینی.

علایمی که گفتی خوب خیلیاش شبیه برادر منه دیگه ولی باز دکتر ببر شانس بیاری اسکیزوفرن نباشه. البته اسکیزوفرن خیلی مقاومت میکنه در برابر دکتر و دارو. اگه مقاومت نکرد احتمال اینکه اضطراب باشه هم هست. پدر و مادر من از ریشه با هم از هر دوطرف فامیل بودن. اسکیزوفرن اگه باشه درمانی نداره فرقیم نمیکنه دارو بخوره نخوره دکتر بره نره. دعا کن این بیماری نباشه اگرم بود دیدین داره دعوا میکنه یک جای خوبی در نظر بگیرید ببرید نگهش دارید زیر نظر پزشکا باشه راه دیگه ای نداره. ما تا جادو جنبلشم رفتیم. هزار تا دکترم عوض کردیم 14 سالم باهاش ساختیم.

من دعا می کنم اون فردی که شما میگید اسکیزوفرن نباشه. اینجوری هم میگم راهی نداره به خاطر اینه که همه خانواده در کنار یک بیمار اسکیزوفرن بیمار میشن. شاید ظاهرن حرفم بیرحمانه باشه ولی ما تمام راههارو تجربه کردیم و بقیه خانواده هم بیمار شدن.

تفاوت اسکیزوفرن با بیماریهای روان دیگه اینه که اونا با دارو تا حدودی کنترل میشن اسکیزوفرن فقط حد اکثر تا یک سال با دارو کنترل میشه بعدش داروها کاملا بی اثر میشه میگم کاملا.

ولی در مورد کیس شما اگه قبل از این اصلا نشونه ای نداشته مثلا تو بچگی لجبازی های الکی نداشته تا به حال درسش خوب بوده بهش نمیخوره اسکیزوفرن باشه. اسکیزوفرن از کودکی نشونه هایی داره که هر چی بزرگتر میشن نشونه ها بیشتر میشه. امیدوارم که کیس شما موردش چیز دیگه ای باشه موفق باشید.

سلام مجدد گلناز جان. ممنونم از توضیحاتت. حقیقتش دختری که می گم خیلی هم باهوشه از کودکی تا حالاش. همین حالا هم تمرکزش خوبه و کاراشو انجام میده. و هوشش رو همچنان داره ولی فقط نمیدونم چرا تا این حد بی انگیزه شده و یهویی از درسش و علاقمندیهاش فاصله گرفته و به کل از همه چیز زده شده. و به اعمال مذهبی هم به شدت رو آورده و همه چیز رو به مذهب ارتباط می ده. اون اوایل یعنی حدود دو سه ماه پیش حالت افسردگی بهش دست داده بود و از تختخواب بیرون نمیومد و تمرکزش پایین بود صداش میکردی دیر جواب میداد زیاد دور خونه راه می رفت و غذا هم مطلقا نمی خورد به زور غذا بهش می دادن ولی حالا بعد دو سه ماه توی جمع میاد تمرکزش بهتره باهاش حرفمیزنی زود ج میده و غذاشم میخوره و اشتهاشم طبیعی تر شده و دور خونه هم کمتر راه می ره و خوابشم کمی طبیعیتره اما پرحرف شده و زیاد حرفمیزنه و هذیان بزرگمنشی پیدا کرده و میگه من بیرون نمیرم سر کارم نمی رم و همه چیزو رها کرده و فقط اعمال مذهبی انجام می ده . من واقعا واسه همینه که گیج شدم . اخه علایمش تغییر کردن ولی هذیان بزرگمنشی اومده جاش. میترسم ببرمش دکتر و برچسب اسکیزو بهش بزنن بخاطر همین یه دونه علامت هذیان.

خدایا خودت همه رو کمک کن.

راستی یه چیزی . از بچگی فقط اضطرابش خیلی زیاد بود ولی لجباز نبود و همیشه ساکت و متین و باادب بوده و اهل دعوا و لج هم نبوده و نیست. فقط به شدت مضطرب بود سر هر چیزی حتی درس و مشقش اضطراب زیادی رو تحمل میکرد. هر چیم بزرگتر شد اضطرابش هی زیادتر شد متاسفانه.

حالا با این تفاصیل شما چی فکر میکنی؟ آیا حدس میزنی اسکیزو یا اختلال اضطراب یا افسردگی یا فشار روحی کدوم یکی از اینا باشه واقعا؟ بالاخره مطمئنم که شما هم تجربه داری. من خودم خیلی توی این مدت مطالعه کردم ولی هنوز به جایی نرسیدم. واقعا نتونستم بفهمم چشه و چرا فکر میکنه هذیانی که داره واقعیه ؟

چند نمونه از هذیاناش رو اگه دوست داری بگو؟. حقیقتش زیاد بهش اسکیزوفرن نمیخوره اصلا شاید بیماریش خیلی خفیفتر از این حرفا باشه. چند سالشه؟

اگه پر حرف شده و خلقش بالاست که شاید مانیا دپرشن باشه.مانیا توهمم داره حالا توهم هرکسی یک جوریه.اسکیزوفرن بهش نمیخوره از نظر من. اسکیزوفرن خوب نمیشه وقتی ساکت شد دیگه پر حرف نمیشه. دور خونه راه رفتن توی خیلی از بیماریها هست. شایدم یک چیزی تو زندگیش اتفاق افتاده که از همه پنهون میکنه.

احتمال فشار روحی بیشترین و اسکیزوفرن رو کمترین میدم.ولی مانیا دپرشن شاید باشه مانیا دو فاز داره که اصلا به هم شباهت ندارند. ولی هشتاد درصد از نظر من اسکیزو نیست ولی دکتر ببریدش دیگه. اگه مقاومت نکنه که احتمال اسکیزوفرن بودنش صفره. دکترا تشخیصشون بد نیست چرا فکر می کنی ممکنه اشتباه کنند. مواظب باش خودت دچار وسواس نشی.

سلام گلناز خانم عزیز. این روزا خیلی مزاحم شما شدم ولی بهرحال کمک و همفکری شما از اونجایی که مبتنی بر تجربه ست مطمئنم به دردم میخوره. از طرفی همین که میدونیم توی این دنیا چقدر دردها و چقدر انسانهای همدرد وجود داره خودش کمی از بار دردهامونو کم میکنه به هر حال.

حقیقتش این دخترخانمی که میگم خواهرمه. عزیزترین کسم توی دنیاست. دختر خیلی باادب و درسخون و سالمی بود. خیلی به درسش اهمیت میداد. جوری که همه زندگیش درسش بود. اما این سه چار ماهه اصلا انگار نه انگاری چیزی به اسم درس توی این دنیا وجود داره حتی. البته قبلا هم اگه یادتون باشه نوشتم که از بچگی تا الان برخلاف همه حسنها و خوبیاش یه مشکل بزرگ داشت و اونم اضطرابش. یه چیز دیگه هم هست ما یه برادر خیلی عصبانی توی خونه داریم که همیشه جار و جنجال و دعوا راه میندازه. این استرسشو بالاتر هم میبرد. خوب بود خوب بود تا اینکه امسال سر کنکور کارشناسیش که یکسال مرتب فشار روش بود شبای متوالی بیدار میموند و درس میخوند روزا هم خواب درست حسابی نداشت و کلا خوابش نامنظم شد کم کم اشتهاش کم شد و بعد یه چند تا درگیری اون برادر نالایقم با پدر و مادرم توی خونه اینم که از همه مون کوچیکتر بود فشار درس و بی خوابی و بی غذایی و درگیری و اینا همه بهش فشار اورد و یهویی از همیشه شم کم حرفتر شد اصلا کلا حرف نمی زد دیگه همون یکی دو کلمه شم. این خواهرم انقدر از بچگی اروم و کم حرف بود که ما از کم حرفتر شدنشم چیزی متوجه نشدیم یعنی اصلا حس نکردیم عوض شده باشه تا اینکه یهویی دیدیم اینی که قبلا ها ساعت دیر دیرش ده یازده بود که بلند شه از خواب حتی با وجود شب نخوابیدناش الان میدیدیم ساعت چهار عصرم خوابه و بیشترین چیزی که توجهمونو جلب کرد بهش این بود که کلا سه چهار روز غذا نمیخورد و هیچ چیزی حتی یه لیوان آب هم نمی خورد دوباره توی همون حال اون برادر بی ادبم درگیریا و زورگوییاش توی خونه شروع شد و اینم که توی این وضع بود از اون روز یهویی افتاد توی یه هذیان کوچیک(حدود سه ماه پیش) -یعنی یه هذیان یکی دو روزه که مثلا فلانی منو تعقیب میکنه توی دانشگاه(دوره کاردانیشو میگفت) میگفت دوست دوره کاردانیم که بهم اس ام اس داده دنبال منه منو تعقیب میکنه میخواد سر از کار من دربیاره اینستاگراممو نمیدونم هک کرده عکسامو ورداشته بیاین ببینین من راست میگم بیاین ببینین- یعنی ما واقعا تشخیص دادیم که از سر خستگی و فشار درسی و کنکور و بیخوابی و کلا فشار و از همه مهمتر توی اون وضع درگیریای برادرم اینجوری شده . خیلی بهش رسیدگی کردیم. از اون روز ازش خواستیم مدتی درس نخونه . هذیانشم خوب شد بعد یکی دو روز و دیگه چیزی نمیگفت و باور کرد که حالش بد بوده و فشار روش بوده . انقدرم دختر فهیمیه که قبول کرد و درسو مدتی نخوند گفت چشم استراحت میکنم و بعدش من و مامانم مدتی میبردیمش تفریح بیرون تو هوای آزاد . از تختخواب بلندش میکردیم غذا میخوردیم تو اتاقش کنارش تا با ما غذا بخوره و به اشتها بیاد ورزش میکردیم باهاش و خلاصه داشت خوب میشد که الهی خیر نبینه برادرم دوباره روز از نو روزی از نو بعد یک ماه دوباره شروع کرد به بهونه گیری و عصبی شدن و دعوا و بگو مگوی الکی توی خونه- حتی بهش گفتیم که خواهرت فشار کار و درس روش بوده گناه داره ببین داره خوب میشه کلی به زور اشتها پیدا کرده خوابش خوب شده تو رو خدا اذیت نکن که گوش نکرد و بازم به قلدریاش تو خونه ادامه داد تا اینکه با یه مدت درگیریای مداومش تو خونه دوباره خواهر نازنینم رفت تو فکر و بیخواب شد و دور خونه راه رفتناش زیاد شد و اینا . حتی درسشو که دوباره داشت شروع میکرد به کل گذاشت کنار و الان توی این دو ماه اخیر به جایی رسیده که میگه من پادشاه میشم و زندگی همه مردمو نجات میدم. تنها هذیانش اینه که فکر میکنه پادشاه میشه و خدا میخواد که اون پادشاه بشه. توهمم اصلا نداره یعنی اینکه چیزی بشنوه یا چیزی ببینه فقط احساس میکنه که این هذیانش واقعیه و البته لج و دعوا هم نمیکنه هنوزم مهربونه و میگه اگرم قبول ندارین نیستم خوب باشه هر طور راحتین من که نمیخوام مجبورتون کنم ولی مطمئن باشین من راس میگم و یه روز به حرفم میرسین که راس میگم. یا میگه وقتی پادشاه شدم یه کاخ برای برادرمون میخرم ک دعوا نکنه و بره جدا زندگی کنه و ازین حرفا. حتی میگه نکنه فکر کنید من روانیم یا دیوانه هستم که این حرفارو میزنم به خدا راس میگم خواهری.

زیادم دعا و نهج البلاغه میخونه و نماز زیاد میخونه و خوابشم که میبره دو سه ساعت بعد زودی بیدار میشه و دیگه خوابش نمیبره. یعنی کم خواب شده و میزون نیست خوابش. ولی غذاشو میخوره . توهم اصلا نداره. اینکه بویی حس کنه چیزی بشنوه چیزی ببینه. نه . فقط می گه من دیگه بیرون خونه نمی رم پادشاه که نمیشه بره بیرون. بعدش هم اگه بخوام برم بیرون یا دانشگاه یا کتابخونه یا سر کار یا هر چی صدای شلوغیای تو جمع اذیتم میکنه.

راستی حدود یه ماه پیش خیلی تحریک پذیریش زیاد بود از صداهای کم هم اذیت میشد اما الان بهتره و دیگه ندیدم به صدای قاشق بشقابی چیزی حساس باشه . اون موقع (حدود یکی دو ماه پیش -اوایلش) تا دری باز میکردی میبستی بیدار میشد الان هم زود بیدار میشه با صداها اما با صداهای در حد در باز کردن نه- بهتر شده از این نظر-

سن خواهرم حدود بیست و هشت نه ساله عزیز.

کلا از این میترسم که دکترای شهرمون(یکی از شهرای هرمزگان) خوب نیستن مخصوصا روانپزشک و روانشناس و این حرفاش و اگه بخوام تهران ببرمش دلم میخواد دکتر خوبی پیدا کنم. خدایی حیفم میاد ک دختر به این خوش اخلاقی و خوبی که تو عمرش ضرری به کسی نزده یه دونه دارو هم بخوره. اون برادر روانیم باید دارو بخوره و بره روانپزشک که همش تو خونه دعوا و بحث و جدل را میندازه.

الان فقط از این هذیانش و بی انگیزگیش و تو اجتماع نرفتنش میترسم. اخه چرا دختری به اون انگیزه باید یهو بی خیال درس و مطالعه ش بشه و هذیانشم از اون یه ماه درگیری برادرم تا حالا ادامه داره متاسفانه.

ضمنا از اینکه نوشتی مواظب باشم دچار وسواس نشم ممنونم واقعا. ممنونم که بالاخره این نصیحت دوستانه رو بهم کردی راست میگی ادم انقد می ره مطالعه میکنه ازین چیزا دور از جون وسواس فکری میگیره و بیشتر ازین میترسم که خودم مریض روحی شم و نتونم کمکی به این خواهرم کنم.

الان با توجه به این هذیانش (که مطمئنم بعد اون درگیریها باعث شد به وجود بیاد و بره توی دنیای دیگه ای) و با توجه به رفتارای تکراری مذهبیش و درگیریای الکی خونه ما به خاطر برادرم و اون همه فشار درسی و کنکور کارشناسی که روی این خواهرم بود نظر شما چیه؟با توجه به اینکه خودشم دختر مضطربی بود از بچگی تا الان. آخه معمولا تو شهرای کوچیکی مث شهر ما تا خواهرمو ببرم دکتر این هذیانو بگه مطمئنم بهش میگن اسکیزو نمیدونم فلان. و داروهای اشتباهی بهش میدن. متاسفانه دکترای شهر ما خیلی خیلی ناجورن.

از اینکه سرت رو درد اوردم واقعا معذرت میخوام. ممنونم از همفکریهای خواهرانه ت. دعای خیرم بدرقه راه خودت و خونواده ت عزیزم. راستی اگه کمکی  یا همفکریی چیزی از دست من برمیاد بگو. میبینی تو رو خدا ادمهای قلدر تو خونه ها چه جوری الکی بیماری و فشار روانی به ادمای خوب خونه وارد میکنن؟

راستی خواهر جان مگه فشار روحی هم علامت هذیان بزرگمنشی در عرض دو سه ماه به این طولانی مدتی رو داره؟

یه چیز دیگه هم اینکه وقتی برادرم تو خونه دعوا را میندازه این خواهرم هذیانش رو بیشتر به زبون میاره و پرحرفتر میشه و دوباره دور خونه را رفتناش زیاد میشه و بیخواب میشه . مثلا دیگه یکی دو روز نمیتونه بخوابه.

مسئله دیگه هم اینه که تو فامیل و خونواده مشکل ارثی نداشتیم به جز همین برادرم که خیی عصبی حاله و الکی گیر می ده و عمه هام که وسواسی شدیدن وسواس عملی دارن و اصلن هم باشون ارتباطی هم نداشتیم ک بخوام بگم ازشون الگو گرفته. ی مورد دیگه هم یه دخترداییمه که به اونی ک میخواست شوهرش ندادن خودسوزی کرد. همین چند مورد اگه مشکل روانی حساب بشه همینارو داشتیم تو فامیل و خونواده .

من به طور تجربی فهمیدم هذیان و وسواس یک سری اختلالات تدافعی هستند البته با پایه ژنتیکی که طرف برای از بین بردن استرس و اضطراب زیادش به سمت اینا میره. اگه بدن خواهرت یاد بگیره که از این طریق از خودش دفاع کنه دیگه کارتون سخت شده. من چون درگیر بودم مثل شما خیلی مطالعه دارم. از دکترام بیشتر. ولی اوضاع خوب نیست کمال گرایی رو از خانوادتون دور کنید همین که ادم ساده زندگی کنه و سالم باشه خودش بزرگترین نعمته بقیه چیزا بازیه. ما هنوز از ترکشای بیماری برادرم خلاص نشدیم  ما فقط روزامون رو سعی می کنیم بی دقدقه رد کنیم چاره ای نیست توصیه می کنم شمام فقط سعی کنید روزاتون رو با ارامش رد کنید.

سلام بر شما گلناز عزیز. خیلی خیلی از توضیحاتت ممنونم خواهر گلم. خداوند تا زنده هستید و توی این دنیا زندگی می کنید همیشه یار و یاور شما توی مشکلات باشه.

توضیحاتتون رو خوندم و خیلی به دردم خورد . باورتون نمیشه حتی اونجایی که گفتید از دکترها هم بیشتر درک می کنید اینجور موضوعاتو و خیلی مطالعه کردید یقین حاصل کردم که همینطوره. چون خودم مطمئنم وقتی کسی عملا و از نزدیک با چیزی درگیر باشه یقینا بیشتر می شه درکش از اون چیز. مخصوصا اون جمله شما که درباره هذیان گفتید و اون رو به یک اختلال تدافعی تعبیر کردید و جمله بعدیش که گفتید اگر بدن خواهرم عادت کنه به اینطور حالت تدافعی کار ما سختتر میشه(که البته این جمله واقعا تنم رو لرزوند). چون به عینه شاهد بودم که اوایل که خواهرم فشار سنگین درسی و اضطراب روش بود تو دنیای واقعی بود ولی هذیاناش دقیقا با درگیریای مداوم برادرم توی این یکی دو ماهه اوج گرفت و الان دیگه واقعا رفته توی یه دنیای دیگه و کلا از علاقمندیهاش دور شده که هیچ-اصلا اونا فدای سرش درس و همه چی- ولی کلا رفته توی یه دنیای دیگه و واقعا فکر میکنه پادشاهه.

حالا سوال اصلی من که اینجا برام پیش اومده اینه که بهم بگید تو رو خدا چجوری میتونم از این وضع خیالی و این دنیای غیر واقعی بیارمش بیرون؟ آیا راهی هست که بنا به تجربه تون بشه من خواهرم رو قدری به خودش بیارم و بهش بقبولونم که تو پادشاه نیستی و این افکار غیر واقعی هستن؟ حداقل یه پیش زمینه بش بدم تا بتونم واسه بردنش به دکتر اماده ش کنم ؟ مطمئنم اونقدر فهمیده ست که اگر از این دنیای غیر واقعی بیاد بیرون و بفهمه که اینجوری نیست با افسردگی و فشار روحی روانی کنار میاد ولی مشکل اصلی ما الان اینه که چجوری اینو بهش بفهمونیم که یکی دو ماهه داره هذیان میگه؟

ای کاش خواهرم دختر بدی بود یا بداخلاق بود تا من هم انقد به فکرش نبودم. این ادم انقد مهربون و مودب و خوب بود که من واقعا نمیتونم ازش چشم بپوشونم. از همه مهمتر تیزهوشیش منو دیوونه کرده به حدی که خجالت میکشم به اون ادمی که تا همین چندماه پیش انقدر بادرایت بود توی زندگی و تحصیل و کارش الان بیام بگم فلانی تو توی یه دنیای غیرواقعی هستی . از طرفی دیگه هم میترسم با شنیدن این مساله بدتر بره تو حال خودش . چون یادمه اون روزای اول که یه هذیان کوچولو از خستگی گفت وقتی بهش گفتیم و البته قبولم کرد یه لحظه اشک اومد تو چشماش و گفت یعنی واقعا من انقد حرفای عجیب غریب زدم؟ نکنه دیوونه شدم؟

خدا از برادرم نگذره که با قلدریهاش این یکی دو ماهه رعایت حالمونو نکرد و باعث شد خواهرم انقد بره توی دنیای غیر واقعی. الان خیلی سخته بهش بقبولونم که نه تو پادشاه نیستی.

راستیتش دارم فکر میکنم که چجوری میشه از این برادرم دور شیم . متاسفانه وضع مالی خوبی نداریم که یه خونه جدا بگیریم . خیلی موندم که چیکار کنم وگرنه حداقل  خواهرمو یه مدت خیلی طولانی از این ادم دور میکنم و خودمم همراهش میرم .

سلام بر شما گلناز عزیز. خیلی خیلی از توضیحاتت ممنونم خواهر گلم. خداوند تا زنده هستید و توی این دنیا زندگی می کنید همیشه یار و یاور شما توی مشکلات باشه.

توضیحاتتون رو خوندم و خیلی به دردم خورد . باورتون نمیشه حتی اونجایی که گفتید از دکترها هم بیشتر درک می کنید اینجور موضوعاتو و خیلی مطالعه کردید یقین حاصل کردم که همینطوره. چون خودم مطمئنم وقتی کسی عملا و از نزدیک با چیزی درگیر باشه یقینا بیشتر می شه درکش از اون چیز. مخصوصا اون جمله شما که درباره هذیان گفتید و اون رو به یک اختلال تدافعی تعبیر کردید و جمله بعدیش که گفتید اگر بدن خواهرم عادت کنه به اینطور حالت تدافعی کار ما سختتر میشه(که البته این جمله واقعا تنم رو لرزوند). چون به عینه شاهد بودم که اوایل که خواهرم فشار سنگین درسی و اضطراب روش بود تو دنیای واقعی بود ولی هذیاناش دقیقا با درگیریای مداوم برادرم توی این یکی دو ماهه اوج گرفت و الان دیگه واقعا رفته توی یه دنیای دیگه و کلا از علاقمندیهاش دور شده که هیچ-اصلا اونا فدای سرش درس و همه چی- ولی کلا رفته توی یه دنیای دیگه و واقعا فکر میکنه پادشاهه.

حالا سوال اصلی من که اینجا برام پیش اومده اینه که بهم بگید تو رو خدا چجوری میتونم از این وضع خیالی و این دنیای غیر واقعی بیارمش بیرون؟ آیا راهی هست که بنا به تجربه تون بشه من خواهرم رو قدری به خودش بیارم و بهش بقبولونم که تو پادشاه نیستی و این افکار غیر واقعی هستن؟ حداقل یه پیش زمینه بش بدم تا بتونم واسه بردنش به دکتر اماده ش کنم ؟ مطمئنم اونقدر فهمیده ست که اگر از این دنیای غیر واقعی بیاد بیرون و بفهمه که اینجوری نیست با افسردگی و فشار روحی روانی کنار میاد ولی مشکل اصلی ما الان اینه که چجوری اینو بهش بفهمونیم که یکی دو ماهه داره هذیان میگه؟

ای کاش خواهرم دختر بدی بود یا بداخلاق بود تا من هم انقد به فکرش نبودم. این ادم انقد مهربون و مودب و خوب بود که من واقعا نمیتونم ازش چشم بپوشونم. از همه مهمتر تیزهوشیش منو دیوونه کرده به حدی که خجالت میکشم به اون ادمی که تا همین چندماه پیش انقدر بادرایت بود توی زندگی و تحصیل و کارش الان بیام بگم فلانی تو توی یه دنیای غیرواقعی هستی . از طرفی دیگه هم میترسم با شنیدن این مساله بدتر بره تو حال خودش . چون یادمه اون روزای اول که یه هذیان کوچولو از خستگی گفت وقتی بهش گفتیم و البته قبولم کرد یه لحظه اشک اومد تو چشماش و گفت یعنی واقعا من انقد حرفای عجیب غریب زدم؟ نکنه دیوونه شدم؟

خدا از برادرم نگذره که با قلدریهاش این یکی دو ماهه رعایت حالمونو نکرد و باعث شد خواهرم انقد بره توی دنیای غیر واقعی. الان خیلی سخته بهش بقبولونم که نه تو پادشاه نیستی.

راستیتش دارم فکر میکنم که چجوری میشه از این برادرم دور شیم . متاسفانه وضع مالی خوبی نداریم که یه خونه جدا بگیریم . خیلی موندم که چیکار کنم وگرنه حداقل  خواهرمو یه مدت خیلی طولانی از این ادم دور میکنم و خودمم همراهش میرم .

من حرفامو بهت زدم گلم باید کاملا از اضطراب بیاریش بیرون بعد ببینی چقدر بیماری توش رخنه کرده ولی اگه واقعا شرایط نداری دیگه ببرش دکتر دارو بخوره.

خواهر شما هذیانش عجیبه مثلا تو بیماری روانی وقتی کسی به این حد از هذیان برسه دیگه حموم نمیره مسواک نمیزنه دعوا میکنه غذا نمیخوره یا زیاد میخوره رفتارهای عجیب غریب دیگه غیر از هذیانم داره مثلا گیج و منگه ساعتها به یک نقطه خیره میشه حتی ممکنه از خونه فرار کنه. خلاصه هذیان فقط نیست خیلی چیزای دیگه در کنارش هست. شما که میگی دو ماهه. خوب دو ماه برای هذیان زیاده . اگه فقط شما هذیان رو میبینید شاید یک نوع خیال پردازیه که به زبون میاره. زیاد به نظرم سنگین نیست همون دکترای شهرتون هم میتونند تا حدودی کمکتون کنند. فوقش اگه حرف دکتر یا دارو شو قبول نداشتی ادامه نمیدی. یک دکتر بردن چه اشکالی داره چرا اینقدر واهمه داری؟ خواهرتم هر چقدر بیشتر همراهی کنه یعنی عاقل تره. من نظراتم همونه عزیز تخصصی هم ندارم تو این زمینه فقط تجربیاتمو بهت گفتم پیروز باشی.

ولی حرفم اینه بازم به هر نحوی که شده خواهرتو از این حالت دربیار هر چقدرم که ناراحت بشه. نذار تو اون حالت بمونه. هر چند که فقط هذیان برای من عجیبه. چون من برادرم وقتی هذیانش شروع میشد دیگه به طور سلسله وار دعوا و کارای عجیب غریبشم ادامه پیدا می کرد. فقط هذیان برام عجیبه اصلا ندیدم اینو.

یک مورد دیگه هم به ذهنم رسید یک سری دارو ها هستند اضطزاب رو شدیدا میارن پایین ولی تخصصی نیستند بدون نسخه هم حتی فروش میرن مثل کلرودیازپوکساید فلوکستین و دیازپام اینارو میتونی از دکتر داخلی هم بگیری تخصصی نیستند بده اینارو مصرف کنه اگه با اینا از توهم در اومد پس دلیل توهماتش اضطرابه. من قبل از اینکه برم روانپزشک دکترای داخلی به من از این داروها میدادن. ولی خوب روم اثری نداشت.

البته این داروهام با نسخه دکتر بگیر ولی دکتر داخلی. این دیگه حداکثر چیزی بود که به ذهنم رسید.

سلام عزیزم. متشکرم از راهنماییات. دستت درد نکنه الهی. واللا تصمیم دارم پیش همون دکتر صدر که گفتین ببرم. ولی آره واقعا برا خودمم عجیبه چون فقط هذیان بزرگمنشیه و هیچی دیگه نیست یعنی نه دعوایی نه جدلی نه چیزی. حمومشو میره غذا میخوره مسواک میزنه اصا فقط هذیانه همین عجیبه. سعی میکنم فرصتی فراهم کنم که یه جورایی بش بفهمونم ولی پیش دکتر صدر میبرم حتما.

راستی بین دکتر صدر و دکتر مجد کدوم بهتره. اخه یه دکتر مجدی هم روی سایت هست فیلم و مصاحبههاش نمیدونم اونم خوبه یا نه گفتم شاید شما اطلاعاتی ازش داشته باشی از اینکه کارش خوبه یا نه

آرزومند زندگی پرآرامش در این سال و سالای اینده برای شما و خونواده ت هستم گلم

مرسی گلم به خاطر دعاهات. من دکتر صدر رو میشناسم تشخیصاشم صد در صد درسته.

غیر از هذیان بقیه چیزایی که گفتین میتونه علایم یک افسردگی ساده هم باشه.

به عنوان یک دو قطبی از طرف همه دو قطبی هایی که شمارو اذیت کردند معذرت میخوام. من مجردم 37 سالمه. خیلیم تنهام  نمیدونم شاید منم اگه ازدواج می کردم طرفمو اذیت می کردم. خودم که خیلی سختی می کشم. تنهایی سخته. کاش واقعا یک راهی بود.

به مری

اتفاقا اینجور افراد خیلی احتمال برگشتشون بالاست اصلا یکی از خصیصه هاشون رفت و برگشته مگر اینکه واقعا ازت بدش اومده باشه چون اینجور افراد ادمای تا حدودی سطحیم هستند مثلا ممکنه از غذا خوردن یا لبخند یکی یک دفعه بدشون بیاد. البته فکر نکنم شوهرت دو قطبی باشه اصلا. به نظرم واقعا از دستت ناراحته. ولی میتونی ناامید نباشی یک کم دنبال علتش بگرد و تلاش کن.

به مری

اره دیگه ازشون بدم میومد چون باهام بازی نمی کردن. مخصوصا اگه علاقشونو بهم نشون میدادن دیگه انگار بازی تموم شده بود کم کم میرفتم سراغ نفر بعد. موقعی برمی گشتم طرفشون که یک چیز جدید تو رفتارشون پیدا می کردم یا جوری ولم میکردن که احساس می کردم بازیرو باختم اونموقع دوباره شروع می کردم حتی شده خودم می رفتم سراغ طرف. البته من با هیچکدومشون رابطه نزدیک نداشتم مگر اخرین نفر که هنوزم هست. ایناییم که گفتم مال زمان جوونیام و قبلناست وگرنه خیلی وقته فقط با این اقا رابطه دارم. کلا انرژی دو قطبی ها بالاست باید یک جوری تخلیه کنند. من بعد از اینکه فوق قبول شدم به خاطر سخت بودن درسا دیگه انرژیم رو درسا خالی می شد خیلی این کارام کم شد. و  چون درسم زیاد خوندم دیگه عاقلم شدم. البته بماند موقع هایی که از لحاظ جنسی خلقم میزنه بالا با این اقا هستم. من دیگه خودم رو مدیریت کردم البته دو قطبی منم خفیف و از نوع طیف بود. امیدوارم کمکت کرده باشم.