خانواده برتر

=== به نظر شما طلاق بیشتر روی خانومها اثر منفی و بدی میزاره یا آقایون ؟

بستگی داره چه جوری به چه علتی جدا بشوند.

کلا عرض کنم که :
زندگی یه موجود زنده هست، بعد ازدواج یه موجود زنده به دنیا میاد که اسمش میشه زندگی دو نفره.

وقتی طلاق اتفاق میوفته اون میمیره و یزرگترین زنجشهای عمر رو پدید میاره.

 یه خانم مدیر منابع انسانی خارجی داشتیم مسن بود با من راجع به طلاقش حرف میزد و میگفت شوهر سابق بعد رفتش قسمتی از قلب منو با خودش برد و با انگشتاش محکم میزد تو قلبش.

من اون موقع حتی فکرشم نمیکردم تو کمتر از چند ماه، همین اتفاق برای خودم بیفته!

طلاق به حق عرش رو میلرزونه، چون دل هر انسان مهم ترین خلقت خداست بیشترین آسیب رو میبینه، میشه گفت حتی از مرگ بدتر میتونه باشه چون باید با جدایی در این دنیا بسازی.

تنها دلایلی که به نظرم می تونه منطقی باشه، اعتیاد و خیانت و عدم تعادل روانی شدید هست.

در این بگم که نمیشه قطعی گفت خانم بیشتر ضرر میکنه یا آقا، ولی این کاملا قاطعانه میگم که اثرات مخرب شدیدی روی آقایون داره.

=== بعد طلاق چقدر احتمال پشیمونی هست ؟

تصمیم برگشت بستگی به خصوصیات اخلاقی طرفین و شرایط و فضای حاکم بر روابط داره. اگر بار عاطفی کم باشه و یکی از طرفین بشدت مغرور باشه خب طبیعیه که برگشتی نیست و شاید هم نبودنش به صلاحه.

بارها این آیه قرآن رو خوندم که که میگه " تو ندانی شاید خدا پس از طلاق کاری از نو پدید آورد ( میل به رجوع در شما حادث گرداند ).

برگشت به خواست خدا می تونه باشه.

فکر میکنم طلاق اگر از سمت خانم باشه معمولا برگشت پذیری خیلی کمتری داره و اگر برگردند باز هم جدا میشن ولی معمولا آقایون تصمیمات به این شدت رو به جز در موارد ذکر شده نمیگیرن و اگر هم برگردند ثابت قدم تر هستند.

همسر من به علت خصوصیت خودبرتر بینی و لجاجت به هیچ وجه هیچ حرفی رو قبول نکرد و انتخاب به جدایی گرفت. نمیخوام بگم من گل بی عیبم ولی طیق نظر همه دوستان و حتی خانواده خود همسر سابقم اصلا رفتاری نداشتم که ما به ازاش اتخاذ تصمیم طلاق باشه.

بعد از طلاق حتما حس پشیمونی هست. یکی در ابتدای قضیه که چرا پیش اومده و شاید کاری بوده که از عهده کسی بر می تونسته بیاد و انجام نشده و یه مورد هم در انتهای کاره که چرا از ابتدا این جوری انتخاب شریک زندگی شده که منجر به جدایی بشه. بستگی به اعمالتون و قضاوت وجدانتون این پشیمونی ها وجود داره و می تونه کم رنگ یا پر شدت باشه.



=== با توجه به اینکه با تنفر از هم جدا میشن ایا بعد از طلاق دلتنگ هم میشن و میتونن هم رو فراموش کنن ؟

درسته که بعدش بشدت قبلم، روحم جسمم جریحه دار شد و هست ولی از اونجایی که با تمام وجود سعی کردم این اتفاق از سمت من نباشه و با پذیرفتن خیلی از مسائل سعی کردم زندگی رو به سمت صلح ببرم و ایشون به هیچ وجه قبول نکرد، حداقل الان وجدان آسوده ای دارم. سرمو راحت بالا میگیرم و با خدای خودم راز و نیاز می کنم و امید مثبت دارم که ازواج مجدد خوبی هم خواهم کرد چون این ظرفیت رو در خودم احساس می کنم. به قولی اگر کسی قدر خوب بودن ما رو ندونست قرار نیست خوبی کردن از یاد ما بره.

اینم  بگم که فکر نکنید خیلی مذهبی هستما، یه آدم کاملا معمولیم !

دلتنگی در ابتدای قضیه جدایی برای کسی که خواهان طلاق نبوده خیلی سنگینه، چون وابستگی عاطفی هنوز برقراره . به مرور بر اثر کم شدن احساس و غلبه منطق میشه قضاوت دقیقتری داشت. اگر برآیند رفتار شما مثبت بوده دلتنگی کم میشه چون به خودتون میگید که مجموع رفتارم سزاوار چنین نتیجه ای نبود و به قولی شاید که چو وا بینی خیر تو در این باشد. و طرفم ظرفیت و لیاقت ارکان زندگی مشترک را نداشت. ولی بدا به حال کسی که برآیند رفتارش منفی باشه چون تسکین نفس خیلی سخت میشه و همیشه در خودش ایراد میبینه و نگران از آیندشه که دوباره براش پیش نیاد و حس عذاب وجدان همراهشه و می دونه آه مظلوم می گیرتش.

در مورد فراموشی قاطعانه میگم خیر. امکان پذیر نیست. بلکه خاطرات در طی زمان به دور دسترین نواحی در مغز میروند و بر اساس تجربه مشابه بیدار میشوند. ولی این عدم فراموشی مانع ادامه زندگی نمیشه اگر و اگر شما از خودتون مطمئن باشید. چون از تمام ظرفیت های شخصی و زندگی قبل استفاده می کنید تا در تشکیل زندگی شدید مانع اشتباهات مشابه شوید و به نوعی  به امید خدا زندگی شیرین تری ر بتونید تجربه کنید.

من خودم به شخصه عاشق همسر سابقم بودم و وقتی ازم جدا شد خیلی اذیت شدم ولی در نهایت گفتم این انتخاب ایشونه، من که نمیتونم به زور به کسی بگم من تو رو دوست دارم تو هم منو دوست داشته باش. اون مدل دوست داشتن منو حتما نپسندیده، بماند که در نظر من رفتار بسیار اشتباهی در زندگی مشترک داشت. خلاصه قبل از جدا شدن با چندین مشاوره خبره صحبت کردم با بزرگترهای فامیل دو طرف صحبت کردم و تصمیم گرفتم و خیلی هم زجر کشیدم ولی پاش ایستادگی کردم. دلم هم می خواست برگردیم ولی گفتم به انتخابش احترام بزارم و مزاحم آینده دلخواهش جوری که اون با ولع تعریف میکرد نشم!

=== آیا ازدواج اول روابط جنسی در ازدواج دوم را تحت تاثیر قرار میده ؟

هنوز ازدواج مجدد نکردم ولی در صددش هستم واز تعدادی دختر و خانم مطلقه خواستگاری و صحبت کردم.

در مورد خودم می تونم بگم اگر به لطف خدا همسری نصیبم بشه که معیارهای کلی عمومی مطابق نظر منو داشته باشه صد البته روابط جنسی بسیار بهتری رو از طرف خودم براش خواهم داشت. این نظر شخصی منه و طبق شناخت من از خودم بعد از یک سال و نیم سپری شدن از زمان طلاقه، نوع تفکراتم رو سعی کردم به شدت ریست کنم و حالاتم رو در حد امکان به قبل ازدواج برگردونم و با تجاربم سعی در بدست آوردن مثبت دل طرفم کنم.

در مورد خانم های مطلقه ای که تا حالا دیدم متاسفانه باید بگم که این نظر رو ندارم چون با هر کسی صحبت کردم حالت خوبی نداشتن و خوب فراموش نکرده بودن ( حتی بعد از 4 سال!)  یا خیلی با وجود طلاق هنوز در رویا بودن و یه شدت از همسر آینده توقع داشتن که کسری های قبلی رو جبران کنه یا با برنامه شخصی یکطرفه اونها هماهنگ بشه. خب معلومه وقتی در بروز ظواهر این طور باشه در لحاظات خصوصی هم احتمالا بیشتر فکر نفر قبل هستند و خیلی گرفتاری مثل سرد مزاجی و ... می تونه باشه.

در صورتی که گرمی روابط جنسی می تونه عشق رو در زندگی بازتولید و شعله ور کنه و روابط خانوادگی رو مستحکم کنه.

خسته نباشید که همشو خوندین! هیه!

 با  رجب  موافقم

من  پدر  مادرم وقتی دعواشون میشد پدرم مادرم  رو کتک  میزد  ولی  یه عمو داشتم که هیچ وقت دست روی زنش بلند نمیکرد ولی موقع دعوا  طولانی هقر میکرد مثلا  یه ماه یا  دوماه  ، زنش  دیوونه  میشد از این قهر  طولانی!  اخرش هم طلاق گرفتن

مادرم میگه من کتک خوردن رو به قهر  ترجیح میدادم ،  چون همیشه بعد از کتک پدرم  ارروم میشد و دو روز بعد اشتی میکردن

مادرم  میگفت  قهر طولانی  صدبرابر   بدتر  از  کتک زدنه

سلام به همه دوستان

من 5 ماه تو دوران عقد بودم و الان 2 ماهه دقیقا که جدا شدم الان حس پشیمونی کامل و افسردگی دارم با همسرم خیلی همدیگرو دوست داشتیم و متاسفانه حرفای کوچیک و دخالت دیگران باعث جدایی ما شد متاسفانه راه برگشتی هم ندارم چون اون سریعا بعد دو هفته رفت ازدواج کرد اگه راهکاری دارین واسه دل پر دردم خوشحال میشم اگه بشنوم...

اگه لطف کنید و مرا راهنمایی کنید بسیار ممنون می شوم

اقا یوسف خودتون دارین میگین مشکل روانی

حالا من میگم افسردگی حاد

بالاخره باید درمان بشه  شما هم به عنوان شوهر وظیفه دارین تو امر درمان کمکش کنین

یه روانشناس یا روانپزشک خوب پیدا کنین  و درمانشو شروع کنین وقتی خوب بشه همه چی عوض میشه قول میدم

افسردگی بیماری خیلی سختیه و البته شایع اما راحت درمان میشه

سلام دوستان..بنده هم درشرف طلاق هستم..درست میگین واقعاسخته..اماخواهشاعاقلانه فکرکنیداگه طرفتون واقعااخلاقایی داره که بقول معروف پیرتون میکنه..مثل دست بزن..سوء معاشرت..بددهنی..اعتیاد..خیانت..وامثال اینهاعمرتون رو تلف نکنید و جداشین..پارواحساستون بزارین..هرچندسخته..امااگه واقعاوجدانت راحت باشه میتونی باطلاق کناربیای..طلاق ماازطرف من هست..یعنی من میخوام جداشم..شوهرم اصلاراضی نیست..اما من.....یه دل آکنده ازخاطرات بد..زجر...به هرحال خاطرات خوبم داشتیم..اماخاطرات بدخیلی بیشتر..دلیل جداییمم دست بزن شوهرمه.بدرفتاری و بددهنیشه..وگرنه تحصیلاتش..شغلش..ظاهرمناسبش..اماعزیزان هیچ چیز مثل  محبت و احترام نیست..ادم ازدواج میکنه برای محبت و عشق ورزیدن مهربانی....وگرنه خانه پدری مناسبه..واقعاجدایی سخته..امامیشه بعدطلاق هم موفق و شادباشین...من الان 3 ماهه خونه پدرمم کارم برام پیداشده حسابدارهستم..روحیه مم خوبه اما سخته واقعا..عزیزان به فکراین نباشد که دوباره ازدواج کنید..اگرواقعاادم مناسبی بودازدواج کنید..اگرم نبودزززززززززندگی کنین..سرکاربرین..پاک زندگی کنین..این خخخخخیلی مهمه...پیشرفت کنین..کتاب بخونین و هزاران کارخوب دیگه...موفق باشید11خرداد95

سلام دوستان الان 7 ساله که از ازدواجم میگذره و به دلیل درخواست طلاقی که از طرف خانومم هست و من مخالفشم .زندگیم واقعا به هم ریخته.متاسفانه مشکلی که پیش اومده به خاطر سردی رابطه جنسی که تو این یکی دو سال اخیر  داشتیم و کمبود ابراز محبتی که از طرف من به خانومم بوده.یه روز بعد از یه رابطه جنسی بدی که داشتیم یهو حالش بد شد و گفت که دیگه نمیتونه این زندگیو ادامه بده و هیچ حسی دیگه بهش نداره و دیگه بریده الان 3 ماهه که همسرم این درخواستو داره و اصلا بیخیالم نمیشه.تو این مدت خیلی باهاش صحبت کردم براش نامه نوشتم از خوبیای رابطمون گفتم از خاطرات خوبی که باهم داشتیم از دوست داشتنم از اینکه میخوام براش جبران کنم از سختیای بعد از طلاق گفتم از اینکه ادمی که مطلقه شد جامعه به راحتی قبولش نمیکنه از اینکه همیشه طلاق آخرین راهه نه اولیش.تو خونه اصن حرف نمیزنه و خیلی موقعها حالش بده. پیش چند تا مشاور رفتیم و همین حرفارو اونا بهش زدن.بهش گفتن که افسردگی داری و تو این حالت تصمیم گیری صحیح نیست.متاسفانه مشکلی که ایشون داره اینه که خیلی ادم تو داریه و خیلی کم خواسته هاشو مطرح میکنه و عقیده داره که تو باید خودت بهش برسی اگه من بهت بگم دیگه برام هیچ ارزشی نداره الانم مشکلمون همین جاست که میگه چون کمبودامو بهت گفتم دیگه برام ارزشی نداره که انجام بدی چون احساس میکنم مصنوعیه.من هنوز دوسش دارم و نمیتونم طلاقش بدم. اخه دلم از این میشوزه که ما هیچ مشکلی غیر از این 2 تا مساله نداریم.نه بی احترامی تو این سالا به هم کردیم نه با خانواده هامون مشکلی داریم نه اخلاق بدی داره .نه پول دوسته واقعا هیچی .تو این سالا من همش کار کردم واسه داشتن یه زندگی خوب با رفاه بالا از نظر مادی هیچی براش کم نذاشتم ولی حیف که نفهمیدم اینا براش خیلی ارزش نداره البته با توجه به چیزی که الان میگه.حتی میگه من از همه حق و حقوقم میگذرم ولی بیا تمومش کنیم من دیگه نمیتونم ادامه بدم دیگه نمیتونم باهات بخوابم دیگه حسم بهت برنمیگرده.دیگه بریدم متاسفانه به خاطر مشکل طپش قلبم که داره پروپرانول مصرف میکنه یهو دچار استرس میشه که دست خودش نیست.میدونم که اشتباه کردم وهر راهی که بوده تست کردم باهاش مهربون بودم براش کادو خریدم باهاش یه مدت سرد بودم. ولی انگار شده یه تیکه یخ که حالاحالاها اب نمیشه. خیلی موقع ها به خاطر حالش نگران میشم که من دارم زجرش میدم و بعضی موقع ها هم فکر میکنم خیلی خود خواهه که داره این زندگیو خراب میکنه.واقعا مستاصل شدم دیگه هیچ راهی به ذهنم نمیرسه.واسه اخرین راه به اصرار من فرستادمش خونه باباش که یه مدت تنها باشه شاید واسش خوب باشه شاید یه خورده دلتنگ بشه ولی مشکل دیگه مون اینه که چون خونواده هامون نمیدونن نمیتونم زیاد اونجا نگهش دارم از طرفی تو این مدت نه تماسی نه پیامی با هم داشتیم نمیدونم بعد از این چیکار کنم.ای کاش ادم بدی بود و دوسش نداشتم که اینهمه زجر نمیکشیدم و دلم نمیسوخت.

دوستانی که با تجربه ترن ممنون میشم راهنمایی کنن واقعا خسته و کلافه شدم از این زندگی.

باران جونم حرفات منو بهم ریخت. میدونی چند باری که صحبت از طلاق شده همیشه می گفتم فقط اگه طرفت بهت خیانت کرد، سراغ طلاق برید، باران فهمیدم که حتی اگه خیانت هم کرد سراغ طلاق نرید. میدونی تو با اون حال که در حقت ظلم کرده اما هنوز دوسش داری. اما من با آبرو و زندگی شوهرم و خونواده اش بازی کردم. به خاطر لجبازی. شوهرم که نه شوهر سابقم آدم خیلی با شخصیت و آبرومندی بود. خونوادم خیلی تحقیق کرده بودن. باورت نمیشه در تمام 9 ماه نامزدی و 3 ماه بعد عروسی من یک بار هم موقع جرو بحث و دعوای زن و شوهری فحشی یا بی احترامی از اون ندیدم. اون خ منو دوست داشت. اون قدر که احساس می کردم اگه منو ازدست بده نابود میشه. سر یه ماجرای الکی کار ما به طلاق کشید و من درخواست طلاق دادم. اون خیلی تلاش کرد که نشه اما وقتی دید هیچ جوری من کوتاه نمیام دیگه تسلیم شد و طلاقم رو داد. بعد طلاق اوضاع عوض شد. اون یک سال و نیم بعد ازدواج مجدد کرد با یه دختری که الان هر جا میشینه از زندگیش با خوشحالی تعریف میکنه انگار به خر تی تاب دادند. البته واقعا شوهرم آدم خوبی بود و خوشبختی حقشه و همیشه دعا میکنم که همیشه سلامت و خوشبخت باشه. اما میخوام بعد از چهار سال بگم که من به چی رسیدم. تا اونایی که در شرف طلاقند یا طلاق گرفتند و هنوز دو طرف ازدواج مجدد نکردن و میتونن برگردن بدونن که قراره به چی برسن.

الان بعد از چهار سال خونوادم دیگه به چشم یه زیادی نگاه میکنن که آبروشون رو بردم. همیشه باید از طرف پدرم و خانوادم کنترل بشم و از این بابت هیچ شکایتی نباید داشته باشم. تو محله و فامیل نمیتونم نگاهشون رو تحمل کنم. وقتی دو نفر رو میبینم که تازه ازدواج کردن و با هم خوبن یاد خودم میفتم و بهم میریزم.مدام به یاد شوهرم میفتم. شبی نیست که مرور خاطرات گذشته باعث بیخوابیم نشه. مدتهاست به داروی خواب آور استفاده میکنم. مجبورم برم سرکار. تا به حال دوبار جا عوض کردم. تا همکارام میفهمن من مطلقه ام شروع میکنن به تیکه و متلک های زننده زدن، پچ پچ های درگوشی که از نگاهشون میشه فهمید دارن چی میگن. مردها در جامعه ما به یه زن مطلقه جوون به چشم کسی نگاه میکنن که میشه باهاش همه کار کرد.بدون مشکل،همین. درحالیکه تو روسپی نیستی و میخوای تو این جامعه زندگی کنی. اگه بخوای کار ول کنی مثل دفعه قبل میدونی که باید واسه آینده نامعلوم درآمد داشته باشی. البته بالاخره انقد حرف و حدیث در میارن که مجبور میشی کارت رو رها کنی یا اینکه بالاخره پوست کلفت بشی. یا شایدم تن بدی به خواسته هاشون.

تا الان دوتا خواستگار واسم اومده که یکیشون طلاق گرفته بود و دوتا بچه هم داشت و در واقع منو به عنوان پرستار و هم خوابه اش می خواست. تازه کلی هم دعوا با زن سابقش در مورد نگهداری بچه هاش داشت و...

یکی هم یه مردی که 20 سال ازم بزرگتر بود و زنش به خاطر سرطان فوت کرده بود. در واقع جای پدرم بود و ناتوانی جنسی در اون موج میزد. و یه بچه هم داشت که جای شوهرم بود.

جند تا هم خواستگار صیغه کردن داشتم که با وجود اینکه زن داشتن منو واسه اوقات فراغتشون میخواستن البته بصورت مخفی و شرعی...

واقعا وقتی یاد شوهرم میفتم که چقدر عاشقم بود و چقدر بهم احترام میذاشت و چقدر مردم کنارش بهم احترام میذاشتن. چقدر کنارش آرامش داشتم، چقدر نازم رو میکشید، و چقدر ازهمدیگه لذت میبردیم و الان خدا چطوری جواب ناشکری من و انتقام ظلمی که در حقش کردم رو داره ازم میگیره، دوست دارم زمین دهن باز کنه و من بمیرم. ای کاش کار به طلاق نمیکشید. ای کاش وقتی معذرت خواهی میکرد من کوتاه میومدم. ای کاش بعد از طلاق چند باری که واسه برگشتنم تلاش کرد رو جواب میدادم. ای کاش تو یک سال و نیمی که صبر کرده بود بهش یه زنگ میزدم تا دوباره همه چی درست شه اما من هیچ کدوم رو انجام ندادم و نتیجه اش بعد از چهار سال همینی بود که گفتم. بدبخت شدم. نابود شدم.

فک نکنید این ور خبریه. نه.در هر مرحله ای هستید به خدا توکل کنید و به خاطر خدا نه، به خاطر خودتون کوتاه بیاید. به قول خانم فردوسی پور تو جلسات مهارت زندگی میگفت، اولین مهارت زندگی قدرت حل مسئله است. گاهی باید جنگید گاهی باید فرصت داد گاهی باید مذاکره کرد گاهی باید صلح کرد و گاهی باید تسلیم شد. دیگه گفتنی ها رو گفتم با شجاعت و صداقت تمام. 

سلام به همگی. ممنون می شم اگه وقت بذارید و بخونید شاید بتونید کمکی به من بکنید.
من 26 سالمه و مجردم. شش ماهه که با یک نفر آشنا شدم که الن یک سال هست از همسرش جدا شده. یعنی فقط پنج ماه بعد از جداییشون ما با هم آشنا شدیم و وارد رابطه شدیم.
من توی همین شش ماه بی اندازه بهش علاقه مند شدم و واقعا هم مرد خوبیه، صادق و باغیرت و با پشتکار و با فکره.
توی این مدت، با همسر سابقه اش در رابطه بوده، البته به این شکل که اون خانوم هی پیام می ده و از خوبیای زندگی گذشته شون می گه و اینکه پشیمونه و می خواد برگرده، و این آقا هر 20 باری یه جواب می ده!. این دو نفر یک سال رابطه ی دوستی داشتن و عاشق هم شدن، ازدواج کردن، یک سال زندگی کردن، به مشکل خوردن، دو سال درگیر دادگاه و اینجور چیزا بودن و بالاخره جدا شدن.
کسی که من الان باهاشم، می گه که اون دو سال همسرش بازیش می داده، یه روز می گفته بر می گرده، یه روز فحش می داده، مشکل اصلیشونم مشکل مالیشون بود.
توی این مدتی که ما با هم بودیم من خیلی بابت این قضیه که هنوز با همسر سابقش در ارتباطه مشکل داشتم، اما خودش می گه می خواد تلافی کنه. توی این شش ماه واقعا همه چیز بین ما عالی بود و فقط دو سه بار دعوا داشتیم که اونم سر همین همسر سابقش بود و حضور الانش.
چند روز پیش همسر سابقش از طریق یک صفحه ی جعلی رفت توی اینستاگرام من و عکسای دو نفره ی من و عشقم رو دید، خلاصه که همه چیز دست به دست هم داد و باعث شد که من از عشقم بخوام با من و خودش رو راست باشه و ببینه واقعا می خواد برگرده یا نه. اون به من گفت شاید اگه الان من نبودم اون دوباره با همسرش دوست می شده تا ببینه می تونه یه فرصت بهش بده یا نه.
البته اینم بگم که عشق من همیشه می گه که اون خانوم اصلا خانوم بدی نبوده و صرفا نمی دونستن چطور باید زندگی کنن، بلد نبودن. اون خانوم الان 33 سالشه و کسی که من باهاش در رابطه ام 32
ضمن اینکه عشق من می گه به آینده ی خاصی واسه رابطمون فکر نمی کنه و در کل می گه که اصلا امکان نداره دوباره ازدواج کنه، اما در جریان حرفای این چند روز گفت اگر بخواد زمانی دوباره ازدواج کنه فقط به همون همسر سابقشه.
من ازش خواستم که تصمیمشو بگیره و اگه واقعا می خواد فرصتی بده همین الان تا دیر نشده برگرده به زندگیش، و اگه می خواد پیش من بمونه به شرطی باشه که واقعا با تمام ذهن و دلش پیش من باشه.
بعد از کلی کش مکش گفت که می خواد با من بمونه و اینکه می خواد کاری کنه که همسر سابقش ازش بریده بشه، اما من حس کردم فقط به خاطر عذاب وجدان و اینکه نمی خواد در حق من نامردی کنه این تصمیمو گرفته. ازش خواهش کردم بازم فکر کنه، آخه به من گفت هنوزم هفته ای چند بار به زندگیش فکر می کنه و به اینکه چی می شه اگه برگرده. و اینکه هنوز هم تمام حس ها و سردرگمی هایی که نسبت به همسر سابقش داره هموناییه که تو زمان طلاق و دادگاهو... داشته.
در نهایت من حس کردم هنوز هیچی برای هیچ کدومشون تمام نشده، راضیش کردم که از تصمیم بریدن همسر سابقش منصرف شه و بازم فکر کنه. فردا دارن بعد از یک سال همدیگرو می بینن، اما عشق من می گه مهم نیست چی بشه من حتی اگه به این نتیجه برسم که برگشتم کار درستیه، الان تو رو ول نمی کنم، چون اینجوری دارم به خاطر اون ولت می کنم و تو زخم می خوری و عذاب می کشی.
ولی من فکر می کنم اگه اینکارو نکنه ممکنه بعدا پشیمون بشه و دیگه فرصتی هم نباشه که بخواد برگرده.
من عاشقشم، هرکاری حاضرم براش انجام بدم،حتی حاضرم ازش بگذرم اگه بدونم با اون خوشبختتره، اگه هم بخواد کنارش بمونم تا آخر عمرم می مونم، الان نمی دونم کار درستی دارم می کنم که دارم مجبورش می کنم انتخاب کنه؟ آیا واقعا اگه برگرده به همسرش خوشبخت تر می شه؟ آیا اگه با من بمونه بعدخا حسرت می خوره و پشیمون می شه؟
من واقعا نمی دونم باید چیکار کنم....

1. زمانی که از درخواست طلاق  از طرف همسر خود آگاه شدید ، واکنش نشان دهید ، اما سعی کنید که این واکنش خشن یا ستیزه جویانه نباشد و به این نکته توجه کنید که همسرتان از لحاظ احساسی به این نتیجه رسیده که تصمیم به طلاق تنها راه حل ممکن است.

شما نمی توانید یک ازدواج متزلزل را با رفتارهای که به آن بیشتر ضربه می زند ، بهبود بخشید. اگر همسرتان از شما و ازدواج خود ناراضی است و تقاضای طلاق کرده، باید غرور و احساسات خود را زیر پا بگذارید تا به آنچه که همسرتان از شما می خواهد، برسید و در نهایت زندگیتان را مجدد بسازید.

سازش و صلح با کسی که خواهان پایان دادن زندگی با شماست ، اصلا آسان نیست ، اما اگر به دنبال حفظ ازدواج و نجات زندگی مشترک خود هستیید ، در برخی از موارد بهتر است که  این دلایل را بپذیرد.

1. مسئولیت خود در ایجاد مشکلات زندگی را بپذیرید. فرصت ابراز احساسات در برابر مشکلات زناشویی را به همسرتان بدهید و با تایید احساسات حاصل از آن و همچنین یافتن راه حل برای رفع اختلاف با همسر خود قادر به جلوگیری از درخواست طلاق از طرف همسر خود خواهید بود. این روند بدین معناست که مسائل را از دید همسرتان بررسی کنید ، شما با شنیدن صحبت های همسر خود شاید تعجب زده شوید و حتی به این نتیجه برسید که تصمیم به طلاق همسر شما احمقانه و حتی بهانه تراشی های بی جا باشد ، اما تا زمانی که احساسات همسرتان را تایید نکنید ، نمی توانید زندگی مجدد با همسر خود را آغاز کنید.
2. از همسر خود بخواهید تا زمانی که به مشاوره خانواده و ازدواج مراجعه نکرده ، از تصمیم به طلاق خود منصرف شود.
   http://moshaverebama.com/stop-divorce-request/
   

به همسرتان بگویید که احساس می کنید اقدامات لازم برای حل اختلاف در زندگی مشترک صورت نگرفته   و فکر می کنید بهتر و معقول تر است که قبل از ادامه مراحل طلاق برای بهبود روابط زناشویی اقدامات بیشتری صورت گیرد.

این سوال که آیا شما قادر به توقف درخواست طلاق از طرف همسر خود هستید ، ارتباط تنگاتنگی با مشکلات اصلی ازدواج ( زندگی زناشویی ) و نحوه ی انزوای عاطفی همسرتان دارد. به هر حال در صورتی که از تصمیم به طلاق همسر خود نگران هستید بهتر است قبل از دیر شدن و احساس پشیمانی، فرصت گفتگو با همسر خود را از دست ندهید و حتما برای نجات زندگی خود از مشاور خانواده  کمک بگیرید. 

منو همسرم سه ساله که ازدواج کردیم 5 ماهه ولم کرده من خانمم پدر مادر خودم جدا شده بودن روز اول ب همسرم گفتم من ب هیچ عنوان نمیخوام جدا بشم ولی همه چیزو گذاشته زیر پاش میگه الا و بلا فقط طلاق دارم دیوونه میشم اصلا جوابمو نمیده خانواده بی شرفشم کلی تهمت زدن ب من و ابرو ریزی کردن جلو فامیل تورو خدا دعا کنین برام روزو شبم یکی شده من دوسش دارم...

تو اکثر طلاقها نقش خانواده ها پر رنگ تر از اختلافات دو نفرست!!

چقدر باید بی انصاف باشیم که تو رابطه دو نفری دخالت کنیم که رابطشون خصوصی تر و عمیق تر از رابطه با خانواده هاست... حتی اگر در این رابطه اشتباهاتی باشه. 

دخالت نکنیم، شاید شما فکر میکنید کمکه، اما حقیقت اینه که هیچ کسی بجز خودشون تو عمق این رابطه نیستن، سعی کنید اختلافاتشونو با کمک حل کنن نه دامن بزنید. 

من درباره برادرم که مدتی با خانومش مشکل داشت هیچ نظری نمیدادم، با اینکه عاشق برادرمم، حتی یه بار بهش گفتم بهتره به جای اینکه حرف زندگیتو بیاری اینجا دست خانومتو بگیری ببریش پیش روانشناس، و مشکلتونو دو طرفه حل کنید. من دوست تو هستم که میگم، شاید حرفی بزنیم یا چیزی بگیم که بخاطر علاقه به تو باشه ولی حق نباشه، حرفای تو یک طرفست برادر من، کسی هم قاضی نیست. باید خودتون حلش کنید‌‌‌..

برادرم دلخور شد، اما بعد چند وقت گفت حرفم درست بوده و اونها تونستن بدون دخالت بقیه به مشکلاتشون تا حد زیادی غلبه کنن.

تو اختلافات زن و شوهری وارد نشید، بشنوید اما توروخدا نظر ندین، بدتر میشه، عذاب اون دنیارو نخرید، هیچ کسی بجز خودشون نمیتونن حلش کنن، اگه فقط خودشون باشن، یا فقط بخاطر خودشون میمونن یا بخاطر خودشون میرن... این خیلی فرق داره با اینکه بخاطر خانواده هاشون برن.

طلاق باید نعمت باشه نه درد، اگه درده یعنی یه جای کار درست پیش نرفته...منصف باشیم

دخالت نکنیم...

من این صفحه رو سیو میکنم تا هر وقت هوس ازدواج زد به سرم چند تا از نظراتو بخونم تا به زندگی عادیم برگردم.

سلام 

من مدت ۵ سال هستش که طلاق گرفتم و شاغل هستم، به حمایت مالی کسی هم احتیاج ندارم،

حدودا سه سال پیش با آقایی آشنا شدم.بعد از یک سال تصمیم به ازدواج گرفتیم، چون خیلی همدیگرو رو میفهمیم، و احترام گذاری.و مشکلاتمونو با راهکار مناسب و صحبت کردن حل میکنیم.

حدود یکسال قبل بخاطر شرایط زندگی من ، منزلی رو اجاره کردن و من تنها زندگی میکنم و خودشون هر روز بعد از محل کار میان خونه تا آخر وقت پیشم، می مونن، میخوام بگم سعی میکنن، تنهایی  و احساس نکنم.

هر بار صحبت از خواستگاری رسمی میشه، میگن موقعیتش، جور نیست .

ولی به خواهرش، و شوهر خواهرش گفته بود 

حدود دوماه قبل خواهرش زنگ زد و ما رو برای شام دعوت کردن

همچنان این آقا میگن الان وقت خواستگاری نیست.

تا اینکه چند روز قبل پدرشون، به رحمت خدا رفتن.

و من برای مراسم از صبح رفتم 

و متوجه شدم خانم سابق ایشون هم اومدن 

و رفتار متقابل این خانم  و خانواده همسر سابقشون خیلی خوب و صمیمانه بود انگار که اصلا طلاقی صورت نگرفته .

فقط با شوهر سابقشون، صحبت و ارتباطی نداشتن.

که البته گاهی سعی میکردن بهشون توجه کنن 

در کل میخوام بگم خانوم سابقشون هنوز امیدوارم بتونه ایشون رو راضی کنه که دوباره ازدواج کنن.

وقبلا  هر بار من در موردش صحبت کردم که خوب فکرها و بکن گفتن یک درصد احتمال برگشت نداره، من تازه راحت شدم از اون جهنم 

و من الان نگرانم که وقتی ما ازدواج کردیم این خانم در رفت آمد با خانواده همسرم باشن و توی هر مراسمی حضور داشته باشن .

آخه مادر این آقا داشتن می گفتن این خانم هر هفته میاد به ما سر میزنه،  و با همه ی ما با واتساپ و حضوری در ارتباط.

نگرانی من وجود این خانم بعد از ازدواج مون، هست

چه راهکاری دارید .

درضمن این طرز فکر این آقا این جوریه که من وقتی نمیخوامش و دوستش ندارم .

بهش هیچ حسی ندارم و از اول هیچ وقت احساسی نداشته و دلیل طلاقش هم همین بوده 

و مرد خانمش رو طلاق داده.

منو زنم عاشق همدیگه بودیم دخالت های مادر و مادرزنم زندگی ما رو نابوذ کرد و من دو روز دیگه باید جدا بشم چون دیگران بیشعور بودن .من خودم رو مقصر میدونم که زوذتر جلو دخالتهاشون رو نکرفتم خیلی تلاش کردم تا درستش کنم زنم هم تلاش کرد اما نذاشتن الان اجباری دارم جدا میشم چون تمام درها بروم بسته شده مشاوره هم رفتم راه یادم داد اما اونایی که دخالت میکردت رو که من نمیتونم تغییر بدم ..واگذارشون میکنم به خدا ......

به عنوان یه مرد که طلاق گرفته 3 تا نصیحت هم به آقایون و خانم ها می کنم برای انتخابشون

برادر ها وقتی میخواهید ازدواج کنید علاوه برا آیتم های خودتون حتما این سه گزینه رو در نظر بگیرید

1-خانواده -2-زیبایی -3-نجابت(نه صرفا به معنای حجاب بلکه یک شخصیت آبرودار و محترم)البته خود آقایونم باید نرمال باشن

برای دخترا

1-تعهد-2-انصاف-3-غیرت(نه به معنای تقیدات ظاهری و گیردادن به حجاب و غیره)

حالا ببینید تو این 3 تا مساله چقدر چیزهای خرد دگه هست که برای زندگی ازش میشه بهره برد

سلام من واقعا مشکل بزرگی که برام پیش اومده شوهرم درعرض ۸ ماه ۲ باربه زور بیرونم کرد ومن با وساطت بزرگترا سرزندگیم بارآخربرگشتم فقط ۲ روزخونه بود وبه بهانه کاریه شیراز رفت گفت کارپیدا کنم میبرمت پیش خودم ولی درکمال ناباوری ۳ شب قبل زنگ زد گفت نمیخوامت واز دست تو فرار کردم وبرو طلاقتو بگیر وازجلو چشام افتادی بخدا قسم من عاشقشم دوستش دارم یعنی حاضرم جونموبدم آیا حقم بود اینطوری منو رها کنه وبگوخونه روجمع کن وبروخودت طلاقتو بگیر گفت مثل سگ برام میمونی آیا من چیکارکنم که دارم ازدوریش درد میکشم توروخدا راهنماییم کنید من شوهرمو خیلی دوس دارم آخه چرا انقد نامردانه رهام کرد 

والا منم سال ۹۷جدا شدم ..نامزد الدنگم ..تو دوران عقد بهم خیانت کرد ...الان هم رفته اون خانوم عقد کرده...علاوه بر اون رفیق باز و الکی هم بود...

سه سال و نیم عقد بودم...مهریه ام بخشیدم ..گفتم فقط گم شه ...

الان ۲۴سالمه‌..مشغول درسمم 

هیچ هم برام مهم نیس که چیشد تو گذشته...اون رفت سراغ لیاقتش که همون دختر خیابونی بود...😑😑

صدبار برگردم عقب باز جدا میشم ...از طلاق نترسید ..اون یه راه نجاته

سلام من زنم بخاطر مادرش ولج بازی خودش زندگیم خراب کرد چقدر احتمال اینکه پشیمون بشه برگرده