خانواده برتر

سلام

تا حدیش طبیعیه.شایدم نشه اسمشو حسادت گذاشت میشه گفت یجورایی غبطه میخوریم که فلانی چقدر پیشرفت کرده.ای کاش منم بتونم به این جایگاه برسم...

عیبی هم نداره.همین حسرت خوردنا میتونه انگیزه ای واسه پیشرفت آدم باشه👍

ولی حسادت فرق میکنه.حسادت یعنی چرا بقیه از من بالاتر هستن؟؟هیچکس نباید بالاتر از من باشه همه باید دست پایین تر از من باشن و...

اصلا خوب نیست و اگه واقعاً حستون حسادته نه حسرت به دوستانتون حق میدم که ازتون دور بشن.

نمیدونم راه حلش چیه؟بنظرم سعی کنید دوستانتون رو واقعاً و از ته دل دوست داشته باشید.درکشون کنید،خودتونو جای اونا بذارید که چقدررر تلاش کردن تا به اینجا برسن،چقدر رنج بردن و حالا چقدر خوشحال شدن از این نتیجه،چقدر زندگیشون رنگی شده...اینجوری شما هم از شادیشون شاد میشید.

یه چیزی هم بگم اینا همش نتیجه ی مقایسه ی خودمون با بقیه اس😑واقعاً این مقایسه کردن فقط آرامشو از زندگیمون میبره.همه ی آدما کپی پیست هم نیستن و تو شرایط یکسانی هم قرار ندارن که همه نتایج و سرانجام یکسان داشته باشن.

ما باید خودمونو با خودمون مقایسه کنیم👍اینجوری هم پیشرفت میکنیم هم درگیر حسادت و حسرت و...نمیشیم🙃

تو هر چی با دوستای بهتر از خودت باشی بیشتر پیشرفت میکنی هم نشینی با دوستانی که پایینترن واقعا خسته کنندست و حرکت رو به جلو تو هم کند میکنن .... به جای حسادت سعی کن یاد بگیری و استفاده کنی من اگه در رابطه دوستانه ای باشم که هیچ سودی برام نداره کم کم خودمو میکشم کنار در رابطه دوستانه هم باید بده بستون باشه اگه قرار باشه هیچ دریافتی نباشه فقط انرژی و زمان رو ازت میگیره..

ببین شما همین الانم درمورد اون دوستان  و... حرف زدی.  دریغ از اینکه یه کلمه درمورد خودت و ویژگی های مثبتت بگی چون خودت رو نمی بینی و بقیه رو بزرگ میکنی و ... 

اصلا خودت رو میبینی؟ تا حالا فکر کردی ج ویژگی های خوب و مثبتی دارم که اون دوستام شاید حسرت بخوری یا نداشته باشن؟ 

از نظر خانوادگی؟ اقتصادی؟زیبایی؟اجتماعی؟تحصیلی و...

مشکل ما اینه که خودمون رو قبول نداریم و با بقیه مقایسه میکنیم . 

حسادت از چی میاد از بی اعتماد به نفسی که خودت گفتی . 

منم مثل خودت قبلا فکر میکردم اما از وقتی فهمیدم که خودم رو باید دوس داشته باشم و چیزایی مثبت خودمو ببینم و برای خودم ارزش بزارم ، دیگه نظر و انتظار ندارم از بقیه چون تنها چیزی که برام مهمه و ارزش داره اینه که خودم باشم و خوبی کنم . اون موقع است که بقیه بهم حسادت میکنن.

تو هم باید خوب خودت باشی و خودت رو دوس داشته باشی و پیشرفت کنی تا بقیه بیان سمتت و اینکه اصلا از بقیه انتظار نداشته باش که آرامش هم داشته باشی . 

همه که قرار نیس مثل هم باشن . تفاوت ها رو باید درنظر بگیریم .همه یه جور نیستن عزیزم

میگن "" برای همسایه ات چراغی ارزو کن چون از روشنایی اون چراغ سهم خانه تو نیز خواهد شد""

نمونه اش تجربه خودم:

 یکی ازدوستانم در فلان شغل تا لب مرز رفته بود.... من اونموقع یکمی حسادت وحسرت اومد سراغم چون خودم بیکار بودم...تااینکه مرحله اخر کارش بهم خورده بود و نتونسته بود وارداون شغل بشه.....

بعدا  درموقعیتی قرار گرفتم که یکی از موضوعاتم  گیر کسی شد که  در اون شغل بود و خیلی میتونست وکارم رو را بندازه و در به در دنبال همچین کسی میگشتم!!! 

 همون موقع کلی نشستم  فکر کردم ای کاش فلان دوستم فلان شغل  براش اکی شده بود والان میتونست کارم رو را بندزاه..... و عداب وجدان گرفتم! حس کردم عمدا خدا منو تواون موقعیت انداخته تابه روم بیاره همون یک ذره حسادت رو....... (حسادت هم نبود فقط حسرت بود ولی خوب من مقایسه کرده بودم)

شماهم 

ب ببین چه علایقی دار ی چی اهدافی داری  همونارو دنبال کن بهشون برسی در حین اون هم مقایسه نکنی خودتو با اونا.... وقتی به اهدافت برسی اعتماد به نفست برمیگرده....اگر فکر میکنی دوستانت جلوتز از تو رسیدن  و ازتجربه اونا استفاده کن...

سلام.

شما در مورد توانایی های خودتون و سطح سوادتون نگفتید.گاهی بعضی از ما از اون دسته از آدم ها هستیم که در زندگیمون برای رسیدن به اهدافمون هیچ تلاشی نمیکنیم و اونوقت به دیگران که تلاش کردند و به هدفشون رسیدن حسادت میکنیم و انتظار داریم که یک شبه به بهترین موقعییت ها دست پیدا کنیم . ویا حسادت نمیکنیم و غبطه میخوریم و همش خودمون رو شماتت میکنیم و تو سر خودمون میزنیم و تا آخر عمرمون غمگین و افسرده میمونیم.بهتره که سعی کنیم این رو قبول کنیم که گاهی اوقات خیلی ها از ما موفق تر هستند و بهتره که وقتی فردی رو میبینیم که از ما موفق تره بهش آفرین بگیم و حسودی نکنیم و دلمون رو پاک کنیم و اگر که تمام تلاشمون رو در رسیدن به هدفمون به کار بستیم توانایی های خودمون رو بپذیریم و اصلا ناراحت نباشیم چرا که هر کسی علایق و استعداد های متفاوتی داره و ممکنه همه ما شبیه هم نباشیم .شاید که یک نفر به طور مثال عاشق رشته خیاطی باشه و یک نفر دیگه عاشق رشته پزشکی و هردو به علایقشون رسیده باشند حالا اونی که پزشکه موفقه؟ نه هر دو موفقن .چون اونی که خیاطی دوست داره اصلا علاقه ای به پزشکی نداره و نباید حسودی کنه و یا غبطه بخوره چون به هدفش رسیده و شاده. و یا یکی مهندسه یکی آشپزه  یکی معلم یکی وکیلو...  . هر زمان هم که کسی رو دیدی که هر کاره ای شده بهش آفرین بگو و به نظرم طرف مقابل اتفاقا چقدر بهت احترام میذاره و دوستت خواهد داشت چون که هیچ کس از آدم حسود خوشش نمیاد.ولی هیچ وقت نباید خودمونو تحقیر کنیم و اگه فرصت واسه جبران هست ،سعی کنیم که نا امید نشیم ولی اگر هم فرصتی نیست شرایط رو بپذیریم و زندگی رو تا آخر عمرمون به خودمون زهر نکنیم و شاد باشیم و دیگه به هیچ چیز فکر نکنیم.البته گاهی از حسودی ها خوبن مثلا میگیم چرا فلانی تلاش کرد و به هدفش رسید؟چرا من نتونم؟وباعث میشه به خودمون بیایم و تلاش کنیم.ولی حسودی الکی خوب نیست و همش در جا میزنیم.

سلام دوستان

سوال کننده هستم

این که گفتین تلاش نکردی نه اینجوری نیست تا جایی که می تونستم تو زندگی ام تلاش کردم و به نظر خودم بیشتر از این نمی تونستم کاری کنم از همه نظر نسبتا عادی ام نه ضعیف نه قوی 

در مورد سطح سوادم دانشجو هستم خب بالطبع دوستانم هم دانشجو ان شاید اون قدر ها تفاوت تو سطح سواد نباشه

عاشق آدمای با اعتماد به نفس بالا هستم 

ویژگی مثبت هم زیاد دارم   نیاز دارم اطرافیان درست و حسابی داشته باشم انگاری یه پارادوکسی این وسط هست

اون دوست و اشنایی که گفتم اینجوری نیستن که صد پله از من بالا باشن شاید یه پله حتی شاید هم سطح خودم 

یه جورایی کمال طلب هستم 

چیزی که اذیتم می کنه همون تلاش کردنمه اتفاقا چون آدمی نیستم که دست رو دست بزارم 

در مورد حسادت هم سعی کردم حسود نباشم ولی انگاری اینجوری نمیشه چون میره تو ناخوادگاه ادم و تو رفتار معلوم می کنه 

یا شایدم اعتماد به نفسم کم میشه نمی دونم گفتم یه حس نامرئی دور کننده

حسادتم فقط به دوستام نیست ینی اکثرا به دوستام نیست چون دوستانم که میگم هم سطح خودم هستن ولی یه جایی مثلا یه دختر خیلی با کمالاتی می بینم دلم می خواد باهاش رفیق بودم حرف میزنم ولی به مرحله صمیمیت نمیرسه 

 گاهی تحمل اساتید یا پزشکم رو ندارم 

از طرفی بهشون نیاز دارم قرار نیست با استاد دوست باشم ولی خب رابطه موثر لازمه 

ولی نمی دونم چرا گاهی استادا خودشون رو میگیرن برا ادم یا پزشک ادم یا کارمند فلان جا 

میگم قرار نیست دوست جون جونی بشم با کسی حداقل دو سه تا دوست خوب دارم  و دوسشون دارم 

ولی یه سری دوستام همه جا آشنا دارن دکتر آشنا ارایشگر اشنا کارمند ولی من هیچی 

اکثرا به کسایی که سنشون بیشتره حسادت می کنم  معلم استاد و...