خانواده برتر

والا من به ندرت مادری میشناسم ازین دست رفتار های اعصاب خورد کن نداشته باشه ...

و به تجربه خودم و اطرافیانم ، یه مدت مقاومت کنی ذره ای تغییر خواهی دید

در مورد اینکه مثلا بدون پسر کسی اومد قبول نکنید - اطلاعات اولیه رو بهت بگه و تحقیرت نکنه و ...

ولی از همه ی اینا مهم تر فقط یک حرف دارم که بهت بگم

عزت نفستو تقویت و حفظ کن - تا می تونی

خوبه که کسب و کار مستقلی داری ، بقیه زندگی و ازدواجت رو هم باید مستقل از خانواده کنی. اگه راه حل میخوای باید بسته به شرایط بگم ، اما مهم اینه که بخوای.

اگه کسی کاری داشت و من نبودم ، می‌تونه به لینک کنار نامم خبر بده ، علامت زنجیر ، وبلاگ ، تماس.

اول اینکه بنظر شما ادمی که اول مادرشو میفرسته تا براش همسر انتخاب کنه شخص مناسبی برای زندگی هست؟ همون بهتر که نشده غصه چیو میخوری؟

بعد اینکه ببخشید ولی پدر و مادرتون رو ببرین پیش روانشناس چون این رفتارا اصلا منطقی و عادی نیست.

سلام

عزیزم منو شما تقریبا همسن هستیم و من تا به این سن هیچ خواستگاری به خونه راه ندادم یعنی ندادیم! ولی بنظرم خودم سن زیادی نیست و هنوز وقت هست کما اینکه از دخترهای فامیل ما هستن کسایی که ۳۰ و چندسالشونه و هنوز مجردن

راستش منم برخی از این رسوماتِ به دور از آداب رو دوست ندارم واسه همین اگه شخصِ نسبتا یا کاملا آشنایی (چه واسطه باشه یا مستقیم)، منو بیرون ببینه و در آنِ واحد بپسنده و مطرح کنه، همون لحظه شرایط اولیه رو میپرسیم و اگه خوب نبود راه نمیدیم که خب تا حالا هم همینطوری بوده و کسی اون قدر به معیارهای ما نزدیک نبوده که راه بدیم خونه

همچینین اگه غریبه باشه که اصلا راه نمیدیم مگر اینکه در راستای تحقیقات اولیه قبل از راه دادن به خونه، از فیلترهای مادر و پدرم رد بشن که اونم پروسه طولانی و پیچیده ای هست! یعنی واسه راه دادن غریبه هم ما اولش تحقیق میکنیم چون خانوادم با ازدواج با شخصِ کاملا غریبه، تقریبا مخالفن و از طرفی، عقیده دارن هر غریبه ای نباید بیاد خونه و زندگی ما رو ببینه...

در واقع این روش رو من نهادینه کردم چون خانواده دیدن که من واقعا ناراحت میشم از رسومات بدون آداب و فرهنگ...هرچند گاهی چاره ای نیست...!

من از همون اولین سالی که رفتم دانشگاه، به خانوادم همه معیارهامو گفتم و همون موقع خواهش کردم که اگه کسی باهاشون مسئله رو مطرح کرد ولی به معیارهای من نزدیک نبود اصلا حتی باهام مطرح نکنید و همونجا بدون قرار ملاقات و راه دادن توی خونه، رد کنید. مخصوصا اگه خواستن بدون آقاپسر بیان...

البته و صد البته اینم باید گفت که از طرف آشنایان اینجور اتفاقات ناگزیر می افته و دست من و شما نیست و نمیتونیم صله ارحام رو قطع کنیم یا آبروداری نکنیم، ولی تا حد زیادی میتونیم از آداب نادرست پیشگیری کنیم و حداقل به طرف مقابل القا کنیم که چطور باید رفتار کنه 

بنظرم شماهم میتونی اینکاری که گفتم انجام بدی

درسته خانواده من هم این روش منو نمیپسندن و هر دفعه تذکرات زیادی میدن و خطر منزوی شدن رو گوشزد میکنن ولی واسه من مهمه نیت واقعی طرف رو بدونم. از طرفی میدونم خانوادم از سر دلسوزی میگن ولی همیشه و همه جا حق باهاشون نیست و گاهی ممکنه احساسات محض داشته باشن و منطقی رفتار نکنن...

بنظرم شما هم بشین خیلی جدی ولی با آرامش با خانوادت صحبت کن و معیارهاتو بیان کن و بگو چه چیزی واست باارزش‌تره و چنین اتفاقات تلخی هم که گفتم میتونی واقع بینانه باهاشون مطرح کنی و این خطرات رو بازگو کنی

و خواهش کن که چون اینطوری آرامش و روح و روان شما بهم میریزه و حس میکنی عزت نفست خدشه دار میشه، دیگه اوناهم سعی کنن قرار آشنایی رو به نحوی بهتر برگزار کنن

ناراحت نباش؛ خانواده واقعا نگران آینده ما هستن و مارو دوست دارن و از سر دلسوزی بهمون یه چیزهایی میگن؛ اما گاهی بعضی چیزها رو باید بهشون یادآور شد چون اونا اکثر مواقع بر اساس احساسات تصمیم میگیرن و دوست دارن ما زودتر سر و سامون بگیریم. اما عقل حکم میکنه که برخی مسائل باید از روی منطق حل بشه و احساسات کارساز نیست؛ از جمله همین مسائل.

موفق باشی 🌹🌹🌹

بزرگترین مشکل دخترا نداشتن استقلال مالی هست!

مستقل شین و واس زندگیتون خودتون تلاش کنین...

مستقل باشی و استقلال مالی داشته باشی میتونی با کارهای خانوادت مخالفت کنی ب قولی اعلام استقلال کنی😃

عزیزم مقاومت کن ، بگو تا پسرشون رو نیارن از اتاقم بیرون نمیام ، بگو اول من باید پسره رو ببینم بپسندم، نه مادر پسره منو

هیچ وقت نرو خودتو به اون خاله خان باجیا نشون بدی ، وای حالم ازین جور رسما بهم میخوره 

یه عده خاله زنک واسه خودشون شغل درست کردن 

اومدیم دختر ببینیم 😤ببخشید شما بیجا کردین😠😠

مگه دختر کالائه؟

به هیچ وجه حرفشون رو قبول نکن عزت نفستو حفظ کن

بچه ها این موضوع و رسم دختربینون توی شهر ما از قدیم بوده و برای خواستگاری سنتی کاملا جاافتاده ست متاسفانه

.....مواردی هم  بوده که مثلا گفتن نظر ما نظر پسرمونه و خواستن از اول آشنایی بصورت خانوادگی و با حضور دختر و پسر باشه اما خانواده من قبول نکردن و گفتن ما از این رسما نداریم.مادر من فکر می کنه اگه اجازه ندیم مادر پسر برای دختر بینون بیاد ، موقعیت ها رو از دست دادیم! یعنی یه جورایی فکر میکنه باید این شانس و امتحان کنیم چون توی فرهنگ ما اصلا جاافتاده نیست از روز اول پسر و بیارن ، اگه کسی بگه همونطورکه شما تمایل دارید دختر ما رو ببینید ماهم تمایل داریم پسر شما رو ببینیم،اینطوری برداشت میشه که میخان دخترشونو قالب کنن یا خونواده دختر از خدا خواسته شونه و  هول هستن و این حرفا...در حالیکه تا حالا از این رسم چندش اور فقط توهین و بی احترامی و خورد شدن عایدم شده هم از طرف خونواده خودم هم خونواده ای که مثلا خواستگار بودن ...اینجا اصلا  مهم نیست که این به قول شماخاله خانباجی بازی ها چقدر دختر و خورد میکنه...فلسفه شون این هست که اگر از روز اول پسر و ببریم اگه اون هم دختر و نخواد، دختر  بیشتر خورد میشه.پس اگه لااقل مادر پسر نپسنده عمق فاجعه یه درجه کمتره!...و اینکه خب در نگاه اول فقط و فقط به چهره دختر توجه میشه، تحصیلات ، فرهنگ ، شخصیت، اصلا مهم نیست...همه هم دنبال یه تیپیک خاص چهره میگردن.و خب من چهره م  معمولیه و اونقدر این اتفاق بارها و بارها تکرار شده که تمام شخصیتم خورد شده اما اگه تا اخر عمر ازدواج نکنم اونقدری برام سخت نیست که شنیدن نیش و کنایه های اطرافیانم سخته....در واقع مشکل اصلی من خانواده خودم هستن واینکه اونها هم تمام تلاشهای مستمر من برای زندگیم،  برای پیشرفت در درس و کار رو نادیده میگیرن و مدام تحقیرم میکنن. احساس میکنم تمام شناخت شون از من در حد همون خاله خانباجی هاست..اگه بهشون بگن دخترتون توصیف کنید فقط میتونن بگن دختری که قدش فلان، رنگ چهرش فلان، رنگ چشماش فلان......از اینکه از این زاویه بهم نگاه میشه متنفرم و نمی دونم تکلیف من با این احساس بدی که نسبت به خودم در من ایجاد شده چیه....خودم هیچ وقت ظاهر آدمها برام مهم نیست چون چیزی نیست که به اختیار ما باشه.وقتی خدا تصمیم گرفته من، شما یا هرکس دیگه رو به شکلی که الان هستیم خلق کنه ، من کی باشم که بخام درمورد قیافه کسی نظر بدم....من معتقدم خدا هر کس و به هرچی که دنبالشه واگذار میکنهبرای اینایی که  راه میفتن تو شهر تک تک خونه ها رو دنبال سیندرلا میگردن ، همیشه آرزو میکنم خدا زیباترین دختر و قسمت شون کنه.زیبا صورت ترین و زشت سیرت ترین تا یه جایی از زندگیشون بفهمن راهو از اول کج رفتن....

بعضی وقتا فکر میکنم اومدیم و یه نفرم منو پسندید؛یه وصلتی هم سر گرفت،اون وقت من باید زن آدمی بشم که قبل از من شخصیت و غرور دخترونه ی هزارتا دختر دیگه از جنس منو به راحتی آب خوردن زیر پاش له کرده ؟ اصلا چطور میشه به همچین ادمی برای یه عمر زندگی اعتماد کرد؟

یکی از اشناهامون که چندین سال پیش ازدواج کردن تعریف میکرد هیچ وقت اجازه نمیداده مادرش خواستگاری دختری که تاحالا ندیده بره که اگر نپسندید غرورش رو خورد کنه ، و همیشه باید قبلش دختر رو توی محیط دیگه ای بدون اطلاع میدیده، کسی رو که باهاش ازدواج کرده محیط کارش بیمارستان بوده، و چون نمیدونسته شیفت اون خانوم کی هست، چندین ساعت توی بیمارستان چرخیده و منتظر بوده ، و قبل از اون هم برای هر دختری که بهش معرفی میشده کلی سختی متحمل میشده فقط و فقط بخاطر ارزشی که برای دخترها قائل بوده.....

بنظرم حتی اگر چهره ظاهر قیافه اندام و خصوصیات ظاهری براتون مهمه ، اول کار یک طوری وانمود کنید که نیست! مثل بچه ادم بشینید  یک جلسه باهم حرف بزنید بعدا به هر دلیلی نپسندین ، با دلیل به ظاهر منطقی ، به بهونه اینکه فلان اعتقاد یا فلان رفتار مطابق تفکرتون نبوده رد کنید.یه طوری که شان هر دو طرف هم حفظ بشه

یا دیدن کامنت تک تکتون به این نتیجه رسیدم که بهترین راه اینه که بدون هیچ دردسری دختر و پسر قبل ازدواج با هم آشنا بشن و مدتی به هم وقت بدن تا همو بسنجن و ببینن میتونن با هم بسازن یا نه؟ بعد اگه همه چی اوکی بود به خانواده هم خبر بدن و ازدواج کنن. بهتررررررررین راه همینه کاش واسه همه مون همین اتفاقی میفاد.

خانوم نویسنده.

اصلا به این چیزا گوش نده.

فقط به خدا توکل کن. چون بدون اذن و اجازه ی خدا یک برگ از درخت نمی افته. 

اون اون بالا صلاح بنده هاش رو میدونه.

خودش ازدواج رو خلق کرده. خودش راه درست رو در زمان مناسب سر رامون قرار میده.

ادم میشناسم تو 30 سالگی 36 سالگی ازدواج کردن و خوشبختن. 

عجب!

خوب با این حساب همچینم که میگن ازدواج ار مد افتاده ودیگه نمیصرفه نیس هنوز مجالس این چنینی البته با رعابت فاصله برگزار میشه وبسی جای خوشحالیه هرچند که دیگه از بنده حقیر گذشت چون هرچی تلاش کردم بدتر شد حالا شما میگی بدون پسر اومدن باور میکنی من تنهایی هم رفتم خواستگاری یعنی نه تنها پسر اومد اصلا خوده پسره تنها اومد ولی خوب ظاهرا قسمت نبوده ونیس.با این وضعیت مدتیه عطاش به لقاش بخشیدم فکر نکنم نظرم کمکی کنه‌.فقط اینکه هرچی خیرتون هست امیدوارم هرچه زودتر پیش بیاد

سلام ، اصلا خودتو نگران نکن ، صبر داشته باش تا اونیکه لیاقتتو داره قسمتت بشه ، عزیزم منم ازت بزرگترم و تا الان 15، 16 مورد اینجوری برام اتفاق افتاد ، ولی رفتن و پشت سرشونو نگاه نکردن ، خیلی عذر میخوام از آقایون اینجا ، واقعا نمیدونم پسرا دنبال چی هستن و چی میخوان ؟!!!!!

سلام ما همدردیم دیگ نمیدونم چیکار کنم