خانواده برتر

سلام

سپاس از زحمت تایپ زیاد و ارائه دادن تجربه تون.

رابطه مجازی آدمهای مجازی میخاد نه واقعی. روح مجازی میخاد نه واقعی. تصور مجازی از خود و دیگری میخاد نه واقعی. شاید به این توجه نکردید و الان هم خوبه کا فهمیدید. 

سلام

تجربه ی تلخی بوده برات ولی ازاینکه بدستش اوردی وخودت بهش رسیدیخوشحال باش..خیلی قشنگ توضیح دادی..

افرین..

دختر دایی ای دارم که خواهر رضاعیم هم هست..یک سال کوچیکتر ازمنه..خیلی به هم نزدیکیم وخیلی هم باهم مشورت میکنیم موقع تصمیم گیری هامون..ازطریق همین فضای مجازی با پسری از شهر خودمون اشنا شد..اوایل ارتباطشون درحد پیام بود..بعدش شد  دیدار های حضوری..موقعی متوجه شدم بهش هشدار دادم..چندین وچند بار..حتی رفتم برا پسره خط ونشون کشیدم..منتها هم کور شده بود وهم کر..بعد یه مدت

کارشون با وجود مخالفت های والدین دوطرف کشید به ازدواج..به بهونه اینکه اگه نذارین مابه هم میرسیم خودمونو میکشیم!!

خلاصه ازدواج کردن پارسال..

اما کلا به هم مشکوکن وهر روز وهرساعت مدام دارن گوشی همو چک میکنن..حرفایی که جلو بقیه به هم میزنن خیلی زشته..درواقع باید بگم پرده ی حیا واحترامی دیگه بینشون نیست..حتی به شوخی خودم شنیدم که به پسره گفت ازکجا معلوم همینجوری که بامن دوست شدی با کس دیگه ای دوست نشده باشی؟!

همو تنها نمیذارن..بخاطر علاقشون نیستا..بخاطر عدم اعتمادشون به هم دیگس..

میخوام بگم این شکل روابط ها حتی اگر به سرانجام"ازدواج" هم برسن هیچ وقت کامل نیستن و

شاید هیچوقت اون عشق واقعی روهم تجربه نکنن..

یاعلی

 مرز خاصی بین واقعیت و مجازی نیست ، هرکی تو مجازی باشه میتونه قرار حضوری بذاره و هرکی حضوری کسیو ببینه میتونه شماره رد و بدل کنه.

اما باید دید چطور میشه اون عشق واقعی رو پیداش کرد و بهش رسید؟ حالا راهش میتونه از مجازی به واقعی باشه. ولی اگه کسی پذیرفته باشه که عشق واقعی رو خدا براش نیافریده ، چه تضمینی میدی که به همین احساسات سطحی راضی نشه؟

(اگه کسی پاسخی داشت و من نبودم میتونه به لینک کنار نامم خبر بده،  علامت زنجیر،  وبلاگ،  تماس)

درکت میکنم کاملا چون منم همچین رابطه مجازی رو تجربه کردم اما واقعی نه و همه حرفات رو قبول دارم و حس کردم این متن رو خودم نوشتم . 

واقعیتش منم پشیمون بودم و هستم از رابطه مجازی که شاید سخت تر از واقعی باشه . چه بسا اگه واقعی بود شاید بهتر میتونستم کنار بیام و خودمو راضی کنم به پذیرفتن واقعیت.

نمیدونم چطوری وارد زندگیم شد و یهو که به خودم اومدم ممتوجه شدم یک سال و نیم فقط به قسط کمک بود اما به هم علاقه پیدا کردیم و وابستگی .

طوری شد که بعد از فهمیدن و اینکه بخام شرایط بدتر از این بشه همدیگر رو ترک کردیم و ارتباطمون کم و کمتر میشد اما همچنان رنج و سختی بعدش بود و علاقه بعدش . هر روز به یادش بودم و شبا رو به یادش اشک می ریختم و حس گناه می کردم و از خدا کمک می گرفتم و به خدا می گفتم منو فقط نجات بده و رهام کن چون داشتم به معنای واقعی کلمه زجر می کشیدم . 

وقتی علاقه دو طرفه باشه ، وقتی نتونی برای بدست اوردن کسی که دوستش داری کاری کنی، وقتی شرایطش نبود، وقتی میدونی و باور داری بهش نمیرسی و.... فراموشی اسون میشه اما سختی فراموش کردنش سخت تر میشه .

منم علاقه ام و رابطه مجازیم اشتباهی بود و اینو صد بار به خودم میگفتم و می گم . به طوری که فرقی با واقعیت نداشت چون احساسات یهو وارد میشن و درگیر

وقتی حس تنهایی به تو هجوم میاره و خلا عاطفی رو شاید حس می کنی ، ارتباط ساده مجازی شاید برات بهترین مسکن باشه اما نمی دونی پیامد های بعد از اون میتونه بدتر باشه و مثل اعتیاد عمل کنه .

سلام و عرض ادب👩

به نظر من هیییچ زمان وارد رابطه مجازی نشین جز با همسرتون!☺

موفق باشید.

بله موافق هستم 

به نظر من رابطه مجازی توهمی از رابطه هست. همش فکر وخیاله و هیچ غنای ارتباطی نداره. البته برخی روابط مجازی درست هدایت بشند به واقعیت میتونند به رابطه هدفمند هم تبدیل بشوند.

بستگی به خود ادم داره چطور رابطه رو پیش ببره وبا چه کسی.

چقدر خوب که منطقی هستی وسهم خودت رو در ایجاد رابطه می پذیری. و مهم تر اینکه ازش درس گرفتی. 

ان شالله در اینده بتونی ازش استفاده کنی.

موفق باشی.

ممنون بابت پست مفیدتون.

برای بنده هم این شرایط بوجود آمد که البته به قصد ازدواج شروع شد و طرف را میشناختم ، ۲ ماه بیشتر طولش ندادم رابطه رو  ولی آسیب روحی دیدم..چون تو همین ۲ ماه پسره  بهم دروغ گفته بود..

تا دوماه بعد از اتمام رابطه ، تو کما بودم ولی خداروشکر که تموم شد.و آسیب های روحیم جبران شد.

ببینید من ۲ ماه بیشتر تو رابطه نبودم ولی خیلی از لحاظ روحی آسیب دیدم گفتم که تا ۲ ماه بعدش انگاری تو کما بودم:(....حالا فرض کنید اونایی که چندین ماه یا چند سال تو رابطه های بی سر و ته میمونن و ادامه میدن ،،، وای به حالِ اونها...که اینقدر خودشون رو بی ارزش میکنن.

توروخدا تو رابطه های بی سروته نمونین دخترا...خودتونو  بی ارزش نکنین...نزارین با احساساتتون بازی کنن...تا دیر نشده تمومش کنین.

از تجربه های دیگران درس عبرت بگیرین💙

اللهم عجل لولیک الفرج💔

سلام.

در کل میتونم بگم که این گونه روابط که زیر نظر خانواده ها نباشه، از پایه پوچ و بی اساس هست و آنی و زودگذر و بنظرم به هیچ عنوان ارزشی نداره الا پر کردن خلاهای زندگی که اینهم بعد از مدت ها میتونه تبدیل به عادت بشه و حالا بیا و درستش کن!!!

عشق مجازی،  دوستی بعد عشق بعد دلیت.
  ۹۹/۹% این عشقها، دروغ، و وقت تلف کردن، و مسخره بازیه، و شکست این عشق به نسبت خیلی زیادی  ثابت شده ..که با قطع شدنه نت، این عشق هم قطع میشه

عشق مجازی یعنی وابستگی به یک اکانت.
یعنی وابستگی به عکسی که با برنامه ی فتوشاپ درست شده.
یعنی وابستگی به کسی که نمیدونیم کیه چیه چکاره س ، آیا واقعیه یا فیکه 

عشق مجازی یعنی وابستگی به کسی که رابطه مون باهاش خیلی وقته تموم شده ولی زندگیمون شده چک کردنه پروفایلاو پستا و استوریاش.

عشق مجازی فقط حروم کردنه احساساته بنظر من،  و فرصته داشتنه یه عشق واقعی رو از ما میگیره.

لطفا درگیر اینجور عشقا نشید چون فقط و فقط  خودآزاریه.

سلام 

درسته، دوستی های مجازی هم ،میتونه مثل ارتباطات واقعی، آسیب زا باشه.

همین که، ما وقتی داریم مثلا یه ایموجی لبخند یا  قلب واسه یه نفر ارسال میکنیم، ناخودآگاه، لبخند می زنیم، نشون میده، ارتباط مجازی خیلی هم مجازی نیست.

اگه اینو در نظر داشته باشیم که، قوی ترین و مومن ترین آدما، در ارتباط با نامحرم، آسیب پذیرن و تحت تاثیر قرار میگیرن، به قول کاربر محترم" بنده خدا  " " مسکن موقت"  رو انتخاب نمی کنیم.

عشق مجازی وجود نداره.

عشقی که مجازی باشه دروغه و ممکنه طرف مقابلت اصلا پسر نباشخ یا مثلا دختر نباشه و اخرش پشیمونیه  و متاسفانه اسیب بدی میزنه به روح و روان فرد و جامعه الان متاسفانه اینگونه دوستی ها زیاد شده ادم میخواد یه قدم برداره تیکه میندازن به ادم مردم ایران الان از نظر روحی داغونن متاسفانه و به جایی میرسه که حقایق خارجی ها و امریکا در ایران اتفاق بیفته شاید بگیم من که یدونم اسیبی نمیرسه به کسی ولی هر کی یدونه یدونه کنه میشه تموم دنیا مثل قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود .

والسلام.

رابطه ی مجازی چه بسا مخرب تره!!!

ازین جهت که کسی رو که نمیشناسی و نمیبینی رو تو ذهن خودت الکی میسازی و ازونجایی که عشق یه مسئله ی ذهنی هست وقتی طرف دور از دسترس باشه شدت اون تصورات خیلی بیشتر میشه

در حالی که شخص حضور نداره تا شناخت واقعی ازش پیدا کنی و با چت و تلفن اون تصویر ایده آل هر لحظه ایده آل تر میشه_ به غلط و از روی عدم واقعیت 

و ذهنت بیچاره ت میکنه...

من وقتی 16 سالم بود یه روز تو تلگرام با ی پسره از یه کشور دبگه دوست شدم تا چند هفته جاش درد میکرد😂 البته تو اون سن زیادی احساساتی بودم ولی خب میدونم که دخترا الکی و سر هیچ و پوچ با یه قربون صدقه دل میبندن یا حداقل بعدت جای خالیشو حس میکنن