سلام دوستان عزیز
حدود یک سالی می شه که عقد کردم ... قبل از اون دختری بودم که به هیچ وجه از رابطه دوستی دختر و پسر خوشم نمی اومد اصلا اهل این جور دوستیا نبودم..
تا اینکه خدا خواست و با نفر بعد از انجام مراسم خواسنگاری و بقیه امور به عقد هم در اومدیم.. شوهرم پسر خیلی خوبیه.... اون اوایل دوران عقدمون وقتی که به من ابراز احساسات میکرد یا برام هدیه و گل میخرید خیلی برام جذاب و دوست داشتنی بود..
اما با گذشت چند وقت از گوشه و کنار در مورد خودم این طور شنیدم که میگفتن: من چون با پسر نبودم حالا وقتی ---- براش این کارها رو انجام میده براش جالبه و باعث میشه که به قول خودشون بره تو توهم... در موردم میگفتن که نامزدش اون برده خودش کرده و از این جور حرفا--- حتی یه بار مستقیم به خودم گفتن که خیلی به حرفای ----- توجه نکن ،خیلی بش اعتماد نکن، حرفای اونا و رفتاراشون باعث شد که از نظر روحی مریض بشم...
به روانپزشک مراجعه کنم و تا الان مجبور به خوردن قرصای اعصاب بشم... البته نذاشتم که شوهرم متوجه این موضوع بشه..الانم وقتی اون بم ابراز احساسات میکنه یا کارای محبت امیز دیگه ناخواسته پیش خودم فکر میکنم نکنه داره گولم میزنه ... نکنه داره بم دروغ میگه.. ایا واقعا اشکال داره اگه حرفا و رفتارای شوهرم رو دوست داشته باشم و باورشون داشته باشم؟؟ خواهش میکنم شما من رو راهنمایی کنید و از این دو راهی نجات بدید...ممنون از شما..
← مسائل رفتاری دوران عقد (۴۷۲ مطلب مشابه) ← مسائل زناشویی خانم ها (۵۴۹ مطلب مشابه)
- ۳۳۵۰ بازدید توسط ۲۵۵۵ نفر
- دوشنبه ۲۴ شهریور ۹۳ - ۱۰:۰۶
