خانواده برتر

مادر عزیز شما که تو خوابگاه نبودین .. دلتون برا بچه تون میسوزه.. یعنی هر کسی پزشکی نخونده تو خیابونا ول میگشته؟ یه دانشجوی مهندسی یا پیراپزشکی الاف بوده؟

شما اطلاعی از درون دانشگاه و اوضاعش ندارید.. کلاسای سنگین چیه؟ همش درسای حفظی و حفظی.. اونم که ماشالله جزوه ها آب رفتن ..حتی دیگه علوم پایه ام به سختی سابق نیس..

دانشجوی پزشکی تو آمریکا درس نخونده؟ در امد یه پزشک اونور با درامد یه پرستار مگه چه قد فرق داره؟ نهایتا 5 برابر نه 6برابر.. الان فرق درامد اینجا چند برابره؟

اصلا حرفاتون منطقی نیست.. بدترین پیراپزشکا از بهترین دکترام بهترن!

سلام و عرض احترام به همه خواننده های روشن و خاموش این پست مخصوصا سوال کننده عزیز

پست جالبی بود و تحلیل های منصفانه و بعضاغیر منصفانه ....اما صمیمانه از اقای کابوی تنها به خاطر کامنتی که گذاشتن و دوستانی که مشابه ایشون نظر گذاشتن تشکر میکنم ...

قبل از شروع حرفام اینو بگم ترمای اخر پزشکی هستم و از همون ابتدای این راه سختتت با افراد زیادی رابطه دوستانه و عمیقی از دانشجوی پیام نور و ازاد که اینجا به طرق مختلف بهشون توهین میشه گرفته تا ااا معلم وکیل ومعمار و مهندس و پزشک و ..داشتم.

اغلب از محیط بیرون بیمارستان به داخل نگاه کردید و بعضی از کاربرا واقعا غیر منصفانه  بدون گذاشتن ی قید خشک و خالی برخی ،اغلب و .. تمام پزشکا رو تحلیل و البته تایید کردند، حالا به عنوان کوچکترین عضو این گروه از داخل برای شما درباره ی خودم میگم و و چیزایی که هر روز دارم میبینم:

این رو بگم عاشق رشته ای هستم که واردش شدم و خانوادم از اول به هییچ وجه موافق این رشته نبودن ، و وقتی رتبه های کنکور اومد بعد از  اتمام حجت کردن بهم تبریک گفتن ،چون از  اوضاع و رفتار و واکنش ها اگاهی کامل داشتن ...

میتونم بگم تمام کامنتا یک طرف ولی با تمام احترامی که برای هانی عزیز قائلم اصلا انتظار کامنت شنبه 4 دی ساعت 8/26 نداشتم ،چون جزو کاربرایی  میدونمشون  که تمام سعیشو میکنه دقیق و منصفانه کامنت بذاره  اما اینجا...

 واقعیتش جون بیمارم گروگان من نیست که بخوام حالا با اهمیت دادن یا ندادن بهش احترام خانوادشو بخرم ،چون یاد گرفتم برای خودم کار کنم ،برای وجدان خودم برای بیمارم دوندگی کنم ،براش 48 ساعت بیدار بمونم و تمام مقالات مربوط به بیماریشو بخونم تا بتونم درست  تشخیص بدم و بتونم کمک کنم تا کمتر درد بکشه ،48 ساعت از خواب و خوراک  می افتم ،از رزیدنت که وظیفه رسیدگی بیشتر داره بیشتر میگردم بدون اینکه کسی ازم بخواد چون ی انسانه و ارزوی زنده بودن داره و روز سوم به خاطر فشاار زیاد کاری رفتم با افت فشار مواجه شدم ... از جونم به خاطر علاقم برای مریضم وقت میذارم و هیچ منتی هم برای بیمارم نیست الان که دانشجو هستم تلاش میکنم تا دور روز دیگه که تمااام مسئولیت جون ی انسان باهامه شرمنده نشم و بگم تمام تلاشمو کردم ....

  چون همینکه میبینم حالش خوب شده برای من ماکسیمم شارژه  ،همون دعای مریض برای من کافیه ،همونکه زمانی فشار من افتاده بود  و انرژی کافی نداشتم همراهش اومد کنار تختم و برام دعای خیر کرد برای من کافیه ،همون اقایی که چهار شب پیش به خاطر فشار خون بالاش و عدم رسیدگی درست همکارم ممکن بود فوت کنه برام دعای خیر میکرد کافیه ، این ها رو میگم تا بدونید نه من  بلکه چند نفر دیگه و مطمئنا از این چند نفرا در شهرای دیگه هم هستن که عاشق کار و بیمارشونن و براش وقت میذارن ،نه سهیمه ای ان ،نه شانسی پزشکی قبول شدن و با بهترین رتبه تو دانشگاه های تاپ در حال تحصیلن ،تمام قد هم برای بقیه شغلا احترام قائلن ،چرا ؟؟چون معیار و دامنه ی ارتباطشون اخلاق و شخصیت ادماست نه شغلشون ،

من به هییچ عنوان منکر درس خوندنای شبانه روزی بچه های مهندسی و حقوق و ... نمیشم ،منکر سخت کوشی و زحمت کشیدنشون نیستم چون اونا هم مثل من عاشقانه برای رشتشون تلاش میکنن ،به هیچ عنواان منکر رفتار نادرست و نگاه بالا به پایین خیلی از همکارام به سایر رشته ها نمیشم ،به هیچ عنوان منکر فضای اقتصادی نامناسب بوجود امده برای سایر شغلا نیستم و اتفاقا خیلی خوب از درد و دل مهندسا به خاطر ارتباطی که باهاشون دارم با خبرم ،به هیچ عنوان منکر اشتباهات پزشکی نیستم 

اما اما اما  تنها انتظاری که دارم اینه شخص به شخص بررسی کنید  و لطفا قید اغلب ،برخی و .. بگذارید     چون واقعا جمله ی هانی خانوم که جون بیمار گروگانیه برای وادار کردن دیگران برای احترام گذاشتن خیلی سنگین و ناراحت کننده بود...

ما انتظار احترام از کسی نداریم چون برای علاقمون تلاش میکنیم و اگر کسی هم احترام میذاره برای وجود و شخصیت خودش احترام قائل شده در مرحله ی اول بعد طرف مقابل .... 

متاسفم که همکار من اینجا هم مثل خیلیای دیگه ی قید کنار صحبتاش قرار نمیده ،ایامعقولانست برای جلب حمایت دیگران تمام افراد ی رشته زیر سوال بره ،شما با کدوم معیار حساب کردی تمام بچه های پزشکی هوش بالا ندارن ،تمام خانواده های  های کلاس و پولدار و دکتر مهندس دارن و ... ایا تمام رتبه های پذیرفته شده به پزشکی همه از کلان شهراان ،اصلا روستایی و شهرستانی بینشون نیست ،و تمام اون افراد به خاطر نداشتن خانواده تحصیل کرده بویی از اگاهی و به روز بودن نبردن و فهم و کمالات نبردن ...

فراتر از تمام این مسائل پزشکا هم مثل سایر مردم زندگی خصوصی و خانوادگی ،اختلاف نظر و طلاق و فرزند و ..دارن و در همین جامعه زندگی میکنن و مضاف بر تمام اتفاقات بیمارستان و ناراحتیاش  باید به خانوادشون ،به همسرشون به فرزندشون هم رسیدگی کنن بدون اینکه ذره ای اتفاقات بیمارستان روی زندگیشون تاثیر بذاره ،خب سخته و بعضا مشکل ،این موضوع دانشجو بودن و طرح و مطب نمیشناسه تا وقتی پزشک هستی درگیری مگر زمانیکه استعفا بدی ،پس میشه گفت زندگی سخت تری دارن ...

نمیدونم ولی جامعه ی اطراف من و همکارام با بهترین سطح اطلاعات نسبت به خودشون  خیلی متفاوته با فضای این وبلاگ شاید جایی که من هستم مدینه فاضلست شاید ...!!!!!

خانوما و اقایون وبلاگ

پزشکی سرابی از دور زیبا ولی از داخل سوزانه ...،

اگر ی نفر واقعا بخواد وقت بذاره با ی دارو تجویزی هزار بار میمیره و زنده میشه ،که عوارضش الان به خاطر مشکل کلیه فلان میشه چه طور رفعش کنم ،حالش بد شد چی ،

 کتابای پزشکی جوابگوی تمام کیس بیمارستان نیست ،جراحی که 15 سال سابقه کار داره به وضوح اقرار میکنه دنیای انسان با دنیای معرف کتاب انسان خیلی زیاد متفاوته و این نیازمند تلاش برای بررسی کیسای مختلف و تحقیقات بیشتره ...

تمام رشته هاااا شاهد درگیری و نزاع طرفین هستن اما وظیفه ای در برابر درد کشیدن فرد و بیماری عفونی  ندارن الا خانوادش که همون خانواده هم تا وقتی که سرپا باشه رسیدگی میکنن ،اینجا پزشکی وپیرا پزشکی تقدسش معلوم میشه و واقعاا تو این زمان برای من پزشک هییچ تفاوتی پرستار با همکارم نداره ...

اینکه پزشک و پرستار شدم برای این روز که اول از همه به بیمار بعد به خانوادش قوت قلب بدم و وقتی به خودت میایی میبینی اشک از چشمات جاری شده متوجه نشدی،این موضوع خانوم و اقا نمیشناسه مثل اتفاقی که همین چند ساعت پیش برای یکی از همکارای اقا و تیمش افتاد و مریضش باتمام پیگیری که براش انجام دادن فوت کرد و پزشک و پرستار با هم و در کنار هم متاثر شدن ،نه پزشک فارغ از درد ایجاد شده ...

اقایی کنسر ریه که تو ای سیو بستری بود و خانوادش ارزوی مرگش رو داشتن چون خسته بودن از نگهداریش ... چون از هر روز بدترشدن حالش کلافه بودن ..  خانوادش تحصیل کرده و صاحب کرسی تو دانشگاه اینجا پزشک بودن و پرستار بودن  خودشو نشون میده

وقتی بیمارت از درد بهت توهین  میکنه پرستار و پزشک بودن معنی پیدا میکنه صبوری کنه و بگی فعلا حالش خوب نیست در صورتیکه همون خانوادش اگر پرستارا نبودن معلوم نبود چه بلایی سرش می اوردن و باز هم تحصیل کرده ...اینجا تحمل کردن و دندون رو جیگر گذاشتن خودشو نشون میده ..

مادریکه لحظات اخر عمر بچشو میبینه   و پرستار و پزشک  کاری از دستشون بر نمیاد و باهاشون اب میشی اینجا پزشک و پرستار بودن  بودن خودشو نشون میده ...

که اگر با وجدان باشه بعد از خدا وسیله برای نجات جون ی انسانه ...،برای همدردی و همدلی با ی انسان ،                       

 تمام فوت و مریض تصادفی و مشاجرات خانوادگی که وسط بخش اتفاق میافته ،کنار اومدن با هر حرف درست و نادرستی اعصاب فولادین میخواد و اینجا پرستار و پزشک بودن خودشو نشون میده

در اخر سوال کننده عزیز صمیمانه ارزو میکنم با تیمی مچ و همکار باشی که اخلاق و انسانیت حرف اول رو بزنه ،چرا که من و چند نفر از همکارای دیگم تفاوتی قائل نمیشیم و خیلی از جاها جای همدیگرو پر کردیم و میتونم بگم واقعا جزو بهترین دوستانم هستم چون معنای و مفهوم دوستی فراتر از خط کش پول و اعداده ... ، اجازه بده قبل از پیش زمینه های منفی که با محیط اشنا بشی و امیدوارم که بهترین لحظات رو سپری کنی

برات ارزوی موفقیت دارم .

ببینید بدون شک هستند دکترها و پرستارها و ... که واقعا ارزش های انسانی و خوبی ها رو به حد کمال رسوندند .اجرشون فقط با خداست اون درآمدیم که دارند نوش جونشون خدا خیلییییییییییییییییی بیشتر بهشون بده ... نمونه بارزش در همینجا خانم Es.Aida هستند که در حال و آینده بدون تردید از همین دسته هستند.

اما از خدا میخوام هیچ هیچ مسلمونی نه غیر مسلمونی کارش به بیمارستان و برخورد با برخی از این عزیزان نخوره و کلا همه سلامت باشند و شکر خدا کنند ...

در همین حد کافیه دوست ندارم باعث ناراحتی عزیزی بشم ...اما دلم خیلی پره

خدا همه ما رو هدایت کنه...

سلام

معذرت میخوام با تاخیر پاسخ میدم :)

به اقای M

خوشحالم که اینو میگید و براتون ارزوی موفقیت دارم

فقط دو نکته رو خدمتتون عرض کنم:

به کاربردن کلمه پرسه مناسب دیالوگ با خانوما نیست اینو در خاطر داشته باشید،اون توصیه هم فقط خواهرانه بود نه برای محکوم نشون دادن شما و کم ارزش جلوه دادن خانواده شما.

مورد بعد اینکه شاید گذروندن وقت در این وبلاگ در روند تحصیلی شما اختلال ایجاد کرده و البته بهتون حق میدم چون ابتدای راه هستید اما من خیلی وقته وارد این سیستم شدم و جای خالی برای اوقات فراغتم دارم و از این بابت مشکلی برای سایر برنامه هام ندارم اما در هر حال سپاس گزارم از لطفتون.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اقا حامد

خواهش میکنم و معذرت میخوام دیر جواب میدم

درباره ی سوال اولتون خب باید بگم واقعیت موجود که دارم میبینم و بعضا برام تعریف میکنن اگر اذعان دارم که وجود داره حداقل این استرسو نسبت به بیمارای خودم دارم  که کمتر اشتباه در کارم داشته باشم بیشتر پرونده بخونم بیشتر تکست بخونم و ان شاءالله که کمترین اشتباه  در درمان بیماران و پروسه کاریم داشته باشم

و نکته ی بعد اینکه بدی این رشته اینه دو دو تا چهارتا در اون بی معناست  و نمیشه برای هر فرد ی دارو داد ،ی بیماری مشترک چندین اثر متفاوت با شدت و ضعف متفاوت بوجود میاد ،اینجا تشخیص و بررسی دقیق حرف اولو میزنه که مهارت و استعداد خدادادی میخواد در کنار تلاش بسیاار و کار رو خیییلی سخت میکنه ...

مرجع که حتما وجود داره اما نظر پزشکی قانونی در تایید مساله نقش به سزایی داره ...

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ستاره بانوی عزیز

دوست من شما خیلی زیاد لطف داری خانووم ،ابدا از حرفاتون ناراحت نشدم و باید گفت حرف معقول جوابی به جز سکوت نداره ...

اما دربارهی مساله حقوق رزیدنت و ادامه ی نظرم درباره ی بچه های مهندسی :

در واقع میخواستم بگم لندن با توجه به مالیات و هزینه زندگی و ...به دانشجوی فعالش بها میده و حفظش میکنه ،ایران هم باید همین نحوه رو اتخاذ کنه (چه مهندس و چه پزشک و....)...همین چند روز پیش فردی رو میشناسم که ارشد مکانیک دارن و الان دارن میگن دو سه ماهی سر کار بدون حقوق میرم تا فقط از محیط افسرده و متشنج خونه دور باشم این موضوع خیلی ناراحت کنندست ،سن 27 سال بدون هیچ گونه استقلال مالی ...

اما دوست من این هدیه ی من به شما باشه :

از همه ی ادما نباید انتظار سطح بالایی داشته باشی ،چراکه  محیط شکل گیری شخصیت ادما ،نوع منش خانوادگی ،سطح فکر و توقعات و انتظارات از زندگی متفاوته ،در واقع ارمان شهر میشه اگر همههه ادما محترمانه و با ارامش رفتار کنن ولو اینکه بحث حادی باشه اما خب نیست و باید قبول کرد ...

 به نظر من رک و صریح صحبت کردن ی حسنه  و به نظر من ی ویژیگی + هست اما تو کامنتای زیادی دیدم افراد بی پروا صحبت میکنن این قسمت مساله جای اصلاح داره

درباره ی دوستتون و رفتن از کشور هم  مسلماا اتفاق سختیه ،این مساله برای فردی که داوطلبانه میره هم سخته چه برسه فردی که خانوادش به وجودش احتیاج دارن ،اما خدا رو شکر که حال مادرشون الان خوبه .

من شرق کشور مناطق محروم کمتر رفتم اما به جاش قسمتای غرب زیاد میرم ،راستش تا الان فکر میکردم این مساله بیشتر تو غرب برجستست تا شرق اما گویا این طور نیست ...

حرف برای گفتن زیاده خیلی زیاد اما متاسفانه حرفای ما راه به جایی نمیبره ،امیدوارم که روزی این معضل بزرگ حل بشه ...

اما خانومی شما چند روز دیگه به سلامتی (البته اگر ازدواج نکردی )وارد زندگی مشترک میشی  و بهت قول میدم باید هر روز با انواع و اقسام صحبتای مختلف برخورد کنی خب ایا میشه برای ی موضوع کوچیک انقدر بی خوابی عصبی تحمل کنی حالا ی موضوع خیییلیی پیچیده و ملتهب باشه بهت حق میدم اما این موضوعات  باید اساسی دربارشون فکر بشه هر چند منم جای شما بودم و این صحبتا که به راحتی بذارین و برین میشنیدم حتماا واکنش نشون میدادم اما عزیزم منم زمانی مثل تو بودم در حد بی خوابی عصبی و ارامبخش نه ، اما برای هر موضوع کوچیکی حرص میخوردم و بابت هر حرفی واکنش سختی نشون میدادم و در ظاهر هم مشخص نبود که چقدر بهم ریختم اما الان خیلی وقته دیگه حرفی که باید گفت رو میزنم و میگذرم ..به نظر خودم این بهترین راهه هم حرفی ناگفته باقی نمیمونه حتی اگر طرف مقابل نخواد که بپذیره  و هم میگذری و فراموش میکنی ،امیدوارم خانووم گل بیشتر رو این مساله کار کنی چون هیچ چیز مثل شادابی روح نمیتونه  تو زندگی امروز ادم رو سر پا نگه داره

براتون ارزوی سلامتی دارم و امیدوارم که پروژه ی کاریتون با موفقیت به پایان برسه:)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

هانی عزیز

ممنون از لطفتون دوست من ..

گاهی اوقات کاری از دست ادم بر نمیاد الا همدردی و ارزوی بهترین ها داشتن برای دوستان ...

واقعیت رو باید  گفت و پذیرفت هر چند طعم تلخی زیادی داشته باشه ....

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اقای پسر ایرانی

بی نهایت از لطفتون سپاس گزارم اما انسانیت و بزرگواری از شماست که نسبت به بنده لطف دارید کاری انجام نمیدم اگر هم بوده تنها و تنها انجام وظیفه و زکات علمی هست که خداوند عنایت کرده همین ...

برای شما و تمام مردم ایران زمین صمیمانه ارزوی سلامتی دارم .

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ناشناس 313 عزیز

من قبلا بارها گفتم قبل از شما هم گفتم ،اگر دوستان لطف دارن ابتدا لطف خداست بعد هم خوبی و بزرگواری خودشون همین

ان شاءالله به لطف دعای خیر دوستان باطنم هم نیکو وعاقبتم هم به خیر میشه

در هر حال ممنون از شما و سپاس گزار به خاطر حدیث
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اقای iman

ممنون از لطفتون

من قبل از نوشتن کامنت ،تمام نظرات قبل رو خوندم و متوجه صحبت شما که قید گذاشته بودید شدم و ابتدای کامنتم تشکر کردم از دوستان مثل اقای کابوی تنها که تفکیک کرده بودن و ادامه دادم دوستانی که مشابه ایشون کامنت گذاشتن از جمله شما و ...خیلی خوب طعم دوری از پدر و مادر رو درک میکنم چون برهه ی زمانی زیادی ازشون دور بودم ،توجه و لطف خیلی زیادی هم بهم داشتن اما هیچ جای دنیا موقع دلتنگی اغوش پدر و مادر نمیشه ....

امیدوارم حداقل اگر کسی در موقعیتی قرار نگرفته نمک هم به زخمی نپاشه ...