خانواده برتر

در کل متن تون ، یه شتبازدگی وجود داره ، پس بهتره با آرامش تصمیم بگیری ، از چند جهت باید مشکل شما رو بررسی کرد ،

اول: اینکه چرا وقتی به به نفر علاقه نداشتی ، باهاش ازدواج کردی؟ بالاخره خواستگار شما باید یه حداقلی واسه دوست داشتن داشته باشه ، مثلا 50 ، 60 درصد دوستش داشته باشی که بعدا اگه خوب بود بشه ، 70 یا 80 درصد یا بیشتر ، اگه هم بد بود کمتر بشه و بشه مثلا 30 یا 40 درصد نه کمتر از این. نه اینکه ما یه نفر رو اصلا دوستش نداشته باشیم و به خاطر ترس از بالا رفتن سن ، خودمون و یه نفر دیگه رو اسیر کنیم. این مثل این هست که بگن داره زلزله میاد ، و شما از ترس اینکه احیانا این زلزله شدت بگیره و آدم زیر آوار بمونه بجای اینکه از راه پله ها یا آسانسور بیایی، خودت رو از طبقه دهم ساختمان پرت کنی پائین ، پر واضح است که ریسک اولی خیلی خیلی کمتره و تکلیف دومی معلوم. پس ما نمی تونیم با کسی ازدواج کنیم که اصلا دوست نداشته باشیم ، اگه هم احیانا همچین اشتباهی کردیم ، دیگه نباید بگیم من این آدم رو دوست نداشتم ، بلکه باید بگم خب چون ازدواج کردم و کار از کار گذاشته ، بیام زندگی ام رو بسازم و کاری کنم که دوستش داشته باشم.

دوم : دختر خوب ، شما که خودت گفتی دوستش نداشتی ، دیگه رابطه کامل رو واسه چی برقرار کردی؟ واقعا اینو دیگه کجای دلت می خوای بذاری؟ نکنه فکر کردی با رابطه دوستی برقرار میشه؟ تازه اگه هم رابطه می خواستی برقرار کنی و هردوتون نیاز داشتید ، چرا کامل؟ تو عقدت اشتباه کردی ، تو رابطه دیگه چرا با برقراری اون هم به صورت کامل ، اشتباه دوم رو انجام دادی؟ خب به نظرتون میشه به همین سادگی بگی بیخیال که من رابطه کامل داشتم و برم سراغ طلاق؟ فکر می کنی مردم درباره دختری که مطلقه شده ، بکارتش رو هم از دست داده ، چه قضاوتی می کنن؟ ضمن اینکه اگه خودت بخواهی تقاضای طلاق بدی اول معلوم نیست اون طلق بده ، بعد هم اگه راضی بشه چون خودت تقاضا کردی هیچی از مهریه دستت نمی گیره

سوم ، اینکه چرا باید فکر کنی لیاقت شما بیشتره وقتی مثل روز روشن ، همه چی رو می دونستی و زنش شدی؟شما یه زمانی باید بگی لیاقت من بیشتره که زنش نشدی ، الان که زنش شدی اصلا نباید این حرف رو بزنی. من وقتی یه تصمیمی می گیرم ، تو اون تصمیم دیگه نباید خودم رو سرزنش کنم. شما می خوای بری مشهد ، می تونی با پرواز بری ، می تونی با قطار بری یا اتوبوس.  تصمیم می گیری با اتوبوس بری. تو راه هی غر میزنی که من لیاقتم اتوبوس نبود ، چرا با اتوبوس اومدم. چرا اتوبوس خسته کننده هست ، چرا مسافرا خیلی حرف می زنن ، چرا واسه یه استراحت یا مثلا یه دستشویی رفتن ، نگه نمیداره. اتوبوس همینه و شما انتخاب کردی وباید تا مقصد بری.

 ببین شما وقتی انتخاب کردی یه مسیر رو ، دیگه نمی تونی بگی من چرا با پرواز نرفتم. حق انتخابت یه راه و یه مسیره ، یا اتوبوس ، یا پرواز ، یا قطار ، به هیچ وجهه اینها با هم جمع نمیشن. شما وقتی انتخاب کردی که زن این آقا بشی ، دیگه من بالاترم ، اون بالاتره ، خانواده اش اینجوریه رو نداریم. باید همین رو بسازی . خودت رو هم بسازی. اینجا هم نه این که نمیشه تصمیمت رو عوض کنی اما با هزینه هایی که باید بپردازی ، بهتره ادامه بدی و بیخیال سختی راه بشی. اصلا شما حتی ممکنه راجع به خواستگارت 100 درصد قاطعانه تصمیم بگیری و از همه لحاظ عالی ، اما وقتی زنش شدی ، اون توزرد از آب در بیاد ، واقعا میشه به همین راحتی بیخیال بشی و تصمیمت رو عوض کنی؟ فکر می کنی آسونه واقعا؟

چهارم ، شما خودت گفتی بابام معتاده ، خب جسارت نشه این یه امتیاز منفی هست برای شما ، چطوری می تونی طلاق بگیری وقتی که پشتوانه محکم و با ثباتی نداری. بازهم جسارت نشه اگه خانواد اون مشکلی دارن ، آیا بابای اون هم معتاده؟ از نظر اقتصادی هم وضع تون خوب نیست ، خب بر فرض هم که طلاق گرفتید ، فکر می کنید آزاد میشید؟ آیا فردی بهتر و با شایستگی های بیشتری میاد خواستگاری تون؟ جسارت نشه من می خوام واقعیت رو بگم نمی خوام شما رو سرزنش کنم ، دختری که مطلقه شده ، بکارتش هم از دست داده ، باباش هم معتاده ، وضع مالی خوبی هم نداره ، بدون شک مهریه هم چیزی دستش نمی گیره، طلاق بگیره خوبه واقعا؟  فکر می کنی اگه دکترا هم بگیری و بری سرکار ، کم باید غصه بخوری تا یکی پیدا بشه که بیشتر دوستش داشته باشی. تازه اگه هم پیدا بشه خیلی خیلی سخت، چون اینقدر دختر مجرد هست که مطلقه ها ، واسه ازدواج تو بورس نیستند. نه اینکه خواستگار ندارن اما باید برید ته صف که جلوی شما دخترای مجردی هست که حداقل انگ طلاق نخورده اند. تازه طلاق تا طلاق هم داریم.

پنجم :  شما فکر نکن این حرفهایی که راجع به خانواده شوهرت و شوهرت زدی ، فقط مخصوص شماست نه ، اینطوری نیست. شما حتی عاشق و معشوق هم باشی با شوهرت ، باز مشکلاتی خواهی داشت. عمدتا زوجینی که عاشق و معشوق هم بوده اند ، مشکلاتی به مراتب بیشتر از مشکلات شما داشته و دارند.  برگرد پست های قبلی رو بخون. غیر ممکنه که بین دختر و پسری که باهم عقد و ازدواج می کنن ، حتی اگه همدیگه هم به بهترین نحو دوست داشته باشن مشکلی نباشه. مشکلات هست خصوصا تو 4 ، 5 سال اول زندگی ، اما این ما هستیم  و این خانواده های ما هست که می تونن کمک کنن به دختر و پسر و زندگی اونها که مشکلات شون حل بشه یا اینکه نه ، همه چیز رو نابود کنن. پس خواهشا به هیچ وجهه به طلاق فکر نکن. به پیشرفت خودت و زندگی تون فکر کن.

بشین با خدا بیشتر حرف بزن ، شوهرت رو با آدمهای دیگه قیاس نکن. هیچ وقت نمی تونی بگی به به خوش به حال فلان دختر که با چه خانواده ای ازدواج کرده ، خوش به حالش با شوهرش. خوش به حالش با اون خانواده شوهرش ، اینها همه رویا پردازی هست. دختر خوب خودت اوضاع کار و اشتغال و ازدواج رو می دونی. خودت ماشا الله تحصیل کرده و چشم و گوش باز و دنیا دیده ای ، واقعا این جو جامعه امروز ، جوی هست که شما بخواهی طلاق بگیری؟ در صورتی که دختران و پسران زیادی هستند که حسرت زندگی شما رو دارن. شما نشستی با خودت حساب دو دوتا 4 تا رو کردی که نه من اگه جدا بشم اٍل میشه و بٍل . من این با این خصوصیات خوب و شوهرم با این خصوصیات بد ، چرا باید باهاش بسازم و بسوزم در صورتی که می تونستم شوهر بهتری کنم.

این حرقها رو باید قبل از عقد می زدید نه الان. هیچ وقت اینجور مواقع احساسی تصمیم نگیر. عقلت رو حاکم کن و با منطق و استدلال ، زندگی ات رو پر شور و نشاط کن. 90 درصد رفتار آدم های دور و بر ما ، زائیده تفکر و اخلاق و رفتار ماست. غیر ممکنه شما آدم خوب ، خوش قلب ، خوش اخلاق ، صبور ، راز نگه دار و مهربان باشی ، اما بقیه باشما بدباشن، اگه هم بد باشن موقتیه ،  سعی کن رو خوبی های شوهرت زوم کن و اونها رو برجسته کن. سعی کن آبروی خودت و خانواده ات و انگ طلاق بیخودی رو به خاطر یه سری تفکرات احساسی ، به خودتت نزنی. اگه خودت بخواهی ، می تونی شوهرت و خانواده شون رو مثل موم تو دست خودت بگیری ، همیشه جواب ، های ، هوی نیست. همیشه پاسخ بدی ، بدتر عمل کردن نیست ، خیلی وقتها بدترین آدم ها رو می تونی با رفتار خوبت ، بهترین دوست خودت کنی

 خیلی وقتها ، تحمل کردن ، دندون رو جیگر نهادن ، صبر کردن و صبوری پیشه کردنت ، می تونه دنیای خودت و آدم های دور و برت رو عوض کنه و زیباتر کنه ، اونها بدند ، تو خوب باش. اونها پایین ترن و تو بالاتری ، بسم الله بزرگی و سیادتت رو به رخ شون بکش. اونها تحصیلات و سواد شون کمتره ، یاعلی شما مایه بذار و همه چیز رو با بزرگی و بزرگ منشی ات ، جوری بچین که دلت می خواد. باور کن می تونی ، اگه باخودت به نتیجه برسی  و بخواهی ، می تونی همه چیز رو درست کنی، کمی از تنهایی فکر کردن و منفی بافی خودت رو خارج کن ، بدون شک می تونی، از کجا معلوم که اون عاشق شما نباشه؟ به این فکر کن که شما همسر ، همراه و عزیز شوهرتونید، واقعا دلتون میاد اونو بشکنی؟ می تونی به خاطر طلاقت ، اونو نابود کنی؟ آیا واقعا اون هم مثل شما به جدایی فکر می کنه یا نه درصد هست که بتونه شما رو خوشبخت کنه؟ ان شاء الله دعا می کنیم مشکل تون حل بشه.

تو وقتی میدونستی طرف این همه ویژگی بد داره چرا باهاش رابطه کامل داشتی

آدم دلش میخواد ازدست خنگی دخترا سرشو بزنه به دیوار

طلاق میتونه راه حل خوبی باشه اگه پشتوانه محکمی داری

ممنونم خیلی از راهنمایی هاتون

آقا سامان خیلی تشکر از وقتی که گذاشتید برام و پاسخ کاملتون

راستش واقعا من علاقه ای بهش نداشتم ولی چون از بچگی میشناختیمش و مومن و اهل نماز و روزه بود، سالها صحبت ازدواج ما بود و اون هم تحصیل کرده و لیسانس داره و فشارهایی که روم بود بخاطر شرایط خانواده بهش بله گفتم

فکر کردم میتونم بهش علاقه مند بشم و تغییرش بدم

ولی نشد، من به جدایی فک نمی‌کردم. درست حدس زدید، من فکر کردم با رابطه‌ی کامل میتونیم با هم گرم تر و صمیمی تر بشیم ولی این اتفاق نیفتاد.

راستش من وکالت طلاق دارم واندک سرمایه ای که بتونم یه زندگی کوچیک مستقل داشته باشم

و حقیقت دیگه هم اینه که شوهرم من رو دوست داره ولی خیلی مغرور و نمیکنه، حتی هیچ ابراز محبتی نمیکنه و تا میخوام باهاش صحبت کنم سریع جبهه میگیره

من با همه چیز میتونم کنار بیام ولی اصلااهل ریسک و به فکر پیشرفت نیست و ترسو و سست عنصره

شما همگی درست میگید من نباید با کسی که علاقه بهش نداشتم ازدواج میکردم شاید برای کسی قابل درک نباشه ولی شرایط ایجاب کرد و البته خودم اشتباه کردم ولی باید بمونم پای اشتباهم به این امید که اوضاع بهتر میشه یا تمومش کنم؟

اصلا نمیفهمم دیگه.

برو پیش مشاور که دیگه از عواقب طلاق ترسی نداشته باشی گل من

دلایلت برای طلاق چیه؟ینی صرف اینکه علاقه نداری؟

بنظرمن اسیب های موندن پای این زندگی یا نموندنشو لیست کن واسه خودت

یه مدت هم دست نگه دار و باهاش نباش و یه فراغ بالی واسه خودت درست کن

چه اینده ای داری واسه خودت؟طلاق بگیری بری دنبال کار و درامد و زندگی مستقل بالاخره یه جایی دوباره نیاز به ازدواجت میاد و چه پاسخی میتونی بدی؟یا نه میخوای مورد بهتری گیرت بیاد؟

الان این نامزدت این مشکلاتو داره،بقیه مگه کاملا؟ینی ویژگیای بدش چقدره که طلاق؟

خوب این بدبخت چه ویژگی بدی جز جبهه گرفتن داره اونم شاید مقصر خودتی برخلاف میلش میحرفی و سربه سرش میذاره.

دخترای مردمو ببین بازبون خوش با پنبه سرطرفو میبرن.

محبت حلال مشکلاته یه کمم ازش دور باش یکی دوهفته باهاش سردشو دستش بیاد

گفتی اون موقع خواستگار خوب نداشتی، به نظرت اگه الان طلاق بگیری با این وضع خواستگار خوب یا حداعقل در حد قبلش گیرت میاد؟

این موضوع شخصیه، ترجیح میدی تا آخر عمر بدون عشق زندگی کنی یا مجرد بمونی؟؟ ترجیح میدی بدون عشق زندگی کنی یا یه عمر حرف مردم پشت سرت باشه؟ با وضع اعتیاد پدرت ترجیح میدی بری و مستقل زندگی کنی یا باز هم برگردی خونتون؟؟ گفتی سرمایه برای یه زندگی مستقل رو داری، اجازشم داری؟ توان تحمل حرف مردم هم داری؟ فقط هرکاری میکنی حواست باشه بچه نیاری. به نظرم سختی هایی که بعد از طلاق باید متحمل بشی بیشتر از سختی زندگی بدون عشقه. این نظر منه. دیگه خود دانی. موفق باشی.

ولی

یه مساله خیلی مهم:شما اون موقع که دختر مجرد جوون تری بودی به گفته خودتون با توجه به شرایط خانوادگی خواستگار مناسبی نداشتین اگر طلاق بگیری از این به بعد میشی یه زن مطلقه که سنشم رفته بالا + همون شرایط بد موجود پس با توجه به نگاه جامعه به طلاق و زنان مطلقه شانستون برای ازدواج ایده آل دوم کمرنگتره تازه مصائب زنان مطلقه در جامعه فعلی که دیگه سر جای خود.نتیجه اینکه خراب کردن رو همه بلدن این ساختنه که مهمه ، پس زندگیتو اونطور که دوست داری بساز یا لااقل همه تلاشتو بکن که بعدا پشیمون نباشی.

به سوال کننده :

خیلی ممنون از حسن توجه تون . ببخشید اگه جایی از حرفام به مذاق تون خوش نیومد. ببنید تا زمانی که یه اطمینان خاطری پیدا نکردید ، تازمانی که گره هات رو با خودت و با شوهرت وا نکردی ، به هیچ وجه عروسی نکن. و به هیچ وجه هم طلاق نگیر. غیر ممکنه شما و مشابه شما کسانی باشند که تو نامزدی دچار مشکل بشن ، بعدش برن زیر یه سقف ، دنیایی رویایی پیدا کنن. تقریبا غیر ممکنه. پس خواهشا عروسی نکنید چون ممکنه بچه ای بیاد وسط و اون وقت علاوه بر خودتون ، یه نفر دیگه هم درگیر کرده باشین و عقل هم حکم می کنه سریع نرو سراغ طلاق. شما اول خودت با خودت به نتیجه برس. بعدش با مادرت مشورت کن و احیانا اگه دوستی یا دوستانی داری که صادقند و صمیمی با اونها هم مشورت کن.

 می تونی همزمان با این مشورت ها ، یه مشاوره قوی هم بری و همه واقعیات رو بگی. غرض من اینه که بی گدار به آب نزن. اگه همه این مشورت ها و فکر کردن ها ، بازهم رو تصمیمت بودی واسه جدایی ، سریعا نرو سراغ طلاق. درسته حق طلاق باشماست اما عقل میگه شما فوری نباید بری سراغ این راه. سوالی دارم و اون اینه که شما براتون مهمه که شوهرتون تغییر رفتار بده؟ براتون مهمه که اگه اون دوستت داشته باشه ، اوضاع رو بهتر کنه ممکنه شما از تصمیمت منصرف بشی؟ اگه با عوض شدن شوهرت ، می تونی خودت رو برگردونی به زندگی ، پس مجبوری کم کم بهش بگی. اول بهش نگو می خوام ازت جدا شم. بگو دلسرد شدم از زندگی. از تو ، از خودم ، از رفتارهای خانواده ات. کم کم برو جلو همه رو یه دفعه نگو

کاملا طبیعی هست که شوهر شما ، وقتی این حرفها رو بهش بگی ،سریع جبهه گیری می کنه و تندت میشه. اما این رفتارش کاملا عادی خواهد بود. چون عادت کرده به این رفتار. اما وقتی بی محلی شما رو ببینه . وقتی تحویلش نگیری ، وقتی بی تفاوت بشی ، بر این باور خواهد رسید که جسارتا ، این تو بمیری دیگه از اون تو بمیری ها نیست و مجبوره به خودش بیاد. شما با این کارتون اول اینکه یه فرصت به اون دادی و فردای قیامت پیش خدا شرمنده نمیشی . دوم اینکه اگه با عوض شدن اون ، شما راضی شدی به زندگی ، شما تونستی به خواسته هات برسی ، خب چه بهتر . عقل هم همین رو می گه که شما واسه یه اعدامی هم فرصت دفاع بده. چه برسه به اینکه شما به شوهرت و محرمت فرصت بدی.

به کسی که همه جای بدن شما رو لمس کرده ، به کسی که شاید هم دوستش نداشتی اما خلوت هایی با هم داشتید ، همدیگه رو حس کردید ،  به احترام اون عفت و حیایی که به ایشون تقدیم کردی ، عقل حکم می کنه بی گدار به آب نزنی. اگه قراره با بهتر شدن اون و با تغییر رفتارش ، شما راضی بشی به زندگی با اون ، مجبوری آروم آروم حرکت کنی تا یک دفعه. به این دلیل می گم آروم آروم بری جلو ، چون اگه حتی 1 درصد به هر دلیلی شما بخواهی باهاش زندگی کنی ، نیاز داری که همه حرفات رو یکجا بهش نزنی. حتی 1 درصد هم به خودت احتمال بده که داری اشتباه می کنی ، پس به خودت هم فرصت بده. این هم بگم که هر تصمیمی خواستی بگیری ، سعی کن بی سرو صدا و بدون شلوغ کاری باشه. بعضی ها طلاق می گیرن ، بی سرو صدا . خیلی ها هم وقتی جدا میشن ، دو تا طایفه رو به جون هم می اندازن.

کل شهر از شلوغ کاری شون و آبرو ریزی شون و دعوا راه انداختن شون  با خبر میشن. در هر صورت امیدوارم که بهترین تصمیم رو بگیری. اما خواهشا ، با عقل و منطق و احساس توامان تصمیم یگیر. هیچ وقت لج بازی نکن و با کینه با لجبازی علیه شوهرت و خانواده اش تصمیم اشتباهی نگیر . جسارت نشه ازدواج شما اشتباه بوده. رابطه کامل تون هم اشتباه . پس خواهشا اگه می خواهی طلاق بگیرید یا احیانا برید سر زندگی و عروسی کنید ، اینو دیگه اشتباه نکنید. خیلی ممنون میشیم اگه دوست داشتید روند کارتون رو بیایید بگید تا هم ما و بچه های اینجا از نگرانی دربیان و هم بتونیم با همکاری راهکاری بدیم. بدون شک ، چندتا فکر بهتر از یه فکر کار می کنه. هرچند که خودتان عاقل و پخته هستید. من کاری به درجه اعتقاد و مذهبتون ندارم اما بهتون پیشنهاد می دم که متوسل بشید به حضرت زهرا(س).

منظورم این نیست که بگی یا فاطمه زهرا(س) کمکم کن نه. باهاش دوست بشو . دوست صمیمی. باهاشون حرف بزن. درد دل کن . بگو من اینجای روزگارم. به بن بست مواجه شدم شما کمکم کنید. اونو همراه خودتون همه جا بدونید و خصوصا تو خلوت خودت ، فکر کن پیش تونه. خیلی ساده و خیلی صمیمی اگه ارتباط قلبی برقرار کنید می تونید از وجودشون و راهکارهایی که پیش روی شما میذارن منطقی تر تصمیم بگیری. حتی به امام حسین(ع) که این روزها در ماه صفر و داریم به اربعینش نزدیک میشیم ، متوسل بشو . غیر ممکنه ما شیعه اهل بیت باشیم و ازشون کمک بخواهیم و دستمون رو نگیره . حتی می تونی متوسل بشی به رقیه کوچولوی امام حسین(ع) که اسم شون اشک آدم رو درمیاره و با این دستای کوچولوش چه کارها بزرگی که نمی کنن. چرا تو همچین شرایطی ما از دوستان خوبی مثل اهل بیت مون غافل بشیم.
تو آپارات سرچ کنید : با امام حسین(ع) حرف بزن. کلیپ هاش رو ببینید ، حالتون بهتر می شه

خیلی خیلی ممنونم و خدا رو شکر میکنم که شماها رو سر راهم قرار داده، هرچند ندیدم و نمیشناسمتون ولی خدا واقعا خیرتون بده که اینقدر با وقت و حوصله میخونید و جواب میدید، پس خواهش میکنم  نذارید، مینذاریدوام کامل تر توضیح بدم، بازم نظرتون رو بگید

آقا سامان خیلی خیلی ممنون از نصیحت های پدرانه و دقیقتون.

راستش من قبلا هم پست گذاشته بودم ولی خوب مشکلام حل نشد و دوباره برگشتم

من توی زندگیم خیلی سختی و زحمت کشیدم و خیلی حقارت هارو تحمل کردم و متاسفانه خیلی اشتباه ها کردم از جمله همین ازدواجم که بزرگترینش بود. ولی همیشه فکر پیشرفت و امید به عاقبت بخیری داشتم و نجات خانوادم ، تصمیم داشتم ازدواج نکنم مگر با کسی که واقعا شرایط مورد نظرم رو داشته باشه ولی تحت فشارهایی که گفتم ازدواج کردم، خیلی سخت و باور نکردنیه ولی بدون علاقه، آخه نه قیافه و نه رفتاراش  تو خواستگاری به دلم نشست. ولی خوب گفتم اینم یه آدمه  با هم کنار میایم، گفتم خوب پاک و سالمه تحصیل کرده است و مثل خانواده و بقیه برادراش آدم خود ساخته و کاری هست. ولی بعد ازدواج دیدم نه اشتباه کردم، ولی نه راه پس داشتم نه پیش، فهمیدم بسیار بسیار آدم ضعیف و با اعتماد به نفس پایینه طوری که هیچکس تو خانواده هیچ ارزشی براش قائل نیستن. با لیسانس حسابداری تو مغازه مثل پادو کار میکنه با ماهی 400 و میزنن تو سرش و بهش زور میگن شیفت شب و سخت ترین کارها رو میکنه ولی صداش در نمیاد، در حالیکه خودم مرتب براش پیگیر کار بودم و کار پیدا میکردم ولی اصلا جرات ریسک نداره و میخواد تا ابد همونجا بمونه. در حالیکه این موضوع هرگز برای من قابل قبول نیست، چون کار هست براش تو مرکز استان ما که 2 ساعت فاصله داره. اصلا قابل تکیه و اعتماد نیست. من اصلا به طلاق فکر نمیکردم و یک سال تمام فکر کردم که زندگیم و شوهرم رو بسازم ولی انتقادها و اعتراض های من هیچ نتیجه ای جز دور شدن ما از هم و کدورت و سردی نداشت. این وسط خیلی ها هم از جمله جاریهام اومدن از آب گل آلود ماهی گرفتن و شوهرم رو به من بدبین تر کردن. 

قهر و دعوا ها به لطف اونها شدت گرفت طوری که شوهرم 2 ماه تمام من رو ترک کرد و اونجا من تصمیم طلاق گرفتم ولی انتظار داشتم شوهرم تلنگر بخوره و مخالفت کنه ولی کاملا موافق بود اونجا من واقعا فرو ریختم. بله من بدون کار با خانواده ای که حداقل از نظر مالی اصلا قابل تکیه نبودن و بدون مهریه و بدون بکارت.

ولی خوب پدرش مخالفت کرد و خیلی هم باهاش صحبت کرد که اصلاح کنه خودشو و چون شوهرم و خانوادش کاملا تحت سلطه پدرش هستن ناچارا قبول کرد و گفت طلاق نمیده. منم ازش برای ادامه زندگی 14 تا سکه و وکالت طلاق خواستم.

درسته اگه اون هم یکم حاضر بشه خودش رو تغییر بده همه چیز حل میشه و من واقعا حاضرم باز هم کوتاه بیام. ولی اون نه

اصلا اصلا تو این مدت هیچ تلاشی نمیکنه برای کارش که مهمترین مشکل ماست، اگه کارش رو تغییر بده آخه امکانش هست من با همه چیز دیگه کنار میام. ولی هیچ تلاشی  برای بهتر شدن اوضاع و برای پیدا کردن کار، تا صحبت میخوام بکنم سریع جبهه میگیره و اصلا نمیداره ادامه بدم و به قول شما اگه بخوام قهر کنم و فاصله بگیرم بجای اینکه بخواد مشکل رو حل کنه دست پیش میگیره و  بدتر خودشو دور میرهمیکنه و مثل اون بار ممکنه تا دو ماه هم خبری از من نگیره

نمیخوام یک جانبه به قاضی برم ولی هرچی فکر میکنم حسنی درونش نمیبینم. ولی چیزهایی که به ذهنم  اینکه مطمئنم پاک و سالمه و حتی یکبارم به نا محرم نگاه نکرده، اهل نماز و روزه است و هیچیش رو از من دریغ نمیکنه و هر چی داره و نداره دست منه.

حالا دیگه تقریبا همه مشکلم رو گفتم خواهش میکنم شما که میخونید  بگید الان کار عاقلانه چیه و اگه جای من بودید چکار میکردید. خودم دارم دیوونه میشم و هرقدر فکر میکنم به جایی قد نمیده، میترسم بازم اشتباه کنم...

احساس میکنم یکباره همه زندگیم خراب شده و از همه چیز نا امیدم، حتی چند وقته که نماز هم نمیخونم و دستم به دعا نمیره. 

خوشحالم که از تصمیمتون راضی هستید و امیدوارم خوشبخت و عاقبت بخیر شید

برای منم دعا کنید

تبریک میگم خیلی انسان باهوش و نکته بینی هستید. 

من راستش با انتقاد ها و سرزنش ها و گله گذاری هام علاقه شوهرم رو به تنفر تبدیل کردم، دلیلش هم این بود که اونی که میخواستم اصلا نبود و من فکر میکردم میتونم از علاقش استفاده کنم و تغییرش بدم ولی اون خیلی سخت غیر قابل تغییر هست البته این وسط خیلی داره اذیت میشه ولی حاضر نیست بپذیره که تغییر به نفع خودش و زندگیمونه. 

نکات مثبتش رو هم گفتم ولی اینقدر نقاط منفی داره که شاید هر دختری جای من بود تا حالا جدا شده بود

اگر شوهرم لااقل برخورد و تعامل درست و ابراز علاقه رو بلد بود اینقدر ازش دور نمیشدم ولی بسیار بسیار باهام سرد برخورد میکنه و فرصت علاقه مند شدن رو بهم نمیده

من دوس ندارم طلاق بگیری چون حس میکنم حیفه طرف خیلی ویژگی های خوبی داره حالا اروم و بامحبت باهاش حرف بزن نه سخت.

حس میکنم جای امید هست یه مدت ازشدور باش و کمتر باهاش حرف بزن

به سوال کننده :

بله من پست های قبلی تون یادم میاد . خیلی وقت پیش بوده ، چه جوری تا حالا این جناب شوهرتون ، اینقدر بی تفاوت اند و تکونی به خودش نمیده. یادم میاد که گفتید پیش برادرش کار می کنه و با درآمد ماهی 400 هزار . آخه یکی نیست بهش بگه خوشتیپ ، درآمد 400 هزار هم شده پولی که رفتی زن گرفتی؟ شما چرا کسی که کسب و کاری نداره زنش شدی دختر خوب؟

ببخشید 1 - شما دوتایی تا حالا با هم رفتید مشاوره یا نه؟ اگه نه چرا نرفتید؟ شما نخواستید ازش با اون نیومده . اگه هم رفتید نتیجه اش چی شده؟

2 - اینکه اختلاف بین دو نفر بیفته ، بدون شک اطرافیان میشن کاسه داغ تر از آش ، اما تا حالا اون گفته من اشتباه کرده ام ، من مشکل دارم ، اصلا حس ازدواج و مسولیت پذیری رو در ایشون می بینید؟ اون خواسته یه تکونی به خودش بده یا نه فرقی به حالش نمی کنه و داش خوشه پیش داداشش ماهی 400 کار می کنه و یه لقمه نون مفتکی خونه باباش راضیه؟

3 - می تونید بهش بگید بیاد اینجا پست بذاره با فکر می کنید بدتر میشه وقتی حرفای شما رو ببینه؟ اگه این پست و پستهای قبلی شما رو بی خیال بشیم ، به نظرتون اگه بهش نگی من اینجا پست گذاشتم ، حاضره با هم بیایید یه پست مشترک بذارید اینجا و شما مشکلات تون رو با هم اینجا مطرح کنید ، یا اینکه نه فکر می کنید اصلا زیر بار نمیره؟ می تونید اینجا رو بهش معرفی کنید و ازش بخواهید یه پست مشترک بذارید ببینم چی می گه؟

4 - واقعیت اینه که اوضاع اصلا خوب نیست. خودت فکر کن با همه این مشکلاتی که پیش رو تون هست ، با توضیحاتی که دادید و ما پاسخ دادیم ، می تونید طلاق بگیرید؟ خانواده شما احیانا راضی اند؟ مامانت میدونه که بکارتت رو بخشیدی یا خیر ؟ اگه بهش بگی باکره نیستم ، آیا اجازه میده ازش جدا بشی؟ چون هم ادامه زندگی سخته و هم طلاق. اما اگه ادامه اینقدر نا امیدی درش باشه خب به طلاق فکر کن ولی با مشورت

البته اگه همه تلاشت کردی و دیدی هیچ فایده ای نداره ، اصلا خودتت رو بیش از این درگیر نکن و اصلا خودتت رو تو بن بست نذار ، خب می تونی اگه تلاشت نتیجه نداد ، طلاق بگیری. اما چرا مهریه چرا اینقدر کم؟ 14 سکه تازه ازش گرفتی. مگه قبلا چند سکه مهریه ات بوده؟ ضمنا اگه احیانا خواستی طلاق بگیری باید برید محضر عقد این آقا بگه که بکارت شما رو گرفته یا از پزشکی قانونی یا هر راه دیگه. چون فردا خواستی شوهر کنی به خواستگارت بگی باکره گی ام رو شوهر قبلی ام گرفته ، نه اینکه تو ازدواج مجددت ، این بکارت بشه قوز بالا قوز. من نمیدونم که این مسئله رو باید کجا و جه جوری دنبال کنی وسندی ازش دستت باشه.

بازهم امیدوارم خدا کمک تون کنه از بن بست در بیایید. تنها چیزی که می گم خودتت رو نا امید فرض نکن و خودت رو تو بن بست نذار.

خیلی خوب راهنمایی میکنید و تشکر که اینقدر وقت میذارید ،خدا بهتون سلامتی و عمر بده

گفتم که پیش دوتا مشاور رفتم ولی راستش اصلا راضی نبودم، توی شهر ما مشاور خوبی نداره، شوهرم هم متاسفانه اصلا منعطف نیست

اگر از نظر شما اشکالی نداره و امکانش هست، من باهاتون تماس بگیرم خیلی خیلی ممنون میشم اجازه بدید باهاتون صحبت کنم

بهتون ایمیل میدم، لطفا چک کنید

به سوال کننده :

خواهش می کنم وظیفه هست ، امیدوارم گره های زندگی تون باز بشه. آدم ناراحت میشه می بینه جاهایی هموطنان دچار مشکلی شده اند که حلش کمی سخت به نظر میرسه. خدا کنم با آرامش همه چیز ختم به خیر بشه . خیلی ممنون از دعای خیرتون.
ایمیل من اینه. در خدمتم .

samanr029@gmail.com

به پست 2 آذر ساعت : 23:54

خیلی ممنون از تذکرتون . اما باور کنید آنچه دوستان ایمیل میدن و من پاسخ میدم ، همانی هست که اینجا مطرح میشه . هرچند من هم یکی هستم مثل همه شماها. ضمن اینکه خیلی از بچه های اینجا تا حالا به من ایمیل زدند اما همین الان هم داریم تو خانواده برتر نظرات هم رو می خونیم ، شاید دوستان ندونن که چند نفر تا حالا ایمیل زده اند و من هم هیچ ضرورتی نداره که بگم کیا هستند و حرمت دوستان محفوظ.

اما بعضی وقتها ممکنه دوستانی اینجا شناخته شده باشن و کمی براشون سخته تو فضای عمومی کل داشتان رو بگن ، ولی چه این فضا و چه فضای ایمیل و خصوصی تر برای من یکسانه و فرقی نمی کنه. البته من خودم همیشه پیشنهاد میدم که به مشاوره قوی مراجعه کنن و بدون شک هیچ نسخه خارق العاده ای برای کسی نمی پیچم. دیگران رو نمیدونم اما من به سلامت خودم و دوستانی که ایمیل میدن ، یقین دارم. ممنون از تذکرتون.

اگه تصمیم گرفتی طلاق بگیری اصلا نترس مطمئنا خدا بزرگه و دوباره زود ازدواج میکنی یه دوست داشتک همسرش مینشست توخونه نمیرفت کار با اینکه زنه برا مرده دنبال کار میرفت ولی مرده لج کرده بود طلاق گرفتن زنه الات دوباره ازدواج کرد پس از طلاق نترس و خودتو نابود نکن و عمرتو و روحتو ازار نده.اگه میخوایی بهش فرصت بدی دوماه بهش فرصت بده اگه نه خودتو خلاص کن مطمئن باش اون ضرر میکنه نه تو.اون دوستم شوهرش 400 میگرفت ازصبح تا شب.  باز مث تو کم توقع بود  ازجشن و چیزا گذشت عروسی هم کرده بودن زنه خیلی تلاش کرد مهریه اشو حلال کرد طلاق گرفت.

تو رحمان بودن خدا شک نکن 

یه چیز بگم امیدوارم ناراحت نشین ولی شما حتما از دوران نامزدی تاحالا بهش گفتین دوستت دارم . اگه نگفتین که هیچی ولی اگه گفتین پس دروغی بیش نبوده واقعا نمیدونم چطوری دلتون میاد با زندگی مردم بازی کنین خدا از سر تقصیرات شما و همچنین اونایی که راحت میگن طلاق بگیر بگذره

شوهر چشم پاک و سالم که کارم میکنه _حالاهرچند با درآمد کم_  داری خوبه که طفلک هرچی کار کرده هم داده دسته شما (نکنه او اندک پس اندازی که گفتی همین باشه؟) دیگه چی میخای؟؟؟ اگه معتاد بود یا دختر بازی میکرد یا کار نمیکرد باز یه حرفی ولی اینایی که شما گفتی دلیل نمیشه . هنوز گیر مرد بد نیفتادی به نظر من شوهرت مرد خوبیه همینو بچسب