خانواده برتر

به نظر من ازدواج فامیلی به دلایل مسائل ژنتیکی خوب نیست.

می تونی این را بگی.

و اینکه خود خدا گفته عقد درصورتی که دختر ناراضی باشه باطله. پس اینجا پدر و مادر حقی ندارند که عاقت کنند.

خیالت راحت.

می تونی زنگ بزنی دفتر مرجع تقلیدت بپرسی. اینجا از اون جاهایی هست که می تونی حرفشون را گوش ندی و گناه هم نباشه.

به خدا به همشون گفتم  با این وصلت موافق نیستم اما اون ها حرفشون یکیه تو فامیل هم که فقط از پدر بزرگم حرف شنویی دارن که اونم موافقه این چند روز کارم گریه شده پنج شنبه هم قراره جواب رو بهشون بدیم و میترسم اگه تو این دو روز کاری نکنم مامان بابام از جانب خودشون زنگ بزنن بگن جواب مثبته . واقعا این چند روز خیلی تحت فشار بودم به همه چی فکر کردم حتی به فرار از خونه !

و در جواب اون دوستانی که گفته بودن به هم محرم بشین باید بگم پدرم اصلا موافق ازدواج موقت  نیست و میترسم به هم محرم بشیم بعد دیگه نتونم این ازدواج اجباری رو کنسل کنم . با مشاورم هم تلفنی در تماس بودم اتفاقا پیشنهاد اون هم این بود که با پسر عموم با هم به جلسات مشاوره بریم . اون میگه منطقی با مامان بابات حرف بزن اما این چند روز من به هر نحوی بااشون حرف زدم کوتاه نیومدن . منطقی یا  مهربون  یا حتی با داد و فریاد  یا با گریه گاهی اوقات با خودم فکر میکنم مگه میشه آدم این قدر سنگدل باشه ؟

تا امروز که پنج روز از خاستگاری میگذره چند بار با پسر عموم حرف زدم (مطمینم اون به خواسته ی خودش اومده خاستگاری اگر نه اون قدر زور و قده که کسی نمیتونه اون رو مجبور به کاری کنه ) اون با این که با هم به جلسات مشاوره بریم موافق بود .

اما مشکل من نه با جلسات مشاوره حل میشه نه با محرم شدن و فرار از خونه !

باید بین بد و بدتر و بدترین یکی رو انتخاب کنم .

سلام دوستان قبل از این یه نظر گذاشتم ولی فکر کنم ثبت نشد.

پس فردا باید بهشون جواب بدیم و میترسم اگه یه تصمیمی نگیرم پدر و مادرم از جانب خودشون جواب رو مثبت اعلام

کنن و من هم دیگه نتونم کاری کنم .

در جواب اون دوستانی که گفتن به هم محرم بشید باید بگم هم پدرم با قضیه ی ازدواج موقت موافق نیست هم میترسم به هم محرم بشیم و در صورت موافق نبودن دیگه نشه کنسلش کرد .

با مشاورم هم تلفنی صحبت کردم اتفاقا اون هم گفت با پسر عموم با هم به جلسات مشاوره بریم و من هم با پسر عموم صحبت کردم اون هم موافق بود .

اما میترسم نه راه پس دارم نه راه پیش تنها کسی که مامان بابام ازش حساب میبرن هم پدریرگمه که اون هم متاسفانه موافقه . پسر عموم هم که اعتراضی نمیکنه لابد اون هم موافقه ! اما من نمیدونم پسر عموم رو که از بچگی یه آدم تخس و یه دنده و قد بوده رو چه جوری به زور اوردن خاستگاری !

این خیلی تحت فشارم چند روزه که نخوابیدم . باور کنید تو همین پنج روز دو کیلو لاغر شدم .

خسته شدم از بس با هر زبونی که با مامان بابام حرف زدم نتیجه نگرفتم منطقی با داد و بیداد با گریه اما اون ها حرفشون یکیه ! دیگه دارم به بن بست میرسم اما دوست ندارم دست رو دست بزارم ببینم یکی دیگه دستی دستی برای زندگیم تصمیم میگیره . امشب تولدمه اما یکی از بدترین روز های زندگیمه ! دارم انتخاب میکنم لون هم بین بد و بد تر یا شایدم فقط بدتر ! هیچ وقت این قدر نا امید نشدم ! این چند روزه به همه چیز فکر کردم به همه ی راه ها حتی به خود کشی یا فرار از خونه !

سلام

به 313 : به دفتر مرجع تقلیدم زنگ زدم اون هم با شما موافق بود خودم هم یه فکر هایی تو سرم هست .

چون دانشگاهم یه شهر دیگست احتمالا همون جا توی خوابگاهم میمونم و در همون شهر هم مادر بزرگم و عمم زندگی میکنن احتمالا میرم پیش اون ها در این مورد واقها شانس اوردم   ( این مادربزرگم همسر همون پدربزرگم بوده که بهتون گفتم همه ازش حساب میبرن اما چون پدر بزرگم هم مثل پدرم داشته عمم رو مجبور میکرده که با پسر عموش ازدواج کنه مادربزرگم تهدیدش میکنه که اگه این کار رو بکنه طلاق میگیره ولی پدر بزرگم به حرفش گوش نمیده و عمم رو مجبور میکنه سر سفره ی عقد بشینه مادر بزرگم هم تهدیدش رو عملی میکنه و چند ماه بعدش جدا میشه و طلاق عمم هم از پسر عموش میگیره و میبره پیش خودش) فقط امیدوارم در میون اون ها قابل پذیرش باشم خصوصا این که مادریزگم بعدش دوباره ازدواج کرده و من هم چند بار وقتی مامانم باهام میومد خوابگاه رفتیم خونشون و شماره ی خونشون هم یواشکی از گوشی مامانم برداشتم حالا قراره که شب با مادر بزرگم حرف بزنم و در این مورد باهاش مشورت کنم .

با یکی از دوست هام که وکیله هم حرف زدم قرار شد که اگر مادریزرگم قبول کرد من برم اون جا پیششون یه کار هایی انجام بده که( دقیقا نمیدونم چی کار) که حق حضانت من رو از پدرم بگیره ولی خود دوستم میگفت که کار طولانی و پر دردسریه و در این مورد هم شانس اوردم که مواقعی که میرم دانشگاه ( پنج روز در هفته ) سر کار هم میرم و الان پس انداز دارم و همین طور یه مقدار از پول تو جیبی هایی که بابام بهم میداد رو هر ماه یه قسمتیش رو میزاشتم برای روز مبادا هم هست در واقع از نظر مالی مشکلی ندارم . و ماشینم هم به نام خودمه . فقط میمونه مشکل حضانت که امیوارم حل بشه . مرسی بعضی از راهکار هاتون واقعا من رو تشویق کرد و کمکم کرد که نا امید نشم ولی کم کم داشتم قالب تهی میکردم امیدوارم به امید خدا بتونم با این مشکل کنار بیام .

درسته الان دیگه میدونم که میتونم با این مشکل کنار بیام اما به نظرتون میتونم با دوری از خانوادم هم کنار بیام ؟من تک بچه هستم همیشه عزیز دردونه بودم از نظر عاطفی واقعا به پدر و مادرم وابسته ام البته این آخری ها واقعا دیگه دارم ازشون متنفر میشم اما هر چی باشه پدر مادرمن وقتی به این موضوع فکر میکنم از کارهام پشیمون میشم دچار شک میشم مشاورم هم فقط مشکلات هر کدوم از راه هام رو برام مشخص میکنه و میدون رو باز کذاشته تا خودم انتخاب کنم .

واقعا سردرگمم کمکم کنید .

سلام دوستان دیشب به مادربزرگم زنگ زدم کلی گریه کرد برام گفت هر کاری لازم باشه انجام میده تا من رو ببره پیش خودش گفت تحت هر شرایطی ازم حمایت میکنه خیالم راحت شد حداقل بی سر پناه نمیمونم امروز هم با بابام حرف زدم بش گفتم من نمیخوام ازدواج کنم و شما حق این رو ندارید که مجبورم کنید اون هم خیلی عصبانی شد یه سیلی بهم زد و داد زد پس پاشو از خونه ی من برو بیرون دیگه نمیخوام چشمم بهت بیفته منم همون موقع چمدونم رو بستم و از خونه زدم بیرون الان هم تو امامزاده ی نزدیک شهرمونم با گوشی دارم پست میزارم   قراره که راه بیفتم برم پیش مادربزرگم و یه مدت اون جا بمونم . خدا میدونه امروز چه قدر دلم شکست انتظار داشتم بابام حتی کتکم هم بزنه اما نگه پاشو برو از خونم بیرون  با این که پیش بینیش رو کرده بودم اما انتظار نداشتم واقعا اتفاق بیفته فکر میکردم هنوز یه کم عاطفه ی پدری تو وجودش باشه . باز خدا رو شکر مادربزرگم و عمم هستن که کمکم کنن از امروز دیگه یه دختر تنها محسوب میشم . دلم گرفته خدا میدونه تو این امامزاده چه قدر گریه کردم هر کسی از کنارم رد میشد با ترحم نگاهم میکرد و من از این ترحم متنفرم از امروز تصمیم گرفتم بشم یه آدم خود ساخته ی بی احساس مثل خیلی دیگه از آدم ها به پدر و مادرم نشون میدم که میتونم بدون اون ها هم زندگی کنم الان بیش تر از هر وقت دیگه ای ازشون متنفرم فهمیدم از اون ها تو ذهنم یه بت ساخته بودم الان اون بت شکسته و من پی به شخصیت واقعی شون بردم . فقط خدا رو شکر میکنم که بدون هیچ بی احترامی اون خونه رو ترک کردم و پیش خدا و وجدانم شرمنده نیستم . امروز دلم میخواد تا شب نماز بخونم انگار الان که فقط خدا رو دارم نماز هام با خلوص نیت ادا میشه احساس میکنم خدا از هر وقت دیگه ای بهم نزدیک تره . الان میفهمم که قبلا چه قدر خوش بخت بودم قبل از اون خواستگاری کذایی  ! قبل از این که بت دروغینی که از مامان بابام ساخته بودم خراب بشه . الان واقعا نمیدونم قراره در آینده چه اتفاقی برام بیفته فقط خودم رو میسپرم به خدا میدونم که خودش میدونه الان چه حالی دارم چه قدر احساس تنهایی میکنم انگار تا همین دو هفته ی پیش خوشیخت ترین آدم دنیا بودن اما یه دفعه یه زلزله تو زندگیم اومده . الان از نظر مادی همه چی دارم ماشین پول کافی کار اما از نظر عاطفی فقط خدا رو دارم و یه مادربزرگ و عمه که حتی نمیدونم چه جور اخلاقی دارن یا چه قدر میتونن بهم کمک کنن . حالم بده دوست دارم یکی حمایتم کنه بگه کارم درست بوده حتی اگه اون ها مجازی باشن . الان فقط به دلگرمی نیاز دارم .

لطفا دیگه نگین به خونه ی اون ها برگردم . من یه هفته ی تموم داشتم گریه میکردم میگفتم دوست ندارم با این آقا ازدواج کنم اون ها حرف خودشون رو میزدن من الان آیندمو یه طور دیگه میبینم اون ها رسما من رو از خونشون بیرون کردن بهم سیلی زدن و توهین هاشون بدتر از اون سیلی بود من الان پیش کسایی هستم که ازم حمایت میکنن نه میگن چرا با فلانی که ما گفتیم ازدواج نمیکنی نه به خاطر کاری که کردم من رو شماتت میکنن . من از اون خونه فرار نکردم اون ها خودشون من رو بیرون کردن یا بر نمیگردم به اون خونه یا وقتی برمیگردم که آدم موفقی شده باشم وقتی که بتونم سرم رو بالا بگیرم و بگم درسته شما من رو بیرون کردید اما من از نو خودم رو ساختم . مادریزرگم ازم حمایت میکنه عمم همه جوره پشتمه و حتی همسر مادربزرگم گفت اون رو مثل پدربزرگ خودم بدونم اون ها گفتن بهم کمک میکنن . نمیخوام هیچ تردیدی به دلم راه بدم . حتی اگه همه ی دنیا بگن کارت اشتباهه اما من تصمیمم رو عوض نمیکنم من فرار نکردم من رونده شدم من حتی در جواب توهین هاشون هم چیزی نگفتم به حکم این که 24سال حق پدر مادری به گردنم داشتن حتی اون لحظه های آخر هم بهشون بی احترامی نکردم . اما مگه فقط پدر و مادر حق به گردن فرزندش داره فرزند حق نداره در قبال احترامی که به پدر مادرش میزاره حق انتخاب داشته باشه ؟ میگید بشینم و دست رو دست بزارم برام انتخاب کنن ؟ دست رو دست بزارم که چندین سال با نتیجه ی انتخاب اون ها زندگی کنم نه خودم ؟ زندگیم رو خراب کنم که شاید اون عشق بعد ازدواج به وجود بیاد یا نیاد ؟ من به این حدیث امام حسین اعتقاد دارم :( اگر دین ندارید و از قیامت نمیترسید حداقل در دنیا آزاد مرد زندگی کنید .) من یه آدم آزادم درسته پدر و مادرم از خونه بیرونم کردن اما آزاد  زندگی میکنم و با قوانین دینم درسته الان یه دختر تنهام اما به خودم این اجازه رو نمیدم که هر کاری رو انجام بدم و چون سخت گیری پدر و مادرم روم نیست و اون ها من رو نمیبینن اعتقاداتم رو فراموش کنم خدا که من رو میبینه . الان دیگه به جز اون کسی رو ندارم دوست ندارم توجه اون رو هم از خودم بگیرم . الان خدا هم پدرمه هم مادرم هم همه ی فامیل هام و هم دوستم همیشه به اسلام ایمان داشتم و الان هم دارم . بگذریم .