خانواده برتر

سلام.

راستش رو بگم خیلییی سخته حلش. من خودم تا قبل دانشگاهم مثل شما بودم. زودرنج و حساس. یادمه وقتی بابا یا مامانم کوچک ترینیز چیزی بهم میگفتن زود میزدم زیر گریه😅. اونوقت بنده خدا ها میومدن از دلم در میآوردن. البته الان فکر میکنمی خیلی تحملم کردن. من جاموند بودم اصلا تحویل نمیگرفتم خودمو😂😂. بعد دانشگاه خیلی رو خودم کار کردم تا درست شدم. مثلا سعی میگردم الکی بغض نکنم یا مثلا اگر بغض کردم سعیک میگردم گریم نگیرد. آخه واقعا تو دانشگاه گریه کردن ضایعس☺. ولی احتمالا داره به خاطر کنکور یا اینطور مسائل باشه. یا اینکه هنوز وضعیت مشخصی نداریم باعث زودرنجی شما شده. چون من فکر میکنم یک بخشی از حساس بودنم به خاطر کنکور بود.

نگران نباش، خوب میشی😉

اول اینکه هیچکس غیر خودت نمیتونه بهت کمک کنه

دوما هنوز نوجوونی به احتمال زیاد با بالا رفتن سنت بهتر میشی

اما اینو از کسی که همین مشکلو داشت بشنو:اهمیت نده به بقیه به اطرافیانت به هیچکس اهمیت نده طوری که انگار هیچ ارزشی برات ندارن و دیگران رو برای اینکه بتونن ناراحت کنن کوچیک ببین یا بهتر بگن یکمی خود خواه باش این سریعترین راه برای حل این مشکله

به هر حال همه چیز بستگی به نگا ه خودت اگه دیگران رو خیلی مهم بدونی حرفات تورو زود ناراحت یا خوشحال میکنه اما اگه به دیگران اهمیت ندی دیگه برات مهم نیست چی میگن نه خوشحال میشی نه ناراحت تازه اونوقته که یاد مگیری چحوری باید زندگیتو بگزرونی

درود بر شما

رفتار و برخورد خانواده و خواهر و برادرای بزرگ تر با شما چطور بوده؟!

معمولا بچه های ته تغاری ممکنه چون از بقیه کوچک تر هستند و دیگران توجه زیادی به اون بچه میکنند، خیلی مراقب و مواظبش هستند موجب شکل گیری ذهنیتی در این بچه بشه که صرفاً انتظار یک الگوی رفتاری از جانب دیگران داشته باشه

حالت برعکس این هم صادقه بچه ای که عموما باهاش بدرفتاری کردند و ازش سوء استفاده میشده وقتی بزرگ میشه در ذهنش عدم اعتماد و حتی بدرفتاری با دیگران(جلو گیری از آسیب احتمالی) نهادینه میشه

در مورد شما بهتره چند مورد رو به عنوان نمونه بگید که چه اتفاقی افتاده، نسبت اون شخص با شما چی بوده و شما چه انتظاری از اون فرد داشتید

سلام

بی شک بخش زیادی از رفتار انسانها وابسته به توالی ژنیه. یک خصلت هم بخش تاریک داره هم بخش روشن. زود رنجی از حساسیت مییاد و حساسیت یک وسیله دفاعی که بدن و ذهن ازش استفاده میکنه که تا امکان بقای خودشو بیشتر کنه و از آسیب ها مصون بمونه.

از منظر خوبش... اگه شما توانایی هم ذات پنداری خوبی داشتی باشین با این میزان حساسیتون به راحتی میتونین احساست دیگران بخونین. راحتتر تغییرات کوچیک اطرافیانتون با توجه به ترجیحات S,N تفسیر کنین. البته همیشه هم درست نیست. چون شک هیچ وقت انسان را از یقین بی نیاز نمیکنه

هیچ وقت افزایش سن ملاک درستی برای بهبود یک ضعف نیست بلکه گاهی با عادت ها تقویت میشن. شاید حرفم قابل اشکال باشه ولی زود رنجی با رنج پذیری آگاهانه درمان میشه. خودتون در مرزهای نا امن قرار بدین و به چالش بکشین. شما با تکرار و تواتر درست حلقه حساسیت میتونید از منظر روانی آبدیده بشین و میزان تاب آوریتون افزایش بدید. از طرفی سعی کنین برای این رنج پذیری یک معنای عمیق پیدا کنین تا از لحاظ عقبه فکری لنگ نزنین.

میگن موقعی ناپلئون سرباز بود تو میدان جنگ از ترس  مثل نی میلرزید بطوری که همقطاراش بهش میخندیدن. ناپلون گفت اگه نصف من میترسیدید مدتها پیش فرار کرده بودید... میشه اینطوری گفت....بر اساس ژنتیک، شما در برابر کنش های سخت بیرونی هرمون های بیشتر و متنوع تری در بدنتون در مقایسه با بقیه افراد آزاد میشه که اگه نصف اون میزان هرمون ها توی بدن دیگران آزاد میشذ اونام زود رنج میشدن! مثل اکثرا سازکارهای بدن این سیستم هم قابل بهبود هست ... فقط اینقدر واضح نیست که چه وزنه ای چند ست به چه مدت بزنین تا نتایج محسوس باشه!

سلام عزیز خواهر

پیشنهاد میدم از مباحث استاد پناهیان اونایی که فکر میکنی مرتبط با ریشه مسائلت هست استفاده کن و  قدرت روحیتو بالا ببر

داخل کانال و سایت پناهیان دات ای ار میتونی جستجو کنی

میتونی کامناای مردمو هم بخونی که ببینی چقدر با اقبال مواجه شده

مثل مبحث تنها مسیر و کنترل ذهن در مسیر تقرب و...

البته مباحث استاد شجاعی هم فکر میکنم حتما موضوعاتی داره که بتونه کمکت کنه تو کانالشون سرچ کن موضوعات صبحتاشونو کانالشون فکر کنم اینه: @ostad_shojae

سلام من ۲۲ سالمه و تا پارسال منم خیلی زودرنج بودم و دقیقا درک می‌کنم از چی ناراحتین...خیلی وقتا کسی از فامیل یه چیزی می‌گفت من تو چشام اشک جمع می‌شد و مشخص بود ناراحتم؛ بخاطر همین خیلی باهام جور نبودن...

برعکس فرزند ته تغاری هم نیستم و خانوادمم خیلی ناز نمی‌کشیدن که بگم بخاطر اونه.

الان دو ساله متاهلم و سال اول بخاطر زودرنج بودنم خیلی اذیت شدم چون همسرم هر رفتار منو مبنی بر زودرنج بودنم می‌ذاشت و روحیم خیلی بد شده بود... ولی کم کم خودم سعی کردم کنترل کنم خودمو هرچند خیلی سخت بود ولی موفق شدم و الان نسبت به خیلی از مسائل عادی و چه بسا سرد برخورد می‌کنم‌.

از یه طرفم سعی کردم اطلاعات همسرمو با کتاب و نت بالا ببرم که متوجه بشه خیلی از رفتارام عادیه و همه خانما همینطورن نه اینکه فقط من!

ولی فکر می‌کنم افراد زودرنج بااحساس تر هستن...چون از وقتی که دیگه تو این مورد بهتر شدم، بی‌تفاوت شدم نسبت به خیلی از مسائل.

اطرافیان اگه زرنگ و باتجربه باشن درک می‌کنن که این حساس بودنا اغلب بخاطر دوست داشتن زیاده و آدم ازشون توقع ندارم...البته این نظر شخصی خودمه😉

اگه خواهر من بودی میبردمت  باشگاه دفاع شخصی یادت میدادم .سعی میکردم بهت بگم دنیا خیلی بزرگتر از نگاه نوک دماغی خیلیاس.حداقل روز ی دو وعده کشتی باهات میگرفتم که پوست کلفت شی که نترسی از صدای بلند نترسی از ادما نترسی از چهره های اخمو نترسی از جنگیدن ولی خوب خواهر من نیستی .به عنوان هموطن بهت میگم برو ورزش و اعتماد به نفست رو ببر بالا ورزش قویت میکنه..یاعلی.

 سلام 

 ما دلمون کوچک زود ناراحت میشه . 

 با زیاد شدن سن این مشکل رفع نمیشه یا  انقدر بهت فشار می آورند و سرزنشت می کنند که مجبور می شی احساساتت و بکشی یا اینکه انقدر دغدغه ها و مشکلات زندگی ات زیاد میشه  که حرف دیگران برات ارزشی ندارد ( این مورد یعنی پختگی ). ولی به نظرم این زود رنجی خیلی هم بد نیست وقتی شما از حرف یک نفر زود می رنجید یعنی آن فرد برایتان عزیزه و یا اینکه شخص مقابل رو نقطه ضعف شما دست گذاشته (🙂 اگر فرد عزیز بود ولی رفتارش  شما را آزار میده پس آن فرد اززندگی حذف کنید و اگر آن حرف سنگین بود سعی کنید آن مشکل رفع کنی یا در آینده با بقیه در میان نگذاری ) و یه موردی که خودم خیلی استفاده می کنم  با خندیدن جلو گریه ام می گیرم بعضی وقت ها ادم هایم که چوب خطشون پر شد را از خجالتشون در میام( برای خودت قانون بزار بیشتر از سه بار اشکم در آورد جوابش میدم یا بعد که آرام شدی باهاش حرف بزن مشکلش با توچه؟ اصلا چی میخواهد؟و.... بعضی آدم هام دنبال دردسر اند اصلا حرف میزنند که جوابشون بدی این جور ادم ها را باید سکوت کرد و در برابرشون خودت نگه داری تا زمانی که به ناحیه امن برسی )

 حافظ رندانه 

 استدلالتون جالب بود ولی نه ته تغاریم نه لوسم کردند نه بهم زور گفتند . پس مشکل چیه؟

سلام

فکر نکنم بالارفتن سن تاثیری روش بزاره.من که نسبت به گذشته ۱ درصد هم تغییر نکردم.نمیدونم اون حرفهایی که بابتش ناراحت میشی در چه حد هست شاید بعضی اوقات حق داری ناراحت بشی:(((((

Bidar Bidar عزیز

متاسفانه اطلاعاتم در این زمینه کم هست

اما نمیشه تک علتی هم به این مسئله نگاه کرد ممکنه جدای از زمینه‌ی روانی مسائل بیولوژی هم دخیل باشه

اما فرض من بر چند چیز هست یک اینکه ممکنه اشکال در انتظاری باشه که از دیگران داریم و وقتی خلاف انتظارمون برخورد میکنن بسته به احساسی که به فرد مقابل داریم واکنش های متفاوتی رو هم بروز میدیم که گریه کردن یکی از این واکنش هاست

دو اینکه احتمالش هست از لحاظ روانی احساس ضعف میکنیم و فردی که در موضع ضعف قرار داره راحت تر از دیگران گریه میکنه، دلایل دیگه هم مثل اضطراب، افسردگی که موجب شکنندگی افراد میشه و گاها یک زمینه زیستی هم دارند امکان دخیل بودنشون هست

به نظرم در این موارد بهتره که به متخصص مراجعه کرد اطمینان بیشتری داره 

 سلام 

  حافظه رندانه 

سپاس 

 بیشتر فک کنم همان سطح انتظار از دیگران است. فعلا دارم سعی می کنم   سطح انتظارم از دیگران کاهش بدهم. ببین که آیا این مشکل حل می شود یا نه 

سلام..

 منم۱۸سالمه...من انقدر بی خیالم نسبت به همه چیز ته تهش با طرف دعوا میکنم✌😂

یک دونه ادامس بخور و حباب هم درست کن باهاش.. بگو بیخیال همه چی...

بااین اخلاق خودت بیشتراز همه ضربه میخوری.

اگه خیلی رنجیدی باخودت بگو اون دنیا جوابتو میدم..بری حالشو ببری😂😂😂

روحیه لطیف خوبه قشنگه..ولی نه برای جامعه الان که تا تو صف نونوایی هم به حقوقت احترام نمیزارن و باید برای یک نوبت جیغ بزنی(خیلی برام پیش اومده)...

زمان وجامعه درست میکنن اخلاقتو🥀

برو کلاس رزمی

نظری نداشتم ولی خواستم بگم با کامت راما راستین خیلی حال کردم. دمش گرم

برو بازیگر شو:)

راحت اشکت در میاد و کارگردان بهترین بازی رو ازت میگیره ، حتی اصغر فرهادی هم که همه فیلماش غمگینه و اشک دراره میتونی ستاره فیلماش بشی؛)

...

خیلی هم به عنوان ی خانوم رفتار خوبی دارید ، من مشکلی نمیبینم تنها مشکل اینه که خودخواهی و میخوای خودتو عوض کنید.

دل توو دل نداری ، نگه میداری گنج

اینهمه زینت ، داره فریاد میکشه ثانیه شمار تووی سینه ات

سلام 

تو این دنیا کلی آدم هست با عقیده های جورواجور، این منطقی نیست که از همه انتظار داشته باشی طبق میل تو رفتارکنن و احساساتت و همه چیز رو در نظر داشته باشن،اینکه بدونی هر کاری از هر کسی بر میاد و همه حق اشتباه رو دارن شاید از عصبانیتت کم کنه