خانواده برتر

نازگل20 عزیز! حق با شماست من خیلی ناشکرم. قدر آرامش و سلامتی که خودم و خانوادم داریم رو ندارم.

M&Mعزیز می دونم بد میکنم از این می سوزم که برادرم همون اول گفت با این انتخاب بدون احساس هم به خودت و هم به اون بیچاره خیانت می کنی ولی من گفتم دوست داشتن بوجود میاد. الانم نه اینکه ازش متنفر باشم نه! فقط هیچوقت با دیدنش طپش قلب یا هیجان زیاد یا چیزایی شبیه به اینها ک نشون دهنده عشقه نداشتم. الان بعد از این مدت فقط میتونم بگم  بهش عادت کردم.

به خدا مادرم زن خیلی مهربون و فهمیده ای هستن فقط بعضی وقتا میگن دختر من میتونست شرایط عالی تری داشته باشه!

همین دیشب ک زدم ب سیم اخر و جلوش زار زار گریه کردم گفت اصلا از حرفاش قصد بدی نداشته و ب خاطر حرفاش گریه کرد. از اخلاق شوهرمم تعریف کرد و قبول کرد که نباید دیگه اسم کسی رو جلوی من بیاره. همین خود مامانم همیشه می گفت مهمترین چیز تو زندگی اخلاقه و الانم ب قول خودشون چون اخلاقش خوبه خوشی زده زیر دلمون و بهونه های الکی می گیریم.

اقا وحید یکی از ترس های بزرگ من همیشه این بود که  فکر میکردم مردای خوش تیپ بدون استثنا بد اخلاق و بد چشم هستن. اون خواستگارایی هم که گفتم چون در ظاهر امر هیچ ایرادی (خانوادگی، تحصیلی، مالی و تیپ) چیزی کم نداشتن میگفتم پس حتما مشکل اخلاقی دارن چون همه ادما که کامل نیستند.

اقا احمد بعضی وقتا که با همسرم بی خود و بی جهت بحث و دعوا میکنم (به خدا دست خودم نیست) اونم ناراحت میشه و میگه میدونم ب خاطر بیکاریمه. اینم بگم تو این یکسال خودش و خانوادش هیچی برام کم نزاشتن. میدونم من افسردگی پیدا کردم چون همیشه تصورم از ازدواج و زندگی ی چیز ماورایی بود.

بازم میگن مامان جون من بهترین مادر دنیاست چون هیچی برای ما کم نذاشتن شاید از علاقه شدیدشون هست که برای دخترش بهترین شرایط رو میخاد.

سبز عزیز! شوهر بیچاره من نه کچل نه چاقه نه زشته، معمولیه، فقط چون اون اوایل هیچ احساسی نداشتم شاید الانم به قول شما تلقینه که این حس بد رو ب من میده!

راستی من اصلا اصلا نزاشتم شوهرم از احساسم با خبر بشه، من فقط ب خاطر احساس مسئولیتی ک دارم باهاش مهربونم و اونم فکر میکنه ک من عاشقشم. از این تظاهر و حس های دوگانه خودم حالم بهم میخوره. من اینجوری نبودم اما شیطون بدجوری رفته تو جلدم. تو رو خدا برام دعا کنبد....

آقا علیرضا ! حرفای شما خیلی ب دلم نشست. واقعا هم ک این من هستم ک آرامش ندارم و زجر می کشم.

جناب ناشناس! از وقتی ک برای جواب ب من گذاشتین خیلی ممنونم. باور کنید همیشه از خدا میخام منو عاشق کنه ولی تا میرم حس خوب پیدا کنم دوباره حال و روزم بد میشه و ازش فاصله میگیرم.

توی این مدت چندبار ازش پرسیدم تو واقعا شوهر منی؟ من مال تو شدم؟ اونم (بی خبر از احوالات من) با افتخار میگه آره !

آقا اسماعیل! من دلم هیج جا نیست! متاسفانه یا خوشبختانه من هیچوقت تو زندگیم عشق رو تجربه نکردم. حق با شماست بر خلاف قبل از ازدواجم، الان شدیدا تاثیرپذیر شدم. آخ ک من کل زندگیم شده حسرت گذشته....ب قول شما ی روزم حسرت این روزا میمونه رو دلم...

بعضی اوقات واقعا ب این نتیجه می رسم ک قلبم سنگیه! و الا باید تا حالا محبت های بی حد شوهرم از من ی عاشق بی قرار می ساخت. اصلا نکنه تقصیر اونه ک با وجود اینکه من هرچی بدی می کنم اون بازم خوبی می کنه؟؟؟؟؟؟؟

سبز عزیز! حتما منم ی ایده الیست هستم. هیچی منو اغنا نمی کنه. میترسم خدا قهرش بگیره و ازم رو بگردونه...

ب قول پدرم ک همیشه بهم می گفتن بابایی قدر خوبی ها و زیباییت رو بدون ولی مواظب باش غرور نگیردت... فکر میکنم ب خودم مغرور شدم...

آقا علیرضا! باز هم از توجه و دلسوزی شما ممنونم. شما ب من لطف دارین. ب سایتی ک فرموده بودین سر زدم، عالی بود. ممنون. باور کنید من موقع انتخاب همسرم ب خدا توکل کردم و ازش خواستم بهم کمک کنه. چون از تحقیقات معلوم شد ک پسر با ایمان و با اخلاقیه دلم نمی خواست ب خاطر اینکه کار نداره یا از نظر ظاهری معمولیه بهش جواب رد بدم. من قبلا مطالعاتم زیاد بود و مطالبی راجع ب انتخاب همسر خونده بودم و بعضی احادیث ک می گفتن اگر مردی ایمان و تقوا داشت و امانتدار بود ب او دختر دهید.... چه جالب ک اینا الان ب یادم میاد....فکر می کنم این حسای بد ب خاطر دوریم از خداست .

آقا طغرل! ب جدایی ی زمانی اون اوایل خیلی فکر کردم، ولی دیدم نمیشه نمیتونم. ما هر دو از خانواده های آبروداری هستیم و مهمتر از اون مطمئنم ک خون ی نفر خدایی نکرده میوفته گردنم، همسرم فوق العاده ب من علاقه منده. چون بعد از این مدت علت درستی برای جدایی وجود نداره. تازه خانواده هامون ب خاطر خودمون هم ک شده نمیزارن این اتفاق بیوفته. میدونم بیشتر آبروریزی پیش میاد و دل همسرم میشکنه و دیگه جبران ناپذیره.

زندگی من فقط ی معجزه میخواد..... دعام کنید....

خیلی به ما دستور «استخاره» ندادند. استخاره کردن دو قسم است؛ یک دعای مخصوص استخاره است که آن واقعاً اول و آخرش نور است و در دعای سی‌ و سوم صحیفه سجادیه هست. هر کسی تصمیم گرفت یک کاری را انجام بدهد ولو به حسب ظاهر خیر است اما خیرش را از خدا بخواهد، همین طور وارد کار نشود! این یک دستور اکید اسلامی است و جزء سنن ماست و بسیار کار خوبی است. این دعای استخاره، یعنی طَلَبُ الخِیر. یعنی خدایا! من این کار را حالا فکر کردم، دیدم که به حسب ظاهر مصلحت است؛ دارم انجام می‌دهم. من که از عواقبش خبر ندارم، از همراهانش خبر ندارم؛ تو خیر مرا در این کار قرار بده. این استخاره، یعنی طَلَبُ الخِیر .

اما آن استخاره که انسان قبل از این که فکر بکند، قبل از این که مشورت بکند، قبل از این که ارزیابی بکند؛ فوراً به قرآن تفأل بزند، این کار را خیلی به ما دستور ندادند! البته در موقع حیرت که انسان واقعاً متحیّر شد؛ آن یک راه دیگری است. بنابر این اولا آن دعای استخاره فراموشمان نشود، ثانیا این که در هر کاری فکر و تدبّر و مشورت و ارزیابی و تعقّل باشد و ثالثا اگر واقعاً متحیّر شدیم، ماندیم؛ نمی‌دانیم کدام کار برای ما صحیح است، کدام کار ناروا. آن وقت به قرآن استخاره می‌کنیم.

مطلب تمام.

با همه این تفاسیر هیچ دلیلی عقلی وجود ندارد وقتی که آدم فکر می کنه یه زندگی رو میشه خوب ساخت، بریم برگردیم به ما قبل که ای بابا من استخاره کرده ام و بد اومده الان بهتر این زندگی رو تموم کنم.

پایان زندگی مشترک یعنی یک مصیبت نه یه کار خیر. خواهش می کنم توصیه به جدایی نکنیم. این نظر بنده هست.

خواهرها و برادرهای عزیزم! خدا میدونه از وقتی ک با شما درد دل کردم  چقدر آروم تر شدم. خوشحالم ک منصفانه قضاوت می کنید.

ملکه بانوی عزیز! شما چقدر خوب وضعیت منو توصیف کردین. از راهنمایی های دلسوزانتون ممنونم.

توی پستای قبلی یکی از دوستان با نام علی کامنتی درمورد جدایی گذاشته بودند ک من اشتباها آقا طغرل رو مخاطب قرار داده بودم ببخشید.

و اما در مورد پیشنهاد آقا طغرل باید بگم انتخاب لباس ب سلیقه من هم وقت میخاد هم پول ک متاسفانه هیچکدوم موجود نیست. ولی مطمئنم ک میتونه موثر باشه. هرچند دیگه از ما گذشته اصل این دوران عقد بود که بیشتر مورد توجه بودیم و برای من مهمتر بود.

آقا اسماعیل! خودم هم ب مشاوره فکر کردم اما گفتنش ب همسرم سخته. میدونم ک ممکنه ب خاطر من قبول کنه ولی احتمالا کم کم ب اصل ماجرا پی ببره و شاید اون موقع شرایط برام سخت تر بشه.

آقا سامان محترم! اون پستی ک گفتین رو کامل مطالعه کردم. مهمترین نتیجش همون صبر بود ولی فراموش نکنید آدم وقتی عاشقه تحمل خیلی از مشکلات براش آسون میشه، دیدین وقتی کسی مشکلی توی زندگیش بوجود میاد همه بهش میگن مهم عشقه وقتی زندگیتو عشقتو دوس داشته باشی بقیه چیزا حله! ولی توی قصه زندگی من عکس این قضیه صادقه. همه چیز سر جاشه ولی عشق نه!!!!!

باور بفرمایید من تمام تلاشم رو می کنم برای عاشق شدن. در کلام و رفتار و عمل خودم طوری وانمود میکنم ک حالم خیلی خوبه، عاشقم، زندگیمو دوست دارم و از این حرفا بلکه کم کم واقعا ب حقیقت تبدیل بشه و روم تاثیر بذاره ولی بازم بی فایده س.  می دونم همسرم می تونه برای خیلی از خانم ها ایده ال باشه، میتونه ی زندگی آروم و راحت برای من فراهم کنه، می دونم ک توی احساس و علاقش ب من صادقه؛ منم قدر این خوبی هاشو دارم. به هم احترام میزاریم و حتی در کوچکترین موارد با هم تفاهم داریم. اگر هم در ی قضیه ای تفاهم نباشه خیلی خوب میتونیم با صحبت و همفکری حلش کنیم. می بینید همه چیز ظاهرا خوب و آرومه! ولی کسی از دل من خبر نداره.

خانومی عزیز! از شما هم ممنونم. راستش چون از اول با این فرض اومدم جلو ک چون شوهرمه پس باید دلم براش تنگ بشه، پس باید نگرانش بشم، پس باید وقتایی ک بیمار میشه پرستارش باشم و خیلی چیزای دیگه؛ الان واقعا نمیدونم ولی اینو میدونم ک اگه مثلا همسرم با ی خانوم دیگه ارتباط پیدا کنه اصلا برام مهم نیست. چون هیچوقت حس مالکیت بهش نداشتم. میبینین از ی خانوم جوون این ویژگی خیلی ب دور و عجیبه!!!!! یا مثلا صبحایی ک قراره همسرم رو اونروز ببینم برام با بقیه روزا هیچ فرقی نداره و هیچ انگیزه ای ندارم.

تو رو خدا هر کی صاحب عشق پاکه قدر این نعمت خیلی خیلی بزرگی ک خدا بهش داده رو بدونه. قبول کنید ک ما آدما همونقدر ک به "دوست داشته شدن" نیازمندیم ب "دوست داشتن" هم احتیاج داریم....

ببخشید بازم طولانی شد.