خانواده برتر

سلام من واقعیت آدم موفقی نیستم ولی اگه اجازه بدید چند تا نکته رو بگم چون آدم موفق زیاد دیدم

۱-یه آیه توی قرآن هست که میگه شاید چیزی را دوست داشته باشید و آن به ضرر شما باشد و شاید چیزی را دوست نداشته باشید و آن برای شما بهتر باشد 

شما باید برای رسیدن به هدف خودتون نهایت تلاش رو بکنید ولی اگه به هدفتون نرسیدید فک نکنید خدا کمکتون نمی کنه یا شما رو دوست نداره شاید به صلاحتون نبوده

۲-من همیشه از بزرگان شنیدم که میگن شما برای خدا بندگی کنید تا خدا همه چیز رو بنده شما کنه 

فک نکنید بندگی خدا خیلی کار سختیه شما همین که واجبات رو انجام بدید و کارای حرام رو نکنید یعنی بندگی 

۳-خدا هیچ وقت بنده اش رو فراموش نمی کنه این بنده هست که خدا رو فراموش میکنه

۴-موفقیت رو فقط توی پزشکی دانشگاه تهران نبینید البته شما باید واقعا واسه هدفتون بجنگید ولی فک نکنید هرکی پزشکی نمیخونه آدم موفقی نیست

۵-تنها راه رسیدن به موفقیت اول توکل بعد فقط فقط تلاش و برنامه ریزی درست هست

۶-پیشنهاد میکنم کتاب رمز پیروزی مردان بزرگ نوشته آیت الله سبحانی رو مطالعه کنید خیلی مفیده

در نهایت امیدوارم با اراده قوی و توکل برخدا به هدفتون برسید و اون رو زندگی کنید

یاعلی

سلام عزیز دلم 

 اینکه میگی از خودم راضی نیستم این خوبه و لازمه پیشرفتت میشه ولی از طرفی وقتی ذهنت این باشه که خدا با من نیست یا دوستم نداره و  از این دست افکار منفی دقیقا سَد راهت میشه و ناامید و کلافه میشی و باعث میشه درجا بزنی ...یهو به خودت میای میبینی  چند روز دیگه مونده به کنکور۱۴۰۰ و تو موندی و یه عالمه درس نخونده و آرزوهای بر باد رفته ...

پس اول از همه باید تمام افکار منفی تو بریزی دور و ذهنتو پاک پاک کنی...

برنامه ریزی درست حسابی بکنی و طبق اون پیش بری و نزاری لحظه هات به بطالت بره چون زمان هرگز بر نمی گرده...

بعدم عزیزدلم لازمه هر رسیدنی و هر موفق شدنی تلاشه نه اینکه یه گوشه بشینیم و خیال بافی کنیم .و منتظر باشیم اتفاق بیفته و تو هر جای دنیا بگردی راز موفقیت انسانها فقط تلاش و تمرین مستمره...

و اینکه خدا همیشه بیاد ما هست اما  این ما هستیم که دائم حالی به حالی میشیم و میگیم بیاد ما نیست و اون طور که باید بندگی شو نمیکنیم. 

تو طول روز هم حداقل نیم ساعت ورزش کن تو روحیه ات

سلام من زیاد اهل نظر دادن نیستم ولی این ی موردو دلم نیومد نظر ندم

من پیشنهاد میکنم اصلا اصلا به رشته پزشکی یا حتی پرستاری امیدوار نباشید خواهر من سه سال شبانه روز خوند آخرشم دانشگاه آزاد پرستاری هم نیاورد خیلی خیلیم درسش عالی بود

قصدم نامید کردن شما نیس فقط میگم همه قرار نیست دکتر و مهندس و... بشن شما یکسال سعی خودت کردی شکست خوردی امسالم سعی خودتو بکن انشاه الله قبول میشی ولی اگه یک درصد نشدی دیگه تلاش نکن واسه کنکور پزشکی و رفتن به سال سوم خوندن برای کنکور ی راه جدید تو زندگیت باز کن و خودتو به ی رشته دیگه سرگرم کن ی رشته ایی بجز پزشکی که هم دوستش داشته باشی و هم توش استعداد داشته باشی 

سلام عزیز دلم 

 اینکه میگی از خودم راضی نیستم این خوبه و لازمه پیشرفتت میشه ولی از طرفی وقتی ذهنت این باشه که خدا با من نیست یا دوستم نداره و  از این دست افکار منفی دقیقا سَد راهت میشه و ناامید و کلافه میشی و باعث میشه درجا بزنی ...یهو به خودت میای میبینی  چند روز دیگه مونده به کنکور۱۴۰۰ و تو موندی و یه عالمه درس نخونده و آرزوهای بر باد رفته ...

پس اول از همه باید تمام افکار منفی تو بریزی دور و ذهنتو پاک پاک کنی...

برنامه ریزی درست حسابی بکنی و طبق اون پیش بری و نزاری لحظه هات به بطالت بره چون زمان هرگز بر نمی گرده...

بعدم عزیزدلم لازمه هر رسیدنی و هر موفق شدنی تلاشه نه اینکه یه گوشه بشینیم و خیال بافی کنیم .و منتظر باشیم اتفاق بیفته و تو هر جای دنیا بگردی راز موفقیت انسانها فقط تلاش و تمرین مستمره...

و اینکه خدا همیشه بیاد ما هست اما  این ما هستیم که دائم حالی به حالی میشیم و میگیم بیاد ما نیست و اون طور که باید بندگی شو نمیکنیم. 

تو طول روز هم حداقل نیم ساعت ورزش کن تو روحیه ات خیلی اثر گذاره و هر موقع افکار منفی امد سراغت یه سوره از قرآن یا یه ذکریکه باهاش انس داری با خودت تکرار کن که دلت قرص بشه ...

وقتی تو حرکتت آغاز شد و استمرار داشت مطمعن باش برکت خدا به سمتت نازل خواهد شد عزیزم

آرزو میکنم یه روزی پست بزاری و خبر موفقیت و سربلندی تو بهمون بدی ♥️🙏🏼

سلام. 

امیدوارم دحالتون خوب باشه. شاید هم نباشه نمیدونم.

من پارسال در همین وضعیت شما بودم.امسال دیپلم گرفتم و ۱۸سالمه. فکر کنم بهتر از هرکسی بتونم وضعیتتون رو درک کنم. اتفاقا من هم پارسال قبول نشدم چون چیزی نخوندم که بخوام قبول بشم. از جانب اطرافیان از نظر روحی تخریب میشدم اما خوب همون طور که همیشه کار خودم رو میکردم و به حرف هیچ کسی گوش نمیدادم نخوندم. گریه و حرص و جوش خوردن رو همین چند ماه پیش حتی یک ۴۰روز مانده به کنکور داشتم چون بهم میگفتن حالا این ۴۰ روز رو بخونی قبول میشی. میدونستم که نمیشه چون واقعا نمیخواستم. حتی همین قلمچی هم ثبت نام کردم بدرد من که نخورد چون آدمی نیستم که با برنامه ای که بهم دیکته میکنند پیش برم. به نظرم واسه من که بدرد نخوره. این ۲۳۱روز مانده به کنکور رو الان از نظر ذهنی کاملا جمع و جور شدم. هر جور که دلت میخواد بخون من خودم از نصیحت شدن و نصیحت کردن بدم میاد نصیحت گوش کن هم نیستم.روش مطالعه خودت رو بزو. اما خداییش یک بار یه این  حرف آخر پیام دادم پنج روز با حرف آخر و هفت الگو زیست شناسی  و محاسبات رو  گرفتم به صورت رایگان برام فرستادن معرکه بود البته که زیاد خودشون رو تعریف میکردند. شاید اگر از نظر مالی مشکلی نداشته باشید میتونید با اون پیش برید . اگر هم که میخواید به صورت آزمایشی ببینید چطوره بهش پیام بدید شمارش رو یادم نمیاد.

سلام

خودشناسی خودشناسی خودشناسی

تحقیق تحقیق تحقیق 

تفکر تفکر تفکر

تلاش تلاش تلاش تلاش تلاش تلاش !

همه ی اینارو برای قرار گرفتن و ادامه دادن مسیر درست زندگیت انجام میدی.

اگه سه مورد اول رو به اندازه ی کافی انجام دادی ولی دقیقا مسیر زندگیت ( مثلا در اینجا رشته ی دانشگاه مورد علاقه ات ) رو پیدا نکردی به خدا میسپری (‌البته قبل از اون هم توکلت به خدا هست)

یادمه تو انتخاب رشته خودم بین دو تا رشته مختلف شک داشتم و یکی بهم گفت یه دعایی هست تو صحیفه سجادیه اومده اونو بخون و انتخاب کن و خدا برات بهترین امر رو رقم میزنه.

و من هم با این که اون موقع  اعتقاد نداشتم میتونه کمکم کنه گفتم شانسم رو امتحان میکنم و خوندمش.

و بعد رشته ای و در دانشگاهی قبول شدم که با هیچ رشته و دانشگاهی در جهان حاضر نیستم عوضش کنم!

و تا آخر عمر هم فقط به خاطر همین یه مورد خدارو شکر کنم بازم کمه!

من به اعتقادات شما احترام میذارم اما بعضی مسائل مثل کنکور چیزی نیست که ربطی به خدا داشته باشه بلکه سیستم آموزشی ایرانه. پسر عمه من از بچگی انگلیس زندگی میکنه و روابط خوبی هم با هم داریم و همیشه چه وقتی که ایران میومد یا به صورت مجازی با هم ارتباط داریم. اونجا اصلا کنکور وجود نداره. کسی برای رسیدن به پزشکی نیازی نیست یه امتحان دشواری به اسم کنکور تجربی بده. همه فقط درسهای مدرسه شون رو میخونن و دیپلم میگیرن و بعد مدارکشون میفرستن و به راحتی تو هر رشته ای که دوست داشته باشن وارد میشن. البته بسته به نمرات مدرسه شون سطح دانشگاه هاشون تغییر میکنه ولی مشکلی برای وارد شدن به یه رشته وجود نداره. نه تنها انگلیس بلکه اکثر کشورهای اروپایی و کانادا و آمریکا کنکوری وجود نداره. اونجا همین که دانش آموز خوبی باشید و درس بخونید و امتحانات مدرسه رو بدید برای ورود به هر رشته ای کافیه. متاسفانه ما در جامعه ای زندگی میکنیم که مثل ماهی آکواریوم شدیم و فکر میکنیم اگه تنونستیم پزشکی بیاریم یعنی لایق نبودیم یعنی خدا ما رو دوست نداشته یعنی ما تلاش نکردیم ما خنگیم !! منتها شما و ماها داریم تو ایران زندگی میکنیم پس چاره ای نداریم جز این که با روش های اشتباه اینجا بریم جلو. شما به خودتون بگید من تمام تلاشم رو امسال میکنم فارغ از نتیجه. در آخر سعی کنید با خودتون مهربون باشید.

1_ سپاسگزار داشته هات باش

2_ به دیگران بدون چشم داشتی در حد توانت کمک برسون

3_ از شکست هایی که میخوری درس بگیر و تسلیم نشو

منم به آرزوم نرسیدم و نمیدونم باید چیکار کنم🤯

 من پزشکی دانشگاه تهران نخوندم ( اگر مبنای شما برای موفق بودن و بهترین بودن و ... اینه باید بگم من هیچی نیستم ! )

ولی خودمو دوست دارم 

و بابت اینکه به یک هدفی نرسیدم خودزنی و خودتخریبی نمی کنم

تو زندگیم تلاش کردم ، هدف داشتم ، هدفایی که متناسب با توانایی و امکانات خودم در نظر گرفته بودم . 

بیشتر وقتا بهشون رسیدم - یه بارم نرسیدم !!!! 

و این نرسیدن رو چند سالی طول کشید تا هضم کنم و بپذیرم 

الانم دوباره سر پاشدم و برای اهدافم تلاش می کنم 

ولی از اون تجربه ای که داشتم یاد گرفتم اونچیزی که سهم خودمه انجام بدم - و بدونم و بپذیرم یه چیزایی م تو زندگی دست من نیست ! اونا رو رها کنم .

اگرم به نتیجه نرسیدم تو یه موضوعی نه نا امید بشم نه دست از تلاش بکشم نه به بخت و اقبالم قر بزنم نه از خودم متنفر شم  - فقط بپذیرم نرسیدن به یک هدف هم بخشی از مسیره 

برای مفید و موثر بودن زندگیم و احساس اینکه برای بقیه هم بودنم مفیده هم نیازی ندارم کیستی و ارزشمندی خودمو گره بزنم به یک موقعیت خاص و فقط و فقط در اون صورت احساس خوشبختی کنم 

نهایتا

همون حرفی رو بهت می زنم  که اون موقع ینفر بهم گفت : ما مامور به تلاشیم نه مامور به نتیجه !!!

ضمن اینکه بعد از تغییر دادن این ذهنیت های مخربی که داری

پاشو برو یه مشاور تحصیلی کار درست پیدا کن 

دلایل عدم موفقیت تو ازمون قبلت رو بررسی کن

و مسیر و مراحلی که باید طی کنی و یه برنامه زمان بندی خوب بچین برای آزمون سال بعدت - همین !

دوستان حرفای زیبایی زدن به خصوص کاربر حمید حسینی 

در رابطه با نظر کاربرAli Soroushi:
دختر و پسرخالم منم انگلیس هستن و به قول شما شاید به راحتی و باپرداخت هزینه،  هر دانشگاهی که دلشون میخواست تونستن برن ولی الان هیچکدومشون نتونستن در همون مسیر علمی که براش وقت گذاشتن کاری پیدا کنن بلکه وارد شغل های دیگه شدن. اگرم دقت کنید بیشتر افراد دانشمندو نخبه ای هم که در خارج هستن اکثرشون غیر بومی هستن و از کشورهای دیگه اومدن . چرا که سختگیری باعث میشه که مغز رشد کنه و فعالتر بشه. گرچه من با این سختگیری ها و سیستم اموزشی خودمون هم مخالفم ولی مطمنن هر هدفی که براش وقت و انرژی نزاریم مطمنن هیچ ارزشی نداره و فقط اون مدرک به درد قاب گرفتن و به دیوار چسبوندن میخوره .
در واقع الان یه جور افراط و تفریط تو سیستم اموزشی کل دنیا وجود داره که خروجی اون افراد از لحاظ سلامت دچار مشکل شدن. سختیگیری زیاد خب استرسو افسردگی و ... به دنبال داره و راحت طلبی زیاد هم، به باد دادن سرمایه و عمر ..

اما در رابطه با صحبت دوست عزیزم.

یه چیزی که من در این مدت از زندگی فهمیدم این بود که

ما در یک دنیای غیر قابل پیش بینی، با انتخاب فراوان،  فرصت کم و علایق بیشمار زندگی میکنیم. 
شاید الان بزرگترین و تنها دغدغه ی شما، درس باشه اینکه بتونید مثلا پزشکی در بهترین دانشگاه ایران قبول بشید. 
اماا من میگم در اینده خواهید دید که انتخاب همسر، پیدا کردن کار، داشتن درامد و...روبه رو میشید

 بعد با دغدغه های بزرگتر حالا که اینا رو به دست اوردم ، چجوری حفظش کنم و استرس های بیشمار و انرژی های بیشمار برای اینکه همین سرمایه ای که به دست اوردید رو حفظ کنید و از دستش ندید و حتی بیشترش کنیدو یهویی چشماتونو باز میکنید میبینید جوونیتون رفته، اون زیبایی اندام و چهرتون بهم خورده وتک  موهای سفیدو میبینید که نشون میده که ....

و بعد سوالای بعدی اصلا اینهمه وقت گذاشتم استرس کشیدم یه چیزای باارزشو مثله سلامتی رو وسط گذاشتم ایا ارزش داشت؟ ویا اصلا هدف این دنیا چیه؟ قراره به چی برسیم ؟ فرض کن بهترین شغل دنیا مثلا یه مطب زدی هرروز از صبح ساعت 8 بیدار بشی تا شب . عین ربات که یه خواب راحتم نداری ... و بعد یهویی چشم باز میکنی میبینی تو یه کاخی ولی یه بار نشده بود که مثلا روی صندلی راحتیت بشینی و  یه قهوه بخوری و با ارامش مجله مورد علاقتو بخونی....

خب ا اینده تورو خدا میدونه، میدونه که یکسریا میتونن در عین حال که سخترین شغل دنیا رو داشته باشن اما لذتشم ببرن و یکسری اینقدر استرس میکشن که هیچ وقت احساس آرامش نمیکنن.چون ادما باهم فرق میکنن در حالی که با یه کار راحت بهترین و قشنگترین زندگی رو برای خودشون میتونسن بسازن.

 اینجاست که گفته میشه که تو تلاشتو بکن اما نگو حتما حتما همین رشته رو میخوام شاید الان وارد رشته پزشکی نشدی و  دنیا جوری رقم خورد که دوباره توروبه همون علایقت برسونه . تو میگی بهترین رشته پزشکیه، من میگم به رشته های دیگم مثله فیزوتراپی، تغذیه، علوم ازمایشگاهی، حتی بینایی سنجی، گفتار درمانی، کاردرمانی ، رادیولوژی و... هم فکر کن چون هر کدام ازین رشته ها برای دکترا میتونی دوباره یکی از رشته های phd پزشکی رو امتحان بدی و در استخدام بیمارستان در بیایی و یا حتی تو مراکز تحقیقاتی کار کنی. 

با کسی خودتو مقایسه نکن، در حد توانانیت تلاش کن ( مثلا بعضیا تا سر حد مرگ درس میخونن و حتی شبا بیدار میمونن در حالی که این به کله سیستم بدن اسیب میرسه که آثارش تقریبا ده ساله یا بیست ساله دیگه به شکل آلزایمر، و هزار جور بیماری عصبی و روحی روانی نشون میده ) و در اخر نیتجه رو به خدا بسپار. هر رشته ای قبول شدی در اون رشته حداکثر تلاشتو بکن و از خودت راضی باش  ( یعنی فرضا اگر در حد توانت رتبه 10 کلاست شدی باز خوشال و راضی باش چرا که دیده شده اونی که رتبه اول بوده هیج جایی براش کار پیدا نشده ولی اونی که مثلا معدلش 14 یا 15 هم بوده به خاطر اینکه تو کار عملی حسابی ماهر بوده تونسه نظر خیلیا رو جذب کنه  و شرکت های بزرگ استخدام بشه. ) 

یه کلام اینکه تلاشتو بکن و بعد نتیجه رو به خدا بسپار 
 

خانم عزیز

اولا اینو بدون لزوما صلاح زندگیت پزشکی نیست

ثانیا

شما از خدا کمک میخای

رقیباتم از خدا کمک میخان دست به سینه که ننشستن تازه خیلیهاشون چند برابر تو زحمت کشیدن شرایطشونم وخیمتره 

این خیلی خودخواهییه که فکر اونی خدا باید از بیین ۶۰۰ هزار نفر به تو فقط کمک کنه

چون رقابته پس حتما خیلیهاقبول نمیشن

این که از ۶۰۰ هزار نفر، قبول نشدن ۵۹۹۹۰۰  نفر در دانشگاه تهران رو گردن خدا بندازیم نمیشه که اخه باید با منطقم جور در بیاد 

پزشکی یه پروژه چندسالس که از قبل دبیرستان شروع میشه

فکر نکن دوسال پشت کنکور موندن تلاش زیادیه

اونی که میبینی یه ساله قبول میشه فکرنکن فقط یه سال زحمت کشیده تو دوسال بعد بگی چرا خدا اونو کمک کرده تو رو نه

اونی که یه ساله قبول میشه

همشتمش رو خوب خونده

نهمش رو خوب خونده پایشو قوی کرده آزمون تیزهوشانم قبول شده

دهمشو کنکوری تلاش کرده

یازدهمشو کنکوری خونده

دوازدهمش از پشت کنکور موندن خیلیها بیشتر زحمت کشیده!

هوش و استعدادشم داشته

حالا یکی میاد میگه من ۲۰ روز خوندم دورقمی شدم خخخ اینا همش کلکای موسساته

اونی که ۲۰ روز خونده یه پایه ی خیلی خیلی قوی داشته که نتیجه جندین سال زحمت در سالهای قبل کنکوره

الان مگه خفن تر از رستگار رحمانی هست؟

از سربازی اومد از بهمن شروع کرد یک شد اونم از روستا دور افتاده

همه اینو میگن از بهمن شروع کرد یک شد

ولی ایشون قبل سربازی دورقمی ریاضی شد!! این یعنی پایه قوی

کسیم نمیدونه دوران سربازی میخوند یا نه(صد درصد میخوند)

و اینکه ایشون تو مصاحبه میگفت زبانم عالی بود از خیلی از تهرانیا زبانش بهتر بود نمیدونم چه روستای عقب افتاده ای هست که کلاس زبان سطح پیشرفته داره قطعا ایشون در جایی با امکانات کلاس زبان و البته مدرسه ای تیزهوشان قوی تر از مدرسه خیلیا رفتن

ولی همه میگن از روستا اومد از بهمن شروع کرد خوندن یک شد

عقبش رو کسی نمیبینه

دوسال پشت کنکور موندن واقعا تلاش زیادی نیست

ولی خب میشه با برنامه ریزی خوب و تلاش بسیااار زیاد دوساله قبول شد اونم نه پزشکی تهران شاید پزشکی آزاد یا پردیس

کامنتم رو دوباره خوندم و لازم دونستم یه چیزایی بهش اضافه کنم

این که تو الان باید چیکار کنی؟

بهترین کار اینه که نه تنها از فکر پزشکی دانشگاه تهران بلکه کلا از فکر رشته ها و دا نشگاه ها بیای بیرون و فقط و فقط به پیشرفت خودت نسبت به خودت در یادگیری درس ها سرعت  و دقت و تمرکز در تست زنی و افزایش تراز  و  نسبت به نمرات قبلی خودت فکرکنی و ابدا خودت رو با بالاتر از خودت  مقایسه نکنی و سعی کنی از هم رده های خودت جلو بزنی و خودت رو با اونا مقایسه کنی تا به بالا برسی 

پس تمرکز و هدف اصلیت درسا باشه 

هدفت پزشکی نباشه 

هدفت یادگیری فصل یک زیست باشه اگه یادگرفتی یعنی به هدفت رسیدی و خوشحال باش بعد برو سراغ هدف بعدی فصل 2 هدف بعدی فصل 3 و برای بقیه درسا و نمراتم همینطور هدف گذاری کن تتا بتونی کنکورت ور نسبت به خودت خوب بدی و از حداکثر ظرفیتت استفاده کنی

فکر پزشکی دانشگاه تهران رو بنداز دور تو به حداکثر خودت برس و به اون فکر کن ازکجا معلوم شاید این حداکثر ظرفیتت حتی رتبه یکم باشه

به ماه آسمان

شوخی میکنید؟ من نصف اعضای فامیلم خارجن. خودم هم چند وقت اونجا زندگی کردم. دقیقا اونجا متناسب با مدرکشون کار پیدا میکنن. مدارک بالا هم لازم نیست با یه دونه لیسانس صاحب تخصصی ترین شغل ها میشن

سلام جناب ای کاش

نمیدونم خانم هستید یا اقا

ولی میخوام بهتون بگم شما اگه کسی که دهم تیزهوشان قبول شده رو برای من مثال میزنید منم در جواب میگم که از همون کلاس هفتم توی مدرسه تیزهوشان درس خوندم و از کلاس همون موقع کتب پیشرفته سمپاد و المپیاد بهمون تدریس میشد و تقریبا با دروس دبیرستان اشنا بودیم . نه از یازدهم و دهم !!

من اصلا دانش اموز با پایه ضعیف نیستم ! اصلا !

کم مونده برگردین بگین برو پی شاخ اینستا شدن از تو درسخون در نمیاد !!

بدبختانه اشکال من این بود که سال کنکورم طمع کردم و درسای کنکورو گذاشتم کنار و فقط به امید المپیاد خوندم بلکه مدال بیارم و از کنکور معاف بشم !! الان همش احساس میکنم به خاطر غرور و طمعی که داشتم خدا داره تنبیهم میکنه .  ( شایدم اشتباه میکنم . ادم مذهبی نیستم ولی دیگه کم اوردم و مجبور شدم اعتراف کنم ) 

در کل از نظرتون و وقتی که گذاشتین ممنونم . از خیلی قسمتاش استفاده کردم

اقای حمید حسینی واقعا ازتون ممنونم

اینقدر نظرتون خوب و پر محتوا بود که تو دفترم یادداشتش کردم همیشه جلو چشمم باشه

کتاب رو هم حتما مطالعه خواهم کرد . مرسی از راهنماییتون

سلام اقای محمد

از کجا باید خودمونو بشناسیم ؟

با چهار تا تست و ازمون خودشناسی انلاین که هر دفعه یه نتیجه مختلف دارن قطعا خودشناسی به دست نمیاد! بیشتر راهنمایی میکنید لطفا ؟

میشه اون دعای صحیفه سجادیه رو به منم یاد بدین بخونم بلکه دلم اروم بشه 

مهشید خانم نظرتون اینقدر قشنگ بود که از ذوقم چند بار خوندمش

نکته هاشم یادداشت کردم که بعدا استفاده کنم

و از دعای خیرتون واقعا ممنونم

از ته قلبم ممنونم

پس طبق گفنه خودت برای کنکور تلاش نکردی  و درسارو گذاشتی کنار مشخصا نباید انتظار بیهوده داشته باشی و عدم موفقیت بخاطر  تلاش نکردن خودت برای کنکور و انتخاب هدف اشتباه رو کمک نکردن خدا بدونی

من تو رو با سمپادی مقایسه نکردم

من تو رو با سمپادی ای مقایسه کردم که سه سال کنکوری خونده نه المپیادی!

وگرنه من  رفیق سمپادی خل و چل کم نداشتم هیچ پخی نشدن 

نظر جناب ای کاش خیلی خوب بود

شما اگه از الان بخوای بگی پزشکی دانشگاه تهران احتمالاً فشاری که بهت میاد بر اثر این ذهنیت باعث بشه شما از درس زده بشید

هر روز قصدتون این باشه که بهتر (منظور از نظر کیفیت و کمیت مطالعه‌ست) از دیروز میشم و تمام تلاشم رو میکنم نتیجه هر چی شد حاصل تلاشمه و با روی باز می‌پذیرمش

هم تمام تلاش تونو میکنید و هم این همه حرص و جوش نمی‌خورید

سلام عزیزمم

کمترین کاری ِ که ازمون بر میاد...

در هر حال هر چیز با ارزشی به آسونی بدست نمیاد پس تلاش کن و ناامید نباش...

موفقیت تنها نصیب معدودی می شود و این در حالی است که کثیری از مردم در رویای موفقیت به سر میبرند.

🌹 جان جانسون

نظرمو نوشتم بعد پاکش کردم تا دل کسانی که کامنت گذاشتن رو نشکنم. تلاش کن برای زندگیت و به نتیجه ای که میگیری راضی باش. رضایت قلبی به نتیجه ی تلاشت درحالیکه مطمئنی بالاترین تلاشی که تونستی رو کردی، بهترین موفقیت هست و از اعتماد به خداوند ناشی میشه.

به نظرم موفقیت های انسان به خواست خدا ارتباطی نداره!

نمونه های زیادی من توی زندگیم دیدم که اصلا به خدا اعتقادی نداشتن

ولی با تلاش خودشون و پارتی هایی که داشتن به جاهای خیلی خوبی رسیدن

شما محکم و با اراده درس بخون با دقت و پشتکار

به هیچکسی احتیاجی نداری!

سلام

چند ماهه که هیچ نظری ندادم ولی اتفاقی امروز اومدم اینجا و واقعا نتونستم جواب ندم.

سلام

چند ماهه که هیچ نظری ندادم ولی اتفاقی امروز اومدم اینجا و واقعا نتونستم جواب ندم.

ببینین واقعیت اینه که اگه این همه تبلیغات پزشکی نبود ، 99 درصد کسایی که میگن آرزومون پزشکی یا دندون هست اصلا به این رشته ها فکر نمیکردن. جامعه ی کنکوری ما جوری شده که فکر میکنن پزشکی قبول شدن ینی موفقیت و نهایت آرزوی هرکسی. ولی آیا واقعیت اینه ؟؟؟ خدایی چند درصد کسایی که میگن پزشکی دانشگاه تهران ، اگه بهشون بگن بعد از قبولیت هیچ جا نباید اعلام کنی و هیچکس نباید بدونه و یه حقوق کارمندی بهت میدن ، حاضرن برن باز پزشکی تهران ؟؟خب قطعا خیلیا بخاطر اسم و رسم و کلاسش و ایناست.  من دانشجوی مهندسی دانشگاه تهران بودم و بخدا یه بار حتی جلوی سر در دانشگاه رد هم نشدم( از اون ور خیابون میرفتم :) ) ولی الان می بینم بعضیا توی اینستاگرام قربون صدقه ی سر درش هم میشن. :|   پزشکی و دندون و دارو و... فقط یه وسیله شده که یه بچه ی 17-18 ساله موفقیت خودشو با این می سنجه. تا حدی هم خانواده ها مقصرن . من موقع انتخاب رشته به چند تا از دوستام زنگ زدم که سال دو یا سال اخر پزشکی بودن و  واقعیت رو بهم گفتن و منم طبق معیارهام رفتم دندون. کاملا هم راضی هستم ولی به هیچ وجه دندونپزشکی رو نهایت ارزوم نمی بینم. اگرم حتی قبول نمیشدم باز فدای سرم. همه چیز که رشته نیست.  فک نکنم اقای نجفی ادرس پیج رو تایید کنه وگرنه پیج اینستام رو میزاشتم تا خیلی از واقعیات رو بدونین. با نظر  " ای کاش " موافقم. اینم بهتون بگم قرار نیست هرکس دوسال خوند پزشکی تهران بیاره. مگر شما تنها کسی هستید که دوسال خوندید؟؟ ایا مگه وحی منزل اومده که هرکس دوسال خوند پزشک بشه؟؟ میدونید چند نفر بودن که توی جاده ، برای ثبت نام پزشکی تهران ، تصادف کردن ؟؟؟ پس فکر نکنید اگه پزشکی بیارید دیگه تمومه. خدا خیلی بهتر از من و شما از اینده مون خبر داره. فقط می تونم بهتون بگم که این رویایی که دارید ، رویایی هست که براتون ساختن . بارو کنید  15 سال پیش هم مهندس شدن ارزوی خیلیا بود. چرا الان نیست؟؟؟

سلام

باید بگم این تصورتون از پزشکی خیلی با واقعیت متفاوته اگر واسه درامدش بنظرتون خوبه که خیلی اشتباهه.  بعد حداقل ۱۵ سال شاید به یک درامد قابل قبول ولی نه عالی !!  برسید . اینده پزشکی ایران به زودی مثل مهندسی میشه خیلی زود و روزی برسه همه یه پا دکتر بشن البته مدرک فقط با کمیت بالا و کیفیت افتضاح قراره همه دکتر بشن و ارزوی همه خانواده ها به قیمت تخریب کیفیت اموزش پزشکی براورده بشه. این ازاین

از اون طرف هم باید بگم بستگی داره خوشبختی رو تو چی ببینی من خوشبختی رو در ارامش در همه ابعاد میبینم  که خودم با اینکه پزشکم و شاید از نظر تو خوشبخت باشم ولی هرگز همچین احساسی ندارم  . بلکه معتقدم خیلی بدبختم و کلی مشکلات تو زندگیم هست کمترینش مجرد بودن و عدم ارضای طبیعی و روتین ترین نیاز یک انسان از لحاظ عاطفی و جنسی  مانده ام. در حالی که تازگی با یک خانمی اشنا شدم که خوشبختی تو چشماش موج میزد ولی تحصیلاتش ابتدایی بود ۶سال ازم بزرگتر بود ؛ شوهرش هم دیپلم نداشت حتی ؛ کارخونه دار و تو کار صادرات بود انقدر ثروتمند بود در این حد که تابلو های خونشون میلیاردی ؛ فرش خونشون ۱۳ میلیارد !!!  بقیه چیزای خونشون به همین روال 

یعنی یک قاب عکس خونشون به همه دار و ندار خیلیا می ارزید

ماشین شارژی اسباب بازی بچشون ۵۰۰ میلیون

حالا این ادم الف از ب از نظر سواد تشخیص نمیده ولی غرق رفاه بود ماشالا ماشالا حالا چشم نخوره ایشالا

شوهرش دم به دقیقه قربون صدقش میرفت کاری نداشت الان تو جمع هستن ،،،

این خانم بهم که میگفت مدرکم ابتدایی هست ؛ بهش گفتم خوب کاری کردی والا ماکه شب روز تا این سند خوندیم و سرمون لای کتاب بود چی شدیم ! همون مسیر زندگی تو خیلی بهتر بود

قیافشم با ارایش غلیظ خوب بود وبه گفته خودش با کلی عمل جراحی و پروتز اندام خوش هیکل محسوب میشد 

خلاصه ادم باید بخت و اقبالش بلند باشه بقیش الکی هست.

سلام

از همین امشب اهداف آینده‌ت رو بنویس و گوشیت رو خاموش کن و شروع کن به درس خوندن

نه طوری که خودت رو از نفس بندازی و اذیت بشی!

اما یک بازه زمانی رو درنظربگیر که ابتداش از همین امشب یا فردا باشه و انتهاش زمان خروج از حوزه‌ی ‌برگزاری آزمون

هوشمندانه و با برنامه ریزی شروع کن...

ماشین اگر توی تاریکی با تمام سرعت پیش بره اما چراغی نداشته باشه که مسیر درست رو پیداکنه، به مقصد نمیرسه

سعی کن از افراد آگاه مشاوره بگیری! نه افراد آگاه‌نما و سودجو... 

طی این مدت هم طوری درس بخون که روز آزمون وقتی خواستی از جات بلندشی و پاسخنامه‌ت رو تحویل بدی، از عملکردت راضی باشی..

هرزمان هم خسته شدی به روز اعلام نتایج و خوشحالی خودت و خانواده فکرکن..

اراده و تلاش شماست که مسیر شمارو از افراد عادی جدا میکنه 

اصلا چنین تفکری نداشته باش که خدا بهم کمک نمیکنه

ارادهء ما انسانها در طول ارادهء خداونده...

به محض اینکه ما یک چیزی رو اراده میکنیم،،انگار که داریم اون رو بصورت کتبی از خدا تقاضا میکنیم و خدا بلافاصله با درخواستش از سوی ما موافقت میکنه،،اما محقق شدنش بستگی به میزان همت خودمون داره و در طول مسیر هم مارو از حمایتش بی نصیب نمیذاره

پس اینطوری نیست که خدا نخواد..

خدا میخواد،،اما یکم باید تلاش کنیم و صبر داشته باشیم،،همین😊 

ارادهء خدا مثل یک رودخونه‌ی همیشه درجریانه،،فقط کافیه ما بهش بپیوندیم  

لطف خدای بزرگ و عزیزما مثل اکسیژنه،اینقدر اطرافمون رو فراگرفته که ما توش کاملا غوطه وریم اما بعضا شاید متوجه وجودش نشیم

امیدوارم هرروز و هرچه بیشتر بتونیم ذات بلاعیب و لایتناهی و سراسر خیر خداوند رو درک کنیم و به این یقین برسیم که خدا وجودی مثل ما انسانها نیست...

تو سوال دومت پرسیدی که بعضیا چیکار میکنن که خدا دوستشون داره؟

ببین اینطوری نیست که خدا یکی از بنده‌هاش رو بیشتر و یکی رو کمتر دوست داشته باشه،،به یکی کمک کنه اما دیگری رو از کمک‌خودش محروم کنه...

خداوند سراسر عدالته، شک نکن

و بین بنده‌هاش تبعیض قائل نمیشه و تنها جایی که بندپ و این مسائل رواج نداره،، درگاه خداست

و اینکه آخر سوالت هم گفتی میخوای کاری کنی خدا تورو دوباره یادش بیاد

خدا هیچ‌وقت از هیچ چیز غافل نمیشه،،این ما بنده‌ها هستیم که گاهی خدارو از یاد میبریم

اتفاقا خدا اون وجودیه که دائم بر همه‌چیز واقفه و از هیچ‌چیز و هیچ‌کس غافل نمیشه..

حتی زمانی که ما حالمون خوبه و سرمست زندگی هستیم و فراموشش میکنیم

حتی زمانی که خوابیم و تو اون لحظه کسی بیدار نیست که بیادمون باشه،،دائما حاضر و ناظره..

ببخشید طولانی شد

ضمنا مطالبی که درمورد مطالعه گفتم حقیقت محض نیست و صرفا پیشنهاده..