خانواده برتر

هیچ میسوزم ومیسازم.فقط به امیدرسیدن به روزهای خوب پیش رو زنده موندم وگرنه تاحالا دق کرده بودم.بازخوبه ک شما یه نیمچه امیدی به ازدواج میتونید داشته باشید،منه بیچاره که تانرم سرکار هم خبری ازشوهر نیست.... بخدا شرایط منم بیشترش مثل شماست،هم برونگرام،هم کسی توخونه باهام حرف نمیزنه،هم مشکلات هست وخانواده بخاطرش ناراحتن،فقط اینکه من ب دوستام اصلا وابسته نیستم.

اما عزیزم ببین دیگه این شرایط ممکنه ادامه داشته باشه سالها،پس باید بارعایت پروتکل های بهداشتی زندگی عادیتو ازسربگیری.بازم کافه برو،پارک برو،هرکارقبلامیکردی بکن،ولی بارعایت پرتکل های بهداشتی.

وابستگی ب دوستات هم کم کن و اصلا ولشون کن.خودت خوش باش و جایی برو.اونجاهایی ک میری بالاخره باچنتا خانم جدید دوست میشی. اگه احیانا مجردی هم بهت فشارمیاره درهرزمینه ای ،باید از عواملی ک مداوم این تجرد رو بیادت میارن دوری کنی. مثلا من تانرم سریه کار و وارد جامعه نشم شوهرخوب گیرم نمیاد،بنابراین باید تااون روز ک معلوم نیس کی هس تحمل کنم،پس درنتیجه اومدم خوندن رمان رو سالهاست قطع کردم،کلیپ عشقولانه ک دلت براشون ضعف میره دان میکردم ک الان دوساله نمیکنم،کانالای سوپرایز همسر واین چیزا عضوبودم لفت دادم.کانالای عشقولانه متن احساسی بی پرده عضو بودم ک لفت دادم.کلا دیگه دوست ندارم یادم باشه ک من مکملم نیست وندارمش.سخته اما راهی ندارم.

خلاصه اینکه خریدبرو،جاهایی ک خوشحالت میکنه برو،واسه ایندتم تلاش کن. فردا اخرین روز مهلت ثبت نام برای استخدامی فراگیرهست،همی شب دفترچش دان کن اگه مورد مناسبت پیداشد والبته فراغ التحصیل هستی ،فردا برو ثبت نام کن وبرای اینده ورهایی از بیکاربودن تلاش کن. 

ودراخر دوست عزیزم،هر انسان درزمان حیاطش ممکنه یک جنگ یا یک سیل ویران کننده،یا زلزله ای مهیب رو تجربه کنه،ممکنه قحطی،بیماری رو تجربه کنه. عزیزم مانیز ازدیگر انسان ها جدا نیستیم وفقط باید استقامت کنیم و ازاین شرایط گذرکنیم. زندگی یعنی سختی..یعنی تنهایی... یعنی حرف：توناجی خودت هستی یک شعارنیست ،بلکه یک واقعیته... یعنی باید مانند همون شیر ماده زخمی درمستند که برای لحظه لحظه،زندگیش تلاش میکنه،تلاش کنی برای زندگیت... دنیاهمینه عزیزم،فقط تویی وجسم خاکیت...دوهمدم ودو پناه...  دیگه تواین سن یک دخترجوان باید یا همسفری اختیار کنه اگه امکانش باشه ویا اینکه کاری انجام بده تا منفعل نمونه.   چون این راکد بودن اصلا خوب نیست وباروحیه انسان هم سازگار نیست.

به امیدروزهای روشن تر...

هیچی فقط خودخوری میکنم! این دوماهی که دورکاری بود اعصابم خورد بود هی میگفتم کی تموم میشه حداقل ادم سرکار که بره ه جارتا ادم میبینه دلش وا میشه....

 من البته یکی دوبار با یک یاز دوستام پیاده روی در هوای ازاد میرفتم خیلی حال میداد  الانم اوندوستم دیگ نتونست بیاد و  الان خودم میرم....

 توهوا ازاد معتدل پاییزی خیلی حال میده شمام امتحان کن.

حالا شما دخترین به نوعی میتونین توی خونه موندنو تحمل کنین. ببینین وضع پسران در این بحبوحه چگونه هستش😑

سلام

من تا یه ماه ورزش میکردم ،برای ورزش  پارک میرفتم ،میرفتم تیراندازی ، بسکتبال ، فوتبال ، فریزبی ، بدمینتون ، پینگ پونگ ، خونه فامیل سر میزدم ، خیلی خوش میگذشت خیلی ( البته با رعایت فاصله اجتماعی و ماسک )

از یه ماه پیش به شدت تنبل شدم و شاید هفته ای یه بار از خونه بیرون میرم و میشه گفت درونگرا شدم سخت بود ، بد هم بود ولی متاسفانه عادت کردم.

اینجوری که شما تو متن نوشتید کرونا هست نمیشه بیرون رفت ، کرونا هست نمیشه ازدواج کرد ، کرونا هست نمیشه فلان کار رو کرد خوبه که حداقل به خاطر کرونا غذا خوردن و خوابیدن رو متوقف نکردید مگرنه میمردید!!!

من به عنوان یه فرد برونگرا ، یه لیست نوشتم از دوستای واقعا صمیمیم که 16 تا بودن ، 8 تاشون از لحاظ جغرافیایی در دسترس هستن الان و 8 تای دیگه تو شهر دیگه ای هستن الان ، و از اون 8 تا در دسترس 6 تاشون برای بیرون رفتن پایه ان که از اون 6 تا ، با 4 تاشون بیشتر بهم خوش میگذره و در درجه اول با اونا هماهنگ میکنم که بریم جایی.

در لحظه زندگی کنید ، در انتظار اتمام بحران کرونا عمرتون رو هدر ندید.

سلام 🌷

والا اون روزای اول که خیلی عالی بود ،،، واقعاً یادش بخیر ،،، انگار زمان برای همه متوقف شده بود و من داشتم با تمامِ توانم پرواز میکردم ،،،

بیماری هنوز فراگیر نشده بود و احتمالِ سرایت بسیار کم بود ،،، همه تو فکر قرنطینه بودند ،،، خیابونا ساکت ،،، ادارات خلوت ،،، پروازا ارزون ،،، هتل ها خالی ،،،

چقدر به دوستام گفتم پاشید بریم یه هفته کیش لب ساحل عشق کنیم ،،، همه بهانه آوردن ،،، حیف واقعاً حیف ،،، فرصت طلایی بود ،،، البته من سعی کردم کمالِ استفاده رو ببرم ،،،

الانم خودمو الکی سرگرم کردم دیگه ،،، کارای شرکت خودش یه پروژه ی سنگینه واقعاً ،،، یه سری املاک هم هست واسه 150 سال پیش نیاکان مون افتادم دنبال کاراش 70-80 تا ورثه هستند خیلی انرژی میبره ،،، یه سری لاین کندو عسل کارنیکا و باکفست گرفتم میخوام سال دیگه مس پروداکت وارد بشم اونو سپردم دوستم کاراش رو انجام بده ،،، یه گلخونه هم راه انداختیم فعلاً گل زینتی مث بنفشه آفریقایی و پلومریا میخوایم پرورش بدیم ،،، با چنتا از دوستام هم یکمی بازی بازی در حد 3-4 تومن تو سهام سرمایه گذاری کردیم ،،، با یکی دیگه از دوستام هم یه دستگاه تستر واسه فلزات خریدیم میخوایم تو حوزه ی سورتینگ تو گمرک جنوب فعالیت کنیم ،،،

میگذره و خودم رو یجوری سرگرم کردم ،،،

تا ببینیم کِی اون فرشته ی مقربِ الهی به بالینم بیاد و این جانِ ناقابل رو بگیره ،،، 😊

دیر یا زود میریم

😊 همه رفتنی هستیم 😊

ان شاءالله هر جا که هستیم ،

عاقبت مون ختم به خیر بشه ،،، ان شاءالله ،،، 🙏❤️🌷

🎼 آهنگِ زیبای

صد سال عشق ،،، علی صدیقی 🌹🌹🌹

اوایل ک به قدر کافی استراحت و خواب بود

بعدش هم شروع کردیم طبقه بالا خونه ساختن از اون موقع تقریبا هر روز صبح تا ظهر مشغول کارگری 

حتی بعضی وقت عصر تا شب هم ادامه داره😑

وقتی همکه وقت ازاده یا مشغول گل و گیاه یا پرنده یا دوستان یا مطالعه یا یادگیری فنون مختلف یا ورزش و...😊

جدیدا خانواده روهم مجبور کردم به زودی زمین کشاورزی رو تعطیل کنیم و من برم توش گل و گیاه و درخت بکارم تبدیل به باغش کنیم😊

خلاصه با این ساختمان سازی ادم بیکار نمیشه الحمدلله😏

ولی اینکه کرونا زده همه جارو تعطیل کرده خیلی رو مخه

قبلا هفته ای دوبار استخر میرفتم الان هیچی ب هیچی

قبلا هفته ای سه بار با دوستان بودیم الان هفته ای یک بار

قبلا راحت می رفتیم مسجد سر میزدیم الان کمتر شده

ولی خب جوشکاری و بنایی و...هم جذابیت های خودشو داره😀

یذره دیگه این نبود  استخر طول بکشه میرم تو رودخونه شنا میکنم😒

فامیل و دوستهارو که از اسفند 98 ندیدیم اتفاقا بدم هم نمیاد از این وضعیت،در عوض تصمیم گرفتیم هر شب با بابا میریم دوچرخه سواری خیلی هم خوش میگذره ،.شما هم برنامه بذارید با خانواده برید پیاده روی یا برنامه های این مدلی،تنوع هم هست .در هوای آزاد و محیط خلوت هم امکان ابتلا خیلی کم هست.

خداروشکر من فکر میکنم درونگرام و این دوران یکی از مفیدترین و پربازده ترین دوران عمرم شد.من دارم به امید روز های خوب آینده ،این دورانو سپری میکنم یه لیست ، از کارایی که دلم میخواد بعد از بهتر شدن اوضاع انجام بدم ،نوشتم ...حتی فکر کردن بهش بهم هیجان میده و حالمو خوب میکنه .اوایل خیلی خوب بود به تمام کارایی که به تعویق انداخته بودم رسیدگی کردم و انجام دادمشون ...کتابایی که دوست داشتم بخونم ولی وقت نمیکردمو خوندم....ولی دو سه هفته هست خیلی داره طولانی میگذره بازدهیمم کم شده .وای یکی از دوستان از استخر گفت دلم لک زده برای سر خوردن از سرسره های آبی .اینم برم اضافه کنم به لیستم:) چرا قدرشو نمیدونستیم ؟

راستش فکر نمیکنم درست باشه این موضوع رو به درون گرا و برونگرا بودن نسبت بدیم.به نظرم "تشخیص اهم و مهم" توضیح بهتری باشه

اول یه نکته بگم هر کسی فرق کارای ضروری و غیر ضروری رو میفهمه. کسی که شاغله اگه سر کار نره کار مملکت لنگ میمونه یا اخراجش میکنن خب اون باید بره.کسی مایحتاج غذایی و بهداشتیش تموم میشه خب باید بره بخره.کسی ماشینش مشکل پیدا کرده ابگرمکنش روشن نمیشه اجاق گازش کار نمیکنه باید براش به فکری بکنه. در این موارد حرفی نیست و فرد باید برای انجام چنین کارهای ضروری ای بیرون بره اصلا یه بار اخبار می دیدم گفته بود یه بخشی از مرگ و میر ناشی از کرونا مربوط به کسایی نیست که از کرونا فوت شدن بلکه مربوط به کساییه که بیماری دیگه ای داشتن و از ترس کرونا به پزشک مراجعه نکردن.چنین افرادی باید مراجعه کنن 

اما در خصوص کارهای غیر ضروری مثل همین بیرون رفتن با دوستان و سر زدن به فامیل و آشنا و رستوران و کافه و تفریح و دور همی و عروسی و فلان،ما باید به خودمون یادآوری کنیم که کی هستیم میخوایم چیکار بکنیم و عواقب محتمل کارمون چیه.

اگر این بیماری به گونه ای بود که هر کس صرفا به خاطر تفریح و وقت گذرونی میرفت بیرون  بیمار میشد و تموم کسانی که باهاشون بیرون بوده، من عزیزانم رو ولو با غل و زنجیر تو خونه میبستم حتی اگه حوصله شون سر رفته بود و به خودم می گفتم به ما چه شاید بقیه قصد خودکشی داشته باشن. اما این مساله به مثابه خودکشی نیست به مثابه قتله. قتل همه اون کسایی که از من کرونا گرفتن و همه کسایی که از افرادی که من بهشون این ویروس منحوس رو دادم ،کرونا میگیرن.

یکی از نمونه هاش یکی از نزدیکانمونه. پسره بعد از اینکه کنکورش تموم شد به قول خودش میخواست تلافی همه این ماه های درس خوندن رو دربیاره.بیرون بود به خوشی و خوش گذرونی با دوستاش. خلاصه کرونا گرفت و به بقیه اعضای خانوادش هم داد.خانواده ای که رعایت میکردن.الان حال خودش خوبه به قول خودش عین یه انفولانزای سادس ولی پدر بدبختش که با پول بازنشستگی اینارو به دندون بزرگ کرده بود حالش بده. بیمارستان تخت نداره و پدره تو نفس کشیدن خودش مونده. من به جای اینکه برای پدره متاسف باشم دلم به حال پسره میسوزه که با عذاب بعدش چیکار میخواد بکنه.اگر پدرش بمیره یا حتی زنده بمونه و باقیمونده عمرشو با عوارض بعد کرونا طی کنه.

مشکل اینجاست که ما خودمون رو چیزی جدا از بقیه میبینیم فکر میکنیم مرگ فقط برای همسایس. این پسری که ازش حرف زدم میتونست من باشم شما باشید و پدری که ازش حرف زدم میتونست مادر پدر خواهر برادر و در کل عزیز هر کدوم از ماها باشه.اصلا عزیز نه،یه آدم صد پشت غریبه. روحتون خراشیده نمیشه که ممکنه یک در هزار کسی به خاطر شما زجر بکشه صرفا چون شما دلتون برای روزای قبل کرونا تنگ شده؟ دل کی که تنگ نشده!

انتقال کرونا فقط این نیست که یه بیمار مستقیم عطسه بزنه تو صورت آدم. سایت سازمان بهداشت جهانی (WHO)رو چک کردم دیگه از این منبع معتبر تر تو جهان نیست خودتون چک کنید

این رو ملاحظه بفرمائید 

Airborne transmission is different from droplet transmission as it refers to the presence of microbes within droplet nuclei, which are generally considered to be particles <5μm in diameter, can remain in the air for long periods of time and be transmitted to others over distances greater than 1 m

انتقال همچنین میتونه از طریق قطرات بسیار ریز باشه که برای مدت طولانی تو هوا معلق باقی میمونن و قطرشون کمتر از ۵ میکرومتر هست و حتی در فواصل بیشتر از یک متر هم منتقل میشن. 

هر چند همون راه انتقال اول که همون تماس مستقیم با فرد یا اشیا الوده یا مشکوک به الودگی و حتی صحبت کردن معمولی هم وبا این وضعیت برای بیمار کردن کافیه و اصلا نیازی به اون پاراگراف انگلیسی نبود

هر روز برای پیشگیری از کرونا یه حرف جدید میزنن. جدیدا گفتن فاصله اجتماعی از دو متر هم بیشتره( برخی منابع ۸متر).اگه شما ماسک زده باشید طرفتون که فامیله یا دوسته یا آشنا نزده باشه بازم احتمال انتقال زیاده. تازه بیشتر این ماسکایی که ما میزنیم اصلا استاندارد نیست و جلوی هیچی رو نمیگیره من جمله ماسکای پارچه ای. 

در نهایت این بیماری هم مثل همه بیماری های تاریخ تموم میشه یا واکسنش کشف میشه یا به هر طریق دیگه ای بالاخره تموم میشه ولی اول باید زنده بمونید تا تموم شدنش رو ببینید! اینکه میگن هر چی قسمت باشه همون میشه هر چی خدا بخواد هر چی بقیه انجام دادن ما هم همون کارو میکنیم و ... درست نیست.ادم نباید رعایت نکردن و اهمال کاری خودشون به قضا و قدر و خدا و مقدسین حواله بده. و اینکه بگیم" نمیشه که آدم هیچ کاری نکنه و به زندگیش ادامه نده" اینم درست نیست.این که میشه یا نمیشه رو خودمون تعیین میکنیم اینکه شما میری بیرون برای گردش و تفریح و من تو خونه موندم و جز برای وظایفی که دارم و کارای ضروری بیرون نمیرم؛ هیچ کی چاقو زیر گلوی هیچ کدوم از ما نذاشته که تو حتما باید بری بیرون خوشگذرونی و تو حتما باید بشینی ته خونه!

در نهایت اصلا خود من فردا ممکنه کرونا بگیرم و یه کسی که رعایت نمیکنه نگیره ولی هم جامعه آماری هم عقل و منطق میگه کسی که رعایت نمی کنه بیشتر احتمال داره خودشو اطرافینشو مبتلا کنه

یه جوک هست که میگه کاش همه اون کارای باحالی که تو طول امتحانات به ذهنم میرسه یادم می موند تا تو تابستون انجام بدم. تنها تفریحی که تو خونه میشه کرد که فیلم و کتاب نیست هر چند همون فیلم و کتاب هم یه دنیای لا ینتناهیه. بعد کتاب خوندن و فیلم دیدنتون برید نقدشونو بخونید نظر بقیه که تو اون سایت دربارش حرف میزنن بخونید. حتما به چیزی علاقه دارید که یادگیری ش تو خونه هم ممکنه.اصلا بنشینید زبانتونو تقویت کنید. متن های انگلیسی بخونید ‌حتی کسایی که سالها زبان خوندن نمیتونن ادعا کنن به تمرین بیشتر نیاز ندارن چون فراره. 

زن و مرد فرقی نداره بنشینید کارهایی که یه انسان باید تو زندگیش بلد باشه رو یاد بگیرید. طرف دکمه شلوارش بیفته بلد نیست بدوزش، طرف چهار تا غذای معمولی برای رضای خدا بلد نیست درست کنه و اگه بهش این حرفا رو بزنی سه ساعت برات بلبل زبونی میکنه که وظیفه ش نیست. طرف لاستیک ماشینش پنچر بشه نمیتونه عوضش کنه و اگه برف پاک کنش گیر کنه فکر میکنه لابد دنده ش درست جا نرفته! این قرنطینه فرصت خوبیه برا من برای شما برای همه مون که معمولی ترین چیزهایی رو که بلد نیستیم یاد بگیریم و اگر آدم با خودش صادق باشه میفهمه چقدر چیزایی که بلده در مقابل چیزایی که بلد نیست، ناچیزه 

سلام یاد دوران سربازیم افتادم 

یه محیط جدید با یکسری آدم که نمیشناختمشون با پست های طولانی و تنهایی و تنهایی و تنهایی ولی واقعیتش موقعیت خوبی بود برای خودشناسی برای فکر کردن برای عبادت بعضی وقتا دوساعت آماده باش تک و تنها بودم نه توی برجک که نگهبانی بدم نه توی تخت خواب که بخوابم فرصتی بود برای عبادت برای نماز شب برای دعا خوندن برای ذکر گفتن فرصت تنهایی فرصت بی مشابهی است استفاده کنید برای خودسازی

البته من برعکس شما هستم چون گاهی بوده که تا چند روز خونه نمی‌تونم برم 

من می‌تونم تا حد زیادی خودم رو با شرایط وفق بدم و از این بابت مشکلی نداشتم و قدرت سازشم با محیط بالاست

به نظرم شما هم مثل دوستان برای خودتون یک سرگرمی پیدا کنید یه چیزی که بتونید تمام فکر و تمرکز‌تون رو روی اون بذارید و ازش لذت ببرید

برای من جدای از درس و کتاب‌ غیر درسی نقاشی کردن خیلی لذت بخشه

من درونگرام

یعنی اکثر مواقع درونگرام مگر اینکه با دوستان خرس گنده خودم جمع بشیم و مثل نوجوون ها چرت و پرت بگیم

کلاً خاصیت رفیق اینه که پنجاه سالتم باشه باهاش چرت و پرت میگی و میخندید . رفیق واقعا چیز خوبیه

اما ، مگه جایی تعطیل شده ؟ همه دارن کاراشونو میکنن

احساس میکنم این کرونا بیشتر بار روانی داره ، وگرنه در حال حاضر قدرتی در حد آنفلونزا داره

چیکار میکنم ؟

نویسندگی میکنم ، پست "روزمرگینگی" هم اثر خیالی خودم بود

و بدون اغراق ، اگه نویسنده حرفه ای نباشم ، نویسنده آماتوری هم نیستم و کارم رو پیش میبرم

فیلم می بینم خصوصا فیلم وکیل مدافع شیطان

واقعا برام جالبه که کیانو ریوز چطور تونست یک متجاوزِ کودک رو در حد یک بی گناهی که بهش تهمت زده شده جلوه بده

این فیلم برای یادگیری روش های مغلطه ، تغییر جای ظالم و مظلوم ، و این جور مسائل عالیه

مثلا من به شما یک روش آسان یاد میدم تا یاد بگیرید چطور تو بحث ها پیروز بشید

=> همیشه سوالات منفی ای بپرسید که جوابش مثبت باشه!

یعنی چی؟

مثلا فرض کنید ۲ خودرو با هم تصادف کردن ، و خودروی شماره ۲ مقصر تر هست اما خودروی شماره ۱ هم مقصره

اینجا وکیل خودروی شماره ۲ باید از راننده خودروی شماره ۱ بپرسه:

آقای فلان ، آیا شما به سمت چپ فرمان رو کج نکردی؟ (با علم به اینکه این کارو کرده) و بعد بگید موکل من به همین جهت جا خورد و باعث بروز تصادف شد

اگه توی دادگاه چند سوال به این شکل بپرسید ذهن ناخودآگاه قاضی به سمتی میره که راننده خودروی شماره ۱ مقصره یا حداقل کم تقصیر نداره

به یاد داشته باشید که زندگی بازی با ناخودآگاه هاست

اگر بتونید با ناخودآگاه دختری بازی کنید او را عاشق خودتون کردید

اگر بتونید با ناخودآگاه رئیس بانک بازی کنید میتونید وام بگیرید

و این نکته رو همیشه بخاطر داشته باشید

🔹🔸🔹🔸

بیش از این سخنی ندارم

می تونی بری بیرون فقط حتما جای خلوت برو با ماسک و چیزی نخور، به دوستتم بگو با ماسک بیاد

صبحا برو پیاده روی

اگر ماشین داری هر دفعه برو یکم تو خیابونا دور بزن

ولی خیلی مواظب باش الان مردم بی خیال شدن و واقعااااا به طرز وحشتناکی زیاد شده بیماری، نمیشه بی خیالش شد

عوض هشت صبح نمیری سرکلاس🙂

برای من به همین فکر کردن کافیه

خودتونو با کتابی چیزی سرگرم کنید دیگه

من تقریباً دو ماه میشه از خونه بیرون نرفتم برعکس شما درونگرام افسردگی شدید هم داشتم که تو دوره کرونا ناپدید شد تو این دو ماه برنامم این بود که تا دو بعد از ظهر خواب، صبحانه سه تا تخم مرغ بعد چهار پنج ساعت تو یوتیوب و اینستا (این وسط ناهارم میخورم) بعدش دو ساعت ورزش ودر انتها چهار عدد تخم مرغ، از ساعت دوازده شب تا سه چهار صبح یکم سایت خانواده برتر  و بازی آنلاین وخواب  دقیقا دو ماه برنامم همینه جدی میگم وبسیار راضی از کرونای عزیز که فرصت زندگی دوباره به من داد.