خانواده برتر

ما هم چهارساله که تو آپارتمان زندگی میکنیم..بهت بگم که اینجا وضعیت افتضاحه به حدی که اگه من و مامانم بخوایم جایی بریم باید به تک تک همسایه ها توضیح بدیم که کجا میریم.... به شدت فضول و حرف دربیارن.. دیگه من تپش قلب میگیرم اگه قرار باشه برم پایین چون باید خیلی مواظب حرف زدن و راه رفتنت باشی ولی گاهی بی محلی میکنم اما تا کجا..  بنظرم زندگی خودتو بخاطر حرف دیگران و اینکه چی درمورد من فک میکنن خراب نکن دره دهن مردمو نمیشه بست به هیچکسی هم ربطی نداره که کی ازدواج میکنیم با کی ازدواج میکنیم جهاز میبریم نمیبریم بچع دار میشیم یا نمیشیم هیچ کس عددی نیس که بخواد در مورد خصوصی ترین مساعل زندگی ما سر دربیاره اصلا به دیگران چه من فردی هستم که خانوادش شدیدن به حرف مردم حساسن و خودمم قربانی این موضوع شدم والان به شدت از خانوادممتنفرم چون اونا ککشونم نمیگزه این منم که دارم زجر میکشم .... عزیزم اصلا به حرف مردم اهمیت نده همونایی که خودشون کم مشکل ندارن اما با سرگرم شدن به مشکل دیگران خودشونو توجیح میکنن. الهه قمشه ای درست گفته این مردم حتی از پیغمبر خدا هم هزاران ایراد در میارن... 

تو این زمونه  هر کی بی دردسر سرشو بندازه پایین و راه خودشو بره و در مقابل همه صداها و ناهنجاریها  ناشنوا باشه بزرگترین پیروزی نسیبش میشه...

سلام

چه همسایه الاف و بیکاری😐

حد و حدود ها رو حفظ کنید.

اونم تو آپارتمان که بقیه رو نمیشناسی

الان دوره این نیست که یکی از راه بیاد و بگه میخوام با شما رفت و آمد کنم😐

چطوری به اون خونواده اطمینان میکنین؟

میتونید غیرمستقیم بهش بگید که خیلی اهل رفت و آمد و اینا نیستین و فرصت ندارین و سرتون خیلی شلوغه.

اینکه سخت نیست واقعا

دو سه بار سرسنگین و جدی جواب بده و خواست حرف بزنه بگو ببخشید من دیرم شده فرصت ندارم انشالله سر فرصت خدمت میرسم باهم صحبت میکنیم

سَر فصت هم که هیچوقت نمیاد😅

چند بار خواست بیاد جلو راهت تو اصلا توجه نکن و به راهت ادامه بده انگار که اصلا ندیدیش

اگه دیدی اونقد الاف و بیکاره که هرروز در خونه شما رو میزنه جوابشو ندین

اصلا ایراد نداره

اصلا بذار بفهمه خونه هستین و نمیشنوین که در میزنه و جواب نمیدین

گِله اینا هم خواست بکنه پیش مامانت

به مامانت بگو که مامان عزیزم مسائل خصوصی و شخصی زندگی من به خودم مربوطه و دیگه در مورد من با بقیه صحبت نکن.

والسلام

واقعا واسه رفت و آمد کردن با چه خانواده ای آدم باید سخت بگیره😑

مگر همکار یا آشنای خیلی قدیمی

وگرنه یکی از راه بیاد بخواد با آدم رفت و آدم کنه رو اصلا من نمی‌پسندم به هیچ وجه😑

حس خوبی نخواهم داشت😑

با اینکه خودم خیلی اجتماعی هستم و عاشق رفت و آمد و ارتباط با آدمای دیگه.

اما حتی دوستام رو هم هیچوقت همینجوری الکی و نشناخته و چشم بسته انتخاب نکردم!

خوب شاید بنده  خدا  نیتش خیر باشه 

البته من نمیدونم اون خانم رفتار های غیر معقولی داره یا نه  اما 

ما اینقدر حدیث راجع به اداب همسایه داری داریم و اینکه  همیشه همسایه خودتو در یابی

  ولی رعایت نمی کنیم و احساس می کنیم اینکه سرمون داخل لاک خودمون باشه یعنی فرهنگ 

ما با همسایه هامون رفت و آمدی نداریم. ببینیمشون سلام احوالپرسی میکنیم.برای پول آب و برق و اینا حرف میزنیم.خیراتی چیزی هر چند وقت یه بار میاد و میره.البته اونا اکثرا از دین و مذهب متنفرن:)ولی به شیوه های دیگه جبران میکنن.مثلا یکیشون باغداره یه جعبه میوه از باغشون میاره یا یه پیرمردی بود وقتی بچه بودیم ظرف نذری رو با شکلاتای خارجی پر میکرد برمیگردوند. ولی فقط همین

دوران این خاله زنک بازیا گذشته خصوصا برای کسایی که تازه رفتن خونه گرفتن.نمیشه از خاله بزرگ من انتظار داشت با همسایه های دیوار به دیوارش که سی ساله همسایه ان رفت و آمد نداشته باشه بالاخره سی چهل سال پیش موضوع فرق میکرده ولی قضیه شما بالکل فرق میکنه

بهشون رو ندین با فضولی درباره تو و برادرت شروع کردن الان میخوان سیب زمینی پیاز قرض بگیرن فردا دو سه بار با عنوان مهمونی میان خونتون ولی بعد از اون وقت و بی وقت میان برای دردو دل و حرف زدن و غیبت. 

ارتباط با همسایه خوبه خیلی هم خوبه ولی هر چیز به اندازش 

خب خیلی رفتار مادرتون ناثیر داره ولی خب مادرا معمولن با همه دنیا رودرواسی دارن

ما یه همسایه فضول و پررو وقیح داریم دیوار به دیوار اوایل که میخواست ما را بشناسه صدای در خونمون میومد در باز میکرد یواش نگاه میکرد بعدش دید نه ما از اونا نیستیم که بیاد تو خونمون توی کوچه مامانمو که میدید تیکه مینداخت جالبه هی دقیقه به دقیقه میومد پشت در خونه یه چیزی میخواست من وقتی بیکار بودم و تو خونه بودم تا صدای ایفون میومد میپریدم دم در تا اون بود میگفتم مامانم نیست یا پررو میگفت دارین انقدر کارت به کارت کنین فردا براتون بیارم تو چشماش نگاه میکردم میگفتم نه یا مثلا توی کوچه میدیدمش بلند صلوات میفرستادم نه زیاد بلند انقدر که خودش بشنوه بعد که خواهرم میخندید متوجه میشد کارهای اینطوری میدونم بچگونست ولی برای من اثر کرده بود و میدونم که به قول مامانم ادم دختر دار نباید همسایه رو از خودش ناراحت کنه ولی دیگه شورش در اورده بود میدونی باید یه کم تابلو باشی مثلا نیاز به سلام و احوال پرسی نیست یا مثلا وقتی داره با مامانت حرف میزنه و وقت مامانت گرفته زنگ بزن به گوشی مامانت و بگو مامان تلفن دیدم که میگم تاثیر داره

باید با کسی منطقی بود که منطق سرش بشه

نمیدونم صاحب خونه این یا نه ولی اگه صاحب خونه این باید ادامه بدین تا اخلاقتون دستش بیاد بره سراغ کسه دیگه ای

شایدم چدیدین میخواد فضولی کنه و بره

ولی توی هر محل و اپارتمانی یکی از اینا پیدا میشه و معمولا خانواده ی ادم با ادم همراه نیستن پس حداقل بزار بفهمه که تو مثل خانوادت صبور نیستی ازت احتیاط کنه

یادم رفت بگم مثلا ما از ماشین پیاده میشدیم که بریم در باز کنیم بریم تو اون با خانوادش دم در بودن همه باهم میپیچیدن طرف ما با دهن باز نگاه میکردن منم پشتم تابلو میکردم بهشون این مهم نبود وقتی مهم میشد که یه ادم که من باهاشون دودرواسی داشتم دم در بود ادم اب میشد میرفت تو زمین ولی حالا بعد چند سال بهتر شدن انگار اشنا شدن ولمون کردن

عزیزم این مشکل همه جا وجود داره ..خیالت راحت ....فک نکن فقط واسه ی شماست ...

ما ک الان تو منطقه ی ب اصطلاح بالاشهر تهران زندگی میکنیم و جزء مناطق نامدار و اصیله هم این مشکل رو داریم و داشتیم ...

سلام و احوال پرسی نکنیم یجور ایراد میگیرن(افاده ای و مغرور و بی ادب و ازین جور برچسب ها) ...اگرم اهل معاشرت باشی یجور دیگ مشکل داری....خود ما هم ب این علت قصد نقل مکان داریم ..ب اصطلاح ساختمون ارومی هست و پرده ها سراسر کشیده شده و انگار سرشون ب کار خودشونه ولی در عمل اینطور نیست ....طوری ک گاهی دوستام میان جلوی درب منزل ما با ماشین ‌...گاهی داخل ماشین صحبت می کنیم گاهی هم جلوی درب پارک میکنن ک ی گپ و گفت داشته باشیم بعد طرف مثل ادمای فضول تشریف میاره پایین ک بگه درب رو ببیندید ممکنه دزد بیاد ...اخه من نمیدونم ساختمونی ک سرایدار داره دیگ دزدش کجاست ...یا خواستگارایی ک میان خونمون رو دقیق امار دارن ب روی ادم میارن ...تا حدی من عصبی شدم ک ب مامانم گفتم هر کس از همسایه ها  ایندفعه زنگ زد راه نمیدی داخل ..این ادم ها شعور و شخصیت ندارن ..و جالبتر اینک خودشون رو قشر باسواد و فرهنگی میدونند ..ولی خودشون ب هیچ کس اجازه نمیدن ک دیگران ب کارشون سرک بکشه ...شکر خدا ما ک دنبال نقل مکان هستیم از شرشون راحت شیم :) 

از من ب شما نصیحت فاصله ی اطمینان رو رعایت کن ...

خیلی کلی توضیح دادید راستش من متوجه نشدم واقعا همسایه فضولی دارید یا شما حساس هستید. صرف اینکه گفته که چرا شما ازدواج نکردید نمیشه گفت از فضولی بوده شاید از شما و یا خواهرتون خوشش اومده و بخواهد برای کسی معرفی کنه، شاید تنهاست و کسی رو از دوستان و اقوام در شهر شما نداره و بخواهد با همسایه رفت و آمد کنه. حرف شما هم تا حدی قابل قبول و در این دوره زمونه دیگه کمتر کسی با همسایه رفت و آمد داره.

عزیزم هر کی یه جوری هست نمیشه که آدمها رو تغییر داد و بخواهیم مطابق میل ما زندگی کنند. شما که خوشتون نمیاد یه کم سر سنگین باشید و با احترام جواب کلی و طوری بدهید که خودش متوجه عدم علاقه شما بشه.

عزیزم شما اگه خوابگاه بودی چیکار میکردی؟ سعی کن خودت رو قوی کنی و برای هر موضوعی اعصاب خودتو درگیر نکنی. ما که آپارتمان زندگی نمی کنیم ولی همسایه واقعا فضولی داریم که تمام امورات زندگی رو تحت کنترل دارند، ما جز صبوری کاری دیگه ای بلد نیستیم.

اینجا تکاور صحبت میکنه...صدای منو دارین؟؟؟

سلام

صمیمیت بیش از حد موجب کدورت میشه

شما به یه چیزی نیاز دارین تو مایه های قدرت "نه"  گفتن.

اینجور افراد زیاد پیدا میشن دوست عزیز کاریشم نمیشه کرد اما رعایت ادب و احترام نسبت به فضولی و دخالت بیجا تا یه حدی جواب میده از یه جا به بعد باید رک و راست حرفتونو بزنید نمیگم بگید دیگه با ما حرف نزن!!

سر سنگین تر برخورد کنین...

وقتایی که میخوان به حرف بگیرنتون مصلحتی بگید که عجله دارید و منتظر جواب عه ؟ بسلامتی کجا نمونید و راهتون رو بکشید برید...

سعی کنید در حد سلام و علیک معمول باشید

اونم چن تا رفتار اینچنینی ببینه خودش بیخیال میشه

موید و منصور باشید

یاعلی

سلام خواهر عزیز

عرضم به حضور شما که من خودم در سن 34 حدود یک سال پیش متأهل شدم. تا 34 و خورده ای سالگی مجرد بودم. اونایی که درباره ازدواج از من میپرسیدن که چرا مجرد موندی و شوهر نمیکنی و فلان و بهمان و چنین و چنان سه دسته میشدن از نظر من:

دسته اول: افراد قدیمی و سن بالا و ساده دل فامیل و آشنا اگر احیانا سر راهم سبز میشدن. این گروه به خاطر تفکر قدیمی و عهد بوقی و سن بالاشون جای خودشونو دارن. با خنده و شوخی رد میشدم. ای مادر   ای ننه  ای خواهر جان شوهر؟ شوهر؟ باشه. به امید خدا درست میشه. اینجوری رد میشدم ازش و البته زیادی نمیذاشتم صحبت ادامه پیدا کنه

دسته دوم: اینا عموما یک سری افراد بودن همینطوری میپرسیدن. رهگذری چیزی عابر پیاده ای توی اتوبوسی دانشگاهی اینور اونور. اینا هم که هیچی. اصلا ارزش جواب دادن و فکر کردن نداشت

دسته سوم: این دسته افراد بسیار فضول و گستاخ و بیشرمی بودن که توی در و فامیل و آشنا و همسایه کم نیستن و تعدادشون توی مملکت ما علی برکت الله زیاده. این جماعت رو دفعه اول از حرفشون گذشت میکردم و بنا رو به خیرخواهی میذاشتم و پیش خودم میگفتم خوب اینا دیگه معلوم الحال هستن جوابی نداره ولش کن. یه نگاه عاقل اندر سفیه میکردم و میگذروندم. اما

خدا این اماشو نیاره برای کسی که میفهمیدم از روی فضولی و پدرسوخته گری و گستاخی هر دفعه همین سوال تکراری رو ازم میکنه. اگه کسی مرتبا درباره ازدواج و مجرد بودن من سوال میکرد و میگفت چرا شوهر نکردی و چرا مجردی و نمیدونم دخترتونو چرا شوهر ندادین دیگه ملاحظه نمیکردم. نه اینکه بی ادبی کنم ولی خیلی رک و بی رودروایسی مینشستم توی روش میگفتم اولا که شرایط حتما فراهم نبوده. دوما اصلا دلم نمیاد ازدواج کنم از سر سفره جنابعالی که نمیخورم که ناراحت باشی و پیگیر تجرد و تاهل من باشی (این جواب مخصوص افرادی بود که دوست داشتن نقطه ضعف برای من درست کنن که اونم البته نه به این شکل ولی یه جوری میگفتم که همین معنی رو میداد و طرف دیگه تا روزی که متاهل نشدم جرات اینکه وارد فاز فضولی از من و آینده و حال و احوال و اوضاع و افکار من بشه رو نداشت و میدونست که با یه فرد کاملا با اعتماد به نفس و حاضرجواب طرفه و خلاصه اصلا روی سوال کردن و فضولی کردن زیاد براشون نمی موند در مقابل من). ضمن اینکه با اینجور افرادی یه برخورد دیگه هم میکردم. مینشستم خیلی منطقی میگفتم شما فلانی خودت الان ازدواج کردی. شوهرت شغلش فلانه. بچه هم دو تا داری. خونه نداری. هنوز توش موندی. بچه هات آینده شون معلوم نیست. خودت که این وضع و اوضاعته. مشکلی هم به مشکلات جامعه اضافه کردی. بعد توقع داری امثال ما هم شما رو ببینیم جا بذاریم جای پای شما؟؟؟ خوب هر وقت تونستم و شد ازدواج میکنم. نشدم نشد. غصه چیو بخورم. کدوم زندگی رو؟ این زندگی که تو یا فلانی و بهمانی دارینو من نمیخوام. البته اینم یه جوری میگفتم اینجوری نامحترمانه نباشه ولی خوب از مشکلات و اوضاع جامعه میاوردم به روشون به هر حال. طرف میفهمید با یه دختر معمولی با افکار معمولی روبرو نیست. اینم از این

البته این تا یه سالهایی بود. اینکه مینشستم برای طرف توضیح و اینا میدادم. مثلا تا حدود 29 سالگی. ولی از 29 تا 34 اون 4 و 5 سال آخر دوره مجردیمو که اصلا کلی تغییرات فکری مثبت کرده بودم و اصلا به حرف هیچ کسی اهمیت نمیدادم که بخوام بشینم باهاش این حرفا رو بزنم. کلا اهمیتی برام نداشت و اگرم تا آخر عمر مجرد میموندم یا خدایی نکرده طلاقم بگیرم از نظر روحی و رفتاری و فکری اونقدری هستم الان که تفکرات و حرفهای بیجا و بیخود مردم رو ارزش قائل نباشم براش. میخوام بهت بگم که اصلا به این چیزا فکر نکن که فلان همسایه چی گفته و سوال کرده و فلان و بهمان. ببین اگه صدبارم پرسیدن بپرسن هر دفعه همون جوابی رو بده که دادی. همونی باش که هستی و همونی باش که میخوای. یه چیزیم بهت بگم در مورد همسایه که اصلا ارزشی قائل نشو برای فضولیهاشون. همسایه جماعت فقط باید سرت به کار خودت باشه. یک کلام. نه بپرس ازشون چرا چنین و چنانید نه اجازه بده وارد فاز سوال کردن و فضولی کردن بشن. ذکر یه نکته دیگه هم خیلی مهمه. اینکه ارزش نداره به خاطر فضولیهای اون همسایه با مادرت بحث کنی و توی خونه جنگ اعصاب بین خودت و مادر یا خواهر و برادرات راه بیفته. اصلا به محض اینکه از همسایه رد شدین و خداحافظی کردین از یاد ببرین حرفی که زده و حرف رو توی خونه نیارین. ارزشی نداره. باور کن. برای خودتون زندگی کنین.

من خودم همسایه جماعت رو به هیچی نمی گیرم. حتی فامیل رو. فقط یکی بمیره یکی عروسی کنه یه کمکی از دستم بربیاد انجام میدم. مراسمات هم نمیرم حتی. نه به خاطر کرونا. به خاطر اینکه خیلی وقته فرهنگ قدیمی و تفکرات عهد بوقی رو دوست ندارم. از 25 سالگیم به اینور. وقتی کسی می میره نمیرم بشینم توی خونه ش یا سر قبرش بست بشم و فضولی کنم و فضولی بشنوم و بخورم و بخوابم و بعدم بیام دنبال حرف باشم. وقتی یکی عروسی میکنه نمیرم جهازبینون. نمیرم پاتختی. این رسمهای قدیمی باید برچیده بشه. همه اینا رو زدم کنار برای خودم. فقط کمکی از دستم بربیاد میکنم. هدیه ای اول زندگی به دختر و پسری بدم. توی مراسم ختمی کمکی لازم باشه بکنم. در همین حد. همسایه ها هم اصلا اجازه نمیدم کسی از حد خودش بیشتر بخواد وارد مراوده با من بشه. اگه کسی در خونه مو زد کمکی خواست ببینم منطقیه در خدمتش هستم. منطقی نباشه و بفهمم پررو پررو قصد درازدستی داره دستشو کوتاه میکنم. خیلی رک و مودبانه میگم فلان درخواستت منطقی نیست و شرمنده. الان حدود یه ساله از اول ازواجم توی این محله هستم نه همسایه ها و نه فامیل شوهر ازم دلخور نیستن. بعد مدتی فهمیدن من آدم خیرخواهی هستم در مجموع ولی به کسی روی زیادی نمیدم. 

در مورد این همسایه شما که فرمودین راستش معلومه (من از روی تجربم از اینجور آدما زیاد دیدم) فضول و پررو و گستاخ تشریف داره. یعنی چی که مگه میشه آدم ازدواج نکنه؟ بله که میشه. چرا نمیشه. چشمش کوره نمیبینه این همه مجرد توی کشور. دختر و پسر سن بالای 30 سال و حتی 40 و 50 و حتی 60 سال. یعنی یا خیلی عهد بوقی و سنتی تشریف داره یا اینکه خیلی پررو و گستاخ و جاهل هستش. از اینم که نوشتی اومده مواد غذایی ازتون خواسته دیگه فهمیدم چقدر پررو تشریف داره. آخه الان دوره و زمونه قرض کردن مواد غذایی از همسایه هاست؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ما واللا یه زمانی ورشکسته شده بود بابام نمی رفتیم در خونه فلانی و بهمانی توی کوچه رو بزنیم بگیم آقا بیا یه کاسه ماست یا 6 تا نون یا 7 تا دونه سیب زمینی بزیر توی این سبد برامون. الان که دیگه اوضاع و احوال مملکت انقدر داغونه حتی دو نفرم که باشی روزی چهار تا نونم بخری خودش کلی پولش میشه.رو ندید به این خانواده که سوارتون نشن و از سادگیتون سوء استفاده نکنن خلاصه. اینا زرنگ و پررو تشریف دارن. 

من یه خانمی رو میشناختم 20 سال پیش شوهرش حاجی مکه ای بود خودشم کلی ارث و میراث داشت خونه نبود که نره درش از صاحبخونه یه کاسه روغن و یه بشقاب قند و دو قاشق پونه نگیره. یعنی عادتش بود ها. بدجور گستاخ بود و پول قاپ. از هر جایی یه چیزی بگیره سفره شو پر کنه. از اینا بود. در صورتی که مالش جمع نمیشد. این که میگم همسایه نبود. یکی از نزدکیترین آشنایان خانوادگی ما بود. شده مثال فامیل و آشنا و غریبه خلاصه. 

ولی در کل یه چیزی خدمتتون عرض کنم. هیچ وقت نذار به خاطر حرف همسایه های فضول اوقات خودت و خواهر و برادر و مادرت تلخ بشه. اصلا اهمیت ندین. داشتم از این موارد. طرف انقدر پرروه تو هرجورم جواب بدی یا ندی حرف خودشو میزنه. اینجور آدما رو نباید به خاطرشون روحیه خودت و خانواده تو خراب کنی. فقط باید اهمیت ندی. اینا استثنا هستن راهی ندارن. راهش بی تفاوتیه و البته راستشو بخوای در نهایت از روی جهل هستش. آدم عاقل و باشرف و فهمیده و باسواد چکار داره به زندگی کسی که بخواد بپرسه شوهر داری یا نداری زن گرفتی یا نگرفتی

باورت نمیشه همین الانش دست از سر من برنمیدارن همسایه ها. اه تازه عروسی؟؟؟؟؟ بچه نداری؟؟؟؟ بچه بیارید حتما. مثل اینکه جامعه مون خیلی گل و بلبله تشویقم میکنن دو سه تا مثل خودشون بیارم بندازم توی کوچه بزنن توی سر و کول هم. بابا لامصب هوا هم نیست دیگه که آدما نفس بکشن. چی چیو بچه بیار. بچه بخوره توی سرت. حالا اینا افرادین مثلا گذری اومدن دم در خونه یه کاری داشتن ها. وگرنه من اصلا دم صحبت همسایه نمیشینم. ترجیح میدم وقت باارزشمو صرف مطالعه کنم یا حداقلش وقتایی که خونه ام و حوصلم سر رفته میام نت. اصلا همین خانواده برترم که الان اومدم بهتر از فضولی به کار دیگرونه. با چارتا مشکلات جامعه آشنا میشی تجربت بیشتر میشه. 

پی نوشت: یادت نره. دل مادرت رو بخاطر حرفای این و اون نشکنی و فکر خودت و خواهر برادرات رو مریض حرفای این و اون نکنی. اصلا حرف این و اون ارزش فکر کردن نداره. الانم یه چیزی زیاده مجردی. کی دیگه ازدواج میکنه. امکاناتش برای همه یکسان فراهم نیست. چه پولدارش چه بی پولش. چه کارمندش چه بیکارش. اصلا سخته ازدواج و ثباتیم نداره دیگه با این اوضاع تشکیل زندگی دادن. 

امروز هم وقتم آزاد بود هم دوست داشتم توی پست شما مفصل نظر بدم. من خیلی کم نظر میذارم اینجا  امیدوارم به دردت خورده باشه

دسته سوم

اینو ابتدای حرفم نوشتم که خدمت شما روشن کنم که چجوری باید با افراد از این دست برخورد کنید:

حالا 

دسته سوم

اینو ابتدای حرفم نوشتم که خدمت شما روشن کنم که چجوری باید با افراد از این دست برخورد کنید:

حالا 

این سه خط اضافی اومده. امیدوارم مدیر وبلاگ ثبت نکنه اینو. اضافیه و به محتوای کامنتم ربطی نداره

سلام دوست عزیز

گفتنی‌ها رو دوستان گفتند من هم نظر و تجربه‌ام رو عرض میکنم

اولین چیزی که شما باید در نظر بگیرید اینه که در قانون ما یکسری مقرراتی وجود داره که در صورت تخطی شما مرتکب جرم میشید

به شخصه چه تو آپارتمانی که خودم هستم چه مادرم و بقیه اقوام بارها شاهد بی‌توجهی اعضا به قانون بودم

خب وقتی به قانون عمومی آپارتمان نشینی احترامی گذاشته نمیشه نباید انتظار احترام به قوانین فردی یا آداب و رسوم شما و ما رو از مردم داشته باشیم

داشتن انتظاری که برآورده نمیشه باعث عصبانیت میشه

کاری که به شخصه من میکنم همونیه که دوستان هم فرمودند

یعنی با انجام یکسری کارها و بی‌میلی‌ها محترمانه به فرد مقابل می‌فهمونم که علاقه‌ی زیادی به صمیمیت ندارم

صمیمیت من باهاشون در حد سلام و علیکه، اگه گفت و گویی شکل بگیره در اکثر مواقع سعی میکنم سریع خودم قطعش کنم

یکی از همسایه‌هامونم هست که مرد خوبیه اما بازنشسته و سن بالاست و کاری برای انجام نداره شدیداً هم پر حرف و حرف ببر بیاره

من درم رو برای اون باز نمیکنم وجه خوبی نداره ولی مشکلی با وجه بدش ندارم!

قبلاً خیلی می‌اومد ولی جدیداً دیگه نمیاد

اگه این همسایه‌تونم جوریه که اذیت‌تون میکنه پیشنهاد من اینه که در براشون باز نکنید

بعد یه مدت خودشون متوجه (ناراحت) میشن و دیگه مزاحم شما نمیشن

به نظرم هیچ آدمی رو نمیشه تغییر داد، درجه حساسیت خودتون رو باید کمتر کنید و براتون عادی بشه.

اون همسایه هم چند دفعه که روی خوش نبینه دیگه باهاتون هم صحبت نمیشه ولی از کنجکاوی هاش فکر نکنم دست برداره.

یه چیزه دیگه هم بگم 

به عنوان شخصی که حساسم ادم های دور برم چطور باشه من خودم  محله ای که بخوام داخلش زندگی کنم و یا اپارتمانی که بخوام داخلش سکونت کنم برام مهمه ادمای اطرافش چطور زندگی می کنند ایا سلامت اخلاق دارن و رفتار های غیر معقولی دارن یا نه پس گاهی  انسان ها دوست دارن تعامل کنن نه برای فضولی برای اینکه مطمئن بشم با افرادی که قراره هم محله بشن چطور انسان هایی هستند باید بیشتر مراقب بود یا اینکه اگه جایی رفتم خیالم راحت باشه همسایه های خوبی دارم و احیانا مشکلی پیش بیاد منو در جریان میذارن  یا بی خیالن و مشکل ساز 

با این حساب ونظرات جای شکر داره که آپارتمان نشین نیسیم.

ما آدما معمولا یا ازون طرف بوم میوفتیم یاازین طرفش.وقتی توی یه جامعه کوچک مثل آپارتمان یا بزرگتر مثل یه مجتمع بزرگ زندگی میکنیم نه تنها مجبوریم بلکه باید با اطرافیانمون تعامل وارتباط داشته باشیم.اینکه خودمون تافته جدا بافته بدونیم حتی یه سلام وعلیک ساده رو هم به منظور برداریم نشون میده مشکل از خودمونه.ضمنا رفتار دیگران آینه رفتار خودمونه.شمایی که از فضولی بدت میاد خوب حق هم داری کاره ناشایستی هس بگو ببینم خودت چطور ؟پیش نیومده خواسته یا ناخواسته بخوای سرک بکشی تو زندگی مردم ؟اگر واقعا پیش نیومده که خوب ایول دمت گرم اما اینم بدون همه سئوال پرسیدنا به نیت فضولی نیس.معمولا همه نسبت به همسایه جدید یه حس کنجکاوی دارن که مثلا اهل کدوم شهریه یا چمیدونم چجور آدمایی هستن این مسئله مقداریش غریزی هست که کاریش نمیشه کرد وبقیش ممکنه فضولی یا با هر نیت دیگه ای باشه.حالا هرچی که هست شما نویسنده پست خیلی خودتو درگیر این مسائل نکن ارزشش نداره از طرفی اگر بخواین بپیچونین یا طفره برین از جواب دادن بیشتر ترغیب میشه که فضولی کنه یه جواب دست وپاشکسته بهش بدین تمام جوری هم وانمود کنبد که گرفتاریتون زیاده وقت صحبت کردن دم دره خونه رو نداریداینجور خودش متوجه میشه که نباید هی بپرسه مسائل خصوصی دیگران رو.یکی از همسایه های ما کورونا گرفت اولین نفری هم ک متوجه شد من بودم از صدای سرفه های شدیدش وخداشاهده یک کلمه به احدی نگفتم فقط زنگش زدم گفتم که اگر چیزی لازم داشت یا کمکی خواست کافیه یه تماس بگیره فکر نکنه که تنهاس چون ظاهرا خانوادش این مدت رو رفته بودن جای دیگه بعد ازینکه حالش مساعد شد خوب شد گفتش که همون یه تماس تلفنی چقدر توی روحیه وحالش تاثیر خوب گذاشته وتوی اوج تنهایی وبیماریش فهمیده تنها نیس همه ازش فراری نیسن چقدر خوشحال شده.خوب این حرفش واقعا خوشحالم کرد.پس میبینی که خبر داشتن از احوال همسایه هامون همچینم بد نیس .بالاخره ما بنا به انسان بودنمون مجبوریم اجتماعی باشیم وباهم زندگی کنیم وحریم خصوصی رو رعایت کنیم.ببخشید طولانی شد.

درود

به خودت بگو همسایه ای وجود نداره و تمام

در غیر این صورت منتظر هر مصیبت و بلایی باشید

با ارزوی بهترین ها

بدرود

سلام تو رو خدا کمکمون کنید ما همسایه های خیلی فضولی داریم این جور نیستند که مستقیم بیان در خونه و فضولی کنند مثلن از زبون خودشون اونجایی که قبلن تو خونه مابودند تعقیب کردند  که اونا هم فرار کردندما رو از لای در و پنجره می پان.ما امکان نقل مکان نداریم چون پدرم الزایمر داره و به این خونه عادت کرده تو یکسالی که به خاطر اونا رفتیم پدرم و ما اذیت شدیم الان هم به خاطر پدرم برگشتیم .هر کاری می کنیم چون این همسایه ها با هم هستند  میشیم حرف اونا دیگه دیونه شدم