خانواده برتر

 خودتم نمیخوای بریا دلت میسوزه واسشون فکرکن مادرت همین یه پسرو داره معلومه نمیتونه بزاره بری

من تک دخترم. ولی بابام اینا راضین برن. مخشونو بزن.راضی میشن.

برو

احساسات جلوت رو بگیره

اقوام ما نرفت الان بعد چند سال پدرش خودش ناراحتم که چرا نذاشته پسرش بره خارج

بهترین دانشگاه بهترین رشته بهترین معدل دکترا

و شغلی که کفاف زندگی نمیده

با سلام. 

پدرمادرها گردن ماها حق دارن و هیچ شکی تو این مسئله نیست ،ولی بحث الان سر آینده شماست.خدا پدر مادرت رو بزات حفظ کنه و سایشون مستدام باشه ولی واقعیت اینکه همه ما رفتنی هستیم ولی خوب نوبتیه دیگه. من یادمه وقتی داشتم برا دانشگاه میومدم تهرانم مادر کلی گریه کرد تا چن ماه حالش بد بود ،حتی اوایل که میرفتم پیششون برگشتی باز گریه میکردم ولی الان بعد 8 سال اوکی شده ،فقط میگه هفته ای دو سه بار یه زنگ بهم بزن.در کل بنده میگم برو عزیز جان.

به نظرم نرو

خیلیا میتونن برن و نرفتن و خانوادشون راضی بودن

شما که مادرت راضی نمیشه چرا میخوای قلبش رو بشکنی یعنی اینقدر مهمه که بری؟

دل مادرتو نشکن

خدا برات جبران میکنه

مطمئن باش اگر بخاطر خدا دلشو نشکونی جوری برات جبران میشه که خودتم باورت نمیشه

سلام اروپا که نزدیکه 4 ساعت راهه اگه میخواستید برید کانادا استرالیا. مخصوصا امریکا که شاید تا 5 سال نتونید برگردید خب فرق میکرد. الان اینطوری راضیشون کنید که اگه بخواید میتونید راحت بیاید و برید. بعد هم اروپا دکتری معمولا شغله و اگه حقوقتون خوب باشه و رشتتون ازمایشگاهی نباشه میتونید مرتب سر بزنید. الان هم که اسکایپ و... هست میتونید هر هفته با هم تصویری صحبت کنید انگار که توی خونه دارید با هم صحبت میکنید.

بالاخره شما ازدواج هم بکنید یا بخواید برید شهردیگه تو ایران هم همینه همیشه نمیشه پیش خانواده بود.

من خودم هم همینطورم و عذاب وجدان دارم ولی اینطوری خودم رو قانع میکنم که بالاخره این که بتونی بری و جایی پیشرفت علمی و مالی داشته باشی که مشابهش درجایی که هستی ممکن نباشه در نهایت به نفع خانوادتم هست. چون اونجا از نظر مالی مستقل تر میشی و حتی اگه ضرفه جویی  کنی شاید بتونی براشون پول هم بفرستی یا حداقل مخارج اصلی زندگیت مثل تشکیل خانواده و.. رو خودت تامین کنی. پس در عمل داری به نفع خانوادتون هم عمل میکنی. از بعد معنوی اگه بتونی در رشتت پیشرفت کنی از اون جهت باعث خوشحالیشون میشی و..

به این فکر کن که اگه موقعیت برات پیش بیاد و نری در اینده اگه نتونی کارمناسب پیدا کنی و به خاطرش نتونی راحت ازدواج کنی بیشتر به خانوادت فشار میاد و اون ها هم خودشون رو سرزنش میکنن که چرا نذاشتیم بره. یکی از دلایلی که من دوست ندارم موجودی به دنیااضافه کنم همینه واقعا چرا باید موجودی رو بیاریم و به خودمون وابسته کنیم و از اونطرف خودمون هم اذیت بشیم و اونم مرتب عذاب وجدان داشته باشه. بعد هم از این زاویه نگاه کن که پدرومادرت میتونن از این فرصت استفاده کنن و مثل تازه عروس دامادها وقت بیشتری داشته باشن با هم و مسافرت برن تفریح داشته باشن.

در نهایت دیگه بالاتر از مزگ که نیست ادما به مرگ بچه هاشون هم عادت میکنن دیگه یک سفرتحصیلی که هم به خودت سود میرسونه هم خانواده و میتونی مرتب ارتباط تصویری داشته باشی سخته ولی ارزشش رو داره. تازه شمایی که بیشتر از همه اذیت میشی پدرومادر درسته اذیت میشن ولی اقوام و.. رو دارن وقتشون رو پر میکنن این شمایی که قراره در غربت زندگی کنی و باید از الان غصه بخوری اینجوری قدر پدرومادرتم بیشتر میدونی. اگه اینجا بمونی هرروز میبینشون ولی وقت مفیدی که براشون میذاری هیچه چون بهشون عادت داری اونطوری در نبودشون بیشتر میتونی قدرشون رو بدونی و بهشون احترام بذاری.

سلام 

برو ولی به خدا قول بده که تا رسیدی کارای اقامت اونا رو انجام بدی

برو ولی فاند بگیر که بدون اون نمیتونی گذران زندگی کنی

مادرت واقعا حق داره 

برای پدر مادر اقامت می‌دند 

و مادرت رو راضی کن که ببریش

مادرت بهانه نیاره که نه نمیتونم و فامیلام و ...

نه، هیچی از آینده خوب بهتر نیست

سلام

بشون قول بده بر میگردی یا زود به زود سر میزنی

یا اونا رو میبیری پیش خودت

.بشون بگو اگر نری تا اخر عمرت به این فکر میکنی که اگر پدومادرت اجازه میدادن الان خیلی جایگاه بهتری داشتی

در مورد افراد موفقی که رفتن و الان خیلی جایگاه خوبی دارن باشون صحبت کن 

کم کم راضی میشن

اونا دوست دارن موفقیتتو ببینن

دیگه باید مخشونو بزنی ؛))

گر ازین کویر وحشت به سلامتی گذشتی به شکوفه ها به باران برسان سلام مارا😉

سلام

شما اول باید تصمیم بگیرید که موفقیت و آینده تان اولویت داره یا شادی و آرامش دل مادر 

اگه حتما قصد رفتن دارید به مادر اطمینان بدین که تعطیلات سال نو و تابستان را به ایران می آیید و هر روز با ایشان تماس تصویری داشته باشید. به نظر من هیچ دستاوردی ارزش شکستن دل عزیزانمان بخصوص پدر و مادر را ندارد

به عقیده ی من پدر و مادر ما رو به خاطر خودشون دنیا میارن 

وقتی در مورد محل زندگی یا ازدواج یا بقیه موارد چیزی رو به ما تحمیل می کنن در واقع اون خودخواهی اولیه رو دوبله می کنن!

خدا اگر می خواست برای ماها جبران کنه الان وضعیت زندگی مون تو اوج جوونی این نبود 

با مادر منطقی صحبت کن که اینجا اینده نداری

خیلی دوست داره !؟ راضیه کسی که با تمام وجود دوستش داره تو زندگیش عذاب بکشه و زحماتش بدون اینده بمونه ؟!

ضمنن بعد از مهاجرت ببین چطوری می تونی شرایط رو جور کنی پدر و مادر رو هم با خودت ببری ( مثلا تا جایی که من می دونم کسی که اقامت کانادا بگیره در شرایطی والدینشو رو می تونه ببره ) 

همه اینا به شرطی که خودت واقعا آدم مهاجرت باشی و از عهده ش بیای 

خوب اگر فرضا ازدواج کردین و دختر از شهر دیگه ای بود و رفتین شهر دیگه مادرتون میخواد چکار کنه؟

 حالت های زیادی وجود داره که مادرو از فرزند جدا کنه

هیچکس از اینده خبرنداره  جوانی وعمر شما برنمیگرده ولی ممکنه خدا عمر طولانی بخ مادرتون بده و شما  موقعیت خوب رو ازدست بدید. هیچی معلوم نیست.

استاد من مثل شما بود همیشه تعریف میکنه با کلی گریه مامانش رو راضی کرد واخرسرهم موفق شد الانم  مامانه خودش هم راضی هست 

میتونید از سفرای کم شروع کنید تاعادت کنه

یک مسافرت چند هفته ای . بعدش چندماهه. وسطش هم هی زنگ بزنید وارتباط صوتی تصویری. زمینه رو اماده کنید وبعد بش بگید خارج هم همینه الان بهترین فناوری ها برای ارتباط انلاین وجود داره مث قدیم نیست.

سلام دوست گرامی، وقت به خیر.

پیشنهاد من این است که از فرد دیگری که مادرتان ایشان را قبول دارند کمک بگیرید.

در حال حاضر ایشان نسبت به هر صحبتی از جانب شما واکنش می دهند.

اگر تمامی ابعاد مهاجرت تحصیلی را بررسی کرده اید و یقین دارید که این کار به منفعت شماست، از فرد دیگری که هم مورد اعتماد مادر است، و هم زبان منطق دارد کمک بگیرید.

اما دوست عزیز، قبل از همه ی این ها، برای مهاجرت تحصیلی، همه جانبه تصمیم بگیرید. درست است که اوضاع کنونی جامعه به قولی گل و بلبل نیست اما زندگی در یک کشور غریب با در نظر گرفتن تمامی شرایط نیز کاملا آسوده نیست. بالاخص با موقعیت کنونی سیاسی و دیدگاه سایر کشور ها به ملیت ما.

علی ایحال اگر به یقین رسیده اید، پیشنهاد بنده کمک از فردی دیگر، به غیر از پدر، یا مشاور می باشد.

ان شاءالله موفق باشید و آنچه خیر است برای شما پیش آید.

در پناه حق.

به m

چرا موفقیت من براش مهم نیست. واقعا فکر میکنی برای من رفتن راحته ...اگه آینده ای نداشته باشم. چی...

هیچ کس توی این شرایط سخت حمایتم نمیکنه.

به سارا

تلاش رو میکنم. متاسفانه بلد نیستم مخ بزنم :|

به بهلول

به اینام گفتی فکر میکنم و به غربت و سختی هاش هم فک میکنم.

به صالح 71

من از به اشتراک گذاری تجربه تون ... ببینم میتونم کم کم راضیشون کنم.

به حسین

نمیخام قلب مادرم رو بشکنم... از همه مهم تر نمیخام قلب خودم رو بشکنم. سالهای بعد از اینکه این فرصت رو از دست دادم دل خور و عصبانی باشم. اونا رو مقصر تمام بدبختی هام بدونم.

به سلام

از طرفی خدا گفته فکر کن.... اگه نرم اونچیزهای که میخام اتفاق نیفته ... آیا خدا رو مقصر نمیدونم؟...

حالا معلوم نیست برم باز بهتره... برم همه چیز پای خودمه و انتخاب خودمه... واقعا تصمیم سختیه.

واقعا شک ادم رو نابود میکنه.... اگه اگه

به دختری

دقیقا چیزهایی که توی ذهنم میاد گفتین

خیلی ممنون از به اشتراک گذاری افکارتون.

به .

مادرم زندگی اون ور رو قبول نداره...

به ن.م

ممنون. باید بیشتر صحبت کنم حرفتون درسته.

چقدر مخ زنی در زندگی تاثیر گذاره :|

اگه از بیابان بگذرم! اول چیزی دیدم سلامت رو میرسونم اما مطمئن نیستم شکوفه باشه :|

به گل آفتابگردان

میدونم هیچ دستاوردی ارزش دل شکسته مادر رو نداره... اما فعلا بینمون شکر آبه... من قهرم مثلا :|

به الی

فک کنم مادرم دوستم داره :|

اما جوری که خودش بخاد... مثلا کار بگیرم... ازدواج کنم نوه بیارم بچه هام ببرم خونه اش ...

با رفتن من شاید سالی یه بار منو ببینه یا فوق یه هفته یه اسکایپ ...

میدونم شاید خودخواهیش هست... اما اونم دل داره...

به دختر نخلستان

ممنون از راهنمایتون... اره باید اینطوری پیش برم... شاید جواب داد... سپاس

من به مادرم میگم و گفتم قصد ازدواج ندارم :| ... اون زیر مجموعه مشکلات دیگه منه...

به Lapetus

سپاس بیکران بر شما

اره هر حرفی من بزنم بهترین حرف باشه حساسیت زا هست.

باید کسی دیگه رو بفرستم جلو... اما خیلی ها حاضر نمیشن این ریسک بکن و حرف بزنن... بعدا اتفاقی بیفته شاید مقصر شناخته شن.

راهنمایی خوبی بود ... ممنونم

سلام برادر عزیز

بعید میدونم از نظرات داده شده به نتیجه خاصی برسی .. چون همونطور که مشخصه یه عده ای میگن برو یه عده ای میگن نرو.. دلایل همشونم خوب و قانع کننده است..

ببین دل خودت چی میگه؟ 

راستی یه سوال اگه تجربه زندگی خوابگاهی و تنها یجا زندگی کردن رو نداری و با توجه به اینکه تنها فرزند خانواده بودی و احتمالا سختی زیادی نکشیدی ، به نظرم کارت کمی سخت میشه..

اگه رشته ای که میخونی به درد اینده ات میخوره و میتونی درامدی داشته باشی که نیازهای اولیه رو تامین کنی و با توجه به تک فرزند بودنت که یقینا حمایت مادی و معنوی خانواده رو به دنبال داره به نظرم رفتنت ریسکه ..

خارج رفتن به نظر من برای کسی خوبه که دیگه اینجا به هر دری زده به جایی نرسیده و یا نه تونسته یه شغل متناسب با روحیاتش پیدا کنه .. نه شما که تک فرزند هستی...

درسته همه ما پیشرفت و زندگی خوب رو دوست داریم ما باید ببینی در قبال این سختی و تنهایی که قرار متحمل بشی ، چی قراره گیرت بیاد.. 

بشین با خودت دودوتا چارتا کن ببین به سختیاش و شکوندن دل مادرت می ارزه یا نه..

امیدوارم در نهایت بهترین تصمیم رو بگیری و عاقبت به خیر بشی...

مهاجرت یه زمانی انتخاب بود - الان بنظرم داره می شه اجبار ! 

واقعا سخته - ولی بنظرم زندگی تو ایران به مراتب سخت تره 

خدا خودش کمکمون کنه ...

سلام به دورترین فامیل ;)

با اینکه دو دلم... اما بازم پیگیر رفتن و شرایط و هزینه و مشکلات زندگی اونجا هستم.

به اینایی که گفتی فک کردم و بازم فک میکنم.

مگه ادم مریض باشه توی کشورش آینده داشته باشه و ول کنه... بره جایی که هیچی مشخص نیست و یه شهروند درجه سه محسوب میشه.

من فقط یه بخشی از زندگی رو گفتم اگه زوایای دیگه رو بگم صدرصد نظرات تغییر میکنه... مثلا حساسیت مادرم بعد مریضی سخت و دوره تنهایی، خیلی بیشتر شد.

هزارتا مشکلات هست که این تصمیم سخت رو برام سختتر میکنه

ممنونم

دوست عزیز من هم شرایط مثل شما داشتم

کارشناسی از شهرستان خواستم بیام تهران مامانم کلی گریه بعد چند ماه با زنگ زدن و هر چندماه یبار سر زدن پیششون اوکه بودن تا اینکه

تو فکر مهاجرت افتادم چند سال پیش و اولش خیلی مخالف بودن کلی صحبت کردم 

خلاصه الان امریکام سه ساله نتونستم بیام کل دل خوشیمون ب تماس تصویری ک هر شب داریم دیشب خودم حالم خیلی بد بود هنوز برای خودم این دوری هضم نشده - یقینن برای خانوادمم همین ولی مامانم الان همون بهتر تو این شذایط نیستی خداقل تو رفتی اینده بهتر میخوای بسازی سر همین خوشحاله غم دوری رو حداقل کم میکنه 

دو ساله هی امسال میام امسال میام تازه کردمش سه سال سال بعد قصد کردم بیام بعد چهارسال دعا کنین کارام درست شه 

ولی باهاش صحبت کن بگو موفقیت من بیشتر از حضور فیزیکیه ماشالا الان تماس تصویری هست من خودم هر شب یکساعت از اوضاع احوال مرغ همسایه گرفته تا کل خبرها رو اپدیت میشم اسنجا حس دوری انچنانی نیست 

صحبت کن ایشالا هرچی خیرته پیش بیاد

به شایان

چه خوبه وجود این وبلاگ ؛ باعث میشه با مردم کشورت درد ودل کنی و ارتباطت کلا قطع نشه

اینکه باهم زبونش ادم بتونه صحبت کنه خیلی خوبه و قدرشو ادمایی که ازش محروم بشن میدونند

من میگم خانواده روهم باخودمون ببریم ویااگرنتونستیم راضی شون کنیم که مابریم اقامت اون کشورروبگیریم وخودشون هم ببریم چون من خودم قصداقامت دارم