خانواده برتر

بنظرمنکه تاوقتی چیزی و نداری عزیزه همینکه بدستش بیاری میبینی تحفه ای نیست 

چون قراره ی درس جدید از زندگی یاد بگیری.

دوست عزیز

 حالا درسته بی اذن خدا برگی از درخت نمیفته و مسائل ماورا الطبیعه وجود داره و به این دنیا حاکم هست

ولی عشق و علاقه اونجوریام نیست که کاملا از غیب به شما تحمیل بشه

عالم غیب وظیفه نداره یه انتخاب ایده آل و بدون مشکل در آینده رو بیاره جا کنه تو دل شما !!! اونایی م که مناسب نیست فیلتر کنه برات

پس خود شما این وسط چیکاره ای ؟!

حق انتخاب ؟ قدرت اختیار ؟! خدا این ها رو به انسان داد که که وجه تمایز و انسان بودنشون هستش 

طبیعتا یک فرد به عده ای کشش داره - به خیلی ها نه - حالا اینکه اون کشش اولیه رو از فیلتر عقل و تجربه رد کنیم و تصمیم بگیریم ادامه ش بدیم یا ندیم دیگه به خودمون مربوط میشه و کاملا اختیاری هست

ضمن اینکه چیز هایی که نمی دونیم و بلد نیستیم باعث پیش امد یه سری شرایط می شه - همون شرایط می تونه به ما درس بده و رشد کنیم 

نوع نگاه شما از اساس ایراد داره 

وقتی نقش خودت رو کمرنگ ببینی تو این پروسه معلومه که قربانی می شی - یا یه خوشبختی شانسکی 

سلام 

ببین کشش داشتن یچیز طبیعیه ولی اینکه عاشق بشی اشتباه خودته.

یقه خودت رو بگیر.

روزانه ادم از خیلی از جنس های  مخالفش خوشش میاد ولی فقط یه حسه که اغلب هم هوسه ولی فک میکنی عشقه...

ادم باید درزمان عقد و نامزدی عاشق باشه قبلش زیاد مهم نیست.

من پسرم از خیلی ها خوشم اومده ولی فکر که کردم دیدم اصلا بهش نمیخورم پس کلا حسش پریده.

ولی خب اینکه چطور میشه از یکی خوشت بیاد رو نمیدونم چ سری داره ولی خودتی که دامن میزنی یا بیخیال بشی

بچه ها در مورد خودم بخوام بگم عاشق یه نفر شدم اونم از من خوشش اومد و پیشنهاد آشنایی داد .. جوری من دیوانه وار این پسر رو دوست داشتم و بهش احساس داشتم که تو عمرم کسیو اینجوری نمیخواستم. اما کم کم اتفاقات و شرایط جوری رقم خورد که ما هرروز از هم دورتر شدیم تا اینکه به مرحله ای رسید که به خاطر یه سری شرایطی که به وجود اومد ابدا نتونستیم دیگه رابطه رو جلو ببریم و خب پا گذاشتیم رو علاقه امون.. داستان آشناییمون هم جالب بود: همه چی دست به دست هم میداد تا رابطه ی بین من و اون آقا جلو بره اما وقتی که رابطه امون به اوجش رسید یهو ورق برگشت شرایط هی مارو از هم دورتر کرد اتفاقاتی  افتاد که رابطه خراب شد غیرقابل بازگشت شد حسمون بهم کم نشد ولی شرایط جوری شد که تنها و درستترین کار فراموش کردن همدیگه بود..

خیلی دلم میگیره همیشه باخودم میگم اگه قسمت هم نبودیم پس اون هیجانا و اون حسا چی بود؟ چرا منی که به این راحتیا عاشق کسی نمیشدم حالا باید از کسی خوشم بیاد که میدونم باهاش آینده ای ندارم.. خیلی سخت بود فراموش کردنش.. ازونور کلی پسر بهم معرفی شد این مدت ولی من نسبت به هیچ کدوم اون احساس رو پیدا نکردم..

خوش به حال اونایی که عاشق میشن و عشقشون همون آدمیه که خوشبختشون میکنه و به سرانجام میرسه.. 

من که الان تبدیل شدم به یه آدم سنگی.. دلم میخواد با کسی تو رابطه باشم ولی ازونطرف دلمم با کسی نیس دیگه از هیشکی خوشم نمیاد و تموم اون حسا و هیجانا واسم تکراری میاد..

چرا باید همچین بلایی سرم می اومد؟ اگه آدم من نبود چرا خدا مهرشو به دلم انداخت؟ که الان اینطوری اذیت بشم.. درسی که این اتفاق داشت واسم فقط بی تفاوتی بود نسبت به همه چیز و همه کس و عشق..

من خودم تا حدی به قسمت تو ازدواج اعتقاد دارم.. اینکه بعضی آدما آدم تو نیستن. هرچی بیشتر خودتو به آب و آتیش میزنی به جای اینکه شرایط بهتر بشه بدتر میشه و اونجاست که تو میفهمی باید رها کنی و بری و این در قرار نیست روی تو باز بشه.. 

من حتی وقتی میخواستم برای اولین بار با این پسر بیرون قرار بذارم هی اتفاقاتی میفتاد که نمیشد اوایل دو سه بار قرار گذاشتیم که هر سری یه برنامه ای واسه من پیش می اومد و کنسل میشد..یه روز گفتم بذار این دفعه زمان قرار رو خودم تنظیم کنم که دیگه مثل قبلیا برنامه ای پیش نیاد و کنسل نشه.. روز جمعه بود صبح باهم هماهنگ کردیم واسه یکشنبه همون روز جمعه غروب پدرم فوت کرد.. باورتون میشه؟ اصلا جور در نمی اومد باهم باشیم.. اینقدر اتفاقات افتاد جلو پامون که من گفتم لابد این رابطه مصلحت نیست.. چیزایی ازش فهمیدم و سرد شدم نسبت به ادامه.. ولی اون حس و علاقهه همچنان پابرجا بود و در نهایت هم پا گذاشتیم رو دلمون..

همش واسم سواله که چرا باید مهر آدم اشتباهی بیفته به دلمون که آخرش اینجوری بشه

اغلب آدمها ،  فاصله دار و غریبه ، جذاب به نظر میان . 

تو آشنایی طولانی و رابطه نزدیک ، دل شکستن و ضدحال زدن توی ذاتشونه .

عشق بی وصال و غیرمستقیم دو غریبه ،درسته  از جهاتی سخته ولی ضامن حفظ شخصیت فرد هست و لااقل خاطرات تلخ نداره.

جوابی نداره این سوال

اولین بارتودانشگاه ازیکی خوشم اومد

من دخترمغروری که اصلا به پسرا روی خوش نمیدم و کلا دختر جدی بودم تومحیط دانشگاه

نمیدونم چرابادیدنش دستودلم میلرزید

هرروز نقشه میکشیدم یه جوری

برم باهاش حرف بزنم

توسط قانون جذب(البته بعدافهمیدم انرژی وکائنات بودن که این اتفاقارورقم میزدن اون موقع بلدنبودم این چیزارو)

همدیگه روتصادفی زیادمیدیدیم.حتی زمانایی که کلاس نداشتم.الان به اون حالم میخندم.با یه اهنگ عاشقونه میرفتم توفاز

دخترمحجبه ومعتقدی بودم والبته هستم اما پای این پسر میرسید میخواستم بشینم ساعتها بهش فکرکنم وبشینم.دعاها وانرژیام نتیجه داد

ازترم۶تا۹توجهاتش بهم زیادشد.نگاهاش ویاحرفا وسوالایی که ازم میپرسید

نگاه های بی دلیل توکلاس

بآینکه ازمایشش تموم میشدصبرمیکردبامن خارج بشه

اینوبچه هاهم فهمیده بودن

نمیدونم خجالتش وحیای من یاهرچی دیگه بود باعث شدبهش نرسم.

سال بعد اتفاقی توی مراسمی دیدمش بالباس سربازی ودنبال اه وحسرت من.

گذشت وگذشت تا یه اقا پسری اومدخواستگاریم

همون جلسه اول مهرش به دلم افتاد

رفتیم جلو وجلوتر

نیمه گمشده من بود

پرازتفاهم وتشابه

عشق واقعیم روانگارپیداکرده بودم

درکنارش اروم بودم

رسیدیم به ازمایش

بعدازمایش زد زیرهمه چیز وتمام 

 ۳یا۴سالی ازاین اتفاق میگذره

هردومون مجردیم من که باهمه اتفاقایی که بعدش سرم اومد واون مقصربود هنوزمهرش به دلمه.

اما اون پسردانشگاهیه نه

اون حسوحالش بچگانه بود

اما این دومیه واقعا به عنوان شریک زندگی حالموخوب میکرد.

بعداون ازهیچ پسری خوشم نیومده.

اینوگفتم بدونی عشق ودوست داشتن با بالارفتن سن تعریفش فرق میکنه.

اما خب مصلحته خدا به رنج کشیدنه انسانه..

نفهمیدم درددل کردم یا تجربه گفتم..خخخ

این عاشق یه شخص خاص میشیم به ضمیر ناخوادگاه ما برمیگرده تجربیاتمون در کودکی این که همیشه چجور ادمایی نزدیکمون بودن و چه حسی ازشون گرفتیم و واقعا دست خود ادم نیست ولی مشکل اونجایی هست که اون ناخوادگاه تو با طرف مقابل یکی نیست و اون شخص هم تجربیات متفاوتی داشته و حالا سلیقه اش با شما متفاوته تنها کاری که از ما برمیاد اینه که اگه یه زمانی با این حس روبه رو شدیم اول ببینیم عشقمون یک طرفه اس یا نه و اگر از یک طرفه بودن حس مطمئن شدیم سعی در انکار نکنیم و این قضیه رو بپزیریم آدم سالم ادمی نیست که دچار عشق یک طرفه نشه بلکه ادمیه که حسش رو می پذیره و سعی می کنه کنار بیاد با این قضیه و اروم اروم ریکاوری کنه خودشو حسش دقیقا مثل شخصیه که عزیزی رو از دست بده دو تا انتخاب داره یا خودشو ببازه یا بپذیره و زندگی و ادامه بده در هر صورت فرد از دست رفته برنمی گرده و شما خودتون باید انتخاب کنید 

متاسفانه من خودم از این قضیه عشق یک طرفه ضربه خوردم یعنی شخصی بوده که هیچ جوره به کتش نمی رفت که علاقه ای بهش ندارم و باعث مزاحمت های زیادی برای من شد کاش بتونیم راحت تر با واقعیت ها کنار بیایم

فراموش نکنید که زندگی وفق مراد ما نیست 

کاش زودتر این درس و بگیریم و فراموشش کنیم، من که بعد از سال ها هنوز فراموش نکردم. 

سلام

وخامت جنگ بین عقل و دل را تا دچارش نشی قابل درک نیست. عقلت میگه شما از یک جنس نیستید میگه خیلی متفاوتید میگه مثله روز روشنه که عاقبتش مثل شب سیاهه ولی دل لاکردار این چیزا حالیش نمیشه. با کلی سند و مدرک عقل میگه نه ولی دل پشیزی ارزش برای دلیل و مدرک شما قائل نیست.  مثل هرچیزی که ازش منع میشی و بیشتر میخوای نزدیکش بشی؛ وقتی عقل منع میکنه اتش معرکه شعله ورتر میشه. شرایط سختیه ولی هیچ وقت فریب دل را نخورید. متاسفانه دل خیلی وقتا خودش فریب خورده هوی و هوس، لجبازی، ظاهرگرایی، حسادت، تجمل و...است. شاید باید کمتر بهش فکر کرد تا فراموش بشه،شاید باید با عقل مدام دلایل را مرور کرد و دل را شکست داد. شاید باید از زیر زبون دل بیرون کشید که چرا؟! و وقتی اعتراف کرد به زور حالیش کنید که داری گول میخوری. شاید باید ظاهرا چند روزی خودتان را تسلیم دل کنید تا ببینید اون اشتیاق فروکش میکنه و حالا نوبت عقل که فعال بشه و وقتی عاقبت را برای شما ترسیم کرد از بیم ان راحت تر فراموشش کنید اما کار سختی است؛ دل شدیدا زبان نفهم است!

این که چرا اینطور میشه را نباید خیلی عجیب و غیر طبیعی دونست. این که عقل و دل در این فرایند درگیر هستند طبیعیه. مکانسیم دل پیچیده س اما مکانیسم عقل ساده تر. بعضی مجوزها را دل باید تایید کنه و بعضی را عقل و مشخصه که حالت های مختلفی پیش میاذ که سخت ترین حالتش همین میشه که دل شدیدا تایید کنه و عقل شدیدا رد. قطعا سخت میشه به موردی رسید که هردو با قطعیت کامل تایید کنن ولی عجله نکنید بالاخره موردی که مورد تایید هردو باشن پیدا میشه انشالا.

سلام

از کجا متوجه شدید که اون آدم اشتباهیه؟!

شاید اشتباهی نبود🤔

به همون اندازه که ما فک میکنیم یه آدم اشتباهیه

همون اندازه هم امکان داره درست باشه

درست و اشتباه بودن آدما رو به نظرم خدا ازش خبر داره و دست خداست

***چرا باید خدا مهر آدم اشتباه رو به دلمون بندازه؟ ***

 خُب رو چه حسابی واقعاً متوجه شدید که اشتباهیه؟

خیلی سخت ترم میشه اگر طرفت همکارت باشه و دائم ببینیش. کلا تمرکز نمیمونه دیگه برای ادم.

سلام 

به نظرم کاملا اختیاره چطو؟ ؟خوب نباید اصلن نگاه کنیم که بعدا به شکر خوری بیفتیم هرچند میدونم که واسه خیلی از ما خیلیییی سخته و چرت میگم ولی واقعیت همینه.

فقط خواهشن اگه شکست خورده این تاوقتی فراموشش نکردین با کسی ازدواج نکنین که اونم بدبخت میکنین چ پسرش چ دخترش.

والا ما ک تا حالا از کسی خوشمون نیومده حسشم نمیدونم چطوریه اونایی که باتجربن بگن مام استفاده کنیم و یاد بگیریم و تشخیصش بدیم از حسایه فیک و سطحی.

نکته:اسم رابطه های چندروزرو عشق نزارید لطفااااا 

پیج آقای پناهیان را دارید؟

ازشون یه ویدیو دیدم میگفت هروقت مشکلی براتون پیش اومد به این فکر کنید که حتما این محبتی از جانب خدا برای شما بوده

خدا را چه دیدی شاید این مرحله بگذره ادم بهتری بشی

شاید قدر زندگی و فرصت هات را ببشتر بدونی

شاید قدر خودت و اون ذات الهی توی خودت داری بیشتر درک کنی کنی

شاید مهربون تر شی با درک و فهم تر شی بیشتر بتونی به آدم های اطرافت کمک کنی بیشتر به خانوادت توجه کنی

بیشتر دنبال هدف باشی

غصه نخور 

میگذره بزرگ میشی شاید یکم جا زخمش بمونه ولی قطعا خوب میشه

اگر باران نمیومد چتر هیچ وقت ساخته نمییشد .

اینقدر قضیه رو پیچیده نکنید یه سری هورمون دور هم جمع میشن تا یه صفایی به ما بدن :/ تا سرویس اینا بشیم 

حالا در مکان و زمان اشتباه یه دفعه می زنند بالا ، یه کم تلقین و حماقت هم به عنوان چاشنی اضافه میشن نتیجه اش میشه عششششق 

حالا یا بهش میرسی یا نمی رسی که در هر صورت چندی بعد با فروکش کردن این هورمون ها و غلبه عقل می فهمی چه آشی خوردی 

داداش دخترا ارزشش رو ندارن فکرت رو درگیرشدن کنی 

فقط یه خوشکل پیدا کن برو جلو گفت نه برو سراغ یه خوشگل دیگه نشد یه خوشگل دیگه .

سلام

کلا عشق و عاشقی و به مهر نشستن الکی و بخاطر حس جنسیه.

شما یاد بگیر اشتباهات خودتو گردن خدا نندازی اینطوری همه چی حله و از تجربه ت درس می گیری

مهرش به دلمون میفته چون متفاوت از بقیه میبینیمش.

نجابت و پاکیش ما رو اسیر میکنه.

خداباوری و خداترسیش ما رو جذب میکنه 

مهرش به دلمون میفته چون باور میکنیم که ظاهر و باطنش یکیه 

خودشه ولی یه خود بااخلاق

کامنتاتون الان با کامنتای ما تایید شد😐

الان فهمیدم منظورتون چیه😐شما چه عجیب بودید🤔

منظورم اینه اتفاقات بینتون چه عجیب بوده.

ا دختری که

چیزی که من میخوام بگم شاید خیلی به موضوع شما مربوط نباشه... 

استاد راهنمای دوره ی ارشدمو هروقت میدیدم احساس می‌کردم سالهاست میشناسم( نگاه عاشقانه که بهش نداشتم زنو بچه دار بود)ولی هر وقت چشمم تو چشمش میفتاد میگفتم خدایا این نگاه چقدر دوست داشتنیه چقدر مهربونه قدوقوارش خیلی برام آشنا بود هروقت میدیدمش حسم طوری بود که انگار اسم اون آدمی که استادم خیلی بهش شبیه نوک زبونم بود ولی یادم نمیومد!!!

ارشدم تموم شد یکسال بعدش بابام به رحمت خدا رفت، عکس بابامو زیاد نگاه میکردم و ...

یه روز متوجه شدم اون اسمی که میومد نوک زبونم و نمیتونستم بگمش بابام بوده... 

سرنوشت یا قسمت وجود نداره خداوند انسان رو با قدرت اختیار خلق کرده هر اتفاقی می افته براتون نتیجه انتخابای خودتونه سعی کنید با منطق تصمیم بگیرید نه با احساس  

توی زندگی ، ممکنه چندین و چند سال ویژگی های آدمی که دوست داری یه عمر با اون زندگی کنی رو دائم توی ذهنت تصور کنی ، باهاش حرف بزنی و ... ، اما یکدفعه و بدون هیچ مقدمه ای ببینی عاشق یکی شدی که اصلا به ذهنت خطور هم نمیکرده ! به همین سادگی !
از این به بعد باید به درد دوست داشتن یه نفر عادت کنی ...
تا دیروز توپ هم تکونت نمیداد ، هر مشکلی که پیش میومد مثل آب خوردن حلش میکردی ، اما از الان به بعد فرق داره  چون فکر و خیال اون نمیذاره به چیزی فکر کنی...
مهم نیست چقدر خودتو بزنی به بیخیالی ، قلبت این حرفا رو حالیش نمیشه ...
مهم نیست چقدر به خودت تلقین کنی که اون آدم مناسب تو نیست ...
این کارا فایده ای نداره ...
این موقع بعضی ها میگن بهترین راه برای این که یه چیزی رو فراموش کنی اینه که ازش متنفر بشی ، اما اینجا این هم فایده نداره ...
دلت به همین راحتی ازش نمیگذره ...
بعضی ها این وسط پای یه نفر دیگه رو میارن وسط تا کسی که عاشقش شدن رو از یاد ببرن ، اما خودشون میدونن که این راه هم فایده ای نداره ...
خیلی ها این زمان با این فکر به بیراهه کشیده میشن ...
عشق اول چه توی یه نگاه به وجود بیاد و چه طی چندین و چند سال به همین راحتی از یاد نمیره...
دوستان ، اولا تا زمانی که شرایط مناسب ازدواج رو ندارید ، خودتون رو تا جایی که میتونید با جنس مخالف در ارتباط قرار ندید این اتفاق براتون پیش نیاد ...
دوما هم اگر برای اولین بار عاشق یه نفر شدید به هیچ عنوان رهاش نکنید و تا جایی که ممکنه اختلاف های ساده ی بین خودتون رو در نظر نگیرید و سر چیزای کوچیک بحث نکنید ، چون اگر از دستش بدید ممکنه تا آخر عمرتون هر شب قبل از خواب به اون فکر کنید ...
 

خیلی م داستانو عجیب غریبش نکن که کنار اومدن باهاش برات غیر ممکن جلوه کنه 

خب نکته ی کنکوریش اصلن همینجاست که عشق فقط همون هیجان که نیست !

در واقع این فیلم هندی بازی ها داستان تلاش برای وصال هست 

عشق دقیقا از اینجا تازه شروع می شه !!!! یعنی وقتی به یه نفر رسیدی و باهاش شروع کردی به زندگی تازه ازونجا ببعد مشخص می شه که عشق وجود داره یا نه ( قبل اون یه هیجان شدید و یه خواستن احساسی - هرمونیه در واقع ... )

حالا یمدت زمان می بره دوباره میزون شی - فقط بهت می گم که اگر بتونی به سلامت این دوره ر طی کنی احساساتت رفرش و آپدیت می شه و می تونی یه عشق جدید تجربه بکنی که حتی فکرشم نمی کنی ...

فعلا ازین جوش شگفتی آوری که از این رابطه و تاثیر ابر و باد و مه خورشید و فلک تو ذهنت ساختی بیا بیرون

پاهاتو از تو اسون  بذار روی زمین 

و واقعیت ها رو ببین !

اشک تار کرد دید و سستی توی ‌پامون
ذوق بود یا غم نفهمیدمش
اما اینو حسم گفت سختی نیست تو رامون
تو لوپ زمانی گیر کردیم
شادیم اما دلتنگیم
میخندم با خدات من هنوز
به این تراژدی بی معنی
خیلی وقته دورم از همه
مهم فشنگه نه خود اسلحه
اینو قشنگ تو لمسش میکنی
وقتی که مثال شی تو یه مسئله

سلام دوستان به نظرم زیباترین و منطقی ترین پاسخ را صدف خانم دادن. توصیه میکنم حتما بخونید. 

الی خانوم نظر شما هم جالب و کاربردی بود ممنون 

میشه بگید چه مسائلی اتفاق افتاد که تصمیم به کات گرفتید؟ اگر اون مسائل مهم بودن باید از چشم تون بیفته و اگر نه نباید بتونید کات کنید. اکه میشه جزئیات بیشتری بگید خیلی برام جالبه که چگونه یه شخص احساساتش رو می‌تونه بذاره کنار و کات کنه و همچنان دیوانه وار به فکر طرف باشه

چقدر شبیه منه وضعیتت...

با اینکه خیلی وقته  که از تموم شدن رابطمون میگذره هنوز فراموشش نکردم دارم دیونه میشم...حاضرم بمیرم ولی زندگیم بدون اون رو انقدر پوچ نبینم 

به جواب: من آدمی نیستم که صرف علاقه ی قلبی چشامو رو بقیه ی چیزا ببندم. کفویت هم لازمه تو این مورد هم اون چیزی که خیلی اذیتم کرد تفاوت مسیر عقل و دل بود.. واقعا دیوانه وار دوسش داشتم هنوزم دوسش دارم ولی مجبور بودم فراموشش کنم به خاطر اینکه عقلم میگه با ازدواج با این آدم خوشبخت نخواهی شد.  خونوادم مخالف بودن به شدت. من دختر یه دنده ای نیستم و دلم میخواد ازدواجم عاقلانه ام باشه.. ولی خب دل کندن ازین آدم برام فوق العاده سخت بود.. واسه همینه که میگم آدم اشتباهی بود آدمی که باهاش آینده ای نداری ولی احساست درگیرشه.. میگم کاش از همون روز اول مهرش به دلم نمی نشست کاش واسم مثل بقیه ادما بود.. 

به درک میکنم: دقیقا همینه

....

ببینید دوستان انتخاب یه آدم دو وجه داره: یه وجه چیزی که عقل میگه یه وجه چیزی که دل میگه

چیزی که دل میگه بخش اجباریه.. فرض کنید تو یه اتاق ۳۰ تا کیس رو به شما نشون بدن و بگن انتخاب کن بینشون.. اول نگاه میکنی ببینی کدومشون برات ظاهر خوش آیندتری داره.. خیلیاشون ممکنه معیارای دیگه ی تو رو داشته باشن ولی چون ظاهرشون به دلت ننشسته از سمت تو انتخاب نمیشن.. حالا میای بین اونایی که ظاهرشون به دلت نشسته انتخاب کنی میری باهاشون صحبت میکنی آشنا میشی تا ببینی شخصیت و بقیه معیاراشون رو هم دوست خواهی داشت(بخشی که با عقلت میخوای انتخاب کنی و اختیاریه).. حالا فرض بگیرید تو این بین میبینی یکیشون اصلا معیارای تو رو نداره ولی به شدت مهرش به دلت نشسته بهش یه حس دلبستگی داری (انخابی که دلت داره میکنه و خارج از اراده ی تو هستش)

اگه بخوای یه انتخاب درستی بکنی که هم برپایه ی عقل باشه هم دل صد در صد باید اون  آدم رو بیخیالش بشی چون میدونی آینده ای نداره

حالا اینجاست که باید دل بکنی باید دلتو هن راضی کنی که چشمشو رو این کیس ببنده...

قسمت سخت ماجرام همینه.. شتید دیگه کسی رو اون جوری دلت نخواد ولی لامصب کاریش نمیشه کرد..

به "به سوال کننده"

اون موقع که پدرم فوت کرد شکست بزرگ عاطفی بدی بود برام.. میدونستم تو اون شرایط آسیب پذیرم و ممکنه احساسی تصمیم بگیرم و وابسته بشم و ممکنه بعدش نشه و یه شکست بزرگتر بخورم(هنوز ابتدای آشناییمون بود و من بهش مطمئن نبودم..نمی دونستم انگیزه اش از رابطه چیه. نمی دونستم بهش اعتماد کنم ضربه میخورم یا نه. پدر تکیه گاه یه دختره.. اون پسر میخواست بهم نزدیک بشه منم خیلی دوسش داشتم ولی میترسیدم مثلا یه مدت به بهونه ی عاطفی بهم نزدیک بشه و منم وابسته بشم تو این شرایط و یهو بذاره بره یا ازم سواستفاده کنه همه ی این احتمالات رو میدادم..واسه همین نمیخواستم فقط احساسی تصمیم بگیرم و تو اون مقطع کلا هر پسری خواست بهم نزدیک بشه رو درخواستشو رد کردم تا ازون حال و هوا بیام بیرون.. این پسر هم بهم تسلیت گفت و ابراز همدردی کرد)

من 7 سال پیش تو دانشگاه از یکی خوشم اومد هنوز تو ذهنم میاد دوسش دارم. ولی خب چجوری بهش میگفتم. دختر که نمی تونه پا پیش بزاره. حتی سلام هم بهش نکردم.

تو همون مهناز خودمونی که با هادی بودی؟؟؟؟؟

آقای نجفی خواهشا بچاپ

کسی که عشق رو میپذیره باید بدونه عشق یک احساس غیر قابل پیش بینی و پرتلاطم هست اگه نبود که این

همه فردوسی و نظامی و... ...براش شعر سرایی نمی کردند  پذیرش حقیقت عشق به ما فرصت پخته شدن میده

. این یه ماهیت گذراس که یا به نتیجه میرسه یا نه 

عشق  فراموش نمیشود ولی قابلیت این رو دارد که تبدیل به یک خاطره مثبت در طول زندگیتان شود و ما به نبودن شخصی عادت میکنیم مثل کسی که اون را با مرگ از دست میدهیم

در نهایت رها شدن در عشق می تواند گاهی هم ترسناک باشه 

این تجربه میتواند شما رو بسازد وبه قول معروف خودت دو دو تا چهارتا کن ببین کجای زندگیت هستی  هر چیزی

اصولی داره وتو به عنوان یه انسان صاحب اختیار بهترین بازیگر زندگی خودت هستی سعی نکن تلقین کنی که

حتما باید فراموش بشه بش فکر کن خاطره هاتو مرور کن ولی ازش فقط انرژی بگیر 

دوست عزیز سوالی که پرسیدی از اساس اشتباه هست برای همین جواب منطقی نداره

مثل اینه که بگیم جرا خدا کاری کرد تو این برهه بد اقتصادی تو ایران وخاورمیانه بدنیا بیایم؟

یا چرا خدا کاری نکرد که خانواده پولدار داشته باشیم؟

یا چرا خدا کاری کرد کع والدین ما فلان اخلاق رو دارند؟

اینهمه ادم در کره زمین زندگی میکنن هرکسی بسته به شرایط محیطی که هست ممکنه با افرادی اشنا بشه بااونا ارتباط بگیره و سپس از اونا عبور کنه . یعنی به صورت رندم  هرکسی ممکنه یک فرد تاثیرگذار تو رندگیش داشته باشه که بعد ازاون دیکه نبیندش

خوب مثل ملاقات شمس ومولانا. یک ملاقات معنوی بود و باعث شد مولانای از حالت زاهدی و خشک مذهبی خارج و عشق عرفانی وخدایی رو هم بفهمه وشاعر بشه روح شمس اونقد بلند بود که شاید برای افراد دیکع هیچ تاثیری نداشت ولی برای مولا ناداشت وبعدم ناپدید شد و رفت ومولانا موندو غم از دست دادن شمس

شاید خواست خدا بود برای تغییر مولانا شایدم تقدیر شاید یک ملاقات تصادفی . ما نمیتونیم تعیین کنیم کدوم یکی بوددرک ما کارای خدا عاجز هست

حالا تجربه شما دیگه دراون حد والاو عرفانی نبود  که بگیم حالا خدا چرا اینکارو کرد! 

صرفا  یک تجربه معمولی با جنس مخالف بود که برای هزاران دختر وپسر در طی دوران هیجانی جوانی وسرخوشی و اوج هیجانات واحساسات ممکنه اتفاق بیفته

همه به نوعی این تجربه هارو داریم! یعنی کسی از جنس مخالف که برامون جذابیت داشته باشه ومارو درگیر کرده باشه

این برای همه دختر پسراست دیگه  وبخش زیادیش مربوط به عریزه وکشش معمولی  زن ومرد  به یکدیگه هست  واس یکسری به رابطه پایدار ختم میشه  واس یکسری نه .

به صورت تصادفی هردختر پسری ممکنه  با کسی از جنس مخالف  درگیر بشه  خیلی عجیب نیست.

 خیلیا هم که ازدواج میکنن اولش هیچ حسی ندارن وطی یک خواستگاری معمولی باهم اشنا میشن اما عبدش مهرشون به دل هم میفته 

این مهر واینا از نظر من فقط کشش و غریزه هست نه چیز دیگه. عامل زندگی مرد وزن همینه دیگه اینکه یک مدت به کسی بی حس میشه دللیبشم کارکرد مغز و شایدم تلقین باشه که فرد قبلی رو اونقد کامل  میبینه وتصور میکنه که از تشخیص خوبی های فرد جدید غافل میشه همین! اما بعد گذشت زمان به راختی نظر فرد عوض میشه

بازم میگم نمیتونیم بگیم دلیل قطعیش چیه؟اما حداقلش میدونیم خدا برای هر انسانی که سراراهمون قرار میده قطعا مارو داره اماده میکنه و امتحان که هم تجربه بشه برامون هم عبرت

 وهمونطور که دوستان هم گفتن سهم خودت هم مهمه اینجور نیست که همه رو گردن خدا بیندازیم

خوب پسره اومد سرراهت قرار گرفت میشد اصلا ارتباط باهاش نگیری میشد  نری سرقرار واینا و تهش فقط تو دلت بمونه 

ویا ااینکه فرضا پسره میومد خواستگاریت  و باهم ازدواج میکردین بازم این وسط اقدام و تصمیم و سهم شما دونفر هم موثر بود 

موفق باشی

من کاری به سوال ندارم.

فقط یک موضوعی دیدم هم سوال کننده گفته بود هم توی نظرات خیلی گفتن.

اینکه به فلانی نرسیدن خواست خداست. یا قسمت نبود.

کلا تمام اتفاقاتی که در جهان هستی میفته خواست خداست اما نه اینطور که خدا به یک برگ درخت امر کنه بیفت اون برگ هم بیفته زمین.

قطعا خدا این قدرت را داره که این کار را انجام بده اماوقتی یک کوهنورد بدون تجهیزات ایمنی سقوط میکنه میمیره این معنی این نیست خدا خواسته طرف را بکشه.

خدا جهان را طبق یک سری‌قوانین خیلی ساده درست کرده. اون کوه نورد از اون جهت به خواست خدا سقوط کرده که خدا جهان را طوری افریده که ایمنی را رعایت نکردید سقوط کنی و وقتی سقوط کردی‌بمیری.

خب حالا هرکس‌ توی این قانون قرار بگیره میمیره.

یا برگی که از درخت میفته خدا جهان را طوری آفرید که رطوبت وقتی از برگ جداشد ساقه برگ خشک بشه و وقتی ساقه خشک‌شدن جدا بشه و بیفته.

خب چون همه ما داریم از این قوانین پیروی می کنیم در واقع داریم از قوانین الهی پیروی می کنیم و این میشه پیروی از خواست خدا.

خب پس اگر دو نفر به هم نمی رسن قطعا دلیل منطقی داره. و اگر یه اتفاق بدی میفته اصلا ربطی به این نداره که خدا نخواد.

در یک صورت منطقی هست که خدا نخواسته به هم دو نفر برسن.شاید اون دو نفرمی خواستن ارتباط دور از چشم خانواده داشته باشند و همه هم می دونن که ارتباط عاطفی با نامحرم خرامه و ممکنه خدا برای بازدارندگی اینکار ها را انجام داده تا متوجه شن.(در صورتی که خانواده در جریان نبوده)

به نظرم اگر قرار باشه خدامستقیما تاثیر گذار باشه فقط احتمال بالا می تونن باشه.

و الا خواست خدا به طور غیرمستقیم از طریق قوانینی که بر طبیعت حاکم کرده پیروی می کنیم

به دختر نخلستان:

خیلی خوب بود ممنونم از کامنتتون👌

به ناشناس: کاملا قبول دارم حرفتون رو

.....

ببینید من دیدگاهم اینه که خدا همیشه خوب بنده هاشو میخواد؛ وقتی یه اتفاقی سخت جلو میره من همیشه میگم لابد مصلحت نیست یکم صبر میکنم یکم دست نگه میدارم.. به نشونه هایی که خدا برام میفرسته ایمان دارم؛ به اینکه خدا بی دلیل بنده هاشو سر راهم نمیذاره .. هر آدمی یه نقشی داره تو زندکیت میاد درسشو میده و میره(همون قضیه شمس و مولانا که ناشناس بهش اشاره کرد) من پدرم رو خیلی دوست داشتم وقتی فوت کرد به خودم گفتم پدرم خیلی چیزا بهم یاد داد تو این زندگی حیف که دیگه محرومم از وجودش ولی اینو میدونستم که خدا کمک و راهنماییشو از یه طریق دیگه برام میفرسته میدونستم داشتن همچین پدری لطف خدا بوده بهم و بعد این هم جور دیگه لطفشو بهم میرسونه

 قطعا وجود این پسر تو زندگیم هم حامل یه درسی بوده.. دلم میخواد بدونم اون درس چی بوده خدا چیو میخواسته بهم بگه؟

حس میکنم بعد این رابطه خیلی قوی تر شدم.. من تو یه سال هم پدرمو از دست دادم هم عشقمو..

خیلی سخت بود ولی پذیرفتم که همه چیز این زندگی موقته تموم حسای خوب.. فهمیدم قدر چیزایی که دارمو بیشتر بدونم قدر لحظه هامو قدر آدمای زندگیمو..

نسبت به عشق در حال حاضر یکم سرد شدم.. دلم نمیخواد تا یه مدت هیجان و احساسی رو تجربه کنم میخوام تو آرامش خودم باشم یه مدت رو خودم کار کنم.. رو ایمانم به خدا.. 

رابطه ی قبلیم پر از هیجانای احساسی و خاص و جذاب بود واسم که برای اولین بار تجربه اش کردم و فوق العاده حس خوبی بود.. شاید با نفر بعدی زندگیم دیگه این احساسات رو تجربه نکنم چون دلیل خوشایند بودنشون برام تجربه کردن اون حسا برای بار اول بود ولی فک‌میکنم رابطه ی بعدیم پخته تر باشه،  هیجان کمتر آرامش ببشتر.. نمی دونم چیزی رو نمیشه پیش بینی کرد ولی میخوام خوش بین باشم به آینده.. این رابطه ای که از دست رفت باعث شد خیلی جاها رو خودم کار کنم و به خودباوری برسم..بهم اعتماد به نفس داد که ناراحتی و خوشحالیم رو وابسته ی یه نفر نکنم.. من کاملا خودم رو تو اون رابطه نادیده گرفته بودم و همه جوره خودمو خوشحالیمو وقف اون رابطه کردم.. دلشکستگیمم ازون همه احساس و وقت و انرژی بود که واسش گذاشتم..

عشق بی فرجام و عشق یه طرفه خیلی درد دارن. آدمو تو اوج جوونی نابود میکنن ًً😔

بنظرم دلایل منطقی برای فراموش کردنش پیدا کن...

مثلا اینکه چی باعث جدایی تون شد آیا تقصیر اون بود؟

به این فکر کن اگر رابطه ادامه پیدا میکرد ممکن بود یه روز بدتر از این دلت رو بشکنه

اینجوری راحتتر میتونی با موضوع کنار بیای

و اینکه دلایل مخالفت خانواده چی بوده؟ایا عدم کفویت مسئله هست؟خب یه سری مسائل این چنینی هم قابل حل هستن

چون متاسفانه عشق پر از درد باید باشه انگار خاصیتش همینه ....

عشق برای من یعنی حسرت 

یعنی یک عمر اشک ، بدون اینکه امیدی به وصال باشه 

عشق برای من شد سوختن و درد کشیدن و با تلخند اروم اروم اشک ریختن...

عاشق ادم اشتباهی شدن برای من خارج از هرگونه اراده بود ... بی اراده و بی دلیل... بدون کوچکترین تفاهم ... بدون کمترین شباهت ... فقط عاشق شدم 

انگار خاصیت عشق همینه که بشینی و از دور تماشا کنی و دردی عجیب بکشی درست مثل شیشه خورده قورت دادن.

اون سرم داد میزد ، فحش میداد،  و من فقط میتونستم به چشماش نگاه کنم که چقدر زیباست ....

اون بی احترامی میکرد و من فقط میتونستم تن صدای زیباشو بشنوم نه کلماتی که از دهنش بیرون میومد ...

دوست عزیز، شما تنها نیستید که در عاشق شدن هیچ قدرت اراده ای نداشتین 

چرا که من بارها خواستم که عاشقش نباشم اما وقتی خواستنش دست من نبود ، نخواستنش هم دست من نیست .... 

عشق یه درد بی نهایت زیباست که خدا به هر کسی نمیده 

خیلیا فکر میکنن عاشق شدن فقط توهم عاشقی دارن که میان و میگن بی عرضگی خودمونو پای سرنوشت نذاریم ...

منم مثل شما موندم به کار خدا که چراااا؟؟؟ چیشد؟؟؟ و همه زندگیم شد ای کاش و اگر....! 

از خدا میخوام اگر عشق اینه، خدا نصیب دشمن ترینمونم نکنه این درد شیرین بی درمونو... 

چون من که یعمر ادعای قوی بودن و محکم بودن داشتم و همه ی دوستام و خانوادم بهم تکیه میکردن الان دارم له میشم و به معنای واقعی کلمه تنها چیزی که تونست منو از پا دربیاره همین واژه مقدس"عشق" بود ! 

متاسفانه چیزی که دخترا از امثال من به عنوان یه پسر قبول نمی کنم اینه که ما میگیم بابا ما پسریم به خدا پسرا اونقدر که فکر می کنین اصلا به این روابط اهمیت نمی دن.اما دخترا یکی بعد از دیگری همچنان این مسیر را ادامه میدم(منظورم بدون اطلاع خانوادست)

اما اینکه گفتید پخته تر شدید خب قطعا خوبه. و بهترین انتقام از اتفاقات تلخ گذشته اینه که اون هارو فراموش نکنیم و توی آینده تکرارش نکنیم.اما لازم نیست اعصابمون را بخاطرش خراب کنیم اتفاقیه که افتاده و فقط باید به عنوان درس عبرت یادمون باشه.

اما اینکه گفتید شاید دیگه با همسرآیندتون این احساسات را نداشته باشید خب فکر نمی کنید اون همسرآیندتون را بخاطر تجربه خودتون از هیجان محروم می کنید. با دقت و تجربه همسرتون را انتخاب کنید اما وقتی دیگه کارها برای ازدواج پیش رفت نباید کاری کنید که ایشون دلسرد بشه.عذر

می خواهم اما این یه جورایی خودخواهی و ندیدن حق بقیه هست.

انتخاب با دقت باشه بعدش هیجان را ببرید بالا

در ضمن در مورد درس این اتفاق اینه که بدون اطلاع خانواده الکی وارد یک رابطه بدون پایه نشید.چون هم احتمال ناه هست و هم واقعا نتیجه خوبی توی ازدواج نداره. 

یه نتیجه دیگه هم اینه که تا چند جلسه از خواستگاری نگذشته الکی دل نبندید به کسی. پس کلا هر رابطه ای قبل خواستگاری پوچ هست چون پایبندی طرف مقابل می تونن به صفر برسه

دوست عزیز 90درصدازدواجها اجباری است یاازشرایط،ببین عاشق کسی باشی یا بهش نمیرسی یابه زودی ازدستش میدی اون موقع قدرشوبسیارمیدانی،خیلی سخته،همیشه احساس شیدایی وعاشق شدن رابامعیارعقلانیت جلوببرکه بعداپیشیمان نشی،بافکر بعد احساس جلوبروکه دراینده به مشکل نخوری

به ناشناس:

من از همون روز اول قضیه ی این پسر رو به مادرم و خواهرم و برادرم گفته بودم (حتی مادرم سربسته قضیه رو به پدرمم گفته بود ولی خب پدرم کامل در جریان همه چیز نبود و البته همون اوایل ارتباطمون پدرم فوت شدن) ولی چون خیلی متفاوت بودن با ما به لحاظ عقیده و سبک زندگی و ... مادرم و برادرم اصلا خوششون نمی اومد من با اون پسر در ارتباط باشم 

ولی من همونطور که گفتم خیلی بی دلیل و اینکه نمی فهمیدم چرا با وجود این همه تفاوت باید عاشق این پسر بشم رابطه امو باهاش ادامه دادم.. باور کنید دست خودم نبود(همون جدال بین عقل و دل) به خاطر همین جدال هم هیچ وقت نمی تونستم ۱۰۰ درصد براش بجنگم.. خیلی سخته به دلت بفهمونی بیخیال یه آدمی بشه..

حتی الانم که دیگه از زندگیم  رفته هنوز بهش فکر میکنم و دلتنگش میشم.. 

ادر حال حاضر پسری جذبم نمی کنه، وقتی اون بهم پیام میداد یا روزایی که میدیدمش انگار دنیا رو بهم میدادن.. الان پسرایی هستن مثلا که میخوان اشنا بشن یا معرفی میشن بهم وقت میذارم براشون یه مدت پیام و صحبت ولی اون حس و هیجان رو از هیچ کدوم نمیگیرم..نمی دونم تا کی باید این مدلی ادانه بدم تا درست بشم

الان فقط دارم تلاش میکنم ۱۰۰ درصد از ذهنم بندازمشبیرون هرچیزی که مند یادش میندازه حذف میکنم

دعا کنید واسم یه عشق واقعی بیاد تو زندگیم.. حس قشنگ دوست داشتن و دوست داشته شدن از سمت یه نفر اما اینبار با یه آدم درست

یه سوال برام پیش اومد.طبق گفته هاتون چرا اون اصلا نجنگید برای شما؟تازه اون پسره برای داشتنت باید بیشتر از تو میجنگید..یعنی بهت حسی نداشته؟؟؟

سلام

سوال کننده گرامی

چراییش که بماند اما

دختر یکی از اقوام ما مدتی قبل دلش برای یه آقا پسری رفته بود؛ حسابی عاشق شده بود. خیلی دعا می کرد اگر صلاحه، به همدیگه برسند. بعد یه مدت دعا می کرد مهرش از دلش بره چون فهمیده بود آن آقا پسر با یه شخص دیگه ازدواج کرده. مدتی بعد یه ماجرایی پیش آمده بود که انگار جواب دعاهاش بوده باشه برای بیرون رفتن مهر آن پسر از دلش. اما سختی زیادی تحمل کرد.

شاید بهتر باشه از خدا بخواهید بهترین مصلحت ها را برای هر دوی شما رقم بزنه و اگر ازدواج با آن آقا به صلاحتون نیست، همراه با عافیت دین و دنیا و آخرت، خدا خودش بی دردسر برای همیشه مهر آن آقا را از دل شما و مهر شما را از دل آن آقا بیرون کنه. (البته دعا فقط به زبان نباشه و در حد ممکن تلاشتون را برای فراموش کردن داشته باشید.)

خوشبخت و عاقبت بخیر باشید.

یه سوال دیگه هم برام پیش اومد

شما گفتید نمیخواستید بزارید بهتون نزدیک شه تا ضربه بخورید، میتونم بپرسم رابطتون چند وقت طول کشید؟که اینقدر وابستگی در شما ایجاد شد؟

در کل  مشتاقم حس طرف مقابلتونم بدونم حس میکنم شما کمی خودخواهانه با قضیه برخورد کردید.

دوست عزیز
سلام

این حس "مهر به دل نشستن" یه حس کلیه. یکباره برای آدم ایجاد میشه و به همین خاطر خیلی ریشه دار نیست.
وقتی مهر یه نفر به دل آدم میفته معمولا یک یا چند وجه اشتراک محدود با اون شخص احساس میکنی و بعد ناخودآگاه بخاطر همون چندتا وجه اشتراک محدود، ذهنت درموردش مثبت میشه و  تصویرسازی میکنه و کم کم به جایی میرسه که دیگه اختلافات به چشمت نمیاد.... مدام تصویرسازی و نتیجه گیری میکنه و همینطور پیش میره...

و بمرور شما بایه شناخت کلی شیفته شخصی میشی که "ساخته ذهنه خودت" هست نه یک شخصیتی که وجود خارجی داره!!!

نتنها شما بلکه همه ما این حالت رو داریم.

حالا اگه با این شخص معشوق وارد رابطه نزدیکتر بشیم روز به روز جزئیات بیشتری از شخصیت او برامون مشخص میشه و معمولا متوجه خواهیم شد که با تصورات ما بسیار متفاوت هست...
اینجاست که نقش نمای اون معشوق دیگه برای ما نقش برآب خواهد شد.

روی حرفای من اگه فکر کنی خودتم متوجه خواهی شد...
بنظر من شما نتنها در مورد ایشون، که حتی در سایر موارد؛ احساس هایی که بدون شناخت واقعی و دقیق از اشخاص دارید رو روش تمرکز نکنید تا در وجودتون ریشه ندوونه. تا هم بتونید درست انتخاب کنید و هم از نظر عاطفی ضربه نخورید...  چه بسا این آقای نوعی با ذهنیت های شما فرسنگها فاصله داشته...


در پناه خدا

از گفته هاتون معلومه که رابطه بین شما و اون آقا پسر خیلی قوی بوده؛میشه بگید چند وقت با هم بودین؟

البته اگه دوست ندارین نگین.

سلام

چند وقت از قطع رابطتون میگذره؟

دوای دردتون گذر زمان به همراه همکاری خودتون جهت از بین بردن تمامی خاطرات از ایشون هست ولی هرچی زمان بگذره اوضاع بهتر میشود

باید یک لیست از بدی ها و اختلاف عقایدشون توذهنتون ردیف کنید و تا یادش میفتین به اون لیست سیاه فکرکنید  تا بالاخره از شور و عشقش بیایید بیرون

البته کامل فراموش نمیشود فقط به یک خاطره تلخ تبدیل میشود 

به ناشناس: واقعا همینو از خدا میخوام چون قطعا دیگه جایی تو زندگی هم نداریم

به مهسا: تقریبا ۳ سال شد سال اول باهم خوب بودیم چون هنوز خیلی جدی به رابطه امون فکر نمی کردیم وقتی حس کردیم داره جدی تر میشه مشکلات شروع شد چون کلا میگم مامانم و خونواده کاملا مخالف بودن خودمم متوجه یه سری تفاوتامون شده بودم(زندگی که فقط عشق و عاشقی نیست باید عاقلانه ام بررسی کرد)سال دوم کم کم فاصله گرفتم ازش ولی جرعت اینکه بخوام رابطه رو کامل کات کنم نداشتم یعنی خواستیم جدا بشیم ولی برگشتیم بهم ولی سال آخر همش سعی میکردم فاصله بگیرم سال آخر خیلی سخت شد هی باهم بودیم هی جدا میشدیم تا در نهایت من از همه جا بلاکش کردم که دیگه وسوسه نشیم بهم برگردیم. (به لحاظ تحصیلی و شغلی هم کفو بودیم ولی سبک زندگی و عقایدمون جور نبود نمیخواستمم که یا من یا اون تغییر کنیم چون شاید موقتا درست میشد ولی در نهایت ممکن بود یکیمون خسته بشه) 

در نهایت من با عقلم انتخاب کردم که این رابطه تموم بشه بهتره.. اگه قرار بود احساسی جلو برم شاید الان کنار هم بودیم ولی معلوم نبود با مشکلات چه میکردیم.. واسه همینم هنوز دوسش دارم و فراموشم نمیشه 

با خودت نجنگ که فراموشش کنی- اینجوری بازم داری روش انرژی صرف می کنی ! پس نه تنها فراموشش نمی کنی بلکه تو ذهنت تکرار می شه

اگر اصطلاحا دوره ی سوگ رو گذروندی ( همون چند ماه اول بعد کات شدن یه رابطه که خیلی غم ادم غم داره و زندگیش فلج شده ) دیگه نذار ادامه پیدا کنه

تلاش نکن بهش فکر نکنی

بلکه هر وقت فکرش اومد تو ذهنت خودآگاه استاپ بده به ذهنت ! 

بگو دیگه تموم شد  - مهم خودمم و آینده م 

می تونی ورزش منظم رو شروع کن - ادم هر چقدر از نظر عاطفی و ذهنی درگیر باشه موقع ورزش محاله بتونه به چیزی جز ورزشش فکر کنه - ورزشایی انجام بده که نوعی از تمرکز و دقت لازم دارن مث ایروبیک که باید حرکاتت هماهنگ باشه مثلا 

هیچ کار نتونستی بکنی بدو !!!! دویدن تو فضای آزاد فوق العاده عالیه 

با دوستات و خانواده بیشتر وقت بگذرون 

به خودت برس از خودت مراقبت کن 

اهنگای غمگین دیگه گوش نده 

و خودتو مجبور نکن به کسایی که معرفی می شن حس داشته باشی !!! 

حالا چند ماه ازین نظر به خودت مرخصی بدی راه دوری نمی ره - یه مدت خواستگار قبول نکن تا این احوالاتت فروکش کنه  - طبیعیه تا زمانی که با مورد بهم خورده ت کنار نیای محاله بتونی کسی دیگه به چشمت بیاد یا رابطه ی موفقی ایجاد کنی و ادامه بدی 

هر چی زمان بگذره درست می شی - فضای ذهنیت هم عوض میشه - این حال و روزم پشت سر می ذاری تا زمانی که یدفه میبینی هیچی ازش باقی نمونده و خلاص !

وقتی به اندازه کافی برای رسیدن بهش تلاش نکردی بابت چی ناراحتی؟طرف مقابلت هم مثل تو ادعای عاشقی داشت یا عاشق تر بود؟

به خاطر سه سال سلام و علیکی که داشتید نباید بلاک میکردی ، وقتی پسری رو بلاک میکنی یعنی داری بهش میگی برو به جهنم .

کافی بود یه مدت انلاین نمیشدی مثلا چند ماه .

یا خط تلگرام و واتس اپت رو عوض میکردی .

وقتی بلاک میکنی یعنی یا اون ادم ی بوده که بی ادبی کرده یا اینکه میخوام برم دنبال یه موقعیت بهتر ۳ سال هم اون بنده خدا رو تو اب نمک خوابوندم

سلام

عشقی وجود نداره و نخواهد داشت.

عشق وقتی وجود داره که 2 طرف همرو با کم و کاستیاشون بپذیرن اونم فقط با دیدن،نه با حرف زدن و این حرفا،چون زبون لامصب سنگ رو هم آب میکنه.

میبینید دیگه دختران خیلی راحت کسای دیگه رو فراموش میکنن و فقط زوم میکنن رو اون پسر که باهاشون حرف زده و ابراز علاقه کرده،چون فکر میکنن اون پسره شجاعه و از پس تمامیه مشکلات برمیاد،آدمه احساساتیه و.... خلاصه همون شاهزاده سوار بر اسبه تک شاخه،بعد یه مدت که چهره واقعیش رو رو میکنه(چه تو دوستی،چه بعد ازدواج) تازه میفهمن طرف چه دیوی بوده،وقتی هم که فکر میکنن عاشقن هرچی بگی با پرخاشگری بهت جواب میدن.

اینجاهم خیلیا میگن چاق دوست داریم،لاغر دوست داریم،قد بلند دوست داریم،کوتاه دوست داریم،بدن باس ورزشکاری باشه،تو سکس فلان باشه،قیافه باس شبیه فلان بازیگر باشه و و و... برو زندگیه واقعیشون رو نگاه کن که کی گیرشون اومده قیافه و اندامش رو مقایسه کن با حرفاشون اصلا چرا راه دور بریم تو فامیلاتون و دوست و آشنا و در و همسایه به وضوح قابل رویته دختره شبیه سیندرلا،پسر شبیه باقی مونده پول خیارشوره😁 یا برعکسش.

متأسفانه جامعه جوریه که هرکی رابطه بیشتر داشته عزیزتره چون به چشم هوس باس بهش نگاه نمیکنن بهش میگن فرد اجتماعی و دختران هم عاشق مردان اجتماعین،چون این افراد از نظر دختران جذاب تلقی میشن (هرکی بیشتر تو اینستا فالور داشته باشه هم شاملش میشه).

کسی که خونه و ماشین داره،کت میپوشه،ساعت مچی داره(فیک نباشه چه بهتر)،کاپشن چرم میپوشه،کفش ورساچ و از همه مهمتر زبان داشته باشه یک جنتلمن به تمام معنا محسوب میشه و کاملا کلمه مرد در آن خلاصه میشه و کسی هم که یه عمر با بدبختی و اشتباهات والدینش بزرگ شده مرد که چه عرض کنم اصلا جزء جامعه محسوب نمیشه (شخصیت و شعور و اخلاق فقط مختص زبان بازان است و کسانی که دید نمیزنند ترسو و بدبخت هستند).

حرف آخر و نصیحت به عنوان یک برادر کوچیک:

فکر نکنید کسانی که شیک میگردن و زبان دارن و اجتماعین برترن،تمیز و با نظم هستن،اونم فقط بخاطر اینکه اعتماد بنفس دارن،امثال اونا با شما دوست میشن درست وقتی که چلچله جوونیتونه و وقتی رابطه رو با شما ایجاد کردن و رهاتون کردن(خرشون از رو پل گذشت)تازه به خودتون میاید میبینید چه گندی زدید به زندگیه خودتون.

اونا برتر نیستن ما اشتباهی بدنیا اومدیم.

عشق واقعی بی قید و شرط هست و کسانی که آنرا تجربه خواهند کرد کسانی هستند که قلبشان را به یک نفر در زندگیشان تقدیم میکنند و شخص مقابل آن را تا آخر عمر در گاوصندوق دلش نگهداری میکند.

یاحق

با نظر محمد کاملا موافقم.حس میکنم شما فقط خودت رو در نظر گرفتی و طرف مقابل رو بلا نسبت اصلا ادم حساب نکردی.شما نه برای رسیدن بهش تلاش کردی نه احساسات اون رو در نظر گرفتی.این یه جور خودخواهی حساب میشه....

به محمد: من خیلی تلاش کردم واسش ولی از یه جایی به بعد حس کردم آسیبای این رابطه داره بیشتر از خوبیاش میشه.. واسه همین با وجود تموم حسی که بهش داشتم کنارش گذاشتم

به امید: ببینید من همونطور که گفتم رابطه ی ما باید همون سال دوم کامل کات میشد ولی چون من دلم نمی اومد از شبکه های مجازی حذف و بلاکش کنم این رابطه یه سال دیگه ادامه پیدا کرد ولی بیمارگونه و آسیب زا.. یعنی کات کردیم ولی هی بهم برمیگشتیم به بهونه های مختلف

(به نظر من تکلیف یه رابطه باید همون یکی دو سال اول معلوم بشه هرچی رابطه طولانی تر بشه  وابستگی بیشتر میشه و اگه نشه آسیبش بیشتره خب من سال دوم به این نتیجه رسیدم که رابطه امون به جایی نمیرسه ولی این در ارتباط بودنه داشت فقط بیشتر وابستگیمونو بیشتر میکرد و جدایی رو سختتر و اینکه رو زندگی هردومون تاثیر گذاشته بود رو انتخابامون برای آینده و ..‌. خواستم با این کار هم یه لطفی در حق خودم بکنم هم اون.. که راحت هرکدوم بریم سر زندگیامون. یه مدت فقط حذفش کردم ولی بلاک نه ولی پروفایلای همدیگرو چک میکردیم دیدم اینطوری نمی تونم کامل  فراموشش کنم.. البته من میخواستم قبلش بهش پیام بدم و بگم که به این دلایل میخوام بلاکت بکنم ولی خواهرم نذاشت گفت اگه بهش پیام بدی دوباره میاد سمتت بدون اینکه چیزی بگی بلاک کن تموم بشه بره.. واقعا برای خودمم سخت بود هنوزم به یادش اشک میریزم و نکته ی بدی که داشت این کارم شاید اون تصویر خوبی که ازم داشت رو خراب کرد.. احتمالا اونم مثل شما منو یه دختر بی وفا میدونه که راحت به همه چی پشت پا زدم.. ولی من واقعا ۳ سال وفادارانه نسبت بهش احساس داشتم هنوزم نمی تونم فرد جدیدی رو بپذیرم.. کاش میشد همینا رو به خودشم میتونستم بگم😔

اگه دوستش داری بهش بگو...

عمر یه باره دوباره بهت برش نمیگردونن که از اول شروع کنی

شاید اونم هنوز دوستت داشته باشه حتی اگر عشقتو نخواست این حس کوفتی که عشقتو بهش ابراز نکردی پیشت نمیمونه...

طبق تجربه دارم بهت میگم

به مهسا: 

مهسا جان من هردومون رو در نظر گرفتم. همونطور که گفتم انتخاب درست برای من دو وجه داشت یک بخش عقلانی بودن یک بخش احساسی بودن.. این رابطه به لحاظ احساسی یه رابطه ی کامل و عالی بود.. به چشمای هم که نگاه میکردیم میفهمیدیم دردمون چیه

ولی از جنبه ی عقلانیت پر از کم و کاستی بود‌.. به مرور که عطش و عشق و علاقه میخوابید مشکلات خودشونو نشون میدادن.. من خودم چون احساساتم درگیر بود خیلی تشخیص نمیدادم ولی موضوع از سمت خونواده ام کاملا مردود بود و جای فکر کردن نداشت.. بحث سر تلاش کردن یا نکردن من نبود قطعا اگه تلاش میکردم بهش میرسیدم ولی دوامی نمی داشت..

اصلا حرف منم تو این پست همین بود که چرا باید اینقدر حس عمیق پیدا کنم به آدمی که میدونم به زندگیش تعلق ندارم.. 

من خیلی اذیت شدم برای کنار گذاشتن این ادم.. قطعا اونم اذیت شده..

کاش آدما دلشون همونجا بود که مصلحتشون بود

خب جالبه بدونم دقیقا چه مشکلاتی بود که حتی جای فکر کردن هم نداشت؟حتما پسره کار درست حسابی نداشته؟